POLITECHNIKA GDAŃSKA

WYDZIAŁ ELEKTRONIKI

KATEDRA ARCHITEKTURY SYSTEMÓW KOMPUTEROWYCH

LABORATORIUM

ELEMENTY TECHNIKI DTP

TEMAT ĆWICZENIA:

Grafika rastrowa

OPRACOWAŁ: mgr inż. Jarosław Kuchta

Gdańsk 2000

Przedmiot badań

Zaawansowane techniki pracy z obrazami rastrowymi

Cel ćwiczenia

Poznanie profesjonalnego narzędzia do obróbki komputerowej obrazów rastrowych.

Opis ćwiczenia

Ćwiczenie jest prowadzone w oparciu o program Corel PhotoPaint.

Opis programu Corel PhotoPaint

(wyjątki z pliku pomocy)

Wprowadzenie

Program Corel PHOTO-PAINT jest programem o dużych możliwościach, służącym do tworzenia i edycji grafiki w postaci mapy bitowej. Umożliwia on retuszowanie zdjęć, edycję obrazów i plików filmowych oraz tworzenie własnej grafiki. W programie Corel PHOTO-PAINT zawarto wiele różnych filtrów umożliwiających tworzenie efektów specjalnych oraz narzędzia służące do rysowania, maskowania i operowania na obiektach. Ich stosowanie pozwala na uzyskanie zarówno prostych, jak i bardzo skomplikowanych efektów graficznych.

Za pomocą tego programu można dokonać niewielkich zmian obrazu (np. modyfikacji oświetlenia, wyostrzenia kształtów lub usunięcia rys), a także zmian bardziej radykalnych (np. usunięcia z obrazu obiektów lub ludzi, wymiany fragmentów różnych obrazów, dodania tekstu i obiektów, zmiany koloru, kolorowania obrazów czarno-białych, modyfikowania klatek filmów oraz stosowania dowolnej kombinacji efektów specjalnych).

Malowanie może się odbywać na nowych lub istniejących obrazkach przy wykorzystaniu licznych dostępnych narzędzi malarskich, zupełnie tak samo jak na naturalnym płótnie. Możliwe jest również rysowanie figur oraz linii, wypełnianie obszarów jednolitymi kolorami, teksturami lub metamorfozami kolorów (nazywanymi wypełnieniami tonalnymi lub gradientowymi), wstawianie tekstu oraz wiele innych operacji. Więcej informacji o tych narzędziach malarskich można znaleźć w sekcji "Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków".

Program Corel PHOTO-PAINT udostępnia również obszerny zestaw poleceń i narzędzi pozwalających na przeprowadzanie różnych korekcji uszkodzonych obrazków, włączając do tego dopasowywanie tonalne i dopasowywanie kolorów. Na przykład możliwe jest rozjaśnianie niedoświetlonych fotografii lub kolorowanie czarno-białych obrazków. Takie dopasowywania mogą być dokonywane bezpośrednio na pikselach, z których składa się obrazek, jak również na soczewkach, które umożliwiają zobaczenie wyniku dopasowania bez modyfikacji pikseli obrazka. Więcej informacji o takich właściwościach korekcji można znaleźć w sekcji "Retuszowanie i ulepszanie obrazków".

Podczas edycji obrazków możliwe jest także dokonywanie zmian jedynie na określonych fragmentach obrazka, przy czym pozostałe jego obszary pozostają nietknięte. Istnieje możliwość wykorzystywania narzędzi masek do zaznaczania obszarów obrazka do edycji. Więcej informacji o zaznaczaniu i ochronie obszarów obrazka znaleźć można w sekcji "Stosowanie masek do tworzenia zaznaczeń".

Po zaznaczeniu obszaru na obrazku możliwe jest uwydatnienie jego wyglądu za pomocą dowolnego efektu specjalnego dostępnego w programie Corel PHOTO-PAINT. Możliwe jest przekształcenie obrazka w dzieło impresjonistyczne lub zastosowanie wzoru kalejdoskopu - a wszystko to po kilku kliknięciach myszą. Więcej informacji o tych spektakularnych efektach można znaleźć w sekcji "Stosowanie efektów specjalnych do obrazków".

Przy tworzeniu lub wzbogacaniu aspektu obrazka możliwe jest dodawanie nowych elementów, korzystając z rozmaitości dostępnych narzędzi. Elementy te funkcjonują jako pojedyncze obiekty, które mogą być edytowane i przekształcane bez wpływu na znajdujący się pod nimi obrazek. Więcej informacji o dodawaniu obiektów do obrazka można znaleźć w sekcji "Praca z tekstem i obiektami".

Tworzenie i edycja animacji jest sposobem na ożywienie ilustracji i dodanie do nich ruchu. Pliki animacji, takie jak pliki .AVI, składają się z serii obrazków nazywanych klatkami. Istnieje możliwość edycji poszczególnych klatek lub stosowanie efektów w odniesieniu do sekwencji klatek. W sekcji "Tworzenie i edycja filmów" można znaleźć więcej informacji dotyczących animowania obrazków.

Jeżeli myśli się poważnie o Internecie, wystarczy skorzystać z potencjału oferowanego przez program Corel PHOTO-PAINT do tworzenia map obrazu oraz publikowania własnych obrazków w Internecie. Możliwe jest definiowanie obszarów czułych na kliknięcie myszą, które inne osoby przeglądające strony internetowe wykorzystywać mogą do przechodzenia na inne strony WWW. Więcej informacji o dostosowywaniu własnych obrazków do potrzeb Internetu uzyskać można w sekcji "Publikowanie obrazków w Internecie".

Użytkownicy znający program Corel PHOTO-PAINT zauważą, że wersja 8 oferuje wiele nowych cech oraz ulepszeń. Dobrze jest poświęcić trochę czasu na zapoznanie się z poleceniami menu, przyciskami pasków narzędzi i systemem pomocy oraz oswojenie się z aplikacją graficzną o tak wielkich możliwościach.

Konfigurowanie obszaru roboczego

Dobrym pomysłem jest dostosowanie obszaru roboczego zanim rozpocznie się tworzenie obrazków za pomocą zaawansowanych właściwości i technik dostępnych w programie Corel PHOTO-PAINT. Określenie opcji wyświetlania oraz sposobu, w jaki program Corel PHOTO-PAINT ma reagować na czynności użytkownika, pozwala pracować w sposób bardziej efektywny oraz zmniejszyć liczbę popełnianych pomyłek i błędów. Wybranie polecenia Opcje z menu Narzędzia powoduje otwarcie okna Opcje, które umożliwia dostosowanie najbardziej popularnych narzędzi oraz operacji wykonywanych podczas edycji obrazka.

Mimo że wiele poleceń w programie Corel PHOTO-PAINT posiada zdefiniowane ustawienia domyślne dostosowane do typowych zadań, możliwe jest dostosowanie tych ustawień, tak aby aplikacja działała w zamierzony przez użytkownika sposób. Na przykład możliwe jest dokonywanie zmiany fizycznego położenia okien dialogowych na ekranie. Domyślnie założono, że każde z okien pojawiać się będzie na środku pulpitu Corel PHOTO-PAINT, aczkolwiek dla wygody możliwe jest przenoszenie ich w inne miejsca. Można ustawić opcję zapamiętywania pozycji każdego z okien, tak aby przy następnym otwarciu było ono wyświetlane w tym samym miejscu.

Konfigurowanie obszaru roboczego można rozpocząć od określenia, w jaki sposób mają być wyświetlane obrazki, które tworzone są i edytowane w oknie obrazka. Możliwe jest optymalizowanie środowiska do edycji obrazków programu Corel PHOTO-PAINT poprzez określenie położenia oraz rozmiaru obrazków w oknie obrazka oraz kształtu wskaźnika wykorzystywanego do ich edycji. Można również poprawiać dokładność wyświetlania obrazków przez ustawienie symulacji kolorów na ekranie.

Ponieważ wiele cech oraz operacji udostępnianych przez program Corel PHOTO-PAINT zależy od sposobu mierzenia, możliwe jest określenie preferowanych jednostek miary w oknie Opcje zanim rozpoczęta zostanie edycja obrazka. Jednostki określone przez użytkownika wykorzystywane są przy przekształceniach obiektów i masek, kadrowaniu obrazka oraz czynnościach zmiany rozdzielczości lub rozmiaru obrazka, a także stosowane są w linijkach.

Możliwe jest również dostosowywanie odpowiedzi programu Corel PHOTO-PAINT przez włączanie lub wyłączanie wielozadaniowości aplikacji. Jeżeli wielozadaniowość programu zostanie włączona, należy skorzystać z polecenia Postęp (w menu Narzędzia), aby przypisać wartości priorytetów wykonywanych zadań. Klasyfikacja priorytetów zadań ustalona przez użytkownika będzie wpływać na wielkość zasobów komputera zarezerwowanych dla każdego z zadań.

Wskazówki

• Przy użyciu programu Corel PHOTO-PAINT 8 możliwe jest tworzenie różnych środowisk obszarów roboczych dla różnych użytkowników lub projektów. Środowisko obszaru roboczego zawiera określone przez użytkownika ustawienia globalne dla obszaru roboczego oraz dla dokumentu.

• Możliwe jest również zwiększanie dokładności edytowanych obrazków przez wybranie opcji korekcji w oknie Opcje. Więcej informacji dotyczących korekcji koloru można znaleźć w sekcji "Praca z kolorami".

Wyświetlanie obrazków

Po otwarciu obrazka jest on wyświetlany w oknie obrazka z zastosowaniem domyślnych opcji wyświetlania. Istnieje jednak możliwość dostosowywania wyglądu i jakości obrazu przed rozpoczęciem edycji poprzez ustawienie nowych opcji wyświetlania.

Oglądany obszar można zmaksymalizować przez ukrycie paska tytułu i menu oraz rozszerzenie obrazka na cały ekran. Mimo że ten tryb widoku nie udostępnia poleceń menu, możliwe jest korzystanie z pasków narzędzi, przybornika oraz klawiszy skrótów. Jeżeli konieczne jest obejrzenie jak największej reprezentacji obrazka, istnieje możliwość włączenia podglądu pełnoekranowego. Jeżeli obrazek jest oglądany w tym trybie, nie można go edytować i nie ma dostępu do poleceń. Polecenia Maksymalizuj obszar roboczy oraz Podgląd pełnoekranowy dostępne są w menu Widok.

Domyślnie przy zmianie rozdzielczości, rozmiaru lub kadrowaniu obrazka, okno obrazka nie zmienia swoich rozmiarów, aby dostosować się do nowych rozmiarów obrazka. Zamiast tego okno obrazka zachowuje swoje oryginalne rozmiary, zaś wokół zmodyfikowanego dokumentu pojawia się ramka. Jeśli obrazek zostanie rozszerzony, na brzegach okna obrazka pojawią się paski przewijania. Wyświetlanie obrazków o zmienionej rozdzielczości można kontrolować przez określanie rozmiaru ramki lub przez automatyczną zmianę rozmiarów okna obrazka, tak aby dopasowywało się zmodyfikowanego obrazka.

W czasie, gdy obrazek jest wyświetlany w oknie obrazka, możliwe jest zwiększanie jego jakości przez ustawienie symulowania kolorów ekranu. Symulowanie kolorów na ekranie polega na uśrednianiu głębi pikseli w określonym obszarze w celu utworzenia dodatkowych kolorów lub odcieni szarości (w zależności od tego, czy obrazek jest kolorowy, w odcieniach szarości czy czarno-biały). Symulowanie kolorów na ekranie jest szczególnie przydatne przy wyświetlaniu obrazków zawierających większą liczbę kolorów, niż jest w stanie wyświetlić monitor.

Określanie opcji mierzenia

Istnieje możliwość określania jednostek miary w przypadku następujących elementów i operacji:

• transformacji obiektów i masek dokonanych przy użyciu rolety Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Wskaźnik obiektów" oraz narzędzia transformacji;

• informacji uzyskiwanych po wybraniu polecenia Informacje o dokumencie z menu Plik;

• narzędzia "Prostowanie/Kadrowanie" oraz skojarzonej rolety Ustawienia narzędzia;

• linijki poziomej i pionowej.

Możliwe jest również określenie jednostek miary dla linijki poziomej i pionowej. Jednostki określone na stronie "Linijki" okna Opcje będą miały zastosowanie jedynie w bieżącym obrazku. Jednostki ustawiane na karcie "Ogólne" okna dialogowego Opcje zostaną zastosowane dla bieżącego obrazka oraz wszystkich nowych obrazków.

Możliwe jest również określanie innych opcji mierzenia w oknie Opcje. Podanie odległości w polach "Podsunięcie" i "Szybkie podsunięcie" spowoduje przesuwanie obiektów i markiz maski w precyzyjnie określonych odstępach. W celu wykalibrowania linijek, tak aby system mierzenia odzwierciedlał rzeczywiste wymiary, należy skorzystać z opcji "Kalibruj linijki" znajdującej się na stronie "Wyświetlanie".

Konfigurowanie innych opcji i preferencji

Jeżeli konieczne jest wykonywanie wielu zadań jednocześnie, można ustawić opcje pozwalające na zarządzanie zadaniami i nadawanie im priorytetów. Włączenie własności wielozadaniowości na karcie "Ogólne" w oknie Opcje umożliwia wykonywanie wielu zadań jednocześnie, takich jak drukowanie i uruchamianie skryptów.

Ponieważ wielozadaniowość może pociągać za sobą zwiększone wykorzystanie zasobów komputera, możliwe jest ustawianie priorytetów oraz klasyfikacji wybranych zadań. Aby obejrzeć zadania wykonywane w danym momencie przez aplikację oraz dostosować kolejność ich wykonywania, należy wybrać polecenie Postęp (z menu Narzędzia). W oknie Postęp znajduje się nazwa dokumentu, wykonywane w danej chwili polecenie, priorytet przypisany do zadania oraz procentowo określony stopień wykonania polecenia. Jeżeli określone zadanie znajduje się w stanie bezczynności, zasoby komputera są przekazywane temu zadaniu jedynie wówczas, gdy nie ma innego uruchomionego zadania. Skonfigurowanie opcji pamięci pozwala na kontrolowanie sposobu, w jaki program Corel PHOTO-PAINT wykorzystuje pamięć i przestrzeń dyskową, co może mieć wpływ na ogólną prędkość komputera. Więcej informacji o ustawieniach opcji pamięci można znaleźć w sekcji "Zapisywanie i zamykanie obrazków".

Tworzenie obrazków

Przy tworzeniu obrazka lub pliku animacji konieczne jest określenie trybu koloru, rozmiaru obrazka, jego rozdzielczości oraz koloru papieru. Tryb koloru obrazka oraz rozdzielczość są szczególnie ważnymi parametrami, ponieważ wpływają one na rozmiar pliku oraz jakość drukowanego obrazka. Jeżeli tworzony plik jest szczególnie duży lub ma wysoką rozdzielczość, należy próbować pracować z obrazkiem podzielonym na fragmenty. Wpływa to na zmniejszenie ilości danych przetwarzanych jednocześnie przez komputer.

Wybór trybu kolorów

Podczas rozpoczynania pracy z nowym plikiem do wyboru jest sześć trybów kolorów: czarno-biały (1-bitowy), skala szarości (8-bitowy), z paletą (8-bitowy), RGB (24-bitowy), Lab (24-bitowy) oraz CMYK (32-bitowy). Liczba bitów wykorzystywanych przez tryby kolorów określa wymagania systemu oraz to, ile kolorów lub odcieni szarości można w danym trybie wygenerować. Bit może być ustawiony lub nie; w ten sposób jednobitowy tryb koloru umożliwia utworzenie pikseli o dwóch kolorach: 0 (wygaszony) reprezentuje kolor czarny, zaś 1 (zapalony) reprezentuje kolor biały. Z drugiej strony skali 32-bitowy tryb koloru umożliwia osiągnięcie ponad czterech miliardów kolorów oraz wymaga znacznie większej pamięci.

Tryb koloru obrazka należy obierać na podstawie parametrów urządzenia wyjściowego (drukującego). Na przykład, jeżeli planowane jest wykonanie wydruków wyciągów barwnych, należy wybrać 32-bitowy tryb kolorów CMYK. Nie należy się przejmować tym, że dokonało się złego wyboru przy tworzeniu nowego obrazka, bowiem w każdej chwili możliwa jest zmiana trybu kolorów. Aby uzyskać więcej informacji o wybieraniu trybu kolorów, należy zajrzeć do sekcji "Przekształcanie obrazków".

Rozmiar obrazka

Rozmiar obrazka odnosi się do bieżących fizycznych wymiarów obrazka, w jakich jest on reprodukowany (zwykle drukowany). Rozmiar obrazka można mierzyć za pomocą standardowych jednostek, takich jak centymetry, cale lub w pikselach. Przy drukowaniu obrazka prawdopodobnie potrzebna będzie informacja o jego rozmiarach wyrażonych w calach lub innych jednostkach miary. Jeżeli zamierza się wyświetlać obrazek w Internecie jako część pokazu slajdów, cenna będzie prawdopodobnie informacja o rozmiarach obrazka w pikselach, tak aby można było wyświetlać go w skali 1:1 na ostatecznym urządzeniu wyświetlającym.

Rozdzielczość obrazka

Rozdzielczość obrazka odnosi się do stopnia szczegółowości obrazka i jest mierzona liczbą pikseli lub punktów przypadających na jeden cal (dpi). Ponieważ liczba pikseli w mapie bitowej jest ustalona, rozdzielczość obrazka odnosi się do rozmiaru wydrukowanego obrazka. Jeżeli obrazek drukowany będzie jako mały, piksele będą miały małe rozmiary, zaś rozdzielczość obrazka będzie duża. Jeżeli obrazek drukowany będzie jako duży, piksele będą duże i obrazek będzie wyglądał zgrubnie, a jego rozdzielczość będzie niska.

Wyższa rozdzielczość umożliwia wydobycie większej ilości szczegółów oraz uzyskanie łagodniejszych przejść kolorów niż niższa rozdzielczość, ale jednocześnie powoduje utworzenie znacznie większych plików. Ustawianie rozdzielczości jest balansowaniem pomiędzy większym stopniem szczegółowości, a utrzymaniem rozmiaru pliku w granicach możliwości jego obsłużenia przez komputer.

Najlepszym rozwiązaniem jest uzależnienie rozdzielczości obrazka od jego przeznaczenia. Jeżeli obrazek ma być drukowany, należy zachować rozdzielczość obrazka niższą od rozdzielczości ostatecznego urządzenia wyjściowego - jeżeli utworzony zostanie obrazek o rozdzielczości 1200-dpi w celu uzyskania wydruku na drukarce o rozdzielczości 600-dpi, wówczas zostanie on i tak wydrukowany w rozdzielczości 600-dpi, zaś rozmiar pliku będzie zbyt duży w stosunku do realnej potrzeby.

Jeżeli obrazy mają być wyświetlane tylko na ekranie, można w ogóle stosować niższe rozdzielczości. Należy sobie zdawać sprawę z ograniczeń dotyczących pamięci używanego systemu komputerowego i ustawiać rozdzielczość odpowiednią dla wykorzystywanego monitora.

Skanowanie obrazków

Za pomocą programu Corel PHOTO-PAINT można uzyskiwać obrazki za pośrednictwem skanera. Jakość zeskanowanego obrazka uzależniona jest od jakości oryginalnego obrazka. Jeżeli obrazek wymaga edycji fotograficznej, należy go najpierw zeskanować, a następnie w celu jego skorygowania skorzystać z doskonałych narzędzi edycyjnych dostępnych w programie Corel PHOTO-PAINT.

Więcej informacji o korekcji i poprawianiu obrazków można znaleźć w sekcji "Retuszowanie i ulepszanie obrazka".

Otwieranie istniejących obrazków

Chociaż możliwe jest tworzenie imponujących i oryginalnych dzieł w formie map bitowych za pomocą programu Corel PHOTO-PAINT, można również korzystać z jego ogromnych możliwości edycyjnych do modyfikacji istniejących obrazków. Możliwe jest importowanie oraz praca z dowolnym obrazkiem w postaci cyfrowej tak długo, jak pozostanie on obrazkiem rastrowym, to znaczy będzie to obrazek składający się z pikseli. Jeżeli zaimportowany zostanie obrazek wektorowyglos_vector_graphics, otwarty zostanie duplikat tego obrazka w postaci pliku mapy bitowej.

Mimo że istnieje wiele sposobów umiejscawiania obrazków, poniżej opisano kilka z bardziej popularnych metod:

1. Skanowanie wydrukowanych obrazków przy użyciu skanera zgodnego z interfejsem TWAIN i otwarcie ich bezpośrednio w programie Corel PHOTO-PAINT.

2. Otwieranie fotografii cyfrowych zapisanych w formacie PCD na dyskach Kodak PHOTO-CD.

3. Otwieranie zestawów fotografii sprzedawanych przez innych dostawców.

4. Otwieranie obrazków lub rysunków wektorowych utworzonych za pomocą innych aplikacji przy użyciu filtru importu pliku lub przez kliknięcie i przeciągnięcie pliku do aplikacji. Należy pamiętać, że dokumenty wykonane w grafice wektorowej otwierane w programie Corel PHOTO-PAINT są zamieniane na obrazy bitowe. Oryginalny plik grafiki wektorowej pozostaje nietknięty. Aby uzyskać więcej informacji, należy zajrzeć do sekcji "Importowanie, eksportowanie oraz łączenie i osadzanie obiektów (OLE)".

Program Corel PHOTO-PAINT obsługuje dużą liczbę formatów plików, sprawiając, że importowanie i eksportowanie obrazków z innych aplikacji staje się łatwe.

Ponieważ złożone grafiki mogą być często bardzo duże, możliwe jest otwieranie mniejszych wersji obrazków o niższej rozdzielczości. Możliwe będzie później zastosowanie dowolnego efektu lub operacji edycyjnej na obrazku bez opóźnień występujących często przy dużych i złożonych grafikach. Podczas edycji obrazków o niskiej rozdzielczości program Corel PHOTO-PAINT zapamiętuje wszystkie wykonywane operacje. Później możliwe jest wykonanie tych wszystkich operacji na oryginalnym obrazku o wysokiej rozdzielczości.

Uwaga

• Jeżeli obrazek jest szczególnie dużych rozmiarów i ma dużą rozdzielczość, należy spróbować pracować z jego fragmentami. Zmniejsza to ilość danych obrazka przetwarzanych jednocześnie przez komputer.

Powiększanie oraz przewijanie obrazka

Paleta wysuwana "Powiększenie" umożliwia szybki dostęp do narzędzi, które służą do zmniejszania lub powiększania widoku obrazka. Narzędzie "Powiększenie" umożliwia zmianę skali powiększenia obrazka i uzyskanie bardziej szczegółowego lub ogólnego widoku obrazka. Narzędzie "Dłoń" z kolei umożliwia zmianę widoku przez przesunięcie obrazka wewnątrz okna obrazka.

Jeżeli użytkownik preferuje korzystanie z pasków narzędzi, elementy kontrolne powiększania można znaleźć na pasku właściwości, na pasku narzędzi "Powiększenie" oraz na standardowym pasku narzędzi. Pasek właściwości umożliwia korzystanie z narzędzi "Powiększenie" i "Dłoń" tak samo, jak z innych narzędzi pozwalających na zmianę powiększenia obrazka na praktycznie każdy poziom powiększenia. Pasek narzędzi "Powiększenie" również udostępnia takie narzędzia, ale domyślnie nie jest on wyświetlany. Standardowy pasek narzędzi zawiera listę "Stopień powiększenia", w której zawarte są gotowe poziomy powiększenia, umożliwiające w łatwy sposób powiększanie obrazka do określonej procentowej skali powiększenia.

Jeżeli użytkownik kliknie na narzędziu "Powiększenie" znajdującym się w przyborniku, zawartość paska właściwości zostanie w sposób automatyczny zaktualizowana, tak aby wyświetlany był nowy zestaw elementów sterujących. Wśród elementów tych znajdują się narzędzia "Powiększenie" i "Dłoń" oraz inne narzędzia pozwalające na ogólną lub szczegółową modyfikację widoku.

Aby zobaczyć... Należy...

Powiększony widok obrazka Nacisnąć przycisk "Powiększ".

Większy obszar obrazka Nacisnąć przycisk "Pomniejsz".

Obrazki w powiększeniu 100% Nacisnąć przycisk "Powiększenie 100%".

Obrazki o bieżącym rozmiarze Nacisnąć przycisk "Skala 1:1".

Obrazki o rozmiarze okna obrazka Nacisnąć przycisk "Dopasuj obrazek do okna".

Aktywny obiekt Nacisnąć przycisk "Dopasuj do bieżącego obiektu".

Wszystkie zaznaczone obiekty Nacisnąć przycisk "Dopasuj do zaznaczonych obiektów".

Wszystkie obiekty Nacisnąć przycisk "Dopasuj do wszystkich obiektów".

Wysokość okna obrazka Nacisnąć przycisk "Dopasuj do wysokości okna".

Szerokość okna obrazka Nacisnąć przycisk "Dopasuj do szerokości okna".

Jeżeli używana jest mysz Microsoft IntelliMouse, możliwe jest skorzystanie z zakresu jej poleceń dotyczących powiększania i przewijania podczas poruszania się po obrazkach Corel PHOTO-PAINT. Wystarczy umieścić wskaźnik myszy na obszarze przeglądanego obrazka i przesunąć środkowe pokrętło myszy IntelliMouse, aby powiększyć lub pomniejszyć obrazek. Jeżeli obrazek nie mieści się w oknie obrazka, możliwe jest przewijanie obrazka wewnątrz okna, aż do odszukania właściwego fragmentu. Aby to uczynić, należy nacisnąć i przytrzymać środkowe pokrętło myszy, a następnie przesunąć wskaźnik myszy do właściwego obszaru obrazka.

Domyślnie obrazy wyświetlane są przy powiększeniu 100%; jednakże można określić powiększenia obrazków na ekranie przez wybranie innej wartości skali powiększenia. Powiększanie i przewijanie nie wpływa na zawartość obrazka - zmienia się tylko jego widok.

Korzystanie z siatki, linijek oraz prowadnic

Siatka, linijki oraz prowadnice są elementami, które służą jako pomoc do precyzyjnej edycji oraz porządkowania obiektów i obrazków. Siatka jest serią pionowych i poziomych linii rozmieszczonych w równych odstępach i przykrywających obrazek, dzięki czemu podczas pracy znane są dokładne współrzędne. Możliwe jest regulowanie odległości pomiędzy poziomymi i pionowymi liniami oraz wybieranie koloru i stylu dla siatki. Linijki są narzędziami pomiarowymi wyświetlanymi po lewej stronie ekranu oraz wzdłuż jego górnej krawędzi. Pomagają one w określaniu pozycji i rozmiarów obiektów na obrazku. Prowadnice są liniami, które wykorzystywane są przy wyrównywaniu obiektów. Poziome i pionowe prowadnice (lub dowolną ich kombinację) można wyświetlać w oknie obrazka przez przeciąganie ich z linijek lub poprzez ustawianie wartości w oknie Opcje. Zarówno linijki, jak i prowadnice nie są drukowane na drukarce.

Istnieje możliwość dostosowywania funkcji i wyglądu siatki, linijek lub prowadnic przed rozpoczęciem tworzenia lub edycji obrazków lub w dowolnym momencie.

Praca z siatką

Siatka używana wraz z linijkami służy do wspomagania operacji wyrównywania i ustalania położenia obiektów na obrazku. Domyślnie siatka wyświetlana jest w formie serii przecinających się linii nałożonych na obrazek, umieszczonych w odstępach określonych w oknie Opcje. Możliwe jest dostosowywania wyglądu siatki poprzez zmianę jej koloru oraz stylu. W celu uproszczenia operacji wyrównywania, należy wybrać opcje koloru i stylu, które uczynią siatkę bardziej widoczną na obrazku.

Aby jeszcze bardziej ułatwić wyrównywanie obiektów, można wybrać polecenie Przyciągaj do siatki (z menu Widok). Polecenie to powoduje "namagnetyzowanie" linii siatki, co sprawia, że obiekty wyrównywane są automatycznie do linii siatki przy ich przenoszeniu.

Praca z linijkami

Ruchome linijki wyświetlane na ekranie stanowią wizualne odniesienie pomocne przy określaniu rozmiarów i położenia dowolnych obiektów na obrazku. Linijki są szczególnie efektywnym narzędziem pomocnym przy określaniu pozycji obiektów podczas przeciągania ich za pomocą myszy w obrębie obrazka. Podczas poruszania myszą w oknie obrazka linijki umożliwiają odnalezienie bieżącej pozycji względem początku linijek (punkt, w którym przecinają się współrzędne 0 obu linijek). Bieżąca pozycja wskaźnika pokazywana jest w rolecie Informacje o obrazku. Na linijkach mogą być wyświetlane dowolne jednostki miary, które najbardziej odpowiadać będą wykonywanym na obrazku operacjom.

Chociaż linijki mogą służyć jako wspaniałe narzędzie do mierzenia oraz wyrównywania, jest ono efektywne jedynie wówczas, gdy zostało poprawnie skalibrowane. Kalibracja pozwala na dokładne dostrojenie pionowej i poziomej linijki, tak aby wymiary obrazka wyjściowego były dokładne i spójne z wymiarami obrazka na ekranie monitora.

Więcej informacji o rolecie Informacje o obrazku znaleźć można w sekcji "Przeglądanie informacji dotyczących komputera i dokumentów".

Praca z prowadnicami

Prowadnice są liniami, które można umieszczać w dowolnym miejscu w oknie obrazka, a które pomagają przy wyrównywaniu i ustalaniu położenia obiektów. Możliwe jest tworzenie dowolnej liczby poziomych i pionowych prowadnic oraz zapisywanie ich wraz z obrazkiem. Możliwe jest również włączanie przyciągania do prowadnic, tak aby możliwe było automatyczne wyrównywanie obiektów do prowadnic w chwili, gdy będą one przesuwane w ich pobliżu.

Najłatwiejszym sposobem wyświetlenia prowadnic na ekranie jest przeciągnięcie ich za pomocą myszy z poziomej lub pionowej linijki na obszar okna obrazka. Możliwe jest późniejsze zaznaczanie, przesuwanie i usuwanie prowadnic bezpośrednio w oknie obrazka za pomocą myszy. Należy zauważyć, że po zaznaczeniu prowadnicy zmienia ona kolor. Nie zaznaczone prowadnice są w kolorze niebieskim, zaś zaznaczone - w kolorze czerwonym. Możliwe jest również zaznaczanie, przesuwanie i usuwanie prowadnic na stronie "Prowadnice" w oknie Opcje.

Wykorzystywanie pisaka czułego na nacisk

Jeżeli zainstalowany został w komputerze pisak czuły na nacisk oraz tabliczka rysunkowa, możliwe jest korzystanie z pisaka do wybierania poleceń i rysowania obrazków w programie Corel PHOTO-PAINT. Roleta Ustawienia pisaka (w menu Widok) umożliwia kontrolę zależności pomiędzy siłą nacisku pisaka wywieranego na tabliczkę a efektu uzyskiwanego za pomocą pędzli. Jeżeli użytkownik przyciśnie pisak do tabliczki rysunkowej, efekt uzyskiwany za pomocą pędzla ulegnie zmianie. Na przykład, jeżeli rozmiar zostanie ustawiony na 10 pikseli i zostanie wywarty nacisk na tabliczkę, ślad pędzla poszerzy się (tak jak w przypadku rzeczywistego pędzla, który poszerza swój ślad przy mocniejszych pociągnięciach) do maksymalnej szerokości 10 pikseli.

Wszystkie opcje znajdujące się w rolecie Ustawienia pisaka odpowiadają atrybutom pędzli znajdującym się w rolecie Ustawienia narzędzia lub na pasku właściwości. Z opcji w rolecie Ustawienia pisaka należy korzystać, aby ustawić maksymalny poziom rozróżniania tych atrybutów w zależności od siły nacisku na tabliczkę. Możliwe jest również uaktywnianie dowolnego narzędzia programu Corel PHOTO-PAINT przy korzystaniu z gumki pisaka. Jeżeli uzyskany ma zostać efekt rozlewania się farby, tak jak w przypadku malowania prawdziwym pędzlem, możliwe jest ustawienie atrybutów jego nachylenia oraz obrotu w rolecie Ustawienia pisaka. Później po odpowiednim nachyleniu i obróceniu pisaka czułego na nacisk, ślad pędzla będzie się rozszerzał w niektórych miejscach, dając bardziej rzeczywisty efekt. Każdy zbiór atrybutów może zostać zapisany w formie własnych ustawień, tak aby możliwe było łatwe przełączanie się pomiędzy zestawami ustawień.

W poniższej tabeli opisano sposób, w jaki atrybuty pędzla mogą zależeć od siły nacisku pisaka wywieranej na tabliczkę. Wszystkie atrybuty wpływają na funkcjonalność narzędzia "Malowanie", lecz mogą nie dawać żadnego efektu dla pozostałych narzędzi malarskich. Na przykład zachowanie się narzędzia "Pędzel przezroczystości obiektów" nie jest zależne od elementów sterujących barwę, nasycenie, jaskrawość, utratę lub podtrzymanie koloru, ponieważ narzędzie to nie wykorzystuje kolorów.

Atrybut Opis

Rozmiar Wartość wyrażona w pikselach określająca rozmiar pędzla. Wartości dodatnie zwiększają wielkość pędzla przy zwiększaniu siły nacisku. Maksymalny rozmiar narzędzia jest równy wielkości końcówki powiększonej o podaną wielkość procentową. Wartości ujemne będą powodować zmniejszanie wielkości pędzla przy zwiększaniu nacisku. Końcówki artystyczne nie obsługują zmiany rozmiaru w zależności od siły nacisku. Zamiast tego umożliwiają korzystanie z wariantu kołowej i prostokątnej końcówki, aby zapewnić zróżnicowanie kształtu pędzla.

Krycie Maksymalna wartość krycia używana przy wywieraniu nacisku za pomocą pisaka. Wartości dodatnie sprawiają, że pociągnięcie pędzla staje się bardziej nieprzezroczyste przy zwiększaniu nacisku. Wartości dodatnie nie mają znaczenia, jeżeli przezroczystość narzędzia została ustawiona na zero. Wartości ujemne sprawiają, że ślady pędzla stają się bardziej przezroczyste przy zwiększaniu nacisku. Wartości ujemne nie mają znaczenia, jeżeli przezroczystość narzędzia została ustawiona na maksimum.

Miękkość Procentowa wartość określająca stopień miękkości krawędzi śladu pędzla stosowana przy zwiększaniu nacisku pisaka. Wartość dodatnia powoduje zwiększanie miękkości krawędzi pędzla przy zwiększaniu nacisku pisaka. Wartość ujemna powoduje, że miękkość zanika przy zwiększaniu nacisku pisaka. Końcówki artystyczne nie obsługują zmiękczania wrażliwego na siłę nacisku.

Barwa Wartość określona w stopniach, o którą przesuwana jest barwa koloru farby wokół koła kolorów aż do osiągnięcia określonego stopnia obrotu. Wartość dodatnia przesuwa barwę w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, wartość ujemna przesuwa barwę w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Atrybut barwy nie może być stosowany do obrazków w skali szarości.

