UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI
WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA
INSTYTUT BUDOWNICTWA
CHEMIA
(BUDOWLANA)
ĆWICZENIE LABORATORYJNE NR.5
Temat: CEMENT PORTLANDZKI. OZNACZENIE SKŁADU FAZOWEGO (MINERALOGICZNEGO) NA PODSTAWIE ANALIZY CHEMICZNEJ.
GRUPA LABORATORYJNA 12
PODGRUPA B
ZESPÓŁ 2
ŁUKASZ BARTOS
TOMASZ ZASADA
ROK AKADEMICKI 2004/2005
SPIS TREŚCI: STRONA:
1. Przedmiot badania................................................................................... 3
2. Zadanie do wykonania............................................................................ 3
3. Cel ćwiczenia.......................................................................................... 3
4. Podstawowe definicje, nazwy i określenia dotyczące cementu
portlandzkiego wg normy PN-B-19701: 1997....................................... 3
5. Podstawowe wiadomości z zakresu technologii produkcji cementu....... 5
6. Oznaczenie składu chemicznego cementu............................................. 8
7. Obliczenie wartości modułów cementowych........................................ 13
8. Obliczenie składu fazowego (mineralogicznego).................................. 13
PRZEDMIOT BADANIA: Cement portlandzki.
2. ZADANIE DO WYKONANIA:
2.1 Oznaczenie zawartości podstawowych 4 tlenków cementu portlandzkiego.
2.2 Obliczenie składu fazowego na podstawie dokonanej analizy chemicznej.
CEL ĆWICZENIA:
3.1 Poznanie składu chemicznego (tlenkowego) cementu.
3.2 Poznanie składu fazowego cementu i jego wpływu na kształtowanie się podstawowych właściwości technicznych cementu t.j. wytrzymałości mechanicznej, ciepłości uwodnienia, wytrzymałości na korozję.
3.3 Poznanie podstawowych rodzajów cementu portlandzkiego.
PODSTAWOWE DEFINICJE, NAZWY I OKREŚLENIA DOTYCZĄCE CEMENTU PORTLANDZKIEGO WG NORMY PN-B-19701:1997:
Cement jest materiałem ściśle znormalizowanym; skład i właściwości podane są na każdym worku w formie znormalizowanego oznaczenia. Ponadto wszystkie cementy muszą posiadać urzędowe certyfikaty, dopuszczające je do stosowania w budownictwie. Prawo budowlane wymaga poza tym prowadzenia nadzoru jakości podczas jego produkcji.
PN-B-19701 określa oznaczenia dla różnych rodzajów cementów i klas wytrzymałości. Na podstawie tych oznaczeń można dokładnie odczytać informacje na temat rodzaju cementu. Norma rozróżnia cztery główne rodzaje cementu w zależności od jego składu:
CEM I: cement portlandzki
CEM II: cement portlandzki mieszany
CEM III: cement hutniczy
CEM IV: cement pucolanowy
CEM II dzieli się ze względu na zawartość głównych składników:
klinkier cementu portlandzkiego (K)
pył krzemionkowy (D)
żużel wielkopiecowy (S)
pucolana naturalna
popiół lotny krzemionkowy (V)
popiół lotny wapienny (W)
wapień (L)
W przypadku klinkieru obok skrótu CEM II podaje się także zawartość klinkieru:
A = minimum 80% klinkieru,
B = 65% do 79 % klinkieru.
- SKŁADNIKI GŁÓWNE CEMENTU:
Minerały nieorganiczne, których udział w stosunku do sumy wszystkich składników głównych i drugorzędnych przekracza 5%.
- SKŁADNIKI DRUGORZĘDNE:
Minerały nieorganiczne, których udział w stosunku do sumy wszystkich składników głównych i drugorzędnych nie przekracza 5%.
- KLINKIER CEMENTU PORTLANDZKIEGO:
Materiał hydrauliczny, składający się głównie z krzemianów wapnia, a także zawierający glin i żelazo związane w fazach klinkieru.
- GRANULOWANY ŻUŻEL WIELKOPIECOWY:
Materiał o utajonych właściwościach hydraulicznych, tj. wykazujący właściwości hydrauliczne przez pobudzenie, składający się głównie z tlenku wapnia, tlenku magnezu i dwutlenku krzemu, a także tlenku glinu i niewielkich ilości domieszek.
