1. ORGANIZACJA I NADZÓR NAD OCHRONĄ PRZECIWPOŻAROWĄ .

1. Ochrona przeciwpożarowa jest to prawem przewidziane działanie, zmierzające do ochrony trzech wartości : życia, zdrowia ludzkiego i mienia przed działaniem pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia (katastrofy technicznej, chemicznej lub ekologicznej).

2. Realizacja przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia i mienia przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem, odbywa się poprzez:

• zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia,

• zapewnienie sił i środków do zwalczania pożarów, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia,

• prowadzenie działań ratowniczych.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji odpowiada za realizację polityki państwa w zakresie ochrony przeciwpożarowej i pełni nadzór nad funkcjonowaniem krajowego systemu ratowniczo - gaśniczego.

Centralnym organem administracji państwowej odpowiedzialnym w sprawach ochrony Przeciwpożarowej oraz organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, który odpowiada za realizację zadań z zakresu ochrony przeciwpożarowej w ramach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (KSRG).

Komendant Główny PSP jest powoływany i odwoływany przez Premiera na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji i jest przełożonym wszystkich Strażaków pełniących służbę w Państwowej Straży Pożarnej.

Krajowy system ratowniczo-gaśniczy jest to zespół przedsięwzięć organizacyjnych, szkoleniowych, materiałowo-technicznych i finansowych, obejmujących prognozowanie rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych, miejscowych zagrożeń oraz skupiający w uporządkowanej wewnętrznie strukturze jednostki ochrony przeciwpożarowej w celu ratowania życia, zdrowia, mienia i środowiska.

Obowiązki, kryteria i uprawnienia jednostek ochotniczych straży pożarnych włączonych do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego określone są wytycznymi Komendanta Głównego PSP.

Wojewoda na terenie danego województwa koordynuje funkcjonowanie KSRG za pomocą zespołu do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń ludzi i środowiska kieruje jego działaniem.

Jednostkami ochrony przeciwpożarowej są : a/ jednostki organizacyjne PSP, b/ zakładowa straż pożarna i zakładowa służba ratownicza, c/ gminna zawodowa straż pożarna, d/ terenowa służba ratownicza, e/ ochotnicza straż pożarna, f/ związek ochotniczych straż pożarnych RP, g/ inne jednostki ratownicze.

Ochotnicza Straż Pożarna i Związek OSP funkcjonują na podstawie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach , natomiast szczegółowe zadania i organizację ochotniczej straży pożarnej i ich związku określa statut.

Koszty utrzymania, wyposażenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży Pożarnej ponosi gmina, która ma również obowiązek : a/ bezpłatnego umundurowania członków osp, b/ ubezpieczenia w instytucji ubezpieczeniowej członków osp i młodzieżowej drużyny pożarniczej.

Państwowa Straż Pożarna obowiązana jest do przekazywania ochotniczym strażom Pożarnym nieodpłatnie technicznie sprawnego, zbędnego sprzętu i urządzeń.

2. ORGANIZACJA OCHOTNICZYCH STRAŻY POŻARNYCH.

1. Zgodnie z art.19 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej - Ochotnicza Straż Pożarna funkcjonuje na podstawie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach (ustawa z dnia 7 kwietnia 1989r. Dz.U. nr.20 poz.104 z późniejszymi zmianami), natomiast szczegółowe zadania i organizację ochotniczej straży pożarnej określa statut.

2. OSP jako stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządowym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych i samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działania, a działalność swoją opiera na pracy społecznej członków

3. OSP działają na podstawie statutu uchwalonego na walnym zebraniu i podlegają Rejestracji w sądzie rejestrowym. Walne zebranie wybiera zarząd i komisję rewizyjną.

4. Statut ochotniczej straży pożarnej określa siedzibę jednostki, teren działania, prawa i obowiązki członków, władze, majątek i fundusze oraz możliwości wprowadzania zmian i rozwiązanie jednostki.

5. Do założenia stowarzyszenia potrzebna jest wola co najmniej 15 osób, które Uchwalą statut stowarzyszenia i wybiorą komitet założycielski. Wniosek o zarejestrowanie stowarzyszenia składa się do sądu rejestrowego właściwego do siedziby stowarzyszenia.

6. Członkami osp mogą być osoby fizyczne, mające pełną zdolność do czynności prawnych i nie pozbawione praw publicznych, oraz osoby prawne.

