Różanecznik Cat. Grandiflorum

Cechy produktu

Zapotrzebowanie na światło:

Cechy szczególne:

Okres kwitnienia: pełnia wiosny

Wysokość: 120 - 200 cm

Rozstawa: 50 cm

Więcej informacji

Należy do najpiękniejszych krzewów ozdobnych, niebywale atrakcyjne i reprezentacyjne.

Wymagają wysokiej i stałej wilgotności powietrza, gleba powinna mieć odczyn kwaśny o pH 4,5.

Najlepiej rośnie na półcienistych stanowiskach, ale dobrze znosi też silne nasłonecznienie. Sadzi się je w ogrodach i parkach najczęściej w grupach, jako podszycie pod drzewami.

Kwitnie na przełomie maja i czerwca.

Różanecznik wczesny Rhododendron praecox

opis: jeden z najwcześniejszych różaneczników, kwiaty barwy jasnolila, osiąga do 1 m wysokości,

okres kwitnienia: marzec do kwietnia

wymagania: stanowisko słoneczne do półcienistego, dobrze znosi gleby wapienne,

rozmnażanie: w warunkach amatorskich najłatwiej przez odkłady, można także pod koniec lata pobierać sadzonki półzdrewniałe z pędów wierzchołkowych,

Azalie zrzucające liście na zimę

Są najbardziej odporne na przemarzanie, mogą rosnąć w pełnym słońcu nawet na gorszym stanowisku glebowym i klimatycznym, niektóre przyjemnie pachną. Uważane są za jedne z najpiękniejszych krzewów kwitnących. Azalia pontyjska Rhododendron luteum występuje na naturalnym stanowisku w Woli Żarczyckiej koło Leżajska. Jest to jedyne miejsce naturalnego występowania azalii w granicach Polski. Krzewy rosną tam na wydmie w kształcie półksiężyca, przypuszcza się, że może był to kurhan tatarski gdyż wyraźnie wznosi się nad otaczającym terenem. Rododendron żółty bujnie porasta tamto miejsce mimo to, że cechuje się ono wyjątkowo suchą i jałową glebą. Jej liście są eliptyczne a jesienią przebarwiając się dają efektowne barwy. Piękne żółte, lejkowate kwiaty zebrane po 7-12, rozwijaja sie początkiem maja, cechują się także nie powtarzalnym zapachem. Dłuższe przebywanie w otoczeniu tego niezwykle silnego zapachu podobno może spowodować ból głowy. Na Białorusi z azalii pontyjskiej pozyskuje się surowiec zielarski, liście używano zamiast tytoniu pączki kwiatowe stosowane były w medycynie ludowej a napar z liści miał ponoć odganiać czary. W 401r. p.n.e. podczas odwrotu armii greckiej spod Babilonu żołnierze posilili się miodem z pasiek znajdujących sie w pobliżu zarosli azalii żółtej. Ich dowódca tak opisuje ich zachowanie: ,,stracili zmysły, byli pijani, a ci, którzy dużo go jedli zachowywali się jak szaleni, a niektórzy jak umierający." Objawy ustąpiły po trzech dniach ponieważ miód z azalii pontyjskiej ma tylko działanie odurzające.

Azalie zawsze zielone

Zwane azaliami japońskimi wymagają stanowiska półzacienionego, osłoniętego od mroźnych wiatrów. Zaleca się osłonięcia ich od zimowego słońca. Ze względu na swój niski wzrost nadają się szczególnie do sadzenia w grupach w ogrodzie wrzosowym. Większość gatunków azalii wiecznie zielonej pochodzi z Japonii i najstarsze krzyżówki rozwinęły się w tym kraju.

Różaneczniki zawsze zielone

Oprócz okazałych różnokolorowych kwiatostanów różaneczników zawsze zielonych ich szczególnym atutem są skórzaste liście.

Posadzone w odpowiednim miejscu długo utrzymują kwiaty, oprócz kwaśnego podłoża wymagają także półcienistego stanowiska.

