Spis treści…………………………………………………………………..2

Misja przedsiębiorstwa…………………………………………………….3

Dlaczego tworzymy misję przedsiębiorstwa?..............................................4

Typowe cele przedsiębiorstwa…………………………………………..5-6

Jak zbudować misję rzedsiębiorstwa……………………………………6-7

Cele wg Zieleniewskiego……………………………………………….7-8

Strategia przedsiębiorstwa………………………………………………...8 Kierowanie i zarządzanie………………………………………………….8

Podstawowe funkcje kierownicze………………………………………8- 9

Istota kierowania demokratycznego i dyrektywnego……………………...9

Controlling……………………………………………………………...9-10

Socjologia organizacji…………………………………………………….11

Źródła socjologii organizacji……………………………………………...11

Przedmiot socjologii organizacji………………………………………11-12 Atrybuty organizacji………………………………………………………12

Problemy socjologii organizacji………………………………………12-13

Funkcje organizacji…………………………………………………....13-14

Analiza funkcji organizacji……………………………………………….14

Bibliografia……………………………………………………………………...15

Misja firmy

Misja przedsiębiorstwa

Powszechnie uznawanym stereotypem jest fakt, że naczelną funkcją każdego przedsiębiorstwa jest osiąganie akceptowalnego poziomu nadwyżki finansowej, czyli zysku. Spełnianie tej roli jest ważną częścią doktryny ekonomii, pomimo tego wielu teoretyków zarządzania podważa to stwierdzenie. Ponadto pracownicy, szczególnie ci bezpośrednio wykonawczy, nie są zbytnio zadowoleni, kiedy mówi im się, że są zatrudnieni tylko po to, aby zarabiać pieniądze dla danej organizacji. Personel potrzebuje świadomości, że jego praca jest ważna i przedstawia jakąś wartość dla innych. Skupianie się jedynie na maksymalizowaniu nadwyżki finansowej, stanowiącej jedyna przesłankę i powód istnienia przedsiębiorstwa z jednoczesnym pominięciem wszystkich innych funkcji, jakie powinny być przez nie realizowane, nie tylko nie motywowałoby do efektywnej pracy, ale ponadto w kontekście makroekonomicznej całości nie pozwalałoby odróżnić jednego przedsiębiorstwa od innego. Tak więc gdyby każdy podmiot skupiał się jedynie na realizacji zysku, to spoglądając od strony ich organizacji każdy z nich byłby identyczny

Fakt, że same tylko ekonomiczne motywy funkcjonowania danego podmiotu nie pozwalają wyróżniać się na rynku lub w obrębie segmentu, (co jest jednoznaczne z tym, że nasz podmiot w końcowym rozrachunku nie wydaje się znacząco atrakcyjniejszy od innych), wymusiło konieczność wprowadzenia do gospodarki pojęcia misji przedsiębiorstwa, która na dzień dzisiejszy stanowi jeden z najważniejszych elementów składowych efektywnego planowania strategicznego przedsiębiorstw.

Spójna i przemyślanie przygotowana koncepcja zarządzania strategicznego powinna składać się z czterech syntetycznych elementów, wśród których wyróżnić można:

Misję przedsiębiorstwa, określającą zasadniczy powód istnienia danej jednostki i chęć przedsiębiorstwa do bycia postrzeganym na rynku w określony sposób (co jest praktycznie realizowane poprzez sformułowanie zasad, głównych celów, jakie długofalowo definiują filozofię funkcjonowania podmiotu, nadających kierunek prowadzonej działalności, a nierzadko wskazujących także dziedziny, którymi ma się ono zajmować);

Wizję strategiczną, czyli koncepcję przyszłości firmy, aspirację, która powinna być wspólna zarówno dla kierownictwa jak i pozostałych członków organizacji. Stanowi obraz przyszłości firmy, który pracownicy chcą wykreować;

Cele funkcjonowania i zadania, określające co dany podmiot chce osiągnąć;

Strategię działania, która pokazuje jak osiągnąć zamierzone cele i zadania, stanowi ona drogi realizacji zamierzeń kierownictwa podmiotu, jest receptą konkretyzując działania jakie mają być podjęte w celu realizacji wizji i misji podmiotu.

Dlaczego tworzymy misje przedsiębiorstwa?

