Cechy p.k.s.: 1. kompleksowość regulacji (zawiera prawo materialne, procesowe i wykonawcze) (2) zamknięty charakter ustawy w części materialnoprawnej - ogólne unormowania kks mają zastosowanie tylko do przestępstw i wykroczeń skarbowych (3) autonomiczność: a) samodzielne uregulowanie zasad odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia skarbowe (b) odmienne instytucje od prawa karnego - dobrowolne poddanie się odpowiedzialności - odpowiedzialność posiłkowa - interwencja (c) suwerenność legislacyjna - uregulowanie zasad odpowiedzialności w kks co stwarza własne nazewnictwo przestępstwa (4) generalna recepcja przepisów proceduralnych i wykonawczych zawartych w innych ustawach (5) blankietowość przepisów materialno - prawnych dla prawidłowego odczytania dyspozycji normy prawnej trzeba sięgnąć do normy prawnej innej ustawy (6) liczne odesłania wewnętrzne kodeksu karnego skarbowego (7) wśród czynów zabronionych wykroczenie stanowi łagodniejszy charakter odpowiedzialności (8) ze względu na interes chroniony dominują kary majątkowe, przy czym grzywny określone są autonomicznie Cechy przestępstwa i wykroczenia skarbowego: 1) czyn ludzki (2) czyn społecznie szkodliwy (3) musi to być czyn karalny (4) musi być bezprawny(zabroniony pod groźbą kary) (5) jego karygodność(nie stanowi przestępstwa czyn o znikomej szkodliwości społecznej) (6) zawinienie w chwili popełnienia Rozróżnienie przestępstwa i wykroczenia następuje na kryterium zagrożenia karą. Społeczna szkodliwość czynu - art. 53&7 kks :przy ocenie stopnia szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również postać zamiaru, motywację, rodzaj naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia. Wina - personalny zarzut w stosunku do sprawcy. Cechy przestępstwa (kks) - Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia lub pozbawienia wolności. Kara ograniczenia wolności wymierzana jest tylko w stosunku do jednego przestępstwa (110 kks) Pozbawienie wolności w 59 przypadkach, najczęściej do roku i do 3 lat. Wykroczenie - 53&3 kks - Jest to czyn zabroniony pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności albo wartość przedmiotu nie przekracza pięciokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi. Podmiot czynu skarbowego - osoba fizyczna, która zindywidualizowana jest wskazanymi w przepisie cechami. Granica wieku 17 lat - ma charakter bezwzględny w tym sensie, że granica ta nie może być obniżona. Jeden przypadek uchylenia bezprawności czynu: - eksperyment ale tylko ekonomiczny lub techniczny. Inne przypadki uchylenia bezprawności czynu zawarte m.in. w k.k., w kks nie istnieją. Okoliczności wyłączające winę: 1) nieletniość sprawcy (2) błąd co do okoliczności stanowiących znamię czynu zabronionego, co do faktu, co do prawa, co do karalności czynu(a nie co do bezprawności), co do kontratypu (3) niepoczytalność Stadialne formy przestępstwa: 1) zamiar - nie karalny (2) czynności przygotowawcze - nie karalne, chociaż są przepisy karne, które wskazują na przygotowanie (3) usiłowanie - generalnie nie ma odpowiedzialności za wykroczenie, natomiast przewidziana jest odpowiedzialność za usiłowanie przestępstwa, a cechy takie same jak w k.k. - patrz art. 21 kks (usiłowanie przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą roku pozbawienia wolności lub łagodniejszą jest karane tylko wtedy gdy kodeks tak stanowi). Za usiłowanie można wymierzyć karę w wysokości nie przekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia dla danego czynu (4) dokonanie Zjawiskowe: 1) współdziałanie (2) podżeganie (3) pomocnictwo Zbieg przepisów i zbieg przestępstw. Jeżeli sprawca jednym czynem popełnia czyn skarbowy i czyn z innej ustawy karnej następuje idealny zbieg przestępstw - sprawca odpowiada za obydwa popełnione czyny (dwa skazania). Wykonaniu podlegać będzie najsurowsza z kar orzeczonych z tym, że jeżeli np. obok kary pozbawienia wolności orzeczono karę grzywny wykonaniu podlegają obie kary. Jeżeli było kilka grzywien wykonuje się najsurowszą grzywnę. Rzeczywisty zbieg czynów skarbowych - czyli co najmniej dwa czyny zanim zapadł prawomocny wyrok co do przynajmniej jednego - kks przewiduje przepisy o karze łącznej. Przy jednoczesnym skazaniu za wykroczenia należy wykonać wszystkie orzeczenia zapadłe za każde wykroczenie. Zaniechanie ukarania sprawcy - zastosowanie łącznie do przestępstw i wykroczeń skarbowych: 1) czynny żal (art. 16) (2) dobrowolne poddanie się karze - przesłanki: a) wina sprawcy i okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości (b) tylko do czynów zagrożonych grzywną (c) sprawca musi uiścić należność publicznoprawną, jeżeli czyn polegał na uszczupleniu - musi przedstawić dowód wpłaty owej należności (d) sprawca zamiast uiszczenia należności ma obowiązek wyrażenia zgody na przepadek przedmiotów co do, których orzeczenie przepadku jest obowiązkowe, a jeżeli jest fakultatywne zgoda sprawcy może być ograniczona co do części tych przedmiotów. Jeżeli sprawca nie ma przedmiotów musi wyrazić zgodę na uiszczenie równowartości pieniężnej tych przedmiotów - nie dotyczy przedmiotów, których posiadanie jest zabronione (e) zgoda na przepadek przedmiotów nie może zaistnieć gdy ktoś zgłosił interwencję co do tych przedmiotów. Jeżeli interwencja zostanie cofnięta - wtedy można (f) sprawca musi uiścić pewną kwotę w zamian, że nie zostanie orzeczona grzywna grożąca za czyn. Ta kwota musi wynosić co najmniej najniższą grzywnę jak grozi za ten czyn (g) musi uiścić zryczałtowane koszty procesu: wykroczenie 1/12, a przestępstwo 1/10 najniższego wynagrodzenia Termin do złożenia wniosku - przed wniesieniem aktu oskarżenia. Muszą być dowody wpłat. Cofnąć wniosek może po upływie 1 miesiąca, przed doręczeniem mu postanowienia o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się karze. Sąd może wydać orzeczenie: 1) o oddaleniu wniosku - zwrot akt do organu dochodzenia. Postanowienie niezaskarżalne. (2) o zezwoleniu na poddanie się odpowiedzialności i orzeczeniem własnym tytułem grzywny nakłada obowiązek zapłaty kwoty nie wyższej niż została ustalona w negocjacji(może niższą). Orzeka o przepadku przedmiotów w zakresie udzielonej przez sprawcę zgody. To postanowienie jest zaskarżalne. Postępowanie odwoławcze: 1) uchylenie postanowienia - bezwzględne powody zaskarżenia (2) uchylenie lub zmiana - względne, np. jeżeli orzeczono karę wyższą lub przepadek przedmiotów nie objętych zgodą sprawcy. Sąd odwoławczy orzeka w składzie jednoosobowym, a jeżeli w I instancji był ławniczy - odwoławczy jest trzyosobowy. Skutki prawne poddania się odpowiedzialności karnej: 1) orzeczenie sądu - powaga rzeczy osądzonej (2) możliwość zaskarżenia orzeczenia w drodze kasacji Korzyści dla sprawcy: nie ma wpisu do Krajowego Rejestru Karnego; orzeczenie kwoty tytułem grzywny i przepadku przedmiotów nie powodują surowszej odpowiedzialności (recydywy) w przyszłości. Odpowiedzialność posiłkowa art. 24. Oznacza osobistą odpowiedzialność majątkową, którą ponosi szczególny podmiot nie będący sprawcą przestępstwa skarbowego, podmiot ten odpowiada za orzeczoną względem sprawcy karę grzywny, a wyjątkowo może dotyczyć ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. Nakładana jest na podmiot, którym może być osoba fizyczna, prawna, jednostka organizacyjna, która odniosła lub mogła odnieść korzyść majątkową z przestępstwa sprawcy pod warunkiem, że sprawcą jest podmiot prowadzący sprawy pociąganego do odpowiedzialności w charakterze pełnomocnika, zarządcy, pracownika lub działającego w jakimkolwiek innym charakterze. Odpowiedzialność posiłkowa rodzi skutki dla określenia stawki dziennej grzywny nakładanej na sprawcę - bierze się pod uwagę możliwości finansowe odpowiedzialnego posiłkowo. Odpowiedzialność ta podlega ograniczeniu (art.25): 1) wyłączona w stosunku do państwowych jednostek budżetowych (2) nie obciąża spadku (3) śmierć sprawcy po uprawomocnieniu się orzeczenia nie wpływa na zakres odpowiedzialności posiłkowej (4) nie wygasa także wtedy gdy grzywny wobec skazanego nie wykonano z uwagi na jego nieobecność w kraju Instytucją podobną jest instytucja zwrotu korzyści uzyskanych z przestępstwa . Ten sam podmiot może być pociągnięty zarówno do odpowiedzialności posiłkowej jak również do zwrotu korzyści. Różnica polega na tym, że podmiot zobowiązany do zwrotu korzyści nie jest stroną postępowania (może być przesłuchiwany w charakterze świadka). Wniosek o orzeczenie zwrotu korzyści nie jest elementem składowym aktu oskarżenia lecz jest dołączany do a/o jako osobny. Obowiązek ten może być nałożony tylko w razie skazania sprawcy przestępstwa. Przepadek przedmiotów - środek karny i zabezpieczający. Obligatoryjnie lub fakultatywnie - decyduje art. 30(przestępstwa) i 49(wykroczenia fakultatywnie) - nie może objąć środka przewozowego(przy wykroczeniu). Obligatoryjnie przy wykroczeniu dotyczy tylko tych, których obrót jest zabroniony. Przepadek dotyczyć może(29): owoców czynu; narzędzi; przedmiotów połączonych z przedmiotem czynu w taki sposób, że nie można dokonać rozłączenia bez