Projektowanie bloku biologicznego oczyszczalni ścieków.

1. Dane niezbędne do obliczeń:

I Wydajność:

Przepustowość bloku biologicznego zależna jest od rodzaju kanalizacji. Do projektowanej oczyszczalni jest przyłączona kanalizacja rozdzielcza i tylko sanitarna. Do obliczeń wykorzystywane są średnie przepływy ścieków miejskich: dobowy i godzinowy.

• Średni dobowy przepływ ścieków:

• Średni godzinowy przepływ ścieków:

II Skład ścieków po oczyszczaniu mechanicznym:

stężenie określonego składnika po mechanicznym oczyszczaniu.

1. Stężenie zawiesin po oczyszczaniu mechanicznym:

,

Gdzie:

60%,

,

.

2. Stęzenie BZT₅ w ściekach oczyszczonych mechanicznie:

,

Gdzie:

33%,

,

.

3. Stężenie azotu ogólnego w ściekach oczyszczonych mechanicznie:

Gdzie:

15%,

,

.

4. Stężenie azotu azotanowego w ściekach oczyszczonych mechanicznie:

5. Stężenie azotu kjeldahla w ściekach oczyszczonych mechanicznie:

6. Stężenie fosforu ogólnego w ściekach oczyszczonych mechanicznie:

Gdzie:

10%,

III. Wymagana jakość ścieków oczyszczonych biologicznie:

Dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń w ściekach oczyszczonych określam na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dn 22 listopada 2002 w sprawie warunków jakie należy spełnić przy odprowadzaniu ścieków do ziemi.

Tabela 1.

Lp.	Nazwa wskaźnika	Jednostka	Najwyższe dopuszczalne wartości wskażników lub min.% usunięcia zeanieczyszczeń przy RLM ze względu na BZT5
						<2000	2000-9999	10000-14999	15000-99999	>100000
1.	BZT5	mgO2/dm^3 min% usun.	40 -	25 lub 70-90	25 lub 70-90	15 lub 90*	15 lub 90
2.	ChZT	mgO2/dm^3 min% usun.	150 -	125 lub 75	125 lub 75	125 lub 75	125 lub 75
3.	Zawiesina ogólna	mg/dm^3 min% usun.	50 -	35 lub 90	35 lub 90	35 lub 90	35 lub 90
4.	Azot ogólny	mgN/dm^3 min%usun.	30* -	15* -	15* i 35	15 lub 80	10 lub 85
5.	Fosfor ogólny	mgP/dm^3 min%usun.	5* -	2* -	2* i 40	2 lub 85	1 lub 90

* wartości wymagane w ściekach odprowadzanych do jezior i ich odpływów.

Niezbędny stopień oczyszczania zanieczyszczeń policzyłem dla danych parametrów biorąc pod uwagę warunki jakie muszą spełniać ścieki oczyszczone (Tabela 1).

Równoważna liczba mieszkańców ze względu na BZTw mieście wynosi:

,

Gdzie:

średni dobowy ładunek BZT w ściekach surowych,

wskaźnik jednostkowego ładunku BZT₅ zanieczyszczeń gO₂/Md,

60 gO₂/Md [Wartość przyjęta na podstawie I]

Dana równoważna liczba mieszkańców wskazuje na stosowanie wartości z przedziału 10000 -14999 mieszkańców w tabeli I.

Dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń w ściekach oczyszczonych:

1. Dopuszczalne stężenie BZT₅ w ściekach oczyszczonych:

,

Spośród obu powyższych wartości wybieram wartość łagodniejszą czyli 29 gO₂/m³.

2. Dopuszczalne stężenie ChZT w ściekach oczyszczonych:

Spośród obu powyższych wartości wybieram wartość łagodniejszą czyli 141,3 gO₂/m³.

3. Dopuszczalne stężenie zawiesiny ogólnej w ściekach oczyszczonych:

Spośród obu powyższych wartości wybieram wartość łagodniejszą czyli 35 g/m³.

4. Dapuszczalne stężenie azotu ogólnego w ściekach oczyszczonych:

Ponieważ oba powyższe warunki muszą być spełnione to wybieram wartość bardziej rygorystyczną czyli 15 gN/m^3.

5. Dopuszczalne stężenie fosforu ogólnego w ściekach oczyszczonych:

Ponieważ oba powyższe warunki muszą być spełnione to wybieram wartość bardziej rygorystyczną czyli 2 gP/m³.

Tabela 2. Zestawienie dapuszczalnych stężeń w ściekach oczyszczonych.

