NAZWISKO:PÓŁTORAK IMIE:GRZEGORZ KIERUNEK:FIZYKA Z INFORMATYKĄ ROK STUDIÓW: II GRUPA LABORATORYJNA: XIII		WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA W RZESZOWIE I PRACOWNIA FIZYCZNA
				WYKONANO		ODDANO
				DATA	PODPIS	DATA	PODPIS
Ćwiczenie Nr: 73b	Temat: Wyznaczanie współczynnika załamania przy pomocy mikroskopu .

Część teoretyczna

Mikroskop jest jednym z najważniejszych przyrządów optycznych stosowanych w praktyce. W budowie mikroskopu można wyróżnić dwie zasadnicze części: mechaniczną i optyczną. Część mechaniczna to statyw złożony z podstawy i części ruchomej, do której przymocowany jest stolik obserwacyjny i tubus mikroskopu. Drobnych przesuwów tubusu dokonuje się za pomocą śruby mikrometrycznej. Dolny otwór tubusu zaopatrzony jest w tzw. vewdwer R.

Gdy promień świetlny biegnie z ośrodka optycznego rzadszego do ośrodka optycznie gęstszego np. z powietrza do wody, wówczas ulega on załamaniu zbliżając się w ośrodku gęstszym do normalnego .

W przypadku biegu odwrotnego promień załamany oddala się od normalnego (zasada odwracalności biegu promienia). Przyczyną załamania jest zmiana prędkości światła przy przejściu z jednego ośrodka do drugiego.

Okazuje się, że różnym kątom padania α1, α2,.... odpowiadają różne katy załamaniaβ1,β2,.. . Istnieje jednak prawidłowy związek między różnymi kątami padania i załamania, wyrażony prawem Snellinsa.

sinα1 /sinβ1=sinα2/sinβ2= ..... =n (const)

Stosunek sinusa kąta do sinusa kata załamania jest dla dwu danych ośrodków wielkością stałą, która nosi nazwę współczynnika załamania n2,1 względem ośrodka (1) gdy promień biegnie z ośrodka (1)do(2). Współczynnik załamania promieni biegnie z ośrodka (1) i wyraża się również stosunkiem prędkości światła w obu ośrodkach:

n2,1 =sinα/sinβ=V1/V2 , gdzie V1 - prędkość światła w ośrodku (1)

V2—prędkość światła w ośrodku (2)

Współczynnik załamania danego ośrodka względem próżni odpowiadający przejściu światła z próżni do danego ośrodka nosi nazwę współczynnika załamania bezwzględnego, różni się on bardzo od współczynnika załamania względem powietrza, ze względu na to, że prędkość światła w powietrzu jest równa w przybliżeniu prędkości w próżni.W praktyce posługujemy się współczynnikiem załamania danego ośrodka względem powietrza.Jest on zależny od barwy światła tzn. częstości drgań rozchodzącej się fali świetlnej . Współczynnik załamania swiatła dla żółtego światła sodu nazywamy współczynnikiem średnim. Na granicy dwóch środowisk światła ulega załamaniu.Załamaniem rządzą następujące prawa :

Kąt padania i kąt załamania leżą w jednej płaszczyźnie a współczynnik załamania n jest stosunkiem sinusów kąta padania α i załamania β.Jeżeli kat α jest bardzo mały wtedy zachodzi :

sinα=tgα=α i podobnie sinβ=tgβ=β.

Wielkość d mierzymy mikrometrem, wielkość h za pomocą mikroskopu.

Na przedniej i tylnej części płytki znajdują się rysy.Nastawiamy mikroskop na ostrość widzenia rysy górnej i odczytując położenia tubusu ag a następnie odpowiednie rysy dolnej ad .Pozorna grubość płytki obliczamy jako różnicę

| ad-ag | .Stosowany mikroskop musi dawać możliwość pomiaru przesunięcia tubusa lub stolika.Mierzymy grubość d przeznaczonej do badania płytki za pomocą mikrometru.Ustawiamy mikroskop tj. dobieramy położenie lampy mikroskopowej i ustawienie zwierciadła mikroskopu w ten sposób by światło padało do obiektywu.

Ustawiamy badana płytkę na stoliku mikroskopu i dobieramy jej położenie oraz ostrość w ten sposób uzyskać ostry obraz kolejno górnej i dolnej rysy.

Odczytując wskazania pokrętła zapisujemy na pierwszym miejscu dziesiętnym ilość pełnych obrotów a na dalszym wskazanie pokrętła.Grubość pozorna h jest równa różnicy wskazań pokrętła.

---