Kapusta

59a] Kapusta- Brasika olerucea

Vel capitata alba, vel sabanda, vel capitata rubata

Kapusta biała, włoska, czerwona - świeże liście, gotowane, duszone, kiszone, surówka i świeży sok mają zastosowanie na użytek zewnętrzny i wewnętrzny.

Szczególne właściwości mają świeże liście.

Stosowane wewnętrznie leczą następujące choroby:

katar, zapalenie oskrzeli, żołądkowo-jelitowe, egzemę, opryszczki, trądzik, łupież, gangreny, martwice, guzy i nowotwory, wątrobowe, pęcherzowe, hemoroidy, różne infekcje [ropienie, ropowica, czyraki, zastrzał], nerwobóle reumatyczne, nerwoból lędźwiowy, czyli postrzał, rwa kulszowa, nerwobóle zębowe nerwu twarzowego, kolkę nerkową, oparzenia, pęknięcia i odmroziny z pęcherzami.

Półpasiec i gorączki napadowe, przerost węzłów chłonnych, wykwity skórne, ropień zimny, gruźlicę stawową i kostną, stłuczenia, siniaki, silne bóle głowy, migreny, ukąszenia, zapalenie opłucnej, astma, zapalenie naczyń chłonnych, włośniczek, dolegliwości naczyniowe, żylaki, chorobowy obrzęk migdałków podniebiennych.

Przy owrzodzeniach żylakowych goleni, egzemach, zaniedbanych ranach lub zakażonych- liście kapusty wywołują niekiedy zaostrzenia się ropienia lub ponownie bardziej lub mniej ostrych bólów.

Zjawiska te potwierdzają proces odtruwania i regenerację leczonych tkanek.

W takim przypadku należy przyjmować leki przez 1 do 2 godzin z przerwami 6-12 godz.

W przypadkach stwierdzenia nietolerancji [swędząca wysypka skórna] należy przerwać przykładanie liści i zastąpić je okładem z czystej oliwy z oliwek lub olej migdałowy albo olej słonecznikowy.

Gdy ustąpi zapalenie można wznowić przykładanie liści ograniczając, jeśli zajdzie tego potrzeba, zastosowania okładu.

Do leczenia można również używać mięsistych liści kapusty czerwonej lub włoskiej.

Im świeższa kapusta, tym skuteczniejsze działanie.

Przed użyciem należy liście umyć, wysuszyć, wykroić środkową żyłę główną, a w przypadku przykładania na wrzód lub czułą ranę także resztę unerwienia.

Rozgnieść liście wałkiem do ciasta lub butelka na stolnicy. Gdy ukaże się sok na powierzchni, można przystąpić do sporządzenia okładu. Jeden lub 2, 3, 4 liście przyłożyć i owinąć bandażem.

W przypadkach bardzo czulej rany moczyć liście we wrzątku przez 2 sek, co je zmiękcza, a przed nałożeniem na wrzód o brzegach zaognionych, obrzękniętych, twardych i popękanych macerować liście przez 30 min w oleju słonecznikowym, co powiększy antytoksyczność i czyni je bardziej gojącymi.

Na ranę zakażoną lub wrzód, egzemę sączącą można przykładać pasemka liści zachodzące na siebie brzegami - sok wówczas sączy się znacznie łatwiej i spływa na ranę.

Na postrzał, nerwoból lędźwiowy, bóle pochodzenia reumatycznego i różne dolegliwości pęcherzykowe zaleca się ciepłe okłady z liści [gotować 20 min].

Uwaga: Na żołądek nie wolno przykładać gorących okładów.

Kapusta na wewnętrzny użytek w postaci surówki lub świeżego soku jest zalecana na dolegliwości gastryczne, jelitowe, układu oddechowego, ogólne osłabienia.

Żelazo, magnez i miedź zawarte w kapuście leczą anemię.

Kapusta jest i była najlepszym lekiem na szkorbut.

Sok z kapusty zaleca się alkoholikom i na wrzód trawienny.

Jedzenie kapusty zaleca się również cukrzykom.

Uwaga: Sok z kapusty nie jest przyjemny w smaku, toteż zaleca się go pić z dodatkiem soku z marchwi, buraka, cebuli, papryki lub pomidorów.

1] Alkoholizm [środki odwykowe] - spożywanie kapusty surowej lub duszonej oraz świeżego soku działa odtruwająco i odwykowo.

