Podaj skład elementarny i zapisz elementy powłok

skład elementarny - liczba elektronów, protonów i neutronów w atomie.

liczba elektronów = liczba protonów = liczba atomowa (Z)

A - liczba masowa - podaje liczbę nukleonów (łączną liczbę protonów i neutronów w jądrze)

Z - liczba atomowa (zwana inaczej liczbą porządkową) - podaje liczbę protonów w jądrze atomowym, a tym samym liczbę elektronów (w obojętnym atomie liczba elektronów jest równa liczbie protonów)

np.

Z = 19

liczba protonów = 19

liczba elektronów = 19

A = 39

liczba nukleonów = 39

liczba neutronów = 20 (A-Z)

Z układu odczytujemy liczbę atomową (porządkową) pierwiastka, dla potasu jest to 19 Z=19. Aby zapisać liczbę masową odczytujemy z układu masę atomu, dla potasu jest to 39,098 i zaokrąglamy do liczby całkowitej (niektóre układy okresowe pierwiastków mają już zaokrąglone masy).

Z liczby atomowej odczytujemy liczbę protonów i elektronów. Liczbę neutronów otrzymujemy po odjęciu od liczby masowej liczby atomowej (A-Z).

Elementy powłok

Powłoka elektronowa - zbiór elektronów o podobnej energii.

Maksymalnie może być 7 powłok (wątpię, żeby dał takie trudne - 4 to max), oznaczane są one kolejno literami alfabetu zaczynając od K

K L M N O P Q

Liczbę powłok w atomie podaje numer okresu (rzędy poziome), w którym leży pierwiastek. Maksymalną liczbę elektronów znajdujących się na danej powłoce oblicza się ze wzoru:

2n² gdzie n - numer powłoki

pojemność powłok:

K - 2 elektrony

L - 8 elektronów

M - 18 elektronów

N - 32 elektronów

O - 50 elektronów

P - 72 elektronów

Q - 98 elektronów

Konfiguracja elektronowa - umowny zapis przedstawiający rozmieszczenie elektronów na poszczególnych powłokach chmury elektronowej.

Aby zapisać konfigurację elektronową atomu danego pierwiastka, musimy znać:

- liczbę powłok (=numer okresu, w którym leży pierwiastek)

- liczbę wszystkich elektronów w atomie (= liczba porządkowa Z)

- liczbę elektronów walencyjnych (elektronów znajdujących się na ostatniej powłoce) - odpowiada ona numerowi grupy (poza grupami pobocznymi - tam jest trochę inaczej, ale myślę że nic takiego nie da)

Określanie ilości elektronów na danej powłoce:

np.

liczba elektronów - 50

liczba powłok - 5

liczba elektronów walencyjnych - 4

Piszemy kolejno pięć powłok K L M N O , ponieważ cyna leży w 5 okresie. Zgodnie z pojemnością powłok wpisujemy liczbę elektronów na poszczególnych powłokach

K - 2 el. L - 8 el. M - 18 el. N - ? O - 4 elektrony (cyna leży w 4 grupie)

Liczbę elektronów na powłoce N obliczamy przez odjęcie od łącznej liczby elektronów liczb z poszczególnych powłok

N = 50-2-8-18-4 = 18 elektronów

Konfiguracja elektronowa cyny to K²L⁸M¹⁸N¹⁸O⁴

Podpowłoki (orbitale s, p, d, f)

Kolejność

K 1 s²

L 2 s² 2 p⁶

M 3 s² 3 p⁶ 3 d¹⁰

N 4 s² 4 p⁶ 4 d¹⁰ 4 f¹⁴

O 5 s² 5 p⁶ 5 d¹⁰ 5 f¹⁴

P 6 s² 6 p⁶ 6 d¹⁰ 6 f¹⁴

Q 7 s² 7 p⁶ 7 d¹⁰ 7 f¹⁴

1s² 2s² 2p⁶ 3s² 3p⁶ 4s² 3d¹⁰ 4p⁶ 5s² 4d¹⁰ 5p⁶ itd. (dla bardziej ambitnych)

podpowłoki w/w cyny można rozpisać tak:

1s² 2s² 2p⁶ 3s² 3p⁶ 4s² 3d¹⁰ 4p⁶ 5s² 4d¹⁰ 5p²

DYSOCJACJA

Dysocjacja elektrolityczna (jonowa) - rozpad substancji na jony (kationy i aniony) pod wpływem wody.

przykłady:

1)
1 mol cząsteczek kwasu azotowego (V) dysocjuje na 1 mol kationów wodoru (1 H we wzorze kwasu) i 1 mol anionów azonatowych (V) o ładunku 1 - (wartościowość reszty kwasowej wynosi 1)

2)
1 mol cząsteczek kwasu węglowego dysocjuje na 2 mole kationów wodoru (w pierwotnym wzorze były 2 atomy wodoru) i na jeden mol dwuujemnych anionów reszty kasowej (aniony węglanowe).

Reszta kwasowa jest dwuwartościowa więc ma ładunek 2-, Wodór z reguły jest dodatni, ładunki muszą się równać i liczby atomów też dlatego jest 2 H⁺.

---