DYREKTYWA RADY 96/61/EC

z 24 września 1996 w sprawie zintegrowanego zapobiegania i ograniczania[1] zanieczyszczeń

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

Mając na względzie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
a w szczególności Artykuł 130(1) tegoż Traktatu,
Mając na względzie propozycję Komisji (1),
Mając na względzie opinię Komitetu Społeczno-Gospodarczego (2),
Działając zgodnie z procedurą ustaloną w Artykule 189c Traktatu (3),

1. Zważywszy, że cele i zasady polityki ochrony środowiska Wspólnoty, jak to ustala Artykuł 130 Traktatu, obejmują w szczególności zapobieganie, redukcję oraz na ile to tylko możliwe eliminację zanieczyszczeń poprzez przyznanie priorytetu zapobieganiu u źródła i zapewnieniu rozważnej gospodarki zasobami naturalnymi, zgodnie z zasadą zanieczyszczający płaci oraz zasadą zapobiegania zanieczyszczeniom;

2. Zważywszy, że Piąty Program Działania w Ochronie Środowiska, którego szeroki zakres został zatwierdzony przez Radę i Przedstawicieli Rządów Krajów Członkowskich, w rozporządzeniu z 1 lutego 1993 o programie Wspólnoty w sprawie polityki i działania w stosunku do środowiska i zrównoważonego rozwoju (4), przyznaje priorytet dla zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom jako istotnemu krokowi w kierunku większej równowagi pomiędzy działalnością człowieka oraz rozwojem społeczno-ekonomicznym, z jednej strony, a zasobami i zdolnością przyrody do regeneracji, z drugiej strony;

3. Zważywszy; że wdrażanie zintegrowanego podejścia do redukcji zanieczyszczeń wymaga działania na poziomie Wspólnoty w celu zmiany i uzupełnienia istniejącego prawodawstwa Wspólnoty dotyczącego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń z zakładów przemysłowych;

4. Zważywszy, że Dyrektywa Rady 84/360/EEC z 28 czerwca 1984 w sprawie zwalczania zanieczyszczeń z zakładów przemysłowych (5) wprowadziła wymóg uzyskania wcześniejszego pozwolenia dla każdego działania lub zasadniczych zmian urządzeń przemysłowych, które mogą spowodować zanieczyszczenie powietrza;

5. Zważywszy, że Dyrektywa Rady 76/464/EEC z 4 maja 1976 w sprawie zanieczyszczeń spowodowanych przez pewne niebezpieczne substancje uwalniane do środowiska wodnego Wspólnoty (6) wprowadziło wymóg uzyskiwania pozwoleń na uwalnianie tych substancji;

6. Zważywszy, że aczkolwiek istnieją przepisy Wspólnoty dotyczące zwalczania zanieczyszczeń powietrza i zapobiegania lub minimalizacji uwalniania niebezpiecznych substancji do wody, nie ma odpowiadających im przepisów mających na celu zapobieganie lub minimalizację emisji do gruntu;

7. Zważywszy, że różne podejścia do ograniczania emisji do powietrza, wody lub gruntu oddzielnie mogą zachęcać do zmian obciążania zanieczyszczeniami różnych komponentów raczej niż do ochrony środowiska jako całości;

8. Zważywszy, że celem zintegrowanego podejścia jest zapobieganie emisjom do powietrza, wody i gruntu, z uwzględnieniem gospodarki odpadami, gdziekolwiek mają one miejsce oraz ich minimalizacja w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości;

9. Zważywszy, że Dyrektywa ustanawia ogólne ramy zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń; zważywszy, że określa środki konieczne do wdrożenia zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości; zważywszy, że stosowanie zasady zrównoważonego rozwoju będzie promowane poprzez zintegrowane podejście do ograniczania zanieczyszczeń;

10. Zważywszy, że przepisy niniejszej Dyrektywy znajdują zastosowanie bez szkody dla do przepisów Dyrektywy Rady 85/337/EEC z 27 czerwca 1985 w sprawie oceny środowiskowych skutków realizacji publicznych i prywatnych projektów (7); zważywszy, że jeżeli informacje lub wnioski uzyskane w następstwie stosowania niniejszej Dyrektywy muszą być wzięte pod uwagę dla wydania pozwolenia, niniejsza Dyrektywa nie ma wpływu na zastosowanie Dyrektywy 85/337/EEC.

11. Zważywszy, że kraje członkowskie muszą pojąć konieczne działania w celu zapewnienia, że prowadzący rodzaje działalności przemysłowej, o której mowa w Aneksie I jest zgodna z ogólnymi zasadami pewnych podstawowych zobowiązań; zważywszy, że w tym celu wystarczy aby kompetentne władze wzięły te podstawowe zasady pod uwagę przy ustalaniu warunków pozwoleń;

12. Zważywszy, że niektóre z przyjętych przepisów realizujących niniejszą Dyrektywę muszą być stosowane w stosunku do istniejących instalacji po ustalonym okresie oraz do innych od daty wejścia w życie tej Dyrektywy;

13. Zważywszy, że aby bardziej skutecznie i sprawnie zwalczać problemy zanieczyszczenia, operator powinien brać pod uwagę aspekty środowiskowe; Zważywszy, że aspekty te powinny być przedstawione kompetentnej władzy lub władzom aby mogły one mieć pewność, jeszcze przed udzieleniem pozwolenia, że wszystkie właściwe środki zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń zostały ustalone; Zważywszy, że bardzo różne procedury stosowania mogą powodować różny poziom ochrony środowiska i świadomości społecznej; zważywszy, że wnioski o pozwolenia zgodnie z Dyrektywą powinny zawierać minimum danych;

14. Zważywszy, że pełna koordynacja procedury udzielania pozwoleń i warunków pomiędzy kompetentnymi władzami umożliwią osiągnięcie najwyższego praktycznego stopnia ochrony środowiska jako całości;

15. Zważywszy, że kompetentny organ lub organy władzy udzielą lub zmienią pozwolenie tylko wtedy, jeżeli ustalone zostały zintegrowane środki ochrony powietrza, wody i ziemi;

16. Zważywszy, że pozwolenie ma określać wszystkie środki konieczne aby wypełnić warunki pozwolenia w celu osiągnięcia wysokiego stopnia ochrony środowiska jako całości; zważywszy, że bez szkody dla procedury udzielania pozwolenia, środki te mogą być także przedmiotem ogólnych wiążących wymogów;

17. Zważywszy, że graniczne wartości emisji, parametry lub odpowiednie środki techniczne powinny być oparte na najlepszych dostępnych technologiach, bez zalecenia stosowania jednej konkretnej techniki lub technologii oraz na uwzględnianiu charakterystyki technicznej danej instalacji, jej geograficznego położenia i lokalnych warunków środowiska; zważywszy, że we wszystkich przypadkach warunki pozwolenia będą ustalać wymogi w zakresie zmniejszenia transgranicznego i na dalekie odległości przemieszczania zanieczyszczeń oraz zapewniać wysoki poziom ochrony środowiska jako całości;

18. Zważywszy, że Kraje Członkowskie ustalają w jaki sposób uwzględniane będą techniczne parametry instalacji, jej geograficzne położenie i warunki środowiska (gdzie to konieczne);

