Spawanie gazowe

Spawaniem nazywamy łączenie ze sobą kawałków metalu za pomocą obróbki cieplnej. Powierzchnie metali rozgrzewa się tak, że ulegają nadtopieniu, po czym łączy się je ze sobą. Po usunięciu źródła ciepła metale stygną i zestalają się, trwale połączone. Przygotowanie materiału do spawania uzależnia się od rodzaju i grubości materiału. Przy spawaniu blach o grubości do 2 mm (rys. a) należy zagiąć krawędzie blachy na wysokość trzech grubości blachy, do takiego spawu nie jest wymagana spoina. Podczas spawania elementów, których grubość waha się pomiędzy 2-4 mm (rys. b) odsuwa się je od siebie na odległość równą pół grubości materiału. Spawanie metali grubszych, między 4-12 mm (rys. c), krawędzi tych elementów ukosuje się jednostronnie w kształcie litery „V”. Przy spawaniu elementów grubych, powyżej 12 mm (rys. d), krawędzi materiałów ukosuje się obustronnie, w kształcie litery „X”. Podczas spawania możemy również nakładać dodatkową warstwę metalu zwaną „spoiwem”. Zwykle stosowane są trzy rodzaje spoin: 1) spoiny czołowe;2) spoiny pachwinowe;3) spoiny otworowe; Już cywilizacje starożytne wykorzystywały techniki spawania zarówno do wykonania metalowych ozdób, jak i praktycznych narzędzi. Wśród wczesnych przedmiotów wykonanych w ten sposób wymienić należy ozdobną miedzianą wykonaną w Mezopotamii pod koniec IV wieku p.n.e. oraz egipski zagłówek z około 1350 roku p.n.e. Niektóre techniki spawania wykorzystywane po dziś dzień żywo przypominają techniki antyczne. Dziś proces taki jest znacznie łatwiejszy do przeprowadzania. W technologii spawania gazowego do rozgrzania łączonych elementów wykorzystuje się ciepło płomienia powstałego w skutek spalania mieszanki acetylenu lub propanu z tlenem (rys 1). Gaz spawalniczy i tlen są podawane do palnika z osobnych butli ciśnieniowych. W butli tlenowej tlen przechowywany jest pod ciśnieniem 15MPa, czyli 150 atmosfer. W butli z acetylenowej acetylen przechowuje się pod znacznie mniejszym ciśnieniem w stosunku do ciśnienia przechowywania tlenu i wynosi 1, 5MPa, czyli 15 atmosfer. Taki wynik sprężania acetylenu osiąga się dzięki temu, że wewnętrzne ścianki butli wyłożona jest masą porowatą nasączoną acetonem. Temperatura płomienia spalanej mieszanki przekracza 30000C, co zupełnie wystarcza, aby stopić stal i wiele innych materiałów. Obie butle posiadają zawór, na który nakręca się reduktor. Reduktor służy do obniżenia ciśnienia panującego w butli do ciśnienia roboczego i utrzymania tego ciśnienia na jednym poziomie. Z reduktorów obu butli oba gazy płyną osobnymi przewodami dostarczane są do komory mieszania w palniku, a następnie już wymieszane gazy przez dyszel. Rozróżnia się dwa typy palników: palnik wysokiego ciśnienia (rys. a) oraz palnik niskiego ciśnienia (rys. b). Palniki wysokiego ciśnienia stosowane są tylko, gdy ciśnienie obu gazów doprowadzanych do palnika jest jednakowe. Gdy ciśnienia doprowadzanych gazów różnią się stosowane są palniki niskiego ciśnienia jest on palnikiem uniwersalnym. Może on pracować przy jednakowym ciśnieniu jak również, gdy ciśnienie tlenu jest większe od ciśnienia acetylenu. Wtedy wypływający z dyszy tlen zasysa acetylen doprowadzany pod mniejszym ciśnieniem. Niekiedy zespawane elementy są przycinane na żądany wymiar natychmiast po złączeniu. Palniki acetylenowe używane do spawania mogą być również z powodzeniem wykorzystywane do cięcia metali, szczególnie stali i żeliwa. Podczas cięcia tych materiałów zachodzi proces topnienia metalu, lecz jednocześnie pewna jego część ulega spaleniu, to znaczy reaguje w podwyższonej temperaturze z tlenem z powietrza, tworząc tlenek metalu. Gaz wylatujący z palnika pod wysokim ciśnieniem wydmuchuje z miejsca cięcia roztopiony metal i powstający tlenek, dzięki czemu pozostaje ono stosunkowo czyste.

