1.Wymienić rodzaje gruntów spoistych z podaniem symboli.

• Pg - piasek gliniasty

• Πp - pył piaszczysty

• Π - pył

• Gp - glina piaszczysta

• Gπ - glina pylasta

• G - glina

• Gpz - glina piaszczysta zwięzła

• Gz - glina zwięzła

• Gπz - glina pylasta zwięzła

• Ip - ił piaszczysty

• I - ił

• Iπ - ił pylasty

2.Wymienic rodzaje gruntów niespoistych drobno i gruboziarnistych z podaniem sympoli.

• Z - żwir

• Zg - żwir gliniasty

• Po - pospółka

• Pog - Pospółka gliniasta

• Pr - Piasek gruby

• Ps - piasek średni

• Pd - piasek drobny

• Pπ - piasek pylasty

3.Podać definicję gruntu rodzimego, naturalnego i antropogenicznego.

Grunt rodzimy - grunt powstający w wyniku procesów geologicznych (wietrzenie, sedymentacja, akumulacja) w miejscu zalegania.

1. g. skaliste

2. g. nieskaliste

3. g. mineralne

4. g. organiczne

Grunt naturalny - grunt, którego szkielet powstał w procesach geologicznych.

Ze wzg. na sposób powstania dzielimy na:

- g. pochodzenia miejscowego(z wietrzenia skały pierwotnej i pozostający na miejscu

wietrzenia) np. gliny zwietrzelinowe, rumosze zwietrzelinowe

- g. naniesione:

• g. pochodzenia rzecznego (powstające w korytach rzek w skutek wzajemnego tarcia odłamków i bloków skalnych), np. otoczaki, żwiry

• g. morskie (powstające w wyniku transportu do morza drobnych cząstek pylastych i ilastych)

• g. lodowcowe (powstające w wyniku przesuwania się lodowców niszczących zbocza dolin i zawierające odłamy skał; w momencie topnienia zawartość lodowców osadzała się w postaci moren czołowych i bocznych), np. głazy narzutowe, gliny zwałowe, piaski i żwiry, iły warwowe)

• g.eoliczne (g. odkładające się w postaci wielkich mas cząstek pylastych naniesionych przez wiatry), np.lessy

• g. zastoiskowe i organiczne (powstałe w wyniku akumulacji osadów w bezodpływowych zagłębieniach terenu oraz na tarasach rzecznych), np. muły jeziorne, mady rzeczne, namuły)

- gleba (powstała warstwa gruntu, zawierająca części organoczne, minerały)

Grunt antropogeniczny - grunt nasypowy powstały w wyniku gospodarczej lub przemysłowej działalności człowieka, np. żużle, pyły dymnicowe, odpady poflotacyjne miedzi, odpady górnicze, odpady komunalne

4.Jaka jest różnica pomiędzy gruntem rodzimym, a naturalnym?

Grunt rodzimy powstaje w wyniku procesów geologicznych w miejscu zalegania, grunt naturalny również powstaje w wyniku procesów geologicznych, ale nie koniecznie musi powstawać w miejscu zalegania. Grunt rodzimy jest też gruntem naturalnym.

5. W jaki sposób makroskopowo określa się rodzaj i stan gruntu spoistego

MAKROSKOPOWE OKREŚLANIE RODZAJU GRUNTÓW SPOISTYCH.

Określa się na podstawie próby wałeczkowania i rozcierania gruntu w wodzie, a w przypadkach wątpliwych przeprowadza się próbę rozmakania.

Próba wałeczkowania. Z przeznaczonego do badań gruntu o naturalnej wilgotności należy pobrać grudkę, bez ziaren żwirowych, i uformować kolkę o średnicy ok. 7 mm. Kulkę należy ułożyć na wyprostowanej lewej dłoni i nasadą kciuka prawej dłoni wałeczkowa grunt z szybkością ok. 2 ruchów na sekundę, nieznacznie naciskając, aż do osiągnięcia przez wałeczek średnicy 3 mm. Jeżeli wałeczek nie wykaże uszkodzeń, należy z niego ponownie uformować kulkę oraz powtórzyć wałeczkowanie. Czynności te należy powtarzać tak długo, aż wałeczek przy kolejnym wałeczkowaniu do średnicy 3 mm ulegnie wyraźnemu spękaniu lub się rozsypie lub gdy wałeczek o długości 4-5 cm podnoszony za jeden koniec pęka pod swoim ciężarem

Na podstawie rodzaju spękań i wyglądu wałeczka określa się spoistość gruntu.

