Opis Żeni:

MoJą nIeObEcNoŚć Na Gg SpOnSoRuJe LiCzBa 69 OrAz SłOwO s.E.x.

PYTANIA Z OCHRONY

1.Biotop

2.Odzysk

3.Handel limitami

4.Sukcesja pierwotna

5.Destruenci

6.ADI

7.3 pytania o protokół w Kioto

- kiedy przystąpiła Polska ( grudzień 1997)??

- kiedy przystąpiła UE

9.2008-2012 które państwo zostało zwolnione z limitów emisji CO2

10.Długość fal ultradźwięków

11.pH H2O 1 klasy (6,8-7,2)??

12.H2O III klasy wg ustawy z 2004 to woda…

13.Organ ustawodawczy odpowiadający za ochronę środowiska w Polsce

14.bioindykatory

15.normy energii odnawialnej jakie Polska zobowiązała się wprowadzić do 2020

16.W którym roku Polska przystąpiła do komisji ekologicznej przy radzie UE

17.Ilu członków liczy europejska komisja ochrony środowiska (32)

18. W którym roku utworzono europejska komisja ochrony środowiska

19.Źródła Hg do środowiska

1. Biotop - obszar zamieszkany przez organizmy o tych samych lub bardzo zbliżonych wymaganiach życiowych. Pierwotnie dotyczący tylko abiotycznych elementów siedliska. Obecnie często rozumiany jako siedlisko nieożywione zmienione przez biocenozę (kompleks roślinny). Biotop razem z biocenozą tworzy ekosystem.

2Recykling (ang. recycling) - jedna z kompleksowych metod ochrony środowiska naturalnego. Jej celem jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.

Zasadą działania recyklingu jest maksymalizacja wykorzystania tych samych materiałów w kolejnych dobrach materialnych i użytkowych, z uwzględnieniem minimalizacji nakładów na ich przetworzenie, przez co chronione są nie tylko te surowce naturalne, które służą do ich wytworzenia, ale również te, które służą do ich późniejszego przetworzenia.

Recykling to coś więcej, niż tylko wykorzystywanie surowców wtórnych. Jest to system pełnej organizacji obiegu takich materiałów, które mogą być wielokrotnie przetwarzane. W skład systemu wchodzą następujące elementy:

• Właściwa polityka ustawodawcza państwa sprzyjająca recyklingowi.

• Rozwój technologii przetwarzania odpadów, przede wszystkim w celu wykorzystania jak największej ich części.

• Projektowanie dóbr z możliwie najszerszym wykorzystaniem w nich materiałów podatnych recyklingowi.

• Projektowanie dóbr możliwie jednorodnych materiałowo, co upraszcza ich późniejszy demontaż i segregację odpadów.

• Projektowanie dóbr będących połączeniem różnych materiałów w taki sposób, aby ich poźniejsze rozdzielenie na elementy zbudowane z jednorodnych materiałów było maksymalnie ułatwione.

• Projektowanie dóbr w taki sposób, aby jak najwięcej ich części składowych nadawało się do powtórnego wykorzystania bez przetwarzania lub przy minimalnych nakładach na uzdatnienie do postaci pełnowartościowej.

• Projektowanie dóbr w taki sposób, aby zarówno ich części składowe, jak i materiały, z których zostały one wykonane, były wykorzystywane we wtórnym obiegu jak najwięcej razy.

• System oznaczania zarówno opakowań produktów, jak i elementów składowych tych produktów, w celu ułatwienia rozpoznawania i segregacji odpadów.

• Szerzenie oświaty proekologicznej, oraz promowanie i organizacja zachowań proekologicznych w społeczeństwie (jednym z celów jest tutaj przeniesienie segregacji odpadów indywidualnych bezpośrednio do gospodarstw domowych).

• Logistyka sortowania, gromadzenia i odbioru zużytych dóbr oraz ich elementów składowych.

• Przetwarzanie (uprzednio przygotowanych) odpadów i odzyskiwanie z nich surowców.

Warto zauważyć, iż recykling odbywa się dwutorowo. Z jednej strony jest to wymuszanie zasad recyklingu już u producentów dóbr, z drugiej zaś tworzenie odpowiednich zachowań u konsumentów, gdyż recykling odbywa się w dwóch obszarach: produkowania dóbr oraz późniejszego powstawania z nich odpadów.

Materiały, które nadają się do ponownego wykorzystania bywają opatrzone kodem recyklingu

3. Handel emisjami dozwolony jest między krajami Aneksu I i dopuszcza się w ramach tego mechanizmu sprzedaż nadwyżek redukcyjnych na rynku międzynarodowym. Kraj swoją redukcję powyżej ustalonej normy może odsprzedać krajowi, który nie spełnił warunków redukcji.

4.Sukcesja pierwotna - sukcesja ekologiczna rozpoczynajacą się od zasiedlenia terenu dziewiczego, np. nagich skał, lawy, nowej piaszczystej wydmy. Powierzchnia nagiego gruntu, pozbawiona swojej pierwotnej roślinności na skutek pożaru, powodzi czy zlodowacenia, nie pozostaje długo bez roślin i zwierząt. Szybko jest kolonizowana przez rozmaite gatunki, które następnie modyfikują jeden lub więcej czynników środowiskowych. Ta modyfikacja środowiska może z kolei umożliwić osiedlenie się następnych gatunków.