7. Członkowie ochotniczej straży pożarnej dzielą się na członków czynnych wspierających, honorowych oraz członków młodzieżowych drużyn pożarniczych.

8. Do zadań i celów ochotniczej straży pożarnej należy :

• prowadzenie działalności mającej na celu zapobieganie pożarom oraz współdzia

• łanie w tym zakresie z instytucjami i stowarzyszeniami,

• branie udziału w akcjach ratowniczych,

• informowanie ludności o istniejących zagrożeniach oraz sposobach ochrony

• przed nimi,

• rozwijanie wśród swoich członków kultury fizycznej i sportu oraz prowadzenie

• działalności kulturalno-oświatowej,

• uczestniczenie i reprezentowanie ochotniczej straży pożarnej w organach

• samorządowych i przedstawicielskich,

• wykonywanie innych zadań wynikających z przepisów o ochronie przeciw -

• pożarowej.

Władzami ochotniczej straży pożarnej jest :

1. walne zebranie,

2. zarząd składający się od 5 do 9 członków wybranych przez walne zebranie,

3. komisja rewizyjna składająca się z 3 członków wybranych przez walne zebranie.

2. Do kompetencji walnego zebrania należy :

1. podejmowanie uchwał o zmianach i rozwiązaniu ochotniczej straży pożarnej,

2. podejmowanie uchwał w sprawie udzielenia absolutorium ustępującemu zarządowi na wniosek komisji rewizyjnej,

3. uchwalenie rocznego planu działalności i budżetu osp,

4. rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdania zarządu i komisji rewizyjnej z ich działalności,

5. ustalanie wysokości składki członkowskiej oraz podejmowanie decyzji o jej zmianie,

6. rozpatrywanie odwołań od decyzji zarządu oraz innych spraw i wniosków zgłoszonych przez członków osp,

7. podejmowanie uchwał w prawach nabycia i zbycia nieruchomości oraz ich obciążeniu, o nabyciu i zbyciu środków trwałych, a także w sprawie przyjęcia zapisów i darowizn,

8. podjęcie uchwały o wystąpieniu ze związku osp rp,

9. wybieranie i delegowanie członka osp w skład władz związku osp rp.

3. Zarząd wybiera ze swego grona prezesa, naczelnika straży, dwóch wiceprezesów, sekretarza a także może wybrać gospodarza, kronikarza i zastępcę naczelnika.

4. Do zadań zarządu ochotniczej straży pożarnej należy :

1. zwoływanie walnego zebrania oraz realizowanie jego uchwał i wytycznych,

2. reprezentowanie interesów ochotniczej straży pożarnej,

3. powiadamianie sądu rejestrowego i organu nadzorującego o zmianie statutu i informowanie ich o swoim składzie,

4. opracowanie projektów rocznego planu działalności i budżetu osp oraz składanie sprawozdań walnemu zebraniu z ich wykonanie,

5. udzielanie wyjaśnień organowi nadzorującemu oraz udostępnianie dokumentów związanych z jego działalnością,

6. przyjmowanie i skreślanie z listy członków OSP

7. organizowanie młodzieżowych i kobiecych drużyn pożarniczych, zespołów kulturalnooświatowych i sportowych,

8. przyznawanie wyróżniającym się członkom dyplomów i nagród oraz występowanie z wnioskami o przyznanie odznaczeń i odznak,

9. rozstrzyganie sporów między członkami, wynikającymi z ich przynależności do osp,

10. zaciąganie w imieniu osp zobowiązań finansowych,

11. wykonywanie innych zadań wynikających z postanowień statutu, a nie przypisanych kompetencjom walnego zebrania.

5. Prezes zarządu reprezentuje ochotniczą straż pożarną na zewnątrz i kieruje cało kształtem prac zarządu.

6. Naczelnik straży kieruje jednoosobowo jednostką osp pod względem operacyjno - taktycznym w formie rozkazów i poleceń.

7. Komisja rewizyjna jest organem kontrolnym osp i do jej zadań należy :

1. przeprowadzanie co najmniej raz w roku kontroli całokształtu działalności statutowej osp, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki finansowej i opłacania składek członkowskich,

2. składania na walnym zebraniu sprawozdania z przeprowadzonych kontroli wraz z oceną działalności osp,

3. przedstawianie zarządowi uwag i wniosków dotyczących jego działalności,

4. wnioskowanie o udzielenie absolutorium ustępującemu zarządowi.