19. Zważywszy, że jeżeli standard jakości środowiska wymaga bardziej surowych warunków niż te, które mogą być osiągnięte przy zastosowaniu najlepszych dostępnych technik, dodatkowe warunki będą wymagane przez pozwolenia, bez szkody dla innych środków, które mogą być wzięte pod uwagę aby dostosować się do standardów jakości środowiska;

20. Zważywszy, że ponieważ najlepsze dostępne technologie będą się zmieniać z czasem, szczególnie w świetle postępu technicznego, kompetentne organy władzy muszą monitorować zmiany lub być informowanymi o takim postępie;

21. Zważywszy, że zmiany w instalacji mogą spowodować zwiększenie zanieczyszczenia; zważywszy, że kompetentne organy lub organa władzy muszą być powiadamiane o każdej zmianie, która może mieć wpływ na środowisko; zważywszy, że istotne zmiany w zakładzie muszą być przedmiotem uprzednich pozwoleń wydawanych zgodnie z Dyrektywą;

22. Zważywszy, że warunki pozwoleń muszą być okresowo rewidowane a jeśli to konieczne uaktualniane; zważywszy, że w pewnych warunkach, będą one przynajmniej ponownie weryfikowane;

23. Zważywszy, że aby poinformować opinię publiczną o działaniu instalacji i ich potencjalnym wpływie na środowisko, oraz aby zapewnić jawność procesu licencyjnego w całej Wspólnocie, opinia publiczna musi mieć dostęp, zanim jakakolwiek decyzja zostanie podjęta, do informacji dotyczących wniosków w sprawie pozwoleń na nowe instalacje lub istotnych zmian w samych pozwoleniach, ich uaktualniania i do odpowiednich danych monitoringu;

24. Zważywszy, że stworzenie spisu podstawowych emisji i źródeł odpowiedzialnych może być uznane za ważny instrument w szczególności umożliwiający porównanie działalności powodującej zanieczyszczenie we Wspólnocie, zważywszy, że taki spis będzie przygotowany przez Komisję we współpracy z komitetem kontrolującym;

25. Zważywszy, że rozwój i wymiana na szczeblu Wspólnoty informacji o najlepszych dostępnych technikach będzie pomagać w niwelowaniu nierównowagi technologicznej we Wspólnocie; będzie promować w skali globalnej upowszechnianie granicznych wartości emisji oraz technik stosowanych we Wspólnocie oraz pomoże Krajom Członkowskim skutecznie wdrażać niniejszą Dyrektywę;

26. Zważywszy, że raporty na temat wdrażania i skuteczności tej Dyrektywy będą musiały być tworzone regularnie;

27. Zważywszy, że niniejsza Dyrektywa dotyczy instalacji, których potencjał zanieczyszczeń, a przez to zanieczyszczeń transgranicznych, jest znaczny; Zważywszy, że mają być zorganizowane transgraniczne konsultacje w odniesieniu do wniosków dotyczących licencjonowania nowych instalacji lub istotnych zmian w instalacjach, które mogą powodować prawdopodobnie znaczące, negatywne skutki dla środowiska; zważywszy, że wnioski dotyczące takich propozycji lub istotnych zmian będą dostępne dla opinii publicznej Kraju Członkowskiego, który może być nimi dotknięty;

28. Zważywszy, że na szczeblu Wspólnoty może być określona potrzeba ustalenia granicznych wartości emisji dla pewnych kategorii instalacji i rodzajów zanieczyszczeń, które ta Dyrektywa obejmuje; zważywszy, że Rada ustali takie graniczne wartości emisji zgodnie z postanowieniami Traktatu;

29. Zważywszy, że postanowienia tej Dyrektywy stosowane są bez szkody dla przepisów Wspólnoty w sprawie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy,

PRZYJĘŁA NINIEJSZĄ DYREK'TYWĘ:

Artykuł 1

Cel i zakres

Celem niniejszej Dyrektywy jest osiągniecie zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń związanych z rodzajami działalności wymienionymi w Aneksie I. Ustala ona środki przeznaczone do zapobiegania, oraz jeżeli nie jest to wykonalne, do zmniejszenia emisji do powietrza, wody i ziemi ze wspomnianych powyżej rodzajów działalności, włącznie ze środkami dotyczącymi odpadów, w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości, bez szkody dla Dyrektywy 85/337/EEC i innych istotnych przepisów Wspólnoty.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszej Dyrektywy:

1. "substancja" oznaczać będzie każdy pierwiastek chemiczny i jego związki, za wyjątkiem substancji radioaktywnych w rozumieniu Dyrektywy 80/836/Euratom(8) oraz genetycznie zmienionych organizmów w rozumieniu Dyrektyw: 90/219/EEC(9) i 90/220/EEC(10);

2. "zanieczyszczenie" będzie oznaczać bezpośrednie lub niebezpośrednie wprowadzenie, w wyniku działalności człowieka, substancji, wibracji, ciepła i hałasu do powietrza, wody i ziemi, które może być szkodliwe dla ludzkiego zdrowia lub jakości środowiska, przejawić się w postaci uszkodzenia własności materialnej, osłabienia walorów lub kolizji z innymi legalnymi sposobami korzystania ze środowiska;

3. "instalacja" będzie oznaczać stacjonarną jednostkę techniczną gdzie prowadzi się jeden lub więcej rodzajów działalności wymienionych w Aneksie I oraz wszystkie inne bezpośrednio związane działania, mające techniczny związek z działaniami prowadzonymi w tym miejscu, i które mogłyby mieć wpływ na emisje i zanieczyszczenie;

4. "istniejąca instalacja" będzie oznaczać instalację działającą lub instalacja, która zgodnie z prawem obowiązującym przed wejściem w życie niniejszej Dyrektywy, posiada pozwolenie lub z punktu widzenia kompetentnego organu władzy jest przedmiotem wniosku o pozwolenie, które umożliwi uruchomienie tej instalacji nie później niż w ciągu roku od wejścia życie tej Dyrektywy;

5. "emisja" będzie oznaczać bezpośrednie lub niebezpośrednie uwolnienie substancji, wibracji, ciepła i hałasu z punktowych i rozproszonych źródeł w instalacji do powietrza, wody i ziemi;

6. "graniczne wielkości emisji" będą oznaczać masę, wyrażoną za pomocą pewnych konkretnych parametrów, stężenie i/lub poziom emisji, które nie mogą być przekroczone w danym okresie lub okresach czasu. Graniczne wielkości emisji mogą być także określane dla pewnych grup, rodzin lub kategorii substancji, a w szczególności dla tych wymienionych w Aneksie III. Graniczne wielkości emisji powinny być zasadniczo odnoszone do punktów w których emisja opuszcza instalację, bez uwzględniania jakichkolwiek odstępstw przy ich określaniu. W odniesieniu do niebezpośrednich zrzutów do wód, przy określaniu granicznych wartości emisji dla danej instalacji można brać pod uwagę efekty działania urządzeń oczyszczających ścieki, przy zagwarantowaniu równoważnego poziomu ochrony środowiska jako całości i pod warunkiem, że nie będzie to prowadzić do zwiększenia poziomu zanieczyszczenia środowiska, bez szkody dla Dyrektywy 76/464/EEC oraz innych dyrektyw ją wprowadzających;