W praktyce to, czy tworzy się nowe przedsiębiorstwo, czy też dokonuje się zmian w istniejącej już strukturze nie ma większego znaczenia, bowiem w obu tych przypadkach niezbędne jest zdefiniowanie pola działania tego podmiotu. Najczęściej warunek ten spełniany jest właśnie poprzez sformułowanie misji przedsiębiorstwa. King i Cleland wyodrębnili siedem niezbędnych celów, dla realizacji których warunkiem koniecznym jest sprecyzowanie misji podmiotu:

1. Osiągnięcie jednoznaczności dążeń i zadań.

2. Dostarczenie podstawy dla alokacji zasobów.

3. Stworzenie podstaw i zasad dla właściwego użytkowania zasobów.

4. Określenie zasad tworzenia klimatu wewnątrz organizacji.

5. Dostarczenie pracownikom sposobu artykulacji oczekiwań.

6. Ułatwienie tłumaczenia celów w operacyjną strukturę działania, która odzwierciedla priorytety.

7. Zasygnalizowanie odrębności.

Prawidłowo zdefiniowana misja przedsiębiorstwa ułatwia tworzenie i konkretyzację sformułowanych celów. Pozwala także na stosunkowo precyzyjne określenie formy i stylu zarządzania preferowanego w danym podmiocie, co schematycznie przedstawia poniższa tabela.

Kontrowersyjnym elementem jest czasami to, czy samo ustalenie misji jest

elementem planowania strategicznego, czy też swoistym warunkiem ograniczającym dla swobodnego kształtowania zamierzeń tegoż planowania strategicznego. Dla rozwiązania tego dylematu przyjąć można, że formułowanie misji przedsiębiorstwa stanowi element planowania, jako że wyniki przeprowadzonej analizy strategicznej powodować mogą nierzadko konieczność przeredagowania zasadniczej misji danego podmiotu. Określenie misji przedsiębiorstwa stanowi także więc proces kształtowania przyszłych, ważkich działań, jakie przed nim stoją. Na podstawie sformułowanej misji można już ustalać konkretne harmonogramy działań, które doprowadza w rezultacie do ociągnięcia zamierzonych celów.

Typowe cele przedsiębiorstwa:

- zysk
- wysoka marża handlowa
- wzrost sprzedaży
- wzrost udziału w rynku
- zmniejszenie ryzyka działania
- zmniejszanie kosztów handlowych
- innowacyjność w zakresie metod prezentacji i sprzedaży towarów
- kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy, czyli wzrostu zaufania klientów i innych podmiotów do firmy i jej znaku firmowego.

Organizacje są systemem skoordynowanych działań ludzkich dla zrealizowania określonych celów zatem organizacyjny porządek musi być ukierunkowywany na cele czyli wszelkie elementy procesów wewnątrz organizacji, analizujemy z tego punktu czy sprzyjają realizacji zamierzeń organizacyjnych czy też nie. Oceniają dobór ludzi w organizacji ma być właściwy lub niewłaściwy, organizacyjna struktura ona nie sprzyja realizacji celów ale może również je hamować. Również organizacyjne środki mogą być adekwatne w stosunku do realizowanych przez organizację celów. Zła organizacja jest wtedy kiedy dana konfiguracja ludzi, środków i zasad działania nie sprzyja wykonywaniu postawionych przed danym zespołem działań. Organizacje mają się liczyć z:

1.ograniczeniami sprawnościowymi i kwalifikacyjnymi swoich członków.
2.ograniczeniami rzeczowymi i organizacyjnymi
3.ograniczeniami motywacyjnymi czyli ze stopniem gotowości do realizowania powierzonych im zadań.

Powinna uwzględnić korzyści osobiste członków w decyzjach które ważą na procesach organizacyjnych. Wprowadza się tzw. zamierzoną racjonalność.

Racjonalizacja procesów organizacyjnych polega na wykorzystywaniu wszelkich sposobów postępowania oraz zabiegów technicznych przy kierowaniu działaniem

dla osiągnięcia większego wyniku użyteczności, a przy mniejszym nakładzie czasu, pracy ludzkiej, energii przyrody, materiałów i innych środków wytwórczych. Zamierzona racjonalizacja przejawia się pytaniem: jak urzeczywistnić to co zamierzamy? czyli przy danych celach ustalić strategię wykonania, podzielić czynności przewidziane na elementy, powierzyć te zadania członkom organizacji i ustalić sposób koordynacji ich działań.