2] Anemia - 1 do 2 szkl dziennie soku ze świeżej kapusty.

3] Angina - liście kapusty jako okład na szyję na noc- uśmierzają bóle.

4] Zmęczenie, ogólna słabość - dziennie popijać do 2 szkl soku.

5] Biegunka - stosować całą noc okłady z liści na brzuch, jeść gotowaną kapustę i popijać wywar.

6] Uporczywy ból głowy - przyłożyć 2 liście do czoła i 3 liście na kark na 4 godz lub na całą noc. Przyłożyć do strefy wątroby.

7] Postrzał - przyłożyć 3 warstwy z liści na 4 godz lub na noc. Kontynuować do uśmierzenia bólu.

8] Czyraki, ropnie - przykładać liście na 2 do 4 godz lub na całą noc aż do eliminacji schorzenia

[ropnia]. Jeść surową lub duszoną kapustę.

9] Cukrzyca - popijać do 2 szkl soku dziennie. Jeść cebulę.

10] Egzemy - stosować okłady z liści przez 1 miesiąc na 1 godz dziennie. Popijać sok.

11] Głuchota - wkraplać do uszu mieszankę soku z kapusty 50% i soku z cytryny 50%.

12] Grypa - popijać do 3 szkl soku dziennie.

13] Odmrożenia - przykładać liście.

14] Nieżyt, zapalenie lub infekcja jelit - popijać sok, zjadać dziennie 2 łyżki kiszonej kapusty.

15] Kamienie moczowe - 2 szkl soku dziennie.

16] Liszajec, łojotok - popijać sok.

17] Katar - 1 łyżka syropu 3-4 razy dziennie.

18] Nerwowość, obrzęki - popijać sok.

19] Żołądek - wrzód: 2-3 szkl soku dziennie.

20] Utrudnione trawienie - zjadać dziennie 2-3 łyżki kiszonej kapusty.

21] Zapalenie zatok [wszystkich] - przyłożyć na 4 godz lub na całą noc 2 liście.

22] Zaparcia - pić wodę z gotowanej kapusty 2-4 razy dziennie.

23] Zamroczenie alkoholem - sok z kiszonej kapusty.

24] Dolegliwości układu nerwowego - sok z kapusty 50% plus sok z selera 50%.

59b] Kapusta

Kapusta uważana jest od najdawniejszych czasów za roślinę leczniczą.

Starożytni lekarze rzymscy leczyli kapustą choroby płuc, wątroby, stawów oraz wrzody i uważali ją za środek przeciw zamroczeniu alkoholowemu.

Lecznictwo ludowe zalecało kapustę w przypadkach zaburzeń trawienia, chorób wątroby i śledziony, stanów zapalnych skóry, egzem, oparzeń, stłuczeń, ran i wrzodów.

Liście ugotowane na mleku i zmieszane z otrębami przykładano do chorych miejsc przy skazie limfatycznej i mokrej egzemie.

Witamina C dobrze zachowuje się w kapuście kiszonej i mrożonej.

Lecznictwo ludowe zaleca sok z kiszonej kapusty jako napój witaminowy i ogólnie wzmacniający, poprawiający apetyt i trawienie przy chorobach wątroby, śledziony, pęcherzyka żółciowego, zaparciach i żylakach odbytu.

Świeży sok z kapusty jest doskonałym środkiem gojącym przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy [zawiera przeciwwrzodową wit U].

Stosowany jest także przy nieżycie żołądka z niedokwaśnością, przy chorobach dróg oddechowych i strun głosowych, zapaleniach pęcherzyka żółciowego, cukrzycy, niestrawności, kurczowym i wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy oraz atonii jelit.

Uwaga: Przeciwwskazaniem dla używania soku z kapusty są objawy „podrażnienia” żołądka i zaawansowana nadkwaśność.

Sok z kapusty z odwarem nasion to dobry lek na bezsenność.

Miazga z liści kapusty i białka jajek stosowana jest w leczeniu ropiejących ran, wrzodów, oparzeń, mokrych egzem.

Sok z cukrem stosuje się przy kaszlu i chrypce.

Sole potasu zawarte w kapuście wzmagają wydalanie moczu i poprawiają pracę serca.

59c] Kapusta

Chyba trochę zapomnieliśmy o kapuście. Tej zwykłej kapuście, o której medycyna ludowa już od dawna wiedziała, że to prawdziwy skarb. Ale najpierw zacznijmy jednak, od tego, że kapusty, tej duszonej nie powinny jadać osoby mające tendencje do wzdęć.

