Części ciała- ta zabawa ma na celu naukę poszczególnych części ciała dla dzieci. Wymieniamy po kolei według piosenki: Głowa, ramiona, kolana, pięty , kolana, pięty, kolana, pięty. Głowa ramiona, kolana, brzuch. Oczy uszy, usta ,nos”. Poszczególne części ciała jednak dość wolno by trzylatek pokazywał nam te części ciała gdy czegoś nie będzie wiedział oczywiście należy mu podpowiedzieć.

Osy na wesoło- jeżeli masz rolki po papierze to pomaluj je wraz z trzylatkiem na czarno- żółte kolory, z piłeczki robimy główkę dla pszszczółki, z tektury czy też drucików czółki, skrzydełka możemy zrobić z foli aluminiowej, tak powstanie wspaniała pszczółka.

Ćwiczenia wrażliwości słuchowej (koncentracji na bodźcu słuchowym, rozróżnianiu dźwięków, pamięci słuchowej):

Wysłuchiwanie i rozróżnianie dźwięków dochodzących z otocznia i ich lokalizacja (szmery, kroki, stuknięcia, itp.)

Różnicowanie i rozpoznawanie odgłosów przyrody, zwierząt, ludzi, z kasety magnetofonowej („Odgłosy”). Po wysłuchaniu dziecko może powiedzieć co słyszało lub wskazać obrazek, albo też naśladować ten dźwięk.

Rozpoznawanie i nazywanie dźwięków - zabawa „Co mam w pudełku”. Razem z dzieckiem wkładamy do pudełka różne rzeczy (np. gwoździe, kamyk, groch, cukier) potrząsamy, dziecko słucha i stara się rozpoznać.

Zabawa „Kto powiedział dzień dobry” - odwrócone dziecko rozpoznaje głosy kolegów, koleżanek.

Ćwiczenia rytmiczne (koncentracji na bodźcu słuchowym, analizy słuchowej, koordynacji słuchowo-wzrokowo-ruchowej)

Odtwarzanie struktur rytmicznych. Przed dzieckiem leżą klocki i umawiamy się, że będziemy je układali zgodnie z podanym rytmem. Klocki ułożone blisko siebie- rytm szybki, klocki dalej od siebie- rytm wolny. Np. 000 000 000

0 0 0 0 0 0 0 0

• 00 00

prosimy dziecko, aby naśladowało ruchy, które są potrzebne przy takich czynnościach jak: malowanie ścian, sufitu, zrywanie owoców, łapanie much oraz inne czynności wg pomysłu dorosłego,

Szukamy misia

Pomoce: miś, lalka lub dowolna maskotka.

Przebieg zabawy:

Na początku zabawy prowadząca chodzi z dziećmi po sali, nazywając znajdujące się meble (krzesło, stół, łóżeczko). Następnie pokazuje dzieciom misia (lalkę) i mówi, że go schowa. Podczas gdy dzieci odwróciły się do ściany, prowadząca chowa misia, ale tak, by był widoczny. Na sygnał prowadzącej zaczynają poszukiwania, a po odnalezieniu mówią, gdzie był miś, np. na krzesełku, pod stołem, za łóżeczkiem, obok lalki. Zabawę powtarzamy 3-4 razy. Do zabawy można powracać wielokrotnie i chowając misia zachęcać dzieci, aby używały pojęć np.: wysoko, nisko, na górze na dole, z lewej strony, z prawej strony półki itp.

Nazywamy części ciała

Pomoce: duże lustro (powinna w nim być widoczna cała sylwetka dziecka).

Przebieg zabawy:

Dziecko stoi twarzą do lustra, a dorosły za dzieckiem:

- Spójrz w lusterko i powiedz, co widzisz?

- Pokaż, gdzie jest twoje oko...Teraz drugie...

- Pokaż, gdzie masz nosek... policzki, brodę, uszy, gdzie jest twoje czoło?

Należy zwrócić uwagę, żeby dziecko pokazywało to wszystko na sobie i w lustrzanym odbiciu w ten sposób oswajają się z własnym wizerunkiem.

W podobny sposób trzeba obejrzeć i nazwać z dzieckiem odbicie wszystkich części ciała.

Duże i małe

Pomoce: Po dwie zabawki tego samego rodzaju, wyraźnie różniące się wielkością (jedna mała, druga duża):lalka, piłki, misie, samochody, klocki itp. Dwa kosze-duży i mały.

Przebieg zabawy:

Nauczycielka pokazuje dzieciom ustawione na stole zabawki i rozpoczyna rozmowę na ich temat.

- Mam tu zabawki. Jakie?

Dzieci wymieniają nazwy zabawek znajdujących się na stole.

Nauczycielka stara się zwrócić ich uwagę na różnice występujące w wyglądzie zabawek tego samego rodzaju.

- Popatrzcie na lalki. To są dwie Małgorzatki. Czy one są takie same? Czym się różnią?

Dzieci stwierdzają, że jedna lalka jest duża, a druga jest mała.

Nauczycielka łączy dzieci w pary. Każda para bierze zabawki tego samego rodzaju (jedno dziecko dużą, a drugie małą) i siada z nimi przy stoliku. Kiedy wszystkie dzieci mają już zabawki, nauczycielka prosi, aby je opisały.

Dzieci kolejno nazywają zabawki i unosząc je do góry, aby wszyscy mogli je zobaczyć, określają ich wielkość.

Nauczycielka stawia na podłodze dwa kosze - wielki i mały. Poleca, aby dzieci włożyły duże zabawki do większego kosza, małe zaś do małego.

---