Rysunek 1. Komponenty zarządzania strategicznego (źródło: Józef Penc, Strategie zarządzania, str. 126)

Jak zbudować misję firmy?

Sformułowanie misji przedsiębiorstwa jest niewątpliwie twórczą pracą umysłową, dlatego niesłychanie skomplikowaną sprawą jest podanie konkretnych wskazówek metodologicznych, których zastosowanie powinno w rezultacie przynieść podmiotowi sukces.

Według P. Druckera podczas formułowania misji przedsiębiorstwa należy wziąć pod uwagę trzy zasadnicze grupy zagadnień:

okazje, jakie stwarza nam otoczenie, a więc przede wszystkim ujawnienie się nowych, nieznanych wcześniej potrzeb konsumentów, których zaspokojenie pozwoliłoby nam odnieść sukces;

kompetencje podmiotu, czyli integralny sposób i skalę, w jakich przedsiębiorstwo może zaspokoić wspomniane powyżej potrzeby. Należy tutaj oprzeć się na analizie posiadanej przez dany podmiot sumy zasobów ludzkich(m. in. personel wykonawczy, menagerowie, pracownicy obsługi), technicznych (m. in. maszyny, urządzenia, budynki i budowle) i finansowych (m. in. zasoby pieniężne, papier wartościowe, udziały w innych podmiotach i jednostkach stowarzyszonych);

zaangażowanie, które wynika ze stopnia zgodności członków organizacji z potrzebami i wzorami kulturowymi, a istotą jej działalności.

Szukając własnej misji każdy podmiot musi, a przynajmniej powinien brać pod uwagę kompetencje samego przedsiębiorstwa, czyli jego profesjonalizm oraz sytuację finansową, a samo określenie misji powinno:

być ukierunkowane bardziej na zaspakajanie potrzeb nabywców (konsumentów rynkowych) i ich satysfakcję niż produkty czy usługi danego podmiotu pojmowane tylko w kontekście elementów przynoszących zasadniczy zysk z prowadzonej działalności;

stale i dogłębnie analizować zmieniającą się sytuację finansową firmy oraz możliwie wszelkie ewentualności, które mogą wystąpić w przyszłości, jako podstawę przygotowania na unieszkodliwianie potencjalnych, negatywnych wpływów otoczenia;

uznawać i nie bagatelizować istnienia konkurencyjnego otoczenia podmiotu oraz skłonność poszczególnych jego elementów do ciągłego rywalizowania o pozycje rynkową oraz zbycie towarów bądź usług;

być konstruowane w sposób realistyczny i obiektywny a cele formułowane na jego podstawie powinny być możliwe do osiągnięcia;

być maksymalnie elastyczne, tzn. sformułowane tak, aby można było je w dużym stopniu modyfikować, cały czas zachowując jednak pierwotny charakter założeń.

Cel wg Zieleniewskiego

Cel to dotyczący przyszłości i antycypowany (przewidywany) przez podmiot działający stan jakiś rzeczy pod pewnym względem który dla podmiotu działającego pod jakimś względem cenny wyznacza kierunek i strukturę jego działania zmieniającego do spowodowania lub utrzymania tego stanu rzeczy.

Pluralizm organizacyjnych celów

1.(zadania) cele organizacji to z jednej strony zadania stawiane przed organizacją czyli zespół wymagań wobec organizacji ze strony czynników uprawnionych do

kontrolowania jej działalności.

2.(orientacje) zadania uznawane przez poszczególne grupy jej uczestników czyli nastawienie ogółu uczestników oddziałuje na organizacyjne decyzje kształtując preferencje i wybory wyznaczające hierarchię wartości która dominuje w działaniach poszczególnych organizacyjnych ogniw.

Strategia przedsiębiorstwa

Strategia pokazuje, jak dotrzeć do wytyczonego celu. Wybór określonej strategii dokonuje się poprzez opracowanie różnych wariantów działania, następnie dokonanie ich oceny po wnikliwej analizie i na końcu następuje wybór najlepszej strategii uwzględniającej warunki przedsiębiorstwa, jak i warunki zewnętrzne, dotyczące np. konkurencji.