Kapusta nie jest też wskazana dla chorych na tarczycę. Pozostali powinni pamiętać o tym, że kapusta jadana na surowo, ma najpełniejsze działanie. Ta gotowana traci już część swoich cennych składników.

Chorzy na żołądek, a zwłaszcza ci męczeni przez wrzody, powinni pijać sok ze świeżej kapusty.

Taka szklanka soku dziennie ochroni żołądek i dwunastnicę przed kwasem, jaki znajduje się w sokach trawiennych. Kuracja powinna potrwać około 3 tygodni, a dla polepszenia smaku do soku z kapusty możemy dodać soku pomidorowego. Powinni też o kapuście i jej soku pamiętać wszyscy ci, którzy mają mało żelaza w organizmie - ona go nam doda.

Wiele ostatnio też mówi się o tym, że kapusta obniża ryzyko zachorowania na raka. Badania dowiodły, że jedzenie przynajmniej raz w tygodniu kapusty (najlepiej w postaci surowej) znacznie obniża ryzyko zachorowania na raka żołądka, dwunastnicy czy jelita grubego.

A nasze babcie stosowały jeszcze liście kapusty na okłady. Na bóle reumatyczne najlepsze okazywały się okłady z kilku liści gotowanych przez 20 minut w małej ilości wody z dodatkiem dwóch cebul i łyżki otrąb. Po wyparowaniu wody umieszcza się rozgotowaną masę na grubym kawałku gazy lub płótna i przykłada na obolałe miejsce.

Inny sposób to okład z surowych liści. Okłady z nich pomagały przy odmrożeniach, zwichnięciach, hemoroidach, zapaleniach żył, nerwobólach reumatycznych. Zbite kolano owijano liściem kapusty na noc i rano ból mijał. Warto spróbować.

59d] KAPUSTA

Kapusta znana była w starożytności i już wtedy ceniono ogromnie jej zalety odżywcze, smakowe i lecznicze. Wzmianki o stosowaniu jej w celach leczniczych znajdujemy w dziełach Pliniusza (I wiek przed Chr.),.Katona (234 - 149 przed Chr.) i Galena.

Starożytni rzymscy lekarze leczyli kapustą choroby płuc, wątroby, stawów, wrzody, obstrukcje, choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy, bezsenność.

Rzymski lekarz Markus Katon wymienia w swoich traktatach, w których entuzjastycznie wyraża się o właściwościach zdrowotnych i leczniczych kapusty, całą listę chorób, które wyleczyć można przy jej pomocy. "Jeśli kapusta mu nie pomoże, należy go zabić"...

Taki wypowiedziano werdykt w stosunku do niewolnika, bowiem właściwości lecznicze kapusty uważane były jako "Najbardziej sprzyjające zdrowiu, nie pozwalające na powstanie w organizmie niczego szkodliwego". Katon stwierdza: "...jeśli tli się u ciebie jakaś choroba, kapusta wyleczy wszystko - ona wypędzi bóle z głowy i z oczu, i całkiem wyleczy ciebie..."

Niewątpliwie tkwi w tych twierdzeniach wiele prawdy, gdyż kapusta była i jest powszechnie stosowana w medycynie ludowej.

Dziś, dzięki badaniom naukowym, wyłuszczono te czynniki, które sprzyjają zdrowiu.

Wiadomo bowiem, iż kapusta zawiera 16 wolnych aminokwasów, liczne fermenty, cukry (do 3,70%), jak glukoza, fruktoza, sacharoza, witaminy. C - hamująca zmiany sklerotyczne,

przyspieszająca gojenie się ran, A - poprawiająca wzrok, leczy rany i oparzenia czy odmrożenia, B1, B2, B6 - witaminy tej grupy stosowane są m. in. przy zaburzeniach systemu nerwowego, a B6 w chorobie popromiennej, H - biotyna - wzmacnia nerwy, pomaga przy trawieniu tłuszczów i węglowodanów, K - jest witaminą krzepliwości krwi, a witamina PP - wzmacnia i "drenuje"

naczynia włoskowate krwi (kapilary). Witamina E - jest witaminą młodości oraz U - która zawiera czynnik przeciwwrzodowy.

