Załącznik XIII do części 213

Rys. 205. Rozdział powietrza na długości rusztu przedstawiony w książce [5].

Wyjaśnienie: Jest to ten sam rysunek (jako pochodzący z publikacji radzieckiej), co w książce [4], tylko inaczej opisany. Rysunek z książki [4], jako Rys. 7.19, został wykorzystanydo przedstawienia drogi spalania węgla na ruszcie w zależności od obciążenia kotła na Rys. 204 (Załącznik XII do części 212).

Jak wynika z Rys. 197 (część 201), zła wiedza zagraniczna jeśli chodzi o strefy spalania węgla na ruszcie treścią książek przekazana została „bez ładu i składu”, bowiem:

1. na Rys. 7.19 [4] i [5] są trzy: suszenia i nagrzania; odgazowania; zgazowania,

2. na Rys. 7.17 [4] są cztery: nagrzewanie i suszenie; odgazowanie; spalanie; dopalanie,

3. na Rys. 7.18 [4], są trzy: suszenie; odgazowanie; zgazowanie - ze strefą płomienia tylko nad strefą odgazowania,

4. na Rys. 47a [1] są trzy: suszenia i wydzielania części lotnych; palenia się koksu i redukcji tlenu, wypalania się resztek węgla z żużla,

5. na Rys. VIII.1 [3] są cztery: podgrzanie i suszenie; odgazowanie; zgazowanie; wypalanie resztek palnych.

Według pkt 1; 2; 3; 5 strefy nagrzewania i suszenia występują po sobie. Według pkt 4 jest wpólna strefa suszenia i odgazowania części lotnych.

Według pkt 1 i 3 jest tylko jedna strefa spalania się koksu, będąca strefą zgazowania. Według pkt 2; 4; 5 strefa spalania koksu dzieli się na dwie: spalania i dopalania vel palenia się koksu oraz dopalania resztek węgla vel zgazowania i dopalania resztek palnych.

W przypadku książki [4], to nawet „na dwoje babka wróżyła”, ponieważ według pkt 1 i pkt 3 jest tylko jedna strefa spalania się koksu, a według pkt 2 dzieli się ona na strefę spalania i strefę dopalania.

---