uszkodzenia; przedmioty, którymi obrót(wytwarzanie, posiadanie, obrót, przewóz, przenoszenie lub przesyłanie) jest zabroniony. Wyłączenie przepadku: przedmioty stanowiące własność osoby trzeciej, które sprawca uzyskał za pomocą czynu zabronionego; jeżeli orzeczenie byłoby niewspółmierne do wagi przestępstwa; jeżeli uregulowana została należność publicznoprawna dotycząca przedmiotu, któremu zagraża przepadek z wyjątkiem kiedy należność ta jest niewspółmiernie niska do kwoty równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów albo przepadek dotyczy przedmiotów, którymi obrót jest zabroniony lub które zostały specjalnie przysposobione do popełnienia czynu zabronionego. Czyny związane z podatkiem akcyzowym. art. 63 - 3 przestępstwa i 1 wykroczenie. Czyny mające charakter bezskutkowy. & 1 alternatywnie ujęte znamiona: 1) sprowadzenie na terytorium RP wyrobów akcyzowych bądź (2) wydawanie z zakładu wyrobów akcyzowych bez uprzedniego opatrzenia znakami akcyzy &2 - nieodpowiednie lub nieprawidłowe oznakowanie &3 - uprzywilejowany typ przestępstwa &4 - wykroczenie Wyrób akcyzowy - niektóre grupy produktów wymagające oznakowania znakami akcyzy. Wyrób objęty szczególnym nadzorem podatkowym. Znak akcyzy - znak skarbowy mający postać banderoli, znaku cechowego lub odcisku pieczęci. Zawierać powinien serię, numer, liczbę wyrobu, rodzaj wyrobu, datę wytworzenia. art. 64 - przestępstwo i wykroczenie. Naruszenie przepisów akcyzowych przy wywozie wyrobów. Wywóz za granicę jest zwolniony od podatku. Jest to przestępstwo indywidualne, może być popełnione tylko przez producenta, który jest uprawniony do wywozu towarów za granicę. art. 65 - Paserstwo wyrobami akcyzowymi. Zachowanie pasera jest alternatywne: 1) nabycie - uzyskanie władztwa nad rzeczą (2) przechowanie - przetrzymywanie z obowiązkiem zwrotu dysponentowi (3) przewożenie - transport (4) pomaganie w zbyciu - pośrednictwo w transakcji (5) pomaganie w ukryciu - schowanie, dostarczenie środka transportu (6) przyjmowanie - uzyskanie władztwa nad wyrobem ale władztwa ograniczonego. art. 67 - Fałszowanie znaków akcyzy art. 68 - Niedopełnienie obowiązku oznaczania poza zakładem producenta. 1 przestępstwo i 2 wykroczenie. &3 - specyficzne wykroczenie - posiadacz wyrobu nie oznakowanego nie sporządza spisu takich wyrobów art. 69 - 3 przestępstwa zróżnicowane ze względu na sposób zachowania sprawcy - oszustwo. &1 - podejmowanie czynności związanych z produkcją, eksportem lub importem bez urzędowego przeprowadzenia sprawdzenia &2 - niepodanie prawdziwych danych o rodzaju, ilości lub jakości towaru przez producenta &3 - utrudnienie nadzoru podatkowego art. 73 - zmiana warunku zwolnienia od obowiązku oznaczania znakami akcyzy art. 75 - naruszenie obowiązku sporządzania raportu dziennego(&1), naruszenie obowiązku uzyskania rozliczenia ze znaków akcyzy(&2). Naruszenia płatnika lub inkasenta podatku. art. 77 - 2 przestępstwa i 1 wykroczenie - nie odprowadzenie w terminie pobranego podatku. art. 78 - 2 przestępstwa i 1 wykroczenie - tylko płatnik - nie pobranie lub pobranie zaniżonego podatku Inne naruszenia podatkowe. art.80 - 3 przestępstwa i 1 wykroczenie - czyny w zakresie obowiązku składania informacji podatkowych. art. 81 - 2 wykroczenia o charakterze formalnym - naruszenia z zakresu zgłoszeń identyfikacyjnych. art. 82 - naruszenia z zakresu dotacji i subwencji. Narażenie na uszczuplenie finansów publicznych. Przestępstwa celne. Organ celny - Prezes GUC bądź Dyrektor UC. Agencja celna - przedstawiciel w sprawach celnych, uprawniony do dokonywania przed organami celnymi wszelkich czynności przewidzianych prawem celnym. Jest to bezpośredni przedstawiciel (działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej). Może być też pośredni(we własnym imieniu ale na rzecz innej osoby). Działa na podstawie koncesji udzielonej przez Prezesa GUC. Magazyn celny - miejsce czasowego składowania towarów przedstawionych organowi celnemu do nadania towarom przeznaczenia celnego. Skład celny - ma dwa znaczenia: 1) procedura celna, procedura gospodarcza do towarów krajowych (2) miejsce określone przez organ celny podlegające kontroli i dozorowi celnemu Wolne obszary celne i składy wolnocłowe - wydzielone części polskiego obszaru celnego, w których: przy stosowaniu należności celnych przywozowych i środków polityki handlowej dotyczących przywozu towary niekrajowe traktowane są jako znajdujące się poza polskim obszarem celnym, chyba że zostały objęte dopuszczalną procedurą celną lub zostały wykorzystane niezgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego, wprowadzenie towarów krajowych powoduje skutki takie same, jak w wypadku ich wywozu, o ile przewidują to przepisy szczególne. Dozór celny - działania podejmowane przez organ celny w celu zapewnienia przestrzegania przepisów prawa celnego. Kontrola celna (składowa dozoru celnego) - czynności takie jak rewizja celna, nakładanie i sprawdzanie zamknięć celnych, konwój, kontrola dokumentów. Kontroli i dozorowi podlegają granice, wejścia i wyjścia z obszaru wolnocłowego. Przedstawienie towaru organowi celnemu - zawiadomienie organu celnego dokonane w wymaganej formie o dostarczeniu towaru do UC bądź do miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny. Odbywa się wraz z deklaracją skróconą. Organ celny może zezwolić na zastąpienie deklaracji urzędowym lub handlowym dokumentem niezbędnym do ustalenia tożsamości towaru. Zgłoszenie celne - zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną. Odprawa czasowa - jedna z procedur celnych, która pozwala na wykorzystywanie na obszarze celnym RP towarów niekrajowych przeznaczonych do powrotnego wywozu. W towarach tych nie mogą być dokonywane żadne zmiany. Towary te są całkowicie lub częściowo zwolnione od cła i nie są stosowane żadne środki polityki handlowej. Zamknięcie celne - plomby, pieczęcie i inne znaki urzędowe nakładane przez polski organ celny lub inne upoważnione polskie jednostki organizacyjne na towary, składy celne, magazyny celne i środki przewozowe. Zamknięcie może nakładać inne państwo ale tylko na towary i środki przewozowe. Należności celne - należności przewozowe i wywozowe, obejmują cła i inne opłaty. Stawki celne, sposób, warunki i zakres stosowania ustala Prezes GUC. Stawki: 1) konwencyjne - stosowane do towarów lub regionów korzystających z klauzuli największego uprzywilejowania (2) autonomiczne - stosowane do towarów nie objętych stawkami konwencyjnymi o ile nie korzystają ze stawek preferencyjnych (3) preferencyjne - do towarów z krajów i regionów najmniej rozwiniętych i rozwijających się (4) obniżone - dla towarów z UE, europejskiej strefy wolnego handlu (5) ryczałtowe - np. 5 % od upominku (6) podwyższone o 100% autonomiczne lub konwencyjnej od towarów co do których nie można ustalić kraju lub regionu pochodzenia. Obniżone i preferencyjne stosowane są tylko na wniosek. Inne środki: zawieszenie w całości lub części poboru cła, kontyngent towarowy, plafon. Opłata wyrównawcza przewidziana jest do niektórych towarów rolnych i spożywczych. Obrót towarami z zagranicą - przywóz towarów, wywóz i przewóz, na, z, przez polski obszar celny, niezależnie od sposobu przemieszczania się tych towarów przez granicę. Obrót usługami jest wolny od ograniczeń i koncesji lecz na podstawie ustaw i umów może być zakazany. art. 86 - przemyt celny - 3 typy przestępstw i 6 wykroczeń. Nie przedstawienie towaru organowi celnemu lub nie zgłoszenie celne przez co Skarb Państwa zostaje narażony na uszczuplenie należności celnej. art. 87 - oszustwo celne - 3 przestępstwa i 2 wykroczenia. Wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej przez osobę wprowadzającą na polski obszar celny towaru. art. 88 - brak powrotnego wywozu przy odprawie czasowej dokonanej w formie ustnej. Czyny zabronione dewizowe. art. 98 - Ustalenie lub przyjęcie należności w innej walucie niż waluta polska lub waluta wymienialna. Tylko rezydent może się dopuścić, a należność jest ustalana lub przyjmowana względem nierezydenta. Tak jak we wszystkich przestępstwach dewizowych oczywiście: „bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom”. Waluta wymienialna - waluta państwa obcego spełniającego wymagania Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Dwie czynności są zwolnione od konieczności wyrażania w tych walutach: 1) czynności nieodpłatne (2) czynności wynikające z tytułów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej art. 99 - Przemyt wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych. Przestępstwo ogólno sprawcze Wartości dewizowe - zagraniczne środki płatnicze, do których ustawa zalicza: waluty obce będące poza krajem prawnym środkiem płatniczym, również wycofane z obiegu jeśli podlegają wymianie, a także wymienialne, rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych, w szczególności tzw. SDR. Druga grupa to dewizy. Dewizy - papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące funkcję środków płatniczych wystawione w walutach obcych. Druga grupa wartości dewizowych - złoto i platyna