Próba rozcierania w wodzie. Próbkę gruntu o rozciera się między dwoma palcami zanurzonymi w wodzie. W ten sposób określa się zawartość frakcji piaskowej.

Próba rozmakania w wodzie. Próbkę gruntu o średnicy 10-15 mm, po wysuszeniu do stałej masy, umieszcza się na siatce o oczkach kwadratowych 5-cio mm i zanurza w wodzie. Czas rozmakania grudki, mierzony od chwili zanurzenia w wodzie do momentu przeniknięcia przez siatkę w wyniku rozmoknięcia, zależy od spoistości gruntu.

MAKROSKOPOWE OKREŚLENIE STANU GRUNTOW SPOISTYCH.

Pojecie stan gruntu spoistego określa pewna zawartość układu cząsteczek tego gruntu, zależną od zawartości w nim wody oraz stanu fizycznego tych cząsteczek. Od stanu gruntu w dużej mierze zależy jego zachowanie się jako podłoża budowlanego. Wyróżniamy 6 stanów: zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny, płynny.

Makroskopowo określa się za pomocą próby wałeczkowania(przeprowadzane na próbce o wilgotności naturalnej) tak samo jak przy określaniu rodzaju gruntu, przy czym w tym przypadku nie wolno zwilżyć gruntu, nawet jeśli jest on suchy. Tak wiec w celu określenia stanu gruntu robi się z niego kuleczkę średnicy 7 mmi zaczyna wałeczkowa. W zależności od zachowania się gruntu podczas tej czynności określa się jego stan.

6. Jak makroskopowo stwierdzić, że dany grunt spoisty to glina pylasta?

Glina pylasta jest gruntem średnio spoistym . Makroskopowo można ja rozpoznać po próbie wałeczkowania, rozcierania w wodzie i rozmakania. Jeśli badany grunt:

1. był od początku do końca wałeczkowania na powierzchni był bez połysku oraz wałeczek pękał poprzecznie

2. grunt rozmókł w ciągu 5 do 60 min

3 po próbie rozcierania zalicza się do grupy III

to wtedy badana próbka jest GLINĄ PYLASTĄ.

7. Jak bada się wilgotność naturalną gruntu, a jak gęstość objętościową gruntu?

Wilgotność naturalna gruntu w_m jest to taka wilgotność która charakteryzuje zawartość wody w gruncie w warunkach naturalnych, a więc w terenie.

Wilgotność naturalną bada się poprzez umieszczenie badanej próbki w zważonym wcześniej naczynku. Następnie waży się całość. Zważona próbkę umieszcza się w suszarce i suszy w temperaturze 105-110 C do stałej masy przez około 24h. Po wyjęciu próbki z suszarki całość wazy się ponownie i oblicza wilgotnośc:

w którym:

w-wilgotność gruntu w [%]

m_m -masa naczynka z gruntem wilgotnym [g]

m_s -masa naczynka z gruntem suchym

m_t -masa naczynka pustego.

Gęstość objętościowa gruntu- próbka o naturalnej strukturze, ilość jest zależna od metody oznaczenia.

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego- próbka gruntu możliwie jednorodna, której masa po
wysuszeniu w temp. 105st. C powinna wynosić:

a) 40-50 dla piasków gliniastych

b) 35-40 dla glin, glin piaszczystych glin pylastych

c) 25-30 dla glin zwięzłych, glin piaszczystych zwięzłych, iłów i iłów pylastych

Gęstość objętościowa gruntu jest to stosunek masy próbki gruntu w stanie naturalnym do jej objętości wg wzoru:

gdzie:

- gęstość objętościowa gruntu

m_m- masa próbki gruntu w stanie naturalnym

V- objętość próbki gruntu w stanie naturalnym

8.) Podać procedurę wyznaczania gęstości właściwej szkieletu gruntowego

Gęstość właściwą wyznacza się za pomocą metody piknometru. Wysuszoną próbkę umieszczamy w suchym i zważonym piknometrze i ważymy całość ponownie. Następnie kolbę napełniamy do 2/3 objętości wodą destylowaną i gotujemy przez pół godziny w celu usunięcia powietrza. Całość dokładnie mieszamy. Następnie uzupełniamy wodę do kreski na szyjce kolby. Kolbę z zawiesiną ważymy. Następnie za pomocą pipety odciągamy trochę wody i ponownie doprowadzamy poziom wody do kreski ważąc kolbę z zawartością ponownie. Oba wyniki nie powinny różnić się o 0.02 g.