3. WARUNKI ZAREJESTROWANIA STOWARZYSZENIA.

1/. minimum 15 osób pragnących założyć osp,

2/. opracować i przyjąć statut osp,

3/. wybrać zarząd i komisję rewizyjną,

4/. złożyć wniosek o zarejestrowanie osp w sądzie wojewódzkim wydział

cywilno-rejestrowy z następującymi załącznikami :

1. lista założycieli,

2. wykaz członków zarządu,

3. statut osp wraz z uchwałą przyjęcia go przez walne zebranie,

4. protokół z walnego zebrania założycielskiego.

Ochotnicza Straż Pożarna po procedurze rejestrowej uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć swoją działalność na podstawie zarejestrowanego statutu.

4. OBOWIĄZKOWE ZAPISY W STATUCIE.

§ 5. Ochotnicza Straż Pożarna posiada osobowość prawną.

§ 6. Ochotnicza Straż Pożarna jest członkiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 8. Działalność Ochotniczej Straży Pożarnej opiera się na pracy społecznej jej członków.

§ 9. Celem Ochotniczej Straży Pożarnej jest :

1. prowadzenie działalności mającej na celu zapobieganie pożarom oraz współdziałania w tym zakresie z instytucjami i stowarzyszeniami,

2. branie udziału w akcjach ratowniczo-gaśniczych przy pożarach, zagrożeniach ekologicznych związanych z ochroną środowiska oraz innych klęsk i zdarzeń,

3. informowanie ludności o istniejących zagrożeniach przeciwpożarowych i ekologicznych oraz sposobach ochrony przed nimi,

4. uczestniczenie i reprezentowanie osp w organach samorządowych i przedstawicielskich.

§ 10. Zadania i cele wymienione w & 9 Ochotnicza Straż Pożarna realizuje przez:

1. organizowanie zespołów do prowadzenia kontroli stanu ochrony przeciwpożarowej w miejscowości własnej i rejonie pomocy wzajemnej,

2. organizowanie spośród swoich członków pododdziałów pożarniczych

3. przedstawianie organom władzy samorządowej i administracji rządowej wniosków w sprawach ochrony przeciwpożarowej,

4. prowadzenie podstawowego szkolenia pożarniczego członków osp i współdziałanie z państwową strażą pożarną w organizowaniu szkolenia funkcyjnych osp,

5. organizowanie młodzieżowych i kobiecych drużyn pożarniczych,

6. organizowanie zespołów świetlicowych, bibliotek, orkiestr, teatrów amatorskich, chórów, sekcji sportowych i innych form pracy społeczno - wychowawczej i kulturalno - oświatowej,

7. organizowanie zawodów sportowych i imprez propagujących kulturę fizyczną,

8. prowadzenie innych form działalności mających na celu wykonanie zadań wynikających z ustawy o ochronie przeciwpożarowej i niniejszego statutu.

SŁUŻBA W OCHRONIE PRZECIWPOŻAROWEJ.

I. Cechy członka Ochotniczej Straży Pożarnej.

Służba pożarnicza zobowiązuje członka OSP do świadomego i sumiennego spełniania powierzonych obowiązków.

Do podstawowych cech członka OSP należy męstwo, odwaga, zdolność do poświęceń, hart, wytrwałość oraz umiejętność działania w trudnych warunkach wymagających napięcia wszystkich sił fizycznych i psychicznych. Członka OSP cechuje uczciwość, rzetelność, samodzielność i inicjatywa w działaniu, wysokie wymagania wobec siebie i swych podwładnych, stanowczość i konsekwencja w postępowaniu oraz dbałość o prezencję, schludny i estetyczny wygląd.

Członek OSP ma obowiązek być zdyscyplinowanym, ściśle przestrzegać postanowień regulaminów i przepisów oraz bezwzględnie, dokładnie i terminowo wykonywać rozkazy przełożonych, a w sytuacjach określonych w regulaminach - również wyższą funkcją. W przypadku, gdy regulaminy, zarządzenia i rozkazy oraz inne przepisy nie wskazują wyraźnie postępowania, członek OSP powinien działać samodzielnie, kierując się ogólnie ustalonymi zasadami. Brak rozkazu nie usprawiedliwia bezczynności.

Członek OSP reprezentuje polskie pożarnictwo i odpowiada za jego dobre imię jest wzorem kulturalnego zachowania się. Udziela pomocy znajdującym się w potrzebie. Jest świadomy tego, że swoim postępowaniem kształtuje opinię społeczeństwa o pożarnictwie.