dewizowe. Muszą występować w stanie nieprzerobionym w postaci monet bitych po 1850, sztab, a także półfabrykaty z wyjątkiem dentystycznych. Krajowe środki płatnicze - waluta polska, papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące rolę środków płatniczych wystawione w walucie polskiej. Ustawowe zwolnienia od ograniczeń wywozu: 1) rezydenci i nierezydenci mogą bez zezwolenia wywozić krajowe i zagraniczne środki płatnicze w wysokości nie przekraczającej 10.000 euro (2) nierezydenci: mogą wysyłać i wywozić krajowe i zagraniczne środki płatnicze. a także złoto i platynę dewizową, które zostały uprzednio przywiezione przez nich do kraju i przy przywozie zgłoszone Ogólne zwolnienia na wywóz lub przesyłanie: 1) wszystkie podmioty: wywóz lub wysyłanie złotych monet emitowanych przez NBP (2) rezydenci i nierezydenci (nie dotyczy nierezydentów z krajów trzecich - państwa nie będące członkami UE lub europejskiej strefy wolnego handlu) - wywóz i przesyłanie środków płatniczych o równowartości powyżej 10.000 euro jeżeli środki te wypłacono z rachunku bankowego lub zostały nabyte od banku za środki zgromadzone na rachunku bankowym (3) nierezydenci - powyżej 10.000 euro jeżeli zostały nabyte od banku za środki przywiezione i zgłoszone (4) nierezydent uprawniony jest do wywozu dewiz wystawionych za granicą na nazwisko nierezydenta, a także podpisane przez nierezydenta czeki podróżne powyżej 10.000 euro. (5) rezydent, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi - może wywozić złoto i platynę - osoba musi legitymować się wpisem do ewidencji działalności gospodarczej lub zaświadczeniem z rejestru przedsiębiorców. (6) nierezydent - swobodny wywóz walut obcych uzyskanych ze sprzedaży artykułów konsumpcyjnych w środkach regularnej komunikacji międzynarodowej w czasie ich przebiegu w kraju (7) armator - wywóz wartości dewizowych i krajowych środków płatniczych złożonych na przechowanie i znajdujących się w kasie polskiego statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i muszą być pisemnie zgłoszone przez kapitana urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej art. 100 - Przemyt środków płatniczych na działalność gospodarczą. Podmiot - tylko rezydent, który przewozi lub wysyła krajowe lub zagraniczne środki płatnicze na działalność w innym kraju. Ogólne zezwolenie dewizowe dotyczy: 1) rezydent może przesyłać środki płatnicze za pośrednictwem uprawnionych banków do krajów BIT (kraje, z którymi są podpisane umowy o wzajemnym popieraniu i rozwoju inwestycji) (2) rezydent w przypadkach wskazanych w opisie do art. 99 art. 102 - Nielegalne nabywanie rzeczy i praw. Podmiot - tylko rezydent. Nabycie bez zezwolenia lub wbrew warunkom określonych ustawowo rzeczy lub praw - nieruchomości położonych w krajach trzecich, udziałów lub akcji w spółkach mających siedzibę w krajach trzecich, dłużnych papierów wartościowych wyemitowanych przez nierezydentów ,mających siedzibę w krajach trzecich. Ogólne zezwolenie zwalnia od tych ograniczeń rezydentów, którzy mogą nabywać nieruchomości do własnego użytku jeśli ich cena jednorazowo nie przekracza 50.000 euro oraz mogą nabywać waluty obce za krajowe lub zagraniczne środki płatnicze legalnie wywiezione z kraju lub uzyskane za granicą ale z tytułów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zwolnienie dotyczy również rezydentów w przypadku nabywania od nierezydentów w kraju papierów wartościowych z wyjątkiem papierów dłużnych o terminie wykupu krótszym niż rok. art. 104 - Nielegalne otwarcie rachunku w banku zagranicznym. Podmiot - tylko rezydent. Otwarcie lub utrzymywanie rachunku w banku lub oddziale banku mającym siedzibę w kraju trzecim. Nie dotyczy rachunków otwieranych przez rezydentów w czasie pobytu oraz otwieranych w związku z działalnością gospodarczą pod warunkiem zlikwidowania rachunku w ciągu 2 miesięcy od opuszczenia tego kraju lub zaprzestania działalności. Można: 1) w bankach w krajach BIT ale tylko na dokonywanie czynności dozwolonego nabywania praw i rzeczy (2) w krajach trzecich w związku z dozwolonym zbywaniem w tych krajach papierów wartościowych (3) dla rezydentów będących przedstawicielstwem dyplomatycznym itp. (4) koncesjonowane przedsiębiorstwa wydobywcze i armatorzy dla gromadzenia środków uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej. art. 105 - Nielegalne kredytowanie lub pożyczka. Podmiot - tylko rezydent, który zaciąga kredyt lub pożyczkę od nierezydenta z kraju trzeciego lub udziela nierezydentowi z kraju trzeciego kredytu