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego jest to stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości tego szkieletu wg wzoru:

gdzie:

- gęstość właściwa szkieletu gruntowego

m_s- masa szkieletu gruntowego (otrzymuje się przez odjęcie od masy kolby z gruntem suchym masy suchej kolby)

V_s- objętość szkieletu gruntowego

9. Wymienić znane gęstości gruntów, podać wzory i uszeregować je rosnąco.

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego - stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości tego szkieletu

gdzie:

ρ_s - gęstość właściwa szkieletu gruntowego,

m_s - masa szkieletu gruntowego,

V_s - objętość szkieletu gruntowego.

Gęstość objętościowa gruntu - to stosunek masy próbki gruntu w stanie naturalnym do jej objętości

gdzie:

ρ - gęstość objętościowa gruntu,

m_m - masa próbki gruntu w stanie naturalnym,

V - objętość próbki gruntu w stanie naturalnym.

Gęstość objętościowa szkieletu gruntowego - stosunek masy szkieletu gruntowego próbki do jej całkowitej objętości

gdzie:

ρ_d - gęstość objętościowa szkieletu gruntowego,

m_s - masa szkieletu gruntowego (wysuszonej próbki do stałej masy),

V - całkowita objętość próbki gruntu (przed suszeniem).

Gęstość objętościowa przy całkowitym nasyceniu porów gruntu wodą.

Gęstość objętościowa z uwzględnieniem wyporu wody.

a dla gruntów spoistych

10. Wymienić i podać wzory na parametry fizyczne gruntów określane za pomocą procentów.

- wilgotnośc:

reszty niestety za cholerę nie mam pojęcia

11. Ile wynosi wilgotność piasku w stanie całkowitego nasycenia porów wodą, jeżeli jego gęstości wynoszą: ρ_s=2,65 g/cm³ i ρ_sr=2,00 g/cm³

Wilgotność w stanie całkowitego nasycenia porów gruntu wodą:

ρ_w=1 g/cm³

ρ_s=2,65 g/cm³

ρ_sr=2,00 g/cm³

czyli:

ale całkiem możliwe, że to wszystko jest policzone źle , no i nie mam pojęcia ile to n wynosi, niby to jest wskaźnik porowatości, więc może jak wszystkie pory są nasycone wodą, to n=0 ?

12. Dla jakich porowatości gruntu spełniony będzie warunek e=1,5*n

, chyba

13. W jakim celu wykonuje się badanie granic konsystencji gruntów spoistych?

Badanie granicy konsystencji gruntów spoistych pozwala określić właściwości gruntów w zależności od intensywności współdziałania tych gruntów z wodą, gdyż pod pojęciem konsystencji rozumie się stopień ruchliwości (stopień spójności) układu cząstek, zależny od ilości wody i stanu fizycznego tych cząstek. Stopień spójności powoduje różną odporność gruntu na działanie sił zewnętrznych. Najsilniejsze oddziaływanie sił przyciągania między cząsteczkami występuje w przypadku braku w gruncie wody, a więc wtedy, gdy cząsteczki są położone najbliżej siebie.

14. Jakie badania laboratoryjne należy wykonać, aby dokładnie wyznaczyć stopień plastyczności gruntów spoistych?

Stopień plastyczności (Il) jest parametrem za pomocą którego można wyznaczyć stan gruntu. Oblicza się go ze wzoru:

Il=(Wn-Wp)\(Wl-Wp) gdzie: Wn- wilgotność naturalna [%]

Wp- granica plastyczności [%]

Wl- granica płynności [%]

Czyli w celu wyznaczenia stopnia plastyczności należy oznaczyć wartości następujących parametrów:

-wilgotności naturalnej

-wilgotności granicy plastyczności

-wilgotności granicy płynności

15. Podać procedurę badania granicy płynności gruntu metodą Cassagrandea.

• Do badania bierze się próbkę gruntu o masie około 100g, rozdrabnia ją, umieszcza w parowniczce i zalewa niewielką ilością wody destylowanej, pozostawiając grunt do rozmoknięcia przez okres co najmniej 20h. Parowniczka powinna w tym czasie być szkiełkiem zegarkowym.

