POWŁOKI HYDROIZOLACYJNE
Badanie 1 - Izolacja z pap zgrzewalnych
Wstęp teoretyczny
Nawierzchnia drenażowa nazywana często asfaltem porowatym. Posiada strukturę otwartą co pozwala na swobodny przepływ przez nią wody. Zawartość wolnych przestrzeni waha się w granicach 20-30%. Aby przedstawione cechy dobrze spełniały swoja rolę, warstwa drenująca musi być ułożona na nieprzepuszczalnej warstwie wiążącej. Odprowadzona woda na warstwie drenującej spływa na pobocze.
Skład:
Grys |
83-87% |
Piasek łamany |
10-13% |
Wypełniacz |
3-5% |
Asfalt modyfikowany |
4-7% |
Zalety nawierzchni drenującej:
Zdolność odprowadzania wody z nawierzchni ( ograniczenie zjawiska aquplaningu)
Likwidacja rozprysku wody
Zmniejszenie hałaśliwości
Zmniejszenie oślepienia przez odbicie świateł od warstwy ścieralnej
Odporność na deformacje
Zwiększona szorstkość
Poprawa bezpieczeństwa
Wady nawierzchni drenującej:
Wysoki koszt utrzymania zimowego
Zatykanie się porów prowadzi do braku redukcji hałasu
Słaba trwałość, wymaga dodatku polimeroasfaltów
Nawierzchnie tego typu najlepiej stosować na drogach szybkiego ruchu, drogach bez krawężników oraz na drogach z dobrym odwodnieniem. Nie należy natomiast lokalizować ich w miejscach o słabej podbudowie, w miejscach hamowania oraz na drogach o nachyleniu powyżej 10 %.
Badanie
Badanie polega na wlewaniu wody do cylindra zamkniętego z jednaj strony barana próbką ( jak na rysunku) .
Przepuszczanie przez próbkę wody świadczy o dużej ilości wolnych przestrzeni.