Odpowiedzi do testów z chemii z 2002r na AM - farmacja

1 Odp. B
65,38g cynku to jeden cynku. cynku wynosi 30, oznacza to, że w atomie jest 30elektronów, a w jednym molu cynku będzie ich 30moli. Wszystkie będą zatem ważyły m=30^.6,023^.10^23.1^.10^-27g=1,81^.10^-2g

 

2 Odp. D
0,5mola cząsteczek H₂SO₄ to 0,5^.6,023^.10^23.(2+1+4)=2,11^.10²⁴ atomów
74g Ca(OH)₂ =74g/M=1mol cząsteczek Ca(OH)₂ czyli 1^.6,023^.10^23.(1+2+2)=3,01^.10²⁴ atomów
11,2dm³ H₂S =11,2/22,4=0,5mola cząsteczek H₂S czyli 0,5^.6,023^.10^23.(2+1)=9,03^.10²³ atomów
3,01^.10²⁴ cząsteczek fruktozy (C₆H₁₂O₆) to 3,01^.10^24.(6+12+6)=7,2^.10²⁵ atomów

 

3 Odp. C
Nuklidy mające tę samą liczbę atomową są izotopami tego samego pierwiastka (są tym samym pierwiastkiem). ₈₃E; ₈₄E ₈₆E ₈₈E

 

4 Odp. C
Liczba atomowa 47 oznacza, że w jądrze atomu jest 47 protonów, a o liczbie neutronów decyduje różnica liczby masowej i liczby atomowej (A-Z). może mieć różną liczbę izotopów, której nie można rozpoznać po liczbie masowej, ani po masie atomowej. Na pewno niklid ¹⁰⁸Ag posiada 61 neutronów.

 

5 Odp. A
A-4 wskazuje, że z jądra atomowego ubyły 4 (2 protony i 2 neutrony), czyli uległ przemianie a. Liczba atomowa przed przemianą i po jest jednakowa, czyli dwa neutrony musiały przemienić się w dwa protony, co mogło się zdarzyć podczas dwóch przemian β^-: n→  p +e.

 

6 Odp. B
Beryl leży w drugiej grupie i posiada dwa elektrony na orbitalu s. Bor leżąc w trzeciej grupie powinien mieć dwa elektrony na orbitalu 2s (2s²) i jeden na orbitalu p (2p¹). Obecność dwóch elektronów na orbitalu 2p (2p²), przed całkowitym zapełnieniem orbitalu 2s, wskazuje, że ten atom jest w stanie wzbudzonym.

 

7 Odp. D
Wiązanie s typu s-p powstaje w wyniku czołowego nakrywania się orbitalu s (kulistego) z orbitalem p (w kształcie hantli). Takie wiązanie może się utworzyć tylko z orbitali przedstawionych na rysunku D.

 

8 Odp. D
Siarczan(VI) potasu jest solą i wiązanie O-K z definicji jest wiązaniem jonowym (odp. B i D). Biorąc pod uwagę wzór Lewisa, w anionie siarczanowym(VI) występują wiązania koordynacyjne i kowalencyjne:

W rzeczywistości jest to jeden z możliwych sposobów zapisu jonu siarczanowego(VI). Siarka dysponuje przecież niskoenergetycznymi orbitalami d, na które może przyjąć dodatkowe elektrony. Wzór reszty kwasowej zapisany w sposób podany obok jest również poprawny:
Wiązanie koordynacyjne jest odmianą wiązania kowalencyjnego i w taki też sposób może być zapisywane (para elektronów tworzy jedno wiązanie):

Wszystkie proponowane tu sposoby zapisu struktury anionu siarczanowego(VI) są poprawne (odp. B i D). Jednakże biorąc pod uwagę typy wiązań jakie omawia się w szkole, sugeruję odpowiedź D.