Nasycenie Wartość procentowa reprezentująca maksymalną zmienność nasycenia koloru. Wartość dodatnia zwiększa nasycenie koloru wraz ze zwiększaniem siły nacisku pisaka. Wartość ujemna zmniejsza nasycenie koloru przy zwiększaniu siły nacisku. Atrybut nasycenia nie może być stosowany w przypadku obrazków w skali szarości.

Jaskrawość Wartość procentowa reprezentująca maksymalną zmienność jaskrawości farby. Wartość dodatnia powoduje zwiększanie jaskrawości koloru przy zwiększaniu nacisku pisaka. Wartość ujemna powoduje zmniejszanie jaskrawości przy zwiększaniu siły nacisku pisaka.

Tekstura Procentowa wartość sprawiająca, że bieżąca tekstura narzędzia malarskiego będzie bardziej lub mniej widoczna przy zwiększaniu siły nacisku pisaka. Wartość dodatnia sprawia, że tekstura będzie bardziej widoczna przy zwiększaniu nacisku pisaka. Wartość ujemna sprawia zaś, że tekstura będzie mniej widoczna przy zwiększaniu siły nacisku pisaka.

Utrata koloru farby Wartość procentowa reprezentująca maksymalną zmienność wartości utraty koloru farby. Atrybut utraty koloru powoduje, że w długich pociągnięciach pędzla stopniowo kończy się farba i powstaje smuga w kolorze tła. Wartość dodatnia powoduje zwiększenie wartości utraty koloru przy zwiększaniu nacisku pisaka. Wartość ujemna zmniejsza wartość utraty koloru przy zwiększaniu nacisku.

Podtrzymanie koloru Procentowa wartość reprezentująca maksymalną zmienność tempa podtrzymywania koloru. Atrybut podtrzymania koloru działa w połączeniu z atrybutem utraty koloru. Atrybut podtrzymania koloru pozwala na tworzenie długich pociągnięć pędzla, w których farba nie kończy się i pozostawia ślad na całej długości pociągnięcia pędzla. Wartości dodatnie zwiększają wartość podtrzymania koloru przy zwiększaniu siły nacisku pisaka; zachowywana jest wówczas większa intensywność koloru przy zwiększaniu nacisku. Wartości ujemne zmniejszają wartości podtrzymania koloru przy zwiększaniu nacisku. Sprawia to, że ze śladu pędzla ubywa koloru przy zwiększaniu nacisku pisaka.

Praca z mechanizmami ochronnymi

Bardzo ważną częścią procesu edycji obrazka jest eksperymentowanie. Często właściwe jest zobaczenie efektów zadań edycyjnych przed ich zastosowaniem na stałe w obrazku. Chociaż program Corel PHOTO-PAINT umożliwia podgląd bezpośrednio na ekranie, pozwala również na wykorzystywanie wielu mechanizmów ochronnych, które umożliwiają cofanie czynności i ochronę obrazka przed niepożądanymi modyfikacjami.

Cofanie i ponawianie czynności

Aby cofać zmiany przeprowadzone w obrazku w dowolnym momencie, należy skorzystać z polecenia Cofnij (w menu Edycja), które odnosi się do ostatniej zmiany. W oknie Opcje możliwe jest określanie liczby operacji cofania, które można wykonać w danej sesji (patrz: "Wybór liczby poziomów cofania").

Jeżeli cofnięta ma zostać operacja, która wymagała wykonania wielu poleceń i operacji, można skorzystać z polecenia Lista cofnięć, aby otworzyć okno dialogowe zawierające listę wszystkich wykonanych czynności. Istnieje możliwość wyboru polecenia, które ma zostać przywrócone. Wszystkie polecenia następujące po tym poleceniu zostaną cofnięte. Jeżeli chce się cofnąć wszystkie zmiany przeprowadzone w pliku od chwili ostatniego jego zapisania, należy skorzystać z polecenia Przywróć.

Polecenie Przywróć do punktu odniesienia jest mechanizmem ochronnym, który funkcjonuje jedynie po uprzednim użyciu polecenia Punkt odniesienia. Kiedy punkt odniesienia jest ustawiany, program Corel PHOTO-PAINT zapamiętuje dokładnie punkt procesu edycji obrazka, tak aby można było do niego powrócić.

Polecenie Wyczyść jest najbardziej wydajną opcją cofania czynności. Powoduje ono usunięcie bieżącego obiektu lub tła i pozostawienia jedynie pustego obiektu lub tła. Po skorzystaniu z polecenia Wyczyść usunięty obrazek nie jest umieszczany w schowku. Z polecenia tego należy korzystać jedynie przy zamiarze rozpoczęcia edycji w poprzednim punkcie, zachowując jednak ustawienia używane w chwili bieżącej (na przykład kolor papieru, rozmiar, rozdzielczość oraz tryb koloru).

Jeżeli dana czynność została cofnięta, możliwe jest jej ponowienie za pomocą polecenia Ponów, które likwiduje wykonanie ostatniej operacji cofnięcia. Aby wykonać operację cofania lub ponawiania w sposób stopniowy, należy stosować polecenie Zanikanie lub Powtórz.

Wyświetlanie ostrzeżeń

Aby uniknąć błędów podczas wykonywania operacji w programie Corel PHOTO-PAINT, należy także czytać wyświetlane komunikaty ostrzegawcze. Ostrzeżenia dostarczają informacji o czynnościach, które są wykonywane oraz pomagają unikać pomyłek podczas edycji obrazków. Pojawiają się one często przy próbach wykonania operacji wpływających na obrazek w sposób trwały.

Uwaga

• Jeden z najlepszych sposobów ochrony pracy jest wielokrotne zapisywanie przeprowadzonych zmian podczas edycji. Więcej informacji o automatycznym zapisywaniu i tworzeniu kopii zapasowych znaleźć można w sekcji "Zapisywanie i zamykanie obrazków".

Archiwizowanie plików

Za pomocą polecenia Kontrola wersji znajdującego się w menu Plik istnieje możliwość zapisywania kolejnych wersji rysunków. Opcja ta jest nazywana archiwizacją i daje dwie podstawowe korzyści: możliwość dostępu do poprzednich wersji plików oraz czynienie tego bez konieczności tworzenia wielu plików zabierających cenną przestrzeń na twardym dysku.

Kiedy archiwizować?

Opcja archiwizacji nie jest uaktywniana w sposób automatyczny i to użytkownik decyduje, kiedy zostanie włączona. Zapewniona jest całkowita kontrola nad archiwizowanymi wersjami plików w zależności od ich ważności, na przykład: pierwszy szkic, wersja z zaakceptowanymi zmianami, wersja wysłana do wydziału prawniczego itd.

Pliki można archiwizować jako tymczasowe lub trwałe wersje. Wersje tymczasowe zastępowane są przez wersje nowsze, jeśli maksymalna liczba wersji tymczasowych zostanie osiągnięta. Wersje trwałe są przechowywane do czasu ich usunięcia przez użytkownika.

Gdzie zapisywane są zarchiwizowane pliki?

W programie Corel Versions istnieje możliwość przypisywania określonego folderu przeznaczonego do składowania zarchiwizowanych plików. Jeżeli folder ten zostanie usunięty, wszystkie zarchiwizowane pliki zostaną również usunięte, dlatego też należy upewnić się w zamiarze usunięcia tego folderu. Pliki utworzone przez program Corel Versions umieszczane są pod takimi samymi nazwami katalogów i plików, jak składowane pliki.

Istnieje również możliwość przechowywania zarchiwizowanych plików w tym samym katalogu, w którym znajduje się oryginalny plik. Nie ma znaczenia, gdzie plik jest przechowywany (w lokalnym folderze albo w folderze wersji) -jego nazwa jest zawsze taka sama. Nazwa pliku wersji zawiera pełną ścieżkę zarchiwizowanego pliku, zaś znaki specjalne ("\" i dwukropek) zamieniane są na znak "$".

Zapisywanie i zamykanie obrazków

Podczas tworzenia i edycji obrazków należy pamiętać o ich zapisywaniu. Jeżeli obrazek został już zapisany, należy korzystać z polecenia Zapisz, aby aktualizować plik o istniejącej już nazwie. Jeżeli obrazek zapisywany jest po raz pierwszy, należy korzystać z polecenia Zapisz lub polecenia Zapisz jako, aby przypisać nową nazwę pliku oraz miejsce, w którym zostanie zapisany.

Podczas zapisywania obrazka po raz pierwszy, domyślnie jest on zapisywany jako plik programu Corel PHOTO-PAINT (.CPT). Istnieje jednak możliwość zapisania obrazka w pliku innego typu po wybraniu rodzaju pliku z listy "Zapisz jako typ" w oknie Zapisz obrazek na dysku. Więcej informacji o rodzajach plików obsługiwanych przez program Corel PHOTO-PAINT można znaleźć w sekcji "Importowanie, eksportowanie oraz łączenie i osadzanie obiektów (OLE)".

Istnieje również możliwość wykorzystywania okna Zapisz obrazek na dysku do zapisywania istniejącego obrazka pod inną nazwą. Pozwala to zapisać nowy obrazek z zastosowanymi efektami edycyjnymi i zachować kopię oryginalnego pliku. Należy rozróżniać zapisywane pliki poprzez dodawanie komentarzy lub dołączanie opisów w polu "Notatki" w oknie Zapisz obrazek na dysku.

Ochrona wykonanej pracy

Bardzo ważną rzeczą jest ochrona wykonanej pracy przed awariami dopływu zasilania lub załamaniem systemu operacyjnego, co może doprowadzić czasem do uszkodzenia lub nawet utraty plików. Jednym z prostych sposobów ochrony wykonywanej pracy jest wielokrotne zapisywanie obrazka podczas procesu edycyjnego. Program Corel PHOTO-PAINT udostępnia także opcję automatycznego zapisywania plików i tworzenia kopii zapasowych, co pozwala na zabezpieczenie plików w przypadku jeśli użytkownik zapomni je zapisać.

Aby określić odstępy czasu, w których zapisywane będą automatycznie pliki obrazków, należy podać odpowiednie wartości na stronie "Zapisywanie" w oknie Opcje. Jeżeli zaznaczone zostanie pole wyboru "Zapisuj automatycznie co", pliki zapisywane będą w określonych odstępach czasu. Jeżeli preferowane jest nienadpisywanie oryginalnie zapisanego pliku, możliwe jest tymczasowe zapisanie zmodyfikowanego obrazka za pomocą punktów odniesienia. Później, kiedy program PHOTO-PAINT będzie dokonywał automatycznego zapisywania, nastąpi aktualizacja punktu odniesienia obrazka. Jest wówczas możliwy powrót do wersji obrazka zapisanej jako punkt odniesienia przez wybranie z menu Edycja polecenia Przywróć do punktu odniesienia.

Innym sposobem ochrony pracy jest zapisywanie obrazków w różnych miejscach. Jeśli tworzona jest kopia zapasowa pliku, za każdym razem, gdy zapisywany jest oryginalny plik, tworzona i przechowywana jest w miejscu wybranym przez użytkownika dokładna kopia obrazka. Możliwe jest automatyczne tworzenie kopii zapasowej przy każdorazowym zapisywaniu pliku przez zaznaczenie pola wyboru "Twórz kopię zapasową" na stronie "Zapisywanie" w oknie Opcje.

Opcje wyświetlane na karcie "Pamięć" w oknie Opcje służą do określania stopnia dostępności wolnej przestrzeni dyskowej do przechowywania plików tymczasowych oraz sprawdzania wielkości obszaru pamięci wykorzystywanego przy edycji obrazków. Informacje te mogą być szczególnie pomocne podczas podwyższania wydajności działania programu i dostosowywania wykorzystania pamięci do wykonywanych prac.

Obszar dysku roboczego

Dysk roboczy (wymiany) jest obszarem na dysku twardym wykorzystywanym do przechowywania tymczasowych plików. Wykorzystywanie dostępnej przestrzeni dyskowej do przechowywania plików tymczasowych, które w danej chwili nie są używane, w sposób sztuczny pozwala na zwiększenie ilości pamięci dostępnej dla komputera. Umożliwia to również programowi Corel PHOTO-PAINT zajmowanie przestrzeni dyskowej z większymi skokami niż robi to Windows 95, co jest bardziej odpowiednie w przypadku obsługiwania map bitowych.

Podczas zamykania aplikacji Corel PHOTO-PAINT pliki tymczasowe usuwane są automatycznie w celu zwolnienia miejsca na dysku roboczym. Jeżeli aplikacja zostanie zamknięta w sposób nieprawidłowy (na przykład w wyniku załamania systemu lub awarii zasilania), pliki tymczasowe nie zostaną usunięte. Aby mieć pewność, że aplikacja zostanie poprawnie uruchomiona, należy usunąć ręcznie wszystkie pliki tymczasowe. W tym celu należy skorzystać z programu Eksplorator Windows, zlokalizować główne katalogi dysków, na których zainstalowane są pliki wymiany, zaznaczyć wszystkie pliki o nazwach ~VMxx i rozszerzeniu TMP, a następnie nacisnąć klawisz DELETE.

Podczas korzystania z programu Corel PHOTO-PAINT w połączeniu z aplikacjami służącymi do tworzenia składu drukarskiego i tworzenia grafik, gdy konieczne jest jednoczesne uruchamianie wszystkich trzech aplikacji, możliwe jest ograniczenie ilości pamięci rezerwowanej dla edytowanych obrazków. Możliwość ta zapewnia, że pozostanie wystarczająca ilość dostępnej pamięci do uruchomienia wszystkich trzech aplikacji. Jeżeli zdecydowano się pracować wyłącznie w programie Corel PHOTO-PAINT, możliwe jest zwiększenie ilości pamięci dostępnej dla tej aplikacji. Wybrane ustawienia pamięci wyświetlane są na pasku stanu.

Uwagi

• Po zapisaniu obrazka polecenia Cofnij oraz Lista cofnięć stają się niedostępne. Polecenia te są również niedostępne po wskazaniu w menu Edycja polecenia Cofnij specjalnie, a następnie wybraniu polecenia Punkt odniesienia.

• Jeżeli w programie Corel PHOTO-PAINT 8 tworzone są na obrazku soczewki, które nie obsługiwane są przez Corel PHOTO-PAINT 7, niemożliwe jest otwarcie obrazka w programie Corel PHOTO-PAINT 7. Aby zobaczyć obrazek w programie Corel PHOTO-PAINT 7, konieczne jest scalenie soczewek przed zapisaniem obrazka w programie Corel PHOTO-PAINT 8.

Przeglądanie informacji dotyczących komputera i dokumentów

Program Corel PHOTO-PAINT ułatwia dostęp do informacji o komputerze oraz uruchomionej aplikacji. Okno Informacje o systemie, dostępne z menu Pomoc udostępnia wszelkich informacji o konfiguracji komputera. Możliwe jest wyświetlanie szczegółowych informacji dotyczących dowolnej z następujących pięciu kategorii: system, wyświetlanie, drukowanie, pliki .EXE i .DLL pakietu Corel oraz systemowe pliki .DLL.

Informacje o programie składają się z nazwy programu, numeru wersji, numeru seryjnego oraz nazwiska użytkownika. Informacji tych nie można zmienić. Informacje te są szczególnie przydatne podczas uzyskiwania informacji od Pomocy technicznej firmy Corel.

Informacje o dokumencie

W oknie Informacje o dokumencie wyświetlane są informacje dotyczące obrazka programu Corel PHOTO-PAINT oraz inne szczegółowe informacje, takie jak szerokość, wysokość, rozdzielczość oraz rozmiar. W oknie Informacje o dokumencie wyświetlany jest również format pliku (na przykład obrazka Corel PHOTO-PAINT 8), podformat (na przykład skompresowany, mieszany lub nieskompresowany), liczba obiektów zawartych w obrazku oraz informacja, czy obrazek został zmieniony od czasu ostatniego jego zapisania.

Informacje o obrazku

Istnieje możliwość wglądu w dynamiczną informację o obrazku za pomocą rolety Informacje o obrazku. Roleta ta wyświetla współrzędne wskaźnika oraz inne informacje, takie jak wartości kąta, odległości, położenia środka, długości promienia oraz modelu kolorów, w sposób dynamiczny przy poruszaniu wskaźnikiem myszy po ekranie.

Podczas pracy ze wszystkimi narzędziami roleta Informacje o obrazku wyświetla współrzędne x i y wskaźnika oraz wartości głównego i pomocniczego modelu koloru odpowiadającego tym współrzędnym. Podczas przesuwania wskaźnika myszy po obrazku w obrębie okna obrazka, jego pozycja (określona we współrzędnych) wyświetlana jest w rolecie Informacje o obrazku. Również tutaj wyświetlany będzie kolor piksela o współrzędnych wskazywanych przez wskaźnik myszy zgodnie z określonym modelem koloru. Jeśli określone zostaną obie wartości koloru - główna i pomocnicza, zostaną wyświetlone zastępcze wartości koloru piksela określonego przez współrzędne wskaźnika myszy. Na przykład, jeśli określony zostanie główny model kolorów, jako 24-bitowy RGB oraz pomocniczy, jako 8-bitowa skala szarości, zostaną wyświetlone odpowiednie wartości wskazanego koloru piksela dla każdego z modeli kolorów.

W rolecie Informacje o obrazku mogą być wyświetlane następujące wartości:

Wartość Opis

A - Kąt Wyświetla kąt, o który przesunięty został wskaźnik myszy podczas jego przeciągania w celu utworzenia kształtu lub zaznaczenia.

D - Odległość Wyświetla odległość, którą wskaźnik został przesunięty względem pozycji początkowej przy przeciąganiu wskaźnika w celu utworzenia kształtu lub zaznaczenia.

C - Środek Wyświetla współrzędne x i y położenia środka podczas tworzenia kołowego zaznaczenia lub kształtu.

R - Promień Wyświetla współrzędne x i y promienia kołowego zaznaczenia lub kształtu.

X' - Delta X Wyświetla zmianę współrzędnej x, będącą różnicą między wartością współrzędnej końca i początku.

Y' - Delta Y Wyświetla zmianę współrzędnej y, będącą różnicą między wartością współrzędnej końca i początku.

Uwaga

Wartości wyświetlane w rolecie Informacje o obrazku uzależnione są od typu narzędzia wybranego w danym momencie.

Stosowanie masek do tworzenia zaznaczeń

Maski są narzędziami służącymi do zaznaczania, umożliwiającymi optymalne wykorzystanie możliwości retuszowania programu Corel PHOTO-PAINT. Maski oddzielają obszar, który ma być chroniony przed zmianą podczas stosowania koloru, filtrów lub innych efektów na obrazku. Kiedy część obrazka jest zaznaczana za pomocą jednego z narzędzi dostępnych z palety wysuwanej "Maska (narzędzia)", obszar otaczający zaznaczenie jest maskowany i chroniony. Wykorzystując analogię ze świata rzeczywistego, należy sobie wyobrazić maskę jako prostokątny kawałek tworzywa sztucznego, w którym wycięto dziury. Po położeniu go na wierzchu obrazka i pomalowaniu rozpylaczem, farba zostanie na obrazku tylko w miejscach, gdzie w tworzywie były otwory. Maski działają dokładnie w ten sam sposób, definiują bowiem obszary, które można zmieniać (podlegające edycji) oraz te, których zmieniać nie można.

Można także określić stopień, w jakim zaznaczenie podlega edycji, poprzez zmianę przezroczystości maski. Półprzezroczysta maska umożliwia częściowe zmienianie obszaru obrazka. W tym wypadku analogią ze świata rzeczywistego byłoby nałożenie gazy na otwory w plastiku. Po położeniu tworzywa na wierzchu obrazka i pomalowaniu go rozpylaczem, obrazek zostanie pokryty mniejszą ilością farby, niż gdyby nie było gazy.

Rodzaje masek

Istnieją dwa rodzaje masek: zwykłe oraz czułe na kolor. Zwykłe maski definiują zaznaczenie, rozróżniając kształty na obrazku. Maski czułe na kolor umożliwiają utworzenie zaznaczeń na podstawie koloru pikseli obrazka.

Po zaznaczeniu obszaru obrazka za pomocą narzędzi maski, można go pomalować, skopiować oraz zastosować do niego efekty specjalne, nie zmieniając jednocześnie innych części obrazka. Obszary zaznaczone, czy też nie pokryte maską, można przekształcać w obiekty lub podniesione nad obrazek zaznaczenia, które mogą być przesuwane, pozostawiając bez zmian elementy leżące pod zaznaczeniem.

Markizy maski

Kiedy na obrazku stosowana jest maska, kreskowany kontur, zwany markizą maski, oznacza nie chronione obszary obrazka (tj. obszary zaznaczone lub podlegające edycji). Domyślnie markizy maski są widoczne na obrazku, jednakże można je ukryć, cofając zaznaczenie polecenia Pokaż markizę w menu Maska. Ponieważ spektrum kolorów obrazka może sięgać od bardzo jasnych po bardzo ciemne, można ustalić kolor markizy maski. Dostosowanie koloru markizy ułatwia definiowanie precyzyjnych obszarów i konturów na obrazku. Można również dostosować położenie markizy, wybierając z menu Narzędzia polecenie Opcje, a następnie zmieniając odpowiednio wartości progu w oknie dialogowym Opcje. Dodatkowe informacje na temat ustawiania progu markizy maski można znaleźć w sekcji "Przesuwanie markiz maski i zaznaczeń".

Nakładka maski

Innym sposobem oznaczenia maskowanych, czy też chronionych, obszarów obrazka jest zastosowanie nakładki maski. Jest to nałożona na obrazek, przezroczysta, czerwona przesłona. Po zastosowaniu nakładki maskowane obszary obrazka są wyświetlane z czerwonym zabarwieniem o intensywności zależnej od przezroczystości maski, natomiast obszary, które można modyfikować, są przezroczyste. Im większe nasycenie czerwonego zabarwienia, tym większy poziom ochrony.

Nakładkę maski można zastosować zaznaczając polecenie Nałóż maskę z menu Maska lub naciskając przycisk "Nałóż maskę" na standardowym pasku narzędzi. Domyślnie nakładka jest czerwona, ale można zmienić jej kolor, wybierając z menu Narzędzia polecenie Opcje, a następnie na karcie "Wyświetlanie" wybierając inną pozycję z listy "Zabarwienie maski".

Tryby maski

W programie Corel PHOTO-PAINT dostępne są cztery tryby maski, umożliwiające precyzyjne określanie kształtu i działania masek na obrazku. Są to tryby normalny, dodawania, odejmowania i XOR. Tryb normalny, który jest trybem domyślnym, służy do tworzenia pojedynczej maski na obrazku. Jeżeli zostanie w tym trybie wykonane zaznaczenie, to wszystkie inne zaznaczenia zostają automatycznie usunięte z obrazka. Tryb dodawania umożliwia poszerzanie zaznaczenia poprzez usuwanie fragmentów istniejących masek. Natomiast odwrotnie działa tryb odejmowania, który umożliwia powiększanie masek poprzez usuwanie fragmentów istniejących zaznaczeń. Tryb XOR umożliwia tworzenie złożonych masek, w których chronione są obszary nakładających się zaznaczeń. Wskaźnik trybu maski, wyświetlany w prawym dolnym rogu paska stanu, informuje o aktywnym trybie maski. Dodatkowe informacje na temat trybu dodawania, odejmowania i XOR można znaleźć w sekcji "Powiększanie i pomniejszanie zaznaczenia".

Tryb malowania maski

Maskę można traktować jak obrazek, który pokrywa fragmenty innego obrazka. Efekt, jaki wywiera maska na obrazek, można kontrolować, przypisując każdemu pikselowi maski wartość w skali szarości z zakresu od 0 do 255. Piksele maski mające wartość 0 (czarne) całkowicie chronią leżący poniżej obrazek. Natomiast obszary obrazka leżące pod pikselami o wartości 255 (białe) są całkowicie niechronione; zdefiniowany w ten sposób obszar jest zaznaczeniem. Poprzez przypisanie pikselom maski wartości z przedziału pomiędzy 0 a 255, możliwe jest zdefiniowanie stopnia, w jakim znajdujący się pod spodem obrazek jest chroniony. Tryb malowania maski umożliwia zobaczenie reprezentacji maski w skali szarości.

W trybie malowania maska wyświetlana jest w oknie obrazka w skali szarości. Obszary chronione obrazka zaznaczone są na czarno, a obszary w pełni podlegające edycji są białe. Piksele należące do zaznaczenia, które są częściowo chronione, wyświetlane są w różnych odcieniach szarości. Tryb malowania maski można wybrać z menu Maska lub na standardowym pasku narzędzi.

Działanie maski

Ponieważ maski są warstwami ochronnymi pokrywającymi obrazek, można je przesuwać, obracać, pochylać, zniekształcać i rozciągać, nie zmieniając jednocześnie leżącego poniżej obrazka. Maski stanowią jednak tylko tymczasowe narzędzie upraszczające wykonanie zadań edycyjnych, dlatego aby je zachować, należy je zapisać w kanale maski, na dysku lub zapisać wraz z obrazkiem w pliku o odpowiednim formacie. Jeżeli obrazek zostanie zamknięty bez zapisania maski, zostanie ona utracona wraz ze wszystkimi związanymi z nią informacjami. Formatami plików, które zachowują informacje o masce, są .CPT, .PSD, .PP4, .PP5, .TIFF (dla obrazków w skali szarości, 256-kolorowych, RGB i 32-bitowych) oraz .TGA (tylko obrazki 24-bitowe).

Uwaga

• Informacje o masce przechowywane w plikach z rozszerzeniem PSD i TIFF są zapisywane w kanałach maski.

Zaznaczanie obszarów obrazka

Niezależnie czy maski tworzone są w celu zaznaczania prostych kształtów, skomplikowanych obszarów czy też określonych kolorów obrazka, to w każdym z przypadków można wykorzystać narzędzia dostępne z palety wysuwanej "Maska (narzędzia)". Aby zobaczyć wszystkie narzędzia zawarte w palecie, należy przytrzymać naciśnięty przycisk aktywnego narzędzia w przyborniku lub nacisnąć jego narożną strzałkę. Domyślnie aktywne jest narzędzie "Maska prostokątna". Narzędzia maski wyświetlone w przyborniku są również dostępne na pasku narzędzi "Maska (narzędzia)".

Kiedy maska tworzona jest od podstaw, do zaznaczenia obszaru obrazka, który ma zostać zmieniony, wykorzystywane są narzędzia maski. Obszar ten otoczony jest markizą maski. Obszar, który nie został zaznaczony, zakrywany jest maską.

Tworzenie maski od podstaw może okazać się trudne, jeżeli obszar, który ma być chroniony, jest bardzo skomplikowany. Dlatego w programie Corel PHOTO-PAINT możliwe jest także tworzenie masek z istniejących elementów (np. z obiektów, ścieżek lub danych umieszczonych w schowku). Dodatkowe informacje na temat tworzenia masek z wykorzystaniem zawartości schowka można znaleźć w sekcji "Stosowanie schowka do zaznaczania obszarów obrazka".

Dopełnianie masek

Czasami łatwiej jest zdefiniować obszar, który ma być chroniony lub maskowany, niż obszar, który ma być edytowany. W takich przypadkach można utworzyć maskę chroniącą obszar, który w rzeczywistości ma być zmieniany, a następnie zastosować operację dopełnienia maski. Kiedy maska jest dopełniana, jej działanie zostaje odwrócone, tak że obszar obrazka, który miał być chroniony lub maskowany, staje się obszarem podlegającym edycji, a obszar, który pierwotnie można było modyfikować, staje się obszarem chronionym przez maskę. Dowolna utworzona maska może zostać dopełniona poprzez wybranie z menu Maska polecenia Dopełnienie lub naciśnięcie znajdującego się na standardowym pasku narzędzi przycisku "Dopełnienie maski".

Stosowanie do maski wtapiania i wygładzania

Po utworzeniu maski na obrazku można poprawić jej brzegi, stosując wygładzanie lub wtapianie. Operacje te polegają na wyrównaniu pikseli leżących na brzegu maski, z utworzeniem łagodnych przejść pomiędzy obszarami chronionymi i podlegającymi edycji. Wygładzanie i wtapianie jest szczególnie przydatne przy wyrównywaniu postrzępionych brzegów, które często powstają przy tworzeniu masek wzdłuż zakrzywionych lub ukośnych obszarów. Dodatkowe informacje na temat kontrolowania wyglądu krawędzi można znaleźć w sekcji "Dopasowywanie krawędzi zaznaczenia".

Wygładzanie

Wygładzanie polega na nadaniu częściowej przezroczystości niektórym pikselom położonym od zewnętrznej strony brzegu maski, co daje efekt gładkości przejścia pomiędzy maskami i zaznaczeniami. Opcja wygładzania jest dostępna na pasku właściwości i w rolecie Ustawienia narzędzia wszystkich narzędzi maski z wyjątkiem narzędzia "Maska prostokątna". Maski prostokątne nie są postrzępione ani nie zawierają pikseli umieszczonych po przekątnej.

Wtapianie

Wtapianie polega na stopniowym wzroście przezroczystości pikseli wzdłuż zewnętrznego brzegu maski, co daje efekt gładkości przejścia pomiędzy obszarami maskowanymi i podlegającymi edycji. Wtapianie daje bardzo nieznaczny efekt na obrazku i nie zawsze jest widoczne na markizie maski. Efekt ten można zobaczyć, stosując nakładanie maski i powiększając zewnętrzne brzegi markizy. Szerokość wtapianej krawędzi (w pikselach) można określić na pasku właściwości i w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzi maski.

Wskazówka

• Położenie markiz na wtapianych maskach można precyzyjnie określić, wybierając z menu Narzędzia polecenie Opcje, a następnie ustawiając wartość progową na karcie "Wyświetlanie" w oknie Opcje.

Stosowanie masek do zaznaczania kształtów

Narzędzi maski wyświetlonych na palecie wysuwanej "Maska (narzędzia)" lub na pasku narzędzi "Maska (narzędzia)" można używać do zaznaczania dających się rozróżnić kształtów. Kiedy stosowane są zwykłe narzędzia maski, obszar zdefiniowany przez markizę maski jest obszarem zaznaczonym i podlegającym edycji, a reszta obrazka jest pokryta maską. W dowolnym momencie można zamienić między sobą obszary chronione i zaznaczone poprzez dopełnienie maski.

Zwykłe narzędzia maski

Można stosować pojedyncze narzędzie maski, aby utworzyć prostą maskę, lub dowolną kombinację narzędzi w celu tworzenia masek bardziej złożonych. Kiedy z palety wysuwanej "Maska (narzędzia)" wybrane zostanie narzędzie, na pasku właściwości i w rolecie Ustawienia narzędzia wyświetlone zostaną związane z nim elementy sterujące. Umożliwiają one na przykład precyzyjne określenie wymiarów zaznaczeń prostokątnych i eliptycznych, zastosowanie wtapiania lub wygładzania oraz ustawienie takich właściwości końcówki, jak rozmiar i kształt.

Narzędzie Opis

Narzędzie "Maska prostokątna" umożliwia zaznaczanie na obrazku kształtów prostokątnych.

Narzędzie "Maska eliptyczna" umożliwia zaznaczanie na obrazku kształtów eliptycznych i okrągłych.

Narzędzie "Maska odręczna" umożliwia zaznaczanie skomplikowanych kształtów. Można albo klikać i przeciągając tworzyć wygięte segmenty, albo tylko klikać, ustalając w ten sposób punkty zaczepienia dla segmentów linii prostych. Możliwe jest oczywiście łączenie obu metod w celu utworzenia kształtu zaznaczenia, składającego się zarówno z segmentów linii prostych jak i krzywych.

Narzędzie "Pędzel maski" umożliwia zaznaczanie na obrazku obszarów poprzez ich malowanie.

Narzędzie "Nożyczki" umożliwia zaznaczanie na obrazku obszarów, które trudno jest zdefiniować za pomocą innych narzędzi. Narzędzie to wykrywa obszary obrazka będące w kolorze kontrastowym do otoczenia i powoduje umieszczenie na ich krawędzi markizy maski. Narzędzia "Nożyczki" można także używać jako narzędzia odręcznego.

Przed przystąpieniem do zaznaczania obszarów obrazka za pomocą narzędzi maski należy się upewnić, czy włączony jest właściwy tryb maski. W programie Corel PHOTO-PAINT dostępne są także skróty klawiszowe, umożliwiające tymczasowe przełączanie się pomiędzy trybami podczas zaznaczania obszarów obrazka. Trzymając przed zaznaczeniem kształtu naciśnięty klawisz CTRL, można włączyć tryb dodawania maski umożliwiający poszerzenie obszarów obrazka podlegających edycji poprzez dodanie fragmentów do istniejących masek. Trzymanie naciśniętego klawisza SHIFT powoduje włączenie trybu odejmowania, umożliwiającego zmniejszenie obszarów chronionych obrazka poprzez usunięcie fragmentów masek. Jednoczesne przytrzymanie naciśniętych klawiszy CTRL i SHIFT powoduje przywołanie trybu XOR, umożliwiającego tworzenie złożonych masek, na których są chronione obszary nakładające się. Wskaźnik trybu maski znajdujący się w prawym dolnym rogu paska stanu informuje, który tryb jest aktualnie aktywny. Dodatkowe informacje na temat trybów dodawania, odejmowania i XOR można znaleźć w sekcji "Powiększanie i pomniejszanie zaznaczenia".

Stosowanie masek do zaznaczania kolorów

Niektóre narzędzia masek znajdujące się w przyborniku lub w oknie Maska kolorów służą do tworzenia masek otaczających określone kolory na obrazku. Przy stosowaniu narzędzi maski czułych na kolor obszar definiowany przez markizę maski jest zaznaczony i podlega edycji, podczas gdy pozostała część obrazka jest chroniona przez maskę. Obszary zaznaczone i chronione można w dowolnej chwili zamienić, dopełniając maskę. Z masek czułych na kolor należy korzystać, jeżeli na obrazku ma zostać zaznaczony określony kolor lub zakres kolorów.

Narzędzia maski czułe na kolor

Narzędzie Opis

Narzędzie "Lasso" umożliwia zaznaczenie określonych obszarów obrazka wyróżniających się kolorem w celu ich dalszej edycji. Obszar można określić, rysując go odręcznie lub ustalając na obrazku punkt zaczepienia poprzez kliknięcie. Pierwszy kliknięty punkt określa tak zwany kolor bazowym. Kolor ten oraz wszystkie piksele z danego obszaru, mieszczące się w zdefiniowanym zakresie tolerancji koloru, są maskowane (chronione) na obrazku. Piksele należące do obszaru, ale nie mieszczące się w zakresie tolerancji koloru zdefiniowanej dla koloru bazowego, stanowią zaznaczenie i można je modyfikować. Tolerancję koloru można określić na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla aktywnego narzędzia.

Narzędzie "Różdżka" również umożliwia zaznaczenie określonych obszarów obrazka wyróżniających się kolorem w celu ich dalszej edycji. Pierwszy kliknięty za pomocą tego narzędzia punkt określa kolor bazowy. Kolor ten oraz wszystkie pozostałe kolory, mieszczące się w zdefiniowanym zakresie tolerancji koloru i położone w sąsiedztwie koloru bazowego, są zaznaczone i podlegają edycji. Wszystkie pozostałe kolory są maskowane i chronione. Tolerancję koloru można określić na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla aktywnego narzędzia.

