Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie wartości współczynników wnikania ciepła dla konwekcji swobodnej w przestrzeni nieograniczonej i konwekcji wymuszonej. Określa się także wpływ promieniowania cieplnego na wartość współczynnika wnikania ciepła dla konwekcji swobodnej oraz porównuje wartości wyznaczonych doświadczalnie i obliczonych teoretycznie współczynników wnikania ciepła dla konwekcji wymuszonej.
Ruch ciepła może odbywać się na drodze przewodzenia, konwekcji, promieniowania. Ustalone przewodzenie ciepła odbywa się zgodnie z równaniem:
Wnikanie ciepła do powierzchni ścianki A określa wyrażenie:
Wnikanie ciepła podczas konwekcji wymuszonej zależy od tego czy jest to ruch laminarny czy burzliwy, określa się wtedy odpowiednie równania do wyznaczenia liczby Nusselta.
Promieniowanie polega natomiast na przekazywaniu energii w przestrzeni za pomocą fal elektromagnetycznych.
Krótka metodyka pomiaru:
W przypadku konwekcji wymuszonej po pojawieniu się pierwszych kropel kondensatu w latarkach kontrolnych uruchamiam wentylator i rozpoczynam pomiary. Mierze prędkość oraz temperaturę na wlocie i wylocie podczas procesu kondensacji wymuszonej. Stoperem mierze czas napełniania zbiorniczka kondensatem, objętość przestrzenie między kreskami zbiorniczka wynosi 40 cm3 . Każdy pomiar powtarzam trzy razy. Wykonuje pięć pomiarów prędkości dla konwekcji wymuszonej.
W przypadku konwekcji swobodnej wykonuje dwa pomiary czasu napełniania zbiorniczka
pomiarowego kondensatem spływającym ze ścianki wewnętrznej rury zewnętrznej
wymiennika ciepła. Objętość przestrzenie między kreskami tego zbiorniczka wynosi 20 cm3 .
Konwekcja wymuszona
Przykład obliczeń dla pomiaru pierwszego
- obliczam strumień ciepła:
Vk - objętość kondensatu w zbiorniczku pomiarowym [m3]
ρk - gęstość kondensatu [kg/m3]
τ - czas gromadzenia kondensatu równy wartości średniej z trzech
oznaczeń [s]
r - ciepło kondensacji pary wodnej pod ciśnieniem atmosferycznym [J/kg]
Obliczam ΔTe:
poprawcie !
Obliczam doświadczalny współczynnik wnikania ciepła, α1:
Obliczam liczbę Reynoldsa:
Obliczam liczbę Prandtla:
Obliczam liczbę Nusselta:
Wykres zależności logNu=f(logRe)
Z równania linii trendu : y=0,8x-1,6855 wyznaczam współczynniki równania: Nu=K·ReB·PrC·KgD przy założeniu stałej wartości liczby Pr i kryterium geometrycznego Kg.
Wiedząc, że y=lgNu, x=lgRe, podstawiając:
K=0,0206
c=0,8
Wstawiając do powyższego równania obliczoną liczbę Re otrzymujemy:
Nu=0,0206·102689,2,8=210,42
Obliczam doświadczalny współczynnik wnikania ciepła:
Obliczam teoretyczny współczynnik wnikania ciepła:
[W/m2K]
Lp. |
q1 [W] |
delta T1 |
delta T2 |
delta Te |
alfa 1 |
Re |
Pr |
Nu |
1 |
383,66 |
314,9 |
314,7 |
314,8 |
30 |
102689,2 |
0,762 |
210,7 |
2 |
354,69 |
315,6 |
315,5 |
315,5 |
28 |
92975,4 |
0,762 |
194,6 |
3 |
300,66 |
315,2 |
315 |
315,1 |
24 |
75212,9 |
0,762 |
164,3 |
4 |
243,65 |
315,5 |
315,3 |
315,4 |
19 |
58421,8 |
0,762 |
134,2 |
5 |
228,91 |
316,6 |
316 |
316,3 |
18 |
51344,6 |
0,762 |
121,0 |
Lp. |
lg Re |
lg Nu |
Nu*=0,0206*Re^0,8 |
alfa dośw |
alfa teoret |
t1 |
t2 |
t3 |
tśr [K] |
Vk [m^3] |
1 |
5,0115 |
2,324 |
210,42 |
24,90 |
24,87 |
118 |
118 |
119 |
118,3 |
0,00002 |
2 |
4,9684 |
2,289 |
194,34 |
23,00 |
22,97 |
130 |
128 |
126 |
128 |
0,00002 |
3 |
4,8763 |
2,216 |
164,02 |
19,41 |
19,38 |
152 |
160 |
141 |
151 |
0,00002 |
4 |
4,7666 |
2,128 |
134,01 |
15,86 |
15,84 |
195 |
194 |
170 |
186,3 |
0,00002 |
5 |
4,7105 |
2,083 |
120,85 |
14,30 |
14,28 |
210 |
198 |
187 |
198,3 |
0,00002 |
Vpow1= |
7,4 |
m/s |
Vpow2= |
6,7 |
m/s |
Vpow3= |
5,42 |
m/s |
Vpow4= |
4,21 |
m/s |
Vpow5= |
3,7 |
m/s |
Konwekcja swobodna
Strumień ciepła został obliczony z tego samego wzoru co dla konwekcji wymuszonej.
