Antyk - inaczej Starożytność. Epoka trwająca od IVw.p.n.e do Vw.n.e umownie do 476r. -upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Cywilizacja w krajach dzisiejszej Europy i Bliskiego wschodu. Pierwsze cywilizacje rozwinęły się na terenie Mezopotamii w widłach Tygrysu i Eufratu. Najstarszą z nich jest cywilizacja Sumerów. ( tworzyli państwa-miasta)
Izraelici naród koczowniczy o skomplikowanej historii, wtedy praktycznie pozbawiony własnego państwa, spisywali księgi Starego Testamentu.
Autorzy:
Homer- Iliada i Odyseja (VIII.p.n.e) był najprawdopodobniej pieśniarzem.
Safona - najsławniejsza poetka grecka, ok. 6000-9000wierszy, „Hymny do Bogów” „Pieśni weselne, miłosne i do przyjaciółek” (VIIw.p.n.e)
Ezop - bajkopisarz i twórca bajki greckiej. Stworzył klasyczną bajkę - występują w niej jako bohaterowie zwierzęta i przedmioty. Zawiera ona zwykle morał. Bajki Ezopa stały się wzorem dla całej literatury europejskiej: przerabiali je i naśladowali m.in. tacy poeci jak La Fontaine i Kryłow
Sofokles - jeden z trzech wielkich tragików greckich, mistrz klasycznej formy tragedii. „Ajaks” „Antygona” „Trachinki” „Król Edyp” „Elektra” „Filoktet” „Edyp w Kolonie” Wprowadził na scenę teatru trzeciego aktora (drugiego Ajschylos). W centrum jego sztuk znajduje się gramatyczny główny konflikt głównych bohaterów, którzy poprzez cierpienie dochodzą do prawdy.
Eurypides - wielki nowator greckiego teatru. Przeciwnik nierówności społecznej, ograniczył udział chóru w teatrze. Napisał ok. 80 tragedii „ Alkestis” „Błagalnice” „Helena” „Herakles” „Hipolit” „Orestes” „Trojaki” oraz dramat satyrowy „Cyklop”
Horacy - Zasłynął przede wszystkim jako liryk, stworzył "Carmina", czyli pieśni, na których wzorowały się całe pokolenia. Głosił ideę umiaru, złotego środka.
Owidiusz - w swojej twórczości bardzo chętnie sięgał do motywów mitologicznych, znacznie je jednak przekształcając. Na wygnaniu skończył „Przemiany” inaczej znane jako „Metamorfozy”. Innym jego dziełem jest „Kalendarz” w którym poeta wyjaśnia pochodzenie świąt. Na wygnaniu napisał zbiory elegii, w których wyraża swoją tęsknotę za ojczyzną i prośby o uchylenie wyroku skazującego na wygnanie.
W świecie starożytnym panował przeważnie politeizm (wielobóstwo), z wyjątkiem monoteistycznej (wyznającej jednego Boga) religii judaistycznej. Podstawą wierzeń starożytnych Greków i Rzymian była mitologia, zaś Żydów - Biblia.
Największymi filozofami starożytności byli Grecy: Sokrates, Platon i Arystoteles, którzy żyli w V w. p.n.e. w Atenach.
Powstanie teatru antycznego wiąże się z kultem Dionizosa boga narodzin i śmierci. Ku jego czci odbywały się dionizje, podczas których śpiewano dytyramb. Aktorami byli wyłącznie mężczyźni. Występowali w maskach i na koturnach, po to, aby być bardziej widocznymi. Jednak grubość koturnów sygnalizowała także przynależność klasową postaci. Aktorzy mogli być słyszani, dzięki naturalnej akustyce miejsc. Starożytni Grecy stosowali w teatrach różne efekty specjalne, które miały urozmaicać przedstawienie. Były to różnego rodzaju machiny i zapadni. Najbardziej cenionym przez Greków gatunkiem dramatycznym była tragedia. Konieczne było zachowanie w niej zasady trzech jedności (czasu, miejsca i akcji).