7. "standard jakości środowiska" będzie oznaczać zestaw wymogów, które muszą być spełnione w określonym czasie w danym środowisku lub jego konkretnej części, zgodnie z postanowieniami prawodawstwa Wspólnoty;

8. "kompetentny organ władzy" będzie oznaczać organ lub organy władzy odpowiedzialne zgodnie z przepisami Krajów Członkowskich za wypełnianie zobowiązań wynikających z niniejszej Dyrektywy;

9. "pozwolenie" będzie oznaczać część lub całość pisemnej decyzji (lub kilku takich decyzji) przyznających prawo eksploatacji całości lub części instalacji, stanowiącej przedmiot pewnych uwarunkowań gwarantujących, że instalacja jest dostosowana do wymogów Dyrektywy. Pozwolenie może obejmować jedną lub więcej instalacji lub części instalacji znajdujące się w tym samym miejscu, obsługiwane przez tego samego operatora;

10. (a) "zmiana działania" oznaczać będzie taką zmianę właściwości lub funkcjonowania, lub zasięgu instalacji, która może mieć konsekwencje dla środowiska;

10. (b) "zmiana zasadnicza" będzie oznaczać zmianę w działaniu, która według opinii kompetentnego organu władzy może mieć znaczące negatywne skutki dla ludzi bądź środowiska;

11. "najlepsza dostępna technika" będzie oznaczać najbardziej efektywny i zaawansowany stopień rozwoju działalności i metod ich prowadzenia, który wykazuje praktyczną stosowalność konkretnych technik do ustanawiania podstawy dla granicznych wielkości emisji ustalanych dla zapobiegania, a tam gdzie nie jest to praktycznie możliwe, generalnie dla zmniejszania emisji i wpływu na środowisko jako całość:

- "techniki" będą obejmować zarówno stosowane technologie, jak i sposób w jaki instalacja jest zaprojektowana, zbudowana, utrzymywana, eksploatowana i wycofywana z eksploatacji,

- "dostępne" techniki będą oznaczać techniki rozwinięte na skalę, która pozwala na ich wdrożenie w danym sektorze przemysłu, w ekonomicznie i technicznie uzasadnionych warunkach, z uwzględnieniem kosztów i korzyści, bez względu na to czy techniki te są, czy też nie są wykorzystywane lub wytwarzane w danym Kraju Członkowskim, tak długo jak są realnie dostępne dla operatora,

- "najlepsza" będzie oznaczać technikę najbardziej efektywną w osiąganiu wysokiego ogólnego stopnia ochrony środowiska jako całości.

Przy określaniu najlepszych dostępnych technik, szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie wymienione w Aneksie IV;

12. "operator" będzie oznaczać każdą osobę fizyczną lub prawną, która obsługuje lub kontroluje instalację, lub jeżeli jest to uwzględnione w prawie krajowym, osobę, której przyznano decydujące uprawnienia ekonomiczne w kwestii technicznego funkcjonowania instalacji.

Artykuł 3

Ogólne zasady rządzące podstawowymi zobowiązaniami operatora

Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki aby kompetentne organy władzy zapewniły, że instalacje są obsługiwane w taki sposób, że:

(a) podejmowane są wszystkie stosowne środki zapobiegawcze przeciwko zanieczyszczeniom, zwłaszcza poprzez zastosowanie najlepszych dostępnych technik;

(b) nie powstają żadne istotne zanieczyszczenia;

(c) unika się wytwarzania odpadów zgodnie z Dyrektywą Rady 75/442/EEC z 15 lipca 1975 w sprawie odpadów (11); a jeżeli odpady są wytwarzane lub prowadzony jest odzysk lub, jeżeli jest to ze względów technicznych i ekonomicznych niemożliwe, są one składowane to działania te prowadzone są tak aby uniknąć lub ograniczyć wpływ na środowisko;

(d) energia jest wykorzystywana efektywnie;

(e) podejmowane są konieczne środki, aby zapobiegać awariom i ograniczać ich skutki;

(f) po ostatecznym zaprzestaniu działalności podejmowane są wszelkie niezbędne środki, aby uniknąć zagrożeń związanych z zanieczyszczeniem terenu i aby przywrócić miejsce, w którym prowadzono działalność do zadowalającego stanu.

W celu uzyskania zgodności z niniejszym Artykułem, wystarczające będzie, że Kraje Członkowskie zapewnią, że kompetentne organy władzy uwzględnią ogólne zasady określone w niniejszym Artykule przy ustalaniu warunków pozwolenia.

Artykuł 4

Pozwolenia na nowe instalacje

Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki dla zapewnienia, że żadna nowa instalacja nie będzie eksploatowana bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą Dyrektywą, bez szkody dla wyjątków uwzględnionych w Dyrektywie Rady 88/609/EEC z 24 listopada 1988 w sprawie ograniczenia emisji pewnych substancji zanieczyszczających do powietrza z dużych spalarni (12).

Artykuł 5

Wymogi związane z wydawaniem pozwoleń dla istniejących instalacji

1. Kraje Członkowskie podejmą konieczne środki aby zapewnić, że kompetentne organy władzy za pomocą pozwoleń zgodnie z Artykułem 6 i 8 lub, odpowiednio przez ponowne rozważenie pozwoleń i jeśli to konieczne poprzez uaktualnienie ich warunków, doprowadzą, że istniejące instalacje funkcjonują zgodnie z wymogami Artykułów 3, 7, 9, 10, 13, pierwszego i drugiego akapitu Artykułu 14, i Artykułu 15 (2) w terminie nie później niż osiem lat od daty wejścia w życie niniejszej Dyrektywy; bez szkody dla szczególnych przepisów Wspólnoty.

2. Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki dla stosowania przepisów Artykułów 1, 2, 11, 12, 14, trzeciego akapitu 15 (1), (3) i (4), 16, 17 i 18 (2) w stosunku do istniejących instalacji od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Artykuł 6

Wnioski o wydanie pozwolenia

l. Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki dla zapewnienia, że wniosek do kompetentnego organu władzy o wydanie pozwolenia będzie zawierać opis:

- instalacji i jej działania,

- surowców i materiałów dodatkowych, innych substancji i energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację,

- źródeł emisji z instalacji,

- Warunków miejsca lokalizacji instalacji,

- właściwości i ilości przewidywalnych emisji z instalacji do każdego komponentu środowiska, jak również określenie istotnych skutków emisji w środowisku,

- proponowanej technologii i innych technik dla zapobiegania, lub jeżeli to niemożliwe, ograniczenia emisji z instalacji,

-jeżeli to konieczne, środków dla zapobiegania powstawaniu odpadów oraz prowadzenia odzysku odpadów wytwarzanych przez instalację,

- dalszych środków planowanych w celu dostosowania do generalnych zasad podstawowych zobowiązań operatora jak to uwzględniono w Artykule 3,

- środków planowanych w celu monitorowania emisji do środowiska.

Wniosek o udzielenie pozwolenia będzie także zawierać nie techniczne streszczenie szczegółów, o których mowa w powyższych akapitach.

2. Jeżeli informacja przedłożona zgodnie z wymogami Dyrektywy 85/337/EEC lub raport o bezpieczeństwie przygotowany zgodnie z Dyrektywą Rady 82/501/EEC z 24 czerwca 1982 w sprawie zagrożenia poważnymi awariami przez niektóre rodzaje działalności przemysłowej (13) lub inne informacje opracowane zgodnie z wymaganiami innych przepisów spełniają którykolwiek z wymogów niniejszego Artykułu, informacja ta może być włączona lub załączona do wniosku.