Skład ścieków oczyszczonych
Wskażnik	Jednostka	Wartość
BZT5	gO2/m^3	29
ChZT	gO2/m^3	141,3
Zawiesina ogólna	g/m^3	26,2
Azot ogólny	gN/m^3	15
Fosfor ogólny	gP/m^3	2

IV. Parametry kinetyczne procesu osadu czynnego.

Współczynniki:

1.
- Współczynnik właściwej szybkości przyrostu biomasy;

2.
-Współczynnik maksymalnej właściwej szybkości przyrostu biomasy;

3.
-Współczynnik właściwej szybkości usuwania substratu;

4.
-Współczynnik wydajności przyrostu biomasy;

5.
-Współczynnik szybkości obumierania biomasy;

6.
-Stała substratowa;

Tabela 3. Tabela stałych.

-	Biodegradacja Heterotrofy	Nitryfikacja Nitryfikanty	Denitryfikacja Beztlenowce
	-	-
			-
	-	-

V. Obliczenia:

3. Obliczenie komory nitryfikacji:

3.1 Wartość stężenia obliczeniowego BZT₅:

3.2 Objętość komór osadu czynnego:

Objętość komór nitryfikacji.

Gdzie:

- Stężenie suchej masy heterotrofów, 3000gsm/m³,

- Czas napowietrzania,

Wymagana objętość komór:

3.3 Wymagany wiek osadu tlenowego:

3.4 Przyrost heterotrofów:

3.5 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów.

Gdzie:

a₁- udział azotu w biomasie=12,3% smo,

f_V- Wskażnik zawartości suchej masy= 70% = 0,7;

3.6 Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

, natomiast wiek osadu tlenowego powinien być większy od wieku minimalnego by nitryfikacja zachodziła. W tym wypadku należy za WO_T przyjąć wartość 7 dób. Dla wartości WO_T =7d liczę kolejno współczynnik właściwej szybkości usuwania substancji, q^H i wartość stężenia obliczeniowego BZT₅,
.

Wymagana właściwa szybkość usuwania substancji:

Wartość stężenia obliczeniowego BZT₅:

Wartość obliczeniowa
jest maksymalną wartością, przy której uzyskujemy wiek osadu tlenowego większy od minimalnego. Wartość tę zaokrąglamy w dół.

Przyjęto zatem
= 7 gO₂/m³.

Wartość tę wprowadzam do punktu 3.1 i powtwrzam obliczenia.

3.1 Wartość stężenia obliczeniowego BZT₅:

= 7 gO₂/m³.

3.2 Objętość komór osadu czynnego:

Objętość komór nitryfikacji.

Czas napowietrzania:

Wymagana objętość komór:

3.3 Wymagany wiek osadu tlenowego:

3.4 Przyrost heterotrofów:

3.5 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów.

3.6 Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7 Stężenie azotu Kjeldahla po nitryfikacji:

3.8 Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9 Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego;

z₁- Współczynnik przeliczeniowy suchej masy organicznej na suchą masę.

z₁=1/f_V = 1/0,7 = 1,42gsm/gsmo.

3.10 Przyrost nitryfikantów:

3.11 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12 Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

; (*)

Podstawiając ΔN₂, oraz ΔN₁otrzymujemy:

ΔN₂/ΔN₁= 40,40/39,36 =1,026.

Wartość powyższego ilorazu jest za duża. By to zmienić i spełnić warunek (*) to wracam do punktu 3.6 i we wzorze zamiast ΔN₁ wstawiam ΔN₂ . W toku obliczeń otrzymuję wartość ΔN₃ dla której to sprawdzam warunek (*).

3.6' Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7' Stężenie azotu Kjeldahla po nitryfikacji:

3.8' Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9' Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego:

3.10' Przyrost nitryfikantów:

3.11' Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12' Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

Podstawiając do warunku (*) ΔN₃, oraz ΔN₂otrzymujemy:

ΔN₃/ΔN₂= 40,39/40,40 =0,9998.

Warunek (*) jest spełniony zatem przyjmuje ΔN₁=40,39 do dalszych obliczeń.