http://www.sciaga.pl/tekst/6163-7-spawanie_gazowe

Podstawy rysynku technicznego

Spawanie gazowe

Spawanie gazowe powstaje przy spalaniu acetylenu w temperaturze do 3100 stopni Celcjusza. Takie spawanie stosuje się przede wszystkim do spawania blach, których grubość wynosi od 0,4 do 40 milimetrów. Spawanie elektryczne wykonuje się przy użyciu spawarki. Spawarka jest specjalnym urządzeniem, którego działanie polega na wytworzeniu łuku elektrycznego. Spawanie zachodzi w temperaturze 4000 stopni Celcjusza. Taka metoda spawania służy do łączenia blach, których grubość wynosi od 1 milimetra do 80 milimetrów. Spawanie elektryczne dzieli się jeszcze na kilka metod. Są to: spawanie elektrodami otulonymi, spawanie łukiem krytym, spawanie w osłonie gazów, spawanie łukowe elektrodą topliwą w osłonie gazu obojętnego, spawanie łukowe w osłonie gazu aktywnego chemicznie, spawanie łukowe drutem rdzeniowym oraz spawanie łukowe elektrodą nietopliwą w osłonie gazów obojętnych. Spawanie elektrodami otulonymi jest najstarszą metodą spawania łukowego. Podczas trwania procesu łuk elektryczny jarzy się pomiędzy końcem elektrody a spawanym materiałem. W efekcie powstają gazy, które ochraniają przed wpływem atmosfery ciekłe jeziorko spawalnicze. Topiąca się otulina na elektrodzie wytwarza na powierzchni tego jeziorka żużel. Żużel ten natomiast ochrania krzepnący metal spoiny niekorzystnym wpływem atmosfery oraz przez zbyt szybkim chłodzeniem. Taką metodę spawania stosujemy przeważnie do spawania stalowych konstrukcji, w przemyśle stoczniowym oraz w prawie wszystkich branżach produkcyjnych.

Podobne artykuły

Połączenia nitowe
Małe nity można zakuwać na zimno, ale nity w konstrukcjach bardziej odpowiedzialnych zakuwa się na gorąco. Ponadto ważną informacją jest także to, że długość trzpienia nitowanego musi być równa sumie grubości obu łączonych elementów, a ponadto powiększonej o długość trzpienia, która jest przeznaczona do uformowania zakuwki. Ponadto otwory do nitów są wiercone lub przebijane na tłoczarkach do tego przeznaczonych. Jeśli chodzi o kształt otworów to otwory wiercone posiadają kształt walcowaty, a natomiast otwory przebijane posiadają kształt stożkowaty. Powierzchnie wykonanych otworów w obojętnie jaki sposób muszą być wyrównane za pomocą specjalnego narzędzia o nazwie rozwiertak-zdzierak. Przy takim połączeniu nawierca się także zewnętrzne brzegi otworów w taki sposób, aby była możliwość utworzenia się szyjek pod łbami nitów. W przypadku obliczeń wytrzymałościowych zakłada się, że nity przenoszą obciążenie. Nity pracują na rozciąganie oraz na ścinanie. Innym połączeniem nierozłącznym jest połączenie zgrzewane. Połączenie to służy do łączenia metali oraz tworzyw sztucznych. Połączenie to polega...

Zgrzewanie elektryczne
Zgrzewanie elektryczne zachodzi podczas przyłożenia napięcia na zgrzewane elementy. Napięcie to powoduje miejscowe rozgrzanie się materiału zgrzewanego. Zgrzewanie gazowe zachodzi pod wpływem działania palnika acetylenowego. Taki rodzaj zgrzewania wykorzystuje się podczas zgrzewania elementów w nietypowych warunkach. Zgrzewanie szamotowe jest takim zgrzewaniem, w którym dane elementy przeznaczone do połączenia podgrzewane są w szamotowych formach przy równoczesnym działaniu ciekłego żużlu, a następnie elementy są dociskane. Są także inne metody zgrzewania. Są to: zgrzewanie indukcyjne, zgrzewanie tarciowe oraz zgrzewanie dyfuzyjne. Dla takiego zgrzewania oblicza się wytrzymałość dla pełnego przekroju materiału. Jest to współczynnik osłabienia zgrzeiny, który oznaczany jest symbolem X. Taki współczynnik wynosi od 0,6 do 0,8. Kolejnym połączeniem jest złącze spawane. Jest to taki rodzaj połączenia, które powstaje w procesie fizycznym łączenia materiałów. Złącze to powstaje poprzez miejscowe stopienie oraz zestalenie elementów. Taki rodzaj złącza stosuje się przede wszystkim w przypadku łączenia metali oraz tworzyw sztucznych. Podczas spawanie dodaje się także spoiwo,...