Artykuł 7

Zintegrowane podejście do wydawania pozwoleń

Kraje Członkowskie podejmą środki dla zapewnienia, że warunki pozwoleń oraz procedury ich wydawania zapewniają pełną koordynację podejmowanych działań, w przypadkach gdy uczestniczy w tym więcej niż jeden organ władzy, tak aby zagwarantowane było efektywne, zintegrowane podejście ze strony wszystkich organów władzy kompetentnych w tym zakresie.

Artykuł 8

Decyzje

Bez szkody dla innych wymogów ustalonych w prawie krajowym lub prawie Wspólnoty, kompetentny organ władzy wyda pozwolenie, które zawierać będzie warunki gwarantujące, że instalacja spełnia wymogi niniejszej Dyrektywy lub, jeżeli nie spełnia, odmówi wydania pozwolenia.

Wszystkie pozwolenia wydane i modyfikowane muszą zawierać szczegóły przedsięwzięć/działań podejmowanych dla ochrony powietrza, wody i ziemi zgodnie z niniejszą Dyrektywą.

Artykuł 9

Warunki pozwoleń

1. Kraje Członkowskie zapewnią, że pozwolenie określać będzie wszystkie środki niezbędne dla spełnienia wymogów Artykułu 3 i 10 w sprawie wydawania pozwoleń w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości, poprzez ochronę powietrza, wody i ziemi.

2. W przypadku nowej instalacji lub istotnej zmiany, do której odnosi się Artykuł 4 Dyrektywy 85/337/EEC, każda istotna uzyskana informacja lub przedłożony wniosek będzie wzięty pod rozwagę przed wydaniem pozwolenia zgodnie z Artykułami 5, 6 i 7.

3. Pozwolenie zawierać będzie graniczne wielkości emisji dla substancji zanieczyszczających, a w szczególności wymienionych w Aneksie III, przypuszczalnie emitowanych z danej instalacji w znacznych ilościach, z uwzględnieniem ich właściwości przemieszczania zanieczyszczeń z jednego środowiska do innego (woda, powietrze i ziemia). Jeżeli to konieczne, pozwolenie powinno zawierać odpowiednie wymogi zapewniające ochronę gleby, wody gruntowej i środki dotyczące zagospodarowania odpadów wytwarzanych przez instalację. Tam gdzie to konieczne, wielkości graniczne powinny być wzbogacone lub zastąpione przez równoważne parametry lub środki techniczne.

Dla instalacji wymienionych w podpunkcie 6.6 Aneksu I, graniczne wielkości emisji ustalone zgodnie z tym paragrafem będą uwzględniać praktyczne czynniki właściwe dla tych kategorii instalacji.

4. Bez szkody dla Artykułu 10, graniczne wielkości emisji i równoważne parametry oraz techniczne środki, o których mowa w paragrafie 3 będą oparte na najlepszych dostępnych technologiach, lecz będą uwzględniać techniczne właściwości danej instalacji, jej geograficzne położenie i lokalne warunki środowiska. We wszystkich przypadkach, warunki pozwolenia będą zwierać przepisy dotyczące minimalizacji zanieczyszczeń transgranicznych i przemieszczających się na dalekie odległości i zapewniać wysoki poziom ochrony środowiska jako całości.

5. Pozwolenia będą zawierać wymogi dotyczące odpowiednich mechanizmów monitoringu, metodologii pomiarów i procedury oceny częstości oraz zobowiązanie dostarczania kompetentnemu organowi władzy danych koniecznych, aby sprawdzić czy warunki pozwolenia są przestrzegane.

Dla instalacji wymienionych w podpunkcie 6.6 Aneksu I, środki o których mowa w tym paragrafie mogą uwzględniać koszty i zyski.

6. Pozwolenie będzie zawierać środki podejmowane w przypadkach odstępstw od zwyczajnych warunków eksploatacji. W ten sposób, jeżeli istnieje zagrożenie oddziaływania na środowisko, zostaną określone odpowiednie zasady postępowania w okresie rozruchu, ujawnionych niesprawności, chwilowych przestojów i ostatecznego zaprzestania działalności.

Pozwolenie może także zawierać okresowe odstępstwo od wymogów paragrafu 4 jeżeli plan naprawy, zatwierdzony przez kompetentny organ władzy, zapewnia, że te wymogi będą spełnione w ciągu sześciu miesięcy oraz jeżeli projekt doprowadzi do redukcji zanieczyszczenia.

7. Pozwolenie może zawierać także inne szczególne warunki dla celów Dyrektywy, które Kraj Członkowski lub kompetentny organ władzy mogą uznać za odpowiednie.

8. Bez szkody dla obowiązku realizacji procedury udzielania pozwoleń, zgodnie z niniejszą Dyrektywą, Kraj Członkowski może przedstawić pewne wymogi dla pewnych kategorii instalacji w ramach ogólnych wiążących zasad zamiast włączać je do indywidualnych warunków pozwoleń, pod warunkiem, że zintegrowane podejście oraz równoważnie wysoki poziom ochrony środowiska jako całości jest zapewniony.

Artykuł 10

Najlepsze dostępne techniki oraz standardy jakości środowiska

Dodatkowe środki będą w szczególności wymagane dla pozwoleń, jeżeli standard jakości środowiska wymaga bardziej surowych warunków niż osiągalne poprzez zastosowanie najlepszych dostępnych technik, bez szkody dla innych środków, które mogą być uwzględnione dla spełnienia standardów jakości środowiska.

Artykuł 11

Zmiany w zakresie najlepszych dostępnych technik

Kraje Członkowskie zapewnią, że kompetentny organ władzy śledzi lub jest informowany o zmianach w zakresie najlepszych dostępnych technik.

Artykuł 12

Zmiany wprowadzane w instalacjach przez operatorów

1. Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki dla zapewnienia, że operator informować będzie kompetentne organy władzy o każdej planowanej zmianie w eksploatacji instalacji jak wspomniano w Artykule 2 (10) (a). Gdzie to stosowne, kompetentny organ władzy uaktualni pozwolenie lub warunki.

2. Kraje Członkowskie podejmą konieczne środki dla zapewnienia, że znaczące zmiany w działaniu instalacji w rozumieniu Artykułu 2 (10) (b) planowane przez operatora są wykonane bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą Dyrektywą. Wniosek o pozwolenie i decyzja kompetentnego organu władzy muszą obejmować tych części instalacji i tych aspektów wymienionych w Artykule 6, na które może wpłynąć zmiana. Odpowiednie przepisy Artykułów 3, 6 i 10 oraz Artykułu 15 (1), (2) i (4) będą stosować mutatis mutandis.

Artykuł 13

Powtórne rozpatrzenie i aktualizacja warunków pozwolenia przez kompetentny organ władzy

l. Kraje Członkowskie podejmą niezbędne środki dla zapewnienia, że kompetentne organy władzy będą okresowo ponownie rozpatrywać i jeżeli będzie to konieczne aktualizować warunki pozwolenia.