Są wśród nich niskie krzewinki jak i drzewa osiągające wysokość 20m. Problemem w uprawie rózaneczników było ich wymaganie bardzo kwaśnego podłoża, prace naukowe prowadzone w instytucie Hodowli Roślin Ozdobnych w Ahrensburgu w Niemczech doprowadziły do wyselekcjonowania spośród siewek i mieszańców roślin odpornych na wysoką zawartość wapnia - Ca w podłożu.

W 1997 roku szkółki nazywające siebie INKHARO® ("Interessengemeinschaft Kalktoleranter Rhododendron-Unterlagen" - "Zrzeszenie producentów podkładek różaneczników odpornych na wapń") rozpoczeło produkcję roślin na podkładkach odpornych na wapń. Rośliny takie tolerują podłoże o pH 5,5 do 7,8 ponadto szybciej wchodzą w okres kwitnienia.

Wybór stanowiska

Rośliny zawsze zielone należy sadzić w miejscu półcienistym, osłoniętym od mocnych zimowych wiatrów. Najlepiej czują się w towarzystwie roślin iglastych które zimą osłaniają je przed słońcem i wiatrem. Różaneczniki i azalie zimozielone powinno sadzić się od strony południowej aby chronić je przed działaniem promieni słonecznych mogących przypalać liście. Należy unikać obniżeń terenu gdzie powstawać mogą zastoiska mrozowe. Różaneczniki i azalie warto sadzić w pobliżu wody -stawy, oczka wodne, strumienie - jest tam większa wilgotność powietrza co tworzy korzystniejszy mikroklimat. Jeżeli wybieramy stanowisko w pobliżu budynków powinno się posadzić rośliny w miejscu o wystawie północnej lub zachodniej.

Gleba

Rododendron wymaga gleb lekko zwięzłych i przepuszczalnych. Gleba powinna być kwaśna o pH 4,5 do 5,5 a woda gruntowa powinna być na poziomie niższym niż 60cm. Szczególną uwagę powinno się zwrócić na pH gleby jeśli sadzimy różaneczniki w pobliżu budynków ponieważ często w glebie pozostaje wapno po budowie!!! Niskie pH można osiągnąć zakwaszając glebę w pobliżu rośliny torfem wysokim, korą sosnową, igliwiem, ściółką z lasu sosnowego.

Sadzenie i ściółkowanie

Planując założenie ogrodowe z różanecznikami i azaliami powinniśmy je posadzić w dużej grupie powyżej 30 roślin w pobliżu siebie, tworzy się wtedy odpowiedni mikroklimat. Rośliny rozmieszczamy co 60-100cm. Przed posadzeniem warto umieścić doniczkę z zakupioną rośliną w wodzie, gdy bryła korzeniowa jest już odpowiednio wilgotna delikatnie ściągamy doniczkę. Po wyjęciu rośliny z pojemnika należy lekko rozluźnić zbitą warstwę korzeni. Wcześniej wykopany dołek powinien być dwukrotnie szerszy od bryły korzeniowej, głębokość takiego dołka ma być taka jak wysokośc doniczki. Umieszczamy roślinę w dołku dosypujemy mieszankę ziemi (1 część ziemi z ogrodu 2 części torfu wysokiego) wokół rośliny tworzymy misę zbierającą wodę. Po posadzeniu obficie podlewamy. Różaneczniki szczepione sadzi się trochę głębiej niż rosły wcześniej. Po posadzeniu należy ściółkować roślinę igliwiem bądź korą sosnową odpowiednie są także liście dębów i buków, torf, rozłożone trociny sosnowe. Ściółka latem zmniejsza parowanie z gleby, powoduje późniejsze zamarzanie gleby zimą, zwiększa także ilość substancji organicznej poprzez swój rozkład, zmniejsza rozwój chwastów.