Członek OSP okazuje szacunek i posłuszeństwo przełożonym i starszym, nie dopuszcza do podważania ich autorytetu. Jest lojalny wobec przełożonych i starszych jak również wobec podwładnych , młodszych i kolegów.

Koleżeństwo oparte na szacunku i trosce o swego kolegę w służbie stanowi jedną z zasadniczych cnót członka OSP. Koleżeństwo zobowiązuje do życzliwej, a gdy zajdzie potrzeba także ofiarnej pomocy każdemu członkowi OSP. Członek OSP pomaga w każdej dobrej sprawie zwłaszcza słabszemu i mniej doświadczonemu w służbie koledze. Członek OSP zawsze otwarcie i zdecydowanie zwraca koledze uwagę wtedy, gdy ten postępuje niewłaściwie. Członek OSP źle pojmuje koleżeństwo, jeśli nie przeciwdziała możliwości popełnienia czynów sprzecznych z porządkiem prawnym, zasadami dyscypliny lub czyny takie przemilcza.

Na przełożonych spoczywa odpowiedzialność za wychowanie podwładnych. Przełożonego powinno cechować zdyscyplinowanie, zamiłowanie do służby pożarniczej i doskonała jej znajomość, stanowczość, szybkość decyzji, inicjatywa i pewność. Powinien on troszczyć się o podwładnych, starać się dokładnie ich poznać i zdobyć ich zaufanie. Jego postawa moralna, zasób wiadomości i sprawność powinny być wzorem dla podwładnych. W otoczeniu zarówno członków OSP jak i osób cywilnych powinien odznaczać się wysoką kulturą osobistą.

Naczelnik OSP kieruje w jednostce życiem służbowym jej członków jako bezpośredni przełożony i najbliższy wychowawca. Swoim właściwym zachowaniem się i dobrym przykładem wywiera największy wpływ na ich wychowanie i wyszkolenie. Naczelnik OSP powinien być wzorem zdyscyplinowania, sumienności, uczciwości i punktualności. Wobec podwładnych musi być zawsze stanowczy i taktowny, opiekować się nimi życzliwie i bezstronnie jak starszy doświadczony kolega.

Szeregowy członek OSP powinien dokładnie i szybko wykonywać rozkazy przełożonych, sumiennie uczyć się biegłego opanowania obowiązków służbowych, utrzymywać sprzęt i wyekwipowanie osobiste w stanie pełnej gotowości bojowej.

II. Zasady ogólne.

Członek OSP szanuje mienie powierzone jego pieczy pamiętając, że stanowi ono własność społeczną. Za zawinione uszkodzenia, zniszczenie lub utratę mienia ponosi odpowiedzialność.

Członek OSP jako zdyscyplinowany obywatel podporządkowuje się zarządzeniom organów władzy statutowej. Na ich wezwanie powinien udzielić pomocy stosownie do swych uprawnień i możliwości.

Członek OSP obowiązany jest przestrzegać tajemnicy państwowej i służbowej oraz przeciwstawiać się działaniom na szkodę państwa. Za nieprzestrzeganie tajemnicy ponosi odpowiedzialność.

Członek OSP może publikować i rozpowszechniać rezultaty swojej twórczości i działalności naukowej, literackiej, artystycznej lub publicystycznej.

Członek OSP może wygłaszać publicznie przemówienia, odczyty, referaty, jeżeli publiczne ich wygłaszanie wynika z tytułu zajmowanego stanowiska lub wykonywania obowiązków społecznych albo pracy naukowej.

W czasie pobytu poza granicami kraju członek OSP uważa się reprezentantem narodu polskiego, zachowuje się godnie, strzeże honoru służby i interesów swojego kraju.

Możliwości wykorzystania i zastosowania mgły wodnej w nowoczesnych samochodach ratowniczo-gaśniczych.