2. Powtórne rozpatrzenie będzie podejmowane w każdym przypadku jeżeli:

- zanieczyszczenie powodowane przez instalację jest tak znaczne, że istnieje konieczność zmiany obowiązujących granicznych wielkości emisji lub włączenie do pozwolenia nowych granicznych wielkości,

- zasadnicze zmiany w zakresie najlepszych dostępnych technik umożliwiają znaczną redukcję emisji bez narzucania nadmiernych kosztów,

- bezpieczeństwo eksploatacji wymaga zastosowania innych technik,

- nakazują tak nowe przepisy prawa Wspólnoty lub prawa krajowego.

Artykuł l4

Wypełnienie warunków pozwolenia

Kraje Członkowskie podejmą konieczne środki dla zapewnienia, że:

- warunki pozwolenia są spełnione przez operatora w trakcie eksploatacji instalacji,

- operator regularnie informuje kompetentne organy władzy o wynikach monitoringu uwolnień i bez zwłocznie o każdym incydencie czy awarii w sposób istotny wpływających na środowisko,

- operatorzy instalacji udzielą przedstawicielom kompetentnych organów władzy wszelkiej niezbędnej pomocy aby umożliwić im przeprowadzenie inspekcji w obrębie instalacji, dla pobrania próbek i aby zebrać informacje konieczne dla wykonania swych obowiązków dla celów niniejszej Dyrektywy.

Artykuł 15

Dostęp do informacji i udział opinii publicznej w procedurze udzielania pozwoleń

1. Bez szkody dla Dyrektywy Rady 90/313/EEC z 7 czerwca 1990 w sprawie wolności dostępu do informacji o środowisku (14), Kraje Członkowskie podejmą konieczne środki dla zapewnienia, że wnioski w sprawie pozwoleń na nowe instalacje lub istotne zmiany są udostępnione na odpowiedni okres czasu opinii publicznej, aby umożliwić jej wypowiedzenie się na temat wniosków zanim kompetentny organ władzy podejmie decyzję.

Decyzja ta, zawierająca przynajmniej kopię pozwolenia oraz wszystkie ostatnie zmiany, musi być udostępniona opinii publicznej.

2. Wyniki monitoringu uwolnień zgodnie z wymogami warunków pozwolenia, o których mowa w Artykule 9 oraz ustalonymi przez kompetentny organ władzy muszą być udostępnione opinii publicznej.

3. Spis podstawowych rodzajów emisji i źródeł, z których pochodzą będzie publikowany co trzy lata przez Komisję na podstawie danych dostarczonych przez Kraje Członkowskie. Komisja ustali formę i szczegółowe potrzeby dla transmisji informacji zgodnie z procedurą ustaloną w Artykule 19.

Zgodnie z tą samą procedurą, komisja może zaproponować środki dla zapewnienia porównywalności i wzajemnego uzupełniania danych dotyczących spisu emisji dotyczących pierwszego podparagrafu i danych pochodzących z innych spisów i źródeł danych na temat emisji.

1. Paragrafy 1, 2 i 3 będą podlegać ograniczeniom ustalonym w Artykule 3 (2) i (3) Dyrektywy 90/313/EEC.

Artykuł 16

Wymiana informacji

1. Z myślą o wymianie informacji, Kraje Członkowskie podejmą konieczne środki aby przesłać do Komisji co trzy lata, a po raz pierwszy w ciągu 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, dostępne reprezentatywne dane na temat granicznych wielkości ustalonych przez szczególną kategorię działalności zgodnie z Aneksem I oraz najlepszymi dostępnymi technikami, od których pochodzą te wielkości, w szczególności, zgodnie z Artykułem 9. Przy następnych okazjach dane będą dostarczane zgodnie z procedurami ustalonymi w paragrafie 3 tego Artykułu.

2. Komisja zorganizuje wymianę informacji pomiędzy Krajami Członkowskimi i zainteresowanymi działami przemysłu na temat najlepszych dostępnych technik, związanego z nimi monitoringu oraz zmian w tym zakresie. Co trzy lata Komisja będzie publikować wyniki wymiany informacji.

3. Raporty na temat realizacji niniejszej Dyrektywy oraz jej efektywności porównane z innymi instrumentami ochrony środowiska Wspólnoty będą wymagane zgodnie z procedurą ustaloną w Artykule 5 i 6 Dyrektywy 91/692/EEC. Pierwszy raport będzie obejmować trzy lata następujące po wejściu w życie niniejszej Dyrektywy o czym mowa w Artykule 21. Komisja przedstawi raport Radzie, w razie potrzeby wraz z propozycjami.

4. Kraje Członkowskie ustalą lub wyznaczą organ lub organy władzy, które mają być odpowiedzialne za wymianę informacji zgodnie z paragrafami l, 2 i 3 i poinformują o tym Komisję.

Artykuł 17

Skutki transgraniczne

1. Jeżeli Kraj Członkowski jest świadomy, że eksploatacja instalacji ma prawdopodobnie znaczne negatywne skutki dla środowiska innego Kraju Członkowskiego, lub jeżeli Kraj Członkowski, na którego terytorium wniosek o pozwolenie zgodnie z Artykułem 4 lub Artykułem 12 (2) był złożony, przekaże informacje dostarczone zgodnie z Artykułem 6 do innego Kraju Członkowskiego w tym samym czasie kiedy udostępnia je własnym obywatelom. Takie informacje będą służyć jako podstawa do wszelkich konsultacji koniecznych w ramach bilateralnych stosunków między dwoma Krajami Członkowskim na obopólnych i równych podstawach.

2. W ramach ich bilateralnych stosunków, kraje członkowskie zajmą się tym, że w przypadkach, o których mowa w paragrafie 1 wnioski również są udostępniane na odpowiedni okres czasu opinii publicznej Kraju Członkowskiego, który prawdopodobnie dotknie negatywny wpływ, tak więc będzie miał prawo do wypowiedzenia się na ich temat zanim kompetentne organy władzy podejmą decyzję.

Artykuł 18

Graniczne wielkości emisji we Wspólnocie

1. Działając na propozycję Komisji, rada ustali zestaw granicznych wielkości emisji, zgodnie z procedurami określonymi przez Traktat, dla:

- kategorii instalacji wymienionych w Aneksie I oprócz wysypisk objętych przez kategorie 5.1 i 5.4 tego Aneksu,

oraz

- substancje zanieczyszczające, o których mowa w Aneksie III, dla których ustalono potrzebę działania Wspólnoty, na podstawie, w szczególności, wymiany informacji, o której mowa w Artykule 16.

2. Wobec braku we Wspólnocie granicznych wielkości emisji zdefiniowanych zgodnie z niniejszą Dyrektywą, stosowne graniczne wielkości emisji zawarte w Dyrektywach, o których mowa w Aneksie II oraz innych przepisach Wspólnoty, będą stosowane jako minimalne graniczne wielkości emisji zgodnie z niniejszą Dyrektywą dla instalacji wymienionych w Aneksie I.

Bez szkody dla wymogów niniejszej Dyrektywy, techniczne wymagania stosowane dla wysypisk objętych przez kategorię 5,1 i 5.4 Aneksu I, będą ustalone przez Radę, działającą na propozycję Komisji, zgodnie z procedurami określonymi w Traktacie.

Artykuł l9

Procedury Komitetu, o których mowa w Artykule 15 (3)

Komisji będzie towarzyszyć komitet złożony z przedstawicieli Krajów Członkowskich a przewodniczyć jej będzie przedstawiciel Komisji.

