 | Pobierz cały dokument wykorzystanie.energii.w.warunkach.ziemskich.doc Rozmiar 64 KB |
Pochodzenie energii słonecznej.
Powstanie życia na Ziemi; jednej z planet krążących wokół Słońca; stało się możliwe na pewnym etapie ewolucji Układu Słonecznego.
W wyniku współdziałania wielu czynników, takich jak np. odpowiedni stosunek mas Słońca i Ziemi, odległość Ziemi od Słońca, natężenie promieniowania słonecznego, skład atmosfery ziemskiej i stopień przepuszczalności przez nią tego promieniowania - zaistniały na Ziemi warunki do powstania najprostszych form życia. Ale już o wiele wcześniej los Ziemi był ściśle związany ze Słońcem; wszystko wskazywało na to, że będzie ona jednym ze zwykłych, niczym nie wyróżniających się ciał niebieskich Układu Słonecznego.
Słońce jest gwiazdą. Ze względu na swoje rozmiary, masę, temperaturę powierzchni, wartość strumienia świetlnego zostało zaliczone do najbardziej rozpowszechnionych, typowych dla naszej Galaktyki gwiazd. Jest stosunkowo chłodną (temperatura powierzchni Słońca wynosi "tylko" około 6 000 K) żółtą gwiazdą typu widmowego ti2, słowem - zwykłą gwiazdą wśród miliona gwiazd. We wnętrzu tej podobnej do wielu innych gwiazdy już od około 5 mld łat trwa proces powstawania i uwalniania w przestrzeń kosmiczną ogromnych ilości energii promienistej.
Proces ten stał się przesłanką powstania, istnienia i rozwoju życia. Jak dotąd, sądzi się, że ewolucja Ziemi, powstanie i rozwój życia na jej powierzchni są szczególnym przypadkiem wśród licznych następstw istnienia Słońca
i ewolucji Układu Słonecznego.
Podobnie jak inne gwiazdy, Słońce prawdopodobnie powstało z obłoku pyłu i gazu materii międzygwiazdowej pod wpływem wzajemnego przyciągania się cząsteczek. W miarę grawitacyjnego sprężania ciśnienie i temperatura we wnętrzu przyszłej gwiazdy dość szybko rosną. Źródłem energii słońca jest reakcja syntezy czterech jąder wodoru, która prowadzi do powstawania jąder helu i dwóch pozytronów: 411H → 42He + 201e.Reakcja ta nie może mieć zastosowania na globie ziemskim. Kula gazowa zaczyna świecić.
Jednakże tylko wtedy, gdy rozgrzanie jej wnętrza umożliwi zajście termojądrowej reakcji-syntezy wodoru, której towarzyszy wyzwalanie energii jądrowej i gwałtowny wzrost jasności i temperatury gazu - gazowa kula staje się gwiazdą. Jednocześnie ciśnienie i temperatura w jej wnętrzu osiągają wartości, przy których nie jest możliwe dalsze grawitacyjne sprężanie gazu. Rozmiary gwiazdy stają się stabilne.
O ile temperatura powierzchni Słońca nie przekracza 6300 K, o tyle
w jego centrum dochodzi do 15-25 min K.W ciągu sekundy Słońce emituje 4x1026J energii promienistej, co odpowiada przemianie 600 000 000 t wodoru
 | Pobierz cały dokument wykorzystanie.energii.w.warunkach.ziemskich.doc rozmiar 64 KB |