• Namoknięty grunt wkłada się na płytę i dokładnie miesza nożem w celu uzyskania jednorodnej pasty.

• Usuwa się z próbki ziarna średnicy większej niż 2mm.

• Uzyskaną pastę gruntową nakłada się warstwami, za pomocą specjalnej łopatki, do miseczki wyjętej z aparatu w taki sposób, aby nie powstały w niej pęcherzyki powietrza. Pasta powinna być rozprowadzana równomierną grubością, nie przekraczającą 9mm, i tworzyć w miseczce wklęsłą powierzchnie; grunt powinien zajmować 2/3 przedniej części miseczki i kończyć się równą górną linią.

• Łączna miseczki i gruntu powinna wynosić 210g

• Pastę w miseczce przecina się za pomocą rylca bruzdą prostopadłą do osi obrotu miseczki, trzymając rylec prostopadle do dna miseczki.

• Po zrobieniu bruzdy umieszcza się miseczkę w uchwycie aparatu.

• Obraca się korbką aparatu z prędkością 2 obrotów na sekundę, powodując uderzenia miseczki o podkładkę. Liczba uderzeń jest rejestrowana na specjalnym liczniku wmontowanym do aparatu bądź też należy dokładnie liczyć uderzenia, aż do momentu zlania się brzegów bruzdy na długości 10mm i wysokości 1mm.

• Po zlaniu się bruzdy notuje się zarejestrowaną liczbę uderzeń i pobiera ze środka bruzdy próbkę gruntu (około 10g) do naczynka wagowego w celu oznaczenia wilgotności.

• Pozostałą w miseczce pastę przekłada się do parowniczki lub na płytę, dodaje niewielką ilość wody destylowanej i starannie miesza. Myje się i suszy miseczkę aparatu, łopatkę i rylec.

• Wyżej wymienione czynności powtarza się co najmniej pięciokrotnie, zmieniając wilgotność pasty gruntowej bądź przez dodanie wody, bądź przez podsuszenie pasty, tak aby bruzda zlewała się przy liczbie uderzeń mieszczącej się w granicach od 12 do 35, przy czym przy trzech badaniach liczba uderzeń powinna być mniejsza od 25, przy dwóch większa, a różnica między tymi liczbami nie może być mniejsza niż 3.

• Przy każdym badaniu notuje się liczbę uderzeń i odpowiadającą temu momentowi wilgotność.

16. Opisać badanie granicy plastyczności gruntu spoistego.

• Próbkę gruntu o masie około 50g i wilgotności naturalnej miesza się dokładnie.

• Jeśli grunt znajduje się w stanie półzwartym lub zwartym, nasyca się go wodą do stanu plastycznego, a jeśli znajduje się w stanie płynnym, podsusza się go w temperaturze pokojowej.

• Z wydzielonej próbki gruntu usuwa się ziarna średnicy większej niż 2mm

• Z przygotowanej w powyższy sposób próbki gruntu formuje się kulkę średnicy 7mm i wałeczkuje się ją na dłoni, aż wałeczek uzyska średnice około 3mm.

• Jeśli wałeczek w tym czasie nie popękał, z wałeczka ponownie formuje się kulę, a następnie wałeczkuje się ją. Czynności te powtarza się tak długo, aż przy kolejnym wałeczkowaniu wałeczek popęka albo rozsypie się.

• Wszystkie kawałki wałeczka wkłada się do naczynka wagowego i zamyka dokładnie doszlifowaną pokrywką.

• Powtarza się badanie na następnej kulce gruntu.

• Czynności wałeczkowania kolejnych kulek gruntu powtarza się tyle razy, aby w dwóch naczynkach wagowych zebrać co najmniej 5-7g gruntu.

• Naczynko z wałeczkami waży się Mmt i suszy w suszarce w temperaturze 105-120 stopni Celsjusza do stałej masy Mst.

• Oznacza się wilgotność.

• Oznaczona wilgotność jest wartością granicy plastyczności:

Wp=[(Mmt-Mst)/(Mst-Mt)]*100 gdzie:

Wp- wilgotność granicy plastyczności

Mmt- masa naczynka z gruntem wilgotnym

Mst- masa naczynka z gruntem suchym

Mt- masa naczynka pustego

17. Stopień plastyczności i wynikający z niego podział gruntów spoistych.

Stopniem plastyczności nazywamy stosunek różnicy wilgotności danego gruntu i granicy plastyczności do wskaźnika plastyczności, czyli różnicy granicy płynności i granicy plastyczności, według wzoru:

w którym:

I_L - stopień plastyczności, liczba niemianowana,

I_p - wskaźnik plastyczności, liczba niemianowana.