Okno dialogowe Maska kolorów

Korzystając z poleceń i opcji dostępnych w oknie Maska kolorów można zdefiniować złożone, czułe na kolor maski, umożliwiające zaznaczanie kolorów na całym obrazku, a nie tylko w określonym obszarze. Wystarczy tylko użyć znajdującego się w oknie Maska kolorów narzędzia "Pipeta", w celu określenia zakresu kolorów, które mają zostać zaznaczone. Kolory nie mieszczące się w zakresie tolerancji koloru i wartości progowej ustalonej w oknie Maska kolorów są na obrazku maskowane i chronione.

Utworzone w tym oknie maski czułe na kolor można precyzyjnie dopracować, określając tryby maski, opcje wyświetlania podglądu, tolerancję koloru i wartość progu. Okno Maska kolorów jest niedostępne, jeżeli edytowany obrazek jest biało-czarny lub typu duotone.

Stosowanie alternatywnych metod zaznaczania obszarów obrazka

Chociaż zwykłe i czułe na kolor narzędzia maski zapewniają dużą elastyczność przy zaznaczaniu kształtów i kolorów na obrazku, istnieją także inne metody umożliwiające zaznaczanie złożonych obszarów obrazka.

Obiekty i tekst

Jeżeli utworzony został obiekt, a ma zostać zaznaczony obszar o takim samym kształcie, można wówczas posłużyć się poleceniem Utwórz z obiektu(-ów) dostępnym w menu Maska. Domyślnie tekst utworzony w programie Corel PHOTO-PAINT jest traktowany jako obiekt. Jeżeli ma zostać zaznaczony obszar obrazka o kształcie tekstu, można skorzystać z opcji "Przekształć tekst w maskę" znajdującej się w rolecie Ustawienia narzędzia lub na pasku właściwości dla narzędzia "Tekst".

Zawartość schowka

Do zaznaczania obszaru na obrazku można również wykorzystać zawartość schowka. Polecenia Wklej i Jako nowe zaznaczenie dostępne z menu Edycja umożliwiają wklejenie zawartości schowka do aktywnego obrazka jako podniesionego zaznaczenia. Kiedy zaznaczenie jest podniesione, można je przenieść, nie zmieniając jednocześnie leżącego poniżej obrazka. Zaznaczenie takie działa podobnie do maski, w tym sensie, że do obrazka można zastosować jakiś efekt lub kolor, a zmienione zostaną tylko piksele należące do tego podniesionego zaznaczenia.

Użycie poza obszarem zaznaczenia innego narzędzia maski powoduje scalenie podniesionego zaznaczenia z tłem i usunięcie markizy maski. Aby scalić zaznaczenie z tłem, nie tracąc jednocześnie markizy, należy opuścić zaznaczenie, wybierając z menu Maska polecenie Opuść lub naciskając przycisk "Podnieś/Opuść maskę" na pasku właściwości.

Ścieżki

Ścieżki są to serie linii i krzywych rysowane za pomocą narzędzia "Edycja węzłów ścieżki". Jeżeli obszar, który ma zostać zaznaczony na obrazku jest skomplikowany, można go zdefiniować, wykorzystując zaawansowane możliwości edycyjne narzędzia "Edycja węzłów ścieżki". Następnie wystarczy przekształcić obszar leżący wewnątrz ścieżki w maskę, korzystając z przycisku "Przekształć ścieżkę w maskę". Obszar otoczony ścieżką jest obszarem zaznaczonym i podlega edycji. Jeżeli utworzona zostanie otwarta ścieżka (taka, na której pierwszy i ostatni węzeł nie są połączone), markiza maski automatycznie połączy pierwszy i ostatni węzeł, aby zaznaczenie było dokładniej zdefiniowane.

Kanały koloru

Kanały koloru są automatycznie generowane przez program przy każdym otwieraniu obrazka. Liczba kanałów koloru w obrazku zależy od jego trybu koloru. Na przykład obrazek RGB ma kanał czerwony (R - ang. red), zielony (G - ang. green), niebieski (B - ang. blue) oraz kanał pełnokolorowy (złożeniowy), który łączy trzy pozostałe kanały, dając w efekcie pełny kolor.

Kanały R, G i B zawierają informacje o odpowiednio czerwonej, zielonej i niebieskiej składowej obrazka. Korzystając przy wyświetlaniu obrazka z tych poszczególnych kanałów, można wyraźnie zobaczyć różnicę pomiędzy obszarami, które mają zostać zaznaczone, a tymi które będą chronione przez maskę. Następnie za pomocą narzędzia "Różdżka" lub narzędzia "Lasso" można zaznaczyć obszar bezpośrednio na danym kanale. Zaznaczenie jest otoczone markizą maski, kiedy kanał zostaje ustawiony jako widoczny.

Zmiana rozmiaru zaznaczenia

Zaznaczany za pomocą maski obszar obrazka otaczany jest markizą maski. Oddziela ona zaznaczone obszary obrazka od obszarów maskowanych i chronionych. Rozmiar zaznaczenia można dopasować, zmieniając rozmiar markizy za pomocą narzędzia "Transformacja maski". Aby wyświetlić uchwyty zaznaczenia markizy, wystarczy uaktywnić narzędzie "Transformacja maski".

Klikając i przeciągając uchwyty zaznaczenia, można interakcyjnie zmieniać rozmiary markiz. Większą precyzję można osiągnąć, wyświetlając na ekranie niedrukowalną siatkę. Polecenie Przyciągaj do siatki z menu Widok powoduje, że siatka przyciąga, co oznacza, że podczas przeciągania uchwytów markiza maski zostanie automatycznie dociągnięta do najbliższej linii siatki. Jeszcze większy stopień precyzji można uzyskać włączając na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia tryb rozmiaru i określając w polach rozmiaru wymiary poziome i pionowe. Przy zmianie rozmiaru zaznaczenia można dopasować jednostki miary, ustalając je na karcie "Ogólne" w oknie Opcje.

Włączenie przycisku "Wygładzanie", umieszczonego na pasku właściwości związanym z narzędziem "Transformacja maski", powoduje zastosowanie do krawędzi zaznaczenia efektu wygładzania i często prowadzi do utworzenia lepiej wyglądającego przejścia pomiędzy zaznaczeniem a resztą obrazka.

Przesuwanie markiz maski i zaznaczeń

W przypadku zmiany rozmiaru markizy maski, zmianie ulega także rozmiar zaznaczonego i podlegającego edycji obszaru otoczonego markizą. Kiedy markiza maski jest przesuwana, można zarówno zmienić położenie samej markizy, jak i markizy wraz zawartymi w niej pikselami.

Przesuwanie markizy

Markizę można przesunąć niezależnie od zaznaczenia, które ona definiuje, uaktywniając narzędzie "Transformacja maski" i przeciągając markizę w nowe miejsce na obrazku. Przenoszenie markizy nie wpływa na obrazek pod spodem.

Przesuwanie zaznaczenia

Zaznaczony obszar można przesunąć na obrazku za pomocą narzędzia "Maska prostokątna", "Maska eliptyczna", "Maska odręczna", "Lasso", "Nożyczki" lub "Różdżka", pracując w trybie normalnym maski. Należy wybrać jedno z tych narzędzi i przeciągnąć zaznaczenie w nowe miejsce. Domyślnie piksele zawarte wewnątrz markizy są odcinane od obrazka, kiedy maska jest przenoszona. W miejscu, gdzie znajdowało się zaznaczenie, zostaje wyświetlony obszar w kolorze papieru i w kształcie zaznaczenia.

Jeżeli przed wykonaniem przeniesienia z menu Maska wybrane zostanie polecenie Podnieś, powstanie podniesione zaznaczenie. Oznacza to skopiowanie zaznaczonego obszaru w nowe miejsce i pozostawienie leżącego poniżej obrazka bez zmian. Kiedy zaznaczenie jest podniesione, można wklejać jego kopie do obrazka w sposób podobny do stemplowania powielającego podpis lub kształt. Kliknięcie poza zaznaczeniem powoduje jego scalenie z tłem. Zaznaczenie można także podnieść lub opuścić, włączając lub wyłączając na pasku właściwości przycisk "Podnieś/Opuść maskę".

Wyrównywanie markizy maski

Markizy maski można wyrównywać do obiektów, dokumentów, prowadnic lub siatki. Markizę można wyrównać do prowadnicy ręcznie, przesuwając maskę w odpowiednie miejsce. Można także wymusić jej przesunięcie do najbliższej prowadnicy lub linii siatki, wybierając z menu Widok polecenia przyciągania. Aby wyśrodkować położenie markizy maski na prowadnicy, należy wyłączyć polecenie przyciągania.

Aby precyzyjnie określić opcje wyrównywania markizy maski, należy z menu Maska wybrać polecenie Wyrównaj. Okno Wyrównanie maski umożliwia wybór spośród wielu opcji wyrównywania, w tym wyrównanie markizy do środka strony, do aktywnego obiektu, do zaznaczonego obiektu lub do całego dokumentu. Maski można wyrównywać na wiele sposobów w pionie i w poziomie.

Dopasowywanie położenia markizy maski

Domyślnie markiza maski jest umieszczona wzdłuż najbardziej zewnętrznych pikseli obrazka zawartych w zaznaczeniu. Można to jednak zmienić, jeżeli konieczne jest dopracowanie zewnętrznych obszarów zaznaczenia. Kształt zaznaczenia pozostanie wówczas nienaruszony, zmieni się tylko położenie markizy. Ułatwia to zobaczenie efektu zastosowanych zmian.

Położenie markizy maski, zwane także progiem, jest określane w stosunku do wartości przezroczystości pikseli umiejscowionych na brzegu zaznaczenia. Efekt zmiany progu markizy jest najbardziej widoczny przy zastosowaniu go do zaznaczenia mającego szeroką krawędź wtapiania lub utworzonego z opcją wygładzania.

Przykładowo, ustawienie wartości progu na 1 powoduje umieszczenie markizy wzdłuż pierwszych pikseli krawędzi zaznaczenia, które są całkowicie nieprzezroczyste. Wartość progu równa 255 oznacza umieszczenie markizy wzdłuż pierwszych pikseli krawędzi zaznaczenia, które są całkowicie przezroczyste.

Dokonywanie transformacji kształtu zaznaczenia

Transformacji kształtu zaznaczenia można dokonać obracając, odbijając lustrzanie, skalując, pochylając, zniekształcając lub stosując perspektywę do markizy maski. Jeżeli zaznaczenie jest podniesione ponad obrazek, przed zastosowaniem transformacji jest ono automatycznie scalane z obrazkiem. Wszystkie transformacje można zastosować, wykorzystując w tym celu narzędzie "Transformacja maski" oraz związane z nim opcje, dostępne w rolecie Ustawienia narzędzia i na pasku właściwości. Kształt zaznaczenia można także zmieniać bezpośrednio w oknie obrazka, przeciągając uchwyty zaznaczenia, o ile aktywne jest narzędzie "Transformacja maski".

Po zaznaczeniu obszaru obrazka, który ma być transformowany, należy uaktywnić narzędzie "Transformacja maski", aby wyświetlone zostały uchwyty służące do zmiany rozmiaru, skalowania i tworzenia odbicia lustrzanego. Aby wyświetlić uchwyty służące do obracania i pochylania należy najpierw uaktywnić narzędzie "Transformacja maski", a następnie kliknąć wewnątrz zaznaczenia. Klikając jeszcze raz wewnątrz zaznaczenia, spowoduje się wyświetlenie uchwytów służących do zniekształcania. Ponowne kliknięcie spowoduje wyświetlenie uchwytów służących do zastosowania perspektywy.

Kiedy kształt zaznaczenia jest skalowany, pochylany lub obracany, jego brzegi mogą zostać nieco postrzępione. Z tego względu na pasku właściwości i w rolecie Ustawienia narzędzia dostępna jest opcja wygładzania i jest ona domyślnie włączona.

Wartości transformacji w poziomie i w pionie są wyświetlane na pasku właściwości i w rolecie Ustawienia narzędzia w bieżących jednostkach miary, które można zmienić w oknie dialogowym Opcje, dostępnym z menu Narzędzia.

Uwaga

• Aby zastosować transformacje do fizycznego wyglądu zaznaczenia, a nie tylko do zaznaczonego kształtu, należy przekształcić maskę w obiekt, wybierając z menu Obiekt kolejno polecenia Utwórz i Obiekt: Kopiuj zaznaczenie, a następnie zastosować transformacje.

Dostosowywanie przezroczystości masek i zaznaczeń

Maskę można wyobrazić sobie jako sito umieszczone między obrazkiem a dowolnym efektem, który ma zostać zastosowany. Stosowany efekt musi zostać przesiany przez sito, zanim dotrze do obrazka. W dowolnym miejscu maski można określić gęstość sita. Im sito jest rzadsze, w tym w większym stopniu zaznaczenie podlega edycji; innymi słowy, stosowane zmiany będą bardziej wpływały na wygląd obrazka. Im wyższa gęstość sita, tym mniejsza będzie intensywność efektu odziałującego na obrazek. Przezroczystość maski odnosi się do gęstości sita i zależy od wartości każdego z pikseli maski.

Zrozumienie pojęcia przezroczystości

Przypuśćmy, że dane jest zdjęcie kwiatka i pewien efekt specjalny ma zostać zastosowany tylko do jednego z jego płatków. Jeżeli brzegi płatka mają zostać poddane efektowi w 100%, a środek tylko w 50%, to można dopasować odpowiednio przezroczystość pikseli zaznaczenia.

Wszystkie piksele mają wartość przezroczystości z zakresu od 0 (czarny) do 255 (biały). Wartość przezroczystości określa, w jakim stopniu piksel może ulec zmianie. Jeżeli piksel ma przezroczystość równą 0, żaden ze stosowanych efektów nie zmieni obrazka. Wszystkie piksele o tej wartości stanowią część obszaru maskowanego i chronionego. Z drugiej strony, jeżeli piksel ma wartość przezroczystości 255, wszystkie wybrane efekty zostaną w pełni zastosowane. Wszystkie piksele o tej wartości stanowią część obszaru zaznaczonego i podlegającego edycji. Jeżeli obszar maski pokrywający środek płatka ma wartość przezroczystości 127 (podlega edycji w około 50%), obrazek w tym obszarze zostanie poddany efektowi z intensywnością 50%. Zastosowanie efektu wypełnienia kolorem przez półprzezroczystą maskę da w efekcie półprzezroczyste wypełnienie.

Określanie przezroczystości maski

Przezroczystość maski można dopasować, malując piksele za pomocą jednego lub kilku odcieni szarości. Jeżeli zaznaczone jest polecenie Maluj maskę z menu Maska, w oknie obrazka wyświetlana jest reprezentacja maski w postaci obrazka w skali szarości. Kolor biały odpowiada zaznaczonym obszarom obrazka, które są w 100% przezroczyste, natomiast kolor czarny odnosi się do pikseli maski, które są w 100% kryjące.

Malowanie można zastosować, uaktywniając dowolne narzędzie malowania, wybierając odcień szarości z wyświetlonej na ekranie palety kolorów i malując pędzlem wybrane piksele maski. Im ciemniejszy odcień szarości, w tym mniejszym stopniu stosowany później kolor lub efekt zmieni obrazek. Przezroczystość całej maski można dobrać za pomocą narzędzia "Wypełnienie", stosując wypełnienie jednolite, tonalne albo wypełnienie mapą bitową lub teksturą. Do edycji maski w trybie malowania dostępne są wszystkie narzędzia i operacje z użyciem schowka. Do maski można nawet wkleić obrazek; różne wartości szarości obrazka spowodują zmianę przezroczystości pikseli maski i stopnia krycia maski w różnych miejscach. Nawet jeśli z palety kolorów wybrany zostanie inny kolor, do maski zastosowany zostanie odpowiadający mu odcień szarości.

Po powrocie do obrazka przez wyłączenie polecenia Maluj maskę, wprowadzone do maski zmiany mogą nie być zauważalne. Piksele leżące wewnątrz markizy maski są z niej wykluczane, tylko jeżeli ich przezroczystość spada poniżej pewnego poziomu. Na przykład, jeżeli będąc w trybie malowania maski namalowany został w środku zaznaczenia jasnoszary kwadrat, po powrocie do obrazka markiza maski nie ulegnie zmianie. Zmiana będzie widoczna dopiero jeśli do obrazka zastosowany zostanie kolor lub efekt specjalny i będzie ona dotyczyła tylko stopnia zastosowania efektu w miejscu, gdzie namalowany został kwadrat. Różne stopnie przezroczystości maski można zobaczyć, stosując nakładkę maski.

Dopasowywanie krawędzi zaznaczenia

Kiedy za pomocą któregoś z narzędzi maski zaznaczany jest do edycji obszar obrazka, krawędzie zaznaczenia są otaczane konturem będącym markizą maski. Markiza maski wytycza granicę pomiędzy obszarami zaznaczonymi i chronionymi obrazka. Jeżeli zastosowana została nakładka maski lub włączony został tryb malowania maski, wówczas markiza jest niewidoczna.

Zaznaczenie okrągłych, ukośnych lub nieregularnych kształtów na obrazku może czasami prowadzić do postrzępienia brzegów zaznaczenia. Aby złagodzić przejście pomiędzy obszarem zaznaczonym i chronionym, należy zastosować wtapianie. Brzegi zaznaczenia można także zmienić, stosując do markizy maski kolor.

Wtapianie

Wtapianie może zostać zastosowane do brzegów zaznaczenia w trakcie lub po jego utworzeniu. Jest ono przydatne, zwłaszcza jeżeli modyfikowana ma być tylko zawartość zaznaczenia, bez otaczających go pikseli, a przejście pomiędzy tymi dwoma obszarami powinno być mało zauważalne. Przypuśćmy, że na zdjęciu rozjaśnieniu ma ulec tylko kilka krzaków kwiatów. Wtapianie umożliwia stopniowe rozjaśnienie krzaków, tak że nie widać śladów edycji obrazka. Innym przykładem zastosowania wtapiania może być łagodne łączenie z tłem wklejanego do obrazka zaznaczenia.

Wygładzanie

Wygładzanie umożliwia zaokrąglenie ostrych kątów i zagięć na zaznaczeniu, przez co kształt zaznaczenia jest bardziej płynny. Jeżeli do zaznaczenia złożonego obszaru dokumentu zastosowana została maska czuła na kolor, wygładzenie ostrych kątów może okazać się pomocne. W tym celu należy posłużyć się znajdującym się w oknie Maska kolorów suwakiem "Wygładzanie" lub z menu Maska wybrać polecenie Kształt, a następnie polecenie Wygładź.

Stosowanie koloru

Krawędzie zaznaczenia można także modyfikować przez zastosowanie koloru do markizy maski. Wystarczy wybrać dowolne narzędzie pędzla lub efektu, określić kolor, a następnie ustawić inne opcje edycji na pasku właściwości. Ustawienia te zostaną zastosowane do brzegów zaznaczenia po wybraniu z menu Edycja polecenia Pociągnij, a następnie polecenia Pociągnij według maski.

Powiększanie i pomniejszanie zaznaczenia

Do powiększania lub pomniejszania kształtu zaznaczenia na obrazku służą tryby maski oraz odpowiednie polecenia.

Tryby maski

Tryby maski - normalny, dodawania, odejmowania i XOR - umożliwiają tworzenie, powiększanie lub zmniejszanie zaznaczeń na obrazku. Tryby te są dostępne po wybraniu z menu Maska polecenia Tryb. Można także uaktywnić narzędzie maski i nacisnąć jeden z przycisków trybu znajdujących się na pasku właściwości. Przy tworzeniu maski czułej na kolor przyciski trybów maski dostępne są bezpośrednio w oknie Maska kolorów.

Tryb maski Opis

Tryb normalny jest trybem domyślnym, umożliwiającym zaznaczenie pojedynczego obszaru na obrazku.

Tryb dodawania umożliwia zaznaczenie dwóch lub więcej obszarów obrazka. W trybie tym można także powiększać istniejące zaznaczenia.

Tryb odejmowania umożliwia usuwanie zaznaczonych obszarów na obrazku.

Tryb XOR umożliwia zaznaczenie dwóch lub więcej obszarów obrazka. Nakładające się obszary dwóch zaznaczeń są dołączane do maski.

Wybrany tryb maski pozostaje aktywny do czasu kolejnej zmiany trybu. W celu uproszczenia zadań edycyjnych na obrazku możliwe jest tymczasowe wywołanie danego trybu maski za pomocą skrótów klawiaturowych. Trzymanie przed rozpoczęciem zaznaczania obszaru za pomocą narzędzia maski naciśniętego klawisza CTRL powoduje włączenie trybu dodawania, klawisza SHIFT trybu odejmowania, a kombinacji klawiszy CTRL i SHIFT trybu XOR.

Po wybraniu trybu maski, klawisze CTRL i SHIFT służą do nadawania zaznaczeniu odpowiedniego kształtu. Na przykład, jeżeli rozpoczęto zaznaczanie obszaru za pomocą narzędzia "Maska prostokątna", a następnie przy kończeniu tworzenia zaznaczenia naciśnięto klawisz CTRL, zaznaczony obszar będzie dokładnym kwadratem. Naciśnięcie klawisza SHIFT spowoduje, że zaznaczony obszar będzie w kształcie prostokąta rysowanego od środka. Kombinacja klawiszy CTRL i SHIFT oznacza utworzenie idealnego kwadratu rysowanego od środka. Klawisze CTRL i SHIFT mają podobne funkcje dla większości narzędzi maski.

Zaznaczanie obszarów na obrazku

Jeżeli zaznaczenie obszaru obrazka przeznaczonego do edycji sprawia trudność, należy się upewnić, czy aktywny jest właściwy tryb maski. Na przykład, jeżeli podlegający edycji obszar na obrazku zaznaczony został za pomocą narzędzia "Maska prostokątna", a wybrany efekt zastosowany został do obszaru położonego poza prostokątem, prawdopodobnie aktywny jest tryb odejmowania. Błąd ten można naprawić, naciskając przycisk trybu normalnego i ponownie zaznaczając obszar lub anulując efekt, następnie dopełniając maskę i ponownie stosując efekt do zaznaczenia.

Prostym sposobem uniknięcia tworzenia niewłaściwych zaznaczeń na obrazku jest tymczasowe włączanie odpowiedniego trybu maski za pomocą skrótów klawiaturowych.

Kształtowanie zaznaczenia

Podane niżej polecenia umożliwiają powiększanie i pomniejszanie zaznaczeń na obrazku i są dostępne po wybraniu z menu Maska polecenia Kształt.

• Polecenie Obramowanie umożliwia zaznaczenie na obrazku obszaru w kształcie ramki poprzez utworzenie dwóch markiz maski. Markizy te są takiego samego kształtu i mają wspólny punkt środkowy, jednak są oddzielone od siebie określoną liczbą pikseli.

• Polecenie Usuń dziury powoduje zaznaczenie wszystkich obszarów maskowanych, które są całkowicie otoczone zaznaczeniem.

• Polecenie Wygładź umożliwia zaokrąglenie wszystkich ostrych kątów na krawędzi zaznaczenia.

• Polecenie Poszerz powoduje powiększenie zaznaczenia poprzez dodanie do jego krawędzi określonej liczby pikseli.

• Polecenie Zawęż powoduje pomniejszenie zaznaczenia poprzez usunięcie z jego krawędzi określonej liczby pikseli.

Korzystanie z narzędzi w trybie malowania maski

Powiększanie lub pomniejszanie zaznaczenia należy rozpocząć od włączenia trybu malowania maski. Po wyświetleniu w oknie obrazka maski w skali szarości zaznaczenie można modyfikować, tak jakby to był zwykły obrazek. Dodanie koloru czarnego do zaznaczenia powoduje zmniejszenie jego kształtu, ponieważ czarne piksele maskują obrazek. Z kolei dodanie bieli do zaznaczenia powoduje powiększenie jego kształtu, ponieważ białe piksele podlegają edycji. Zastosowanie szarości do maski powoduje powiększenie zaznaczenia poprzez zmianę stopnia przezroczystości pikseli zawartych już w zaznaczeniu. Innym sposobem pomniejszenia zaznaczenia jest usunięcie zaznaczonych obszarów za pomocą narzędzia "Gumka". Zaznaczenie można także powiększyć, zwiększając przezroczystość pikseli za pomocą narzędzia "Efekty".

Edycja zaznaczenia w trybie malowania maski nie powoduje edycji aktywnego obrazka, edytowane jest bowiem tylko utworzone na obrazku za pomocą maski zaznaczenie. Oznacza to, że w trybie malowania maski, zaznaczając obszary za pomocą narzędzia maski, w rzeczywistości tworzy się maskę na masce.

Zapisywanie masek i zaznaczeń

Chociaż kanały maski są zapisywane wraz z obrazkiem w formatach obsługujących informacje o maskach (np. format Corel PHOTO-PAINT .CPT), to jeżeli obrazek zostanie zapisany w innym formacie, a maska nie zostanie wcześniej zapisana, informacje o niej zostaną utracone. Z tego powodu w programie Corel PHOTO-PAINT możliwe jest zapisanie masek niezależnie od obrazków, na których zostały utworzone. Zapisana na dysku maska może zostać ponownie wykorzystana na innym obrazku. Zapisanie masek umożliwia bezpieczne usunięcie ich z okna obrazka i utworzenie nowych.

Istnieje także możliwość zapisania na dysku zaznaczonych obszarów maskowanego obrazka jako map bitowych o nieregularnych kształtach. Mogą one następnie być wykorzystywane w aplikacjach ilustracyjnych lub do składu stron oraz w plikach programu Corel PHOTO-PAINT. Do formatów obsługujących informacje o masce zalicza się format .CPT, .PSD, .PP4, .PP5, .TIFF (obrazki w skali szarości, 256-kolorowe, RGB i 32-bitowe) oraz .TGA (tylko obrazki 24-bitowe).

Zarządzanie wieloma maskami

Jeżeli edytowany jest złożony obrazek, czasami dobrze jest mieć łatwy dostęp do wielu masek i móc się pomiędzy nimi przełączać. Chociaż jednocześnie na obrazku może być wyświetlona tylko jedna maska, maski można zapisywać w kanałach maski, aby można z nich było później skorzystać. Po zapisaniu w kanale, maska może zostać załadowana i używana wielokrotnie do tego samego obrazka. Umożliwia to przełączanie się z jednej maski na inną bez konieczności ponownego tworzenia tej samej maski.

Po zapisaniu w kanale maski, maska pozostaje aktywna na obrazku i jest wyświetlana jako bieżąca na liście masek w oknie dokowanym Kanały. Jeżeli na obrazku zaznaczony zostanie inny obszar i kształt maski ulegnie zmianie, zmiany te nie wpłyną na kanał. W oknie dokowanym Kanały można zapisać dowolną liczbę masek.

Zapisaną w kanale maskę można w dowolnej chwili użyć na aktywnym obrazku, jednak jeżeli otwarty zostanie nowy obrazek, dostęp do niej jest niemożliwy. Zapisanie masek na dysku umożliwia korzystanie z nich w dowolnym momencie na dowolnym obrazku. Polecenia Zapisz na dysku i Załaduj z dysku są dostępne w oknie dokowanym Kanały i menu Maska.

Jeżeli obrazek zapisywany jest w formacie programu Corel PHOTO-PAINT (.CPT), wszystkie informacje o kanałach maski są zapisywane razem z obrazkiem. Jeżeli obrazek jest zapisywany w innym formacie, kanały zostaną utracone, kiedy obrazek zostanie zamknięty. Jeżeli obrazek ma zostać zapisany w formacie nie obsługującym informacji o kanałach maski, maskę należy zapisać na dysku.

Korzystanie z kanałów maski

Z kanałem maski może być wyświetlona dowolna kombinacja kanałów koloru. Korzystając z okna dokowanego Kanały, można mieć dostęp zarówno do kanałów koloru jak i maski. Jeżeli kanał maski wyświetlany jest w trybie malowania maski niezależnie od wszystkich kanałów koloru, maska jest wyświetlana jako obrazek w skali szarości. Jeżeli wyświetlany jest kanał maski w połączeniu z kanałem koloru, maska jest wyświetlana jako nakładka o różnym stopniu przezroczystości.

Ponieważ kanał maski jest niczym innym, niż tymczasowo zapisaną maską, można go edytować tak samo jak edytowane jest dowolne zaznaczenie lub maska. Do edycji kanału w trybie malowania służą dowolne narzędzia i efekty dostępne z menu programu Corel PHOTO-PAINT. Kanał można edytować po włączeniu ikony oka w oknie dokowanym Kanały.

Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków

Program Corel PHOTO-PAINT oferuje szeroki zakres narzędzi do malowania, wypełniania i edycji - nazywanych narzędziami pędzla - które dają duże możliwości. Dostępne są takie narzędzia, jak: "Malowanie", "Klonowanie", "Rozpylacz obrazków", "Efekty", "Cofanie", "Gumka", "Kadrowanie", "Pędzel maski" i "Przezroczystość obiektów". Narzędzia pędzla stosuje się w podobny sposób - wybiera się końcówkę, kolor i punkt, a następnie klika i przeciąga wskaźnik myszy. Tylko cel i funkcje są inne. Dodatkowo program Corel PHOTO-PAINT 8 ma kilka nowych narzędzi pędzla, które znacząco rozszerzają możliwości funkcji już istniejących.

Sekcja ta przeznaczona jest dla użytkowników, którzy rozpoczynają tworzenie własnych map bitowych. Omawiane są w niej nowe funkcje programu oraz podstawy wiedzy o możliwościach zmian różnych opcji. Przedstawia ona także sposoby dopracowania końcowego dzieła. Można tu również znaleźć informacje o różnych metodach wybierania i ustawiania parametrów wypełnień używanych w obrazkach.

Korzystanie z pędzli

Roleta Ustawienia narzędzia służy do wybierania pędzla, dostosowania jego ustawień, zastosowania innego trybu malowania i wykonywania wielu innych czynności. Oto krótki przegląd możliwości każdej z kart rolety:

• "Typ pędzla" (karta 1). Ta karta jest paletą wszystkich dostępnych końcówek i elementów sterujących ułatwiających zmianę parametrów pędzla. Na niej można wybrać wielkość, kształt, spłaszczenie, przezroczystość, kąt i krawędź końcówki lub utworzyć nową końcówkę z maski.

• "Tekstura pędzla" (karta 2). Ta karta umożliwia określenie tekstury pędzla i współczynnika utraty koloru dla akwareli. Wybrana tekstura może być zastosowana dla pociągnięcia, krawędzi pociągnięcia lub do obu tych opcji w różnych ilościach.

• "Atrybuty dotknięć" (karta 3). Ta karta daje możliwości wszechstronnego ustawienia opcji dotknięć imitujących różne style artystyczne. Ustawienia te pozwalają wybrać jedno z wielu dotknięć dla pociągnięć pędzla, opcję układu pociągnięć i sposobu nakładania kolorów w różnych stadiach tworzenia pociągnięcia pędzla. Przy korzystaniu z narzędzi "Efekty" i "Klonowanie" karta ta zawiera opcje, które pozwalają określać sposób pociągnięcia pędzla, gładkość, wygładzanie, współczynnik zanikania i inne.

• "Atrybuty pociągnięć" (karta 4). Ta karta dostępna jest tylko w przypadku narzędzi "Malowanie" i "Rozpylacz obrazków". Zawiera ona opcje, które pozwalają określać sposób pociągnięcia pędzla, gładkość, wygładzanie, współczynnik zanikania i wariację kolorów.

• "Zawijasy" (karta 5). Ta karta dostępna jest tylko w przypadku narzędzi "Malowanie" i "Rozpylacz obrazków". Jest ona przeznaczona dla zawijasów. Za pomocą dynamicznych elementów sterujących rolety można utworzyć własne zawijasy, korzystając z jednego z macierzystych ustawień wstępnych programu.

Nieograniczone możliwości artystyczne

Program CorelPHOTO-PAINT oferuje bogactwo narzędzi pomocnych przy tworzeniu oryginalnych dzieł zapisywanych w postaci map bitowych. Można tu posługiwać się narzędziami "Malowanie" i "Efekty" i tworzyć oraz zmieniać dzieła za pomocą wirtualnych wersji tradycyjnych materiałów malarskich albo używać narzędzi "Rozpylacz obrazków" i "Klonowanie", aby "malować" za pomocą gotowych obrazków.

Zawijasy

Za pomocą narzędzi "Malowanie" i "Rozpylacz obrazków" można również utworzyć zawijasy, które dają możliwość uzyskania niesamowitych skrętów, wzorów soczewkowych, okręgów oraz innych efektów. W programie Corel PHOTO-PAINT zawartych jest kilka gotowych zawijasów, inne można utworzyć i zapisać samodzielnie.

Roleta Symetria pędzla

W programie Corel PHOTO-PAINT można również malować symetrycznie. W tym celu dodana została dodatkowa roleta Symetria pędzla, która wyznacza zupełnie nowe możliwości wszystkich narzędzi pędzla. W trybie symetrii końcówki - satelity pędzla, nazywane "punktami", mogą zostać umieszczone wokół pędzla w różnej odległości. Końcówki te są sterowane za pomocą jednego zdefiniowanego punktu centralnego, który jest punktem symetrii. Kiedy porusza się pierwszy pędzel, inne krążą wokół punktu centralnego. Istnieją dwie opcje omawianego trybu: "Radialna" i "Odbicie". Każda z nich daje unikalny styl malowania symetrycznego. Najlepszym sposobem na zrozumienie zasad działania narzędzia "Symetria pędzla" jest wybranie jednego z ustawień i samodzielne wykonanie prób malowania.

Narzędzia malarskie

Program Corel PHOTO-PAINT oferuje wirtualne odpowiedniki w pełni wyposażonego studia artystycznego, dając możliwość pominięcia takich niedogodności jak grawitacja. Do wyboru pozostaje wiele narzędzi, takich jak akwarele, olejne pastele, flamastry, kreda, kredki, pióra, ołówki, aerozol oraz pędzle artystyczne, które można dostosowywać na wiele sposobów. Dla każdego z narzędzi istnieje kilka gotowych odmian. Ponadto dowolne z ustawień można zmienić w zależności od indywidualnych potrzeb użytkownika.

Powtarzanie pociągnięć

Okno dialogowe Powtórz pociągnięcie umożliwia zapisanie, powtórzenie i modyfikowanie powtarzalnych pociągnięć pędzla. Aby zaoszczędzić czas przy wykonywaniu praktycznych zadań lub wspaniałych efektów specjalnych, wystarczy utworzyć pociągnięcie pędzla albo zastosować jedno z wzorców programu. W tym oknie dialogowym znajdują się dwie funkcje specjalne, które umożliwiają powtarzanie pociągnięć wzdłuż dowolnej ścieżki i w ograniczeniu do maski.

Malowanie za pomocą narzędzi "Rozpylacz obrazków"

Rozpylacz obrazków służy do tworzenia w pełni kolorowych map bitowych. Wystarczy załadować jeden lub kilka obrazków, a następnie rozpylać je nad innym obrazkiem. Jest to wspaniała metoda umożliwiająca utworzenie tła obrazka w postaci trawy lub liści. Aby ją zrozumieć wystarczy wyobrazić sobie rozpylanie chmur na jasnoniebieskim niebie.

