POWŁOKI HYDROIZOLACYJNE

Badanie 1 - Izolacja z pap zgrzewalnych

Wstęp teoretyczny

Nawierzchnia drenażowa nazywana często asfaltem porowatym. Posiada strukturę otwartą co pozwala na swobodny przepływ przez nią wody. Zawartość wolnych przestrzeni waha się w granicach 20-30%. Aby przedstawione cechy dobrze spełniały swoja rolę, warstwa drenująca musi być ułożona na nieprzepuszczalnej warstwie wiążącej. Odprowadzona woda na warstwie drenującej spływa na pobocze.

Skład:

Grys	83-87%
Piasek łamany	10-13%
Wypełniacz	3-5%
Asfalt modyfikowany	4-7%

Zalety nawierzchni drenującej:

• Zdolność odprowadzania wody z nawierzchni ( ograniczenie zjawiska aquplaningu)

• Likwidacja rozprysku wody

• Zmniejszenie hałaśliwości

• Zmniejszenie oślepienia przez odbicie świateł od warstwy ścieralnej

• Odporność na deformacje

• Zwiększona szorstkość

• Poprawa bezpieczeństwa

Wady nawierzchni drenującej:

• Wysoki koszt utrzymania zimowego

• Zatykanie się porów prowadzi do braku redukcji hałasu

• Słaba trwałość, wymaga dodatku polimeroasfaltów

Nawierzchnie tego typu najlepiej stosować na drogach szybkiego ruchu, drogach bez krawężników oraz na drogach z dobrym odwodnieniem. Nie należy natomiast lokalizować ich w miejscach o słabej podbudowie, w miejscach hamowania oraz na drogach o nachyleniu powyżej 10 %.

Badanie

Badanie polega na wlewaniu wody do cylindra zamkniętego z jednaj strony barana próbką ( jak na rysunku) .

Przepuszczanie przez próbkę wody świadczy o dużej ilości wolnych przestrzeni.

---