Kierowanie i zarządzanie

Kierowanie to bezpośrednio oddziaływanie na pracownika lub zespoły pracowników w celu wywołania zachowań odpowiadających woli i celom kierownictwa. Więc kierowanie jest wywieraniem wpływu na ludzi przez ich motywowanie, czyli pobudzanie.
Zarządzanie oznacza koordynowanie pracy zespołów ludzkich w procesie wykorzystywania zasobów kapitałowych i środków rzeczowych dla osiągnięcia, w sposób jak najbardziej efektywny , przyjętych celów

Kierowanie obejmuje zatem wyższy zakres działania niż zarządzanie. Dotyczy ono ludzi, podczas gdy zarządzanie jest procesem obejmującym nie tylko kierowanie, lecz także wykorzystywanie zasobów rzeczowych i kapitałowych.

Podstawowe funkcje kierownicze

Planowanie polega na wytyczaniu celów działania na przyszłość na podstawie przewidywanych warunków działania , a także na określeniu sposobów osiągnięcia wyznaczonych celów. Plany mają postać pisemną, co pozwala na systematyczne porównywanie założeń przyjętych do planu z wielkościami faktycznie osiąganymi przez przedsiębiorstwo i umożliwia wprowadzenie koniecznych korekt. Dzięki planowaniu przedsiębiorstwo zmniejsza ryzyko swojej działalności
Organizowanie obejmuje połączenie w całości elementów niezbędnych do działania , tj. ludzi, środków i przedmiotów pracy oraz środków finansowych. W ramach tej funkcji następuje przypisanie konkretnych zadań poszczególnym wykonawcom lub zespołom, czyli dokonanie podziału wszystkich zadań na

poszczególnych wykonawców, a następnie określenie metod działania i współdziałania, terminów realizacji całości działania i poszczególnych jego etapów. Organizacja musi być koordynowana, bowiem jej członkowie mogą mieć często różne , czasem sprzeczne, interesy
Kontrola polega na porównywaniu faktycznych rezultatów działania z przyjętymi założeniami. Jest ona prowadzona na każdym etapie działania tak, aby jak najwcześniej zauważone zostały odchylenia i ewentualne nieprawidłowości. Im wcześniej bowiem zostaną one dostrzeżone, tym łatwiej można przeprowadzić pewne korekty, umożliwiające osiągnięcie wytyczonych celów.
Kierowanie polega na nakłanianiu pracowników i ich zespołów do wykonywania określonych zadań. Zadania te są już wyznaczone poprzez planowanie i organizowanie. Nakłanianie może mieć z jednej strony formę zachęty lub namowy, z drugiej zaś przymusu.

Istota kierowania demokratycznego i dyrektywnego

Kierowanie demokratyczne występuje wtedy , gdy wszyscy pracownicy współdziałają w podejmowaniu decyzji . demokratyczny kierownik zasięga rady pracowników, przekonuje ich o słuszności podejmowanych wspólnie decyzji, uzyskuje tym samym aprobatę realizowanych działań. Daje to gwarancje prawidłowego rozstrzygnięcia trudnych spraw, a także stwarza atmosferę wspólnoty, łączącej cały zespół pracowników.

Kierowanie dyrektywne w przeciwieństwie do kierowania demokratycznego , załoga nie bierze udziału w kierowaniu , a jedynie słucha szczegółowo sprecyzowanych poleceń. Kierownik autokratyczny samodzielnie kieruje, nie słuchając rad pracowników, rezygnując z ich doświadczenia, inicjatywy i chęci do

samodzielnego działania. Skrajnym przykładem kierownika autokratycznego jest

kierownik despota, który traktuje wszystkich ,,z góry”, lekceważy pracowników

przekonany o tym, że jest mądrzejszy od wszystkich. Kierownik taki jest despotyczny, a jednocześnie łasy na pochlebstwa.