3.13 Bilans składu ścieków po komorze tlenowej:

2. Obliczenie komory denitryfikacji: STOPIEŃ II

2.1 Skład ścieków dopływających do komory denitryfikacji:

2.2 Wyznaczenie masy azotu do denitryfikacji:

Masa azotu azotanowego w dopływie do komory denitryfikacji:

Dopuszczalna masa azotu w odpływie z oczyszczalni:

Masa azotu do denitryfikacji:

2.3 Parametry technologiczne komory denitryfikacji:

Wymagana masa biomasy w komorze:

;

q^D- właściwa szybkość denitryfikacji,

Wymagana objętość komór denitryfikacji:

X_D- stężenie biomasy w komorze denitryfikacji,

Czas przetrzymania w komorze denitryfikacji:

Przyrost osadów w komorze denitryfikacji:

;

2.4 Bilans związków azotu po denitryfikacji:

Azot wbudowany w biomasę w komorze denitryfikacji:

Azot zdenitryfikowany:

Azot w dopływie do komory tlenowej:

2.5 Bilans związków węgla po denitryfikacji:

BZT₅ usunięte po denitryfikacji:

n₁- jednostka zużycia BZT₅ dla potrzeb denitryfikacji 2,3 gBZT₅/1gNO₃^- przekształconego.

BZT₅w dopływie do komory tlenowej:

2.6 Skład ścieków po komorze denitryfikacji:

Liczę cały punkt 3 aż do sprawdzenia w punkcie 3.13 i porównuje stężenie obniżone azotanów ze stężeniem założonym.

3.1 Wartość stężenia obliczeniowego BZT₅:

= 7 gO₂/m³.

3.2 Objętość komór osadu czynnego:

Objętość komór nitryfikacji:

Czas napowietrzania:

Wymagana objętość komór:

3.3 Wymagany wiek osadu tlenowego:

3.4 Przyrost heterotrofów:

3.5 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów:

3.6 Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7 Stężenie azotu kjeldahla po nitryfikacji:

3.8 Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9 Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego:

3.10 Przyrost nitryfikantów:

3.11 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12 Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

ΔN₂/ΔN₁= 28,72/27,60 =1,041. Warynek (*) nie jest spełniony zatem powtarzam obliczenia od punktu 3.6 wprowadzając za wartość ΔN₁ wartość ΔN₂ =28,72 kgN/d.

3.6' Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7' Stężenie azotu kjeldahla po nitryfikacji:

3.8' Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9' Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego:

3.10' Przyrost nitryfikantów:

3.11' Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12' Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

Podstawiając do warunku (*) ΔN₃, oraz ΔN₂otrzymujemy:

ΔN₃/ΔN₂= 28,71/28,72 =0,9997.

Warunek (*) jest spełniony zatem przyjmuje ΔN₁ =28,71 do dalszych obliczeń.

3.13 Bilans składu ścieków po komorze tlenowej:

STOPIEŃ III

Wartość
powinna być równa C_zał = 10 ± 0,5 gN/m³. Ponieważ warunek ten nie jest spełniony, to należy przeprowadzić korektę masy azotu do denitryfikacji w punkcie 2.2. Biorąc pod uwagę, że wartość
to ładunek azotu do denitryfikacji zwiększam o wartość

2.2 Wyznaczenie masy azotu do denitryfikacji:

2.3 Parametry technologiczne komory denitryfikacji:

Wymagana masa biomasy w komorze:

;

q^D- właściwa szybkość denitryfikacji,

Wymagana objętość komór denitryfikacji:

X_D- stężenie biomasy w komorze denitryfikacji,

Czas przetrzymania w komorze denitryfikacji:

Przyrost osadów w komorze denitryfikacji:

;

2.4 Bilans związków azotu po denitryfikacji:

Azot wbudowany w biomasę w komorze denitryfikacji:

Azot zdenitryfikowany:

Azot w dopływie do komory tlenowej:

2.5 Bilans związków węgla po denitryfikacji:

BZT₅ usunięte po denitryfikacji:

n₁- jednostka zużycia BZT₅ dla potrzeb denitryfikacji 2,3 gBZT₅/1gNO₃^- przekształconego.

BZT₅w dopływie do komory tlenowej:

2.6 Skład ścieków po komorze denitryfikacji:

Liczę cały punkt 3 aż do sprawdzenia w punkcie 3.13 i porównuje stężenie obniżone azotanów ze stężeniem założonym.

3.1 Wartość stężenia obliczeniowego BZT₅:

= 7 gO₂/m³.

3.2 Objętość komór osadu czynnego:

Objętość komór nitryfikacji.

Czas napowietrzania:

Wymagana objętość komór:

3.3 Wymagany wiek osadu tlenowego:

3.4 Przyrost heterotrofów:

3.5 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów:

3.6 Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7 Stężenie azotu kjeldahla po nitryfikacji:

3.8 Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9 Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego:

3.10 Przyrost nitryfikantów:

3.11 Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12 Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

Podstawiając do warunku (*) ΔN₁, oraz ΔN₂ otrzymujemy:

ΔN₂/ΔN₁= 27,35/26,22 =1,043. Warynek (*) nie jest spełniony zatem powtarzam obliczenia od punktu 3.6 wprowadzając za wartość ΔN₁ wartość ΔN₂ =27,35 kgN/d.