Obliczenie temperatury zewnętrznej powierzchni izolacji:
Obliczenie strumienia ciepła wymiany na drodze promieniowania:
jeżeli A2>>A1 to ε12= ε1=0,04, C0=5,76 [W/m2K4]
Obliczenie doświadczalnego współczynnika wnikania ciepła:
qiz-q1-2=α·Az·∆T
Obliczenie liczby Grashoffa:
Obliczenie liczby Prandtla:
Określenie przedziału iloczynu Gr·Pr
Ponieważ iloczyn ten mieści się w przedziale: 2·107<GrPr<1013 stosuje się równanie:
[W/m2K]
qiz [W] |
Tz [K] (1) |
delta Te |
deltaT1 |
deltaT2 |
delta T |
Gr |
Pr |
q1-q2 [W] |
alfa 2 [W/m^2*K] |
293,53 |
314,5 |
0,24663 |
0,2 |
0,3 |
58,4 |
1189877,538 |
0,762 |
0,0023 |
293,3 |
293,53 |
315,5 |
0,288539 |
0,2 |
0,4 |
57,3 |
1167465,462 |
0,762 |
0,0023 |
293,3 |
293,53 |
315,4 |
0,493261 |
0,4 |
0,6 |
57,4 |
1169502,923 |
0,762 |
0,0046 |
293,3 |
293,53 |
316,3 |
0,216404 |
0,4 |
0,1 |
57 |
1161353,077 |
0,762 |
0,0047 |
293,0 |
293,53 |
316,3 |
0,336629 |
0,8 |
0,1 |
57,4 |
1169502,923 |
0,762 |
0,0093 |
292,8 |
Tz |
alfa 3 |
Tz [K] (2) |
T otoczenia |
t1 [s] |
t2 [s] |
t3 [s] |
t śr |
Vk [m^3] |
302,48 |
1,4751 |
314,6 |
314,3 |
75 |
77 |
80 |
77,3 |
0,00001 |
302,48 |
1,4659 |
315,7 |
315,3 |
75 |
80 |
77 |
77,3 |
0,00001 |
302,48 |
1,4667 |
315,6 |
315 |
- |
- |
- |
- |
- |
302,48 |
1,4633 |
316 |
315,9 |
- |
- |
- |
- |
- |
302,48 |
1,4667 |
315,6 |
315,5 |
- |
- |
- |
- |
- |
Dane wykorzystane do obliczeń:
powierzchnia |
0,04 |
m^2 |
epsilon |
1,26087472 |
|
L= |
1,5 |
m |
lambda |
0,026 |
W/mK |
ciepło kondensacji |
|
|
|
|
|
r= |
2270000 |
J/kg |
g |
9,81 |
m/s^2 |
ro H2o= |
1000 |
kg/m^3 |
beta |
0,01 |
|
d |
0,22 |
m |
wsp lepkosci kin |
0,00001625 |
m^2/s |
eta |
0,0000195 |
Pa*s |
Dz |
0,21 |
m |
ro powietrza |
1,23 |
kg/m^3 |
Dw |
0,198 |
m |
Wnioski:
Na podstawie doświadczenia można stwierdzić, że współczynnik wnikania ciepła dla konwekcji wymuszonej jest znacznie większy niż dla konwekcji swobodnej, wynika to z ruchu powietrza. Przy konwekcji wymuszonej ruch powietrza jest większy niż przy konwekcji swobodnej w przestrzeni nieograniczonej. Zjawisko to jest poprawne, gdyż w trakcie konwekcji wymuszonej mamy do czynienia z ciągłym ruchem czynnika pobierającego ciepło. Intensyfikację procesu powoduje dodatkowo burzliwy charakter wymiany ciepła.