Podział ze względu na stopień plastyczności

Stan gruntu	Stopień plastyczności
zwarty półzwarty twardoplastyczny plastyczny miękkoplastyczny płynny	IL < 0 IL­ ­<= 0 0 < IL­­ <= 0,25 0,25 < IL­­ <= 0,5 0,5 < IL­­ <= 1,0 1,0 < IL­­

18 W jakim stanie jest grunt spoisty jeżeli wn=20%, wp=15% ,Ip=-25%

Il=(wn-wp)/(wl-wp) Ip=wl-wp =>Il=(0.2-0.15)/0.25=0.2 czyli jest to grunt twardoplastyczny wg. Powyższej tabeli

19.

Nie jestem pewien czy to o te wartości biega….pozostałe dwa wykresy są na stronie 10tej w skrypcie….

20. Do czego służa badania emax max e min gruntu spoistego?

Wskaźnik porowatości gruntów (e) należy obliczyć wg wzoru:

E=n/1-n = ρs-ρd/ρd

Za pomocą wzoru można obliczyć również wskaźnik porowatości przy maksymalnej (emin) i minimalnej (emax) gęstości objętościowej gruntu.

emax -wskaźnik porowatości gruntu przy najluźniejszym ułożeniu ziaren

emin- wskaźnik porowatości gruntu przy najściślejszym ułożeniu ziaren

en- wskaźnik porowatości gruntu w stanie naturalnym

Wartości te służą do wyznaczenia stopnia zagęszczenia, czyli stosunku zagęszczeni istniejącego w warunkach naturalnych do największego możliwego zagęszczenia danego gruntu Id=(emax-en)/(emax-emin),poza tym wartości emax i emin pozwalają określić nośność gruntu.

21. Opisać badanie e_max i e_min gruntu niespoistego.

Porowatość gruntu - jest to stosunek objętości porów w próbce gruntu do jej całkowitej objętości wg wzoru:

gdzie:

n - porowatość, liczba niemianowana,

V_p - objętość porów w próbce gruntu,

V - całkowita objętość próbki gruntu.

Porowatość zależy od struktury gruntu, od wielkości i równomierności uziarnienia oraz od zagęszczenia gruntu.

Wskaźnik porowatości gruntu jest to stosunek objętości porów w próbce gruntu do objętości jej szkieletu gruntowego wg wzoru:

gdzie:

e - wskaźnik porowatości, liczba niemianowana,

V_p - objętość porów w próbce gruntu,

V_s - objętość szkieletu gruntowego.

Zależność między w/w wielkościami określają wzory:

Za pomocą tego wzoru należy obliczać wskaźniki porowatości przy maksymalnej (e_min) i minimalnej (e_max) gęstości objętościowej gruntu.

22. Podać definicje stopnia zagęszczenia i wynikający z niego podział gruntów niespoistych.

Stopień zagęszczenia gruntów sypkich jest to stosunek zagęszczenia istniejącego w naturze do największego możliwego do uzyskania zagęszczenia sztucznego danego gruntu.

Stany gruntu w zależności od I_D: ln - luźny (I_D <=0,33), szg - średnio zagęszczony 0,33< I_D<0,67, zg - zagęszczony 0,67< I_D<0,8, bzg - bardzo zagęszczony 0,8< I_D

23. Jaki jest wpływ stopnia zagęszczenia na parametry mechaniczne gruntów (Φ, c M₀)? Przedstawić wykresy.

24. Podać definicję współczynnika filtracji k i od czego zależy jego wartość.

Współczynnik filtracji k jest to prędkość filtracji wody w gruncie przy gradiencie hydraulicznym i = 1 i temperaturze t = 10stC. Zależy od: rodzaju gruntu, tego czy jest on słabo przepuszczalny (gliny i iły) czy dobrze przepuszczalny (żwiry, pisaki), współczynnik wodoprzepuszczalności zmienia się również ze zmianą temperatury co opisuje wzór k₁₀ = k_t/(0,7+0,03T)

Zależy od porowatości gruntu, jego uziarnienia, składu mineralnego oraz temperatury wody.

