Ćwiczenia usprawniające wargi i policzki:
wymawianie na przemian /a/ - /o/ przy maksymalnym oddalaniu się od siebie wargi górnej i dolnej,
oddalanie od siebie kącików ust., jak przy wymawianiu /i/,
zbliżanie do siebie kącików ust., jak przy wymowie /u/,
cmokanie,
parskanie (wprawianie w drganie warg),
dmuchanie na płomień świecy, na watkę lub na kulę z papieru,
ssanie górnej wargi, a potem dolnej,
nabieranie powietrza pod górną wargę, potem dolną,
utrzymywanie ołówka na górnej wardze,
układanie ust., jak przy wymowie samogłosek ustnych, z wyraźnie przesadną artykulacją, np.: /a/ - /i/, /a/ - /o/,
/i/ - /a/, /a/ - /u/
/i/ - /u/. /o/ - /i/
/u/ - /i/, /u/ - /o/
w następnej fazie ćwiczymy:
/a/-/i/-/o/-/u/-/y/
/u/ - /a/ - /i/- /o/ -/y/
/o/ - /a/ - /y/ - /i/ - /y/
/y/ - /i/ - /o/ - /a/ - /u/
/u/ - /i/ - /y/ - /a/ - /o/
Ćwiczenia te najpierw wykonujemy w wolnym tempie, następnie stopniowo przyspieszamy tempo ćwiczeń,
nadymanie policzków - wargi są zwarte, ćwiczenia te należy powtarzać kilka razy, zwiększają one objętość przedsionka jamy ustnej, gdyby ich przeprowadzenie okazało się zbyt trudne, to można wstępnie przeprowadzić je następującymi ćwiczeniami: gra na organkach, na grzebieniu, nadmuchiwanie policzków w trakcie dmuchania balonów, puszczanie baniek mydlanych, zdmuchiwanie płomyka świecy przy stopniowo zwiększonej odległości,
nadmuchiwanie policzków z uwolnieniem powietrza nagromadzonego w jamie ustnej, przy silnym rozwarciu „schodzące” powietrze powoduje szmer, przypomina to wymowę głoski /p/,
nadymanie policzków i zatrzymanie sprzężonego powietrza w jamie ustnej około 5 sekund, a następnie oddychanie przez nos bez zmiany położenia warg i policzków,
nadymanie jednego policzka i przesuwanie z jednej strony jamy ustnej na drugą, wargi pozostają zamknięte,
wciąganie policzków do jamy ustnej, policzki ściśle przylegają do łuków zębowych, wargi tworzą „zajęczy pyszczek”,
odciąganie na przemian kącików ust. na boki przy zwartych szczękach i wargach,
zwieranie i rozwieranie warg przy zaciśniętych zębach (zwarcie powinno być silne, a rozwarcie największe),
zaokrąglanie i spłaszczanie warg przy zwartych szczękach, w fazie spłaszczania wargi pozostają zwarte, spłaszczenie winno być wyraźne - układ nie może być taki, jak przy neutralnym zwarciu warg,
wymawianie samogłosek (kolejność dowolna) przy zwartych szczękach,
naciskanie palcami wskazującymi na kąciki ust. w kierunku środka szpary ust. przy lekko rozwartych szczękach (odległość między zębami około 2 cm), pod naciskiem palców wargi wysuwają się do przodu i uwypuklają się na zewnątrz, do góry i do dołu w kształcie łuków, nie zwalniając nacisków, należy wykonać zwarcie warg,
unoszenie górnej wargi przy zamkniętych szczękach (widoczne są tylko zęby górne), następnie opuszczenie dolnej wargi (widoczne są tylko zęby dolne),
chwytanie dolnymi zębami górnej wargi,
podsuwanie dolnej wargi pod górne zęby,
górne siekacze opieramy na dolnej wardze, górna warga powinna być lekko uniesiona, by były widoczne siekacze górnego łuku zębowego (układ taki sam, jak przy wymowie /f/ i /w/), można wdychać i wydychać powietrze przez szczelinę wargowo-zębową,
wargi wysunięte do przodu przy zamkniętych szczękach (są zaokrąglone jak przy wymowie głoski /u/), stopniowo opuszczamy szczękę dolną i poszerzamy odległość między wargami, potem przechodzimy do szerokiego i okrągłego otwarcia jamy ustnej,
kolisty ruch wysuniętych i zaokrąglonych zwartych warg, ruch warg może być wykonywany samodzielnie lub łącznie z ruchami dolnej szczęki,
utrzymywanie lizaka lub rurki wargami, wdech i wydech kącikami ust.,
masowanie warg.