lub pożyczki. Ogólne zwolnienie przysługuje: 1) wszystkim rezydentom jeżeli zaciągany kredyt lub pożyczka przeznaczone są na pokrycie zobowiązań wobec nierezydenta pod warunkiem, że zobowiązania te powstały zgodnie z prawem (2) jeżeli kredyt lub pożyczka zostaje zaciągnięta lub udzielona członkom rodziny nierezydenta należącej do I lub II grupy podatkowej (3) spółką, które mogą w stosunku do udziałowców na wzajemne kredytowanie lub pożyczki, pod warunkiem, że udziałowcy mają taki udział, który daje co najmniej 10% głosów na walnym zgromadzeniu (4) koncesjonowane przedsiębiorstwa wydobywcze na udzielanie kredytów i pożyczek do wysokości kwot zgromadzonych na rachunkach (5) armator może zaciągać na cele inwestycyjne zabezpieczone hipoteką morską oraz kredyt o równowartości do 50 milionów euro na finansowanie działalności eksploatacyjnej za granicą. art. 97 - Wyłudzenie indywidualnego zezwolenia dewizowego. Czyny ogólno sprawcze polegające na: &1 - podstępnym wprowadzeniu w błąd organu - tylko w zamiarze bezpośrednim &2 - posługiwanie się wyłudzonym zezwoleniem - również zamiar ewentualny. Interwencja (art. 53§41) Interwenientem jest osoba, która występuje z roszczeniem względem rzeczy objętych przepadkiem. Nie może być nim oskarżony. W wypadku interwencji oskarżony nie ma prawa do dobrowolnego poddania się odpowiedzialności ani postępowania nakazowego. Uznanie interwencji powoduje nie orzekanie przepadku przedmiotów [art. 31 - podstawy uznania interwencji - niedopuszczalne jest orzeczenie przepadku, gdy interwenient jest właścicielem a sprawca uzyskał rzecz w wyniku przestępstwa]. O uwzględnieniu interwencji orzeka sąd kończący postępowanie w danej instancji. Sąd może też interwencję oddalić, jeśli jest ona bezzasadna oraz jeśli nie została należycie udowodniona. Termin zgłoszenia interwencji: [prekluzyjny] do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego - art. 126. Jeśli dane dotyczące miejsca pobytu są niewłaściwe lub w ogóle ich brak interwencją uznaje się za niebyłą. Z chwilą zgłoszenia interwenient staje się stroną i działa aktywnie w procesie, ale przesłuchiwany jest jako świadek - składa wyjaśnienia a nie zeznania. Wnioski oskarżyciela lub oskarżonego bez postępowania dowodowego mogą być uwzględnione tylko, gdy brak sprzeciwu interwenienta. Organ postępowania przygotowawczego [sąd także], jeśli ustali, że są osoby uprawnione do interwencji musi je powiadomić, chyba, że nie zna adresu - wtedy notatka urzędowa. Art. 119 - interwenient nie zgłosił interwencji w terminie bez swojej winy i orzeczono przepadek - osoba taka ma prawo wystąpić z powództwem przeciw Skarbowi Państwa, który reprezentowany jest przez przedstawiciela organu, który dysponuje przedmiotami. Czas na takie powództwo: 3 miesiące od dowiedzenia się, ale nie później niż 2 lata od uprawomocnienia się wyroku. Przestępstwa i wykroczenia skarbowe. Podatek - publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe, bezzwrotne świadczenie [także zaliczka bądź rata] na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu, gminy. Obowiązek podatkowy - nieskonkretyzowana powinność poniesienia przymusowego świadczenia w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie. Zobowiązanie podatkowe - jest skonkretyzowanym obowiązkiem do zapłacenia podatku w wysokości, terminie i miejscu określonym w ustawie w związku z zaistnieniem zdarzenia, z którym ustawa wiąże to zobowiązanie. Czasem zobowiązanie powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu a nie chwilą zdarzenia. Informacja podatkowa - informacja o zdarzeniach wynikających ze stosunków prawnych, które mogą mieć wpływ na powstanie i wysokość zobowiązania podatkowego. Podmioty gosp. są zobowiązane do zgłaszania umów z podmiotami zagranicznymi, z krajowymi na żądanie organu. Banki na żądanie organu udzielają informacji o numerach kont i informacji identyfikujących właściciela. Informacji o zdarzeniach powodujących obowiązek podatkowy udzielają sądy, notariusze, do czego są zobowiązani. Deklaracja podatkowa - oświadczenie podatnika, na którego nałożono obowiązek do samo obliczenia podatku a wykazany w deklaracji podatek jest podatkiem do zapłaty. Deklaracja obejmuje też zeznanie, w którym jest informacja o stanie faktycznym a organ podejmie decyzję o podatku a także wykaz/informacje dotyczące nieruchomości. Oświadczenia - np. o wspólnym opodatkowaniu małżonków czy o przeznaczeniu pieniędzy ze sprzedaży nieruchomości na cele zwalniające z podatku (zakup nieruchomości). Kontrola podatkowa - czynności kontrolne organów podatkowych podejmowane z urzędu dla sprawdzenia realizacji obowiązków podatkowych. Prowadzona na podstawie imiennego upoważnienia udzielonego przez naczelnika Urzędu Skarbowego lub szefa zarządu jednostki samorządu [wójt, burmistrz, prezydent]. Czynności sprawdzające - wstępne czynności kontrolne dotyczące terminowości wpłat, faktu ich zaistnienia. Kontrola skarbowa - przeprowadzana dla ochrony interesów Skarbu Państwa planowo lub ad hoc. Sprawdza zgodność deklaracji podatkowych ze stanem faktycznym, ujawnia ukryte dochody, działalność gospodarczą, bada celowość wydatków w jednostkach państwowych. Inspektorzy skarbowi są samodzielni [nie potrzebują upoważnienia, decydują o zakresie]. Czyny podatkowe (art. 54) - §1 - przestępstwo, §2 - przestępstwo uprzywilejowane, §3 - wykroczenie. Nie zgłoszenie w wymaganej formie i terminie przedmiotu [np. przedsiębiorstwa] lub dochodu podlegającego opodatkowaniu. Chodzi o nie zgłoszenie w ogóle a nie zgłoszenie spóźnione. Czyn ten nie musi łączyć się z niezapłaceniem podatku, choć zwykle tak jest. Czyn ten można też popełnić przez nie złożenie deklaracji podatkowej. Przedmiotem opodatkowania może być tylko działalność legalna a podmiotem czynu tylko podatnik. Czyn nie zostanie popełniony, gdy ustawodawca zwalnia jakiś podmiot od podatku lub nie łączy z danym zdarzeniem obowiązku podatkowego np. dziedziczenie wyposażenia domu przez I i II grupę spadkobierców. Czyn ten może być popełniony tylko w zamiarze bezpośrednim. Firmanctwo (art. 55) - §1 - przestępstwo, §2 - przestępstwo uprzywilejowane, §3 - wykroczenie. Posłużenie się nazwiskiem, firmą, nazwą innej osoby i w ten sposób zatajanie prowadzenia działalności gosp. na własny rachunek lub jej rozszerzenia. Najczęściej powodem tego czynu jest chęć zatajenia rzeczywistej wysokości własnych dochodów a także uniknięcia utraty dochodów np. uprawnień do renty czy emerytury. Chodzi, więc o ukrycie skumulowania dochodów w ręku jednego podmiotu. Kwotę uszczuplenia stanowi różnica między podatkiem od skumulowanego dochodu a podatkiem, jaki zapłacił od danego dochodu firmant (użyczający nazwy). Wprowadzenie lub próba wprowadzenia w błąd organu podatkowego narażające Skarb Państwa na uszczuplenie (art. 56). Sprawca celowo wprowadza organ w błąd poprzez: (1) podawanie zdarzenia, którego nie było, (2) zatajanie danych prawdziwych [np. nie wpisanie do deklaracji dochodów], (3) niedopełnienie obowiązku zawiadomienia o zmianie danych objętych poprzednią deklaracją lub oświadczeniem. Kwotą czynu jest różnica między podatkiem należnym a zapłaconym. Wykroczenie polegające na uporczywym nie wpłacaniu podatku w terminie (art. 57). Popełnić może tylko podatnik i tylko w zamiarze bezpośrednim. Uporczywe spóźnienie nie musi oznaczać wielokrotnego spóźnienia, ale jednokrotne a duże. Chodzi tu o spóźnienie się z płatnością tego samego podatku z tego samego tytułu a nie spóźnienie z płatnością różnych podatków z różnych tytułów. Przy zobowiązaniach ustalanych na podstawie decyzji organu - 14 dni od doręczenia decyzji, przy samoobliczeniu - termin ustala ustawa. §2 - czynny żal. Narażenie na bezpodstawny zwrot należności publiczno-prawnej oraz zwrot nadpłaty (art. 76) [przestępstwo i wykroczenie]. Przedmiotem przestępstwa jest samo narażenie, choć może się zbiec z uszczupleniem. Charakter powszechny - tzn., że może je popełnić każdy Odrębność postępowania karno-skarbowego. Jest to postępowanie szczególne I stopnia o charakterze ekwiwalentnym do KPK. KKS reguluje postępowanie jednolicie niezależnie czy wykroczenie czy przestępstwo. Charakteryzuje je ograniczenie prokuratora i powierzenie dochodzenia organom finansowym, które potem mogą być, obok prokuratora, oskarżycielem publicznym. Szczególne strony - interwenient i odpowiedzialny posiłkowo. Nie występuje instytucja pokrzywdzonego, bo przedmiotem ochrony jest Skarb Państwa - wyłączono, więc przepisy, co do pokrzywdzonego, jego zgody na skazanie oskarżonego bez postępowania dowodowego itp. Postępowanie w sprawie o wykroczenie toczy się jak o przestępstwo - wyjątkiem tryb mandatowy w ramach trybu uproszczonego oraz w stosunku do żołnierzy. Art. 113§3 wyłączył w postępowaniu o wykroczenia przepisy KPK o środkach zapobiegawczych, liście gończym [i żelaznym] a także stosowanie przepisów o śledztwie i dochodzeniu oraz terminach postępowania. Organy dochodzenia mogą prowadzić postępowanie o wykroczenie nawet wtedy, gdy podmiotem czynu są funkcjonariusze policji, ABW, Straży