Przedstawiciel Komisji przedstawi komitetowi projekt środków, które mają być podjęte. Komitet przedstawi opinię na temat tego projektu w czasie jaki przewodniczący może ustalić w zależności od pilności sprawy. Opinia będzie wydana przez większość określoną w Artykule 148 (2) Traktatu w przypadku decyzji, które Rada powinna przyjąć na propozycję Komisji. Głosy przedstawicieli Krajów Członkowskich w komitecie będą oceniane w sposób określony w niniejszym Artykule. Przewodniczący nie będzie głosować.

Komisja przyjmie przewidziane środki jeżeli są zgodne z opinią komitetu.

Jeżeli środki nie są zgodne z opinią komitetu, lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja bezzwłocznie przedstawi Radzie propozycję dotyczącą środków, które należy podjąć. Rada będzie działać poprzez większość kwalifikowaną.

Jeżeli, do końca okresu trzech miesięcy od daty wystąpienia do Rady, Rada nie podejmie działania, proponowane środki będą przyjęte przez Komisję.

Artykuł 20

Przepisy przejściowe

l. Przepisy Dyrektywy 84/360/EEC, przepisy Artykułów 3, 5, 6 (3) i 7 (2) Dyrektywy 76/464/EEC oraz stosowne przepisy dotyczące systemów pozwoleń w Dyrektywach wymienionych w Aneksie II będą dotyczyć, bez szkody dla wyjątków uwzględnionych w Dyrektywie 88/609/EEC, istniejących instalacji ze względu na rodzaj działalności wymienionych w Aneksie I do czasu gdy środki wymagane zgodnie z Artykułem 5 niniejszej Dyrektywy zostaną podjęte przez kompetentne organy władzy.

2. Odnośne przepisy dotyczące systemów pozwoleń w Dyrektywach wspomnianych w paragrafie 1 nie będą mieć zastosowania do instalacji związanych z rodzajem działalności wymienionym w Aneksie I, które będą nowe w dniu wejścia życie niniejszej Dyrektywy.

3. Dyrektywa 84/360/EEC będzie uchylona po jedenastu latach od wejścia w życie.

Gdy tylko środki wspomniane w Artykule 4, 5 lub 12 zostaną podjęte w odniesieniu do instalacji, wyjątek, o którym mowa w Artykule 6 (3) Dyrektywy 76/464/EEC nie będzie już stosowany do instalacji objętych niniejszą Dyrektywą.

Działając na propozycję Komisji, Rada będzie, jeżeli to konieczne, zmieniać stosowne przepisy Dyrektyw, o których mowa w Aneksie II w celu dostosowania ich do wymogów niniejszej Dyrektywy przed dniem wygaśnięcia Dyrektywy 84/360/EEC, wspomnianej w pierwszym podparagrafie.

Artykuł 21

Wprowadzenie w życie

1. Kraje członkowskie przyjmą ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne konieczne do dostosowania do niniejszej Dyrektywy nie później niż trzy lata od jej wejścia w życie. Niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

Kiedy Kraje członkowskie przyjmą te środki, będą one odnosić się do niniejszej Dyrektywy lub będą zaopatrzone w stosowne odniesienie w przypadku ich oficjalnej publikacji. Metody tworzenia takiego odniesienia ustalą Kraje członkowskie.

2. Kraje członkowskie będą przedstawiać Komisji treść głównych przepisów prawa krajowego, które przyjęły w zakresie objętym niniejszą Dyrektywą.

Artykuł 22

Niniejsza Dyrektywa wejdzie w życie dwudziestego dnia od jej publikacji.

Artykuł 23

Niniejsza Dyrektywa jest skierowana do Krajów Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 24 września 1996.

W imieniu Rady

Przewodniczący E. FTTZGERALD

(1) OJ nr C 311 z dnia 17.11.1993, str. 6 i OJ nr C 165 z dnia 1.7.1995, str. 9.
(2) OJ nr C 195 z dnia 18.7.1995, blz. 54.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 1994 (OJ nr C 18 z dnia 23.1.1995, str. 96, Wspólne Stanowisko Rady z dnia 27 listopada 1995 (OJ nr C 87 z dnia 25.3.1996, str. 8) oraz Decyzja Parlamentu Europejskiego (OJ nr C 166 z dnia 10.6.1996).
(4) OJ nr C 138 z dnia 17.5.1993, str. 1.
(5) Dyrektywa OJ nr L 188 z dnia 16.7.1984, str. 20. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 91/692/EEC (OJ nr L 377 z dnia 31.12.1991, str. 48).
(6) Dyrektywa OJ nr L 129 z dnia 18.5.1976, str. 23. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 91/692/EEC (OJ No L 377, 31. 12. 1991, str. 48).
(7) OJ nr L 175 z dnia 5.7.1985, str. 40.
(8) Dyrektywa OJ nr L 246 z dnia 17.9.1980, str. 1. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 84/467/EEC (OJ nr L 265 z dnia 5.10.1984, str. 4).
(9) Dyrektywa OJ nr L 117 z dnia 8.5.1990, str. 1. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę Komisji 94/51/EC (OJ nr L 297 z dnia 18.11.1994, str. 29).
(10) Dyrektywa OJ nr L 117 z dnia 8.5.1990, str. 15. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę Komisji 94/15/EC (OJ nr L 103 z dnia 22.4.1994, str. 20).
(11) Dyrektywa OJ No L 194, 25. 7. 1975, str. 39. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 91/692/EEC (OJ No L 377, 31. 12. 1991, str. 48).
(12) Dyrektywa OJ No L 336, 7. 12. 1988, str. 1. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 90/656/EEC (OJ No L 353, 17. 12. 1990, str. 59).
(13) Dyrektywa OJ No L 230, 5. 8. 1982, str. 1. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 91/692/EEC (OJ No L 377, 31. 12. 1991, str. 48).
(14) OJ No L 158, 23. 6. 1990, str. 56.

ANEKS I

• Zakłady przemysłu energetycznego

• Produkcja i obróbka metalu

• Przemysł mineralny

• Przemysł chemiczny

• Gospodarka odpadami

• Inne działalności

ANEKS II
ANEKS III
ANEKS IV

ANEKS I

KATEGORIE DZIAŁALNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ, O KTÓRYCH MOWA W ARTYKULE 1

1. Niniejsza Dyrektywa nie obejmuje instalacji lub części instalacji stosowanych do badania, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów.

2. Wartości graniczne przedstawione poniżej zasadniczo odnoszą się do możliwości produkcyjnych lub wydajności produkcji. Jeżeli jeden operator prowadzi kilka przedsięwzięć podpadających pod ten sam podtytuł w ramach tej samej instalacji lub na tym samym terenie, możliwości takich przedsięwzięć sumują się.