Malowanie za pomocą narzędzi "Klonowanie"

Narzędzie "Klonowanie" umożliwia duplikowanie fragmentów obrazka w innych miejscach tego samego obrazka lub w ogóle w zupełnie innym obrazku. Tak jak w przypadku wszystkich innych narzędzi malarskich, przy użyciu różnych pędzli możliwe jest tworzenie nieomal nieskończonej liczby wariacji efektów. Narzędzie "Klonowanie" zawiera pędzle "Impresjonizm" i "Puentylizm", a także pędzel "Klonowanie z zapisanego" i "Klonowanie z wypełnienia".

Narzędzia do rysowania kształtów i linii

Za pomocą narzędzi do rysowania kształtów w obrazku można rysować konturowe lub wypełnione kształty. Aby utworzyć kształt jako obiekt, należy zaznaczyć pole wyboru "Przekształć w obiekt" w rolecie Ustawienia narzędzia dla aktywnego narzędzia do rysowania kształtów. Umożliwia to zmianę położenia lub edycję obiektu przed scaleniem go z obrazkiem. Jeśli kształt nie zostanie utworzony jako obiekt, wówczas zostanie od razu wtopiony w tło, należy więc wcześniej ustawić odpowiednio kolor, wypełnienie oraz kontur w rolecie Ustawienia narzędzia.

Narzędzie "Linia" umożliwia malowanie segmentów linii prostych przy użyciu koloru farby. Można modyfikować szerokość linii, sposób łączenia segmentów oraz ich przezroczystość.

Korzystanie z narzędzi wypełniania

Program CorelPHOTO-PAINT umożliwia wypełnianie obrazka lub jego części przy użyciu różnych typów wypełnień i za pomocą różnych narzędzi. Wypełnienia są przydatne przy tworzeniu tła, stosowaniu tekstur na wierzchu ukończonego dzieła i tworzenia różnych innych efektów.

Typy wypełnień

Program CorelPHOTO-PAINT oferuje cztery podstawowe typy wypełnień: jednolite, tonalne, mapą bitową i teksturą. Wypełnienia jednolite należą do najbardziej podstawowych, dlatego że ich skutkiem jest wypełnienie obszaru jednym kolorem. Wypełnienia tonalne tworzą przejście z jednego koloru do drugiego poprzez koncentryczne kwadraty, stożki, linie, prostokąty lub desenie promieniste. Jako wypełnienie mapą bitową może posłużyć dowolny obrazek będący mapą bitową, najlepiej jednak nadają się do tego celu obrazki z deseniami, które mogą się układać w bezspoinowe mozaiki tworzące ciągłe desenie, takie jak kamienie, monety lub cegły. Wypełnienia teksturą są matematycznie generowanymi obrazkami o zmiennych parametrach. Wypełnienia teksturą, inaczej niż wypełnienia mapą bitową, zajmują określoną przestrzeń danego obrazka. Wśród wielu gotowych tekstur znajdują się woda, minerały, chmury i inne wzory.

Polecenie Wypełnij

Polecenie Wypełnij umożliwia stosowanie wypełnień do całego obrazka lub do zaznaczenia maski. Można go używać do tworzenia tła dla obrazka przed rozpoczęciem malowania albo też stosować wypełnienie na wierzchu obrazka, posługując się opcjami przezroczystości, aby nakładane wypełnienie nie przesłaniało całkiem obrazka.

Okno dialogowe Edytuj wypełnienie i przezroczystość umożliwia uzyskanie dostępu do okien Wypełnienie jednolite, Wypełnienie tonalne, Wypełnienie mapą bitową i Wypełnienie teksturą, dzięki czemu wypełnienie można utworzyć i dowolnie modyfikować przed zastosowaniem go w obrazku. Okno to zawiera również kartę "Przezroczystość", która umożliwia wybranie typu przezroczystości dla wypełnienia. Właśnie ta opcja otwiera przed użytkownikiem ogromne możliwości. Dzięki niej można stosować przezroczystość okrągłą, stożkową, liniową lub prostokątną do każdego z podstawowych typów wypełnień.

Polecenie Utwórz wypełnienie z zaznaczenia

Polecenie Utwórz wypełnienie z zaznaczenia umożliwia tworzenie wypełnień mapą bitową z maski lub obiektu. Wypełnienie utworzone za pomocą tej metody jest widoczne w próbce "Bieżące wypełnienie" oraz w polu podglądu rolety Ustawienia narzędzia. Nowe wypełnienie jest również dodawane do kafelków wypełnień mapą bitową w oknie dialogowym Wypełnienie mapą bitową.

Narzędzie "Wypełnienie"

Narzędzie "Wypełnienie" umożliwia stosowanie wypełnień do części obrazka. Obszar przeznaczony do wypełnienia można zdefiniować za pomocą zaznaczenia maski lub przez zmianę tolerancji koloru narzędzia "Wypełnienie" w rolecie Ustawienia narzędzia. Narzędzie "Wypełnienie" wypełnia wszystko, co mieści się w określonym zakresie kolorów. Roleta Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Wypełnienie" zawiera również opcje służące do wygładzania krawędzi wypełnionego obszaru oraz do sterowania przezroczystością wypełnienia.

Narzędzie "Interakcyjne wypełnienie"

Użycie narzędzia "Interakcyjne wypełnienie" powoduje zastosowanie stopniowej metamorfozy kolorów, polegającej na zmianie stopnia przezroczystości od koloru początkowego do końcowego. Narzędzia tego można użyć, aby zmienić typ gradientu, tryb malowania, styl, przezroczystość i aby zastosować różne edytowalne wypełnienia mapą bitową.

Okno dialogowe Wypełnienie jednolite

Okno dialogowe Wypełnienie jednolite umożliwia wybranie koloru z modelu koloru lub selektora kolorów. Do wybierania i tworzenia własnych kolorów zamiast modelu kolorów można używać palety kolorów, mieszania kolorów lub obszaru mieszania.

Okno dialogowe Wypełnienie tonalne

Okno dialogowe Wypełnienie tonalne zawiera wszystkie elementy sterujące potrzebne do modyfikacji, tworzenia, zapisywania lub usuwania gotowych wypełnień gradientowych. Można utworzyć prosty, dwukolorowy gradient, który przechodzi z jednego koloru w drugi, lub utworzyć własny gradient przechodzący przez wiele kolorów.

Okno dialogowe Wypełnienie mapą bitową

Okno dialogowe Wypełnienie mapą bitową zawiera elementy sterujące potrzebne do pracowania z wypełnieniami mapą bitową. Za ich pomocą możliwe jest ładowanie, usuwanie, pochylanie, obracanie, zmienianie wielkości i skalowanie map bitowych, a także przesuwanie kafelków umożliwiające dopasowanie wypełnienia do określonych wymagań.

Okno dialogowe Wypełnienie teksturą

Okno dialogowe Wypełnienie teksturą umożliwia wybieranie i zmianę parametrów wypełnień teksturą na wiele sposobów. Styl tekstury można wybrać przez przeglądanie, odblokowywanie i edycję dowolnej z właściwości tekstury. Aby zobaczyć możliwości dla odblokowanych wartości, należy nacisnąć przycisk "Podgląd".

Eksperymentowanie z trybami malowania

Tryby malowania determinują sposób nakładania farby na już istniejące kolory obrazka. Podczas malowania można zastępować istniejący kolor kolorem farby, ale można również łączyć oba kolory używając jednego z opisanych poniżej trybów.

Tryb malowania Sposób łączenia koloru nakładanej farby z kolorem istniejącym na obrazku

Normalnie Kolor farby zastępuje kolor obrazka. To jest domyślny tryb malowania.

Dodawanie Kolor wynikowy powstaje przez dodanie wartości obu kolorów.

Odejmowanie Kolor wynikowy powstaje przez dodanie wartości obu kolorów, a następnie odjęcie liczby 255.

Różnica Kolor wynikowy powstaje przez odejmowanie koloru farby od koloru obrazka, a następnie przemnożenie wyniku tego odejmowania przez liczbę 255. Jeśli wartość koloru farby wynosi 0, wynik będzie zawsze wynosił 255.

Mnożenie Kolor wynikowy powstaje przez pomnożenie wartości koloru obrazka przez wartość koloru farby i podzielenie wyniku przez liczbę 255. Daje to efekt przyciemnienia, chyba że malowanie odbywa się na kolorze białym. Pomnożenie wartości dowolnego koloru przez wartość koloru czarnego daje w wyniku kolor czarny. Pomnożenie wartości dowolnego koloru przez wartość koloru białego daje w wyniku ten sam kolor.

Dzielenie Kolor wynikowy powstaje przez podzielenie wartości koloru obrazka przez wartość koloru farby lub odwrotnie, zależnie od tego, który z kolorów ma większą wartość.

Jeśli jaśniejszy Kolor farby zastępuje wszystkie piksele obrazka o kolorze ciemniejszym niż kolor farby. Piksele obrazka o kolorze jaśniejszym niż kolor farby są nie zmienione.

Jeśli ciemniejszy Kolor farby zastępuje wszystkie piksele obrazka o kolorze jaśniejszym niż kolor farby. Piksele obrazka o kolorze ciemniejszym niż kolor farby są nie zmienione.

Tekstura Kolor wynikowy jest wynikiem przekształcenia koloru farby w odcienie szarości i pomnożenia przez wartość koloru obrazka.

Kolor Kolor wynikowy powstaje z jasności koloru obrazka oraz barwy i nasycenia koloru farby. Jest to tryb odwrotny do trybu "Jasność".

Barwa Kolor wynikowy powstaje z barwy koloru farby oraz nasycenia i jasności koloru obrazka.

Nasycenie Kolor wynikowy powstaje z jasności i barwy koloru obrazka oraz z nasycenia koloru farby.

Jasność Kolor wynikowy powstaje z barwy i nasycenia koloru obrazka oraz z jasności koloru farby. Jest to tryb odwrotny do trybu "Kolor".

Dopełnienie Kolor wynikowy powstaje z dopełnienia koloru farby. Jeśli wartość koloru farby wynosi 127, nie będzie widać żadnej zmiany, dlatego że wartość ta znajduje się w samym środku koła kolorów.

Logiczne I Kolor wynikowy jest otrzymywany w wyniku zastosowania funkcji logicznej I w stosunku do koloru farby i koloru obrazka przekształconych w wartości binarne. Łatwiej jest ten tryb wypróbować niż opisać jego wynik.

Logiczne LUB Kolor wynikowy jest uzyskiwany w wyniku zastosowania funkcji logicznej LUB w stosunku do koloru farby i koloru obrazka przekształconych w wartości binarne. Aby zobaczyć wynik działania tego trybu, należy go przetestować.

Logiczne XOR Kolor wynikowy powstaje w wyniku zastosowania funkcji logicznej XOR w stosunku do koloru farby i koloru bazowego przekształconych w wartości binarne. Podobnie jak w pozostałych trybach opartych na operacjach logicznych łatwiej jest ten tryb wypróbować niż opisać jego wynik.

Poza Farba nakładana jest tylko na te fragmenty obrazka, które są przezroczyste. Efekt przypomina oglądanie kolorów przez czyste, nie pokryte srebrem obszary negatywu 35 mm.

Ekran Kolor wynikowy powstaje w wyniku odwrócenia kolorów, a następnie pomnożenie koloru farby przez kolor papieru. Powstały kolor jest zawsze jaśniejszy.

Nakładka Kolor wynikowy powstaje w wyniku mnożenia lub rasteryzacji kolorów farby w zależności od koloru bazowego.

Miękkie światło Kolor wynikowy wygląda, jakby na zwykły kolor padło łagodne, rozproszone światło.

Ostre światło Kolor wynikowy wygląda, jakby na zwykły kolor padło ostre, bezpośrednie światło reflektora.

Czerwony Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału czerwonego obrazków RGB.

Zielony Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału zielonego obrazków RGB.

Niebieski Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału niebieskiego obrazków RGB.

Niebieskozielony Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału niebieskozielonego obrazków CMYK.

Żółty Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału żółtego obrazków CMYK.

Purpurowy Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału purpurowego obrazków CMYK.

Czarny Kolor wynikowy jest rezultatem zastosowania koloru farby do kanału czarnego obrazków CMYK.

Edycja utworzonego obrazka

Narzędzia edytorskie służą zarówno do dokonywania drobnych poprawek elementów obrazka, które zostały namalowane prawie dobrze, jak i cofania operacji, które są definitywnie nieodpowiednie.

Edycja utworzonego obrazka

Narzędzia z grupy "Efekty" umożliwiają miejscowe stosowanie różnych poprawek i udoskonaleń. Niektóre z nich, na przykład narzędzie "Jasność", "Wyostrzanie" czy "Rozjaśnianie/Przyciemnianie", są bardziej przydatne przy retuszowaniu fotografii, ale wiele z nich może się przydać podczas edycji stworzonych dzieł. Farby można rozmazywać, smużyć lub mieszać. Można również używać narzędzia "Gąbka" do dodawania lub usuwania farby w dowolnym stopniu.

Dodatkowe informacje na ten temat można znaleźć w sekcji "Retuszowanie i ulepszanie obrazków".

Informacje na temat narzędzi cofania

Narzędzia cofania dostępne są w przyborniku. Narzędzie "Gumka" i "Zamiana kolorów" umożliwiają stosowanie koloru papieru do obrazka. Różnica w działaniu tych narzędzi polega na tym, że narzędzie "Gumka" zastępuje kolorem papieru wszystko, nad czym zostanie przeciągnięte, a narzędzie "Zamiana kolorów" zastępuje kolorem papieru tylko bieżący kolor farby.

Narzędzie "Cofanie lokalne" umożliwia selektywne usuwanie ostatniej zmiany przeprowadzonej za pomocą narzędzia "Malowanie", "Klonowanie", "Efekty", "Wypełnienie", "Kształt", "Linia", "Gumka" lub "Zamiana kolorów" oraz takich efektów jak Płótno, Julia Set Explorer itp. Przeciąganie wskaźnikiem myszy nad obrazkiem przy uaktywnionym narzędziu "Cofanie lokalne" powoduje, że niewidoczne fragmenty obrazka zostają odsłonięte, co przywraca im wygląd sprzed ostatniego pociągnięcia pędzla.

Praca z tekstem i obiektami

Obiekty są niezależnymi mapami bitowymi pływającymi nad obrazkiem. Można o nich myśleć jak o naklejkach, które umieszcza się na obrazku, przesuwa w inne położenie, zmienia kolor lub edytuje na wiele sposobów - nie zmianiając obrazka znajdującego się pod nimi. Obiekty można tworzyć za pomocą narzędzi kształtu, większości narzędzi malowania, narzędzia "Tekst", pikseli obrazka wklejanych ze schowka lub z maski obrazka. Do modyfikacji obiektów można użyć prawie wszystkich narzędzi z przybornika, a narzędzia cofania służą do wymazywania części obiektów z obrazka. Gdy położenie i wygląd obiektu są satysfakcjonujące, można utworzyć z niego stałą część obrazka scalając go z tłem. Wtedy nie można go już edytować jako oddzielnego składnika. Obiekty mogą być użyte do:

• eksperymentowania z wyglądem obrazka,

• ograniczenia stosowania koloru i innych efektów do określonego obszaru,

• określania obszarów obrazka jako odnośników do stron WWW,

• tworzenia masek i zaznaczeń.

Po utworzeniu obiektów można ponownie je rozmieścić na obrazku, zgrupować, połączyć między sobą lub z tłem, przetworzyć kształt, zmienić krawędzie i ustawić ich przezroczystość. Obiekty są głównymi składnikami wszystkich obrazków programu Corel PHOTO-PAINT, które można edytować przy użyciu elementów sterujących okien Obiekty i Właściwości obiektu, a także rolety Ustawienia narzędzia i paska właściwości używanego narzędzia.

Tworzenie i kopiowanie obiektów

Obiekty można tworzyć od początku lub kopiować je z innych źródeł, takich jak maski, ścieżki, tekst, obrazki Clipart, skanowane obrazki, dyski CD lub inne pliki. Do tworzenia obiektów od podstaw służą: narzędzie "Tekst", narzędzia kształtu oraz większość narzędzi malowania w przyborniku. Innym sposobem tworzenia obiektów jest ich wycinanie lub kopiowanie do schowka i następnie wklejanie do innego dokumentu.

Jeśli obszar na obrazku zaznaczono jednym z narzędzi maski, można łatwo przekształcić zaznaczenie w obiekt. Przy tworzeniu obiektów z masek obszar obrazka ograniczony markizą maski jest kopiowany jako nowy obiekt obrazka. Nowy obiekt pływa nad obrazkiem i można go edytować jako oddzielny składnik obrazka. Można tworzyć złożone obiekty w obrazkach, tworząc maskę z zawiłej ścieżki i przekształcając następnie maskę w obiekt. Więcej informacji o ścieżkach znajduje się w sekcji "Definiowanie obszarów obrazka za pomocą ścieżek".

Obiekty można także tworzyć, duplikując je w obrazku lub kopiując i wklejając z jednego obrazka do innego. Aby skopiować wiele obiektów i równocześnie wkleić je do obrazka, należy zaznaczyć wszystkie obiekty naraz. Obiekty są wklejane do obrazka jako grupa, dlatego należy usunąć ich zaznaczenie, aby móc pracować nad nimi pojedynczo.

Do tworzenia prostokątów, elips, wielokątów i linii jako obiektów lub składników obiektów obrazka służą narzędzia kształtu. Aby utworzyć kształt jako nowy obiekt w obrazku, należy przekształcić go w obiekt za pomocą przycisku "Przekształć w obiekt". Jeśli kształt nie zostanie przekształcony w obiekt, jest tworzony jako składnik obiektu ostatnio utworzonego w obrazku.

Narzędzia malowania używane są do tworzenia obiektów z pociągnięć pędzla, gotowych, rozpylanych obrazków lub powstałych przez klonowanie innych obiektów przy malowaniu. Aby utworzyć obiekt za pomocą narzędzia malowania, należy za każdym razem nacisnąć przycisk "Nowy obiekt" w oknie dokowanym Obiekty lub z menu Obiekt wybrać polecenie Utwórz i wskazać polecenie Nowy obiekt. W przeciwnym wypadku obrazek lub pociągnięcie pędzla stanie się częścią ostatnio zaznaczonego obiektu.

Domyślnie narzędzie "Tekst" tworzy nowy obiekt tekstowy przy każdym jego zastosowaniu poza istniejącym polem tekstowym.

Uwaga

• Informacje o zaznaczaniu i usuwaniu zaznaczenia obiektów znajdują się w sekcji "Zaznaczanie obiektów".

Wskazówka

• Aby utworzyć pojedynczy obiekt z wielu, należy połączyć je ze sobą. Więcej informacji o łączeniu obiektów znajduje się w sekcji "Grupowanie i łączenie obiektów".

Zaznaczanie obiektów

Przed edycją obiektów w obrazku należy zaznaczyć je za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów". Gdy obiekt jest zaznaczony, w oknie obrazka pojawia się wokół niego pole wyróżnienia. Jeśli wybrano kilka obiektów, pole wyróżnienia obejmuje wszystkie z nich. Jego uchwytów zaznaczenia można używać do zmiany rozmiarów i skalowania obiektów.

Niezależnie od tego, czy w oknie obrazka lub w oknie dokowanym Obiekty zaznaczono jeden czy kilka obiektów, tylko jeden jest uważany za aktywny. Aktywny obiekt jest w pełni edytowalny, czyli mają na niego wpływ narzędzia edycyjne obrazka oraz polecenia. Można dokonywać jego transformacji bezpośrednio w oknie obrazka. Zaznaczone obiekty także można przekształcać w oknie obrazka, ale podlegają tylko globalnym poleceniom edycyjnym, takim jak przesuwanie, łączenie, scalanie i regulowanie przezroczystości. Jeśli wybrano pojedynczy obiekt, jest on domyślnie aktywny. Pozostaje takim przy zaznaczeniu wielu obiektów w oknie obrazka lub kliknięciu ich nazw w oknie dokowanym Obiekty z przytrzymanym klawiszem CTRL. Jeśli zaznaczono wiele obiektów, klikając ich miniatury i przytrzymując klawisz CTRL, ostatni wybrany obiekt staje się aktywnym.

Obiekt można uczynić aktywnym przez kliknięcie jego miniatury w oknie dokowanym Obiekty. Zaznaczone obiekty są w tym oknie wyróżnione niebieskim paskiem, a wokół miniatury aktywnego obiektu znajduje się czerwona krawędź. Tło można uaktywnić zaznaczając jego miniaturę w oknie dokowanym Obiekty, ale nie można zaznaczać go z innymi obiektami ani dokonywać jego transformacji. Jeśli w menu Obiekt włączono polecenie Pokaż markizę, w oknie obrazka aktywny obiekt jest również otoczony ruchomym kreskowanym obrysem. Informacje o zmianie koloru i progu markizy obiektu znajdują się w sekcji "Zmiana krawędzi obiektu".

Przesuwanie i usuwanie obiektów

Przeciąganie jest najszybszą metodą przesuwania obiektów w obrazku. Za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów" można interakcyjnie przesunąć obiekt, przeciągając go z początkowego położenia na nowe miejsce w oknie obrazka.

Aby dokładniej zmieniać położenie obiektów, można ustalić wartości na karcie "Położenie" rolety Ustawienia narzędzia lub na pasku właściwości narzędzia "Wskaźnik obiektów". Aby kierować przesunięciami obiektów w oknie obrazka można wyświetlić siatkę, linijki i prowadnice. Obiekt można umieścić pod określonymi współrzędnymi na linijce albo przyciągnąć do najbliższej siatki lub prowadnicy wyświetlonej w oknie obrazka. Informacje o siatce, linijkach i prowadnicach znajdują się w sekcji "Korzystanie z siatki, linijek oraz prowadnic".

Dokładnych zmian położenia obiektu w obrazku dokonuje się przez ustawienie wartości "Podsunięcie" i "Szybkie podsunięcie" w oknie dialogowym Opcje. Określenie wartości podsunięcia pozwala na przesuwanie obiektów o ustalone przyrosty.

Obiekty można usunąć na stałe z obrazka, kasując je. Po usunięciu obiektu można go odzyskać, cofając czynność przed zapisaniem obrazka. Jeśli po usunięciu obiektu zapisano obrazek, należy go utworzyć od początku lub wkleić z pliku źródłowego.

Rozmieszczanie obiektów

Za pomocą okna dokowanego Obiekty można śledzić wszystkie obiekty, które są tworzone i przekształcane w obrazku. W tym oknie zestawione są obiekty (łącznie z tłem) ze swoimi miniaturami. Okno zawiera także elementy służące do zaznaczania, wyświetlania, ukrywania i rozmieszczania obiektów w oknie obrazka.

Ukrywanie i wyświetlanie obiektów

Domyślnie wszystkie utworzone obiekty są wyświetlane w oknie obrazka. Można jednak ukrywać obiekty, aby udostępnić miejsce na edycję innych obiektów. Ukrywanie obiektów nie oznacza ich usuwania z obrazka - stają się one tylko niewidoczne. Ukryte obiekty zostają automatycznie zablokowane, dlatego też nie można ich modyfikować. Aktywne obiekty, które w oknie dokowanym Obiekty są otoczone czerwoną krawędzią, nie mogą być ukryte.

Zmiana porządku obiektów

Przy tworzeniu w obrazku wielu obiektów program Corel PHOTO-PAINT układa je jeden na drugim w kolejności utworzenia. Domyślnie ostatnio utworzony obiekt znajduje się na szczycie stosu w oknie dokowanym Obiekty, a tło obrazka znajduje się na spodzie. Ta kolejność pionowa wpływa na to, jak objawiają się zmiany obiektu w obrazku w związku z innymi obiektami. Na przykład pociągnięcie pędzla na obiekcie zakrywa obiekty znajdujące się niżej w kolejności pionowej, ale jest zakryte obiektami, które znajdują się wyżej w kolejności. Podobnie można przesunąć obiekt w oknie obrazka tak, aby zakrywał obiekt niższy w kolejności - ale nie wyższy. Kolejność obiektów można zmienić, przeciągając je w oknie dokowanym Obiekty lub wybierając polecenie Kolejność z menu Obiekt. Nie można przesunąć tła, w kolejności pionowej znajduje się ono zawsze na spodzie.

Wyrównywanie obiektów

Obiekty można wyrównywać względem siebie, do środka strony, do prowadnic lub do siatki. Wyrównywanie do prowadnic wykonuje się ręcznie, przesuwając obiekty w odpowiednie położenie. Polecenia przyciągania z menu Widok sprawiają, że siatka lub prowadnice nabierają cech magnesu, powodując, że krawędź zaznaczonego obiektu przesuwana jest do najbliższej prowadnicy lub linii siatki. Aby wyśrodkować obiekty na prowadnicy, należy wyłączyć odpowiednie polecenie przyciągania.

Rozkładanie obiektów

Rozkładanie obiektów polega na ustawianiu tej samej odległości między nimi, aby nadać im wyrównany lub symetryczny wygląd. Obiekty można rozkładać w pionie, poziomie lub w obu kierunkach oraz między przeciwnymi stronami obrazka lub polem wyróżnienia bieżącego zaznaczenia. Rozkładanie opiera się na odległości między określonym obszarem zaznaczonego obiektu i odpowiednim obszarem następnego zaznaczonego obiektu. Można także rozkładać obiekty tak, żeby odległości między naprzeciwległymi krawędziami były takie same dla wszystkich. Aby rozkładanie było możliwe, należy zaznaczyć nie mniej niż dwa obiekty.

Grupowanie i łączenie obiektów

Po utworzeniu i rozmieszczeniu obiektów na rysunku można je grupować i łączyć, aby zachowywały się jak pojedynczy obiekt. Grupowanie obiektów pozwala na wykonanie tej samej operacji na wielu obiektach naraz. Łączenie tworzy z obiektów część obrazka w ich bieżącym położeniu, tj. nie pływają już nad obrazkiem.

Grupowanie obiektów

Przy zaznaczeniu grupy obiektów wokół zaznaczenia pojawia się jedno pole wyróżnienia, a gruba czarna linia łączy miniatury obiektów w oknie dokowanym Obiekty. Można wtedy wycinać lub kopiować grupę do schowka i edytować ją za pomocą uchwytów transformacji lub wszelkich poleceń wpływających globalnie na obiekt. Chociaż zgrupowane obiekty można zaznaczać, obrazek może zawierać tylko jeden aktywny obiekt, który nie musi należeć do grupy.

Można zmieniać kolejność ułożenia grup i innych obiektów spoza grup, nie można jednak zmienić kolejności pojedynczych obiektów wewnątrz grupy. Aby zmienić kolejność, edytować lub usunąć pojedyncze obiekty z grupy, należy rozdzielić grupę obiektów i dokonać odpowiednich zmian.

Łączenie obiektów

Obiekty można łączyć z tłem obrazka lub ze sobą. Po połączeniu obiekty nie pływają już nad resztą obrazka, nie można ich także zaznaczać ani edytować oddzielnie. Połączone obiekty są otoczone pojedynczą markizą, a w obrazku funkcjonują jako jeden obiekt. Z tego powodu obiekty łączy się zazwyczaj dopiero wtedy, gdy ich wygląd i położenie na obrazku są satysfakcjonujące. Można także łączyć obiekty wklejone ze schowka, aby zintegrować je z resztą obrazka. Łączenie obiektów zmniejsza rozmiar pliku.

Do łączenia obiektów z tłem lub ze sobą można wybrać dowolny tryb scalania. Od trybu zależy sposób łączenia koloru pikseli - ze sobą lub z pikselami obrazka leżącymi pod nimi w tle.

Dokonywanie transformacji obiektów

Wygląd obiektów na rysunku można modyfikować zmieniając rozmiar, skalując, obracając, pochylając, odkształcając, odbijając i nadając im perspektywę. Narzędzia transformacji pozwalają na zmianę fizycznego położenia, rozmiaru i wyglądu obiektu bez zmiany jego podstawowego kształtu. Transformacji obiektów można dokonywać za pomocą trybów transformacji na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Wskaźnik obiektów". Transformacje można stosować także bezpośrednio w oknie obrazka, za pomocą uchwytów widocznych wokół pola wyróżnienia obiektu. Można zastosować transformacje do jednego obiektu, wielu zaznaczonych obiektów lub do zgrupowanych obiektów.

Uwaga

• Po kliknięciu w celu zaznaczenia obiektu w oknie obrazka, pole wyróżnienia obiektu jest otoczone uchwytami zaznaczenia. Jeśli zaznaczony obiekt zostanie kliknięty ponownie, pojawiają się uchwyty obrotu i pochylenia. Kliknięcie po raz trzeci i czwarty powoduje wyświetlenie uchwytów służących odpowiednio do stosowania zniekształcenia i perspektywy.

Podgląd transformacji

Aby zobaczyć podgląd transformacji przed zastosowaniem na stałe do obiektu, można dokonać jej na kopii obiektu za pomocą przycisku "Zastosuj do kopii". Kopię można usunąć, jeśli transformacje są nieodpowiednie, a oryginalny obiekt pozostanie niezmieniony. Przycisk "Zastosuj do kopii" jest dostępny tylko przy stosowaniu do obiektu transformacji za pomocą trybów transformacji na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Wskaźnik obiektów". Jeśli naciśnięto przycisk "Dokonaj transformacji" na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia, transformacja jest stosowana do oryginalnego obiektu, a przycisk "Zastosuj do kopii" jest wyłączony.

Przy zastosowaniu transformacji do obiektu w oryginalnym obrazku, zmiany obiektu w oknie obrazka są tylko podglądem transformacji.

Aby anulować transformację, należy nacisnąć klawisz ESC lub kliknąć dwukrotnie poza zaznaczeniem. Transformacja jest stosowana do zaznaczonego obiektu w przypadku naciśnięcia klawisza ENTER, kliknięcia dwukrotnego wewnątrz obiektu lub naciśnięcia przycisku "Zastosuj" na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia.

Wskazówka

• Aby zapobiec niszczeniu obiektów przez stosowanie transformacji jedna po drugiej, należy wykonać je używając przycisku "Dokonaj transformacji" i następnie zastosować wszystkie naraz.

Zmiana krawędzi obiektu

Wygląd obiektów dodawanych do obrazka można dokładnie ustalać, regulując w oknie obrazka ich krawędzie. Program Corel PHOTO-PAINT umożliwia zmiękczanie krawędzi obiektów przez zastosowanie wygładzania, wtapiania i usuwania aureoli. Aby nadać niektórym obiektom efekt wystawania z obrazka, można wyostrzyć ich krawędzie i dodać cień.

Wygładzanie

Wszystkie piksele w danym obrazku lub obiekcie są małymi kwadratami ustawionymi poziomo i pionowo w strukturze podobnej do siatki. Aby obiekt miał zakrzywioną lub ukośną krawędź, piksele leżące po przekątnej są wybierane jako część krawędzi. Może to spowodować, że krawędź jest postrzępiona. Wygładzanie polega na wypełnianiu pikseli w przerwie między pikselami krawędzi obrazka pośrednim lub półprzeźroczystym kolorem. Wygładza to krawędzie obiektu i sprawia, że łatwiej miesza się on z tłem, nie tracąc szczegółowości.

Postrzępione krawędzie zazwyczaj nie są widoczne na pierwszy rzut oka, jednak mogą stać się nieprzyjemnie wyraźne przy skalowaniu, pochylaniu lub obracaniu obiektu. Z tego powodu zarówno roleta Ustawienia narzędzia, jak i pasek właściwości narzędzia "Wskaźnik obiektów" zawierają opcję "Wygładzanie". Jest ona domyślnie włączona. Nawet przy używaniu uchwytów obiektu do stosowania transformacji, opcja wygładzania jest włączona. Wyłączenie jej sprawia, że krawędzie obiektów wyglądają na mocno postrzępione, szczególnie przy zastosowaniu wielu transformacji w różnych sesjach.

Wtapianie

Wtapianie zmiękcza i wygładza krawędzie obiektu. Dokonuje się tego przez stopniowe zwiększanie przezroczystości pikseli umieszczonych wzdłuż krawędzi obiektu. Ustala się szerokość sekcji wtapiania oraz używany gradient przezroczystości. Gradient, zwany typem krawędzi, może zmieniać się liniowo lub według krzywej. Wtapianie zmniejsza ostrość krawędzi obiektu i powoduje pewną utratę szczegółów. Wtapiania można użyć do symulacji wygładzania obiektu o ostrych krawędziach lub do jego poprawienia, gdy krawędzie obiektu po wygładzaniu nie są wystarczająco gładkie. Wtapianie ma wpływ na większą ilość pikseli niż wygładzanie.

Po wtopieniu krawędzi obiektu można zastosować zmiany przezroczystości do maski obcinania. Włączanie i wyłączanie maski obcinania pozwala na oglądanie obiektu z lub bez wtopionych krawędzi.

Usuwanie aureoli

Czasami obiekty utworzone z zaznaczeń zawierają wzdłuż krawędzi niechciane lub przypadkowe piksele. Jest to najlepiej widoczne, gdy zaznaczenie użyte do utworzenia obiektu było otoczone pikselami o zupełnie innej jasności lub kolorze. Usuwanie aureoli polega na zastępowaniu przypadkowych pikseli kolorem z wnętrza obiektu, zależnie od ustalonej wartości szerokości. Obiekt, którego aureolę usunięto, lepiej miesza się z tłem i nie wygląda, jakby został właśnie upuszczony na obrazek.

Usuwanie otoczki

Dwa polecenia umożliwiające usuwanie otoczki służą do zmiany przezroczystości półprzezroczystych pikseli obiektu. Polecenie Usuń czarną otoczkę powoduje, że piksele są bardziej przezroczyste, dzieląc wartości RGB pikseli obiektu przez związaną z nimi wartość przezroczystości. Polecenie Usuń białą otoczkę zwiększa krycie półprzezroczystych pikseli przez pomnożenie wartości RGB tych pikseli przez związaną z nimi wartość przezroczystości.

Wyostrzanie

Wyostrzanie jest przeciwieństwem wtapiania, powoduje większe podkreślenie krawędzi obiektu, zwiększając ich ostrość. Wykonuje się to, wybierając wartość w skali szarości lub wartość przezroczystości pikseli umieszczonych wzdłuż krawędzi obiektu, na których ma zostać umieszczona markiza. Próg markizy obiektu jest dostosowywany, aby wyłączyć piksele przekraczające ustaloną wartość przezroczystości. Sprawia to, że są one w pełni przezroczyste i nie są już częścią widocznego obiektu, dlatego też piksele wewnątrz markizy nie mieszają się z tłem tak delikatnie jak wcześniej.

Cienie

Cień jest obiektem wyglądającym tak jak cień innego obiektu. Efekt może być płaski jak sylwetka lub tak perspektywiczny, że strony cienia zbiegają się w znikającym punkcie. Za pomocą programu Corel PHOTO-PAINT można także zmieniać kierunek i odległość cienia od obiektu, jego kolor i krycie oraz wtapianie jego krawędzi. Odległość i kierunek cienia można zmieniać w oknie dialogowym lub interakcyjnie w oknie obrazka. Cień jest domyślnie zgrupowany z obiektem, ale ma własną miniaturę w oknie dokowanym Obiekty. Można go także wyłączyć z grupy i edytować jako oddzielny obiekt.