    Strażacy z jednostek ratowniczo-gaśniczych dokonują systematycznych analiz skuteczności i efektywności prowadzonych akcji ratowniczo-gaśniczych Analizy te i płynące z nich wnioski są głównym źródłem inspiracji dla jednostek badawczych poszukujących coraz skuteczniejszych narzędzi w walce z pożarami. Prowadzone szczegółowe analizy operacyjne akcji ratowniczo-gaśniczych wielokrotnie wskazują na konieczność wprowadzania nowych rozwiązań konstrukcyjnych sprzętu, który pozwoliłby osiągnąć optymalne efekty taktyczno-operacyjne przy zminimalizowanym zużyciu środków gaśniczych, a jednocześnie zapewniającym warunki do ergonomicznego i bezpiecznego przeprowadzania akcji ratowniczo-gaśniczych. Każdy nowy środek gaśniczy i system jego wytwarzania oraz podawania powinien charakteryzować się m.in.: wysoką skutecznością, ergonomicznością, bezpieczeństwem użytkowania, oraz ograniczonym do minimum stopniem negatywnego oddziaływania na gaszone obiekty i ich techniczne i technologiczne wyposażenie, a także ograniczać do minimum negatywne skutki oddziaływania na środowisko naturalne. Ten ostatni postulat spowodował wycofanie z użycia halonów w związku z ich szkodliwym oddziaływaniem na warstwę ozonową atmosfery.

    Wyeliminowanie halonów zintensyfikowało poszukiwanie innych środków gaśniczych o przynajmniej zbliżonych własnościach oraz zintensyfikowało badania nad mgłą. Potencjalnie doskonałe własności gaśnicze mgły dostrzeżono już w latach 30 ubiegłego wieku. Jednak dopiero rozwój technologii wysoko ciśnieniowych doprowadził do powszechnego stosowania prądów rozproszonych - prekursorów mgły. Początkiem było zastosowanie w średnich samochodach ratowniczo-gaśniczych dwuzakresowych autopomp, które umożliwiały na pierwszym zakresie (niskie ciśnienie) podawanie środków gaśniczych tradycyjnym wyposażeniem gaśniczym, natomiast na drugim zakresie (wysokie ciśnienie) umożliwiły podawanie wody w liniach szybkiego natarcia w postaci mgły. Zastosowanie w dotychczasowych autopompach drugiego zakresu (wysokie ciśnienie) pozwalało na wytworzenie ciśnienia wody na autopompie o wartości 40 barów, ale w rzeczywistości w wyniku strat hydraulicznych w 60 metrowym odcinku linii szybkiego natarcia na prądnicy mgłowej efektywne ciśnienie robocze nie przekraczało 26 barów. Rozwiązania te wykazały wiele pozytywnych efektów zastosowania wysokociśnieniowej mgły wodnej zwłaszcza w ograniczaniu zużycia środków gaśniczych oraz ograniczaniu strat pożarowych. Strażacy zauważyli jednak również pewne niedoskonałości tych rozwiązań, takie jak:

• systemy te mogły być stosowane tylko w średnich i ciężkich samochodach ratowniczo-gaśniczych, gdyż drugi stopień stosowany był tradycyjnych autopompach występujących w tych samochodach

• zastosowanie wysokiego ciśnienia prądów mgłowych nie zwalniało z obowiązku odłączania zasilania w energię elektryczną w gaszonych obiektach

• niska skuteczność ochrony ratownika przed promieniowaniem cieplnym przez strumień gaśniczy mgły wodnej, co dało się odczuć zwłaszcza podczas gaszenia pożarów w pomieszczeniach o znacznym stopniu rozprzestrzenienia się pożaru

• szeroki zasięg strumienia mgły wodnej oraz stosunkowo duże krople powodowały szybkie zroszenie wodą ratowników prowadzących działania na miejscu akcji, szybkie przesiąkanie wody przez ubrania ochronne, co było szczególnie dokuczliwe podczas prowadzonych działań w okresie zimy.

    Firmy zagraniczne widząc szybkie i pozytywne przyjęcie mgłowych prądów gaśniczych w taktyce gaszenia pożarów przystąpiły do poszukiwania rozwiązań wysokociśnieniowych agregatów gaśniczych, które mogłyby by zastosowane zarówno w samochodach ratowniczo-gaśniczych, jak również ratowniczych zarówno średnich jak i lekkich. Powstało szereg rozwiązań konstrukcyjnych agregatów opartych na wysokociśnieniowych pompach tłokowych. Przeprowadzone próby gaśnicze wykazały szereg wad tych agregatów. Do najważniejszych zaliczono:

• zminimalizowane przekroje przepływowe w metalowych prądownicach mgłowych w zasadzie eliminowały ich użycie w obniżonych temperaturach (poniżej -10°C)

• wysokie rozdrobnienie wody i niska energia kinetyczne kropel wody ograniczały zasięg efektywnego strumienia gaśniczego

• niska energia kinetyczna rozdrobnionych kropel wody powodowała, że strumień gaśniczy mgły wodnej nie wnikał do środowiska pożaru, lecz mgła wodna odparowywała bezpośrednio przed frontem pożaru, niemal na granicy strumienia konwekcyjnego gorących gazów powstałego nad miejscem pożaru

• mocno zróżnicowana wielkość kropel w przekroju mgłowego strumienia gaśniczego oraz niska energia kinetyczna drobnych frakcji mgły powodowały, że tylko około 50% kropel docierało do źródła pożaru, pozostała część była rozpraszana nawet przez niewielki wiatr lub przeciąg.