1. Zakłady przemysłu energetycznego

1.1 Spalarnie ze znamionowym wsadem cieplnym przekraczającym 50 MW (1)

1.2 Rafinerie oleju mineralnego i gazu

1.3 Piece koksownicze

1.4 Zakłady gazyfikacji i skraplania węgla

2. Produkcja i obróbka metalu

2.1 Instalacje prażenia lub spiekania rudy metalu (włącznie z rudą siarczkową)

2.2 Instalacje do produkcji surówki odlewniczej lub stali (pierwotny i wtórny wytop) włączając stałe odlewanie, z wydajnością 2,5 ton na godzinę

2.3 Instalacje obróbki metali żelaznych:

(a) walcownia gorąca o wydajności ponad 20 ton surówki na godzinę

(b) kuźnie z młotami o energii przekraczającej 50 KJ na młot, gdzie stosowana energia cieplna przekracza 20 MW

(c) stosowanie metalowych powłok ochronnych z wsadem ponad 2 ton surówki na godzinę

2.4 Odlewnie metali żelaznych z wydajności ponad 20 ton dziennie

2.5 Instalacje

(a) do produkcji surówki nieżelaznej z rud metali, koncentratów lub surowców wtórnych w wyniku procesów metalurgicznych, chemicznych i elektrolitycznych

(b) do wytopu, włączając stapianie, metali nieżelaznych, włącznie z produktami z odzysku, (rafinacja, odlewnictwo, etc.) o wydajności topienia powyżej 4 ton dziennie dla ołowiu i kadmu oraz 20 ton dziennie dla wszystkich innych metali

2.6 Instalacje do powierzchniowej obróbki metalu i materiałów plastikowych z wykorzystaniem procesów elektrolitycznych lub chemicznych gdzie objętość zbiorników przekracza 30 m3

3. Przemysł mineralny

3.1 Instalacje do produkcji klinkieru cementowego w piecach rotacyjnych o wydajności ponad 500 ton dziennie lub wapna w piecach rotacyjnych o wydajności ponad 50 ton dziennie lub w innych piecach o wydajności ponad 50 ton dziennie

3.2 Instalacje do produkcji azbestu i produktów opartych na azbeście

3.3 Instalacje do wytwarzania szkła włącznie z włóknem szklanym z wydajnością przetopu 20 ton dziennie

3.4 Instalacje do wytopu substancji mineralnych włącznie z produkcją włókien mineralnych o wydajności ponad 20 ton dziennie

3.5 Instalacje do produkcji wyrobów ceramicznych poprzez wypalanie a zwłaszcza dachówki, cegieł, cegieł ognioodpornych, wyrobów kamionkowych i porcelany, o wydajności 75 ton dziennie, i/lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3 o gęstości ponad 300 kg/m3 na piec

4. Przemysł chemiczny

Produkcja w znaczeniu kategorii przedsięwzięć zawartych w tej sekcji oznacza produkcję na skalę przemysłową przez chemiczną obróbkę substancji lub grup substancji wymienionych w Sekcjach 4.1 do 4.6

4.1 Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych związków organicznych, takie jak:

(a) węglowodory proste (łańcuchowe lub pierścieniowe, nasycone lub nienasycone alifatyczne lub aromatyczne)

(b) węglowodory zawierające tlen takie jak alkohole, aldehydy, ketony, kwasy karboksylowe, estry, octany, etery, nadtlenki, żywice epoksydowe

(b) (c) węglowodory siarkawe

(b) (d) węglowodory azotowe takie jak aminy, amidy, związki azotawe, nitrozwiązki lub związki azotanu, nitryle, izocyjanki

(e) węglowodory zawierające fosfor

(f) węglowodory halogenowe

(g) związki organometaliczne

(h) podstawowe tworzywa (syntetyczne włókna polimerowe i włókna oparte na celulozie)

(i) kauczuki syntetyczne

(j) farby i pigmenty

(k) środki powierzchniowo czynne

4.2 Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych substancji nieorganicznych, takich jak:

(a) gazy takie jak amoniak, chlor lub chlorowodory, fluor lub fluorowodory, tlenki węgla, związki siarki, tlenki azotu, wodór, dwutlenek siarki, chlorokarbony

(b) kwasy, takie jak chromowy, kwas fluorowodorowy, kwas fosforowy, kwas azotowy, kwas solny, kwas siarkowy, oleum, kwasy siarkawe

(c) zasady, takie jak wodorotlenek amonu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek sodu

(d) sole, takie jak chlorek amonu, chloran potasu, węglan potasu, węglan sodu, azotan srebra

(e) niemetale, tlenki metali lub inne związki nieorganiczne takie jak węglik wapnia, silikon/krzem, węglik silikonu

4.3 Instalacje chemiczne do produkcji nawozów na bazie fosforu, azotu i potasu (nawozy proste lub złożone)

4.4 Instalacje chemiczne do produkcji środków ochrony roślin i biocydów

4.5 Instalacje wykorzystujące procesy chemiczne lub biologiczne do produkcji podstawowych produktów farmaceutycznych

4.6 Instalacje chemiczne do produkcji materiałów wybuchowych

5. Gospodarka odpadami

Bez szkody dla Artykułu 11 Dyrektywy 75/442/EEC lub Artykułu 3 Dyrektywy Rady 91/689/EEC z 12 grudnia 1991 w sprawie odpadów niebezpiecznych (2):

5.1 Instalacje do usuwania lub odzysku z odpadów niebezpiecznych określonych w liście, o której mowa w Artykule 1 (4) Dyrektywy 91/689/EEC określonych w Aneksie IIA i IIB (R1, R5, R6 R8 i R9) do Dyrektywy 75/442/EEC oraz Dyrektywy Rady 75/439/EEC z 16 czerwca 1975 w sprawie usuwania zużytych olejów (3), o wydajności ponad 10 ton dziennie

5.2 Instalacje spalania odpadów komunalnych zgodnie z definicją Dyrektywy Rady 89/369/EEC z 8 czerwca 1989 w sprawie zapobieganiu zanieczyszczeniom powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych (4) oraz Dyrektywy Rady 89/429/EEC z 21 czerwca 1989 w sprawie redukcji zanieczyszczenia powietrza pochodzącego od istniejących zakładów spalania odpadów komunalnych (5) o wydajności ponad 3 ton na godzinę

5.3 Instalacje do usuwania odpadów nie powodujących zagrożeń zgodnie z definicją w Aneksie IIA do Dyrektywy 75/442/EEC, punkty D8 i D9, o wydajności 50 ton dziennie

5.4 Wysypiska przyjmujące ponad 10 ton odpadów dziennie lub o całkowitej pojemności ponad 25000 ton, wyłączając wysypiska odpadów obojętnych

6. Inne działalności

6.1 Zakłady przemysłowe do produkcji:

(a) pulpy z drewna i innych materiałów włóknistych

(b) papieru i tektury o wydajności ponad 20 ton dziennie

6.2 Zakłady obróbki wstępnej (mycie, wybielanie) lub barwienia włókien lub tekstyliów, o wydajności ponad 10 ton dziennie

6.3 Zakłady garbowania skór o wydajności ponad 12 ton produktu końcowego dziennie

6.4 (a) Rzeźnie, których produkcja mięsa przekracza 50 ton dziennie

(b) Zakłady produkcji i przetwórstwa produktów żywnościowych z:

- surowych produktów pochodzenia zwierzęcego (oprócz mleka) o wydajności ponad 75 ton produktu końcowego

- surowych produktów roślinnych o wydajności ponad 300 ton produktu końcowego dziennie

(c) Zakłady produkcji i przetwórstwa mleka o zużyciu mleka większym niż 200 ton dziennie