Spawanie gazowe
Spawanie gazowe powstaje przy spalaniu acetylenu w temperaturze do 3100 stopni Celcjusza. Takie spawanie stosuje się przede wszystkim do spawania blach, których grubość wynosi od 0,4 do 40 milimetrów. Spawanie elektryczne wykonuje się przy użyciu spawarki. Spawarka jest specjalnym urządzeniem, którego działanie polega na wytworzeniu łuku elektrycznego. Spawanie zachodzi w temperaturze 4000 stopni Celcjusza. Taka metoda spawania służy do łączenia blach, których grubość wynosi od 1 milimetra do 80 milimetrów. Spawanie elektryczne dzieli się jeszcze na kilka metod. Są to: spawanie elektrodami otulonymi, spawanie łukiem krytym, spawanie w osłonie gazów, spawanie łukowe elektrodą topliwą w osłonie gazu obojętnego, spawanie łukowe w osłonie gazu aktywnego chemicznie, spawanie łukowe drutem rdzeniowym oraz spawanie łukowe elektrodą nietopliwą w osłonie gazów obojętnych. Spawanie elektrodami otulonymi jest najstarszą metodą spawania łukowego. Podczas trwania procesu łuk elektryczny jarzy się pomiędzy końcem elektrody a spawanym materiałem. W efekcie powstają gazy, które ochraniają przed wpływem atmosfery ciekłe jeziorko...

Spawanie łukiem krytym
Spawanie łukiem krytym jest metodą łączenia, która polega na użyciu elektrody w otulinie granulowanego topnika. Podczas spawania wytwarza się wysoka temperatura topnik się topi przez co tworzy ochronną warstwę w postaci żużla. Żużel ten pokrywa spoinę i w ten sposób nie dopuszcza do utleniania spawu. Taki rodzaj spawania przeprowadza się przy pomocy specjalistycznego i zautomatyzowanego sprzętu. Ta metoda dzięki temu, że proces spawania zachodzi bardzo szybko jest idealne do wykonywania długich i prostoliniowych złączy w pozycji podolnej. Metodę używa się podczas produkcji zbiorników ciśnieniowych, w zakładach chemicznych, podczas wytwarzania dużych konstrukcji stalowych, w pracach naprawczych, jak również w przemyśle stoczniowym. Metoda spawania łukiem krytym ma zastosowanie podczas następujących czynności: napawanie, spawanie blach o dużej grubości, większej niż 10 milimetrów, spawanie automatyczne w liniach spawalniczych oraz montaż dużych konstrukcji stalowych. Napawanie polega na pokrywaniu przedmiotów metalowych warstwą metalu przy pomocy techniki spawania, jednocześnie topiąc podłoże. Metoda ta ma zarówno zalety, jak...

• Spis artykułów

• Tolerancja wymiaru

• Określenia tolerancji wałków

• Tolerancje położenia

• Pasowanie

• Chropowatość powierzchni

• Klasy chropowatości

• Falistość powierzchni

• Połączenia meteriałów

• Połączenia klejone

• Połączenia nitowe

• Zgrzewanie elektryczne

• Spawanie gazowe

• Spawanie łukiem krytym

• Spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazów obojętnych lub gazów aktywnych

• Spawanie łukowe drutem rdzeniowym

• Spawanie nietopliwą elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych

• Spawanie laserowe

• Spawanie plazmowe

• Spawanie hybrydowe

• elektronarzędzia

• tytanium

• monitoring kamery

• skrypt sklepu internetowego

• Paski led

• lustra

• System MES

• taśmy led

http://www.profotofilm.pl/Spawanie_gazowe.php

Metody spawania gazowego:

Rozró_niamy nast_puj_ce zasadnicze metody spawania: spawanie w lewo, spawanie w prawo,

spawanie w gór_.

Ci_cie metali i ich stopów tlenem

Ci_cie tlenem jest to sposób dzielenia metali polegaj_cy na jego miejscowym spaleniu

(utlenianiu) w strumieniu czystego tlenu i wydmuchaniu powstałych tlenków.

Aby mogło nast_pi_ spalanie, miejsce, w którym rozpoczyna działanie strumie_ tlenu, powinno

by_ podgrzane do odpowiedniej temperatury zwanej temperatur_ zapłonu (dla stali

niskow_glowych 1300 - 1350°C).