25.

k(cm/s)

żwiry drobne 10-10^-1

piaski grubo i srednioziarniste 10^-1-10^-2

piaski drobnoziarniste 10^-2-10^-3

piaski pylaste 10^-3-10^-4

pyly 10^-4-10^-6

gliny 10^-6-10^-8

gliny ciezkie 10^-7-10^-9

iły 10^-9-10-¹⁰

torf slabo rozłożony 5*10^-3-10^-4

torf srednio rozłożony 5*10^-4-10^-5

torf ilnie rozłożony 2*10^-4-10^-6

(Gπz,Gp,Pog,Pg,Pr,Ż) jak ktos ma inny pomysl to niech da znac

26. Do czego sluzy analiza sitowa gruntu?

W celu dokładnego określenia rodzaju gruntu wykorzystywana jest analiza sitowa (do piasku drobnego, średniego, grubego, pospółki, żwiru) i analiza aerometryczna (dla cząstek mniejszych od najmniejszych oczek sita).

27. Podać frakcje gruntu z podaniem wymiaru ziarn i cząstek.

• kamienista d > 40 mm

• żwirowa 40 => d > 2 mm

• piaskowa 2 => d > 0,05 mm

• pyłowa 0,05 => d > 0,002 mm

• iłowa 0,002 => d mm

29. Badanie wilgotności optymalnej.

Jest to wilgotność, przy której grunt zagęszczany uzyskuje max wartość gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ς_ds. Wartości wilgotności oraz i ς_ds zależą od zastosowanej metody:

1. grunt przeznaczony do zagęszczenia umieszczamy w trzech warstwach ubijając każdą 25 uderzeniami z wysokości 320mm

2. grunt przeznaczony do zagęszczenia umieszczamy w trzech warstwach ubijając każdą 55 uderzeniami z wysokości 320mm

3. grunt przeznaczony do zagęszczenia umieszczamy w trzech warstwach ubijając każdą 25 uderzeniami z wysokości 480 mm

4. grunt przeznaczony do zagęszczenia umieszczamy w trzech warstwach ubijając każdą 55 uderzeniami z wysokości 480mm

Przygotowanie próbek:

Pobieramy ok. 2,5-3 kg próbki w stanie powietrzno-suchym na 1 dm3 obj. cylindra użytego do oznaczenia. Należy przygotować 2 próbki. Próbki należy przesiać przez sito o oczkach 6 mm (w przypadku małego cylindra) lub 10 mm (duży cylinder). Pozostałość na sicie należy zważyć i oznaczyć jej % zawartość w próbce. Następnie przesianą część należy zmieszać z wodą pitną lub destylowaną.

Oznaczenia:

Próbkę należy ubijać wg wybranej metody. Ilość gruntu należy tak umieszczać, aby po ubiciu ostatniej warstwy grunt wystawał 5-10 mm nad górną krawędź cylindra. Każda warstwa gruntu powinna być równomiernie zagęszczona taką samą liczbą uderzeń ubijaka opadającego z tej samej wysokości, jaka jest przewidziana dla danej metody. Po ułożeniu ostatniej warstwy nadmiar należy ściąć linią prowadząc od środka a następnie zważyć cylinder z gruntem i oznaczyć gęstość objętościowa szkieletu gruntowego. Po wyjęciu próbki z cylindra należy oznaczyć średnią wilgotność ubitego gruntu. Następnie dodajemy tyle wody, aby wilgotność gruntu wzrosła 1-2% i umieszczamy ponownie grunt w cylindrze i ponownie ubijamy jak poprzednio. Czynności te powtarzamy aż masa próbki zacznie się zmniejszać.

Dopuszcza się najwyżej 5-kotne wykorzystanie tej samej próbki gruntu.

30. Podstawowe prawo wytrzymałości gruntu na ścinanie:

Naprężenia styczne (τ) jest, co najwyżej równe oporowi, jaki stawia na ścinanie grunt. (τ_f)

|τ|=| τ_f |

τ_f=б*tg φ+c

Б(sigma)-naprężenie wody w porach gruntu

Φ - kąt tarcia wew. Gruntu

C - spójność gruntu (kohezja)

Metody wyznaczania kąta tarcia wew.

- aparat bezpośredniego ścinania (skrzynkowy)

- aparat trójosiowego ścinania

- sonda krzyżakowa

- aparat prostego ścinania

31. piasek φ=30, glina φ=15 c=30 kPa

τ_f= б *tg φ+c

τ_p=100*tg30=57,74

τ_g=100*tg15+30=56,79

Piasek ma większą wytrzymałość na ścinanie. (Pytanie w stylu J.M.S.: Jaką to ma jednostkę??)