Podlewanie

Szczególną uwagę na podlewanie powinno się zwrócić w okresie IV-VII - jest to okres kwitnienia i wzrostu różaneczniki i azalie są wtedy szczególnie wrażliwe na niedobory wody. W okresach suszy również należy dostarczyć rośliną odpowiednią dawkę wody - około 25mm wody (opadu) na tydzień. Przed nadejściem zimy powinno się dostarczyć roślinie dużą dawkę wody. Różaneczniki i azalie najlepiej podlewać wodą miękką - deszczówką lub ze zbiorników - stawy, jeziora, ważne jest aby woda nie zawierała wapnia. Zimna woda ze studni powinna się odstać przed użyciem.

Nawożenie

W uprawie różaneczników i azalii najlepiej stosować nawozy wolno działające gdyż zapewniają one równomierne udostępnianie rośliną składników odżywczych. Można stosować także nawozy organiczne takie jak kompost, obornik lub gnojowica. Azalie są wrażliwe na zasolenie gleby. Zaleca się stosowanie nawozów zawierających w swym składzie żelazo Fe. Nie wolno stosować nawozów odkwaszających zawierających wapń. Wczesną wiosną stosujemy nawożenie mineralne z mikroelementami a po rozpoczęciu wzrostu uzupełniamy niedobory azotu. Można stosować nawozy zarówno posypowe jak i podlewać rozpuszczanymi w wodzie. ostatnią dawkę nawozu dostarczamy roślinie nie później niz w połowie czerwca aby rośliny miały czas na zakończenie wzrostu i zawiązanie pąków kwiatowych.

Cięcie

Z reguły azalie i różaneczniki nie wymagają cięcia. Wyjątkiem są cięcia pielęgnacyjne - usuwa się wtedy gałęzie chore lub suche. Można wykonać cięcie odmładzające, gdy krzew jest juz stary i wyglądający nie atrakcyjnie. Cięcie takie wykonuje się na wysokości 30 cm nad powierzchnią gleby, wykonuje się je w marcu. Przy silnie ciętych rododendronach i azaliach nie wolno zapomnieć o obfitym podlewaniu i regularnym nawożeniu. Po przekwitnięciu zaleca się wyłamywanie kwiatostanów co uniemożliwia roślinie zawiązywanie nasion i owoców.

Okrywanie na zimę

Rośliny posadzone w danym roku warto zabezpieczyć przed pierwszą zimą. Do okrywania stosujemy wyłącznie materiały przepuszczalne takie jak: gałązki świerkowe, sosnowe, idealną ochroną jest śnieg naturalny bądź sztuczny.

Zasady uprawy azalii zrzucających liście na zimę

Azalie zrzucające liście na zimę można sadzić w miejscach słonecznych lub półcienistych, są one bardziej odporne na niekorzystne warunki klimatyczne. Wymagania co do gleby są niższe niż przy różanecznikach i azaliach zimozielonych jednak nie należy zapominać o niskim pH. Sposób sadzenia, ściółkowanie, podlewanie i nawożenie takie samo jak dla różaneczników.

Jak opiekować się różanecznikami?

Trudno się oprzeć urokowi tych bujnych krzewów najpiękniejszych właśnie o tej porze roku. Podziwiamy i cenimy ich oszałamiającą feerię barw i obfitość kwiatostanów. Do wielkiej grupy różaneczników (Rhododendron) należą zarówno krzewinki, jak i ogromne 3-m krzewy, zarówno różaneczniki właściwe o liściach zawsze zielonych, jak i azalie o liściach opadających przed zimą, odporniejsze na niskie temperatury.

Wymagania. Wszystkie różaneczniki wymagają gleby kwaśnej o pH 4,2-5,5, próchnicznej, żyznej i wilgotnej. Muszą też rosnąć na stanowiskach półcienistych, zacisznych, a takie dają im drzewa korzeniące się głęboko, czyli dęby, sosny, świerki. Lubią też dużą wilgotność powietrza, dobrze więc czują się w pobliżu oczek wodnych.

Kiedy sadzić? Najlepsza pora sadzenia to wrzesień i wiosna - od kwietnia do połowy maja. Rośliny uprawiane w pojemnikach, nawet kwitnące, można sadzić również w czerwcu, ważne jest jednak wtedy ich regularne podlewanie.