Nie wszystkie metale i ich stopy mo_na ci__ tlenem. Aby ci_cie było mo_liwe, musz_ by_

spełnione nast_puj_ce warunki:

1. Temperatura zapłonu materiału (w tlenie) musi by_ ni_sza od jego temperatury topienia si_. W

przypadku niespełnienia tego warunku nast_pi wytopienie metalu i przerwa w procesie ci_cia.

Niewiele metali spełnia wy_ej omówiony warunek i nie wszystkie stale daj_ si_ dobrze ci__.

Du_y wpływ na temperatur_ topliwo_ci i zapłonu stali wykazuje w_giel. Graniczna zawarto__

procentowa w_gla w stali, przy której uzyskuje si_ praktyczn_ granic_ ci_cia, wynosi 1,5% C.

2. Ilo_ci ciepła wytwarzane w czasie ł_czenia si_ metalu z tlenem musz_ by_ tak du_e, aby

zrównowa_y_ straty cieplne zachodz_ce przy ci_ciu oraz zapewni_ wystarczaj_co du_e

nagrzanie metalu.

3. Temperatura topnienia tlenków ci_tego materiału powinna by_ ni_sza lub co najwy_ej równa

jego temperaturze topnienia. Warunek ten jest konieczny, aby istniała mo_liwo__ łatwego

usuni_cia strumieniem tlenu stopionych tlenków i _u_li, które nieusuni_te zalewaj_ ci_t_

szczelin_ i przerywaj _ proces ci_cia

Wnioski

Podczas spawania acetylenowo-tlenowego powinni_my przestrzega_ nast_puj_cych zasad:

- pracowa_ zawsze płomieniem normalnym (nadmiar acetylenu w płomieniu naw_gla

spoin_, nadmiar tlenu utlenia j_)

- nie dotyka_ roztopionego metalu j_derkiem płomienia, poniewa_ spoina si_ naw_gla

- przetapia_ dokładnie brzegi, spoiwo stapia_ tylko w płynnej k_pieli metalu wykonywa_

spawanie szybko, bez przerw i poprawek oraz unika_ niepotrzebnego ogrzania metalu.

http://jmbork.pl/download/politech/techniczne/spaw_spaw_gazowe.pdf

Spawanie gazowe

 

     

Do spawania gazowego są stosowane: tlen, acetylen, wodór, gaz koksowniczy i gaz świetlny, propan i butan, metan, argon, azot i inne. Karbid (Ca₂C₂) jest stosowany do wytwarzania acetylenu.

Stosuje się trzy rodzaje spoiw (drutów): niskowęglowe, niskostopowe i wysokostopowe. Druty niskowęglowe stosuje się do spawania konstrukcyjnych stali węglowych, druty niskostopowe do spawania stali konstrukcyjnych o podwyższonej wytrzymałości, druty wysokostopowe do spawania stali nierdzewnych, żaro i kwasoodpornych.

Topniki do spawania gazowego stosuje się w nielicznych przypadkach przy połączeniowym spawaniu stali wysokostopowych nierdzewnych i kwaso oraz żaroodpornych. Działanie topnika w tych przypadkach polega na rozpuszczeniu w topniku trudno topliwych tlenków chromu(Cr₂O₃), których temperatura topnienia wynosi 2050 stopni C. Podstawowymi składnikami tych topników są; boraks, sól kwarcyt, fluoryt, kreda, żelazokrzem.

Najczęściej stosowane gazy sprężone (acetylen i tlen) są przechowywane w odpowiednich butlach. Butla tlenowa składa się z korpusu, szyjki, kołpaka ochronnego oraz stopy umożliwiającej pionowe postawienie butli. Najbardziej rozpowszechnionymi butlami są butle o pojemności 40l o ciśnieniu roboczym przy 15^oC 15MPa. Butle tlenowe maluje się na niebiesko. Butle acetylenowe ciągnione bez szwu ze stali, są produkowane również najczęściej o pojemności 40l. Dopuszczalne ciśnienie robocze wynosi 1,5 MPa. Wnętrz butli acetylenowej jest wypełnione porowatą masą której zadaniem jest zapobieganie rozprzestrzeniania się acetonu (produktu rozpadu acetylenu np. podczas wstrząsów). Butle acetylenowe malowane są na biało. Pobieranie gazów z butli wymaga zastosowania tzw. reduktorów, których zadaniem jest obniżenie ciśnienia wylotowego gazu przez cały czas pracy, mimo że ciśnienie w butli maleje w miarę jej opróżniania. Reduktory do tlenu i acetylenu różnią się tylko sposobem mocowania ich do butli.

