Petroniusz

• Małgorzata Czuchryta

• Lutosława Mikowska

• Wioleta Pluta

• Renata Warchałowska

Petroniusz - postać historyczna. Był bratem matki Winicjusza. Był prokonsulem Bitynii oraz konsulem zastępczym za panowania Nerona. Był patrycjuszem rzymskim, znawcą elegancji i dobrego smaku, estetą. Zwany był arbiter elegantiarum (str. 5 roz. I). Bardzo dbał o ciało i sprawność fizyczną. Autor epigramatów i romansu przygodowego Satyryki.

Petroniusz był słynny ze swej zniewieściałości i zamiłowania do rozkoszy. Jako rządca Bitynii rządził sprężyście i sprawiedliwie (str. 6 roz. I). Lubiano go za hojność. Stał się popularny od czasu gdy sprzeciwił się wydaniu wyroku śmierci na całą familię prefekta Pedeniusza Sekunda.

Nie podlegał on niczyim wpływom (str. 37).

Dla niego liczyło się piękno. Ludzie powinni dbać o higienę i wygląd. „Odjąłem Ligię Aulusom, by ją oddać tobie. Dobrze (…) oboje jesteście piękni, a więc i mój postępek jest piękny, a będąc pięknym nie może być złym.” (str. 41) Był uczony, czytał wiele książek (literatury), lubił filozofię.

Ursus

Ciągnik: C-330, C-360, C-3-85

Wkroczył, gdy Ligia została molestowana przez Winicjusza na uczcie u Nerona. Nie był niewolnikiem, z własnej woli ją chronił.

Winicjusz zatrudnił gladiatora po to aby zabił Ursusa, lecz gladiator został zabity przez Ursusa.

Oszczędził Winicjusza gdy Ligia go o to poprosiła.

Gdy [?] się w amfiteatrze zwycięsko zdobył wolność. Świadczy to również o tym, że nie był samolubem. W jego żyłach płynie wściekłość, gdyż jego „Pani” została poniżona przez Nerona.

Cechy:	Fragment:
Wysoki, barczysty;	Rozdział IV, XXVI
Troskliwy, wierny sługa, dobroduszny	Rozdział XXVI
Oddany sługa Ligii	Rozdział VIII, LXVI
Silny, potężny	Rozdział LXVI - opis walki na arenie
Wiara w Chrystusa, miłość do niego	Rozdział XVII - rozmowa z Chilonem

Chilonides Chilon

Eunice: „lekarz, mędrzec, wróżbita, który umie czytać w losach ludzkich i przepowiadać przyszłość.”

Winicjusz: „Nędzarz…”

Chilon: „ Jestem cynikiem, bo mam dziurawy płaszcz, jestem stoikiem, bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem perypatetykiem, bo nie posiadając lektyki chodzę piechotą od winiarza do winiarza i po drodze nauczam tych, którzy obiecują za dzban zapłacić.”

• Nie budzi sympatii ani zaufania

• Odpychający

• Jest przygarbiony, brzydki i niechlujny

• Czuć od niego alkohol

• Wiele wie i jest sprytny

• Uprzejmy wobec bogatych, okrutny i bezwzględny wobec równych sobie - dwulicowy

• Chytry. „Środki ty posiadasz, panie, ja mam tylko rozum.”

• Grek

• „Chilo, który był tchórzem, spojrzał na Winicjusza i w mgnieniu oka zrozumiał, że jeszcze jedno niebaczne słowo, a zginie bez ratunku.” → tchórzliwy, prowokant.

• Elokwentny. Petroniusz: „Na Hekate Troformisa (…) odpowiedź godna płaszcza.”

Św. Piotr

Świętego Piotra Apostoła znamy z Ewangelii. Był on prostym, biednym rybakiem, uczniem Chrystusa, któremu zostało powierzone dalsze kierowanie Kościołem. W „Quo vadis” święty Piotr był w podeszłym wieku. Przybył do Rzymu, aby szerzyć wiarę w Chrystusa. Następuje jednak moment, gdy zwątpił w słuszność swojej misji i zamierzał opuścić miasto. Wtedy ukazał mu się Jezus, który na pytanie Piotra „Quo vadis, Domine?”, odpowiada: „Gdy ty opuszczasz lud mój, do Rzymu idę by mnie ukrzyżowano po raz wtóry.” - stąd tytuł powieści. Piotr wrócił do Rzymu, gdzie zginął śmiercią męczeńską.

Milena Domańska, Karol Pikulski, Mateusz Maciarz

Ligia

Ligia była córką króla barbarzyńskiego plemienia Ligów. Wychowywana była przez Aulusa Placjusza i Pomponię Grecynę. Została przekazana Rzymowi jako zakładniczka.

Wygląd:

Młoda, piękna blondynka, co potwierdzają słowa Winicjusza: „(…) promienie zorzy przechodziły na wylot przez jej ciało. Myślałem, że gdy słońce zajdzie, ona rozpłynie się w świetle, jak rozpływa się jutrzenka.” (rozdział I)

Charakter:

Jej naczelną wartością była wiara w Chrystusa. Była wzorem cnót chrześcijańskich. Winicjusza darzyła szczerą miłością.

Michał Kondrat-Wróbel, Michał Biegała, Łukasz Bogusz, Jan Sawoniuk

Neron

Neron - władca Imperium Rzymskiego, mąż Poppei.

Surowy władca, wszystko musiało być mu podporządkowane. Uważał się za równego Bogom. Był młodym władcą i w związku z tym miał różne zachcianki. Roztropnie rządził państwem. Był władcą nie wiedzącym, co to jest miłość, czy szacunek. Był niespełnionym artystą. Jego zamiłowanie do poezji traktowano pobłażliwie.

Młody, silny, niebieskooki mężczyzna, o krótkiej twarzy.

Syn Agryppiny i Gnejusza Domicjusza. Agryppina po śmierci męża związała się po raz drugi z Klaudiuszem (ówczesnym cezarem). Podstępem otruła Klaudiusza i sprawiła, że młody, siedemnastoletni Neron został panem Imperium Rzymskiego.

Rafał Słuja

Kamil Szwaj

Kuba Sutryk

Mikołaj Żurek

Markus Winicjusz

Olga Łuczkiewicz

Kasia Pałys

Marta Czakon

Łukasz Turczyński

• Syn starszej siostry Petroniusza.

• Był patrycjuszem i żołnierzem, ale nie był zepsuty.

• „Był pięknym, atletycznym młodzieńcem”(rozdz. 1)

• Na początku uważał, że wszystko mu się należy, traktował ludzi przedmiotowo, był egoistą, był okrutny, twardy i dumny.

• Zmieniał się pod wpływem miłości do Ligii. Jego miłość najpierw była tylko pożądaniem.

• Miał gorący temperament, był porywczy, czasem lekkomyślny.

• W czasie przemiany miał wgląd na bogaty świat patrycjuszy i na świat chrześcijan i mimo, że początkowo był przeciwny chrześcijaństwu, póżniej nawrócił się i przyjął chrzest. Zaczął inaczej patrzeć na świat.

• Znalazł sens życia i stał się lepszy (po przejściu wielu rozterek wewnętrznych), poznał prawdę o chrześcijanach.

• Po przemianie serca wypuścił swoich niewolników, zaczął wszystkich traktować jednakowo jako równych sobie.

• Pod koniec jego miłość była tak dojrzał, że był gotów na wszelkie poświęcenia.

---