    Poszukiwania sposobów wyeliminowania tych ograniczeń zaowocowały wynalezieniem pulsacyjnych systemów gaszenia pożarów przy użyciu mgły wodnej. Jednak mimo ich wysokiej skuteczności utwierdzającej pozycję mgły na czele najefektywniejszych środków gaśniczych nie zostały powszechnie zastosowane w taktyce gaszenia pożarów, pomimo ich początkowego powodzenia.

    Badania nad poszukiwaniami nowoczesnych metod gaszenia pożarów prowadzane są systematycznie, a jedna z najskuteczniejszych i najefektywniejszych metod gaszenia pożarów przy pomocy mgły generowanej w układzie niskociśnieniowym dwupłynowym o wysokim stopniu dyspersji powstała w Polsce.

    Opracowane i opatentowane ostatnio przez polskich wynalazców generatory mgły gaśniczej pozwalają na wytwarzanie jej w ilościach umożliwiających gaszenie nawet średnich pożarów. z urządzeń przewożonych na samochodach pożarniczych o masie do 3,5 tony.

    Najnowocześniejsze prądy mgłowe swoją skutecznością zdecydowanie przewyższają powszechnie stosowane wysokociśnieniowe prądy rozproszone, przy istotnie mniejszym zapotrzebowaniu na wodę. Pozwala to na instalowanie na samochodach znacznie mniejszych zbiorników.

    Zmniejszenie masy, a tym samym gabarytów pojazdu, radykalnie zwiększa jego mobilność, co oznacza skrócenie czasu niezbędnego do rozpoczęcia akcji gaśniczej. Przy wykładniczym charakterze krzywych rozwoju pożarów, właściwość ta decyduje zarówno o rozmiarach strat jak i poziomie ryzyka ponoszonego przez ratowników.
Nie bez znaczenia jest także radykale obniżenie kosztów prowadzenia akcji ratowniczej.
Barierą we wdrażaniu do praktyki pożarniczej w Polsce samochodów wytwarzających mgłę wodną nowej generacji jest brak przepisów umożliwiających ich zabudowę na samochodach przeznaczonych dla OSP i PSP. Zatem należy podjąć działania nad opracowaniem nowego typu samochodu wykorzystującego rozwiązanie polskich naukowców pozwalające na wytwarzanie niskociśnieniowej, wysokodyspersyjnej mgły wodnej umożliwiającej podawanie nowego doskonałego środka gaśniczego do źródła pożaru.

CSS COBRA - Jak gasić gdy nie można wejść?

1. Każdy pożar wywołuje straty, na które składają się najczęściej: szkody wyrządzone przez płomienie, szkody spowodowane przez dym, szkody wyrządzone przez wodę użytą do gaszenia pożaru, koszty renowacji, usuwania i utylizacji pozostałości, czas stracony na postój zakładu, utrata wiarygodności i prestiżu firmy, a także straty ekologiczne oraz straty i koszty poniesione przez służby ratownicze i uczestniczących w akcji ratowników.
    Czy na wszystkie z wymienionych tu elementów musimy się godzić i je akceptować. A może służby ratownicze mają wpływ na większość tu wymienionych szkód i strat?
    Tradycjonaliści zapewne zaraz zaprotestują, że zawsze pożar wiązał się ze stratami, że ratownicy mają coraz lepsze wyposażenie, że działają po mistrzowsku, że ochrony osobiste pozwalają docierać coraz bliżej płomieni, a bohaterska postawa i często brawura pozwala skutecznie likwidować pożary.
    Wykorzystują oni do przeprowadzenia natarcia zasadniczo tradycyjne drogi tj. korytarze, klatki schodowe lub sposoby oparte na wykorzystywaniu drabin i podnośników ratowniczych. Na kursach nauczono ich sposobów otwierania drzwi, wybijania szyb i pokonywania stref zadymionych w aparatach.