 

9 Odp. C
Nukleofilem nazywamy cząsteczkę (jon), w której atom posiada wolną parę elektronową i może tę parę udostępnić innym cząsteczkom. Grupa atomów posiadająca łatwo dostępne elektrony ma charakter nukleofilowy.
Elektrofilem natomiast jest cząsteczka (jon) w której atom ma sekstet elektronów lub niedobór elektronów wywołany efektem indukcyjnym połączonych z tym atomem grup.
H₃O⁺, NO₂⁺, Br⁺ - elektrofile ( centrum elektrofilowe na H, N i Br)
CH₃^., Cl^., C₂H₅^. - wolne rodniki (posiadają 7 elektronów)
C₂H₅OH, AlCl₃, CH₂=CH₂ (cząsteczka etenu i alkoholu jest nukleofilem, natomiast chlorek glinu elektrofilem)
OH^-, NH₃, H₂O - wszystkie cząsteczki mają charakter nukleofilowym (posiadają wolne pary elektronowe na atomie O lub N)

 

10 Odp. A
· Moc kwasów tlenowych rośnie wraz ze wzrostem elektroujemności atomu centralnego:
HClO₃ > HBrO₃
· oraz wraz ze stopniem utlenienia tego atomu: HClO < HClO₂ < HClO₃ < HClO₄
· Inaczej można powiedzieć, że dla kwasów H_mEO_n gdy:

n-m=3 - kwasy bardzo mocne (HClO₄)
n-m=2 - kwasy mocne (HNO₃, H₂SO₄)
n-m=1 - kwasy słabe (HNO₂)
n-m=0 - kwasy bardzo słabe (H₃BO₃)
Widać wyraźnie, że zależności w punkcie 2 i 3 pokrywają.

 

11 Odp. A
Moment dipolowy cząsteczki jest sumą momentów dipolowych wiązań i momentów dipolowych pochodzących od wolnych par elektronowych. Jeżeli cząstkowe momenty dipolowe się znoszą, wypadkowy moment dipolowy jest wtedy równy 0. W celu określenia momentu dipolowego należy określić hybrydyzację i kształt cząsteczki, a następnie określić momenty dipolowe pochodzące od wiązań:


Na każdym atomie w cząsteczce ilość elektronów walencyjnych powinna być równa ilości elektronów walencyjnych w pierwiastku. W przeciwnym razie atom uzyskuje ładunek dodatni lub ujemny. Dlatego na siarce musimy dopisać parę elektronów we wzorze pierwszym (mimo, że siarka ma oktet), oraz ładunek dodatni dla azotu. Jest to tak zwany ładunek formalny.

 

12 Odp. D
Według teorii Brønsteda kwasami są cząsteczki (jony), które mogą oddać jon wodorowy, a zasadami są cząsteczki (jony), które mogą przyjąć jon wodorowy (w zasadzie atom musi dysponować wolną parą elektronową, którą udostępnia jonowi wodorowemu). Inaczej mówiąc reakcje kwas-zasada według teorii Brønsteda polegają na przeniesieniu jonu wodorowego od jednej cząsteczki (kwasu) do drugiej cząsteczki (zasady). Tę zależność spełniają równania reakcji w punkcie A i B

 

13 Odp. C
Kwas ortofosforowy jest kwasem trójzasadowym (trójprotonowym), dysocjuje więc trójstopniowo:

 

14 Odp. C
Stopień dysocjacji słabej zasady można opisać wzorem:


Z ostatniego wzoru wyliczmy sobie α:
 czyli stężenie jonów wodorotlenowych wynosi: [OH^-]=c₀α_0. Po stukrotnym rozcieńczeniu nowe stężenie c₁=c₀/100, oraz α₁=
, a [OH^-]'=α₁c₁=
c₀/100=c₀α₀/10. pOH=-log[OH^-]. Dla roztworu przed rozcieńczeniem pOH=-log(c₀a₀), natomiast po rozcieńczeniu: pOH'=-log(c₀a₀/10)=-log(c₀a₀)+log(10)=-log(c₀a₀)+1, czyli pOH'=pOH+1.
Pamiętając, że =14-pOH widzimy, że po 100-krotnym rozcieńczeniu, wartość pH zmaleje o jedną jednostkę.

 

15 Odp. D
Oczywiście mowa tu o hydrolizie „spontanicznej” w wodzie, a nie hydrolizie wymuszonej (w wyniku ogrzewania w wodzie lub wodnych roztworach kwasów lub zasad). Takiej hydrolizie ulegają sole słabych zasad i mocnych kwasów, mocnych zasad i słabych kwasów, oraz słabych zasad i słabych kwasów. Warunki te spełniają jedynie związki z punktu D.