Pielęgnacja. Gdy różaneczniki rosną na glebach lekkich, a miesiąc jest suchy - systematyczne nawadnianie tych krzewów jest nieodzowne. Podobnie podczas kwitnienia i tuż po nim, kiedy zawiązują się pąki kwiatowe na następny rok. Do podlewania najlepsza jest woda miękka lub deszczowa (warto ją gromadzić w beczce), ze stawów, w których nie występują związki wapnia. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w czerwcu jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów (wyłamujemy je palcami). Sprzyja to lepszemu rozkrzewieniu się, uniemożliwia zawiązywanie owoców osłabiających rośliny.
Usuwamy i palimy części roślin porażone przez choroby grzybowe

Nawożenie. Najlepsze są nawozy organiczne, np. dobrze rozłożony obornik zmieszany z torfem lub kompost z dodatkiem igliwia. Jeśli takimi nie dysponujemy, zasilamy od maja do lipca nawozami mineralnymi wieloskładnikowymi, najlepiej w formie płynnej i o niskim stężeniu, co 14 dni. Można też podać wiosną nawozy wolnodziałające w zalecanej dawce dla tej grupy roślin, przykryć je ściółką lub ziemią.

Ściółkowanie. Gruba ściółka z igliwia sosnowego, świerkowego, kory, torfu, suchych liści paproci lub dębu jest dobrą ochroną przed mechanicznym uszkodzeniem korzeni, utratą wody, zachwaszczeniem. Najlepiej rozłożyć ją jesienią lub w maju-czerwcu, tak by chroniła przez całe lato.

Jak sadzić różaneczniki?

Podstawowym warunkiem

dobrego rozwoju różaneczników jest odpowiednia gleba. Musi być zdecydowanie kwaśna i stale lekko wilgotna. W większości ogrodów gleba jest obojętna lub lekko kwaśna, bo w takiej właśnie dobrze rośnie większość roślin - ale nie różaneczniki. Dlatego w miejscu, gdzie chcemy posadzić różaneczniki, gleba powinna zostać wymieniona.

Przygotowanie podłoża: przed sadzeniem wykopujemy duży dół głębokości 40-50 cm i szerokości 80 cm i wypełniamy go mieszanką przeznaczoną specjalnie dla azalii i różaneczników . Takie gotowe mieszanki można kupić w sklepach ogrodniczych. Podłoże miesza się z ziemią ogrodową, zgodnie z zaleceniami producenta podanymi na opakowaniu. Można też samodzielnie sporządzić odpowiednie podłoże: wymieszać torf, przekompostowaną korę sosnową i ziemię ogrodową w proporcjach 1:1:1 - i w takiej mieszance posadzić rośliny. Do takiego podłoża można dodać garść nawozu do różaneczników.
Wybór stanowiska: różanecznikom bardzo służy wilgotny (leśny) klimat, dlatego najlepiej czują się w lekkim cieniu - na przykład pod koronami drzew, gdzie są osłonięte od prażącego słońca i silnych wiatrów.
Podlewanie: ważne jest, by było regularne, zwłaszcza wiosną, gdy różaneczniki kwitną i późną jesienią, gdy szykują się do zimy. Rośliny, które zgromadziły w liściach dużo wody, lepiej zimują.
Okrywanie na zimę: krzewy (zwłaszcza młode) dobrze jest przykryć włókniną lub gałązkami świerkowymi, co osłoni je przed mroźnymi wiatrami i intensywnym wczesnowiosennym słońcem.

Inne zabiegi pielęgnacyjne:

- powierzchnię wokół krzewów  wyłożyć 5-centymetrową warstwą kory, aby ochronić ziemię przed szybkim wysychaniem i utrudnić rozwój chwastów,
- usuwać (wyłamywać) przekwitłe kwiatostany, aby przedłużyć okres kwitnienia krzewów,
- nie przekopywać ziemi wokół krzewów, aby nie uszkodzić ich bardzo płytkiego systemu korzeniowego.