Controlling

Jedną z najnowszych koncepcji zarządzania przedsiębiorstwem jest controlling.
O ile sposób prezentowania celów dla controllingu może być jasno określony, to późniejsza jego realizacja może nie wydawać się taka prosta.
Związane jest to częściowo z odmiennego spojrzenia na controlling z pozycji przed

i po wdrożeniu. Ponadto niejednakowe definiowanie controllingu stwarza różne jego postrzeganie w procesie wdrażania.
Definicje controllingu są różne, ale praktycznie w każdej z nich podkreśla się istnienie pewnego szerszego, obejmującego wiele działów, systemu.
Możemy posługiwać się uproszczoną definicją, według której controlling to proces porównywania stanu pożądanego, czyli tego, do którego dążymy, który założyliśmy sobie na początku działań, ze stanem rzeczywistym.

Controlling to:
- System kierowania przedsiębiorstwem (jako ponadfunkcyjny instrument zarządzania).
- Proces sterowania zorientowany na wynik przedsiębiorstwa, realizowany poprzez planowanie, kontrolę i sprawozdawczość (jako koncepcja sterowania).
- Ogólna metoda, narzędzie, instrument zarządzania wspomagający tradycyjne funkcje zarządzania. Controlling jako system to cały zbiór uporządkowanych metod, miedzy którymi występują zależności dotyczące warunków, zasad i sposobów ich stosowania.
- Nowoczesna metoda kierowania przedsiębiorstwem, zbiór reguł, który ma pomagać (przede wszystkim kadrze kierowniczej) w osiąganiu wyznaczonych celów, jest także systemem rachunkowości zarządczej.
- Kompleksowe skoordynowane zarządzanie przedsiębiorstwem w aspekcie optymalizacji określonych celów.
- System zarządzania koordynujący procesy planowania, kontroli oraz zasilania w informacje i umożliwiający tym samym sterowanie przedsiębiorstwem z punktu widzenia wyznaczonych celów; controlling nie zastępuje zarządzania, ale wspomagając, opiniując i doradzając czyni zarządzanie możliwym.
- Oznacza system sterowania organizacją, zorientowany na wyniki i realizowany poprzez planowanie, kontrolę i kierowanie. Jest więc ponad funkcyjnym instrumentem zarządzania, który powinien wspierać kadrę kierowniczą przy podejmowaniu decyzji i tworzeniu mechanizmów skutecznego sterowania, pozwalających na osiąganie wysokiej efektywności zarządzania.

Celem controllingu jest przeprowadzenie korekt i sprawowanie nadzoru różnymi dziedzinami działalności firmy. Jest to proces kompleksowy, w którym dochodzi do scalenia czynności koordynacyjnych, kontrolnych, informacyjnych i planistycznych. Ten strategiczny cel controllingu realizowany jest przez tworzenie odpowiednich struktur i procedur wewnętrznych oraz integrowanie celów. Controlling we współczesnych organizacjach można przyrównać do busoli

wyznaczającej kierunek rozwoju i wskazującej prawidłowość (lub nieprawidłowość) realizacji tego kierunku.
System controllingu obejmuje wyszukiwanie i rozpoznawanie celów, właściwej drogi ich realizacji oraz tzw. wąskich gardeł. Wyodrębnienie a następnie likwidacja lub redukcja najsłabszych ogniw organizacji jest naczelnym zadaniem controllingu dzięki czemu możliwy jest późniejszy sprawny rozwój organizacji. System

controllingu nie służy jedynie kontrolowaniu lecz w większym stopniu zapobieganiu. Możliwe odchylenia powinny być wykrywane wcześniej jeszcze przed ich wystąpieniem.
Skonstruowanie sprawnego systemu controllingu wymaga precyzyjnego określenia relacji miedzy kadrą kierowniczą a zespołem kontrolnym. Wdrożenie controllingu ma pełne uzasadnienie i jest racjonalne jedynie wówczas gdy zarządzanie przedsiębiorstwem ma charakter zdecentralizowany. Controlling jest zorganizowany w zespołach zadaniowych wmontowanych w ramową strukturę organizacyjną. Do najczęściej tworzonych obszarów zadań controllingu realizowanych w ramach zespołów zadaniowych zaliczamy: produkcję, marketing oraz finanse. Między tymi obszarami zachodzi współzależność, oddziaływają one na siebie.

Socjologia organizacji

Socjologia organizacji wykorzystuje socjologię ogólną - dziedzinę która bada zjawiska i procesy tworzenia się różnych form życia zbiorowego ludzi w analizach wydzielonych organizacji społecznych. Zwykle mówi się że socjologia organizacji jest socjologią struktur, procesów i ról organizacyjnych. Bada zachowanie ludzi realizujących wspólne cele. Zwraca uwagę na rolę i stosunki wynikające ze strukturalnego podziału organizacji i jej relacji z otoczeniem a zwłaszcza z jego wymiarem kulturalnym.