 

16 Odp. D
Jednym z produktów reakcji jest tlenek azotu(IV) - NO₂, czyli substratem musi być stężony kwas azotowy(V) - HNO₃, a drugim produktem jest sól Cu(NO₃)₂:
Cu + 4HNO₃ →  Cu(NO₃)₂ + 2NO₂ + 2 H₂O
Produktem Z jest wodorotlenek miedzi(II) powstający według równania reakcji:
Cu(NO₃)₂ + 2KOH →  Cu(OH)₂ + 2KNO₃

 

17 Odp. A
Podczas elektrolizy wodnych roztworów kwasów i zasad wodór zawsze wydziela się na katodzie (redukcja jonów wodorowych H⁺ lub wody). W przypadku soli wodór wydziela się na katodzie gdy jon metalu wchodzący w skład soli ma niższy potencjał utleniająco-redukujący od potencjału niklu (teoretycznie od wodoru, ale w grę wchodzi tutaj zjawisko zwane nadnapięciem)

 

18 Odp. D
Ułóżmy tabelkę z odpowiednimi energiami potrzebnym na rozerwanie wiązań i wydzielonymi podczas ich tworzenia:

1. Rozerwanie 4x(3 wiązania N-H)	4x3x390kJ/mol	+4680kJ
Rozerwanie 3x(wiązania O=O)	3x499kJ/mol	+1497kJ
2. Utworzenie 2x(wiązanie N≡N)	2x(-947kJ/mol)	-1894kJ
Utworzenie 6x(2 wiązania H-O)	6x2*(-465kJ/mol)	-5580
	Razem	-1297kJ

 

19 Odp. B
Jeżeli powstaniu 1 mola (18g) wody towarzyszy wydzielenie się energii 258,84kJ/mol, to przy powstaniu 5 moli (90g) wody wydzieli się energia w ilości 5^.258,84kJ=1294,2kJ

 

20 Odp. A
Im wyższy potencjał utleniająco redukujący tym pierwiastek „chętniej” znajduje się po prawej stronie równania reakcji: X + e →  X^- dla niemetali i X⁺ + e →  X dla metali. Zatem:
prawda - jon jodkowy bardzo łatwo jest utlenić (zabrać mu elektron) - czyli jon jodkowy jest najsilniejszym donorem elektronu
fałsz - jodowodór nie może wykazywać własności utleniających (nie ma się do czego już zredukować)
prawda - fluorowodór trudno jest utlenić (fluor występuje w postaci jonów F^-)
prawda - fluor chętnie występuje w formie jonowej, fluor jest silnym utleniaczem

 

21 Odp. D
Barwienie płomienia palnika na żółto wskazuje na obecność jonu sodowego, natomiast tworzenie białego osadu z AgNO₃ wskazuje na obecność jonów chlorkowych.

 

22 Odp. C i A
Roztwór z probówki nr 1 tworzy osady po zmieszaniu z roztworem dowolnej soli, co wskazuje, że w probówce nr 1 znajduje się AgNO₃ (odp. A i C).

Nr odpowiedzi	równanie zachodzącej reakcji	nr probówki
Odp. A :	AgNO3 + NaCl →  AgCl↓ + NaNO3 2AgNO3 + K2CO3 →  Ag2CO3↓ + 2KNO3 2AgNO3 + MgSO4 →  Ag2SO4↓+ Mg(NO3)2 NaCl +K2CO3 →  brak reakcji NaCl +MgSO4 →  brak reakcji K2CO3 + MgSO4 →  MgCO3↓+ K2SO4	1 + 2 1 + 3 1 + 4 2 + 3 2 + 4 3 + 4
Odp. C	AgNO3 + NaCl →  AgCl↓ + NaNO3 2AgNO3 + MgSO4 →  Ag2SO4↓+ Mg(NO3)2 2AgNO3 + K2CO3 →  Ag2CO3↓ + 2KNO3 NaCl +MgSO4 →  brak reakcji NaCl +K2CO3 →  brak reakcji MgSO4 + K2CO3 →  MgCO3↓+ K2SO4	1 + 2 1 + 3 1 + 4 2 + 3 2 + 4 3 + 4

