OPIS TECHNICZNY

imię i nazwisko

grupa

1. Wstęp

1. Podstawa opracowania

Podstawą opracowania jest temat wydany przez Katedrę Inżynierii Drogowej WILiŚ

Politechniki Gdańskiej.

2. Cel i zakres opracowania

Celem opracowania jest wykonanie projektu wstępnego odcinka drogi klasy G o kategorii ruchu KR 5 od zadanego punktu A do zadanego punktu B oraz zaprojektowanie konstrukcji nawierzchni zgodnie z „Katalogiem Typowych Konstrukcji Nawierzchni Podatnych i Półsztywnych”. Zleceniodawcą jest Katedra Inżynierii Drogowej WILiŚ Politechniki Gdańskiej.

Zakres opracowania obejmuje:

1. Opis techniczny i obliczenia

2. Rys.1 - plan sytuacyjny w skali 1:2000

3. Rys.2 - przekroje normalne w skali 1:50

4. Rys.3 - przekrój podłużny w skali 1:200/2000

5. Rys.4 - konstrukcja nawierzchni w skali 1:20

2. Charakterystyka stanu istniejącego

Trasa projektowanej drogi przebiega po nieużytkach, poza terenem zabudowy.

3. Założenia projektowe

1. Droga klasy G

2. Prędkość projektowa V=50 km/h

3. Krok Traserski : maksymalne pochylenie niwelety i_dop=9%;

pochylenie przyjęte i=7%

4. Minimalny promień łuku poziomego R=800 m

5. Minimalny promień łuku pionowego (wypukłego) R=1500 m

6. Minimalny promień łuku pionowego (wklęsłego) R=1000 m

7. Kategoria ruchu KR5

8. Nośność podłoża G2

9. Głębokość przemarzania gruntu h=1,0 m

10. Rodzaj podłoża gruntowego P_π

11. Rodzaj podbudowy drogowej KRSM

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r,

w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich

usytuowanie. (Dz.U.Nr 43, poz.430)

4. Plan sytuacyjny

Na planie sytuacyjnym zaprojektowano przebieg drogi w dwóch wariantach.

Łączą one punkt A (wysokość 20,0 m n.p.m.) z punktem B (wysokość 380,0 m n.p.m.). Do

projektowania wybrano wariant nr.1 ze względu na lepsze ukształtowanie powierzchni terenu,

co pozwala na wykonanie mniejszych ilości robót ziemnych. Łuki poziome i pionowe

pokrywają się w taki sposób, by zapewniona była dobra widoczność i właściwe zgranie

geometrii z charakterem fragmentu trasy.

Parametry charakterystyczne łuków poziomych :

1. Łuk poziomy w wariancie nr 1

α₁ = 43^O

R₁ = 800 m

T₁ = 318,92 m

B₁ = 61,18 m

Ł₁ = 606,94 m

2. Łuk poziomy w wariancie nr 2

α₁ = 73^O

R₁ = 300 m

T₁ = 225,71 m

B₁ = 75,43 m

Ł₁ = 387,01 m

α₂ = 35^O

R₂ = 300 m

T₂ = 97,02 m

B₂ = 15,30 m

Ł₂ = 187,68 m

5. Profil podłużny

Profil podłużny wykonano w skali 1:200 - w pionie i 1:2000 - w poziomie. Kierowano kryterium minimalizacji robót ziemnych i prowadzenia drogi na niskich nasypach. Przy wykonaniu profilu podłużnego zachowane zostały wszystkie dopuszczalne parametry dla danej klasy technicznej drogi.

Parametry charakterystyczne łuków pionowych:

1. łuk pionowy nr 1 (W₁) - wypukły

R₁ = 1500 m

T₁ = 27,48 m

B₁ = 0,25 m

2. łuk pionowy nr 2 (W₂) - wklęsły

R₂ = 1000 m

T₂ = 17,16 m

B₂ = 0,15 m

6. Przekrój normalny

Przekrój normalny wykonano w skali 1:50. Jezdnia na odcinku prostym ma szerokość 7 m i pochylenie poprzeczne 2%. Szerokość jezdni na łukach 7 m, pochylenie poprzeczne na łukach 2%. Pobocza mają szerokości po 1,25 m i pochyleniu poprzecznym 8% nachylenie skarp wynosi 1:1,5 oraz 1:5.

7. Konstrukcja nawierzchni

Konstrukcja nawierzchni została zaprojektowana zgodnie z Dziennikiem Ustaw nr 43,

poz. 430 dla dróg o kategorii ruchu KR 5 z uwzględnieniem minimalnej grubości 0,60 m,

wynikającej z warunków gruntowych o podłożu gruntowym P_π i rodzaju podbudowy drogowej

KŁSM i głębokości przemarzania w okolicach Elbląga 1,0 m.

8. Szczegół zaprojektowanej konstrukcji nawierzchni

Szczegół wykonano w skali 1:20.

Na danym terenie występuje grunt wątpliwy - piaski pylaste. Grupa nośności podłoża takiego gruntu przy złych warunkach wodnych to G2. Doprowadzić należy do tego by grupa nośności podłoża równa była równa G1, w tym celu stabilizujemy 10 cm gruntu spoiwem cementowym o R_m = 1,5 MPa. Na podstawie obliczeń przy wykorzystaniu współczynnika x z tabeli oraz danych do projektowania przyjmujemy grubość podłoża ze względu na mrozoodporność. Ponieważ różnica pomiędzy minimalną grubością podłoża, a podłożem danym ze stabilizacją 10 cm, jest równa 3 cm dodaliśmy ją do warstwy stabilizacyjnej R_m=1,5 MPa tworząc jedną warstwę ze stabilizacją cementem R_m=1,5 MPa o grubości 13 cm. Nie tworząc odrębnej warstwy mrozoodpornej. Wówczas grubość nawierzchni będzie większa od minimalnej grubości.