33. Dane:

б_n1 = 50 kPa, τ_n1 = 60 kPa,

б_n2=100 kPa, τ_n2=90 kPa

τ_f= б *tg φ+c

60 = 50* tg φ + c

90 = 100* tg φ + c

Po rozwiązaniu układu równań otrzymujemy:

C = 30

tg φ = 0,6=> φ=31⁰

34

Na próbkę o kształcie cylindrycznym naciąga się szczelną gumową powłokę, łączącą próbkę z dolnym i górnym filtrem. Po ustaleniu klosza wpuszcza się wodę, którą następnie spręża się do ciśnienia roboczego σ₃. Ścinanie przeprowadza się dodając dodatkowo pionowy nacisk q od góry, który zwiększa się od chwili przezwyciężenia przez próbkę sił oporu. Łączymy maksymalny nacisk od wody i dodatkowego obciążenia, oznaczony σ₁. Naprężenia σ₁ i σ₃ są naprężeniami głównymi. Próbka ściana się pod kątem α do poziomu. Wielkość naprężenia normalnego σ i stycznego τ wyznacza się za pomocą koła Mohra. W aparacie trójosiowego ściskania naprężenia σ₁ zależą od naprężeń σ₃  σ₁ = σ₃ + 4,2  s. Wyniki badanej próbki w aparacie trójosiowego ściskania są bardziej dokładne i wiarygodne, wyraźniej obrazują sytuację, która występuje w terenie.

35

TEGO NIE MA NIGDZIE

37.Do czego służy i na czym polega badanie ściśliwości gruntu w edometrze? Jak wyznacza się moduły: Mo i M.

ściśliwość gruntu-jest to zdolność gruntu do odkształcenia pod wpływem obciążenia.

Badanie ściśliwości polega na wykorzystaniu zdolności gruntu do zmniejszenia objętości na skutek przyłożonego obciążenia. Zjawisko bada się w warunkach niemożliwej bocznej rozszerzalności próbki gruntu, umieszczonej w niedokształconym pierścieniu edometru.

Mo,M = Δδi/e =Δδi-hi-1/Δhi ( kPa lub MPa) gdzie,

• Mo - moduł ściśliwości pierwotnej

• M - moduł ściśliwości wtórnej

• i , i-1 - obciążenie jednostkowe KPa , MPa

• Δδi - przyrost naprężeń = δi - δi -1 , kPa , MPa

• e - względne przekształcenie próbek

• hi-1 - wysokośę próbki w endometrze przed zwiększeniem naprężenia z δi -1 do δi mm.

• Δhi - zmniejszenie wysokości próbki w pierścieniu endometru po zwiększeniu naprężenia o Δδi : Δhi = hi-1 - hi mm.

38. Ile wynosi edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej gliny piaszczystej, jeżeli w czasie badania w edometrze wysokość początkowa ho = 20mm próbki tej gliny przy naprężeniu δ1 = 25 kPa zmalała do h1 = 19,5 mm a przy naprężeniu δ2 = 100 kPa zmalała do h2 = 19 mm ?( przyjać k=0)

ho = 20 mm δ1 = 25 kPa

h1 = 19,5 mm δ2 = 100 kPa Δδ = 100 - 25 = 75 kPa

h2 = 19 mm K= 0

Mo = (Δδ/ E ) x K => Mo = 0

39. Jakie zastosowanie praktyce ma badanie ściśliwości gruntu w endometrze?

Badanie ściśliwości w gruntu pozwala nam określić czy dany grunt nadaje się do celów badawczych ( jakie może przyjmować obciążenia, czy będzie osiadał )

40. Dla którego gruntu badanie konsolidacji w endometrze będzie trwało dłużej i dlaczego dla gliny pylastej zwięzłej czy dla piasku gliniastego?

Czas trwania konsolidacji zależy głównie od przepuszczalności gruntu. Grunty o niskiej przepuszczalności wymagają dłuższego czasu na zakończenie konsolidacji. Dlatego grunty te osiadają znacznie, i co za tym idzie ,proces ten trwa znacznie dłużej . W związku z tym iż piasek gliniasty jest bardziej przepuszczalny, dlatego badanie konsolidacji będzie trwało dłużej dla gliny pylastej zwięzłej.

---