„11 PRZYKAZAŃ DIAGNOSTYKI REHABILITACYJNEJ”

1. Test diagnostyczny właściwy do pomiaru danej cechy lub zestawu czynności motorycznych

2. W diagnostyce fizjologicznej należy stosować wystandaryzowane (tak żeby można było je wykonać powtarzalnie) metodycznie poprawne próby czynnościowe

3. Wyniki testów powinny być porównywalne w kolejnych badaniach, jak i z innymi badaniami wykonanymi przy użyciu tego samego testu

4. Badania czynnościowe powinny być w miarę proste w metodyce wykonania zaś uzyskany wynik powinien rzetelnie informować o stanie danej cechy

5. Trudności motoryczne w wykonaniu testu (szczególnie w różnych rodzajach niepełnosprawności) nie mogą mieć wpływu na końcowy wynik badań

6. Testy fizjologiczne powinny być specyficzne dla wieku, płci danego schorzenia lub ograniczenia funkcji oraz możliwości ruchowych i wydolnościowych badanego

7. Uzyskane wyniki z przeprowadzonych badań powinny być opisane zgodnie z obowiązującą terminologią diagnostyczną dla pomiaru danej cechy oraz podane według systemu pomiarowego międzynarodowych jednostek SI (Systeme International) dla porównania z literaturą obcojęzyczną

8. Przed rozpoczęciem badań diagnostycznych należy poinformować badanych pacjentów o celu, zasadach badań. Po ich zakończeniu natomiast należy omówić uzyskane wyniki z badanymi

9. Testy diagnostyczne3 wykonywane wielokrotnie w określonym czasie powinny być wykonywane w jednakowych warunkach otoczenia (temperatura, wilgotność powietrza itp.) oraz przez ten sam zespół badawczy jednakową metodyką pomiarową

10. Wynik testu diagnostycznego nie powinien stanowić jedynego kryterium oceny klinicznej pacjenta, możliwe są, bowiem wysoce indywidualne reakcje badanego niezgodne z jego osobniczymi możliwościami fizjologicznymi

11. Stosujemy zawsze bardzo indywidualne procedury badawcze uwzględniając aktualny stan kliniczny pacjenta i zalecenia lekarskie w tym postępowaniu.

1

---