Jak uprawiać miniaturowe różaneczniki

Miniaturowe różaneczniki lubią lekko ocienione stanowiska, ale i w pełnym słońcu dobrze sobie radzą.

Opiekunka ogrodu, a w tle imponujący różanecznik 'Hachmann's Charmant'

Światło.

Miniaturowe różaneczniki lubią lekko ocienione stanowiska, ale i w pełnym słońcu dobrze sobie radzą.

Podłoże.

Przygotowanie dla nich specjalnej rabaty z 30-centymetrową warstwą ziemi ze sporą ilością kwaśnego torfu nie wymaga wiele pracy ani nakładów finansowych. Dodatkowo glebę warto ściółkować korą, co uchroni ją przed szybką utratą wilgoci i zapobiegnie rozwojowi chwastów. Jest to bardzo istotne, gdyż krzewy te mają płytki system korzeniowy, który łatwo przesycha, a przy usuwaniu chwastów motyką można go uszkodzić.

Nawożenie.

Miniaturki nie potrzebują wiele substancji odżywczych - najlepiej dokarmiać je specjalnym nawozem dla różaneczników.

Cięcie.

Miniaturowe różaneczników nie wymagają przycinania. Jedynie wiosna trzeba niekiedy usunąć uschnięte gałęzie.

Zdrowotność.

Rzadko chorują - są odporniejsze od intensywnie rosnących odmian.

Zimowanie.

Polecane gatunki i odmiany nie boją się niskich temperatur i tylko niektóre trzeba na zimę okrywać gałęziami iglaków. Więcej troski wymagają okazy rosnące w donicach - zarówno ich pędy, jak i bryłę korzeniową należy solidnie zabezpieczyć przed mrozem. Na przykład można wstawić je do większego, głębokiego pojemnika, którego dno i boki wykładamy styropianem. Od góry przysypujemy rośliny suchymi liśćmi, tak by zakryły gałęzie.

Różanecznik, azalia, a może rododendron?

Nazewnictwo tej grupy roślin nie jest jednoznaczne. Ich polska nazwa rodzajowa to różanecznik, inaczej rododendron, łacińska - Rhododendron. Gatunki różaneczników zrzucające na zimę liście zwyczajowo nazywa się azaliami, choć niektóre ich odmiany mogą być zimozielone (np. opisane w naszym artykule azalie japońskie).

Z jednego - kilka

Różaneczniki można rozmnażać przez odkłady. Wiosną na środkowej części pędu, z której usunęliśmy liście, robimy ciasną obrączkę z drutu. Następnie wykopujemy wąski dołek o głębokości około 7 cm. Naginamy do niego zaobrączkowany pęd, przymocowujemy go do ziemi wygiętym kawałkiem grubego drutu i przysypujemy kopczykiem ziemi, pozostawiając nad powierzchnią ulistniony wierzchołek. Miejsce to trzeba często podlewać, by cały czas gleba była lekko wilgotna. W następnym sezonie tuż za obrączką wyrosną korzenie. Wówczas ukorzenioną część odcinamy i sadzimy na nowym miejscu, dbamy, żeby młoda roślina miała zawsze wilgotne podłoże.

Polecamy ten sposób, bo rozmnażanie z nasion jest bardzo kłopotliwe, a wiele odmian ich nie zawiązuje.

Jak opiekować się różanecznikami?

Trudno się oprzeć urokowi tych bujnych krzewów najpiękniejszych właśnie o tej porze roku. Podziwiamy i cenimy ich oszałamiającą feerię barw i obfitość kwiatostanów.

Do wielkiej grupy różaneczników (Rhododendron) należą zarówno krzewinki, jak i ogromne 3-m krzewy, zarówno różaneczniki właściwe o liściach zawsze zielonych, jak i azalie o liściach opadających przed zimą, odporniejsze na niskie temperatury.