6.5 Instalacje do usuwania lub recyklingu padliny zwierzęcej oraz odpadów zwierzęcych o wydajności ponad 10 ton dziennie

6.6 Instalacje do intensywnej hodowli drobiu i świń z więcej niż:

(a) 40 000 miejscami dla drobiu

(b) 2 000 miejscami dla produkcji świń (ponad 30 kg), lub

(c) 750 miejscami dla macior

6.7 Instalacje do powierzchniowej obróbki substancji, obiektów lub produktów z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, zwłaszcza do obróbki, drukowania, pokrywania, odtłuszczania, uszczelniania, sortowania, malowania, czyszczenia i impregnowania o wydajności ponad 150 kg na godzinę lub ponad 200 ton rocznie

6.8 Instalacje do produkcji węgla lub elektrografitu poprzez spalanie lub grafityzację

(1) Szczególne wymagania Dyrektywy 88/609/EEC dla istniejących instalacji pozostają w mocy do 31 grudnia 2003 roku.
(2) Dyrektywa OJ nr L 377 z dnia 31.12.1991, str. 20. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 94/31/EC (OJ nr L 168 z dnia 2.7.1994, str. 28).
(3) Dyrektywa OJ nr L 194 z dnia 25.7.1975, str. 23. z ostatnimi poprawkami wprowadzonymi przez Dyrektywę 91/692/EEC (OJ nr L 377 z dnia 31.12.1991, str. 48).
(4) OJ nr L 163 z dnia 14.6.1989, str. 32.
(5) OJ nr L 203 z dnia 15.7.1989, str. 50.

ANEKS II

LISTA DYREKTYW UE, DO KTÓRYCH ODNOSZONO SIĘ W ARTYKUŁACH 18 (2) I 20

 

1. Dyrektywa Rady 87/217/EEC w sprawie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczeń azbestowych

2. Dyrektywa Rady 82/176/EEC w sprawie dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z przemysłu elektrolizy chlorków metali alkalicznych

3. Dyrektywa Rady 83/513/EEC w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów kadmu.

4. Dyrektywa Rady 84/156/EEC w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z sektorów innych niż przemysł elektrolizy chlorków metali alkalicznych

5. Dyrektywa Rady 84/491/EEC w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów sześciochlorocykloheksanu

6. Dyrektywa Rady 86/280/EEC w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych niebezpiecznych substancji objętych wykazem I załšcznika do Dyrektywy 76/464/EEC, poprawiona przez Dyrektywę Rady 88/347/EEC oraz 90/415/EEC nowelizujšce Aneks II do Dyrektywy 86/280/EEC

7. Dyrektywa Rady 89/369/EEC w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe zakłady spalania odpadów komunalnych

8. Dyrektywa Rady 89/429/EEC w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejšce zakłady spalania odpadów komunalnych

9. Dyrektywa Rady 94/67/EC w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych

10. Dyrektywa Rady 92/112/EEC w sprawie procedur harmonizacji programów redukcji i docelowego wyeliminowania zanieczyszczenia spowodowanego przez odpady z przemysłu dwutlenku tytanu

11. Dyrektywa Rady 88/609/EEC w sprawie ograniczania emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania paliw, ostatnio znowelizowana przez Dyrektywę Rady 94/66/EC

12. Dyrektywa Rady 76/464/EEC w sprawie zanieczyszczania spowodowanego przez niektóre substancje odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty

13. Dyrektywa Rady 75/442/EEC w sprawie odpadów, znowelizowana przez Dyrektywę Rady 91/156/EEC  

14. Dyrektywa Rady 75/439/EEC w sprawie usuwania olejów odpadowych

15. Dyrektywa Rady 91/689/EEC w sprawie odpadów niebezpiecznych

ANEKS III

 

LISTA GŁÓWNYCH SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH, KTÓRE MAJĄ BYĆ UWZGLĘDNIANE PRZY USTALANIU GRANICZNYCH WIELKOŚCI EMlSJI

POWIETRZE

l. Dwutlenek siarki i inne związki siarki

2. Tlenki azotu i inne związki azotu

3. Tlenek węgla

4. Lotne związki organiczne

5. Metale i ich związki

6. Pył

7. Azbest (pył zawieszony, włókna)

8. Chlor i jego związki

9. Fluor i jego związki

10. Arsen i jego związki

11. Cyjanek

12. Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które mogą wpłynąć na rozmnażanie drogą powietrzną

13. Polichlorowane dwubenzodioksyny i polichlorowane dwubenzofurany

WODA

1. Związki chloroorganiczne i substancje mogące utworzyć takie związki w środowisku wodnym

2. Związki fosforoorganiczne

3. Związki cynoorganiczne

4. Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które mogą wpłynąć na rozmnażanie w lub poprzez środowisko wodne

5. Węglowodory trwałe oraz trwałe i bioakumulacyjne, toksyczne substancje organiczne

6. Cyjanki

7. Metale i ich związki

8. Arsen i jego związki

9. Biocydy i środki ochrony roślin

10. Materiały zawieszone

11. Substancje, które przyczyniają się do eutrofizacji (zwłaszcza azotany i fosforany)

12. Substancje, które mają niepożądany wpływ na równowagę tlenową (oraz można je pomierzyć z wykorzystaniem parametrów takich jak BZT, ChZT, etc.)

ANEKS IV

Względy, które należy wziąć pod uwagę ogólnie lub w konkretnych przypadkach przy określaniu najlepszych dostępnych technik, zgodnie z Artykułem 2 (11), mając na względzie prawdopodobne koszty i zyski wynikające ze środków i zasad ostrożności i zapobiegania:

1. wykorzystanie technologii nisko odpadowych

2. wykorzystanie mniej niebezpiecznych substancji

3. rozwój odzysku i recyclingu substancji wytwarzanych i wykorzystywanych w procesach oraz odpadów

4. porównywalne procesy, usprawnienia lub metody działania, które zostały wypróbowane z sukcesem na skalę przemysłową

5. postęp technologiczny i rozwój wiedzy

6. natura, skutki i wielkość danych emisji

7. terminy przekazania do eksploatacji dla nowych i istniejących instalacji

8. czas potrzebny do wprowadzenia najlepszych dostępnych technik

9. zużycie i właściwości surowców (włącznie z wodą) wykorzystywanych w procesie oraz ich wydajność energetyczna

10. potrzeba zapobiegania lub redukcji do minimum całkowitego wpływu emisji na środowisko oraz związanych z tym zagrożeń

11. potrzeba zapobiegania wypadkom oraz minimalizacji skutków dla środowiska

12. informacja opublikowana przez Komisje zgodnie z Artykułem 16 (2) lub przez organizacje międzynarodowe

[1] Tytuł Dyrektywy w języku angielskim, który brzmi : Integrated pollution prevention and control sprawia trudność przy tłumaczeniu na język polski, ze względu na różniące się znaczenia słowa control i kontrola. W języku angielskim control oznacza przede wszystkim możliwość panowania nad czymś, sterowania, wpływu na przebieg (np. procesu) podczas gdy w jezyku polskim słowo kontrola funkcjonuje raczej jako synonim sprawowania nadzoru, inspekcji lub weryfikacji. Dlatego też w niniejszym tłumaczeniu użyto słowa ograniczanie a nie kontrola, jako lepiej oddające ideę dyrektywy, jakkolwiek taka interpretacja ma również swoje wady.

---