2. Czy jednak tradycjonalizm zapewnia obniżenie strat, czy zmniejsza zagrożenia czyhające na ratowników i czy wychodzi naprzeciw zmianom wymuszanym przez obecną rzeczywistość? Dziś szyby okienne, w ogóle lub zbyt próżno pękają pod wpływem ognia, drzwi oklejone drewnopodobną tapetą są metalowymi antywłamaniowcami z "wąsami" wpuszczonymi w futryny. Szczelne konstrukcje, podwójne fasady sprzyjają powstawaniu zatorów cieplnych utrudniających prowadzenie akcji od wewnątrz. Wzrasta niebezpieczeństwo wybuchu gazów, a wentylacja pożarowa, choć stosowana już coraz częściej napotyka na wiele problemów.
    Nie sposób w tym miejscu wspomnieć również o fakcie ostatnio coraz częściej występującym - mianowicie o przypadkach niepełnej obsady osobowej w Jednostkach Ratowniczo - Gaśniczych PSP i szczątkowych stanach w niektórych OSP.
    W takich sytuacjach dowódcy nie mogą poddawać się błędnemu tokowi myślenia, że tylko klasyczne, tradycyjne działanie jest możliwe do przeprowadzenia lub jest w tej sytuacji sensowne.
    Przy dokładnej analizie akcji prowadzonej przy brakach kadrowych wyraźnie widać czy w początkowej fazie nie popełniono błędów.
    Na szczęście wśród ratowników i ich przełożonych - i to nie tylko w naszym kraju - jest spora grupa poszukujących nowych metod działania odpowiadających zmieniającym się uwarunkowaniom. Poszukująca dróg alternatywnych, pozwalających zwalczać pożary bez konieczności godzenia się z całym szeregiem ujemnych skutków tradycyjnych metod stosowanych często, bez radykalnych zmian, od prawie 20 lat.
    Grupa ta nie chce bosakami zrywać sufitów by dostać się w przestrzenia nad nimi, nie chce narzędziami do ratownictwa drogowego forsować drzwi wejściowych, nie chce po omacku szukać źródła ognia lub w utrudnionych warunkach dostępu bezradnie rozkładać ręce.
    Szukający alternatywnych rozwiązań nie chcą dłużej narażać strażaków pełzających z nosem przy ziemi w zadymionych pomieszczeniach na tzw. flash - over i tolerować strat wywołanych dymem w pomieszczeniach, do których rozprzestrzenił się po otwarciu przez strażaków drzwi.

3. Są dwa sposoby na wdrażanie nowości w ratownictwie. Jeden polega na krajowych badaniach, własnych usprawnieniach i szukaniu nowych rozwiązań techniczno - taktycznych.
    Drugi polega na wdrażaniu rozwiązań stosowanych za granicami. Metoda ta wydaje się tańszą, szybszą i pewniejszą, a także eliminuje początkowe wdrożeniowe błędy i niedoskonałości.
    Jednostka Straży Pożarnej z Ockero w Szwecji znana ze stosowania nowoczesnej taktyki i wykorzystywania w akcjach ratowniczych nowych technologii w 1999 roku rozpoczęła współpracę ze Szwedzkimi Służbami Ratowniczymi, której celem było opracowanie nowej koncepcji walki z ogniem. Wkrótce potem powstał gaśniczo - tnący system na nazwie Cobra. Już w 2000 roku na targach Interschutz urządzenie to znalazło się na liście 10 najbardziej innowacyjnych urządzeń na świecie. Dziś Cobrę eksploatują straże pożarne Europy, Ameryki i Japonii. W Polsce po raz pierwszy pokazano urządzenie na Wystawie Edura 2006, a firma Intervent z Ożarowa Mazowieckiego podjęła się zadania wdrożenia Cobry do polskich jednostek. Urządzenie w Częstochowie uzyskało nagrodę, a wielokrotne pokazy przyciągały rzesze zwiedzających. Wśród obserwatorów cięcia i gaszenia przy pomocy Cobry dominował zachwyt i niedowierzanie, że tak gabarytowo nieduże urządzenie obsługiwane przez dwóch strażaków potrafi tak wiele.
    Czas, zatem przedstawić Cobrę
    COBRA to rewolucyjne, niezwykle skuteczne urządzenie gaśnicze z funkcją cięcia strumieniem wody pod wysokim ciśnieniem. Strumień wody zmieszanej ze ścierniwem, wydobywający się z węża gaśniczego podłączonego do urządzenia Cobra, jest w stanie przebić się przez metal, beton, drewno, szkło i inne materiały budowlane. Po przebiciu się przez ścianę pomieszczenia zagrożonego pożarem woda pod wysokim ciśnieniem 300 bar zamienia się w mgłę wodną, która - obniżając znacznie temperaturę otoczenia i ograniczając dostęp tlenu do płomieni - skutecznie i w maksymalnie krótkim czasie gasi ogień. Mgła wodna i używanie ograniczonej ilości wody minimalizuje uszkodzenia i straty w gaszonych pomieszczeniach, co nie było możliwe przy gaszeniu pożarów metodą tradycyjną.