Wymagania. Wszystkie różaneczniki wymagają gleby kwaśnej o pH 4,2-5,5, próchnicznej, żyznej i wilgotnej. Muszą też rosnąć na stanowiskach półcienistych, zacisznych, a takie dają im drzewa korzeniące się głęboko, czyli dęby, sosny, świerki. Lubią też dużą wilgotność powietrza, dobrze więc czują się w pobliżu oczek wodnych.

Kiedy sadzić? Najlepsza pora sadzenia to wrzesień i wiosna - od kwietnia do połowy maja. Rośliny uprawiane w pojemnikach, nawet kwitnące, można sadzić również w czerwcu, ważne jest jednak wtedy ich regularne podlewanie.

Pielęgnacja. Gdy różaneczniki rosną na glebach lekkich, a miesiąc jest suchy - systematyczne nawadnianie tych krzewów jest nieodzowne. Podobnie podczas kwitnienia i tuż po nim, kiedy zawiązują się pąki kwiatowe na następny rok. Do podlewania najlepsza jest woda miękka lub deszczowa (warto ją gromadzić w beczce), ze stawów, w których nie występują związki wapnia. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w czerwcu jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów (wyłamujemy je palcami). Sprzyja to lepszemu rozkrzewieniu się, uniemożliwia zawiązywanie owoców osłabiających rośliny.

Usuwamy i palimy części roślin porażone przez choroby grzybowe

Nawożenie. Najlepsze są nawozy organiczne, np. dobrze rozłożony obornik zmieszany z torfem lub kompost z dodatkiem igliwia. Jeśli takimi nie dysponujemy, zasilamy od maja do lipca nawozami mineralnymi wieloskładnikowymi, najlepiej w formie płynnej i o niskim stężeniu, co 14 dni. Można też podać wiosną nawozy wolnodziałające w zalecanej dawce dla tej grupy roślin, przykryć je ściółką lub ziemią.

Ściółkowanie. Gruba ściółka z igliwia sosnowego, świerkowego, kory, torfu, suchych liści paproci lub dębu jest dobrą ochroną przed mechanicznym uszkodzeniem korzeni, utratą wody, zachwaszczeniem. Najlepiej rozłożyć ją jesienią lub w maju-czerwcu, tak by chroniła przez całe lato

WSKAZÓWKI DO UPRAWY RÓŻANECZNIKÓW I AZALII

RÓŻANECZNIKI I AZALIE to niewątpliwie jedne z najpiękniej  kwitnących krzewów w naszych parkach i ogrodach. Należą  do rodziny wrzosowatych i tworzą jeden rodzaj Rhododendron.  Zwyczajowo nazywane są rododendronami. Jest to forma  powszechnie używana dlatego taką nazwę będziemy stosować  w dalszej części tekstu. Znanych jest ponad 1.000 gatunków  tych roślin pochodzących przede wszystkim z płn.-zach. Chin,  Japonii, a także Ameryki Płn., Bałkanów i Alp. Na przestrzeni  150 lat wyhodowano ponad 12.000 różnych odmian  rododendronów i azalii.
W naszej ofercie znajdą Państwo zarówno ich odmiany  wielkokwiatowe, jak i gatunki botaniczne oraz inne rośliny  z rodziny wrzosowatych o podobnych wymaganiach i sposobach  pielęgnacji, takie jak wrzos, magnolia, kalmia, andromeda,  pieris czy borówka. W miejscu swego naturalnego występowania  rododendrony rosną przeważnie na kwaśnym i przepuszczalnym  podłożu, a opady atmosferyczne są tam wiele wyższe niż na  terenie Polski. Większość rododendronów rośnie w lasach  tworząc ich podszycie.
Chcąc więc uzyskać powodzenie w uprawie tych roślin  należy zaopatrzyć się w próchniczne podłoże o pH 4-5. Takie  warunki najlepiej spełnia kwaśny torf o włóknistej strukturze,  który można wzbogacić rozłożonym igliwiem, liśćmi dębowymi,  bukowymi, ziemią wrzosową. Dla rododendronów, które nie  zrzucają liści na zimę, wybieramy