Widać wyraźnie, że zadanie nie ma jednoznacznego rozwiązania. (W odpowiedzi do testów jest odp. C)

 

23 Odp. C
Rozpuszczeniu tlenku siarki(IV) w wodzie towarzyszy reakcja chemiczna, którą należy uwzględnić:
SO₂ + H₂O →  H₂SO₄
z 64 g SO₂ powstaje 82g kwasu siarkowego(IV), to
z 4g SO₂ powstanie x g kwasu siarkowego (IV)
x=5,125g
Masa roztworu wynosi 100g, czyli stężenie otrzymanego roztworu wynosi 5,13%

 

24 Odp. A
Jeżeli metal tworzy kilka tlenków na różnym stopniu utlenienia, to regułą jest, że tlenki na najniższym stopniu utlenienia mają charakter zasadowy, na najwyższym kwasowy, a na pośrednim stopniu utlenienia charakter amfoteryczny.
M_Cr=52g/mol
M_O=16g/mol
Wzór tlenku chromu Cr_xO_y a stosunek masowy chromu do tlenu w tym tlenku wynosi: x^.52:y^.16=13:4. łatwo zauważyć, że po pomnożeniu stronami przez 4 otrzymamy: x^.52:y^.16=52:16 gdy x=1 i y=1, a wzór tlenku CrO. Chrom jest na +II stopniu utlenienia, czyli tlenek ma charakter zasadowy.

 

25 Odp. C
Wodne roztwory amoniaku i siarkowodoru są słabymi elektrolitami (słaba zasada i słaby kwas), dysocjują w niewielkim stopniu i dlatego w roztworze jest niewielkie stężenie jonów i roztwory te źle przewodzą prąd elektryczny. Po zmieszaniu ze sobą roztworu amoniaku z roztworem siarkowodoru powstaje sól, która jest mocnym elektrolitem (zdysocjowana w 100%) i dobrze będzie przewodzić prąd elektryczny:
NH₃ + H₂S = NH₄HS

 

26 Odp. D
Jeżeli mamy do czynienia ze słabym kwasem, to w roztworze wodnym ustala się stan równowagi:
HB = H⁺ + B^-
który można opisać stałą równowagi:
. Dla słabych elektrolitów [HB]≈C₀ i
. Co daje po obliczeniu [H⁺]=1,32^.10^-3

 

27 Odp. C
Roztwór o pH=7 może powstać jedynie gdy do probówki wprowadzimy równomolową ilość jonów wodorowych (1mol jonów H⁺). Jony wodorowe wprowadzone zostały jedynie w probówce III i IV.
W probówce III 22,4dm³ chlorowodoru stanowi 1mol chlorowodoru, czyli 1mol jonów H⁺
W probówce IV 100cm³ 1M H₂SO₄ daje 0,1mola H₂SO₄, co równoważne jest 0,2mola jonów H⁺.

 

28 Odp. A
[Cu(OH)]₂CO₃ - węglan hydroksymiedzi(II) (miedź jest na +II stopniu utlenienia, a jon CO₃^2- to jon węglanowy, dlatego pozostałe nazwy są niepoprawne)
Ca(H₂PO₄)₂ - dwuwodoroortofosforan(V) wapnia (reszta kwasowa pochodzi od kwasu ortofosforowego(V), a nie fosforoweg(V))
NH₄Cl - chlorek amonu (Cl^- to jony chlorkowe a nie chloranowe)
CH₃)-SO₂-OH - wodorosiarczan(VI) metylu (estry można nazywać opisowo, dopuszczalny jest taki sposób, ale w tym przypadku należało by zaznaczyć, że jest to monoester)
CH₃COCH₃ - wszystkie nazwy są dopuszczalne, jednakże nazwa systematyczna to propanon.

 

29 Odp. B
W przyrodzie nie mogą występować tlenki metali 1 i 2 grupy (K₂O, Na₂O, MgO) oraz tlenki niemetali, które tworzą w reakcji z wodą silne lub słabe kwasy (P₂O₅, SO₃, SO₂). Występowanie SO₂ lub tlenków azotu w przyrodzie związane jest jedynie z działalnością człowieka.