Palniki służą do spalania gazów dobrze wymieszanych z tlenem. Rozróżnia się palniki wysokiego ciśnienia oraz palniki niskiego ciśnienia. W palnikach wysokiego ciśnienia doprowadzenie gazów odbywa się prawie pod jednakowym ciśnieniem wynoszącym 0,01-0,1 MPa. Palnik niskiego ciśnienia jest palnikiem smoczkowym, w którym podczas przepływu gazu (tlenu) o wyższym ciśnieniu przez środkową dyszę następuje zasysanie gazu drugiego ze zbiornika o niskim ciśnieniu. Palnik nie może być zanieczyszczony olejem ani smarem. Aby zapalić palnik, trzeba najpierw otworzyć zawór do tlenu a następnie acetylenu. Poprawne wyregulowanie płomienia ma istotne znaczenie dla przebiegu i wyników spawania. Płomień acetylenowo-tlenowy można podzielić na 3 strefy: jądro, stożek i kitę. Występują 3 rodzaje płomieni: redukujący, nawęglający i utleniający. Spawacz powinien tak regulować płomień, aby spawanie odbywało się płomieniem redukującym tj. takim, w którym w najgorętszej strefie środkowej nie ma swobodnego węgla ani tlenu. Płomień chroni spoinę przed dostępem powietrza.

Technika.
Przedmioty przeznaczone do spawania należy oczyścić z zanieczyszczeń. Następną czynnością jest wyregulowanie płomienia oraz wybór pozycji spawania. Znane są trzy metody spawania gazowego: w lewo, w prawo, w górę. Przy każdej metodzie palnik trzyma się w prawej ręce a drut w lewej. Przy metodzie spawania w lewo palnik przesuwa się z prawej strony do lewej bez ruchów poprzecznych. Płomień osłania stopiony metal i podgrzewa brzegi blach przed ich stopieniem. Metoda ta nadaje się do spawania blach cienkich o grubości do 4mm. Blachy grubsze spawa się metodą w prawo, natomiast metoda spawania w górę jest stosowana przede wszystkim do takich przedmiotów, które można ustawić pionowo.

http://zurekkk.w.interia.pl/gazowe.htm

Rozróżniamy trzy zasadnicze metody spawania gazowego:

• Spawanie w lewo-do materiałów o grubości poniżej 3mm.

• Spawanie w prawo-do materiałów o grubości powyżej 3mm.

• Spawanie w górę-do materiałów wszystkich grubości.

a) Spawanie metodą w lewo-polega na prowadzeniu palnika od strony prawej do lewej, przy pochyleniu palnika pod kątem od 60°(przy materiałach grubszych), do 10°(przy materiałach cieńszych). Spoiwo podczas spawania prowadzi się pod kątem około 45°. Przy spawaniu metodą w lewo spoiwo jest prowadzone przed palnikiem. Płomień palnika roztapia brzegi metalu, tworząc otworek w dolnej części spawanego materiału. Spawacz prowadzi palnik prawą ręką, postępowym ruchem w lewo nie czyniąc nim żadnych ruchów bocznych. Bardzo ważne jest aby spoiwo cały czas było w obrębie płomienia, gdyż rozgrzany jego koniec w zetknięciu z powietrzem szybko się utlenia i spawacz wprowadza do spoiny tlenki.

b) Spawanie metodą w prawo-stosuje się przeważnie do grubszych materiałów(ponad 3mm) wymagających ukosowania brzegów. Przy spawaniu w prawo palnik prowadzi się pod kątem 55°,a spoiwo pod kątem 45°. Spoiwo posuwa się za palnikiem od strony lewej do prawej. Palnikiem nie wykonuje się żadnych ruchów poprzecznych, lecz prowadzi się go równomiernie ruchem prostoliniowym wzdłuż brzegów spawanych. Spoiwem trzymanym w jeziorku stopionego metalu wykonuje się ruch(w kształcie półksiężyca lub elipsy) w kierunku poprzecznym do spoiny. Metodę spawania w prawo stosuje się do robót odpowiedzialnych, zwłaszcza rurociągów przeznaczonych do pracy na wysokie ciśnienie i trudne warunki eksploatacyjne (częste zmiany temperatury i ciśnienia)

c) Metodę spawania w górę -stosujemy do wszystkich grubości materiału, przy czym materiał o grubości powyżej 4mm powinien być spawany przez dwóch spawaczy jednocześnie. Palnik należy prowadzić pod kątem 30° do osi pionowej, a drut pod kątem około 20°. Palnik prowadzi się równomiernym ruchem prostoliniowym, a spoiwo ruchem skokowym. Metoda ta pozwala na łatwiejsze utrzymanie oczka oraz mniejsze zużycie gazów.

http://spawalnictwo.blogspot.com/2009/02/metody-spawania-gazowego.html

---