- PUCOLANA:
Materiały naturalne lub przemysłowe, odpowiednio przygotowane, krzemionkowe lub glinokrzemianowe, lub mieszanina obydwu, składające się głównie z reaktywowanego dwutlenku krzemu i tlenku glinu, a także tlenków żelaza i innych metali.
- POPIÓŁ LOTNY:
Materiał otrzymywany przez elektrostatyczne lub mechaniczne osadzanie pylistych cząstek spalin z palenisk opalanych pyłem węglowym.
- WAPIEŃ:
Skała pochodzenia osadowego, składająca się głównie z węglanu wapnia, a także krzemionki, tlenku glinu, tlenku żelaza i domieszek.
- PYŁ KRZEMIONKOWY:
Materiał pylisty składający się z bardzo drobnych kulistych cząstek o dużej zawartości krzemionki bezpostaciowej.
- SIARCZAN (VI) WAPNIA:
Materiał dodawany w małych ilościach do składników cementu podczas jego wytwarzania w celu regulacji czasu wiązania.
- DODATKI:
Składniki stosowane w celu ulepszenia wytwarzania lub właściwości cementu, np. wspomagające mielenie.
- WYTRZYMAŁOŚĆ NORMOWA:
Wytrzymałość znormalizowanej zaprawy na ściskanie, oznaczana po 28 dniach twardnienia.
- WYTRZYMAŁOŚĆ WCZESNA:
Wytrzymałość znormalizowanej zaprawy na ściskanie, oznaczana po dwóch lub siedmiu dniach twardnienia.
- KLASY CEMENTU:
W zależności od wytrzymałości na ściskanie, normowanej i wczesnej, rozróżnia się sześć klas cementu; symbol R jest wyróżnikiem klasy o wysokiej wytrzymałości wczesnej.
PODSTAWOWE WIADOMOŚCI Z ZAKRESU TECHNOLOGII PRODUKCJI CEMENTU PORTLANDZKIEGO.
5.1 Surowce stosowane do produkcji klinkieru.
Surowce do produkcji cementu to kopaliny naturalne, takie jak: wapień, wapień marglisty, margiel, glina. Są one pozyskiwane w zakładowych kopalniach odkrywkowych. Do korekcji składu surowcowego wykorzystuje się: łupek, pucolany, surowce żelazonośne, piasek. Przygotowanie zestawu surowcowego do pieca cementowego jest jedną z ważniejszych operacji w całym procesie technologicznym produkcji cementu. Utrzymanie zadanego stałego składu mąki surowcowej przygotowywanej do wypału w piecu jest podstawą otrzymania dobrego półproduktu - klinkieru cementowego. Surowiec dostarczany z kopalni jest kruszony i wstępnie uśredniany. Do przemiału na mąkę składniki dozowane są w ściśle określonych proporcjach.
5.2 Metody produkcji . Podstawowe procesy technologiczne.
Podstawowa i najbardziej energochłonna część procesu produkcji cementu przebiega w piecu cementowym, w której podczas wielu reakcji i przemian fazowych otrzymywany jest klinkier cementowy. Aby można było "przekształcić" zestaw surowcowy w klinkier, przygotowany zestaw surowcowy jest w instalacji piecowej, podgrzewany, suszony, następuje rozkład surowców a następnie podczas przemian fizykochemicznych tworzą się minerały klinkierowe. W strefie spiekania pieca cementowego temperatura materiału osiąga wartość 1450oC. Materiał w strefie wysokich temperatur (powyżej 800oC) przebywa w zależności od konstrukcji pieca około 30 minut. Najwyższe temperatury podczas procesu wypału klinkieru sięgają blisko 2000oC - jest to temperatura płomienia i gazów w strefie spiekania, które przebywają w tej strefie ok. 10 sekund. Klinkier cementowy wychodzący z pieca ma temperaturę od około 900oC do około 1300oC, Jest on następnie schładzany i po opuszczeniu chłodnika ma temperaturę około 100oC. Gorące gazy z chłodnika klinkieru wykorzystywane są przy przemiale w młynach węgla.
Operacją, która prowadzi do uzyskania końcowego produktu jest mielenie. Młyny, w których odbywa się przemiał w to przeważnie młyny kulowe. Większość układów przemiałowych stosowanych zakładach cementowych pracuje w tzw. układach zamkniętych, z wykorzystaniem separatorów mechanicznych lub wysokiej sprawności separatorów cyklonowych. Osiąga się dzięki temu większą stabilność przemiału a zatem stabilność jakości produktu. Do operacji przemiału zużywa się najwięcej energii elektrycznej z pośród wszystkich operacji jednostkowych w całym procesie produkcji cementu.