 

30 Odp. D
Dwuchromian potasu w środowisku kwaśnym jest silnym utleniaczem:
4K₂Cr₂O₇ + 16H₂SO₄ + 6CH₃CH₂OH →  4Cr₂(SO₄)₃ + 4K₂SO₄ + 6CH₃COOH + 22H₂O
Alkohol utlenia się do kwasu octowego (zapach octu), a jony dwuchromianowe (kolor pomarańczowy) redukują się do chromu(III) (barwa zielona)

 

31 Odp. C
Zapiszmy równanie reakcji z podanymi współczynnikami:
NH₃ + 5/4O₂ →  N<;;sub>xO_y + H₂O po pomnożeniu przez 4 otrzymamy:
4NH₃ + 5O₂ →  4N_xO_y + 6H₂O
x=1 ponieważ z jednej części objętościowej amoniaku powstaje 1 część objętościowa tlenku azotu.
Dobranie współczynników reakcji daje y=1: 4NH₃ + 5O₂ →  4NO + 6H₂O

 

32 Odp. C
Po zapisaniu równania reakcji: Ag⁺ + Cl^- →  AgCl widzimy, że jony srebra(I) reagują z jonami chlorkowymi w stosunku molowym 1:1. Wystarczy więc policzyć ilość moli jonów srebra(I), jonów chlorkowych w kwasie i z różnicy potrzebną ilość jonów chlorkowych w KCl.
n_AgNO3=51g/169,9=0,3mola.
m_HCl=m_rozt.^.c%/100%=d^.V^.c%/100%=1,826g. n_HCl=1,826/36,45=0,05mola.
Należy dodać więc 0,25mola KCl, czyli m=0,25^.74,45=18,61g. Ta ilość chlorku potasu znajduje się w:
m_roztw.=100%^.m_s/c%=74,45g roztworu, czyli V=m/d=62,04cm³

 

33 Odp. B
Jony manganianowe(VII) mogą redukować się do jonów manganianowych(VI) w środowisku alkalicznym, w środowisku obojętnym redukowane są do dwutlenku manganu MnO₂ (MnO(OH)₂), natomiast do jonów manganu(II) jony manganianowe(VII) redukowane są w środowisku kwaśnym. Warunki te spełnione są w punkcie B

 

34 Odp. A
Proces utlenienia i redukcji polega na przeniesieniu elektronów od reduktora (donor elektronów) do utleniacza (akceptor elektronów). W takim procesie przynajmniej dwa pierwiastki muszą zmienić swój stopień utlenienia. Tylko w punkcie IV nie następuje zmiana stopnia utlenienia, oraz w punkcie I mamy do czynienia reakcją połówkową. Następuje proces redukcji (na katodzie), ale nie ma tu procesu utlenienia.

 

35 Odp. A

	stosunek utleniacza do reduktora
A Br2 + 5HClO + H2O →  2HBrO3 + 5HCl B 5H2O2 + 2KMnO4 + 3H2SO4 →  2MnSO4 + 5O2 + K2SO4 + 8H2O C 4Zn + 10HNO3 →  NH4NO3 + 4Zn(NO3)2 + 3H2O D Cr2O3 + 3KNO3 + 4KOH →  2K2CrO4 + 3KNO2 + 2H2O	5:1 2:5 1:4 3:1

W punkcie C stosunek utleniacza do reduktora jest 1:4 a nie 10:4 (9 cząsteczek kwasu azotowego(V) nie zmienia swego stopnia utlenienia. Widać to wyraźnie gdy zapiszemy równanie reakcji w postaci jonowej:
4Zn + NO₃^- + 10H⁺ →  NH₄⁺ + 4Zn²⁺ + 3H₂O

 

36 Odp. B
W eudiometrze zaszły następujące reakcje:
H₂ + Cl₂ →  2HCl
2H₂ + O₂ →  2H₂O
Z równania reakcji odczytujemy, że z 20cm³ tlenu przereagowało 40cm³ wodoru dając 40cm³ pary wodnej, czyli 40^.10^-3dm³/22,4dm³=1,79^.10^-3mola wody = 0,0321g wody
Z 2cm³ chloru przereagowało 2cm³ wodoru i powstały 4cm³ chlorowodoru, czyli 4^.10^-3/22,4=1,786^.10^-4 mola, m_HCl=0,00651g chlorowodoru
m_s=0,00651g, m_r=0,0321g, m_roztw.= 0,03861g, c%=16,86%

