Trzy zaczarowane krzesła

I krzesło - śmiech,

II krzesło - rozpacz,

III krzesło - złość.

Ćwiczenie polega na pokazaniu tych trzech emocji, przesiadając się z krzesła na krzesło. N. powinien najpierw omówić - po czym poznać, że ktoś jest zrozpaczony, smutny czy wesoły, co się w tym czasie z nim dzieje.

Własny język

U. tworzą własny język - mówią (bez użycia słów) tak jak

ksiądz na ambonie,

jak policjant,

komentator sportowy,

matka karcąca dziecko

lub tłumacząca mu coś.

Zespół muzyczny -

U. wymyślają kim są w zespole, na czym grają, naśladują muzyków gestem, ruchem, głosem.

Rekwizyty

Nie zawsze aktorzy mają do dyspozycji wszystkie potrzebne rekwizyty, dlatego często musza korzystać z tych, które mają pod ręką. Każdy otrzymuje jakąś rzecz i stara się wymyślić jak największą ilość sytuacji na scenie, w których tę rzecz można by wykorzystać.

Zabawa „Nastroje”.

Jedno dziecko opuszcza salę, a reszta umawia się z nauczycielem „jacy jesteśmy”, np. weseli

smutni, zmęczeni, ciekawi itp. Dziecko wróciwszy pyta trzech kolegów

o dowolne sprawy a oni muszą odpowiedzieć zgodnie z tym „jacy są”, a więc wesoło,

smutno, itp.  W zadaniu tym chodzi o odgadnięcie w jakim nastroju są koledzy.

„Czerwony Kapturek” - zabawa słuchowo - ruchowa.

Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy: myśliwych, wilków, babć i Czerwonych Kapturków. Każdej z nich przypisuje określony gest i odgłos. W trakcie słuchania bajki, kiedy pojawia się słowo, np. myśliwy, odpowiednia grupa prezentuje swój gest i odgłos.

(pomoce: bajka o Czerwonym Kapturku)

---