STANOWISKO półcieniste, osłonięte od wysuszających  i mroźnych wiatrów. Jeżeli jednak mamy możliwość zapewnienia  krzewom odpowiedniego podłoża i dostatecznej ilość wody  w glebie możemy je sadzić także na stanowisku słonecznym należy jednak pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu na  zimę o czym mowa w dalszej części tekstu. Azalie nie mają  specjalnych wymagań co do stanowiska. Nie wymagają  cieniowania, ponieważ zrzucają liście na zimę i najlepiej czują  się w pełnym słońcu.
Dobrze jest posadzić kilka krzewów w grupie. Zwiększa to  efekt dekoracyjny, a dodatkowo stwarza korzystne warunki do  rozwoju roślin. Oferowany przez nas materiał szkółkarski rośnie  w pojemnikach i można go sadzić praktycznie przez cały rok,  za wyjątkiem zimy.

SADZENIE ROŚLIN rozpoczynamy od wykopania dołka  o średnicy około 60-70 cm i głębokości 30-40 cm. 
Na glebach  ciężkich, gliniastych zagłębienie powinno być płytsze i szersze  (patrz rysunek). Wypełniamy je wcześniej przygotowanym  podłożem i umieszczamy w nim roślinę tak głęboko, jak rosła  w pojemniku. Wokół formujemy niewielką nieckę i podlewamy,  aż woda wypełni ją całkowicie.

Po pewnym czasie wyrównujemy  teren, pozostawiając jednak zagłębienie umożliwiające nam  późniejsze, obfite podlewanie. Jeżeli zamierzamy posadzić  kilka krzewów w grupie, można zadać sobie nieco więcej trudu  i wymienić ziemię na całym stanowisku, pamiętając, że odległość  między krzewami powinna wynosić co najmniej 1 m.

PIELĘGNACJA rododendronów i azalii sprowadza się do  kilku podstawowych zabiegów.
Ze względu na płytki system korzeniowy, w pobliżu krzewów  nie należy wzruszać gleby. Usuwanie chwastów przeprowadzamy  ręcznie. Zaleca się ściółkowanie gleby torfem, igliwiem, liśćmi  dębowymi, bukowymi bądź korą. Dwa razy w roku pod koniec  kwietnia i w pierwszych dniach lipca zasilamy krzewy dostępnymi  w handlu mieszankami nawozowymi z 30% dodatkiem siarczanu  amonu. Należy zwrócić uwagę, ażeby nawozy nie zawierały  wapnia. Można stosować także nawozy o spowolnionym  działaniu, przy czym okres ich uwalniania nie powinien być  dłuższy niż 4 miesiące.
Korzystnym zabiegiem jest usuwanie przekwitłych  kwiatostanów co spowoduje bujniejszy wzrost i obfitsze  zawiązywanie pąków kwiatowych. Krzewy właściwie  pielęgnowane są wystarczająco odporne na mróz. Młode rośliny,  szczególnie rosnące na stanowisku słonecznym i narażone na  działanie wiatrów, dobrze jest okryć na zimę cieniówką, matą  słomianą lub innym materiałem, pamiętając jednocześnie, aby  zapewnić im dostęp świeżego powietrza.

Okrycie roślin podwójną siatką cieniującą zapewni im lepsze  warunki zimowania. leżeli mamy możliwość zaopatrzenia się  w świeże trociny, możemy nimi zasypywać nawet całe krzewy.  Jest to jeden z najlepszych sposobów zimowego zabezpieczania.  Aby nie doszło do przegrzania roślin okrycie należy usunąć  wiosną jak najwcześniej, lecz po minięciu niebezpieczeństwa  wystąpienia silniejszych mrozów.
Częstym kłopotem w uprawie rododendronów jest żółknięcie  liści i słaby wzrost. Objawy takie są powodowane najczęściej  niewłaściwie wybranym miejscem. Ratunkiem jest niezwłoczna  zmiana stanowiska na nowe o kwaśnym podłożu. Krzewy dobrze  znoszą przesadzanie pod warunkiem, że wykopiemy je z jak  największą bryłą korzeniową.
Rododendrony mają niewielu wrogów w postaci chorób  i szkodników. Praktycznie w uprawie nie zachodzi potrzeba  ich ochrony.