 

37 Odp. C
W 150g 80% roztworze H₂SO₄ znajduje się 150^.0,8=120g czystego H₂SO₄. Ta ilość kwasu musi pochodzić z roztworów kwasów 96% i 75%, czyli: 0,96m₁ + 0,75m₂=120. Oczywiście m₁+m₂=150. Po rozwiązaniu tego układu równań otrzymujemy:
m₁=35,7g
m₂=114,3g

 

38 Odp. A
Cząsteczki koloidalne ze względu na swoją wielkość nie mogą przechodzić przez błonę półprzepuszczalną. Dializa polega na przechodzeniu cząsteczek rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną.

 

39 Odp. B
Masa cząsteczkowa monomeru C₆H₅CH=CH₂ wynosi 104u i w łańcuchu znajdują się 2 atomy węgla. Gdy masa cząsteczkowa polimeru wynosi 300000u, oznacza to, że składa się on z 300000/104=2884,6 jednostek monomeru, czyli z około 5769 atomów węgla.

 

40 Odp. C

 

41 Odp. C
Procesowi dysocjacji ulega jedynie związek 2 (kwas karboksylowy). Związek 1 jest optycznie czynny (węgiel związany z grupą hydroksylową jest asymetryczny), natomiast związek 3 jest apolarny ( węgla sp³, 4 jednakowe podstawniki).

 

42 Odp. C
Jeżeli produkt utlenienia alkoholu nie dawał pozytywnej próby Trommera, oznacza to, że jest ketonem powstałym z utlenienia alkoholu II-rzędowego. Dehydratacja alkoholu prowadzi do propenu - wyjściowy alkohol posiada jedynie 3 atomy węgla - jest to propan-2-ol.

 

43 Odp. D

 

44 Odp. B
Zapiszmy równanie zachodzącej reakcji:


Wyjściowego alkoholu było 4,18g i po reakcji masa mieszaniny wzrosła o 1,45g, czyli przed reakcją utlenienia masa roztworu wynosiła m_roztw.=18,55g, a stężenie alkoholu c%=100%^.4,18/18,55=22,5%

 

45 Odp. D
Etenol i etanal są w stosunku do siebie odmianami tautomerycznymi. Są to izomery konstytucyjne, które w wyniku migracji protonu szybko przechodzą jeden w drugi:

 

46 Odp. B
Po rozpisaniu wzoru skondensowanego
 widać wyraźnie 2 węgle asymetryczne, czyli podana aldotetroza może istnieć w posotaci 2²=4 stereoizomerów (izomerów optycznych)

 

47 Odp. D
Tripeptyd składa się tylko z alaniny i glicyny. Aminokwasy te mogą być połączone ze sobą w następujący sposób:
Ala-Ala-Gly; Ala-Gly-Ala; Gly-Ala-Ala; Gly-Gly-Ala; Gly-Ala-Gly; Ala-Gly-Gly


W punkcie A mamy połączenie Ala-Gly-Ala, w B Ala-Ala-Gly i w punkcie C Gly-Gly-Ala

 

48 Odp. B
Na pewno nie jest to nukleotyd ani nukleozyd (brak części cukrowej). Związek ten jest zasadą purynową. Jego nazwa wzięła się od nazwy macierzystego związku

 

49 Odp. B
Cukry szeregu D we wzorze rzutowym Fischera na ostatnim asymetrycznym atomie węgla (zazwyczaj jest to przedostatni atom węgla) posiadają grupę hydroksylowa z prawej strony, natomiast cukry szeregu L posiadają grupę hydroksylową z lewej strony. Do szeregu D zaliczymy cukry opisane wzorem I, III i IV.

 

50 Odp. A
Synteza estru z alkoholu i kwasu w środowisku kwaśnym jest reakcją odwracalną. Dlatego gdy chcemy całkowicie zhydrolizować ester, reakcję należy prowadzić w środowisku alkalicznym. Taki typ hydrolizy nazywany jest zmydlaniem estru.

