S T A N D A R D IV.2
WYCENA MIENIA POŁOŻONEGO ZA GRANICĄ
Jeżeli przepis szczególny (np. dotyczący tzw. mienia zabużańskiego) nie stanowi inaczej, do wyceny mienia położonego za granicą stosuje się następujące zasady:
1. Rzeczoznawca winien podjąć się wyceny mienia położonego za granicą tylko wówczas, gdy ma odpowiednią znajomość rynku nieruchomości miejsca jego położenia i niezbędne doświadczenie. Jeżeli rzeczoznawca nie ma stosownego doświadczenia, powinien się upewnić, że dokona wyceny wespół z należycie wykwalifikowanym i posiadającym doświadczenie rzeczoznawcą z kraju miejsca położenia mienia.
Rzeczoznawca krajowy współpracujący w tworzeniu wyceny powinien być wymieniony w operacie szacunkowym.
2. Operat szacunkowy mienia położonego za granicą powinien zawierać:
a) określenie wartości rynkowej lub kosztu odtworzenia mienia za granicą, w zależności od celu wyceny,
b) informację, czy uwzględniono obowiązujące w kraju miejsca położenia mienia prawodawstwo podatkowe i czy uwzględniono dodatkową sumę dotyczącą kursu wymiany zagranicznej waluty na walutę, w jakiej następuje wycena,
c) tabele odzwierciedlające kursy walut, przy czym operat powinien zawierać wycenę zarówno w walucie krajowej miejsca położenia mienia, jak i w walucie, w jakiej sporządzana jest wycena, z uwzględnieniem dat i kursów wymiany oraz źródeł informacji uzyskanych przez rzeczoznawcę co do tych kursów.
3. Rzeczoznawca powinien szczegółowo zbadać i wskazać w wycenie wszystkie istotne różnice prawne, zwyczajowe i praktyki pomiędzy krajem, z którego pochodzi a krajem, gdzie dokonuje wyceny.
4. Jeżeli istnieją istotne różnice w sposobie lub przyjętej praktyce wyceny czy w zasadach rachunkowości pomiędzy krajem zamawiającego wycenę a krajem miejsca położenia mienia, to należy stosować się przede wszystkim do praktyki kraju zamawiającego, z tym że różnice te oraz działania podjęte przez rzeczoznawcę w przedmiocie uzgodnienia wyceny powinny być wskazane w operacie szacunkowym.
5. Rzeczoznawca powinien zamieścić w wycenie informacje na temat przepisów podatkowych kraju miejsca położenia mienia, które mają wpływ na sprzedaż lub zakup tego mienia. Gdyby w wyniku zastosowania tych przepisów koszty sprzedaży lub nabycia tego mienia były tak wysokie, że kwota otrzymana lub wydatkowana byłaby rażąco niższa lub wyższa od wartości mienia ustalonej przez rzeczoznawcę, powinno to być w operacie wyraźnie zaznaczone.