Zdarzyć się jednak może, że na krzewach  zauważymy powygryzane liście, co jest objawem żerowania  larw niektórych owadów. Należy wówczas opryskać rośliny  jednym ze środków ochrony przeciwko szkodnikom zjadającym  liście. Krzewy rosnące w niewłaściwych warunkach lub po  bardzo mroźnych zimach mogą być atakowane przez różne  gatunki grzybów, co objawia się zasychaniem lub plamami na  liściach. Ochrona polega na usuwaniu chorych liści  i kilkakrotnym opryskaniu rośliny w odstępach około 7 dni  następującymi środkami grzybobójczymi: Bravo, Sadoplon,  Fongarid.

Jeżeli infekcja rozprzestrzeniła się na pęd, co objawia  się więdnięciem i zasychaniem całych liści, należy uciąć gałązkę  poniżej widocznych zmian na korze, a krzew opryskać środkami  takimi jak podano powyżej.
Jeżeli uda nam się zapewnić powyższe warunki oraz nie  zapomnimy o konieczności podlewania w czasie suszy,  rododendrony, azalie i inne rośliny wrzosowate dostarczą wielu  przyjemnych wrażeń oglądającym ich niezwykle bogate  kwitnienie, które w zależności od odmiany i gatunku trwa  zazwyczaj od połowy kwietnia do końca czerwca.

Rododendrony jako rośliny zimozielone trzeba chronić głównie przed słońcem, nie przed mrozem. Gdy podłoże jest zamarznięte, nie mogą one pobierać wody, podczas gdy ich liście transpirują (parują). I właśnie niedobór wody jest najczęstszą przyczyną usychania krzewów.
Cieniówka ogrodnicza. Sprawdzoną metodą jest osłanianie podwójną warstwą cieniówki ogrodniczej, np. agrowłókniny. Taka siatka w duży mróz pokrywa się szronem, w dni odwilży odmarza, dając roślinom potrzebny przewiew. Cieniowanie trzeba zacząć możliwie późno - tuż przed nastaniem mrozów. Gdy tylko niska temperatura minie, siatki usuwamy.
Trociny. Bardzo korzystnym zabiegiem jest też jesienne ściółkowanie gleby trocinami. Sztuka polega jednak na tym, że używając trocin, trzeba wiosną krzewy dodatkowo nawozić zwiększoną dawką azotu - bakterie rozkładające trociny zużywają zazwyczaj sporo tego pierwiastka.

Różaneczniki (Rhododendron), to krzewy długowieczne. Posadzone w ogrodzie będą go zdobić długie lata, pod warunkiem, że będziemy je właściwie pielęgnować.

Stanowisko. Lubią miejsca półcieniste i osłonięte od wiatrów (większość z nich w naturze rośnie w lasach, tworząc tam niższe piętro).

Podłoże. Powinno być przepuszczalne, lekko kwaśne (pH 4-5), próchniczne. W sprzyjającym środowisku krzewy wytworzą zwięzły, tzw. filcowaty system korzeniowy, dzięki któremu lepiej znoszą przesadzanie najlepiej robić to wczesną wiosną lub po zakończeniu wegetacji, w październiku i listopadzie.

Sadzenie. Jeśli ziemia w ogrodzie jest zbyt zbita, rododendrony lepiej sadzić bardzo płytko, usypując na powierzchni próchniczny kopczyk. To ważne, bo rośliny te należą do trudno korzeniących się i tylko w takim środowisku mogą wykształcić prawidłowy system korzeniowy.

Jeśli w ogrodzie mamy zbitą i nieprzepuszczalną ziemię podczas sadzenia usypujemy wokół szyjki korzeniowej kopczyk z dobrej, lekko kwaśnej próchnicy

Na glebach przepuszczalnych wystarczy wypełnić próchnicą tylko dołek i przestrzeń wokół korzeni.

---