 

51 Odp. B


Rzędowość węgla określamy na podstawie z iloma innymi atomami węgla jest połączony. Gdy połączony jest z jednym atomem węgla to oznaczamy go jako 1^o, gdy z dwoma to 2^o itd. Podany związek posiada pięć węgli 1^o, trzy 2^o i trzy węgle 3^o.

 

52 Odp. B
Przeliczmy podane ilości masowe na ilości molowe: 0,6g C = 0,05mola C; 0,1g H = 0,1mola H; 1,5-0,6-0,1=0,8g O = 0,05mola O. W badanym związku C:H:O=1:2:1, czyli wzór empiryczny związku:
(CH₂O)_n. Badanym związkiem może być:
C₂H₄O₂
C₃H₆O₃
C₄H₈O₄
A Etanal CH₃CHO = C₂H₄O - nie pasuje do żadnego wymienionego wzoru
B metanal HCOOH = CH₂O, kwas octowy CH₃COOH = C₂H₄O, mrówczan metylu HCOOCH₃ = C₂H₄O
C mrówczan 1-propylu HCOOCH₂CH₂CH₃ = C₄H₈O₂
D jak w punkcie A

 

53 Odp. A
W wyniku chlorowania propanu na świetle mogą powstać dwa związki: 1-chloropropan i 2-chloropropan. Tylko 2-chloroporpan w wyniku dalszego chlorowania może utworzyć dwie dichloropochodne: 2,2-dichloropropan (V) i 1,2-dichloroporpan

 

54 Odp. D

 

55 Odp. C
Maltoza jest dwucukrem zbudowanym z dwóch cząsteczek glukozy. W wyniku hydrolizy otrzymuje się jedynie glukoze. W 100g 15% roztworu maltozy znajduje się jej 15g (0,0439mola). W wyniku hydrolizy powstanie 2^.0,0439mola glukozy, czyli 0,0878mola = 15,80g. Masa roztworu nie zmieni się, więc stężenie glukozy będzie wynosić 15,8%

 

56 Odp. D
Manganian(VII) w środowisku obojętnym redukuje się do tlenku manganu(IV) (dwutlenku manganu):


W reakcjach połówkowych powstają jony wodorowe i wodorotlenowe, które razem utworzą sześć cząsteczek wody. Redukuje się ona z wodą występującą po stronie substratów.

 

57 Odp. A
W probówce I mimo, że związek posiada dwie grupy aminowe zaobserwujemy odczyn obojętny. Jest to mocznik, który przecież możemy potraktować jako amid kwasu węglowego.
W probówce V znajduje się wodny roztwór alkoholu. Mimo, że posiadają charakter kwasowy (świadczy o tym reakcja z metalicznym sodem), to jednak są to kwasy słabsze od wody i dlatego ich charakter kwasowy w wodzie się nie ujawnia. Odczyn obojętny.
W probówkach II, IV i VI zaobserwujemy odczyn kwaśny. W II znajduje się typowy kwas, w IV roztwór fenolu, a w VI sól słabej zasady i mocnego kwasu (hydroliza)
Jedynie w probówce III zaobserwujemy odczyn alkaliczny - amina.

 

58 Odp. C


Nie jest to mieszanina enancjomerów ponieważ nie są to odbicia lustrzane. Nie jest to również ten sam związek. Widać wyraźnie, że cząsteczki nie nałożą się na siebie, mamy do czynienia z izomerią położenia. Nie są to diastereoizomery ponieważ diastereoizomery muszą różnić się jedynie położeniem grup w przestrzeni i nie mogą być odbiciami lustrzanymi. Są to dwa różne związki optycznie czynne.

 

59 Odp. B


W formie mezo mogą występować jedynie związki mające więcej niż jedno centru stereogeniczne (więcej niż jeden asymetryczny atom węgla). Aby związek mógł być związkiem mezo (nieczynny optycznie) musi posiadać płaszczyznę symetrii.

 

60 Odp. A


Jest to pochodna furanu. Węgiel anomeryczny połączony jest jeszcze z dwoma innymi atomami węgla, więc jest to ketoza. Anomer nazywany jest a gdy grupa hydroksylowa na anomerycznym atomie węgla i grupa hydroksylowa na ostatnim asymetrycznym atomie węgla znajduą sią po tej samej stronie płaszczyzny. Jest to więc a-D-ketofuranoza.

---