Dr. Dłubacz w swoim tekście rozróżnia dwie sfery otaczające człowieka, kulturę i naturę. Dokładnie opisuje każdą z nich, a następnie opisuje 4 dziedziny kultury: religię, sztukę, moralność i naukę.
Natura wg jego definicji to to, co otacza człowieka, a kultura jest wszystkim tym, co człowiek wytworzył z natury. Tak więc, kultura nie bierze się z natury, tylko ze świadomego działania człowieka który tę naturę kształtuje. Skoro tak, ktoś mógłby pomyśleć, że kulturą można nazwać uprawę ziemniaków. Nie jest to prawda, bowiem człowiek ma wykorzystywać kulturę, by udoskonalać siebie. Człowiek nie rodzi się istotą perfekcyjną, i musi przez całe swoje życie rozwijać siebie, i tylko od niego zależy czy umrze istotą w pełni doskonałą, czy jako byt niedoskonały.
W kolejnym rozdziale opisywanie są 4 dziedziny kultury. Religia i moralność, które rozgrywają się na płaszczyźnie osobowej, oraz naukę i sztukę które występują w płaszczyźnie rzeczowej.
Religia jest to stosunek człowieka do Bóstwa, przejawiający się w sposobie życia wierzącego. Człowiek wierzący jest przekonany że istnieje bóg, że ma wpływ na jego życie i los. Zakłada to pojmowanie boga jako byt osobowy, obdarzonego poznaniem i wolną wolą. Każda religia zapewnia cel zbawczy, którym w głównej mierze jest wybawienie od smierci.
Moralność z kolei określa zachowanie człowieka, jego działania, rozpatrywane w aspekcie dobra i zła. Człowiek wybierając dobro, rozwija się i staje się dobry, natomiast wybierając zło (inaczej niewłaściwe dobre) deprawuje się, staje się zły. Dobro moralne poznajemy rozumem a wybieramy aktem woli. Sumienie pomaga człowiekowi w wyborze między dobrem i złem.
Sztuka jest zespołem czynności i wytworów ludzkich które na celu mają piękno. Sztuki nie ma z natury ale i bez natury. Powstaje ona w wyniku świadomego działania człowieka. Tworzenie sztuki jest przekształcaniem tworzywa na wzór natury. To twórca decyduje o tym jak ma wyglądać jego dzielo.
Nauka, a raczej wiedza ludzka dzieli się na dwie części: wiedzę potoczną i wiedzę naukową. Wiedza potoczna to wszystko to co poznaje człowiek dzięki swoim zmysłom, domysłom i własnym osądom. Wiedza naukowa zaś, to normalne ludzkie poznanie odpowiednio i świadomie zorganizowane i uporządkowane, by uzyskać wiedzę rzetelną. Można rozróżnić dwa sposoby poznania: potoczne które ma cel praktyczny czyli ma bezpośrednio służyć człowiekowi i poznanie naukowe, które ma cel teoretyczny, w nim liczy się sama wiedza. Oba poznania, różnią się od siebie kompetencjami podmiotów poznających, ludzi.
Czy warto przeczytać książkę dr. Dłubacza? Uważam że tak, otwiera oczy na pewne aspekty naszego życia, pozwala dokładniej je zrozumieć i być może zmieni też wasze życie.