Opisuje się organizacje jako wyodrębniony z otoczenia system społeczny, sposoby osiągania celów przez zbiorowość, koalicje grup członkowskich, wydzielony system działań, zasady funkcjonowania organizacji, czy też wynik interakcji z otoczeniem.

Źródła socjologii organizacji

Ma ona źródła w socjologii przemysłu. Socjologia dała monograficzny materiał opisowy małych i dużych firm. socjologia przemysłu pokazała jakie są relacje między formalnymi i nieformalnymi układami w organizacjach. Czerpie ona też z socjologii organizacji politycznej czyli teorii średniego zasięgu. Tam poruszane były wątki: problem władzy, problem podejmowania decyzji, formułowanie celów, sprawowanie kontroli, wpływy struktur organizacyjnych, relacje między otoczeniem a organizacją. Również socjologia organizacji militarnych dała informacje na temat wpływu małych grup na zachowania członkowskie a także na temat profesjonalizacji kadry kierowniczej. Czerpie ona też z psychologii

organizacji i psychologii kierownictwa. Ma ona też szereg punktów wspólnych z teorią organizacji i zarządzania. Socjologia organizacji bada procesy interakcji między społecznie ukształtowanymi indywiduami a grupą. Psychologia organizacji traktuje te interakcje jako ramowe warunki działania indywidualnych osób. Socjologia organizacji bierze pod uwagę formalne reguły i nieformalne komponenty i ich zmiany zachodzące w wyniku stałego wzajemnego

oddziaływania z otoczeniem i wywołane przez to sytuacje konfliktowe.

Przedmiot socjologii organizacji

Najlepszym socjologiem był Max Weber. Twierdził on, że organizacja ma charakter stowarzyszenia, nie wspólnoty, jest zaangażowana w wykonywanie ciągłej, celowej działalności. Jako stowarzyszenie gromadzi członków w celu realizacji wspólnych wartości i celów, podczas gdy wspólnota skupia na zasadzie przynależności, gdzie kryterium są np. uczucia. Działalność ta jest ciągła, cel wyraźnie określony. Parsons mówi że organizacje to zbiorowości gdzie cel jest wynikiem wspólnego działania, występuje pryzmat orientacji na osiągnięcie celu. W innym ujęciu Barnard - organizacja to układ działań i współdziałań dokonujący się w sposób ciągły, czyli świadomie przemyślany i celowy typ współpracy między ludźmi. Warunkiem koniecznym w takim ujęciu jest porozumienie się, wola wniesienia swojego wkładu i wspólny cel, ale także skuteczność, w osiąganiu celów, sprawność w zaspokajaniu motywów indywidualnych członków. W takiej organizacji nowy system podejmowania decyzji, wybory celów, alternatywnych środków koordynacji różnych czynników które stanowią układ współdziałający.

Atrybuty organizacji:

Organizacje to instytucje, które są celowymi grupami zbiorowego działania o następujących atrybutach:
- celowy, programowy, planowy, świadomy charakter instytucji
- wyraźne określenie zadań i przedsięwzięć
- wewnętrzny układ, ład, porządek organizacyjny, który tworzy najczęściej strukturę organizacyjną. Podstawowym elementem tej struktury są pozycje i role grup społecznych.
- Wartości, normy, kodeksy regulujące wewnętrzne i zewnętrzne zachowania członków w procesach wstępowania do organizacji, uczestnictwa i wychodzenia z tej organizacji
- Wyodrębnienie organizacji jako określonego podsystemu społecznego z otoczenia zewnętrznego, przejawiającego się w identyfikacji członków z organizacją i w oficjalnych granicach miedzy organizacją a otoczeniem


Problemy socjologii organizacji

I.)Cele organizacji
II.)Problemy struktury organizacji

-struktura władzy
-struktura autorytetu
-struktura ról
-struktura komunikacji
-struktura personelu