4. Cobra umożliwia też pracę w oddaleniu o ponad 300 metrów od urządzeń hydraulicznych i zasilających bez osłabienia siły tnącej i możliwości gaśniczych. Sprawdza się, więc podczas przeprowadzania akcji ratowniczych i gaszenia pożarów w wysokich budynkach oraz na obszarach o utrudnionym dostępie dla urządzeń gaśniczych i tnących.
    Wykorzystywana przez urządzenie metoda cięcia na zimno umożliwia cięcie różnego rodzaju powierzchni bez wytwarzania gorących iskier. Cobra staje się, więc niezbędnym i najbezpieczniejszym urządzeniem używanym podczas wszelkich akcji ratunkowych, szczególnie w sytuacjach, kiedy istnieje potencjalne zagrożenie wybuchem gazu czy zapaleniem się materiałów łatwopalnych.
    Urządzenie to jest dodatkowo zdalnie sterowane, co zwiększa bezpieczeństwo użytkownika i precyzję działania. Można je z łatwością zainstalować na wielu rodzajach pojazdów ratowniczych. Jest proste w obsłudze i nie wymaga żadnego wyposażenia ochronnego. Wykorzystywanie przez Cobrę ograniczonej ilości wody sprawia, że jest to urządzenie ekonomiczne w użytkowaniu i przyjazne dla środowiska.
    Podsumowując jakoby można powiedzieć że Cobrę stosuje się:

• w celu uniknięcia konieczności wejścia strażaków do płonących pomieszczeń,

• w niebezpiecznych warunkach zagrożenia wybuchem,

• w celu zminimalizowania uszkodzeń od wody,

• w przypadku utrudnionego dostępu do źródła ognia,

• w celu błyskawicznego obniżenia temperatury gazów pożarowych,

• w celu najszybszego zahamowania rozprzestrzeniania się pożaru,

• aby skrócić czas akcji,

• do chłodzenia butli oraz innych zbiorników przez ścianę lub inną stałą osłonę

5.    Szwedzcy komendanci po roku eksploatacji urządzenia napisali do producenta swoje opinie. Oto trzy z nich:
    "Jednostka szybkiego reagowania z dwoma strażakami i urządzeniem gaśniczym do cięcia wodą CCS- COBRA jest w stanie poradzić sobie z 80% wszystkich wezwań. W pozostałych przypadkach jest ona w stanie powstrzymać ogień do czasu przybycia posiłków. W warunkach ograniczonego dostępu system ten sprawdza się znacznie lepiej od oddziału strażaków wyposażonych w aparaty powietrzne. Mamy zamiar wysyłać jednostki z zamontowanym systemem CCS- COBRA do gaszenia wszystkich pożarów w zamkniętych przestrzeniach w naszym rejonie."
    "Urządzenie gaśnicze do cięcia wodą CCS- COBRA umożliwia powstrzymanie, a nawet całkowite ugaszenie pożaru zanim ogień rozprzestrzeni się na strychy i dachy. Urządzenie CCS- COBRA zamontowane na szybkim samochodzie strażackim doskonale zdaje egzamin - z jego pomoc skutecznie gasiliśmy pożary w domach, garażach, w kotłowni w fabryce i w sklepie połączonym z magazynem."
    "Jesteśmy przeświadczeni, że nowoczesna technologia w połączeniu z małym, szybkim, wykwalifikowanym oddziałem strażackim może uratować ludzkie życie i zminimalizować szkody pożarowe."
    Czyżby „Cobra” była lekarstwem na szkody i straty po pożarowe?
    Oj chyba tak!
    Ratowniku! Jeżeli należysz do grupy poszukujących rozwiązań alternatywnych zainteresuj się „Cobrą”, poznaj bliżej jej możliwości i przekonaj się, że jest ona też lekarstwem na braki kadrowe na Twojej zmianie służbowej.

---