Granicznej. Kodeks wyłączył art. 470 KPK, co daje możliwość postępowania w trybie uproszczonym. Nie stosuje się też obowiązku powiadomienia o wszczęciu dochodzenia prokuratora ani organu nadzorującego (472§1 KPK) - nie dotyczy żołnierzy. Wyłączono też rozdział 63 KPK dotyczący przejęcia i przekazania ścigania w stosunku do wykroczeń. Cele postępowania (art. 114) - ochrona interesu Skarbu Państwa realizowana jest przez: (1) zabezpieczenie należności, (2) poddanie się odpowiedzialności, (3) uzależnienie przyjęcia wniosku o skazanie bez rozprawy lub postępowania dowodowego od uiszczenia należności publiczno-prawnej. Sąd ma obowiązek rozstrzygnąć kwestie przedmiotów zajętych na zabezpieczenie. Szersze jest uprawnienie sprawcy (podejrzanego) do informacji ze strony organów. Możliwe tryby postępowania (art. 117): zwyczajny uproszczony i nakazowy. Wykroczenia: uproszczony, nakazowy, wyjątkowo zwykły. W obu przypadkach możliwe jest postępowanie w stosunku do nieobecnych, które może się nałożyć albo na tryb zwykły albo uproszczony. Regułą jest tryb uproszczony. Żołnierze tylko w trybie zwykłym. Wyjątkowy możliwy w wykroczeniach tryb zwykły, jeśli jest podejrzenie, że zachodzi sytuacja obligatoryjnego posiadania obrońcy - postępowanie zmieni się wówczas na zwykłe jeśli nawet jest już w trakcie. Ponadto, gdy przerwa w postępowaniu ponad 21 dni. Tryb zwykły obowiązkowo, gdy zachodzi nadzwyczajne obostrzenie kary. Postępowanie uproszczone może być zamienione przez sąd na nakazowe Jasi spełnione są warunki z art. 500 KPK a nie zachodzą z art. 501 KPK. Dodatkowe warunki - art. 171 KKS. O trybie nakazowy decyduje prezes sądu. Organy dochodzenia: identyczne przy przestępstwach i wykroczeniach. Finansowe organy dochodzenia: (1) urząd skarbowy, (2) inspektor kontroli skarbowej, (3) urząd celny. Nie finansowe: (1) straż graniczna, (2) policja, (3) żandarmeria, (4) ABW. Organy nadzoru nad dochodzeniem: (1) izba celna - nad urzędem celnym, (2) izba skarbowa - nad urzędem skarbowym, (3) generalny inspektor kontroli skarbowej - nad inspektorem skarbowym, (4) prokurator - nad organami nie finansowymi. Prokurator też zawsze nadzoruje, jeśli oskarżonego tymczasowo aresztowano. Może też przejąć sprawę do własnego prowadzenia. W postępowaniu przygotowawczym niektóre czynności podejmuje sąd. Strony postępowania karno-skarbowego. Uczestnicy postępowania działają we własnym imieniu i mają interes w rozstrzygnięciu, co do przedmiotu: (1) oskarżyciel publiczny, (2) interwenient, (3) oskarżony, (4) odpowiedzialny posiłkowo - szczególna strona. Do oskarżonego w pełni stosujemy przepisy KKS. Oskarżycielem publicznym jest prokurator lub organ, który wnosi lub [i] popiera oskarżenie. Może być dwóch oskarżycieli, jeden może odstąpić w czasie procesu. Sąd nie jest związany odstąpieniem - może orzec w sprawie. W sprawach o wykroczenia oskarżycielami mogą być wszystkie organy dochodzenia. W sprawach gdzie dochodzenie prowadził organ finansowy wnosi on akt oskarżenia i zawiadamia o tym prokuratora, który może się włączyć. Jeśli prowadzi organ finansowy to w dochodzeniu ma uprawnienia prokuratora a nadzór prowadzi organ nadrzędny. Jeśli organ prowadził dochodzenie a akt oskarżenia wniósł prokurator to organ może występować jako drugi oskarżyciel [bez pełnych uprawnień]. Szczególne uprawnienia organu, który prowadzi dochodzenie i popiera oskarżenie (art. 122). Organ finansowy może: (1) wydawać polecenia policji przy czynnościach, (2) udostępniać akta sprawy, (3) otrzymywać korespondencję procesową. Uprawnienia organów nadrzędnych. Prokurator jest nadrzędny w sprawach prowadzonych przez organ nie finansowy, przejętych lub z tymczasowo aresztowanym. Organ nadrzędny na finansowym może: (1) wydawać polecenia policji, (2) udostępniać akta dochodzenia innym osobom niż strony, (3) rozpoznawać zażalenie na odmowę wszczęcia i na umorzenie śledztwa, (4) zatwierdzać decyzje o zawieszeniu dochodzenia, (5) wznawiać umorzone postępowanie, (6) zatwierdzać postanowienia o odmowie wszczęcia, zawieszeniu i umorzeniu postępowania uproszczonego. Szczególne uprawnienia MF - uchylanie prawomocnych decyzji w postępowaniu o wykroczenia. Prokurator ma prawo wyłączne do: (1) zastrzeżenia kontroli korespondencji oskarżonego, (2) odrzucenia obecności wybranej osoby przy widzeniu aresztowanego oskarżonego z rodziną, (3) otwierania zajętych przesyłek, (4) zwalniania z tajemnicy służbowej, (5) występowania o tymczasowe aresztowanie, jego przedłużania czy zamiany, (6) dokonywania utajnienia świadka.
1