5.W biologii destruenci (zwani inaczej reducentami) to grupa organizmów w biocenozie rozkładająca martwą materię organiczną: opadłe liście, uschłe trawy, martwe zwierzęta, resztki drzew, kał.

Dzięki działalności destruentów cała energia zawarta w związkach organicznych zostaje wykorzystana, bowiem te związki zostają rozłożone na związki nieorganiczne. Uwolnione związki nieorganiczne wracają do przyrody i zostają ponownie pobrane przez rośliny. Destruenci to przede wszystkim bakterie i grzyby. Zobacz też: producent (biologia), detrytusożerca.

Źródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Destruent"

6. ADI (ang. Acceptable Daily Intake) - dopuszczalne dzienne spożycie (tłumaczone również jako: dopuszczalne dzienne pobranie lub dopuszczalna dzienna dawka), wskaźnik określający maksymalną ilość substancji, jaka może być przez człowieka pobierana codziennie z żywnością przez całe życie bez negatywnych skutków dla zdrowia.

Wskaźnik ADI jest określany m.in. dla większości dodatków do żywności, pozostałości pestycydów i leków weterynaryjnych. Wskaźnik ADI jest najczęściej podawany w miligramach na kilogram masy ciała (mg/kg).

Ultradźwięki to fale dźwiękowe, których częstotliwość jest zbyt wysoka, aby usłyszał je człowiek. Za granicę uważa się 20 kHz, choć dla większości ludzi granica ta jest znacznie niższa. Niektóre zwierzęta mogą emitować i słyszeć ultradźwięki, np. pies, szczur, delfin, wieloryb, chomik czy nietoperz.

Zastosowania ultradźwięków [edytuj]

Ultradźwięki dzięki małej długości fali pozwalają na uzyskanie dokładnych obrazów przedmiotów. Urządzenie, które umożliwia obserwację głębin morskich to sonar. Jego zastosowanie to lokalizacja wszystkich obiektów zanurzonych w wodzie. Sonary wykorzystywano w okrętach podwodnych.

Ultradźwięki znajdują także zastosowanie w medycynie. Za pomocą urządzenia generującego i rejestrującego fale ultradźwiękowe (ultrasonograf) można uzyskać obraz narządów wewnętrznych.

Więcej w artykule: zastosowanie ultradźwięków w medycynie.

Ultradźwięki pozwalają też na pomiar odległości przy pomocy dalmierza ultradźwiękowego, w zakresie od 1 do 10 m. Jeżeli wykorzysta się silne źródło ultradźwięków, to mogą one niszczyć, rozgrzewać niektóre materiały, co pozwala na obróbkę powierzchniową wytwarzanych przedmiotów (obróbka ultradźwiękowa).

Ultradźwięki były też stosowane w pamięciach rtęciowych we wczesnych komputerach w latach pięćdziesiątych XX w.

9.Rosja

12.

Klasa trzecia [edytuj]

Wody powierzchniowe w danej klasie określić można jako wody zadowalające:

• spełniają wymagania określone dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, w przypadku ich uzdatniania sposobem właściwym dla kategorii A2.

Wody podziemne w danej klasie określić można jako wody zadowalające:

• wartości wskaźników jakości wody są podwyższone w wyniku naturalnych procesów lub słabego oddziaływania antropogenicznego,

• mniejsza część wskaźników jakości wody przekracza wartości dopuszczalne jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi;

14.Gatunek wskaźnikowy, bioindykator (rzadziej biowskaźnik) - gatunek lub inny takson o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem niewielkiej liczby czynników ograniczających. Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty - Lichenes), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, Pisces i larwy niektórych owadów - Insecta), zawartości różnych substancji w glebie (gatunki roślin, Plantae) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną ze względu na znaczną degradację środowiska.

Cechy dobrego bioindykatora [edytuj]

• ściśle określone występowanie

Dobre bioindykatory powinny charakteryzować stosunkowo wąskim zakresami tolerancji ekologicznej (walencja ekologiczna), najlepsze sa gatunki stenotopowe, wyspecjalizowane.

• długi cykl życiowy

Lepszymi bioindykatorami są gatunki długo przebywające w badanym środowisku z stanie aktywnym. Gorszymi bioindykatorami np. stanu rzek są amfibiotyczne owady, które w środowisku wodnym przebywają zaledwie kilka tygodni, a resztę czasu spędzają poza zbiornikiem wodnym.

• szerokie zasięgi geograficzne

Gatunki o dużych areałach rozmieszczenia geograficznego mogą być wykorzystywane w wielu krajach, dlatego gatunek może być wykorzystany w miarę uniwersalnie.

• duża liczebność występowania

Duża liczebność umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku - gatunki rzadkie wymagają pobrania dużej liczby prób, co jest pracochłonne i kosztowne.

• łatwość oznaczania

Tylko gatunki, które łatwo można oznaczyć (rozpoznać, zidentyfikować), nadają się na wskaźniki

19.

1. Emisje naturalne:

- wyziewy wulkaniczne i podwodne

2. Związki rtęci emitowane przez człowieka:

- rozbite termometry rtęciowe

- baterie wykorzystujące ogniwa cynkowe

- plomby (wypełnienia) amalgamatowe - od 41 do 54 %Hg

- lampy i świetlówki rtęciowe

- spłonki pocisków broni palnej i detonatorów - piorunian rtęci ( kalomel - chlorek rtęciawy ); środek przeczyszczający

- sublimat (chlorek rtęciowy) stosowane do dezynfekcji i jako katalizatory w syntezie organicznej

- pestycydy

---