9. Zakończenie

Projektowany odcinek drogi zawiera jeden łuk poziomy i dwa łuki pionowe. W bilansie robót

ziemnych wykopy lekko przewyższają ilość nasypów.

OBLICZENIA

1. Obliczenia elementów planu sytuacyjnego dwóch wariantów.

WARIANT NR 1

|AW₁| = 478,0041841 m ~ 478,00 m

|W₁B| = 499,4597081 m ~ 499,46 m

α₁ = 43^O28'7,83 ”

Łuk :

R₁ = 800 m

długość stycznej T₁ = R₁∙tg α₁/2 = 318,9155173 m ~ 318,92 m

długość strzałki łuku B₁ = R₁∙[(1/cos α₁/2) - 1] = 61,18239516 m ~ 61,18 m

długość łuku Ł₁ = (R₁ ∙ π ∙ α₁)/180 = 606,9395273 m ~ 606,94 m

Długość drogi i punktów charakterystycznych :

P.P.O.D. 0+000,00 KM

PŁK1 = 0+159,09 KM

KŁK1 = 0+787,48 KM

K.P.O.D. 0+787,48 KM

WARIANT NR 2

|AW₁| = 472,8678462 m ~ 472,87 m

|W₁W₂|= 424,1556318 m ~ 424,16

|W₂B| = 414,1352436 m ~ 414,14 m

α₁ = 73^O54'48,03 ”

α₂ = 35^O50'35,86 ”

Łuk :

R₂ = 300 m

długość stycznej T₁ = R₁∙tg α₁/ 2 = 225,7107307 m ~ 225,71,07 m

długość strzałki łuku B₁ = R₁∙[(1/cos α₁/ 2) - 1] = 75,42686897 m ~ 75,43 m

długość łuku Ł₁ = (R₁ ∙ π ∙ α₁)/180 = 387,009352 m ~ 387,01 m

R₂ = 300 m

długość stycznej T₂ = R₂∙tg α₂/ 2 = 97,02254416 m ~ 97,02 m

długość strzałki łuku B₂ = R₂∙[(1/cos α₂/ 2) - 1] = 15,29886469 m ~ 15,30 m

długość łuku Ł₂ = (R₂ ∙ π ∙ α₂)/180 = 187,6750508 m ~ 187,68 m

Długość drogi i punktów charakterystycznych :

P.P.O.D. 0+000,00 KM

PŁK1 = 0+247,16 KM

KŁK1 = 0+634,17 KM

PŁK2 = 0+735,59 KM

KŁK2 = 0+923,26 KM

K.P.O.D. 0+923,26 KM

2. Obliczenia elementów profilu podłużnego (wybranego wcześniej wariantu)

WARIANT NR 1

1. łuk pionowy nr 1 (W₁) - wypukły

R₁ = 1500 m

i_aw1 = 2,30%

i_w1w2 = 1,37%

ω₁ = [i_aw1 + i_w1w2] = 0,0365

T₁ = R₁∙ ω₁/2 = 27,48 m

β₁ = R₁∙ ω₁²/8 = 0,25 m

2. łuk pionowy nr 2 (W₂) - wklęsły

R₂ = 1000 m

i_w1w2 = 1,37%

i_w2b = 2,06%

ω₂ = [i_w1w2 + i_w2b] = 0,0343

T₂ = R₂ ∙ ω₂/2 = 17,16 m

β₂ = R₂ ∙ ω₂²/8 = 0,15 m

Najwyższy punkt niwelety

ω' = 0,0137

T' = R₂ ∙ ω'₂/2 = 6,85 m

X = L₂-T+2T' = 383,54 m

Y = T'₂/2R₂ = 0,02 m

Hx = [(X∙Δh_w1w2)/L₂] - Y = 5,23 m

Najniższy punkt niwelety jest w punkcie A

1. Sprawdzenie mrozoodporności

h_z = 1,0 m - głębokość przemarzania gruntu

x = 0,60 - współczynnik z tablic nr.9

H = 5+8+14+20+10 = 57 cm - grubość nawierzchni wraz z warstwą stabilizacyjną 10 cm.

Warunki wodne złe

Ip → G2 - grupa nośności w zależności od warunków wodnych

dla G2 i KR5 x = 0,60

h_z * x = hmin

1,0 * 0,60 = 0,60 m = 60 cm

h_min - H = 60 - 57 = 3 cm

ponieważ różnica między tymi współczynnikami jest mniejsza niż 10 cm to warstwę 3 cm

dokładamy do warstwy stabilizacji cementem, której łączna grubość wynosi 13 cm.

Przyjęta konstrukcja nawierzchni typ F (podbudowa z chudego betonu)

• Warstwa ścieralnego asfaltu 5 cm

• Warstwa wiążąca z betonu asfaltowego 8 cm

• Podbudowa asfaltowa 14 cm

• Podbudowa kruszywa łamanego 20 cm

• Ulepszone podłoże - stabilizacja cementem 13 cm

Łącznie 60 cm nawierzchni drogi.

8