3.6' Azot pozostały po wbudowaniu w biomasę heterotrofów:

Liczę dla sprawdzenia minimalny wiek asadu, aby sprawdzić, czy nitryfikacja zachodzi.

Wniosek: Nitryfikacja zachodzi.

3.7' Stężenie azotu kjeldahla po nitryfikacji:

3.8' Stężenie azotanów w odpływie z komory osadu czynnego:

3.9' Stężenie biomasy nitryfikantów w komorze osadu czynnego:

3.10' Przyrost nitryfikantów:

3.11' Azot wbudowany w biomasę heterotrofów i nitryfikantów:

3.12' Sprawdzenie warunków zakończenia obliczenia nitryfikacji:

Podstawiając do warunku (*) ΔN₃, oraz ΔN₂otrzymujemy:

ΔN₃/ΔN₂= 27,34/27,35 =0,9996.

Warunek (*) jest spełniony zatem przyjmuje ΔN₁ =27,34 do dalszych obliczeń.

3.13 Bilans składu ścieków po komorze tlenowej:

Wartość

4. Usuwanie związków fosforu na drodze biologicznej.

W tym punkcie liczone są dwa układy, tzn.: układ dwukomorowy i układ trzykomorowy.

- stężenie fosforu ogólnego w formie rozpuszczonej po wbudowaniu w biomasę,

a₂- udział fosforu w biomasie, proste wbudowanie w biomasę to a₂= 2,3%, natomiast gdy nadmiarowe wbudowanie w biomasę to a₂= 8%.

Przyjmuje wartość wbudowania w biomasę w układzie 3 komorowym a₂= 5%.

4.1 Układ dwukomorowy:

4.2 Układ trzykomorowy:

5. Stężenia zanieczyszczeń po procesie biologicznego oczyszczania:

1. Stężenie zawiesin:

2. Stężenie BZT₅:

;

Wartość dopuszczalna wynosi 29 gO₂/m³.

3. Azot amonowy:

4. Azot kjeldahla:

5. Azot azotanowy:

6. Azot ogólny:

Wartość dopuszczalna wynosi 15 gN/m³.

7. Fosfor ogólny:

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

Wartość dopuszczalna fosforu ogólnego ma wynosić 2 gP/m³.

6. Usuwanie fosforu w procesie chemicznego strącania:

Proces symultanicznego strącania jednocześnie z biologicznym przetwarzaniem.

1. Dawka i zapotrzebowanie koagulanta:

Stosuję koagulanty żelazowe gdzie Me: P_us = 1: 3 molMe/molP_us.

Wybrałem siarczan żelazowy Fe₂(SO₄)₃*9H₂O.

- masa cząsteczkowa koagulanta;

- masa cząsteczkowa fosforu;

- zakładane stężenie fosforu rozpuszczonego po strąceniu;

-stosunek molowy koagulantu do fosforu usuwanego Me : P_us, Dla Fe₂(SO₄)₃*9H₂O
=0,5.

Zapotrzebowanie koagulanta:

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

2. Stężenie fosforu po chemicznym strącaniu:

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

3. Przyrost osadu związany z chemicznym strącaniem:

p₁- współczynnik jednostkowego przyrostu zawiesin ze strącania fosforanów , wynosi dla koagulantów 1molowych żelazowych 4,87 gsm/gP_us.

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

4. Przyrost i stężenie osadu po symultanicznym strącaniu fosforanów.

Objętość komór:

Całkowity wiek osadu:

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

7. Warunki sedymentacji osadu oraz recyrkulacji α i β:

1. Obciążenie hydrauliczne powierzchni osadników wtórnych:

1. Układ dwukomorowy:

2. Układ trzykomorowy:

Do obliczenia osadnika wtórnego przyjmujemy wartość obciążenia hydraulicznego niższą z powyższych. Czas przetrzymania w osadniku przyjmujemy 4 godziny.

2. Zawartość suchej masy osadu w recyrkulacie:

IO - indeks osadu równy 50 - 150 cm³/g.