Ponadto zawiera kapusta mnóstwo substancji mineralnych, jak potas, fosfor, magnez, sód, wapń, żelazo, mangan, posiada mikroelementy: srebro, cynę, ołów, tytan, molibden, nikiel, wanad oraz ma właściwości bakteriostatyczne i dezynfekujące atmosferę (wydziela fitoncydy).

Wszystkie te składniki, w tym również celuloza (1-1,6%), która działa przyspieszająco na perystaltykę jelit - przyczyniają się, niewątpliwie do "sławy" kapusty jako środka odżywczo-leczniczego.

Lecznictwo ludowe zaleca kapustę przy skazie limfatycznej i mokrej egzemie.

W tym przypadku ugotowane w mleku liście miesza się z otrębami i przykłada na chore miejsca.

Przy wylewach krwawych, zwichnięciach, zapaleniach stawów, wodzie w kolanie, bólach reumatycznych, wrzodach, zapaleniu żył, stosuje się okłady ze świeżych liści kapusty włoskiej.

Liście należy rozwałkować butelką lub drewnianym wałkiem.

Przed nałożeniem tak przygotowanych liści (kilka warstw), należy chore miejsca wokół rany nakremować.

Zwykle zmienia się kompresy 2-3 x dziennie, częściej w przypadkach poważniejszych.

Liście powodują już w krótkim czasie wydzielanie się płynów ustrojowych, co może przyczynić się do początkowego pogorszenia się stanu chorobowego i wystąpienia bólów, lecz jest to oznaką

rozpoczynającego się procesu leczniczego.

Szybko więdnące i czerniejące liście wskazują na wydzielanie przez ustrój "żrących wydzielin".

W tym przypadku należy kompres zmienić na nowy.

Przy każdej zmianie miejsca chore dokładnie umyć herbatą ziołową i osuszyć.

Woda w kolanie zanika szybko, gdy kompresy zakładane są na noc i zawinięte wełnianym szalem. Kompresy te gorąco zalecam, gdyż podczas mojej wieloletniej praktyki przyczyniły się niezliczone razy do wspaniałych rezultatów leczniczych.

Rozcieńczony wodą, sok świeżej kapusty jest doskonałym środkiem gojącym przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy (witamina U), niedokwaśności i nadkwaśności - (w stanie początkowym), chorobach dróg oddechowych i strun głosowych, zapaleniach pęcherzyka żółciowego, chorobach wątroby i śledziony, cukrzycy, atonii jelit, zapaleniach okrężnicy i niedoczynności tarczycy.

Zwykle rozpoczyna się kurację od podania - w

1. tygodniu 1 - 2 szklanki rozcieńczonego ciepłą wodą soku 1/2 godz. przed posiłkami.

2. tygodniu 2-3 szklanki " " " "

3. tygodniu 3-4 szklanki " " " "

4. tygodniu 4-6 szklanek " " " "

i powrót do 1 szklanki.

Dr. Carnett Cheney (Stanford University) opublikował w swych doniesieniach naukowych o wyleczeniu w ciągu ok. 14 dni chorych, cierpiących na owrzodzenia żołądka i dwunastnicy - już po 5 dniach nie odczuwali b6lu.

Lekarze szwajcarscy Strehler i Hunziker potwierdzili stosowanie tej kuracji z wynikami pozytywnymi przy leczeniu zapalenia śluzówki żołądka (gastritis) i wrzodu żołądka (ulcus ventriculi), dwunastnicy (ulcus duodeni) i wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (colitis ulcerosa).

Jednakże zmodyfikowali oni tę kurację dodając - oprócz 1 l soku ze świeżej kapusty - dodatkowo do lekkiej diety podstawowej mus bananowy (1 l) z minimalnym dodatkiem żółtka i śmietany.

Przeciwwskazaniem dla używania soku kapusty są objawy "podrażnienia" żołądka i zaawansowana nadkwaśność, przy której z kolei ze wspaniałym rezultatem stosuje się sok ze świeżych ziemniaków oraz przy nadczynności tarczycy - ci chorzy nie powinni w ogóle jadać kapusty.

Odwar z nasion kapusty jest środkiem przeciwrobacznym, a wraz z sokiem kapusty dobrym lekarstwem na bezsenność.

Miazga z liści kapusty z dodatkiem białka kurzego ma zastosowanie przy leczeniu ropiejących ran, oparzeń, wrzodów etc., fitoncydy, bowiem zawarte w kapuście, niszczą gronkowce złociste, prątki gruźlicy i inne bakterie.

