Miodunka plamista

95a] Miodunka plamista- Pulmonaria officinalis

Skład chemiczny: garbniki, alantoina, śluzy, tzw krzemionki rozpuszczalne i sole potasowe ze znaczną zawartością potasu.

Działanie: wykrztuśny, wytwarzający śluzy ochronne, moczopędny;

Zewnętrznie - na rany, przeciw zapaleniom.

Roślina ta od dawna jest używana w lecznictwie ludowym, tolerowana też w medycynie.

Stosuje się zwykle w mieszankach z innymi ziołami jako środek:

- wykrztuśny z liśćmi podbiału, owocami anyżku, kopru itp.

- osłaniający z korzeniami żywokostu, prawoślazu,

- moczopędny z liśćmi brzozy, skrzypem i innymi ziołami zawierającymi krzemionkę.

Wewnętrznie zażywa się 2-4 razy dziennie po 1/2-2/3 szkl odwaru z 30-60g ziół - gotować w 1 litrze wody.

Odwar można też stosować zewnętrznie do przemywania wyprysków skórnych - przyspiesza gojenie się ran, hemoroidów itp.

95b] Miodunka plamista

Działanie: przeciwzapalne, wywiera korzystny wpływ na błony śluzowe dróg oddechowych.

Skuteczne zioło na kaszel, chrypkę i łagodne choroby płuc.

Można ją także stosować na biegunkę, co sprawia, że jest to doskonały lek w leczeniu wirusa wywołującego objawy gastryczne w połączeniu z kaszlem.

95c] Miodunka plamista

Stosuje się jako łagodny środek wykrztuśny i przeciwzapalny w chorobach płuc, zapaleniu gardła, oskrzeli, chrypce, suchym kaszlu, a także w zapaleniu miedniczek nerkowych i pęcherza.

Odwar: 2 łyżki ziela zalać 2 szkl ciepłej wody, ogrzewać do wrzenia, gotować pod przykryciem na wolnym ogniu przez 10min, odstawić na 5min, przecedzić i wlać do termosu. Pić 1/3 szkl 4-5 razy dziennie po posiłkach.

Uwaga: Większe dawki mogą spowodować zaparcia i wzmóc wydalanie moczu.

95d] Miodunka plamista

Występuje głównie na Śląsku, zachodniej części Pomorza i w poznańskim.

Surowcem zielarskim jest ziele, które jest pozbawione zapachu, ma smak śluzowaty, lekko ściągający.

Ziele zawiera nieduże ilości garbników, woski, śluz, sole mineralne [bogate w potas, wapń], ślady saponin i krzemionki.

Działa wykrztuśnie, ściągająco, osłaniająco i moczopędnie.

Stosuje się przy przewlekłych nieżytach dróg oddechowych, krwiopluciu, chrypce, kaszlu, nieżytach

żołądka i jelit, biegunkach, krwawieniach w przewodzie pokarmowym.

95e] Miodunka plamista

Surowiec: liście i kwiaty.

Działanie: łagodzące, wykrztuśne, ściągające, przeciwzapalne, gojące rany.

Miodunkę stosuje się przede wszystkim do leczenia kaszlu różnego pochodzenia oraz zapalenia oskrzeli - zwłaszcza z nieżytem górnych dróg oddechowych.

Właściwości ściągające miodunki pomagają w leczeniu biegunki, zwłaszcza u dzieci oraz w łagodzeniu dolegliwości związanych z hemoroidami.

Można ją stosować zewnętrznie do gojenia ran i skaleczeń.

Napar: 1-2 łyżeczki ziół zalać 1 szkl wrzątku, odstawić pod przykryciem na 10-15min. Pić 3 razy dziennie.

95f] Miodunka plamista

Inaczej zwana zielem płucnym. Średniowieczne źródła utrzymywały, że wygląd zioła (liście przypominają tkankę płucną) wskazywał na chorobę, którą leczył.

Dlatego też miodunka plamista była stosowana z pozytywnym skutkiem w leczeniu problemów związanych z płucami. Herbatki sporządzane z tego zioła były

dobrodziejstwem w przypadkach chronicznych zapaleń oskrzeli.

Surowce lecznicze: Liście.

Dzięki wysokiej zawartości kleju roślinnego (śluzu), miodunka plamista jest szczególnie pożytecznym

ziołem w leczeniu chorób płucnych, a w szczególności jest efektywnym środkiem w przypadkach

chronicznego zapalenia oskrzeli.

Miodunkę plamistą łączy się dobrze z innymi ziołami, np. z podbiałem na chroniczny kaszel, między

innymi też na koklusz, oraz może być równie dobrze stosowana przy astmie.

Miodunka plamista może być również używana jako sposób na chore gardło, jak i na przekrwienia (zastój krwi).

W przeszłości miodunka plamista była stosowana na kaszel z krwią powstała z infekcji guzkowatych.

Liście miodunki plamistej dzięki ściągającym właściwościom znalazły zastosowanie zewnętrzne przy

tamowaniu krwawień.

Miodunka plamista zawiera flawonoidy, garbniki, kleje roślinne, saponiny oraz witaminę C.

W przeciwieństwie do swoich kuzynów z rodziny ogórecznika, miodunka plamista nie zawiera alkaloidów.

Napar: zalać 1 - 2 łyżeczki suszonego zioła gotującą wodą i zostawić na 10-15 minut do zaparzenia.

Pić napar z miodunki plamistej trzy razy dziennie.

Nalewka: Można brać 1 - 4ml nalewki z miodunki plamistej trzy razy dziennie.

95g] Miodunka plamista (Pulmonaria officinalis)

Surowcem zielarskim są liście odziomkowe i pędy z rozkwitającymi kwiatami.

Ziele zawiera krzemionkę, garbniki, alantoinę, saponiny, flawonoidy, śluzy, kwasy organiczne i sole mineralne.

W medycynie ludowej od dawna stosowano miodunkę w leczeniu chorób płuc oraz czerwonki. Preparaty z miodunki zapobiegają stanom zapalnym błony śluzowej i powodują jej regenerację.

Alantoina i krzemionka, saponiny i śluzy zwiększają odporność błon śluzowych i pęcherzyków płucnych na szkodliwe pyły i substancje chemiczne.

Powodują szybsze bliznowacenie i wapnienie ognisk gruźliczych w płucach.

W przewodzie pokarmowym, regenerują błonę śluzową uszkodzoną przez niektóre lekarstwa, jak

salicylany, leki przeciwgruźlicze i antybiotyki.

Dotyczy to również błon śluzowych układu oddechowego i moczowego.

Przetwory z miodunki są lekiem pomocniczym w leczeniu gruźlicy płuc oraz stanów i zatrucia pyłami

węgla, azbestu, cementu, krzemionki, dymów, gazów lub kwasów.

---