Wilgotność - próbki drewna do oznaczeń jego wilgotności nie mogą mieć masy mniejszej niż 5g.Pobiera się je w postaci wyrzynków o długości 2-3 cm w odl. ok. 50 cm od czoła dłóżyc.Próbki oczyszczone waży się z dokładnością do 0,001g i umieszcza w wytarowanym naczyniu wagowym z przykrywką.Otwarte naczynie wagowe umieszcza się w suszarce i suszy do stałej masy w temp 103 C.Po upływie 6 godz sprawdza się masę próbki drewna suchego, a po upływie 10 godz drewna twardego.W dalszym ciągu ważenie powtarza się w dwugodzinnych odstępach czasu. Przed każdym ważeniem należy naczynie wagowe z próbkami drewna przykryć i ochłodzić do temp 20 C. Wytrzymałość na ściskanie-oznacza się wzdłuż włókien. Do oznaczenia służą próbki o wilgotności 10 - 20% o wymiarach 20 x 20 x 20 mm. Wytrzymałość na rozciąganie-jest różna przekrój końców próbki powinien być 3,5 razy większy od przekroju wąskiej części środkowej. Wytrzymałość na rozciąganie oblicza się tak samo jak na ściskanie z uwzględnieniem we wzorach kierunku działania siły. Wytrzymałość na zginanie-oznacza się na próbkach w postaci beleczek różnej wielkości: 20 x 20 x 300, 50 x 50 x 950 oraz 100 x 100 x 750 mm.Próbka powinna mieć wilgotność od 10 do 20 %.Próbkę drewna ustawia się na beleczkach o średnicy 10 - 30 mm w naszym przypadku badaliśmy próbkę o wymiarach 20 x 20 x 300 mm przy rozstawie beleczek 240 mm. Próbkę obciąża się w środku długości prostopadle do przekroju promieniowego. Przeciętny przyrost obciążenia powinien wynosić ok. 1,18 kN w ciągu 1 minuty. Siła niszcząca podawana jest w kN. Próbka podczas badania nie łamie się całkowicie. Twardość drewna-charakteryzuje opór jaki drewno przeciwstawia wciskanym w jego powierzchnię twardym przedmiotom. Twardość drewna oznacza się metodą Janki lub Brinella.Metoda Janki polega na pomiarze siły niezbędnej do wciśnięcia kulki stalowej o przekroju średnicowym 1 cm^2na głębokość promienia kulki w drewno. Pomiar przeprowadza się w kierunku równoległym do włókien. Wynik podawany jest w kN.

Oznaczenie mięknienia asfaltu metodą „PiK” (pierścienia i kuli)-badanie polega na ogrzewaniu badanego asfaltu do temperatury, w której mięknący asfalt pod ciężarem stalowej kulki przesunie się i dotknie podstawy aparatu.Temp tą przejmuje się jako temp mięknienia asfaltu. Badanie wykonuje się przez napełnienie pierścieni badanym asfaltem, na którym układa się normowe metalowe kulki. Następnie cały zestaw podgrzewa się tak, że szybkość przyrostu temperatury wynosi ok. 5^0C/min.Za wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną wyników co najmniej 2 oznaczeń. Oznaczenie penetracji asfaltu.Pomiar polega na tym, że mierzy się głębokość na jaką zanurza się w badanym asfalcie igła penetracyjna o średnicy 1 mm pod obciążeniem 100g w temp 25^0C w ciągu 5 sekund. Jednostką penetracji jest liczba niemianowana odpowiadająca zagłębieniu 0,1 mm igły penetracyjnej. Do badania wielkości penetracji używa się penetrometru. Za wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną co najmniej trzech pomiarów. Ciągliwość asfaltu.Pomiar polega na określeniu maksymalnej długości w cm do jakiej da się bez zerwania wyciągnąć próbkę w duktylometrze. Próbka asfaltu uformowana w postaci zbliżonej do ósemki, jest rozciągana w roztworze wodnym o temp 25^0C z szybkością 5 cm/min. Kąpiel powinna mieć gęstość taką samą jak asfalt.W celu zwiększenia gęstości roztworu dodajemy chlorku sodowego, w przeciwnym przypadku dodajemy alkoholu etylowego.Obserwując próbkę asfaltu należy zanotować położenie wskazówki duktylometru w chwili rozerwania próbki asfaltu.Za wynik należy przyjąć średnią arytmetyczną z co najmniej 3 pomiarów. Przesiąkliwość papy-między 2 pierścienie układamy pape - 3 próbki, umieszcza się oddzielnie między gumowymi uszczelkami przyrządu, od spodu próbek umieszczamy krążek bibuły, następnie całość skręcamy przy pomocy 2 pierścieni, do przyrządu wlewamy wodę do określonego poziomu, po upływie określonego czasu obserwujemy czy na bibule widoczne są wilgotne plamy. Odporność na złamanie-moczymy pape przez 10-15 min w wodzie o temp 20 C, przez następne 30 min moczymy próbke w wodzie o temp 4-5 C, następnie w wodzie z lodem w temp 0 C, przez czas 30 min, następnie pape wyginamy do okoła półobwodu pręta metalowego lub klocka o wymiarach 100x100 Nasiąkliwość-materiału jest to zdolność wchłaniania oraz utrzymywania wody, przy maksymalnej jej zawartości. Wyróżnia się nasiąkliwość wagową (nw) oraz nasiąkliwość objętościową (no). Oznaczenie nasiąkliwości materiałów izolacyjnych należy rozpocząć od wyznaczenia objętości próbki(w przypadku nasiąkliwości objętościowej)oraz zważenia suchej próbki o wymiarach 100 x 100 mm z dokładnością do 0,1 g. Następnie próbkę należy umieścić w wodzie o temperaturze 20 ± 2°C.Próbkę zanurza się stopniowo,najpierw do połowy jej grubości,po upływie trzech godzin dolewa się wodę w takiej ilości,aby wysokość słupa wody nad powierzchnią próbki wynosiła ok. 3 cm.Próbki nie mogą stykać się ze sobą ani też dotykać ścianek naczynia.Po upływie 6( w przypadku płyt pilśniowych)lub 24 godzin(pozostałe materiały izolacyjne)od chwili umieszczenia w wodzie należy wyjąć próbki z naczynia,przetrzeć nasiąkliwą tkaniną a następnie zważyć z dokładnością do 0,1 g.Wartość to średnia arytmetyczna z 3 próbek. Palność-cecha materiału charakteryzująca się brakiem niszczącego wpływu ognia w czasie pożaru. Oznaczenie palności materiałów izolacyjnych polega na umieszczeniu próbki materiału w płomieniu palnika gazowego i poddaniu działaniu ognia przez okres 10 sekund od momentu zapalenia się. Należy zaobserwować zachowanie się próbki w trakcie poddawania jej działaniu ognia jak również po usunięciu źródła płomienia. Materiały dzielą się na łatwo zapalne oraz trudno zapalne.

---