3. Stopień recyrkulacji osadu α:

1. Układ dwukomorowy:

;

2. Układ trzykomorowy:

7.4 Stopień recyrkulacji azotanów β:

;

3. Układ dwukomorowy:

4. Układ trzykomorowy:

8. Obliczenie komory beztlenowej:

;

- zakładana szerokość komory beztlenowej: B = 3m;

- zakładana głębokość komory beztlenowej: H = 3m;

-długość komory beztlenowej wynosić będzie: L = 26m;

Obliczeniowa objętość komory beztlenowej wynosi:

9. Zapotrzebowanie tlenu:

- stężenie BZT₅ po denitryfikacji,

- stężenie obliczeniowe + stężenie związków refrakcyjnych,

- wartość wynosząca 0,1 - 0,12 gO₂/gsm,

- objętość komory tlenowej, napowietrzania;

10. Dobór osadnika wtórnego.

Osadniki to obiekty lub urządzenia służące do wydzielania ze ścieków zawiesin łatwo opadających przy pomocy zjawiska sedymentacji. Ścieki w osadniku przepływają ze zmniejszoną prędkością. Dzięki przetrzymaniu ma miejsce rozdział dwóch faz: wody i zawieszonych w niej cząstek.

W projekcie dokonuje wyboru osadnika z pośród dostępnych rodzaji i typów w typoszeregach z książki [1].

10.1
Wybór rodzaju osadnika:

A) Osadnik o przepływie poziomym, radialny:

1. Zakładane parametry pracy:

O_h - obciążenie hydrauliczne powierzchni osadnika, O_h = 0,64m³/m²*h;

- czas przetrzymania retencji
= 4h;

2. Powierzchnia czynna rzutu osadnika:

3. Objętość części przepływowej:

4. Czynna głębokość osadnika:

5. Średnica osadnika:

Średnica ta jest mniejsza od najmniejszej w typoszeregu osadników radialnych D = 18m dlatego też nie mogę przyjąć osadnika radialnego. W takim przypadku wykonuje obliczenia dla osadnika podłużnego.

B) Osadnik o przepływie poziomym, podłużny:

1. Zakładane parametry pracy:

O_h - obciążenie hydrauliczne powierzchni osadnika, O_h = 0,64m³/m²*h;

- czas przetrzymania retencji
= 4h;

2. Czynna powierzchnia rzutu osadnika:

3. Czynna pojemność osadnika:

4. Czynna głębokość osadnika:

5. Długość i szerokość osadnika oraz liczba jednostek:

Według zaleceń unifikacyjnych wymiary osadników mają spełniać warunek:

natomiast

Biorąc pod uwagę, że przepływ dla którego projektuje osadnik jest mały, to wybieram najmniejsze wymiary z typoszeregu, książka [1].

Niech

Zatem L' = 24 m zgodnie z zaleceniami typoszeregu.

Liczba jednostek wynosi:

Wybieram dwa osadniki OPowt - 4,5(1) o długości 24 metry każdy. Zakładam, że osadniki wyposażone będą w koryta przelewowe o długości 2 metry każdy. Długość czynna osadnika wynosić zatem będzie 22 metry.

W tym przypadku:

Rzeczywisty przekrój rzutu osadników:

-rzeczywiste obciążenie hydrauliczne osadnika wynosi:

Ponieważ obliczone obciążenie hydrauliczne dla wybranych osadników jest mniejsze od obciążenia wymaganego, ale nie odbiega o więcej niż 10% od jego wartości to można zastosować te osadniki.

Rzeczywista objętość osadników:

-rzeczywisty czas przetrzymania:

Wybrane osadniki zapewniają odpowiednie oczyszczenie ścieków oraz mają wystarczającą rezerwę na przepływ maksymalny. Stosowanie dwóch osasdników stwarza rezerwę na wypadek awarii w przeciwieństwie do wariantu z jednym osadnikiem.

6. Teoretyczna prędkość przepływu:

- czynny przekrój poprzeczny:

Przy
;

Przy

7. Całkowita głębokość osadnika:

- na końcu osadnika:

Gdzie:

h_g -odległość od zwierciadła ścieków do krawędzi ścian osadnika, m.;

h_d - dolna warstwa neutralna, m.;

- na poczatku osadnika:

Gdzie:

L''- długość osadnika z potrąceniem długości leja, m;

i -spadek dna osadnika, 1‰.

Dostosowując wymiary osadnika do wymiarów z typoszeregu mam:

H_p'=3,6m oraz

8. Wymiarowanie lejów osadowych:

Przyjęto po dwa leje w jednym osadniku.

Wstępne wymiary leja osadowego wynoszą:

L =2,1m.;

B =2,1m;

H_S =1,8m,

Objętość leja wynosi:

9. Częstotliwość spustu osadów:

Gdzie:

n - liczba osadników,

V_L- całkowita objętość lejów osadowych,

V_os- dobowa objętość osadów,

10. Obliczenie koryta przelewowego osadnika:

Gdzie:

L_p - Długość krawędzi przelewowej, m.;

O_hp - Obciążenie hydrauliczne krawędzi przelewowych,

O_hp ≤ 20 m³/m²*h,

---