Wskazówka

• Gdy obiekty mają być zintegrowane z resztą obrazka, należy zmiękczyć ich krawędzie. Krawędzie można podkreślić, gdy obiekt ma wyróżniać się w obrazku (np. grafika z hiperłączami na stronach WWW).

Edycja kształtu i koloru obiektów

Do zmiany kształtu lub koloru obiektu na wiele sposobów można używać prawie wszystkich narzędzi programu Corel PHOTO-PAINT. Stosowanie większości metod jest kwestią osobistych upodobań wynikających z wielu prób. Do podstawowych czynności można używać narzędzi z palet wysuwanych "Maska (narzędzia)", "Pędzel (narzędzia)", "Wypełnienie (narzędzia)" i "Cofanie (narzędzia)". Okno dokowane Obiekty także zawiera funkcję zwaną grupą obcinania, służącą do łączenia charakterystyki jednego obiektu z innym.

Łączenie cech obiektu

Przy łączeniu charakterystyk obiektów w programie Corel PHOTO-PAINT dopasowuje się kolor lub teksturę jednego obiektu do kształtu drugiego. Wykonywane jest to za pomocą grupy obcinania okna dokowanego Obiekty, spinającej piksele obiektu potomnego z głównym. W wyniku tego główny obiekt zachowuje swój kształt, ale zawiera kolor lub teksturę obiektu potomnego. W ten sposób nie tworzy się nowego obiektu, ponieważ zawsze można oddzielić cechy obiektów potomnego i głównego po zapisaniu ich jako grupę obcinania.

Obiekt jest zawsze głównym dla obiektów znajdujących się nad nim w oknie dokowanym Obiekty. Jeśli obiekt główny jest obrazkiem balonu, a potomny słonecznika, spięcie ich razem daje kształt balonu z kolorem i teksturą słonecznika. Aby utworzyć kształt słonecznika z kolorem i teksturą balonu, należy zmienić kolejność ułożenia w oknie dokowanym Obiekty, tak aby balon był obiektem potomnym i znajdował się bezpośrednio nad słonecznikiem, który będzie wtedy głównym obiektem. Tło nie może być częścią grupy obcinania.

Przy tworzeniu grupy obcinania z dwoma lub więcej obiektami potomnymi, najwyższy w kolejności pionowej obiekt potomny zakrywa piksele niższych obiektów kształtem obiektu głównego. Piksele niższych obiektów potomnych grupy obcinania można jednak oglądać, klikając ikonę z rysunkiem oka związaną z miniaturą obiektów ponad nimi w kolejności pionowej.

Edycja przezroczystości obiektu

Przezroczystość obiektu można edytować globalnie, zmieniając wszystkie jego piksele naraz o jednakową wartość, lub lokalnie, różnicując przezroczystość jego pikseli. Przy zmianie przezroczystości obiektu modyfikuje się wartość skali szarości pojedynczych pikseli. Skala ta za pomocą 256 odcieni szarości odzwierciedla poziomy przezroczystości, od czerni mającej wartość 0 (przezroczysta) do bieli z wartością 255 (nieprzezroczysta). Przy zmianie przezroczystości obiektu za pomocą maski obcinania, wartość skali szarości pojawia się w próbce koloru "Farba" lub "Wypełnienie" na pasku stanu, zależnie od używanego narzędzia. Im ciemniejszy ekran przy pracy w skali szarości, tym więcej przezroczystości nada obiektowi narzędzie.

Globalna edycja przezroczystości

Globalna edycja przezroczystości równomiernie odsłania obiekt lub tło leżące pod zaznaczonym obiektem, jak przy podwójnym naświetleniu w aparacie fotograficznym. Za pomocą suwaka "Krycie" w oknie dokowanym Obiekty można zmieniać przezroczystość jednego lub wielu obiektów naraz. Można także zmienić lub cofnąć efekt ustawień krycia w dowolnym momencie, nawet po jego zapisaniu w obiekcie. Suwak "Krycie" jest wyskalowany w procentach, z wartością 1% oznaczającą obiekt całkowicie przezroczysty, a 100% nadaje pełną nieprzezroczystość.

Przy tworzeniu grupy obcinania można użyć suwaka "Krycie" do nadania wszystkim pikselom obiektu potomnego większej przezroczystości, odsłaniając piksele obiektu głównego pod spodem. Można dostosowywać globalną przezroczystość wszystkich obiektów w grupie obcinania, przez co ich piksele mieszają się równomiernie w granicach kształtu obiektu głównego.

Lokalna edycja przezroczystości

Przy lokalnej edycji przezroczystości obiektu, zmienia się tylko niektóre z jego pikseli, ujawniając w różnym stopniu znajdujący się pod nim obiekt lub tło. Ten efekt może być sporadyczny, z pikselami o większej lub mniejszej przezroczystości wyróżniającymi się z otoczenia jak płótno widoczne pod starym obrazem, lub stopniowy, gdy przezroczystość pikseli zmienia się, tworząc gradient.

Maska obcinania

Bardzo pożyteczną funkcją programu Corel PHOTO-PAINT służącą do lokalnej zmiany przezroczystości obiektu jest maska obcinania, zakrywająca dostępne i niedostępne dla edycji obszary obiektu jak niewidzialna tafla. Za jej pomocą można edytować wartości przezroczystości obiektu, nie wprowadzając do niego innych zmian. Wartości przezroczystości można zmienić bezpośrednio w obiekcie i dodać maskę obcinania lub uczynić to przed dokonaniem zmian. W pierwszym przypadku maskę obcinania można użyć do odtworzenia pełnego krycia pikseli, jeśli ich przezroczystość ma wartość skali szarości wynoszącą co najmniej jeden. Zmiany przezroczystości można cofnąć w każdym momencie za pomocą maski obcinania - nawet po zapisaniu ich w obrazku - oraz włączać i wyłączać maskę obcinania, oglądając zmiany obiektu.

Maskę obcinania można także użyć w grupie obcinania do różnicowania przezroczystości pikseli obiektu potomnego, przez co elementy znajdującego się pod spodem obiektu są widoczne z różną intensywnością.

Maska obcinania i kanał alfa

Tak jak zwykła maska, maska obcinania ma własny kanał alfa w oknie dokowanym Kanały. Przy włączeniu ikony podglądu miniatury maski obcinania w tym oknie, w oknie obrazka zmiany maski obcinania są pokazane jako czerwona nakładka odpowiadająca głębokością jej wartości przezroczystości. Tak jak ze zwykłą maską, jej miniatura w oknach dokowanych Kanały i Obiekty odzwierciedla zmiany w odcieniach szarości. Jednak w przypadku miniatury maski obcinania biel oznacza obszary nadające obiektowi pełną nieprzezroczystość, a czerń powoduje całkowitą przezroczystość. Odcienie szarości na masce obcinania to obszary obiektu o częściowej przezroczystości. W miniaturze zwykłej maski biel oznacza dostępne, a czerń niedostępne do edycji obszary.

Edycja obiektów tekstowych

Tekst utworzony za pomocą narzędzia "Tekst" programu Corel PHOTO-PAINT jest obiektem do momentu scalenia go z tłem. Do tekstu można więc stosować wszelkie transformacje obiektów, takie jak zmiany przezroczystości i rozmiaru, za pomocą technik używanych przy edycji innych obiektów.

Dostępne są także inne, specyficzne dla tekstu sposoby modyfikacji, takie jak zmiana czcionki, wyrównania oraz odstępy między znakami i wierszami. Aby dokonać tych zmian, należy zaznaczyć tekst za pomocą narzędzia "Tekst". Jednak przy takim zaznaczeniu większość zmian wprowadzonych do obiektu za pomocą innych narzędzi, efektów specjalnych i poleceń menu zostaje utracona. Dlatego należy wprowadzać wszystkie zmiany obiektu tekstowego za pomocą narzędzia "Tekst" przed modyfikowaniem obiektu na inne sposoby.

Retuszowanie i poprawa jakości obrazka

Program Corel PHOTO-PAINT zawiera wiele rozbudowanych i precyzyjnych narzędzi korekcyjnych, które można wykorzystać do poprawy jakości obrazków i wykonywania retuszu obrazków uszkodzonych.

Praca z soczewkami

Soczewki umożliwiają korekcję, ulepszanie i dodawanie efektów specjalnych do obrazka w całkowicie nowy sposób. Wybierać można spośród wielu różnych soczewek, z których każda odpowiada jednemu z poleceń podmenu Dopasuj lub Dokonaj transformacji dostępnych w menu Obrazek. Dodatkowe informacje na temat soczewek można znaleźć w sekcji "Posługiwanie się soczewkami".

Łączenie obrazków za pomocą zszywania

Aby scalić dwa obrazki lub więcej, można je razem połączyć (lub "zszyć"). Zszywanie jest przydatne przy tworzeniu panoramicznych zdjęć, wykorzystujących wiele nakładających się obrazków lub przy składaniu elektronicznych obrazków, które zostały zeskanowane w kawałkach.

Stosowanie masek do tworzenia zaznaczeń

Jeżeli określony obszar na obrazku ma zostać poddany korekcji lub retuszowi, można go zaznaczyć za pomocą maski. Utworzenie maski na obrazku umożliwia edycję określonego obszaru bez naruszania reszty obrazka. Dodatkowe informacje na temat masek można znaleźć w sekcji "Stosowanie masek do tworzenia zaznaczeń".

Zmiana rozmiaru i rozdzielczości obrazka

Korzystając z programu Corel PHOTO-PAINT, można zmienić wymiary fizyczne obrazka lub rozmiar pliku obrazka (tj. zajmowany przez obrazek obszar na dysku). Zmianę rozmiaru lub rozdzielczości można wykonać w trakcie otwierania obrazka lub w dowolnym momencie edycji obrazka w programie Corel PHOTO-PAINT.

Kadrowanie obrazków

Kadrowanie obrazka polega na odcinaniu obszarów na obrazku bez jednoczesnej zmiany rozdzielczości lub rozmiaru pozostałego obszaru. Kadrując wokół zaznaczenia lub obramowania, można utworzyć mapy bitowe o nieregularnym kształcie. Kadrowanie można wykonać za pomocą narzędzia "Prostowanie/Kadrowanie" lub wpisując wartości bezwzględne na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Prostowanie/Kadrowanie".

Zmiana wymiarów obrazka

Istnieją dwa sposoby zmiany rozmiarów obrazka: możliwa jest zmiana wymiarów w oknie dialogowym Zmień rozmiar/rozdzielczość lub zmiana wielkości papieru za obrazkiem. Druga z opcji powoduje tylko zmianę obszaru drukowania, nie mając wpływu na wymiary obrazka.

Zmiana rozdzielczości obrazka

Rozdzielczość obrazka można zmienić, zmniejszając lub zwiększając gęstość próbkowania, które to czynności prowadzą odpowiednio do zmniejszenia lub zwiększenia rozdzielczości obrazka (tj. zwiększenie liczby pikseli przypadających na jednostkę miary). W programie Corel PHOTO-PAINT zmniejszanie rozdzielczości daje dużo lepsze efekty niż jej zwiększanie. Spowodowane jest to tym, że przy zwiększaniu gęstości próbkowania konieczne jest dodawanie pikseli, które nie istnieją, co jest realizowane w drodze procesu zwanego interpolacją.

Mało jest przypadków, kiedy trzeba zwiększyć rozdzielczość obrazka, ale jeżeli taka potrzeba zaistnieje, wówczas lepiej jest ponownie zeskanować obrazek w wyższej rozdzielczości, niż dokonywać przeliczenia czysto matematycznego.

Zmiana orientacji obrazka

Program Corel PHOTO-PAINT umożliwia wykonywanie odbicia lustrzanego i obracanie obrazka. Obrazek można także wyprostować, jeżeli jest skrzywiony.

Obracanie obrazka

Okno dialogowe Zadany obrót umożliwia wybranie kąta i kierunku obrotu, a także koloru papieru, który będzie widoczny po obróceniu obrazka. Jeżeli rozmiar obrazka ma pozostać niezmieniony, należy zaznaczyć pole wyboru "Zachowaj oryginalny rozmiar obrazka". W przeciwnym wypadku rozmiar zostanie dobrany tak, aby cały obrazek był widoczny w oknie obrazka. Aby zapobiec powstawaniu postrzępionych brzegów, należy zaznaczyć pole wyboru "Wygładzanie".

Prostowanie skrzywionego obrazka

Skrzywiony obrazek można wyprostować za pomocą narzędzia "Prostowanie/Kadrowanie" lub polecenia Wyprostuj. Narzędzie "Prostowanie/Kadrowanie" umożliwia ręczne wyprostowanie skrzywionego obrazka, przy wykorzystaniu wartości bezwzględnych. Polecenie Wyprostuj powoduje automatyczne dopasowanie przekrzywionego obrazka do krawędzi okna obrazka. Prostowanie działa najlepiej dla prostokątnych obrazków o wyraźnych krawędziach.

Retuszowanie uszkodzonych obrazków

Dostępne w programie Corel PHOTO-PAINT narzędzia umożliwiają retuszowanie uszkodzeń na obrazkach, takich jak rysy na powierzchni, rozdarcia, plamy kurzu na starych zdjęciach lub linie wynikłe ze złego skanowania.

Kurz i rysy

Okno dialogowe Kurz i rysy umożliwia redukcję ilości szumu na obrazku. Należy je wykorzystywać do usuwania wad obrazka spowodowanych kurzem lub rysami, stosując je do zaznaczeń maską. Te i inne zniszczenia powierzchni obrazka można zlikwidować także za pomocą narzędzia "Uśrednianie".

Usuwanie przeplotu

Okno dialogowe Usuń przeplot powoduje usunięcie parzystych lub nieparzystych linii poziomych z zeskanowanego obrazka lub z obrazka wideo z przeplotem. Odstępy powstałe po usunięciu wadliwych linii można wypełnić za pomocą jednej z dwóch metod: duplikowania (polega na wypełnieniu odstępów kopiami sąsiadujących linii pikseli) lub interpolacji (polega na wypełnieniu odstępów kolorami powstałymi po uśrednieniu wartości sąsiadujących pikseli).

Narzędzie Klonowanie

Narzędzie "Klonowanie" umożliwia wypełnienie brakujących obszarów obrazka informacjami o pikselach wziętymi z innych obszarów obrazka, a nawet z innego obrazka. Narzędzie "Klonowanie" jest przydatne przy retuszowaniu pęknięć, rozdarć i dziur, a także przy wykonywaniu bardziej skomplikowanych czynności edycyjnych.

Narzędzie "Klonowanie" jest jednym z narzędzi pędzla, można więc dobrać rozmiar, kształt i teksturę końcówki używanego pędzla. Dodatkowe informacje na temat narzędzi pędzla można znaleźć w sekcji "Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków".

Aby wyretuszować... Należy...

Plamy kurzu i rysy Zdefiniować maskowane zaznaczenie i wykorzystać okno dialogowe Kurz i rysy lub narzędzie "Uśrednianie".

Dziury, pofałdowania,

rozdarcia lub pęknięcia Korzystając z narzędzia "Klonowanie" wypełnić puste obszary elementami pochodzącymi z innych fragmentów zdjęcia.

Linie przeplotu wideo lub

zeskanowane Użyć okna dialogowego Usuń przeplot.

Zszywanie obrazka

Za pomocą polecenia Zszyj dostępnego w menu Obrazek można połączyć lub zszyć razem kilka obrazków. Zszywanie umożliwia scalenie dwóch obrazków źródłowych w jeden złożony.

Na proces składają się dwie proste czynności: zaznaczenie obrazków źródłowych w oknie Wybierz obrazki, a następnie precyzyjne nałożenie ich na siebie w oknie dialogowym Edytuj zakładkę zszycia. Zszywanie obrazków jest przydatne zwłaszcza do tworzenia panoramicznych zdjęć, zawierających wiele nakładających się obrazków, a także do składania obrazków w postaci elektronicznej, które zostały zeskanowane w częściach.

Dostosowywanie ostrości i ziarnistości

Ostrość i ziarnistość obrazka można kontrolować korzystając z okien dialogowych szumu, wyostrzania i rozmywania. Okno Dopasowanie rozmywania umożliwia dobranie stopnia rozmycia. Okno dialogowe Dopasowanie wyostrzania umożliwia dobranie ostrości. Okno dialogowe Dopasowanie szumu umożliwia dobranie poziomu szumu.

Dodatkowo narzędzia "Wyostrzanie" i "Smużenie" umożliwiają wyostrzanie i zmiękczanie zaznaczonych obszarów. Otrzymany efekt zależy od rozmiaru, kształtu i tekstury stosowanego pędzla.

Dodatkowe informacje na temat narzędzi pędzla można znaleźć w sekcji "Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków".

Korekcja i dopasowywanie kolorów obrazka

Program Corel PHOTO-PAINT umożliwia korekcję i dopasowywanie kolorów za pomocą różnorodnych narzędzi i poleceń.

Balans próbka/wynik

Okno dialogowe Balans próbka/wynik umożliwia wykonanie korekcji koloru poprzez przesunięcie wartości kolorów z koloru próbki do koloru docelowego, wybranego z modelu kolorów. Balans ten można zastosować do trzech poziomów kolorów. Możliwa jest niezależna zmiana ciemnych, pośrednich oraz jasnych tonów obrazka.

Balans kolorów

Okno dialogowe Balans kolorów umożliwia regulowanie równowagi między kolorami obrazka. Na przykład, na obrazku RGB można zwiększyć lub zmniejszyć ilość tonów czerwonych, zielonych lub niebieskich. Okno to umożliwia przesunięcie kolorów obrazka między wartościami CMY a RGB. Jest to przydatne przy poprawianiu zabarwienia określonym kolorem. Na przykład, jeśli czyjaś twarz na zdjęciu jest zbyt czerwona, można przesunąć kolory z czerwieni w kierunku barwy niebieskozielonej. Okno Balans kolorów może również zostać wykorzystane do zmiany barw całego obrazka.

Barwa-Nasycenie-Jasność

Okno dialogowe Barwa-Nasycenie-Jasność umożliwia dopasowanie na obrazku wartości barwy, nasycenia i jasności - wszystkich kanałów jednocześnie lub kanał po kanale. Jest to przydatne przy zmianie intensywności kolorów obrazka lub ich barw.

Selektywna zmiana kolorów

Okno dialogowe Selektywna zmiana kolorów umożliwia zmodyfikowanie kolorów poprzez dostosowanie procentowej zawartości składowych kolorów rozbarwianych (wartości CMYK) w opcji spektrum kolorów ("Odcienie czerwonego", "Odcienie żółtego", "Odcienie zielonego", "Odcienie niebieskozielonego", "Odcienie niebieskiego", "Odcienie purpurowego"). Okno to może również służyć do dodawania koloru rozbarwianego do składowej tonalnej obrazka w skali szarości. Proces modyfikacji kolorów jest realizowany przez zwiększanie lub zmniejszanie procentowego udziału pikseli niebieskozielonych, purpurowych, żółtych i czarnych, które składają się na każdy z kolorów podstawowych w spektrum kolorów. Na przykład zmniejszenie udziału procentowego zawartości purpury w spektrum odcieni koloru czerwonego spowoduje przesunięcie kolorów w kierunku żółtego i redukcję wszystkich czerwieni. Analogicznie, zwiększenie procentowej zawartości purpury w spektrum "Odcienie czerwonego" spowoduje przesunięcie kolorów w kierunku purpury i zastąpienie pikselami czerwonymi z dużą zawartością purpury.

Zakres dowolnej modyfikacji koloru zależy w dużym stopniu od wybranej metody dopasowania procentowego. Metoda względna zwiększa lub zmniejsza procentowy udział kolorów rozbarwianych dla wskazanego spektrum. Na przykład dodanie 10% purpury do pikseli o 50% czerwieni daje poprawkę + 5%. Metoda bezwzględna zwiększa lub zmniejsza bezwzględną wartość kolorów rozbarwianych dla wskazanego spektrum. Na przykład dodanie 10% purpury do pikseli o 50% czerwieni daje poprawkę +60%.

Barwa koloru

W oknie dialogowym Barwa koloru na kilku miniaturach podglądu obrazka wyświetlane są wizualne reprezentacje obrazka, do którego dodano poszczególne barwy koloru. Aby zastosować odpowiadającą użytkownikowi zmianę, wystarczy nacisnąć właściwy dla niej przycisk miniatury.

Zamień kolory

Okno dialogowe Zamień kolory umożliwia zastępowanie wybranych kolorów obrazka innymi. Zależnie od ustawienia, można zamieniać pojedyncze kolory lub całe ich zakresy.

Zmniejsz nasycenie do zera

Polecenie Zmniejsz nasycenie do zera powoduje automatyczne zmniejszenie nasycenia każdego z kolorów do zera, usunięcie składowej barwy i przekształcenie każdego koloru w jego odpowiednik w skali szarości. W efekcie utworzony zostaje obrazek w skali szarości przy nie zmienionym trybie kolorów.

Dopełnienie

Polecenie Dopełnienie powoduje automatyczne przekształcenie kolorów obrazka w ich dopełnienia. Czynność tę należy wykonać, aby utworzyć fotograficzny negatyw obrazka.

Posteryzacja

Okno dialogowe Posteryzacja umożliwia zmniejszenie liczby wartości tonalnych i mapowanie wszystkich istniejących kolorów na ich najbliższe odpowiedniki. Proces ten powoduje usunięcie gradacji tonalnej i utworzenie większych obszarów jednorodnego koloru.

Próg

Okno dialogowe Próg umożliwia ustawienie określonej wartości jaskrawości jako progu. Piksele o wartościach większych lub mniejszych od progu będą wyświetlane na biało lub czarno, zależnie od wybranej opcji progu. Pozostałe piksele nie zostaną zmienione i zachowają pierwotny kolor. Opcja "Obu poziomów" powoduje zmianę wszystkich pikseli na kolor biały lub czarny (zgodnie z relacją wartości ich jaskrawości do określonej wartości progu). Próg można także określić dla całego obrazka lub tylko wybranego kanału kolorów.

Dodatkowe informacje na temat korekcji i dopasowywania kolorów obrazka można znaleźć w sekcji "Posługiwanie się soczewkami".

Korekcja i dopasowywanie tonów obrazka

W programie Corel PHOTO-PAINT 8 dostępnych jest wiele okien dialogowych, poleceń i narzędzi umożliwiających kontrolowanie relacji pomiędzy cieniami, półcieniami i światłami, a także dopasowywanie jaskrawości, intensywności i jasności kolorów na obrazku.

Dodatkowe informacje na temat korekcji i dopasowywania tonów obrazka można znaleźć w sekcji "Soczewki korekcji odcieni".

Równoważenie poziomów

Okno dialogowe Równoważenie poziomów umożliwia dopasowanie obszarów zacienionych, będących w półcieniu i oświetlonych poprzez ponowny rozkład cieni od najciemniejszych do najjaśniejszych. Jest to skuteczny sposób zachowania szczegółów światła i cienia, które mogłyby zostać utracone przy korzystaniu z okna Jaskrawość-Kontrast-Intensywność. Określając punkt początkowy i punkt końcowy zakresu tonalnego, można ponownie rozmieścić wartości pikseli na całym zakresie. Na histogramie wyświetlony jest rozkład pikseli zgodnie ze stopniem ich jaskrawości. Okno to można również wykorzystać do sztucznego utworzenia gradacji kolorów, jeżeli nastąpiła nie chciana posteryzacja, do przyciemniania lub rozjaśniania kombinacji cieni, półcieni lub świateł, do zmiany wartości jaskrawości tak, aby zawierała się w drukowalnych granicach oraz do dostosowania krzywej gamma (półcienie) obrazka.

Krzywa tonalna

Okno dialogowe Krzywa tonalna umożliwia wykonanie korekcji koloru tego samego typu co okno Równoważenie poziomów, jednak udostępnia ono bardziej precyzyjną i miejscową kontrolę nad poszczególnymi poziomami wartości w stosunku do pozostałych poziomów. Edycja w oparciu o krzywą pozwala dokładnie określić problematyczne obszary i wprowadzić drobne lub wyraźne zmiany w zanikających obszarach - stosownie do ustawień krzywej - w miarę oddalania się od wskazanego obszaru. Podobnie jak okno dialogowe Równoważenie poziomów, także okno Krzywa tonalna przyjmuje za wartości początkowe bieżącą jaskrawość pikseli, a następnie je zmienia. Podobnie jak histogram, krzywa tonalna jest wizualnym przedstawieniem zrównoważenia pomiędzy cieniami, półcieniami i światłami. Krzywą tonalną można wybrać ze zbioru gotowych krzywych lub utworzyć i zapisać własną.

Polecenie Automatyczne równoważenie poziomów powoduje wykonanie jednolitego zrównoważenia poprzez automatyczne rozmieszczenie znaczących wartości pikseli w całym zakresie tonalnym. Powstały efekt jest taki sam, jak po otwarciu okna Równoważenie poziomów, następnie zaznaczeniu pola wyboru "Dopasuj automatycznie" i naciśnięciu przycisku "OK" (z wyjątkiem pominięcia kilku czynności).

Jaskrawość-Kontrast-Intensywność

Okno dialogowe Jaskrawość-Kontrast-Intensywność powoduje dostosowanie jaskrawości, kontrastu i intensywności tonów obrazka. Suwak "Jaskrawość" powoduje przesunięcie wszystkich wartości pikseli w górę lub w dół zakresu tonalnego. Dostosowanie jaskrawości wiąże się z jednakowym przyciemnieniem lub rozjaśnieniem wszystkich kolorów. Suwak "Kontrast" umożliwia dobranie odległości pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi pikselami. Zwiększenie intensywności powoduje rozjaśnienie jasnych obszarów obrazka bez jednoczesnego rozjaśnienia obszarów ciemnych. Kontrast i intensywność zazwyczaj idą w parze, ponieważ zwiększenie kontrastu czasami powoduje zniszczenie szczegółów znajdujących się w cieniach i w światłach, a zwiększenie intensywności może je przywrócić.

Gamma

Gamma jest metodą korekcji kolorów uwzględniającą sposób postrzegania przez ludzkie oko wartości sąsiadujących. Na przykład, jeżeli umieszczone zostaną dwa jednakowo szare koła na białym i czarnym tle, to dla oka koło na tle czarnym będzie się wydawało jaśniejsze.

Okno dialogowe Gamma umożliwia podkreślenie szczegółów z mało kontrastowych obrazków, bez znaczącej zmiany cieni i świateł. Opcje dostępne w tym oknie stosuje się do wszystkich wartości obrazka, ale działają one na podstawie krzywej, tak aby zmiany dotyczyły głównie półcieni. Podobny efekt można otrzymać, korzystając z okna Krzywa tonalna, które również zawiera opcję gamma.

Odcień koloru

Okno dialogowe Odcień koloru umożliwia dobranie jaskrawości, nasycenia i kontrastu przez naciśnięcie odpowiednich przycisków miniatur próbek. Miniatura przedstawia, jak będzie wyglądał obrazek po zastosowaniu do niego zmiany. Suwak "Krok" służy do określenia stopnia wprowadzonej przez każde dostosowanie zmiany.

Wykorzystywanie histogramu do lokalizacji problemów

Histogram jest to poziomy wykres słupkowy, którego nie można modyfikować, a na którym wykreślane są wartości jaskrawości każdego piksela obrazka. Wartości zawierają się w przedziale od 0 do 255, a histogram wskazuje, ile pikseli przypada na każdy z poziomów jaskrawości.

Każdy histogram obrazka ma pewną liczbę gór i dolin, ale zazwyczaj konieczna jest korekcja tylko obrazków zawierających bardzo wyraźne szczyty (nie zawsze, gdyż niektóre obrazki w naturalny sposób zawierają duże ilości bieli lub czerni). Jeżeli piksele są zgrupowane przy jednym z końców, trzeba zagęścić zakres tonalny lub ponownie rozmieścić piksele w całym zakresie. Jeżeli pomiędzy słupkami istnieją puste odstępy, prawdopodobnie była wykonana posteryzacja.

Narzędzie "Kontrast"

Narzędzie "Kontrast" umożliwia dostosowanie kontrastu w zaznaczonych obszarach poprzez ich kliknięcie i przeciągnięcie nad nimi pędzlem. W zależności od rozmiaru, kształtu i tekstury zastosowanego pędzla można otrzymać różne efekty.

Dodatkowe informacje na temat pędzli można znaleźć w sekcji "Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków".

Kilka wskazówek

Aby... Należy...

Przywrócić szczegóły cienia Zwiększyć kontrast i intensywność lub dostosować półcienie.

Zmienić kontrast obrazka Dostosować kontrast i intensywność lub dostosować poziom cienia i światła.

Równo rozmieścić wszystkie tony Wykorzystać polecenie Automatyczne równoważenie poziomów.

Rozjaśnić tylko cienie Dostosować poziomy cienia za pomocą okna Równoważenie poziomów.

Przyciemnić tylko światła Dostosować poziomy światła za pomocą okna Równoważenie poziomów.

Rozjaśnić tylko światła Zwiększyć intensywność lub dostosować światła za pomocą okna Równoważenie poziomów.

Rozjaśnić lub przyciemnić cały obrazek Dostosować jaskrawość.

Posługiwanie się soczewkami

Soczewka to szczególny rodzaj obiektu używanego do modyfikacji obrazka. Użycie soczewek jest z kilku względów korzystniejsze od posługiwania się filtrami z menu Obrazek i Efekty. Po pierwsze, zmianom nie ulegają piksele obrazka. Efekt widziany jest tylko przez soczewkę (tak jak druk nie deformuje się od szkła powiększającego). Oznacza to, że można wprowadzać poprawki i oglądać zmiany bez wprowadzania modyfikacji do samego obrazka. Piksele obrazka nie zmieniają się bowiem pod wpływem soczewek, tylko wyglądają inaczej, ponieważ są przez nie oglądane. Po drugie, można użyć kilku soczewek po kolei, aby zmienić fragment obrazka, a ponieważ soczewki są obiektami umieszczonymi na karcie "Obiekty", można zmieniać ich kolejność, uzyskując skrajnie różne efekty.

Kiedy zawartość ekranu jest już satysfakcjonująca, można połączyć soczewki z obrazkiem w celu wprowadzenia zmian na stałe. Podczas zapisywania obrazka w formacie pliku programu Corel PHOTO-PAINT .CPT, soczewki są zapisywane razem z nim. Można jednak pominąć tę opcję.

Uwaga

• Tryb koloru obrazka określa typy dostępnych soczewek. Na przykład dla obrazka czarno-białego soczewka "Zamień kolory", z braku kolorów do zastąpienia, jest niedostępna.

• Od innych obiektów soczewka różni się tym, że istnieje przypisana jej maska. Zmiana wielkości lub kształtu soczewki za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów" wpływa tylko na tę maskę.

Tworzenie soczewek

Soczewkę można utworzyć na dwa sposoby:

• Od podstaw, wybierając z menu Obiekt polecenie Utwórz, a następnie polecenie Nowa soczewka. W ten sposób powstają soczewki pokrywające cały obrazek. Później można zmienić rozmiar i kształt soczewki, tak jak każdego innego obiektu.

• Z zaznaczenia maski, wybierając z menu Obiekt polecenie Utwórz, a następnie Soczewka: Z maski. W ten sposób powstają soczewki odpowiadające rozmiarami i kształtem wybranej masce.

Można utworzyć tyle soczewek, ile potrzeba dla danego obrazka i każdej przypisać inną nazwę. Nowo utworzone soczewki pojawiają się na karcie "Obiekty" na wierzchu w kolejności pionowej i jako maski obcinania na karcie "Kanały". Nazwa przypisana soczewce na karcie "Obiekty" jest albo nazwą wpisaną w oknie dialogowym Nowa soczewka albo nazwą typu soczewki. Za nazwą soczewki występuje liczba, na wypadek gdyby w jednym obrazku potrzebna była więcej niż jedna soczewka tego samego typu. Za pomocą karty "Obiekty" można zmieniać kolejność pionową soczewek, zmieniać ich nazwy, chować je lub usuwać. Więcej informacji na temat użycia karty "Obiekty" można znaleźć w sekcji "Praca z tekstem i obiektami".

Uwaga

• Jeżeli w programie Corel PHOTO-PAINT 8 zostanie utworzona soczewka i nie jest ona obsługiwana przez program Corel PHOTO-PAINT 7, w programie tym nie będzie można otworzyć obrazka z taką soczewką. Aby móc obejrzeć taki obrazek, należy połączyć soczewkę z obrazkiem przed zapisaniem go.

Soczewki korekcji kolorów

Wiele spośród soczewek dostarczanych przez program Corel PHOTO-PAINT wykonuje różne rodzaje korekcji kolorów.

"Balans kolorów"

Soczewka "Balans kolorów" przemieszcza kolor między dopełniającymi się parami kolorów addytywnych i subtraktywnych.

"Barwa-Nasycenie-Jasność"

Soczewka "Barwa-Nasycenie-Jasność" zmienia barwę, nasycenie i udział bieli w kolorach obrazka.

"Balans próbka/wynik"

Soczewka "Balans próbka/wynik" przemieszcza wartości kolorów od koloru próbki do koloru wynikowego.

"Posteryzacja"

Soczewka "Posteryzacja" zmniejsza liczbę kolorów obrazka.

"Zamień kolory"

Soczewka "Zamień kolory" jest używana do zastępowania jednego koloru obrazka innym.

"Próg"

Soczewka typu "Próg" ustawia pewną wartość jaskrawości jako próg.

"Dopełnienie"

Soczewka "Dopełnienie" dopełnia kolory obrazka.

"Zmniejsz nasycenie do zera"

Soczewka "Zmniejsz nasycenie do zera" zmniejsza nasycenie wszystkich kolorów obrazka (czego efektem jest zastąpienie kolorów skalą szarości).

"Selektywna zmiana kolorów"

Soczewka "Selektywna zmiana kolorów" dokonuje modyfikacji kolorów obrazka przez regulację składu kolorów rozbarwianych (wartości CMYK) w opcji spektrum kolorów.

Soczewki korekcji tonalnej

Soczewki korekcji tonalnej wpływają na światła, półcienie i cienie, które składają się na zakres tonalny obrazka. Istnieją cztery typy soczewek umożliwiające tego typu korekcję.

Soczewka "Jaskrawość-Kontrast-Intensywność"

Soczewka "Jaskrawość-Kontrast-Intensywność" rozjaśnia lub przyciemnia obrazek i reguluje różnicę między obszarami ciemnymi i jasnymi.

Soczewka "Równoważenie poziomów"

Soczewka "Równoważenie poziomów" uwydatnia lub redukuje szczegóły w cieniach lub światłach, koryguje prześwietlenie lub niedoświetlenie i reguluje zakres tonalny.

Soczewka "Krzywa tonalna"

Soczewka "Krzywa tonalna" reguluje równowagę świateł, półcieni i cieni obrazka.