III.)Poszczególne problemy organizacji
-style przywództwa
-motywacje
-kierownictwo
-zachowania oczekiwane
-formalne i nieformalne grupy
-stosunki międzyludzkie
-role i wzorce ( osobowe zachowań)
-autorytet
-przyczyny konfliktu

IV.)Procesy w organizacji
-procesy władzy (jak zmienia się)
-procesy konfliktu (jak narasta)
-procesy rozwoju
-procesy decyzyjne
-kształtowanie norm
-zmiana otoczenia
-dopasowywanie się organizacji do otoczenia

Funkcje organizacji

Problem funkcji organizacji wysuwa ruch orzekający relację organizacja - środowisko. Aby zrozumieć tą problematykę odwołajmy się do rozważań B. Malinowskiego, który w nauce teorii kultury przeprowadził analizę organizacji i wyodrębnił zasadnicze elementy tej organizacji. Przede wszystkim wymyślił jako część istotną:

1.zasadą naczelną tzn. konstytuującą ideę organizacyjną która określa cele tej organizacji i zamiary a jest uznawana przez członków.

2.personel czyli grupa zorganizowana na pewnych zasadach władzy, podziału

funkcji, podziału przywilejów i obowiązków

3.reguły i normy obejmują te umiejętności techniczne, obyczaje, normy prawne, nakazy etyczne, które uznawane są przez wszystkich członków organizacji lub są im narzucane.

4.urządzenia materialne czyli techniczne środki i zasoby jakie zorganizowana grupa ma do dyspozycji

5.działalność zależy od zdolności siły, uczciwości i dobrej woli członków przy czym ucieleśnia się w przeciwieństwie do reguł które są w przepisach, tekstach, nakazach a działalnością ucieleśnianą się w konkretnym postępowaniu.

6.funkcja to jest rola danej organizacji w ramach ogólnego schematu kultury, inaczej całościowy wynik zorganizowanej działalności.

Instytucja- grupa ludzi zjednoczonych dla dokonania prostych lub złożonych czynności posiadającą zawsze zasoby materialne i wyposażenie techniczne zorganizowane zgodnie z określonym przepisem prawnym i obyczajowym ujętym jako mit, legenda, prawo, zasada oraz ćwiczona i przygotowana do spełnienia stojących przed nią zadań
Koncepcja funkcji związana jest z teorią potrzeb wg. Malinowskiego przez potrzebę rozumiemy wkład złożony z ludzkiego organizmu i środowiska kulturowego. Stosunki ich otoczenia do środowiska naturalnego które jest warunkiem koniecznym i warunkiem wystarczającym dla utrzymania przy życiu grupy i organizmu.

Malinowski uważa, że:

1.człowiek jak każda istota żywa nastawiony jest na zaspokojenie podstawowych potrzeb wynikających z faktów fizjologicznych

2.potrzeby fizjologicznej modyfikuje się prze fakty kulturowe. Kultura zaś wychowuje istoty których zachowanie jest zdeterminowane nie tylko przez czynniki fizjologiczne i anatomiczne.

3.sposób zaspokajania potrzeb biologicznych stawiają człowiekowi dodatkowe wymagania, narzuca konieczność pewnej organizacji ekonomicznej pewnego systemu normatywnego, politycznego i wychowawczego. Istnienie tych systemów to imperatyw instrumentalny.

4.potrzeby pierwotne i instrumentalne zaspokajane są na bazie pewnego systemu wzorów czyli na bazie pewnych instrumentów kulturowych i na bazie wyodrębnionych agregatów ludzkich.

Analiza funkcji organizacji

Zjawisko dwukierunkowości powiązań funkcjonalnych między organizacją a środowiskiem. Organizacje zaspokajają potrzeby środowiska jak i środowiska zaspokaja potrzeby organizacji czyli środowisko zewnętrzne dostarcza organizacji

środków i zasobów. Te czerpane ze środowiska w organizacji ulegają przetworzeniu i zapewnia to zaspokojenie określonych potrzeb środowiska zewnętrznego.

Bibliografia:

1. W. Stachowski, Przegląd Organizacji 11/94

2. Filozofia i wizja przedsiębiorstwa, Zarządzanie na Świecie, r. 1993

3. Piotr Dwojacki, Przegląd Organizacji 10/95

4. Józef Penc, Strategie zarządzania; Agencja Wydawnicza "Placet", Warszawa 1994

13

---