Kapusta poprawia pracę serca, gdyż sole potasu w niej zawarte wzmagają wydalanie płynów z organizmu.

Kapusta była i jest dla człowieka bardzo ważnym produktem żywnościowym również ze względu na możliwości różnorodnego jej przyrządzania.

Z naciskiem należy tu stwierdzić, te jarzyny, a w szczególności wszelkie gatunki kapusty: biała, czerwona, włoska, brukselka, przyrządzane w sposób naturalny i prosty były zawsze i być powinny podstawą zdrowego odżywiania.

Często słyszy się, że "wszelkie kapusty" i jarzyny są ciężkostrawne, powodują wzdęcia, mają mało kalorii, są ubogie w białko i obciążają niepotrzebnie jelito.

Otóż te negatywne opinie wypływają z nieznajomości rzeczy, gdyż badania ostatnich lat wykazują coś wręcz odwrotnego.

Potężna siła w postaci enzymów, hormonów roślinnych, substancji wzrostowych i seksualnych zawarta jest właśnie w warzywach. Jednakże przez długie gotowanie, przesolenie, odlewanie wody, w której się jarzyny gotuje, robienie zasmażek, dodawanie ekstraktów mięsnych i dużych ilości tłuszczów - zwłaszcza wieprzowych - zalecanych przez "dobrą" kuchnie, jarzyny tracą swoje pierwotne właściwości odżywcze i lecznicze powodując niestrawności i wzdęcia.

Kapusty, przyrządzane natomiast częściowo jako surówka, częściowo duszone krótko w małej ilości wody i oleju z dodatkiem kminku, kilkoma owocami jałowca i czosnkiem (w zależności od jarzyny i sposobu jej przyrządzania), spożyte w umiarkowanych porcjach, są ważnym elementem profilaktycznym zarówno dla osób młodych, jak i starych.

W okresie jesienno-zimowym zaleca się szczególnie kapustę kiszoną (z jałowcem i kminkiem) w postaci surówek z dodatkiem tartej marchewki i cebuli.

Surowy sok kiszonej kapusty rozcieńczony wodą, poprawia apetyt, trawienie i obok leczniczego oddziaływania na wątrobę, śledzionę, pęcherzyk żółciowy, żylaki odbytu, reumatyzm, gościec arteriosklerozę, jest środkiem ogólnie wzmacniającym.

Kiszona kapusta jest ponadto tanim i skutecznym środkiem przeciwglistnym dla dzieci.

Uczony rosyjski, prof. Miecznikow stwierdził, że w okolicach, gdzie się jada duże ilości kiszonej kapusty, ludzie osiągają zaawansowany wiek w pełni zdrowia, bowiem kwas mlekowy powstający przy kiszeniu ma nie tylko właściwości bakteriobójcze, ale także regenerujące ustrój.

Kiszona kapusta leczy także astmę. Doniósł o tym fakcie dr Roemer; po przeprowadzeniu u pacjenta kuracji kiszoną kapustą z domieszką cebuli i czosnku, zmniejszyły się ataki astmy i po pewnym czasie zupełnie ustały.

To samo dotyczyło pacjenta z chronicznym zaparciem i zapaleniem nerwu kulszowego.

Po kilkutygodniowej kuracji surówką z kiszonej kapusty (1/2 kg dziennie) w/w pacjent pozbył się dolegliwości.

Również cukrzykom zaleca się częste spożywanie kiszonej kapusty, a alkoholikom jako środek przeciw zamroczeniu.

Jak zakisić kapustę i w czym? Zawartość soli przy kiszeniu nie powinna przekroczyć 100 g/10 kg kapusty. Jako przyprawy należy dodać kminek i owoce jałowca.

Kapustę należy w fazie początkowej ubijać w beczułce lub jakimś większym naczyniu emaliowanym czy kamiennym.

Tam powinna pod lekkim przykryciem pozostać 3-5 dni w celu "gazowania" i wstępnej fermentacji.

Po tym czasie należy ją przełożyć do wecków lub twistów "ubijając" ją możliwie najściślej i mocno zamykając gumką i sprężynką wieczko.

Kapusta bowiem zatraca swe właściwości lecznicze i witaminy wtedy, kiedy stoi przez dłuższy

okres odkryta i wystawiona jest na utleniające działanie powietrza.

---