Soczewka "Gamma"

Soczewka "Gamma" reguluje półcienie obrazka bez zmiany cieni i świateł. Więcej informacji na temat tych i innych metod korekcji półcieni można znaleźć w sekcji "Korekcja i dopasowanie tonów obrazka".

Soczewki szumu

Pojęcie szumu odnosi się do przypadkowych pikseli na obszarze mapy bitowej odpowiadających efektowi śnieżenia ekranu telewizyjnego. Soczewki szumowe służą do dodawania lub usuwania szumu w zależności od potrzeb.

Soczewki efektów specjalnych

Soczewki efektów specjalnych pozwalają zasadniczo zmienić wygląd obrazka. W programie Corel PHOTO-PAINT 8 istnieją cztery takie soczewki.

"Impresjonizm"

Soczewka "Impresjonizm" przekształca obrazek tak, jakby był malowany plamami jednorodnego koloru, czyli w metodą impresjonistów.

"Psychodeliczna"

Soczewka "Psychodeliczna" zmienia zwykłe kolory w jaskrawe, elektryzujące barwy, takie jak jaskrawy pomarańczowy, intensywny róż, jaskrawy niebieskozielony i seledynowy.

"Solaryzacja"

Soczewka "Solaryzacja" powoduje, że zwykłe obrazki przypominają negatywy. W kategoriach fotograficznych solaryzacja to technika ciemniowa, w której nagły błysk światła jest wykorzystany do przyciemniania niewypełnionych obszarów odbitki.

"Ziarnistość"

Soczewka "Ziarnistość" rozbija obrazek na kwadratowe, prostokątne lub okrągłe komórki.

Soczewki rozmywające

Program Corel PHOTO-PAINT 8 zawiera trzy rodzaje soczewek używanych do rozmywania pikseli obrazka.

"Zmiękczanie"

Soczewka "Zmiękczanie" łagodzi ostre krawędzie z minimalną utratą szczegółów obrazka.

"Usuwanie plamek"

Soczewka "Usuwanie plamek" rozprasza kolory obrazka, dając miękki rozmyty efekt i minimalne zniekształcenie. Najbardziej nadaje się do usuwania postrzępionych krawędzi mogących występować w rysunkach i obrazkach o wysokim kontraście.

"Wygładzanie"

Soczewka "Wygładzanie" redukuje różnice między sąsiednimi pikselami i może powodować lekką utratę szczegółów.

Uwaga

• Różnica między filtrami "Zmiękczanie" i "Wygładzanie" jest niewielka i zauważalna tylko w wysokich rozdzielczościach.

Soczewka "Wyostrzanie"

Soczewka "Wyostrzanie" jest używana do uwydatnienia krawędzi szczegółów i poprawy kontrastu między sąsiednimi pikselami. Szczególnie przydaje się do lokalnego wyostrzania elementów obrazka, kiedy nie jest wskazana generalna poprawa ostrości.

Modyfikacja soczewek

Poniższa lista opisuje cztery sposoby modyfikacji soczewki

• Całkowita zmian rodzaju soczewki, np. z "Jaskrawość-Kontrast-Intensywność" na "Barwa-Nasycenie-Jasność".

• Regulacja atrybutów rodzaju soczewki w celu zmiany wyniku jej stosowania.

• Zastosowanie transformacji do soczewki, tak jak do każdego innego obiektu, za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów". Soczewka może być przesuwana, zwiększana, zmniejszana, skalowana, pochylana, obracana, zniekształcana lub poddawana działaniu perspektywy.

• Zmiana kształtu soczewki przez zastosowanie innych narzędzi z przybornika, takich jak "Malowanie", "Gumka", "Przezroczystość obiektów" i "Pędzel przezroczystości obiektów".

Modyfikacje wprowadzane przez soczewki nie wpływają na przykryte nimi obrazki lub obiekty. Nowy obszar przykryty soczewką jest wyświetlany zgodnie z jej właściwościami.

Zmiana typu soczewki lub jej właściwości

Soczewki mogą być szybko i łatwo wymieniane, co ułatwia eksperymenty z różnymi typami soczewek. Z tego względu nie jest konieczne tworzenie nowej soczewki za każdym razem, gdy zaistnieje potrzeba jej użycia. Przy użyciu odpowiedniego dla założonego celu typu soczewki wystarczy dopracować efekt przez zmianę jej właściwości.

Transformacja soczewek

Soczewka może być przesuwana, powiększana, zmniejszana, skalowana, pochylana, obracana, zniekształcana lub poddawana działaniu perspektywy. W celu dokonania takiej transformacji soczewka musi najpierw zostać wskazana za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów". Do przeprowadzenia transformacji służą:

• Uchwyty wokół obiektu soczewki, po wskazaniu jej za pomocą narzędzia "Wskaźnik obiektów". Pierwszy zestaw uchwytów służy do zmiany skali i rozmiaru soczewki. Po następnym kliknięciu soczewki pojawią się uchwyty umożliwiające jej pochylanie i obrót. Istnieją również inne uchwyty umożliwiające jej zniekształcenie i poddanie działaniu perspektywy.

• Elementy sterujące na pasku właściwości narzędzia "Wskaźnik obiektów".

• Elementy sterujące w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Wskaźnik obiektów" (dostępne po wybraniu z menu Widok polecenia Rolety, a następnie Ustawienia narzędzia).

• Filtry efektów specjalnych z menu Efekty.

Ponieważ soczewki są obiektami, transformacje soczewek wykonywane są dokładnie w ten sam sposób co transformacje obiektów.

Więcej informacji na temat transformacji obiektów można znaleźć w sekcji "Zaznaczanie i dokonywanie transformacji obiektów".

Modyfikacja soczewki za pomocą innych narzędzi

W przyborniku można znaleźć wiele narzędzi do powiększenia lub zmniejszenia obszaru działania soczewki.

• Narzędzie "Malowanie" poszerza obszar działania soczewki (bieżący kolor malowania jest podczas edycji soczewki reprezentowany za pomocą stopni szarości). Pociągnięcia pędzla zwiększają rozmiar soczewki i powodują, że piksele dotknięte pędzlem zostają przez nią zmodyfikowane.

• Również inne narzędzia pędzla mogą służyć do poszerzania obszaru działania soczewki. Kształt nowego obszaru zależy od rodzaju tych narzędzi i ich atrybutów, które można wskazać na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia. "Rozpylacz obrazków" i niektóre z narzędzi efektów to przykładowe narzędzia poszerzania obszaru działania soczewki.

• Narzędzie "Gumka" służy do usuwania obszarów z pola działania soczewki.

• Narzędzie przezroczystości modyfikuje przezroczystość soczewki. Jeżeli zwiększana jest przezroczystość soczewki lub jej części, zmiany przez nią powodowane są mniej wyraziste.

• Filtry efektów specjalnych mogą być użyte do zmiany kształtu soczewki. Zastosowanie niektórych filtrów daje szczególnie dobre wyniki (np. efekt "Zawirowanie" świetnie współdziała z soczewkami kołowymi). Stwarza to możliwość swobodnych eksperymentów w celu uzyskania zadawalających rezultatów.

Uwaga

• Narzędzia modyfikują soczewki nieco inaczej niż obrazek albo inne obiekty.

Łączenie soczewek z obrazkiem

Po modyfikacji soczewki i dopasowaniu jej właściwości można połączyć soczewkę z tłem. Operacja ta zmniejsza rozmiar pliku i zmienia piksele przykryte soczewką, tak że wyglądają dokładnie tak, jak widziane były przez soczewkę. Połączenie soczewki z obrazkiem jest trwałą zmianą. Operacja taka może być cofnięta tylko przez natychmiastowe użycie polecenia Cofnij z menu Edycja lub polecenia Lista cofnięć.

Tryby scalania

Łącząc soczewki z tłem obrazka można użyć trybu scalania w celu sterowania operacją. Użycie innego trybu scalania niż normalny powoduje, że wynik może być nieprzewidywalny. Zaleca się użycie normalnego trybu scalania w celu zapewnienia zachowania zastosowanych zmian podczas łączenia soczewki z obrazkiem.

Definiowanie obszarów obrazka za pomocą ścieżek

Ścieżka składa się z segmentów (odcinki lub krzywe) połączonych w punktach zwanych węzłami. Ścieżka, która całkowicie otacza dany obszar, nazywana jest ścieżką zamkniętą; ścieżka, w której pierwszy i ostatni węzeł nie są połączone, nazywana jest ścieżką otwartą.

Ze ścieżek można korzystać przy tworzeniu i zmianie kształtu konturów na obrazku. Po otoczeniu ścieżką fragmentu obrazka można następnie:

• przekształcić ścieżkę w markizę maski, co umożliwi edycję tylko zamkniętego nią obszaru,

• zastosować wzdłuż ścieżki pociągnięcie pędzla,

• wyeksportować obszar zamknięty ścieżką jako mapę bitową o nieregularnym kształcie, która może zostać umieszczona w programie do rysowania lub składu stron, takim jak CorelDRAW lub Corel VENTURA.

Ponieważ ścieżki można w pełni edytować, są one dużo bardziej elastyczne od markiz maski. Każda część ścieżki może być modyfikowana z bardzo dużą dokładnością, węzły zaś mogą być dowolnie przesuwane, dodawane i usuwane ze ścieżki bądź też przekształcane. W rzeczywistości po zdefiniowaniu obszaru obrazka za pomocą ścieżki można łatwo przekształcić ścieżkę w maskę, maskę w obiekt, obiekt w maskę i maskę w ścieżkę.

Korzystając z narzędzia "Edycja węzłów ścieżki", można zaprojektować na obrazku bardzo skomplikowane ścieżki. Narzędzie to udostępnia skuteczne i precyzyjne elementy sterujące, służące edycji poszczególnych segmentów tworzonego konturu. Możliwe jest zapisanie ścieżki w celu jej późniejszego wykorzystania lub użycia w innym obrazku; możliwe jest także zapisanie obszaru wyznaczonego przez ścieżkę w postaci mapy bitowej.

Tworzenie i zapisywanie ścieżek

Ścieżka zbudowana jest z segmentów (odcinków i krzywych) połączonych węzłami. Węzły łączące segmenty będące krzywymi posiadają dwa dodatkowe punkty kontrolne, dzięki którym można wpływać na przebieg krzywej. Punkty kontrolne wyglądają jak pomniejszone węzły połączone linią przerywaną przechodzącą przez właściwy węzeł.

Tworzenie nowej ścieżki

Tworzenie ścieżki przypomina łączenie kropek - każde kliknięcie na rysunku powoduje umieszczenie nowego węzła. Segment, będący odcinkiem lub krzywą, łączy nowy węzeł z poprzedzającym go węzłem. Aby utworzyć linię prostą, wystarczy kliknąć miejsca, w których mają znajdować się jej końce. Jeśli segment ma być krzywą, należy kliknąć, przeciągnąć wskaźnik myszy, po czym kliknąć ponownie w miejscu, gdzie ścieżka ma zmienić kierunek. W trakcie przeciągania ulega zmianie położenie punktów kontrolnych, wskazując na ogólny kierunek przebiegu segmentu i kąt krzywej względem węzła. Krzywa pojawi się po umieszczeniu drugiego węzła segmentu. Podczas tworzenia ścieżki program Corel PHOTO-PAINT określa rodzaj węzła, jaki ma być umieszczony, zależnie od tego, czy tworzony segment jest odcinkiem, czy też krzywą. Węzły można także dodawać, usuwać i przekształcać ręcznie, korzystając z przycisku "Edytuj węzły".

Przekształcanie maski w ścieżkę

Ścieżkę można także utworzyć, przekształcając markizę maski. Czynność ta pozwala zmienić kształt za pomocą dodatkowych właściwości edycyjnych dostępnych za pośrednictwem narzędzia "Edycja węzłów ścieżki". Jeżeli zaznaczenie zostało zdefiniowane na obrazku za pomocą narzędzia maski, przycisk "Przekształć maskę w ścieżkę" umożliwia łatwe zdefiniowanie tego samego obszaru obrazka za pomocą ścieżki.

Tworzenie ścieżek obcinania

Działanie ścieżki obcinania polega na tym, że obszar obrazka, który nie jest otoczony ścieżką, staje się przezroczysty, co powoduje, że utworzona mapa bitowa w czasie wyświetlania w innej aplikacji ma nieregularny kształt. Jeśli przykładowo za pomocą skomplikowanej ścieżki obrysowano obrazek kota, aby następnie umieścić go na kanapie narysowanej za pomocą programu CorelDRAW, ważne jest, aby poza kotem nie było widać innych części zdjęcia. Jeśli nie skorzystano z funkcji ścieżki obcinania, cała mapa bitowa ma kształt prostokątny.

Kiedy ścieżka obcinania jest wysyłana do innej aplikacji, jej zawartość zapisywana jest w pliku typu EPS (Encapsulated PostScript), co wymusza użycie drukarek postscriptowych.

Importowanie grafiki wektorowej jako ścieżek

Ścieżki można również utworzyć, wykorzystując w tym celu obrazki wektorowe utworzone w innym programie rysunkowym, takim jak CorelDRAW. Na obrazkach wektorowych utworzone obiekty są zbiorem linii. Linie te mogą zostać zaimportowane do programu Corel PHOTO-PAINT jako ścieżki.

Po utworzeniu ścieżki można ją zapisać, w celu jej późniejszego użycia w innych obrazkach. Ponieważ jednocześnie na obrazku może być wyświetlona tylko jedna ścieżka, zapisanie ścieżki jest zabezpieczeniem przed jej utratą, jeżeli tworzona ma być nowa ścieżka. Nie zapisana ścieżka widoczna w oknie obrazka zwana jest ścieżką roboczą.

Zaznaczanie i przesuwanie fragmentów ścieżki

W celu zmiany kształtu ścieżki można zaznaczyć i przesunąć segmenty ścieżki, węzły lub punkty kontrolne. Przesuwanie segmentów służy pobieżnej zmianie kształtu ścieżki, natomiast bardziej precyzyjne zmiany wykonuje się przeciągając węzły oraz punkty kontrolne.

Po przeciągnięciu węzła odpowiednie segmenty zmieniają w taki sposób kształt, żeby w dalszym ciągu pozostały połączone. Po przeciągnięciu dwóch lub więcej sąsiadujących węzłów, segmenty zawarte między nimi standardowo zachowują swój kształt. Jeżeli jednak węzły są przeciągane podczas pracy w trybie elastycznym, segmenty będą zachowywały się jak gumowa taśma zaczną się rozciągać i kurczyć, zależnie od kierunku i odległości, na jaką przeciągnięto węzły.

Edycja ścieżek

Kiedy za pomocą otwartej lub zamkniętej ścieżki określony już został pewien obszar obrazka, można modyfikować kształt ścieżki, wykorzystując do tego celu elementy sterujące umieszczone na pasku właściwości lub w rolecie Ustawienia narzędzia dla narzędzia "Edycja węzłów ścieżki". Ścieżkę można zmodyfikować, operując jej segmentami, węzłami i punktami kontrolnymi lub poprzez przekształcenie ścieżki w maskę i odwrotnie. Możliwe jest także:

• przekształcenie linii w krzywe,

• przekształcenie krzywych w linie,

• dodawanie, usuwanie i przekształcanie węzłów,

• dzielenie ścieżki na kilka ścieżek,

• łączenie i rozłączanie węzłów.

Dzięki dużym możliwościom i elastyczności narzędzia "Edycja węzłów ścieżki" edycja najbardziej skomplikowanych obszarów obrazka jest prostą czynnością.

Dodawanie i usuwanie węzłów ze ścieżki

Funkcje spełniane przez narzędzia edycji ścieżki zależą w znacznym stopniu od ilości węzłów na ścieżce. Jeżeli na obrazku tworzona jest ścieżka, której segmenty trudno jest właściwie ukształtować, można wówczas dodać do ścieżki nowe węzły. Zwiększenie liczby węzłów na ścieżce pozwala uzyskać większą kontrolę nad przebiegiem przeciąganych w oknie obrazka segmentów będących liniami lub krzywymi. Usunięcie węzła może być konieczne, jeśli jest on źródłem niepożądanych zakłóceń przebiegu ścieżki.

Jeżeli krzywa biegnie na całej swej długości tylko w jednym kierunku, należy umieszczać węzły w odstępach co 120 stopni.

Jeśli krzywa płynnie zmienia kierunek, należy umieścić nowy węzeł na krzywej w każdym z punktów, w których następuje zmiana kierunku.

Jeśli krzywa ostro zmienia kierunek, nowy węzeł potrzebny jest w każdym wierzchołku.

Można usunąć niepotrzebne węzły z segmentu będącego krzywą, korzystając z funkcji automatycznej redukcji węzłów. Naciśnięcie umieszczonego na pasku właściwości przycisku "Automatyczna redukcja" powoduje usunięcie przez program Corel PHOTO-PAINT niepotrzebnych węzłów, co w efekcie daje ścieżkę o bardziej gładkim kształcie i, jeżeli będzie ona zapisywana na dysku, o mniejszym rozmiarze.

Łączenie węzłów i przerywanie ścieżki

Zarówno w przypadku tworzenia nowej, jak i edycji istniejącej ścieżki, segmenty ścieżki można łączyć lub rozdzielać. Na przykład, jeżeli otwarta ścieżka ma zostać zamknięta, wystarczy połączyć węzeł początkowy z końcowym. Podobnie jeżeli istnieje potrzeba otwarcia zamkniętej ścieżki lub utworzenia dwóch oddzielnych części ścieżki, można wówczas rozdzielić połączenie pomiędzy węzłami.

Ponieważ węzły służą jako połączenia na ścieżce, segmenty można rozdzielić lub połączyć tylko w węźle. Jeżeli w miejscu, w którym segment ma zostać przyłączony lub rozdzielony nie ma węzła, należy w nim dodać nowy węzeł.

Zmiana typów węzła i segmentu

Przesuwanie, dodawanie i usuwanie węzłów nie zawsze wystarcza do uzyskania potrzebnego kształtu ścieżki. Do zdefiniowania bardziej skomplikowanych ścieżek może być konieczne przekształcenie odcinków w krzywe, krzywych w odcinki lub zmiana typów węzłów ścieżki.

Istnieją trzy typy węzłów krzywej: gładkie, symetryczne i ostre.

• Węzły gładkie posiadają dwa punkty kontrolne, ułożone na prostej, z których każdy można umieścić w dowolnej odległości od węzła. Węzły tego typu używane są w sytuacji, gdy potrzebne jest płynne przejście między sąsiednimi segmentami. Węzeł łączący dwa odcinki nie może być węzłem gładkim.

• Węzły symetryczne również posiadają dwa punkty kontrolne ułożone na prostej, ale podczas ich rozmieszczania oba znajdują się w identycznej odległości od węzła. Węzły tego typu są stosowane do tworzenia takich samych krzywych po obu stronach węzła.

• Węzły ostre pozwalają na niezależną zmianę położenia i odległości obu punktów kontrolnych. Są one wykorzystywane do tworzenia na ścieżce ostrych wierzchołków.

Jeśli węzeł łączący krzywą z odcinkiem zmieniany jest na gładki, jego punkt kontrolny można przesuwać jedynie po stronie krzywej, wzdłuż niewidocznej prostej będącej przedłużeniem segmentu stanowiącego odcinek. Użycie węzła gładkiego powoduje, że kąt między punktami kontrolnymi wynosi 180 stopni, ale można niezależnie zmieniać ich odległość od węzła.

Korzystanie ze ścieżek wraz z narzędziami maski i pędzla

Ścieżki mogą również służyć jako narzędzia podczas wykonywania w programie Corel PHOTO-PAINT czynności związanych z malowaniem i pracą z maskami. Na przykład po zdefiniowaniu na obrazku określonego kształtu za pomocą ścieżki, można ścieżkę przekształcić w maskę lub zastosować wzdłuż niej pociągnięcie pędzla.

Przekształcanie ścieżek w maski

Jeżeli zaznaczony ma zostać złożony obszar obrazka, zdefiniowanie go za pomocą ścieżek może okazać się dużo prostsze. Elastyczność narzędzia "Edycja węzłów ścieżki" umożliwia precyzyjne określenie skomplikowanego obszaru, który następnie można przekształcić w zaznaczenie maską. Maskę można utworzyć ze ścieżki także w celu wycięcia lub skopiowania zdefiniowanego obszaru, a także w celu przekształcenia go w obiekt.

Kiedy ścieżka przekształcana jest w maskę, maska tworzona jest dodatkowo, tak że na obrazku wyświetlana jest zarówno ścieżka, jak i utworzona z niej maska. Następnie z zaznaczenia maską można utworzyć obiekt i przemieścić go, nie zmieniając jednocześnie położenia ścieżki.

Stosowanie pociągnięć pędzla według ścieżki

Aby zastosować na obrazku precyzyjne pociągnięcie pędzla, można pomalować ścieżkę za pomocą narzędzia "Malowanie", "Efekty", "Klonowanie", "Klonowanie z wypełnienia", "Rozpylacz obrazków", "Zamiana kolorów" oraz "Gumka". Ustawiając właściwości pędzla i efektu, można dostosować sposób pociągnięcia pędzlem. Dodatkowe informacje na temat ustawiania właściwości pędzla malowania można znaleźć w sekcji "Malowanie, wypełnianie i edycja obrazków".

Po zastosowaniu pociągnięcia pędzla według ścieżki, można powtórzyć tę czynność, wybierając z menu Edycja polecenie Powtórz pociągnięcie. Aby równo pociągnąć pędzel wzdłuż obwodu ścieżki, wystarczy ustawić odpowiednie opcje pociągnięcia i nacisnąć przycisk "Pociągnij według ścieżki". Można określić kąt, pod jakim pędzel będzie malował ścieżkę, zastosować składanie kątów, zmienić wielkość zapisanego pędzla, ustawić nieregularności malowania oraz sprawić, że pędzel będzie ułożony stycznie do ścieżki. Można także określić zmienność kolorów pędzla malującego według ścieżki.

Praca z kolorami

Dostęp do kolorów stosowanych w projekcie jest możliwy na wiele różnych sposobów. Kolory można wybierać z palety albo je utworzyć za pomocą jednej z kilku metod. Można budować własne niestandardowe palety kolorów lub wykorzystać jedną z dołączonych do produktu. Gama dostępnych kolorów jest wyjątkowo duża.

Z powodu tak wielkiej liczby odmian kolorów należy zastosować dokładną metodę definiowania każdego koloru. Na przykład po uzyskaniu poszukiwanego odcienia koloru jasnopomarańczowego powinno być możliwe odtworzenie tego koloru oraz przekazanie innym informacji na temat sposobu jego utworzenia. Modele kolorów pozwalają na dokładne zdefiniowanie kolorów dzięki rozłożeniu ich na poszczególne składowe koloru.

Modele kolorów

Monitor komputerowy wytwarza kolory poprzez mieszanie światła czerwonego z zielonym i niebieskim. Oznacza to, że miliony wyświetlanych na monitorze kolorów można opisać za pomocą udziałów koloru czerwonego, zielonego i niebieskiego. Wymienione trzy składowe koloru tworzą podstawę modelu kolorów RGB (R-czerwony, G-zielony i B-niebieski). Każdy z trzech kolorów składowych modelu RGB można opisać liczbą z zakresu od 0 do 255.

Ponieważ model RGB oparty jest o kolory światła, większe wartości składowych odpowiadają większej ilości światła. Skutkiem tego im większe są wartości RGB, tym jaśniejsze kolory one opisują. Gdy wszystkie trzy wartości składowych osiągną maksimum, uzyskiwany jest kolor biały. Ponieważ w modelu RGB kolory tworzone są przez sumowanie światła, jest on nazywany addytywnym modelem kolorów.

Gdy wyświetlane na ekranie monitora kolory odtwarzane są na papierze, w celu ich uzyskania zamiast światła wykorzystywany jest atrament. Najczęściej spotykanym sposobem uzyskiwania kolorowych obrazów na papierze jest odpowiednie wymieszanie atramentu niebieskozielonego, purpurowego, żółtego i czarnego. Kolory te są składowymi koloru modelu CMYK (C-niebieskozielony, M-purpurowy, Y-żółty i K-czarny). Zwykle każdy z kolorów składowych modelu CMYK opisuje się za pomocą skali procentowej (od 0 do 100).

Generowanie koloru za pomocą atramentu polega na odbijaniu określonych kolorów światła i jednoczesnym absorbowaniu innych. Ciemniejszy atrament absorbuje więcej światła. Ponieważ model kolorów CMYK oparty jest na kolorach atramentu, im większe wartości procentowe kolorów składowych, tym ciemniejszy kolor one opisują. Teoretycznie, po zmieszaniu 100% koloru niebieskozielonego, 100% purpurowego i 100% żółtego powinno się uzyskać kolor czarny. W rzeczywistości należy stosować również czarny atrament w celu skompensowania ograniczeń pozostałych atramentów. Ponieważ kolory modelu CMYK powstają w wyniku pochłaniania światła, jest on nazywany subtraktywnym modelem kolorów.

Modele RGB i CMYK oparte są na określonych metodach generowania kolorów. Istnieją jednak inne modele kolorów, które nie bazują na metodach reprodukcji, lecz udostępniają dodatkowe sposoby pracy z kolorami. Dostępnych jest kilka takich alternatywnych modeli kolorów, z których można skorzystać. Najpopularniejszym z nich jest model kolorów HSB.

Model kolorów HSB oparto na wartościach określających barwę, nasycenie i jaskrawość koloru. Barwa jest podstawą koloru. Nasycenie określa siłę koloru, bądź jego odległość od koloru szarego. Jaskrawość odpowiada udziałowi bieli w danym kolorze. Kolor o nasyceniu równym 0 jest odcieniem szarości (z zakresu od bieli od czerni). Kolor o jaskrawości równej 0 jest kolorem czarnym, a o jaskrawości 100-kolorem białym. Ponieważ w modelu HSB nie jest stosowane mieszanie kolorów składowych, odnalezienie za jego pomocą właściwego koloru może okazać się łatwiejsze.

Dokładne odtwarzanie kolorów

Każde urządzenie wykorzystywane przy tworzeniu dokumentu - od skanerów po drukarki - obsługuje kolory w inny sposób. Jeśli różnic tych nie weźmie się pod uwagę, kolory wyświetlane na ekranie komputera mogą nie odpowiadać kolorom wydrukowanym na papierze. Dodatkowe informacje na ten temat można znaleźć w sekcji "Dokładne odtwarzanie kolorów".

Wybieranie kolorów

Najszybszym sposobem na wybranie koloru jest skorzystanie z wyświetlanej na ekranie palety kolorów. Jeśli jednak paleta nie zawiera odpowiedniego koloru, można wykorzystać jedną z innych metod wybierania kolorów. W każdej z tych metod do odnalezienia właściwego koloru wykorzystywany jest inny sposób pracy z kolorami. W większości przypadków wybrana metoda powinna odpowiadać preferowanemu stylowi pracy.

Wybieranie koloru za pomocą przeglądarki kolorów

W przeglądarkach kolorów wykorzystywana jest wizualna reprezentacja całego spektrum kolorów. Zmiana koloru odbywa się przez operowanie elementami sterującymi związanymi z daną przeglądarką kolorów. Na przykład, jeśli wykorzystywana jest domyślna przeglądarka kolorów, barwę koloru można zmienić, przesuwając odpowiedni suwak.

Wybieranie koloru za pomocą obszaru mieszania lub pola mieszania kolorów

Stosując pole mieszania i obszar mieszania kolorów, można wybierać kolory powstałe z innych kolorów. W przypadku pola mieszania wyświetlana jest siatka kolorów powstałych na podstawie czterech wskazanych kolorów. W obszarze mieszania mapa bitowa pełni rolę palety malarza, na którą można nanosić i mieszać kolory.

Wybieranie koloru za pomocą harmonii kolorów

Harmonie kolorów są najbardziej przydatne podczas wybierania kilku kolorów do projektu. Dzięki wykorzystaniu harmonii kolorów zapewnia się, że wybrane kolory będą razem do siebie pasować. Harmonie kolorów powstają przez nałożenie figury - np. kwadratu lub trójkąta - na koło kolorów. Przesunięcie jednego z wierzchołków figury spowoduje zmianę położenia pozostałych. Kolory wskazywane przez każdy wierzchołek zawsze są wzajemnie uzupełniające, kontrastowe lub harmonizujące, zależnie od wybranej figury.

Wybieranie koloru z palety kolorów

Istnieją dwa rodzaje palet, z których można wybierać kolory: standardowe palety kolorów i niestandardowe palety kolorów. Nie należy przy tym mylić rodzajów palet z paletą kolorów wyświetlaną na ekranie. Paleta ta służy do wyświetlania i wybierania kolorów zarówno ze standardowych jak i niestandardowych palet kolorów.

Standardowe palety kolorów dostarczane są przez niezależnych producentów i najkorzystniej jest je stosować wraz z odpowiednim katalogiem próbek kolorów. Katalog taki jest zbiorem próbek kolorów, dzięki którym można dokładnie sprawdzić, jak każdy kolor będzie wyglądał po wydrukowaniu. Najsilniejszym argumentem przemawiającym za korzystaniem ze standardowych palet kolorów jest właśnie możliwość wcześniejszego obejrzenia kolorów uzyskiwanych po poprawnym wydrukowaniu. Katalogi z próbkami kolorów dostępne są w większości sklepów z artykułami dla artystów i grafików lub bezpośrednio u producenta.

Kilka spośród standardowych palet kolorów stanowi zbiór kolorów dodatkowych. Jeśli wybrano kolor pochodzący z jednej z takich palet, wymaga on utworzenia osobnego wyciągu barwnego. Dodatkowe informacje na temat kolorów dodatkowych i wyciągów barwnych można znaleźć w sekcji "Tworzenie wyciągów barwnych".

Niestandardowe palety kolorów są zestawami kolorów zapisanych jako pliki palet kolorów (rozszerzenie CPL). Dodatkowe informacje na temat niestandardowych palet kolorów można znaleźć w sekcji "Dostosowywanie palet kolorów".

Praca z ekranową paletą kolorów

Ekranowa paleta kolorów pozwala na szybki dostęp do najczęściej wykorzystywanych kolorów. Na ekranie można wyświetlać dowolną standardową lub niestandardową paletę kolorów. Pojawiająca się na ekranie paleta kolorów może być zakotwiczona przy jednej z krawędzi okna aplikacji albo pozostawiona jako niezależne, ruchome okno. Można również zmienić wygląd i wielkość palety kolorów tak, aby najlepiej odpowiadała ona wymaganiom.

Dostosowywanie palet kolorów

Niestandardowe palety kolorów są zestawami kolorów zapisanych w postaci pliku palety kolorów (rozszerzenie CPL). Palety te mogą zawierać zarówno kolory dodatkowe, jak i kolory uzyskane za pomocą dowolnego modelu kolorów. Do produktu dołączono wiele spośród poprzednio utworzonych palet kolorów, umożliwiając także budowanie nowych palet od podstaw. Niestandardowe palety kolorów przydatne są w sytuacji, gdy często wykorzystywane są te same kolory lub gdy zachodzi potrzeba pracy z zestawem odpowiednio dobranych kolorów.

Dokładne odtwarzanie kolorów

Każde urządzenie wykorzystywane przy tworzeniu dokumentu - od skanerów po drukarki - obsługuje kolory w inny sposób. Jeśli różnic tych nie weźmie się pod uwagę, kolory wyświetlane na ekranie komputera mogą nie odpowiadać kolorom wydrukowanym na papierze. Przykładowo, monitor jest w stanie wyświetlić inny zakres kolorów od tego, jaki można uzyskać za pomocą maszyny drukarskiej. Oznacza to, że dokument może zawierać strony, które na monitorze są poprawnie wyświetlane, ale nie będą mogły zostać przeniesione na papier. Co więcej, różne monitory, skanery, drukarki i inne typy urządzeń komputerowych, mają nieco odmienne zakresy kolorów. Aby prawidłowo przenieść kolory z urządzenia na urządzenie, należy uwzględnić różnice w zakresach kolorów każdego z nich.

Korzystanie z profili kolorów pozwala na uwzględnienie różnych zakresów kolorów stosowanych urządzeń. Profil kolorów jest opisem możliwości obsługi kolorów i ich charakterystyki dla danego urządzenia. Stosowanie dokładnych profili kolorów skanera, monitora i drukarki umożliwia korekcję kolorów, dzięki której kolory wyświetlane na ekranie są identyczne z wydrukowanymi na papierze.

Profile kolorów wykorzystywane są do korekcji kolorów wyświetlanych na ekranie, dzięki czemu każdy z tych kolorów, bazując na jego wartościach składowych, wyświetlany jest z możliwie największą dokładnością. Profile te są również wykorzystywane do wyświetlania na ekranie kolorów, jakie zostaną uzyskane po wydrukowaniu. Właściwe profile kolorów wskazują także kolory, które leżą poza zakresem kolorów drukarki.

Uwaga

• Po włączeniu korekcji, kolory wyświetlane na ekranie mogą stać się bardziej blade niż poprzednio. Choć może wydawać się to wadą, należy pamiętać, że wyświetlane wcześniej jaskrawe kolory, nie mogłyby zostać wydrukowane na papierze.

Stosowanie efektów specjalnych do obrazków

Do jednych z najbardziej fascynujących i użytecznych możliwości programu Corel PHOTO-PAINT należą filtry efektów specjalnych. Mogą one całkowicie zmieniać wygląd obrazków.

Jak działają filtry

Filtry wykonują pewne serie poleceń tworzących określony efekt. Ich działanie polega na automatycznym obliczaniu wartości i charakterystyk każdego piksela obrazka, a następnie na zmianie pikseli na nowe wartości. Jeśli do obrazka zastosuje się na przykład filtr Poruszenie, program filtru będzie analizował wartości wszystkich pikseli, po czym "rozmaże" je w określonym kierunku, tworząc efekt poruszonego obrazka. Do wyświetlania informacji o kolorach pikseli obrazka przed i po zastosowaniu efektu można używać okna dialogowego Informacje o obrazku. W czasie przesuwania wskaźnika myszy nad obrazkiem wyświetlany jest kolor piksela znajdującego się na przecięciu współrzędnych odpowiednio x i y wskaźnika oraz kolor piksela sprzed zastosowania efektu. Dla obu wartości kolorów używany jest model kolorów wybrany jako główny. Więcej informacji na temat okna dialogowego Informacje o obrazku można znaleźć w sekcji "Wyświetlanie informacji o dokumencie i komputerze".

Jeśli filtr efektu zostanie użyty do obrazka zawierającego jakieś obiekty, a elementem aktywnym na karcie "Obiekty" okna dokowanego jest "Tło", wówczas efekt nie zostanie zastosowany do obiektów. Jeśli aktywną warstwą na karcie "Obiekty" okna dokowanego jest warstwa obiektu, wówczas kształt obiektu można zmieniać, jeśli nie jest zaznaczone pole wyboru "Zablokuj przezroczystość obiektów". Poza tym zastosowanie filtru efektu do podniesionego zaznaczenia nie wpływa na warstwę "Tło" obrazka.

Za pomocą poleceń z menu wysuwanego Powtórz z menu Efekty można ponownie stosować ostatnio używane efekty do jednego z kilku różnych kombinacji elementów obrazka.

Typowe elementy sterujące

Do stosowania filtrów efektów można używać następujących elementów sterujących:

Element sterujący Opis

Umożliwia oglądanie efektu na ekranie.

Umożliwia wyświetlanie jednego dużego okna "Rezultat" lub wyłączanie trybu podglądu.

Służy do wyświetlania pól "Oryginał" i "Rezultat".

Umożliwia podgląd obrazka.

Jeśli przycisk podglądu ekranowego jest wyłączony, należy nacisnąć duży przycisk "Podgląd".

Pozwala na automatyczne aktualizowanie podglądu podczas wprowadzania zmian ustawień.

Po obrazku można się przemieszczać za pomocą narzędzia "Dłoń", pojawiającego się w chwili, gdy wskaźnikiem myszy najedzie się na dowolne miejsce w polu "Oryginał" (lub okna obrazka, jeśli przycisk podglądu ekranowego jest włączony). Kliknięcie lewym przyciskiem myszy dowolnego miejsca w oknie powoduje powiększenie obrazka, natomiast prawym - pomniejszenie.

Inne typy filtrów programu Corel PHOTO-PAINT

Oprócz filtrów efektów specjalnych program Corel PHOTO-PAINT oferuje filtry służące do poprawy jakości obrazków oraz filtry importu i eksportu, które umożliwiają zmianę formatu pliku obrazka. Informacje na temat filtrów pomocnych przy poprawianiu jakości obrazków można znaleźć w sekcji "Retuszowanie i ulepszanie obrazków", na temat filtrów korygujących kolory obrazka w sekcji "Praca z kolorami", a na temat zmian formatów plików w sekcji "Importowanie i eksportowanie plików".

Moduły dodatkowe

Corel PHOTO-PAINT obsługuje również filtry dodatkowe tworzone przez firmy trzecie. Filtry te są nazywane dodatkowymi, ponieważ aby można ich było użyć, muszą zostać włączone do platformy aplikacji. Filtry dodatkowe są instalowane za pomocą okna dialogowego Opcje i pojawiają się u dołu menu Efekty.

Korzystanie z filtrów dwuwymiarowych

Filtr pasmowoprzepustowy

Filtr pasmowoprzepustowy umożliwia ustawianie balansu ostrych i gładkich fragmentów obrazka. Pole "Wykres częstotliwości" przedstawia, które obszary są ostre, a które gładkie. Każdy piksel obszaru reprezentuje określoną częstotliwość, która istnieje w obrazku. Dlatego należy pamiętać, że położenie pikseli na wykresie częstotliwości nie odpowiada położeniu pikseli na obrazku. Gładkie obszary wykresu reprezentują niskie częstotliwości, a ostre - wysokie. Zmieniając kąt i wagi pasm, można odfiltrować niepotrzebne elementy obrazka. Niskie wagi dla środka wykresu umożliwiają zmniejszenie uwydatnienia gładkich obszarów obrazka, a wysokie wagi dla zewnętrznych części wykresu - uwydatnienie szczegółów obrazka. Aby wyeliminować niepotrzebny szum, należy wyizolować jego częstotliwość w paśmie środkowym, a wagę tego pasma ustawić na zero.

Filtr Przemieszczenie

Filtr Przemieszczenie wprowadza do obrazka zmiany według mapy przemieszczeń. Corel PHOTO-PAINT zawiera kilka przykładowych map przemieszczeń, ale oprócz nich można też załadować dowolną mapę bitową i użyć jej jako mapy przemieszczeń. Działanie filtru przemieszczenia polega na wyznaczeniu wartości koloru pikseli w obu obrazkach, a następnie przemieszczaniu aktywnego obrazka zgodnie z mapą przemieszczeń. W wyniku tej operacji wartości z mapy przemieszczeń pojawiają się jako kształty, kolory i wiry w obrazku głównym. Zmieniając położenie suwaków, można wpływać na przesunięcie obrazka w poziomie lub pionie, a także kontrolować stopień i kierunek przesunięcia całego obrazka przy zachowaniu położenia mapy przemieszczeń. Uzyskany efekt przypomina "przepływanie" obrazka nad przeszkodami wyznaczonymi przez wartości mapy przemieszczeń, które zniekształcają powierzchnię obrazka, tak jak kamienie powodują zaburzenia powierzchni płytkiego strumyka.

Filtr Wykrywanie krawędzi

Filtr Wykrywanie krawędzi, podobnie jak filtry Trasowanie konturów i Wyszukaj krawędzie, wyznacza krawędzie elementów obrazka, a następnie zamienia je na linie w jednym kolorze, do których można zastosować rozmaite efekty konturów. Suwak "Wrażliwość" określa zakres wykrywania krawędzi. Do wypełnienia obszarów nie objętych konturem można użyć koloru czarnego, białego lub dowolnego innego koloru farby. Najlepsze rezultaty osiąga się przez zastosowanie filtru dla obrazków o dużym kontraście, np. dla obrazków zawierających teksty.

Filtr Przesunięcie

Filtr Przesunięcie umożliwia poprawienie położenia obrazka. Przesuwa on obrazek według wartości ustawionych za pomocą suwaków przesunięcia poziomego i pionowego. Kiedy obrazek jest przesuwany, przy niektórych jego krawędziach powstają puste miejsca. Są trzy sposoby zapełniania pustego obszaru pozostawionego po przesunięciu: można go zapełnić wybranym kolorem farby, użyć opcji "Zawinięcie" powodującej uzyskanie efektu kafelków oraz rozciągnąć obrazek za pomocą opcji "Powtarzanie krawędzi".

Filtr Ziarnistość

Filtr Ziarnistość dzieli obrazek na kwadratowe, prostokątne i okrągłe komórki. Dzięki opcji "Kwadratowy" lub "Prostokątny" można uzyskać wygląd zdigitalizowany, blokowy i przerysowany, a dzięki opcji "Okrągły" - efekt pajęczyny.

Filtr Układanka

Filtr Układanka dzieli obrazek na fragmenty układanki przypominającej puzzle. Można regulować szerokość, wysokość i przesunięcie elementów, które mogą mieć kształt od kwadratów do kawałków potłuczonego lodu. Przestrzenie pozostawione między elementami mogą być wypełnione białym, czarnym lub innym wybranym kolorem farby, obrazkiem oryginalnym lub negatywem.

Filtr Marszczenie

Filtr Marszczenie tworzy pojedyncze lub podwójne fale "przepływające" przez obrazek. Można regulować odległość między falami, ilość zniekształcenia tworzonego przez fale oraz kąt, pod jakim fale przepływają przez obrazek.

Filtr Ścinanie

Filtr Ścinanie zniekształca obrazek wzdłuż poziomej lub pionowej ścieżki definiowanej za pomocą krzywej ścinania. Operując węzłami krzywej, można tworzyć krzywe definiujące kształt i wielkość ścinania. Obrazek zostanie dostosowany do zdefiniowanej w ten sposób krzywej. Są trzy możliwości wypełnienia obszaru pozostałego po ścinaniu: opcja "Inny kolor" powoduje wypełnienie pustego miejsca wybranym kolorem farby, opcja "Zawinięcia" tworzy efekt kafelków, a "Powtarzanie krawędzi" daje efekt rozciągnięcia.

Filtr Zawirowanie

Filtr Zawirowanie tworzy zniekształcenie wirowe obrazka. Użytkownik może ustalić kierunek, liczbę całkowitych obrotów oraz kąt zniekształcenia. Obrazek jest obracany o zadaną liczbę obrotów wokół ustalonego punktu, którego położenie można zmieniać, w kierunku zgodnym bądź przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Mniejsze wartości pola "Pełne obroty" spowodują uzyskanie efektu wirowego, większe - koncentrycznego efektu spiralnego. Szkieletowa miniatura wzoru zawirowania ilustruje zmiany ustawień filtru.

Filtr Kafelkowanie

Filtr Kafelkowanie redukuje wymiary obrazka i odtwarza obrazek jako serię identycznych kafelków w siatce. Położenia suwaków "W poziomie" i "W pionie" w oknie dialogowym reprezentują liczbę obrazków duplikowanych w każdej z osi. Efektu kafelków można używać w połączeniu z wypełnieniami do przygotowania tła obrazka lub tapety dla stron WWW czy pulpitu Windows.

Filtr Trasowanie konturów

Filtr Trasowanie konturów tworzy krawędzie o różnej intensywności, śledząc elementy obrazka w 16-kolorowej palecie VGA. Można ustawić próg oraz śledzenie górnych i dolnych krawędzi. Filtr Trasowanie konturów działa najlepiej wtedy, gdy elementy obrazka są wyraziste.

Filtr Efekt użytkownika

Filtr Efekt użytkownika umożliwia tworzenie własnych efektów specjalnych rozmycia, wyostrzenia czy wykrywania krawędzi. Okno dialogowe zawiera macierz 25 pól (5 X 5). Jest to reprezentacja pojedynczego piksela obrazka (pole środkowe) oraz pikseli sąsiadujących (pola pozostałe). Wartości wpisane do macierzy określają typ tworzonego efektu. Zakres i typ efektu jest określany przez wpisywane wartości. Macierz można zapełnić liczbami dodatnimi lub ujemnymi o dowolnych wartościach. Pozostawienie jakiegoś pustego pola jest równoznaczne z umieszczeniem w nim zera.

Program Corel PHOTO-PAINT zawiera kilka efektów użytkownika. Można je zobaczyć po naciśnięciu przycisku "Załaduj". Efekty te dostarczono po to, aby użytkownicy, wzorując się na nich, mogli łatwiej poznać wpływ wpisywanych do macierzy wartości na uzyskiwany efekt.

Filtr Świeża farba

Filtr Świeża farba tworzy wrażenie, że na obrazku znajduje się wciąż mokra farba. Efekt może obejmować subtelne zmiany luminescencji kolorów po znaczne przebarwienia mokrą farbą kapiącą z obrazka. Można określić procent i stopień wilgotności. Suwak "Procent" steruje rozmiarem kropli. Ujemne wartości na suwaku "Świeżość" powodują kapanie ciemniejszych kolorów, a dodatnie - jaśniejszych.

Filtr Wiatr

Filtr Wiatr zamazuje obrazek w określonym kierunku, tworząc efekt wiatru wiejącego przez obrazek. Można ustawić kierunek, krycie i siłę wiatru.

Filtr Wir wodny

Filtr Wir wodny powoduje zastosowanie do obrazka deseni płynnych strumieni. Istnieje kilka gotowych stylów, które można dopasować do własnych potrzeb. Można też utworzyć własny efekt, ustawiając parametry takie jak: długość smugi, odstępy, skręt i widoczność bruzd.

Korzystanie z filtrów trójwymiarowych

Filtr Obrót w przestrzeni

Filtr Obrót w przestrzeni umożliwia obracanie obrazka w poziomie i pionie zgodnie z ustalonymi limitami. Obrazek jest obracany tak, jakby stanowił jedną ze ścian prostopadłościanu. Okno podglądu pokazuje perspektywę obrazka widzianą przy bieżących ustawieniach. Zacieniowana płaszczyzna sześcianu reprezentuje obrazek. Opcja "Najlepsze dopasowanie" powoduje, że żadna część obracanego obrazka nie znajdzie się poza oknem obrazka.

Filtr Płytka

Skutkiem działania tego filtru jest podniesienie obszaru obrazka zgodnie z zaznaczeniem maski. Można sterować szerokością, wysokością i gładkością podniesionej krawędzi. Można również wpływać na jaskrawość, ostrość, stopień, kierunek i kąt padającego światła. Filtr wpływa tylko na obszar obrazka znajdujący się poza zaznaczeniem. Aby zastosować efekt do wnętrza zaznaczenia, należy przed zastosowaniem filtru dopełnić maskę.

Filtr Płaskorzeźba

Filtr Płaskorzeźba przekształca obrazek w płaskorzeźbę, sprawiając, że szczegóły wyglądają jak karby i wyżłobienia na płaskiej powierzchni. Pokrętło "Kierunek" wskazuje położenie źródła światła względem obrazka. Jako koloru płaskorzeźby można użyć oryginalnego obrazka, koloru szarego, czarnego lub dowolnego innego. Filtr Płaskorzeźba daje najlepsze rezultaty w przypadku obrazków o średnim i dużym kontraście.

Filtr Szkło

Filtr Szkło sprawia, że obrazek wygląda tak, jakby był widziany przez trójwymiarowy, półprzezroczysty obiekt szklany. Pod wpływem zmian parametrów szkła dokonywanych w oknie dialogowym Szkło obiekt szklany znajdujący się nad obrazkiem może przyjmować postać wyraźnego płata z uciętymi krawędziami lub amorficznej masy. Filtr Szkło działa tylko wtedy, gdy zostanie wcześniej zdefiniowane zaznaczenie maski, ponieważ kształt obiektu szklanego jest definiowany przez krawędzie zaznaczenia. Filtr wpływa tylko na obszar obrazka znajdujący się poza zaznaczeniem. Aby zastosować efekt do wnętrza zaznaczenia, należy przed zastosowaniem filtru dopełnić maskę.

Filtr Odkształcanie

Filtr Odkształcanie powoduje wrażenie, że obrazek został owinięty wokół kuli albo wokół pionowo bądź poziomo ustawionego walca. Wartość ustawiona za pomocą suwaka "Procent" określa kierunek i nasilenie efektu. Liczby ujemne powodują owinięcie obrazka w tył, a dodatnie w przód. Jakość efektu można zmienić, wybierając opcję wyświetlania z listy "Jakość". Szkieletowa miniatura wzoru odkształcenia ilustruje zmiany ustawień filtru.

Filtr Deformacja siatki

Filtr Deformacja siatki powoduje zniekształcenie obrazka zgodnie z ustawieniami węzłów siatki. Liczbę węzłów i liczbę paneli siatki można ustawić, uzyskując maksymalnie 10 linii siatki. Większa liczba węzłów i gęstsza siatka umożliwiają dokładniejszą kontrolę nad detalami obrazka. Przesunięcie jednego węzła nie wpływa na położenie pozostałych, ale wpływa na wszystkie połączone z nim linie.

Filtr Zwijanie strony

Filtr Zawijanie strony daje efekt, zawinięcia rogu obrazka do wewnątrz. Elementy sterujące dostępne w oknie dialogowym umożliwiają wybranie rogu, orientacji i rozmiaru zawinięcia, a także przezroczystości. Wybierane są także kolory zwinięcia oraz tła widocznego po zawinięciu rogu.

Filtr Perspektywa

Filtr Perspektywa umożliwia dodanie do obrazka wrażenia trójwymiarowej głębi, tak jakby obrazek był płaszczyzną, której jedna krawędź znajduje się dalej od patrzącego. Odsłonięte miejsca obrazka są zapełniane kolorem papieru. Opcja "Najlepsze dopasowanie" powoduje, że żadna część obrazka nie znajdzie się poza oknem obrazka.

Filtr Wypukłość/wklęsłość

Filtr Wypukłość/wklęsłość zniekształca obrazek przez wgłębianie lub wybrzuszanie obrazka. Wartości ujemne powodują zastosowanie efektu wybrzuszenia, a ujemne wgłębienia. Miejsce, do którego jest stosowany efekt, można wskazać przez ustawienie punktu środkowego. Szkieletowa miniatura wzoru wklęsłości/wypukłości ilustruje zmiany ustawień filtru.

Filtr Zygzak

Filtr Zygzak zniekształca obrazek przez wytworzenie fal w postaci linii i kątów, które wykręcają obrazek od zdefiniowanego punktu środkowego na zewnątrz. Stosując ten filtr do zaznaczenia maski, można uzyskać zaskakujące rezultaty. Szkieletowa miniatura wzoru zygzaka ilustruje zmiany ustawień filtru.

Korzystanie z filtrów artystycznych

Filtr Płótno

Filtr Płótno umożliwia stosowanie w obrazku teksturowej powierzchni. Można wybrać jedną z wielu gotowych tekstur, takich jak len, tynk szlachetny, chleb i cement. Można także załadować dowolną mapę bitową i użyć jej jako wytłaczanej mapy płótna - w ten sposób za pomocą filtru można scalić dwa dowolne obrazki. Istnieje możliwość sterowania przezroczystością, położeniem tekstury i poziomem wyrzeźbień. Filtr daje najlepsze efekty przy obrazkach o średnim i dużym kontraście.

Filtr Szklany blok

Za pomocą filtru Szklany blok uzyskuje się efekt oglądania obrazka przez kilka grubych bloków ze szkła. Można ustawiać wymiary poszczególnych bloków. Ponieważ jednostkami szerokości i wysokości są piksele, mniejsze wartości będą dawać efekt ziarnistości, a większe efekt kryształowego wzoru. Najlepsze rezultaty osiąga się dla wartości z przedziału od 25 do 75.

Filtr Impresjonizm

Filtr Impresjonizm nadaje obrazkom wygląd obrazu impresjonistycznego przez przekształcenie obrazka w dotknięcia kolorem jednolitym. Im większe wartości określi się za pomocą suwaków "W poziomie" i "W pionie", tym bardziej obrazek będzie rozmazany.

Filtr Przydymione szkło

Filtr Przydymione szkło umożliwia umieszczenie nad obrazkiem przezroczystej zabarwionej warstwy. Suwak "Zabarwienie" umożliwia określenie stopnia krycia. Wartość 100 oznacza, że obrazek będzie całkowicie zakryty, co jest równoznaczne z zamalowaniem go jednolitym kolorem. Suwak "Procent" steruje rozmazaniem obrazka, które daje efekt oglądania obrazka przez przydymione szkło.

Filtr Winieta

Filtr Winieta tworzy ramkę wokół obrazka. Może ona mieć ostrą lub rozmytą krawędź, przyjmować jeden z czterech kształtów i być dowolnego koloru. Filtr przy większych wartościach współczynnika zanikania umożliwia utworzenie efektu romantycznego i nostalgicznego obrazka.

Korzystanie z filtrów rozmywania

Filtry z menu wysuwanego Rozmywanie zmieniają piksele obrazka w celu wygładzenia i zmiękczenia krawędzi, mieszania i tworzenia efektu ruchu.

Filtr Wygładzanie kierunkowe

Filtr Wygładzanie kierunkowe analizuje wartości pikseli mających podobne wartości tonalne w celu określenia kierunku, w którym będzie stosowana największa ilość wygładzania. Powoduje to subtelne wygładzenie krawędzi i powierzchni bez zniekształcenia obrazka.

Filtr Rozmywanie gaussowskie

Filtr Rozmywanie gaussowskie daje efekt zamglenia przez rozmycie obrazka zgodnie z rozkładem Gaussa, którego wykres jest krzywą w kształcie dzwonu.

Filtr Usuwanie plamek

Filtr Usuwanie plamek rozprasza kolory w obrazku, tworząc efekt miękkiego rozmycia przy minimalnym zniekształceniu. Jest on najbardziej przydatny do usuwania postrzępionych krawędzi, które mogą pojawiać się w rysunkach kreskowych lub obrazkach o dużym kontraście. Okno dialogowe Usuwanie plamek zawiera opcje umożliwiające sterowanie wysokością i szerokością. Wartości te można zmieniać niezależnie albo łącznie. Niezależne ustawienie wartości spowoduje delikatne rozmazanie obrazka, przyczyniając się do nieznacznej utraty szczegółów.

Filtr dolnoprzepustowy

Filtr dolnoprzepustowy usuwa ostre krawędzie i szczegóły z obrazka, pozostawiając gładkie gradienty i detale o niskich częstotliwościach. Intensywnością efektu i kątem można sterować za pomocą suwaków. Przy wyższych wartościach filtr tworzy efekt rozmycia usuwający detale obrazka.

Filtr Poruszenie

Filtr Poruszenie tworzy wrażenie ruchomego obrazka. Można ustawić kierunek ruchu (za pomocą pokrętła "Kierunek") oraz wybrać typ z grupy opcji "Próbkowanie poza obrazkiem". Można również sterować intensywnością efektu: im większa jest jej wartość, tym bardziej rozmyty jest obrazek.

Filtr Rozmywanie promieniste

Filtr Rozmywanie promieniste umożliwia tworzenie efektu rozmycia wirującego lub promieniującego na zewnątrz z wybranego punktu centralnego. Położenie tego punktu można zmieniać. Istnieje również możliwość ustawienia intensywności oraz jakości efektu i wybrania jednego z dwóch trybów rozmywania.

Filtr Wygładzanie

Filtr Wygładzanie zmniejsza różnice między sąsiadującymi pikselami, nie powodując znaczącej utraty szczegółów. Intensywność efektu można ustawić za pomocą suwaka "Procent". Jest to bardzo subtelny efekt. Aby zobaczyć jego działanie, należy czasami powiększyć obrazek. Aby zwiększyć jego intensywność, efekt należy zastosować kilka razy. Różnica między filtrem Wygładzanie a filtrem Wygładzanie kierunkowe jest niewielka i może być zauważalna dopiero przy wyższych rozdzielczościach. Filtr Wygładzanie przekształca wszystkie sąsiadujące piksele jednakowo, zaś filtr Wygładzanie kierunkowe powoduje lekkie rozmycie wzdłuż krawędzi obrazka. Filtr ten jest również wspaniałym narzędziem do usuwania szumów powstających podczas konwersji obrazka z trybu z paletą na tryb RGB.

Filtr Zmiękczanie

Filtr Zmiękczanie wygładza i tonuje ostre krawędzie przy minimalnej utracie szczegółów. Można ustawić intensywność efektu. Różnica między filtrem Wygładzanie i Zmiękczanie jest niewielka. Może być widoczna tylko przy wyższych rozdzielczościach.

Dostęp do kilku efektów jednocześnie

Aby usprawnić korzystanie z efektów rozmywania, program Corel PHOTO-PAINT wyposażono w specjalne okno dialogowe umożliwiające dostęp do pięciu efektów rozmywania jednocześnie. Aby otworzyć to okno, należy z menu Efekty wybrać polecenie Dopasuj, a następnie Rozmywanie. Więcej informacji na temat korzystania z okna dialogowego Dopasowanie rozmywania znajduje się w sekcji "Dostosowywanie ostrości i ziarnistości".

Korzystanie z filtrów transformacji kolorów

Filtr Składowe kolorów

Filtr Składowe kolorów jest narzędziem dającym ogromne możliwości analizy gradientów w obrazku. Umożliwia on redukowanie kolorów obrazka do podstawowych składowych modelu RGB i uwydatnia zmiany odcieni. Niektóre fragmenty obrazka mogą wyglądać, jakby były wypełnione kolorem jednolitym, ze względu na niewielkie różnice odcieni. Ponieważ wypełnienia gradientowe mają większy stopień zmian odcieni, filtr ten może być bardzo przydatny przy analizie liczby pasm w gradientach.

Filtr Rastrowanie

Filtr Rastrowanie nadaje obrazkowi wygląd kolorowego obrazka rastrowanego. Tak jak w przypadku komercyjnych wydruków kolorowych, ustawiane kąty rastrów określają, jak układają się punkty rastra na poszczególnych rastrach i jak mieszają się kolory po połączeniu ekranów. Za pomocą zmiany kątów rastrów można uzyskać większy zakres kolorów.

Filtr Psychodeliczna

Filtr Psychodeliczna zmienia kolory obrazka na jaskrawe, elektryczne kolory, takie jak pomarańczowy, różowy, niebieskozielony i kanarkowy.

Filtr Solaryzacja

Filtr Solaryzacja, podobnie jak efekt Dopełnienie, zamienia kolory na ich odpowiedniki z negatywu fotograficznego. W fotografii solaryzacja jest techniką stosowaną w ciemni, polegającą na użyciu światła białego w celu zaciemnienia pustych obszarów zdjęcia. Inaczej niż w przypadku filtru Dopełnienie (który daje negatyw kolorów), w przypadku filtru Solaryzacja można sterować intensywnością efektu.

Korzystanie z filtrów szumu

W edycji obrazków map bitowych szum definiuje się jako piksele położone przypadkowo w obrazku, przypominające śnieżenie na ekranie telewizora. Operacje związane z tworzeniem, regulowaniem i eliminowaniem szumów są dostępne z menu wysuwanego Szum.

Filtr Dodaj szum

Filtr Dodaj szum umożliwia dodawanie tekstury do płaskiego lub zbyt rozlanego obrazka. Dostępne są trzy rodzaje szumu: gaussowski, ostrzowy i jednostajny. Szum gaussowski szereguje kolory wzdłuż krzywej Gaussa i daje w rezultacie jaśniejsze i ciemniejsze piksele niż szum jednostajny. Szum ostrzowy zaś używa kolorów rozłożonych wokół wąskiej krzywej. Za jego pomocą można otrzymać drobne, lekko pokolorowane ziarna. Szum jednostajny umożliwia uzyskanie ogólnie ziarnistego wyglądu. Szumu jednostajnego można używać w celu dodawania losowych kolorów.

Filtr Dyfuzja

Filtr Dyfuzja rozprowadza piksele obrazka po pustych miejscach w celu wypełnienia pustych obszarów i usunięcia szumu. W zależności od wybranego poziomu rezultatem działania filtru może być wygładzenie, rozmycie lub obrazek miękki, o podwójnych krawędziach, tak jakby był widziany przez fotograficzną soczewkę rozpraszającą.

Filtr Kurz i rysy

Filtr Kurz i rysy umożliwia redukowanie szumu obrazka przez uśrednianie wartości pikseli. Działa to czasem jak dodanie wody do suchego obrazka akwarelowego - sąsiadujące kolory mieszają się ze sobą. Jak wskazuje nazwa, filtr ten jest bardzo przydatny przy eliminowaniu kurzu i rys w obrazku. Więcej informacji na temat tego filtru znajduje się w sekcji "Retuszowanie zniszczonych obrazków".

Filtr Maksimum

Filtr Maksimum usuwa szum przez zmianę wartości pikseli na podstawie maksimum wyliczonego z sąsiednich pikseli. Umożliwia on również uzyskanie lekkiego efektu rozmycia, jeśli zostanie zastosowany z użyciem dużej intensywności lub kilka razy. Największa intensywność spowoduje kompletne zamazanie obrazka.

Filtr Mediana

Filtr Mediana usuwa szum i szczegóły przez uśrednienie pikseli sąsiadujących medianą. Jest on podobny do filtru Kurz i rysy, gdyż jego działanie również polega na wyliczaniu mediany pikseli sąsiadujących w celu wygładzenia obrazka. Efekt mediany powoduje jednak większe rozmycie obrazka niż filtr Kurz i rysy.

Filtr Minimum

Filtr Minimum przyciemnia obrazek przez zmianę wartości pikseli na podstawie minimum wyliczonego z sąsiednich pikseli. Suwak "Promień" steruje liczbą sąsiadujących pikseli branych pod uwagę podczas obliczania minimum. Większe wartości promienia dają efekt bardziej intensywny. Suwak "Procent" steruje ilością przyciemnienia. Większe wartości lub wielokrotne stosowanie filtru spowoduje usunięcie detali obrazka.

Filtr Usuń morę

Filtr Usuń morę usuwa niepożądane faliste wzory utworzone przez kolidujące ze sobą układy punktów. Do tych kłopotliwych zjawisk dochodzi wówczas, gdy ma miejsce nakładanie się dwóch obrazów rastrowych o różnych częstotliwościach. Na przykład wysoce prawdopodobne jest pojawienie się ich podczas skanowania, dlatego że częstotliwość oryginalnego obrazu różni się od częstotliwości obrazu skanowanego.

Filtr Usuń szum

Filtr Usuń szum zmiękcza obrazek i redukuje efekt "śnieżenia" pojawiający się na obrazkach skanowanych lub zdjęciach. Każdy piksel, którego jaskrawość przekracza wartość progową ustawianą za pomocą suwaka, jest usuwany. Ten efekt działa podobnie do filtru Usuwanie plamek, z tym że usuwa dodatkowo z obrazka szum losowy.

Dostęp do kilku filtrów jednocześnie

Aby usprawnić korzystanie z efektów szumu, program Corel PHOTO-PAINT wyposażono w specjalne okno dialogowe umożliwiające dostęp do dziewięciu efektów jednocześnie. Aby otworzyć to okno, należy z menu Efekty wybrać polecenie Dopasuj, a następnie polecenie Szum. Więcej szczegółowych informacji na temat tego okna znajduje się w sekcji "Dostosowywanie ostrości i ziarnistości".

Korzystanie z filtrów renderowania

Filtry z menu Renderowanie umożliwiają symulowanie oświetlenia, dodanie wrażenia realności fotografii i nadanie trójwymiarowego wyglądu.

Filtr Stereogram

Filtr Stereogram generuje deseń szumu. W wyniku jego działania powstaje obrazek dający wrażenie trójwymiarowej głębi, jeśli się na niego będzie patrzeć w określony sposób. Filtr Stereogram nadaje się szczególnie dobrze do rysunków kreskowych o wysokim kontraście i do obrazków w skali szarości. W przypadku skomplikowanego obrazka efekt może być czasem w ogóle niewidoczny. Aby zobaczyć jego działanie, należy skoncentrować wzrok na obrazku tak, jakby się patrzyło na jakiś obiekt w oddali za obrazkiem. Zanim się zobaczy odpowiednie trójwymiarowe kształty, warto spróbować przesunąć obrazek bliżej lub dalej.

Filtr Odbłysk soczewki

Filtr Odbłysk soczewki daje koła światła symulujące błysk pojawiający się na fotografii, jeśli aparat skieruje się wprost na źródło światła. Powodem występowania tego efektu w aparacie fotograficznym jest to, że światło przechodzi przez wiele soczewek, z których każda wpływa na intensywność i rozproszenie światła. Efekt ten może być różny dla różnych soczewek i zależy od ogniskowej i powiększenia soczewki. Dla filtru Odbłysk soczewki dostępne są trzy rodzaje soczewek. Za jego pomocą można fotografii dodać wrażenie realności.

Filtr Efekty świetlne

Filtr Efekty świetlne oferuje całą gamę narzędzi umożliwiających dodawanie do obrazków RGB do 20 źródeł światła. Dzięki nim można uzyskać ciekawe efekty specjalne, takie jak błysk światła na obiekcie obrazka, lub użyć kolorowego światła w celu stworzenia odpowiedniego nastroju. Elementy sterujące w oknie dialogowym Efekty świetlne zapewniają kontrolę nad kolorem, jaskrawością i ostrością, a także umożliwiają użycie źródła światła jako sposobu określenia wartości tekstury płaskorzeźby. Filtr zawiera osiem gotowych źródeł światła.

Korzystanie z filtrów wyostrzania

Filtry z menu podręcznego Wyostrzanie zwiększają kontrast między pikselami obrazka w celu poprawienia ostrości i uwydatnienia krawędzi.

Filtr Wyostrzanie adaptacyjne

Filtr Wyostrzanie adaptacyjne uwydatnia krawędzie detali przez analizę wartości sąsiadujących pikseli. Filtr zachowuje więcej detali niż pozostałe efekty wyostrzające. Jest on ściśle związany z filtrem Maska wyostrzająca (dostępnego po wybraniu polecenia Wyostrzanie z menu Efekty). Wynik działania tego filtru jest subtelny i może być widoczny tylko przy wyższych rozdzielczościach.

Filtr Wyostrzanie kierunkowe

Filtr Wyostrzanie kierunkowe analizuje piksele o podobnych odcieniach, aby określić kierunek, w którym ma być stosowane największe wyostrzenie.

Filtr Wyszukaj krawędzie

Filtr Wyszukaj krawędzie, podobnie jak filtry Trasowanie konturów i Wykrywanie krawędzi (dostępnego po wybraniu polecenia Efekty dwuwymiarowe z menu Efekty), wykrywa kontury obiektów na obrazku i przekształca je w miękkie lub ciągłe linie.

Filtr górnoprzepustowy

Filtr górnoprzepustowy usuwa detale i odcienie o niskich częstotliwościach. Efekt może nadać obrazkowi delikatność i błysk. Uwydatnia on światła i jasne miejsca obrazka. Przy wyższych ustawieniach intensywności filtr usuwa większość detali obrazka i pozostawia tylko dobrze widoczne krawędzie detali. Aby uwydatnić światła, należy użyć niższych ustawień intensywności.

Filtr Wyostrzanie

Filtr Wyostrzanie uwydatnia krawędzie obrazka, znajdując je i zwiększając kontrast między pikselami krawędzi a sąsiadującymi pikselami.

Filtr Maska wyostrzająca

Filtr Maska wyostrzająca uwydatnia krawędzie i wyostrza niektóre rozmyte obszary obrazka. Więcej informacji na temat tego filtru znajduje się w sekcji "Zwiększanie ostrości".

Dostęp do wielu filtrów jednocześnie

Aby usprawnić używanie efektów wyostrzających, program Corel PHOTO-PAINT wyposażono w specjalne okno dialogowe umożliwiające dostęp do pięciu efektów jednocześnie. Aby otworzyć to okno, należy z menu Efekty wybrać polecenie Dopasuj, a następnie Wyostrzanie. Więcej informacji na temat tego okna znajduje się w sekcji "Dostosowywanie ostrości i ziarnistości".

Korzystanie z filtrów typu Dekor

Filtr Alchemia

Filtr Alchemia umożliwia przetworzenie obrazków w naturalny obraz (malowidło) elektroniczny przez zastosowanie pociągnięć pędzla. Aby ten filtr działał, obrazek musi być sporządzony w modelu RGB.

Filtr Alchemia zawiera wiele parametrów definiowanych przez użytkownika oraz wiele gotowych stylów. Zastosowanie gotowych stylów do obrazka pozwala zauważyć wyjątkową elastyczność tego filtru i rozpocząć korzystanie z tysięcy możliwości, które on oferuje. Parametry są podzielone na pięć grup. Każdej grupie odpowiada osobna karta: "Pędzel", "Kolor", "Rozmiar", "Kąt" i "Przezroczystość". Należy pamiętać, że małe zmiany jednego parametru mogą przyczyniać się do dużych zmian ogólnych całego efektu. Dlatego parametry należy zmieniać pojedynczo, aby można było się zapoznać z ich funkcją. Skomplikowanie filtru Alchemia przyczynia się czasem do jego wolniejszego działania, niemniej otrzymywane za jego pomocą rezultaty są warte tego, aby dłużej poczekać.

Filtr Julia Set Explorer 2.0

Filtr Julia Set Explorer 2.0 umożliwia tworzenie i badanie fraktali Julia Set, które można stosować do obrazka. Fraktale to struktury tworzone za pomocą specjalnych algorytmów i charakteryzujące się nieregularnością. Ich wpływ na obrazek może wprawiać w zdumienie. Filtr Julia Set Explorer umożliwia używanie gotowych lub tworzenie nowych fraktali. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, warto poeksperymentować z różnymi elementami sterującymi. Aby uzyskać więcej informacji na temat używania filtru Julia Set Explorer 2.0, naciśnij przycisk "Pomoc" w oknie dialogowym.

Filtr Kalejdoskop

Filtr Kalejdoskop umożliwia tworzenie kalejdoskopu przy użyciu fragmentów obrazka. Filtr ten pobiera jeden element - fragment wycięty z obrazka - i powtarza go, odbija i obraca wiele razy, tworząc symetryczne wzory nad powierzchnią obrazka.

Filtr Kalejdoskop oferuje 17 opcji układania elementów. Każda z opcji zawiera inne kształty wycinanych elementów (niebieski wielokąt) i wzory układania (czarne formy jin i jang). Efekt działania tego filtru można zastosować do obrazka pierwotnego lub nowego.

Zarządzanie filtrami dodatkowymi

Filtry dodatkowe to nowe możliwości i efekty, których można używać podczas edycji obrazków w programie Corel PHOTO-PAINT. Moduły dodatkowe filtrów i efektów specjalnych przetwarzają obrazki i modyfikują je według zdefiniowanych wcześniej specyfikacji. Na przykład działanie filtru Auto F/X polega na analizie pikseli leżących na krawędziach obrazka i stosowaniu do nich elektryzujących efektów znanych z fotografiki. Niektóre filtry efektów specjalnych są dostarczane razem z oprogramowaniem Corel PHOTO-PAINT. Niemniej istnieje też możliwość uzyskiwania innych modułów dodatkowych od firm trzecich.

Podczas instalowania programu Corel PHOTO-PAINT 8 do systemu przekopiowanych zostało kilka filtrów dodatkowych firmowanych przez innych producentów. Filtry te zapewniają dodatkowe funkcje. Dzięki nim użytkownik ma dostęp do szerokiej gamy efektów specjalnych. Na stronie "Moduły dodatkowe" okna dialogowego Opcje można określić, które filtry dodatkowe mają być dostępne z menu Efekty, a także które filtry mają z tego menu zostać usunięte.

Tworzenie i edycja filmów

Korzystając ze znajdujących się w programie Corel PHOTO-PAINT elementów sterujących przeznaczonych do animacji, można tworzyć filmy, będące np. własnymi wygaszaczami ekranu lub kolorowym i ruchomym dodatkiem do stron internetowych. Tworzenie i edycja filmów przebiega w taki sam sposób, jak dla zwykłych obrazków.

Film jest to seria obrazków zwanych klatkami. Zmieniające się z klatki na klatkę obiekty i tło sprawiają wrażenie ruchu. W programie Corel PHOTO-PAINT zawarte są elementy sterujące, dające duże możliwości operowania na pojedynczych klatkach filmu. Istnieje między innymi możliwość wstawiania nowych klatek, tworzenia duplikatów istniejących klatek oraz wstawiania klatek pochodzących z innego filmu.

Tworzenie, otwieranie i zapisywanie filmów

Aby utworzyć film, należy wybrać tryb kolorów, rozmiar i rozdzielczość obrazka oraz kolor papieru stanowiący tło. Szczególnie ważny jest tryb kolorów i rozdzielczość, ponieważ mają one wpływ zarówno na rozmiar jak i jakość filmu. Jeżeli film jest szczególnie duży, można pracować nad jego fragmentami. Zmniejsza to ilość przetwarzanych jednocześnie przez komputer danych. Ponieważ tak naprawdę pracuje się z pikselami, a nie z prawdziwym filmem, w dowolnym momencie można dobrać kolor, rozdzielczość, liczbę klatek oraz ich rozmiar.

Kiedy film jest zapisywany, obiekty z jednej klatki są automatycznie zapisywane we wszystkich pozostałych klatkach - nie można już ich modyfikować. Warto o tym pamiętać, jeśli tworzone jest tło lub dodawane są obiekty, które pozostają na filmie nieruchome. Aby obiekt był wyświetlany tylko na jednej klatce, należy z menu Obiekt wybrać polecenie Połącz, a następnie zapisać film. Spowoduje to scalenie obiektu z tłem bieżącej klatki.

Uwagi

• Rozdzielczość filmu nie powinna przekraczać 96 dpi, co jest maksymalną rozdzielczością, którą można otrzymać na kolorowym monitorze. Wyższe wartości dpi powodują zmniejszenie prędkości odtwarzania filmu.

• Szybkość odtwarzania klatek zależy od rozmiaru klatki: im jest on mniejszy, tym film będzie odtwarzany szybciej. Aby zmienić rozmiar klatki, należy z menu Obrazek wybrać polecenie Zmień rozmiar/rozdzielczość i w oknie dialogowym dobrać odpowiednie wartości.

Tworzenie tła

Filmy składają się z tła i co najmniej jednego obiektu na pierwszym planie. Na utworzonym obrazku kolor wybrany jako kolor papieru jest prostym tłem, które następnie jest często zastępowane innym, bardziej złożonym.

Więcej informacji można znaleźć w sekcji "Tworzenie i kopiowanie obiektów".

Tworzenie elementów ruchomych

Każdy element, który ma się poruszać na filmie, musi najpierw zostać utworzony jako obiekt. Obiekty można tworzyć bezpośrednio w klatce lub je skopiować do klatki z innego obrazka, klatki lub pliku. Aby utworzyć wrażenie ruchu w filmie, wystarczy na kolejnych klatkach przesuwać obiekt na niewielką odległość.

Po utworzeniu lub dodaniu obiektu jest on wyświetlany na każdej klatce. Połączony obiekt staje się stałą częścią tylko jednej klatki i przestaje być dostępny jako obiekt. Aby uniknąć ciągłego tworzenia obiektu od nowa, należy skopiować obiekt do schowka, wkleić go do następnej klatki, zmienić jego położenie, scalić z tłem tej klatki, a następnie powtórzyć czynności.

Uwaga

• Scalony obiekt staje się częścią tła i nie może już być modyfikowany oddzielnie.

Reorganizacja i edycja klatek

Polecenia menu Film udostępniają wiele sposobów reorganizacji i edycji filmu. Istnieje także możliwość wstawiania nowych klatek i plików (obrazków i filmów), duplikowania, usuwania i zmiany kolejności klatek. Można także kontrolować częstość klatek i czas wyświetlania klatek na ekranie.

Odtwarzanie filmów

Filmy mogą być odtwarzane od początku do końca, we fragmentach lub odtwarzane mogą być tylko pojedyncze klatki. Elementy sterujące menu umożliwiają także poruszanie się do przodu lub do tyłu, przewijanie do początku lub końca lub przeskakiwanie do dowolnej klatki filmu.

Praca z modelami trójwymiarowymi

Modele trójwymiarowe (3D) mogą stanowić interesujący element obrazka tworzonego w programie Corel PHOTO-PAINT. Modele 3D, zapisane w plikach QuickDRAW Meta File (.3DMF), QuickDRAW Binary 3D (.B3D) lub Virtual Reality Meta Language (.WRL), można importować bezpośrednio do obrazka. Filtr importu Corel PHOTO-PAINT pozwala na operowanie modelem trójwymiarowym przed umieszczeniem go na obrazku. Można m.in. zmienić położenie modelu oraz ustawienia kamery, przez którą obserwowany jest model, lub dodać źródło światła, uzyskując rozmaite efekty.

Przetwarzanie modelu odbywa się w przestrzeni trójwymiarowej, co pozwala na oglądanie go pod dowolnym kątem i w dowolnym powiększeniu. Podczas pracy z modelami trójwymiarowymi w programie Corel PHOTO-PAINT widzi się je przez kamerę. Umożliwia to oglądanie modelu z różnych punktów widzenia, dzięki zmianie położenia lub obracaniu kamery oraz zmianie powiększenia.

Modele trójwymiarowe podczas importowania do obrazka są renderowane do postaci dwuwymiarowej (2D) mapy bitowej. Po zaimportowaniu mapy bitowe nie mogą być już edytowane jako modele trójwymiarowe.

Importowanie modeli trójwymiarowych

Filtry importu pełnią rolę tłumaczy pomiędzy aplikacjami. Większość aplikacji ma swój wewnętrzny format pliku i do otwarcia takiego pliku nie potrzebuje filtru. W przypadku otwierania pliku w innym formacie niezbędne jest importowanie tego pliku lub otwarcie go za pomocą filtru. Ponieważ format plików trójwymiarowych nie jest rodzimym formatem programu Corel PHOTO-PAINT, modele muszą być importowane przy użyciu okna dialogowego Importuj model trójwymiarowy, dostępnego z menu Plik. Okno dialogowe importu pozwala obracać model i zmieniać jego rozmiar, dodawać źródła światła oraz zmieniać ustawienia dla renderowanego obrazka przed zaimportowaniem go do programu Corel PHOTO-PAINT.

Po osiągnięciu zadowalającego wyglądu modelu w oknie dialogowym Importuj model trójwymiarowy można już go importować do obrazka Corel PHOTO-PAINT. Nazywa się to renderowaniem. Podczas renderowania model trójwymiarowy zostaje przekształcony w model dwuwymiarowy. Przypomina to zrobienie zdjęcia przy podanych ustawieniach źródła światła i położenia kamery. Modele trójwymiarowe są importowane w tej samej rozdzielczości, w jakiej tworzony jest obrazek. Po tym, jak model został zrenderowany w programie Corel PHOTO-PAINT, nie ma już możliwości jego edycji, można go natomiast zaznaczać, zmieniać jego rozmiary i obracać w taki sam sposób, jak inne modele.

Operowanie modelami trójwymiarowymi

Praca w przestrzeni trójwymiarowej oznacza, że modele na obrazku można precyzyjnie przesuwać i obracać. Znakomite efekty daje połączenie operowania modelem ze zmianą położenia kamery i ustawienia źródła światła. Okno dialogowe importu modeli trójwymiarowych pozwala na operowanie modelem przed importowaniem go do programu Corel PHOTO-PAINT.

Korzystanie z kamery

Kamera stanowi punkt odniesienia dla podglądu i renderowania modeli trójwymiarowych w programie Corel PHOTO-PAINT. Położenie kamery można zmieniać, tak aby uzyskać najwygodniejszy widok do pracy z modelem. Ponieważ praca z modelem odbywa się w przestrzeni trójwymiarowej, można go oglądać pod dowolnym kątem i w dowolnym powiększeniu. Położenie i ustawienia kamery wyznaczają skalę i kadrowanie modelu.

Domyślne ustawienia kamery mogą być zmieniane za pomocą narzędzi do przemieszczania kamery. Model jest renderowany do postaci mapy bitowej na podstawie ustawień kamery.

Korzystanie ze źródeł światła

Źródła światła dodane do modelu wzmacniają efekty trójwymiarowe. Światło jest potrzebne z tych samych względów, co przy fotografowaniu - nic bez niego nie można zobaczyć. Dobre warunki oświetleniowe są ważnym czynnikiem przy tworzeniu wysokiej jakości prac artystycznych. Renderowanie tej samej sceny przy różnym oświetleniu daje uderzająco inne rezultaty. Na przykład, renderowanie przy zerowej jaskrawości wszystkich świateł przypomina robienie zdjęcia na dnie kopalni, i to bez lampy błyskowej. Z drugiej strony, zbyt duże natężenie światła niweczy subtelne efekty.

Źródła światła są importowane do programu Corel PHOTO-PAINT razem z modelem trójwymiarowym, w którym zostały utworzone. Możliwe jest dodanie dowolnie wielu źródeł światła, ale wraz z ich liczbą wzrasta czas renderowania obrazka. W większości przypadków wystarczą jedno, dwa lub trzy dobrze umieszczone źródła światła. Dostępnych jest kilka różnych typów oświetlenia.

Światło rozproszone

Światło tego typu jest jednolite. Nie posiada źródła i nie rzuca cieni. Jest ono odpowiednikiem światła dziennego. Światło to rozchodzi się we wszystkich kierunkach, nie ma punktu umieszczenia ani wyraźnego źródła.

Światło reflektorowe

Światło reflektorowe modeluje światło rzucane w określonym kierunku. Sposób rozchodzenia się promieni takiego światła zależy od ustawionych parametrów.

Światło odległe

Światło odległe pochodzi z niewidocznego źródła światła, położonego w dużej odległości od modelu. Promienie świetlne docierające do modelu biegną równolegle do siebie.

Światło punktowe

Światło tego typu jest modelem, który rzuca światło we wszystkich kierunkach.

Przekształcanie obrazków

Kiedy w programie Corel PHOTO-PAINT przekształcany jest obrazek, zmieniana jest struktura jego kolorów. Zmiana ta może wpłynąć na sposób wyświetlania i drukowania obrazka oraz może wpłynąć na wielkość jego pliku. Operacja ta nie powoduje jedynie zmiany sposobu wyświetlania obrazka, lecz jego przeniesienie do innej przestrzeni kolorów, co może spowodować utratę danych.

Tryby kolorów

W czasie otwierania, drukowania i zapisywania obrazów za pomocą programu Corel PHOTO-PAINT wyświetlane kolory są oparte na trybach kolorów. Tryby kolorów odnoszą się do charakterystyki kolorów obrazka. Są one opisywane za pomocą elementów składowych tworzących kolor (np. kolory obrazka RGB definiowane są za pomocą udziału koloru czerwonego, zielonego i niebieskiego) oraz ich głębi bitowej (określającej liczbę możliwych do uzyskania kolorów). Na przykład 24-bitowy tryb RGB opisywany jest za pomocą składowej czerwonej, zielonej i niebieskiej oraz głębi bitowej równej 24 bitom (co oznacza, że w trybie tym można uzyskać do 16 milionów kolorów). Podobnie tryb CMYK (32 bity) opisywany jest za pomocą wartości kolorów: niebieskozielonego, purpurowego, żółtego i czarnego oraz głębi bitowej równej 32 bitom (co oznacza, że w trybie można uzyskać ponad 4 miliardy kolorów).

Chociaż różnica między wyświetlanymi na ekranie obrazkami w trybie CMYK i RGB może być niezauważalna, pliki zawierające te obrazki znacznie się różnią. Chociaż tryb RGB obejmuje większą część widma widzialnego (ma większą przestrzeń kolorów), wielkość pliku obrazka jest mniejsza, ponieważ zawiera on tylko trzy składowe. RGB jest domyślnym trybem obrazków programu Corel PHOTO-PAINT.

W programie Corel PHOTO-PAINT jest dziesięć trybów koloru:

Tryby kolorów

Czarno-biały (1-bitowy) Skala szarości (8-bitowy)

Duotone (8-bitowy) Z paletą (8-bitowy)

RGB (24-bitowy) Lab (24-bitowy)

CMYK (32-bitowy) Wielokanałowy

Skala szarości (16-bitowy) RGB (48-bitowy)

Kolory obrazków można również przekształcać w kolory wideo trybu RGB NTSC. Ten tryb stosowany jest, jeśli obrazki mają być używane w programach telewizyjnych. Korzystając z niego unika się przebarwień i zapewnia się integralność obrazka w czasie jego nadawania. Więcej informacji na temat przekształcania kolorów w kolory trybu wideo NTSC znajduje się w sekcji "Przekształcanie obrazków w obrazki w trybie wideo".

Uwaga

• Więcej informacji na temat trybów i modeli kolorów znajduje się w sekcji "Praca z kolorami".

Zmiana trybu kolorów obrazka

Oprócz liczby kolorów, które obrazek może zawierać, tryby kolorów wpływają na liczbę kanałów i wielkość pliku obrazka.

Zmiana trybu kolorów nie oznacza tylko zmiany sposobu przetwarzania obrazu, ale również przeniesienie go do innej przestrzeni kolorów. Przestrzenie kolorów są modelami służącymi do zarządzania kolorami. Przeniesienie obrazka do innej przestrzeni może zauważalnie wpłynąć na jego wygląd. Kiedy kolory obrazka przekształcane są na przykład z trybu RGB w CMYK, wartości kolorów w przestrzeni kolorów RGB, które leżą poza zakresem przestrzeni kolorów CMYK są w taki sposób dopasowywane, aby znalazły się w zakresie kolorów CMYK. Subtelne wartości kolorów utracone w czasie przekształcania nie mogą zostać przywrócone przy ponownej zmianie trybu na poprzedni.

Ponieważ proces zmiany trybu może wiązać się z utratą informacji o kolorach, obrazek należy edytować w trybie oryginalnym, a następnie dokonywać zmiany trybu kolorów. Jeśli po konwersji obrazek ma być edytowany lub jeśli chcemy zapisać obrazek w kilku różnych trybach kolorów, należy przed zmianą trybu zapisać kopię pliku. Niektóre tryby kolorów nie mogą być bezpośrednio przekształcone w inne. Tryby niedostępne dla aktywnego obrazka są wyłączone w menu Obrazek.

Przekształcanie w obrazek czarno-biały

Tryb czarno-biały jest trybem 1-bitowym, w którym obraz zapisywany jest tylko w postaci dwóch jednolitych kolorów - czarnego i białego - bez kolorów pośrednich. Tryb czarno-biały używany jest do tworzenia grafik kreskowych i prostych rysunków.

Przekształcanie w obrazek w skali szarości

Każdemu pikselowi obrazka zapisanego w skali szarości przyporządkowana jest wartość jaskrawości od 0 (czarny), do 255 (biały). W 8-bitowej skali szarości do wyświetlenia obrazka używanych jest 256 odcieni szarości. Aby przekształcić obrazek w Duotone, należy najpierw przekształcić jego kolory w skalę szarości.

Zmiana trybu kolorów na RGB

Obrazki RGB zawierają trzy 8-bitowe kanały. Każdy kanał odpowiada jednemu kolorowi podstawowemu - czerwonemu, zielonemu lub niebieskiemu. RGB jest domyślnym trybem kolorów dla nowych obrazów tworzonych w programie Corel PHOTO-PAINT. Jest też trybem używanym do wyświetlania kolorów przez monitory komputerowe. Nowością w wersji 8 programu Corel PHOTO-PAINT jest obsługa 48-bitowego trybu RGB. Pozwala on na zachowanie integralności obrazów zeskanowanych za pomocą skanerów 48-bitowych. Obrazki zapisane w 48-bitowych kolorach RGB nie będą musiały być przed otwarciem przekształcane w obrazki w 24-bitowych kolorach RGB.

Zmiana trybu kolorów na Lab

W trybie kolorów Lab kolory tworzone są w oparciu o luminancję lub wartość jasności (ang. luminance - L) oraz dwa składniki chromatyczne: "a" i "b". Składnik "a" składa się z kolorów z zakresu od zielonego do czerwonego. Składnik "b" składa się z kolorów z zakresu od niebieskiego do żółtego. Tryb ten jest przydatny, kiedy luminancja i wartości kolorów mają być edytowane niezależnie. Ponieważ tryb kolorów Lab jest niezależny od urządzenia (obrazki zawierają te same kolory niezależnie od użytego monitora, drukarki lub komputera) można go również wykorzystać do przenoszenia obrazków miedzy systemami oraz do drukowania ich na drukarkach z interpreterem poleceń języka PostScript Level 2.

Zmiana trybu kolorów na CMYK

Trybu kolorów CMYK używa się do drukowania obrazków z kolorami rozbarwianymi, które używane są do tworzenia wyciągów barwnych. Kiedy zmienia się tryb kolorów na CMYK, każdemu pikselowi obrazka oryginalnego przypisywana jest wartość każdego z odpowiadających mu atramentów rozbarwianych. Model kolorów CMYK jest zależny od urządzenia, co oznacza, że odwzorowanie obrazka jest oparte na charakterystyce użytego monitora, komputera lub drukarki. Z tego powodu przed zmianą trybu kolorów na CMYK ważne jest właściwe skalibrowanie systemu. Profile CMYK używane do zmiany trybu kolorów na CMYK są profilami drukarki. Jeśli określony profil urządzenia CMYK nie zostanie załadowany, użyty zostanie ogólny profil konwersji kolorów. Więcej informacji na temat kalibracji zawiera sekcja "Praca z kolorami".

Zmiana trybu kolorów na tryb wielokanałowy

Obrazki zapisane w trybie wielokanałowym zawierają wiele kanałów w skali szarości, przy czym każdy zawiera po 256 poziomów szarości. Kiedy tryb kolorów obrazka zmieniany jest na wielokanałowy, pierwotne kanały są przekształcane w informacje o skali szarości. Jeśli na przykład kolory RGB przekształcane są w tryb wielokanałowy, poszczególne kanały kolorów - czerwony (ang. red - R), zielony (ang. green - G) i niebieski (ang. blue - B) -są przekształcane na wartości skali szarości, które odpowiadają wartościom kolorów pikseli z każdego kanału.

Przekształcanie obrazków w obrazki z paletą kolorów

Tryb kolorów z paletą jest trybem 8-bitowym umożliwiającym przechowywanie i wyświetlanie obrazków zawierających do 256 kolorów. Przekształcanie skomplikowanych obrazków w obrazki z paletą kolorów umożliwia zmniejszenie wielkości pliku z obrazkiem, co jest szczególnie przydatne przy publikowaniu obrazków w sieci Internet. Omawiany tryb kolorów umożliwia dokładniejsze zarządzanie kolorami w czasie procesu przekształcania.

Kiedy obrazek jest przekształcany w obrazek z paletą kolorów, tworzony jest indeks kolorów lub paleta zawierająca listę kolorów obrazka. W programie Corel PHOTO-PAINT kolory mogą być tworzone w oparciu o kolory lub paletę z samego obrazka, gotowe palety lub palety użytkownika pierwotnie utworzone z innych obrazków. Aby dokładniej kontrolować kolory zawarte w palecie, można określić ich liczbę i czułość zakresu stosowanego w czasie przekształcania.

Wygładzanie

W czasie wygładzania obrazka, program Corel PHOTO-PAINT analizuje różnice między kolorami wokół każdego piksela obrazka, a następnie w miejscach gwałtownych zmian kolorów łagodzi przejścia między nimi. Wygładzanie powoduje łagodne rozmycie obrazka, ale może pomóc w uzyskaniu dokładniejszej palety.

Symulacja kolorów

Symulacja kolorów polega na ułożeniu pikseli o określonych kolorach lub wartościach w sposób uporządkowany lub nieuporządkowany względem innych pikseli o określonym kolorze. Zależność między pikselami ułatwia tworzenie dodatkowych kolorów, których jednak tak naprawdę nie ma w palecie. Istnieją dwa rodzaje symulacji kolorów: "Dyfuzja błędów" i "Uporządkowanie". W dyfuzji błędów piksele układane są nieregularnie, co powoduje, że krawędzie i kolory są łagodniejsze. Jeśli zostanie wybrana opcja "Uporządkowanie", piksele zostaną ułożone regularnie na stronie i dlatego kolory jednolite będą uwydatnione a krawędzie ostrzejsze.

Zakres czułości

Jeśli obrazek jest przekształcany do trybu kolorów z paletą w oparciu o paletę zoptymalizowaną, można określić kolor odniesienia zakresu czułości. Kolor ten jest traktowany jak wzorzec dla przekształcenia, co oznacza że w czasie zmiany trybu może zostać użytych więcej kolorów z określonego zakresu. Można również określić ważność wybranego koloru oraz na karcie "Zakres czułości" okna dialogowego Przekształć w obrazek z paletą dostosować jego wygląd. Następnie na karcie "Paleta wynikowa" można uzyskać podgląd palety. Kolory, które się tam znajdują, są używane do przekształcania obrazka.

Ponieważ wszystkie przekształcenia wiążą się z utratą informacji, dobrze jest przed zamknięciem okna Przekształć w obrazek z paletą sprawdzić efekt konwersji. Pozwoli to na zmianę opcji przekształcenia, które na stałe zmienią wygląd obrazka.

Przekształcanie wsadowe

W oknie dialogowym Przekształć w obrazek z paletą można ustawić opcję przekształcania wsadowego, które umożliwia dokonanie konwersji wielu obrazków do trybu kolorów z paletą. Karta "Przetwarzanie wsadowe" umożliwia określenie plików, które mają być przekształcone oraz umożliwia dokonanie podglądu każdego pliku przed zastosowaniem konwersji. Wszystkie obrazki przeznaczone do przekształcania wsadowego są przekształcane z użyciem palety i opcji określonych na karcie "Opcje" okna dialogowego Przekształć w obrazek z paletą.

Przekształcanie obrazków w obrazki w trybie Duotone

Obrazek w trybie kolorów Duotone jest obrazkiem w odcieniach szarości wzbogaconym jednym do czterech dodatkowych kolorów. Trybu kolorów Duotone używa się do wykończenia kolorem obrazów monochromatycznych lub do uzyskania ciekawych efektów za pomocą ustawień krzywej tonalnej. Dostępne są cztery typy obrazków Duotone: Monotone, Duotone, Tritone i Quadtone.

Typ trybu Duotone Opis

Monotone Obrazek w skali szarości utworzony za pomocą jednego atramentu.

Duotone Obrazek w skali szarości utworzony za pomocą dwóch atramentów. Zwykle pierwszym z nich jest czarny, a drugi kolorowy.

Tritone Obrazek w skali szarości utworzony za pomocą trzech atramentów. Zwykle pierwszym z nich jest czarny, a drugi i trzeci kolorowy.

Quadtone Obrazek w skali szarości utworzony za pomocą trzech atramentów. Zwykle pierwszym z nich jest czarny, a drugi, trzeci i czwarty kolorowy.

Krzywe tonalne

Kiedy obrazek jest przekształcany do trybu kolorów Duotone, w oknie dialogowym Duotone wyświetlany jest wykres krzywej tonalnej, która będzie użyta do konwersji. Na prostej poziomej, czyli na osi X, wyświetlanych jest 256 odcieni szarości, które można uzyskać w obrazku w skali szarości (0 odpowiada czerni, 255 bieli). Prosta pionowa, czyli oś Y, przedstawia intensywność atramentu (od 0 do 100 procent) używaną dla odpowiednich wartości w skali szarości. Na przykład piksel o wartości 25 zostanie wydrukowany z 25-procentowym nasyceniem koloru. Aby dostosować krzywą tonalną, wystarczy wybrać kolor do edycji, a następnie kliknąć wykres krzywej tonalnej. Następnie należy przeciągnąć węzeł, aby dopasować kolor i intensywność atramentu, który ma zostać zastosowany w obrazku. Po przekształceniu można dowolnie edytować krzywą tonalną. W tym celu należy z menu Obrazek wybrać polecenie Przekształć w, a następnie polecenie Duotone.

Kolory nadrukowane

Po określeniu przebiegu krzywej tonalnej dla przekształcenia w Duotone, wybierając kolory nadrukowane można jeszcze bardziej dopasować kolory, które zostaną użyte w obrazku. Przy wyświetlaniu obrazka stosowany jest pierwszy kolor, następnie drugi jest nakładany na pierwszy. Wszystkie następne kolory tworzą kolejne warstwy. Kolory nadrukowane są kolorami, które pojawiają się na obrazku, jeśli dwa lub więcej kolory się nakładają.

Na karcie "Nadrukowywanie" okna dialogowego Duotone wyświetlane są wszystkie możliwe wystąpienia nałożenia się kolorów, które zostały wybrane do przekształcenia w Duotone. Z każdym wystąpieniem takiego nakładania się kolorów powiązany jest tworzony przez nie nowy kolor. Klikając dwukrotnie próbkę koloru można wybrać nowe kolory nadrukowane. W oknie dialogowym Zaznacz kolor można dopasować odcień.

Przekształcanie obrazków w obrazki w trybie wideo

Filtr wideo kolorów NTSC definiuje przestrzeń kolorów używanych przez monitory telewizyjne w różnych obszarach świata. Filtru tego można użyć, aby ograniczyć przestrzeń kolorów obrazka do wymogów transmisji telewizyjnej. Korzystając z nich, unika się przebarwień i zapewnia się integralność obrazka w czasie jego nadawania. Jeśli obrazek nie zostanie przetworzony do odpowiedniego trybu wideo, w nadawanym obrazie przejścia miedzy kolorami nie będą płynne.

Filtr wideo NTSC jest najczęściej używany do definiowania przestrzeni kolorów używanej w monitorach telewizyjnych w Ameryce Północnej.

Praca z kanałami kolorów

Program Corel PHOTO-PAINT umożliwia skorzystanie z wielu funkcji służących do precyzyjnej regulacji kolorów obrazka i jego jakości przez bezpośrednie operowanie na kanałach kolorów. Program Corel PHOTO-PAINT w wersji 8 obsługuje dwa rodzaje kanałów: kanały masek i kanały kolorów.

Kanały masek

Kanały masek nazywane są często kanałami alfa i służą do przechowywania informacji o maskach i zaznaczeniach. Więcej informacji na temat tworzenia i zapisywania masek w kanałach można znaleźć w sekcji "Zarządzanie wieloma maskami".

Kanały kolorów

Kanały kolorów są automatycznie generowane przez program Corel PHOTO-PAINT w momencie tworzenia lub otwierania obrazka. Innymi słowy każdy obrazek w programie Corel PHOTO-PAINT ma jeden lub więcej kanałów przechowujących informacje o elementach koloru. Liczba kanałów kolorów zależy od liczby elementów modelu kolorów związanych z obrazkiem. Na przykład w obrazku RGB wykorzystywane są trzy kanały kolorów, po jednym dla każdej składowej, czyli dla koloru czerwonego (R), zielonego (G) i niebieskiego (B). W każdym z kanałów przechowywane są informacje na temat udziału danego koloru składowego w kolorze poszczególnych pikseli obrazka. Jeśli wszystkie kanały są wykorzystywane jednocześnie, na ekranie wyświetlany jest obrazek pełnokolorowy z całym zakresem kolorów obrazka. Kiedy kanały kolorów obrazka oglądane są osobno, informacje o kolorach odwzorowywane są w postaci monochromatycznej. Ponieważ kanały są obrazkami w skali szarości, można je edytować i wykonywać na nich operacje w taki sam sposób, co na każdym obrazku w skali szarości. Na przykład rozjaśnienie kanału czerwonego obrazka RGB za pomocą polecenia Jaskrawość-Kontrast-Intensywność spowoduje zwiększenie udziału czerwieni w kolorach obrazka pełnokolorowego.

Domyślnie obrazki czarno-białe, w odcieniach szarości oraz w trybach Duotone i z paletą mają tylko jeden kanał koloru. Obrazki w trybie RGB i Lab mają trzy kanały, a obrazki CMYK - cztery. Więcej informacji na temat tych trybów kolorów można znaleźć w sekcji "Przekształcanie obrazków".

Rozdzielanie kanałów

Po wybraniu polecenia Rozdziel kanały na program Corel PHOTO-PAINT odczytuje z obrazka informacje na temat kolorów, po czym tworzy serię 8-bitowych obrazków w skali szarości, po jednym dla każdego kanału koloru wybranego modelu kolorów. Oznacza to, że obrazek w danym trybie kolorów można podzielić na kanały innego modelu kolorów. Przykładowo, jeśli okazało się, że kolory obrazka RGB są zbyt mocno nasycone, można podzielić ten obrazek na kanały modelu HSB, po czym rozjaśnić kanał nasycenia (S).

W programie Corel PHOTO-PAINT obrazek może zostać podzielony na kanały jednego z sześciu następujących trybów kolorów:

Tryb rozdzielenia Utworzone kanały

RGB czerwony (R), zielony (G) i niebieski (B);

CMYK niebieskozielony (C), purpurowy (M), żółty (Y) i czarny (K);

HSB barwa (H), nasycenie (S) i jaskrawość (B);

HLS barwa (H), jasność (L) i nasycenie (S);

YIQ luminancja (Y) i dwie wartości chromatyczności.(I, Q);

Lab luminancja (L), proporcja koloru zielonego do purpurowego (a) i koloru niebieskiego do żółtego (b).

Po rozdzieleniu obrazka na jego kanały składowe można edytować i modyfikować atrybuty obrazka. Po zakończeniu wprowadzania zmian, kanały składowe można ponownie połączyć i obejrzeć zmiany w kanale pełnokolorowym.

Łączenie kanałów

Jeśli obrazek został rozdzielony na kanały kolorów składowych można je ponownie połączyć za pomocą poleceń Połącz kanały lub Obliczenia. Łączone kanały mogą pochodzić z dowolnych obrazków i można je zapisać w dowolnym trybie koloru. Na przykład istnieje możliwość połączenia kanałów składowych R, G i B w trybie kolorów HLS. Chociaż obrazek nie będzie przypominał oryginału, łączenie kanałów w nowym trybie kolorów daje ciekawe efekty.

Aby scalić kanały używając równych wartości, należy użyć polecenia Połącz kanały. Oznacza to, że wartości, rodzaje, tryby scalania i poziomy krycia dla kanałów pozostaną takie same po procesie scalania. Aby bardziej dokładnie sterować łączonymi elementami, należy użyć polecenia Obliczenia. Zaawansowane opcje okna dialogowego Obliczenia na kanałach umożliwiają określenie rodzaju obrazka i kanału, metody przekształcenia oraz poziomu krycia podczas oglądania wyników zastosowania tych opcji w oknie podglądu.

Korzystanie z cyfrowych znaków wodnych Digimarc

W skład programów CorelDRAW i Corel PHOTO-PAINT wchodzi program PictureMarc firmy Digimarc, który umożliwia osadzanie w rysunkach cyfrowych znaków wodnych i ich odczytywanie. Cyfrowe znaki wodne umożliwiają podawanie informacji o autorach i prawach autorskich. Znaki wodne są niewidoczne dla oglądającego obraz, jednak są odczytywane przez aplikacje. Stanowią one stały identyfikator obrazu, który jest wszędzie razem z nimi przenoszony.

Znaki wodne Digimarc mają unikatowy identyfikator twórcy oraz atrybuty obrazu. Identyfikator twórcy ustalany jest w chwili zgłoszenia znaku wodnego do serwisu Digimarc w sieci. Podaje się wtedy wszystkie dane potrzebne do skontaktowania się z jego właścicielem, w tym nazwisko, adres, e-mail, adres internetowy oraz specjalizację. Dane te odtąd będą jednoznacznie powiązane z identyfikatorem twórcy.

Znaki wodne Digimarc w rzeczywistości są jedynie niewielkim losowym szumem dodanym do jasności wybranych pikseli obrazu. Podczas oglądania obrazu w dużym powiększeniu możliwe jest zauważenie tych zmian jasności. Zmiany te nie są na tyle silne, by zniszczyć wizualną spójność obrazu. Niosą one jednak ze sobą informację odporną zarówno na zwykłą edycję, drukowanie, jak i skanowanie.

Znaki wodne Digimarc nie chronią przed używaniem zawierających je obrazów czy też przed naruszeniem praw autorskich. Informują za to, kto jest posiadaczem praw autorskich i umożliwiają skontaktowanie się z nim.

Podczas każdej operacji otwierania lub skanowania w programie CorelDRAW 7 lub Corel PHOTO-PAINT 7, automatycznie sprawdzane jest istnienie w obrazie znaku wodnego. Jeżeli zostanie on znaleziony, na pasku tytułu wyświetlony zostanie symbol praw autorskich, informując przeglądającego o istnieniu osadzonej w obrazie informacji o prawach autorskich. Jeśli znak wodny zostanie odczytany, wyświetlone zostaną wszystkie informacje związane z identyfikatorem twórcy. Naciskając przycisk "Wyszukiwanie w sieci" w oknie dialogowym z odczytaną informacją lub łącząc się z usługą rozsyłania faksów Digimarc, można uzyskać bezpośredni dostęp do wszystkich danych potrzebnych do skontaktowania się z właścicielem znaku.

Więcej informacji na temat firmy Digimarc i programu PictureMarc można znaleźć na stronie WWW pod adresem: http://www.digimarc.com.

Zadania dla studentów

Przeprowadzić obróbkę graficzną zeskanowanego w ćw.1 obrazu wybranymi filtrami. Wykonać fotomontaż składając ze sobą dwa lub więcej obrazów.

87

---