W produkcji czystego cementu portlandzkiego do przemiału klinkieru dodawany jest gips pełniący rolę regulatora czasu wiązania cementu.Do cementów z dodatkami można stosować dodatki w ilościach od 5% do 80 %. Uzyskuje się dzięki temu asortyment cementów różniących się właściwościami w zależności od ich przeznaczenia. Tylko kilka rodzajów cementu wymaga przy produkcji specjalnych klinkierów cementowych.
5.3 Skład klinkieru (przeciętny).
5.3.1 Tlenkowy.
SKŁADNIK |
% WAGOWY |
CaO |
62-68 |
SiO2 |
18-25 |
Al2O3 |
4-16 |
Fe2O3 |
4-10 |
MgO |
0,5-0,6 |
Na2O+K2O |
0,4-3 |
SO3 |
0,8-4 |
5.3.2 Fazowy.
Rodzaj fazy |
Budowa fazy |
Nazwa i symbol fazy |
|
|
Krystaliczna |
Izotropowa |
|
Faza krzemianowa |
3CaO·SiO2 Krzemian trójwapniowy |
- |
ALIT (C3S) 50÷65% |
|
2CaO·SiO2 Krzemian dwuwapniowy |
- |
BELIT (C2S) 15÷20% |
Faza glinianowa |
3CaO·Al2O3 Glinian trójwapniowy |
Szkło glinianowe |
C3A 10÷16% |
Faza ferrytowa (glinianożelazianowa) |
Krystaliczny rozwój ferrytowy (glinożelazianowy) |
Szkło ferrytowe (glinożelazianowe) |
Brownmilleryt C4(AF) 4÷10% |
Fazy drugorzędne |
- wolne wapno CaO - perykla MgO - popiół krystaliczny |
Popiół zeszklony |
- |
5.4 Rodzaje, skład i symbol cementu:
5.4.1 Sposób budowania symbolu cementu.
5.4.2 Rodzaje i skład cementu wg PN-B-19701.
Rodzaj |
Nazwa |
Symbol |
Składniki główne |
Składniki drugorzędne |
|||||||
|
|
|
Klinkier |
Żużel wielkopiecowy |
Pył krzemionkowy |
pucolana |
Popiół lotny |
wapień |
|
||
|
|
|
|
|
|
naturalna |
przemysłowa |
krzemionkowy |
wapienny |
|
|
|
|
|
K |
S |
D |
P |
Q |
V |
W |
L |
|
CEMI |
Cement portlandzki |
CEMI |
95-100 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
CEMII |
Cement portlandzki żużlowy |
CEMII/A-S CEMII/B-S |
80-94 65-79 |
6-20 21-35 |
- - |
- - |
- - |
- - |
- - |
- - |
0-5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
0-5 |
|
Mement portlandzki Krzemionkowy |
CEMII/A-D |
90-94 |
- |
6-10 |
- |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
|
Cement portlandzki pucolanowy |
CEMII/A-P |
80-94 |
- |
- |
6-20 |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B-P |
65-79 |
- |
- |
21-35 |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/A-Q |
80-94 |
- |
- |
|
6-20 |
- |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B-Q |
65-79 |
- |
- |
|
21-35 |
- |
- |
- |
0-5 |
|
Cement portlandzki popiołowy |
CEMII/A-V |
80-94 |
- |
- |
- |
- |
6-20 |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B-V |
65-79 |
- |
- |
- |
- |
21-35 |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/A-W |
80-94 |
- |
- |
- |
- |
- |
6-20 |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B-W |
65-79 |
- |
- |
- |
- |
- |
21-35 |
- |
0-5 |
|
Cement portlandzki wapienny |
CEMII/A-L |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
6-20 |
0-5 |
|
|
CEMII/B-L |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
21-35 |
0-5 |
|
Cement portlandzki żużlowo-popiołowy |
CEMII/A-SV |
81-94 |
3-10 |
- |
- |
- |
3-20 |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B-SV |
65-79 |
10-20 |
- |
- |
- |
10-20 |
- |
- |
0-5 |
CEMIII |
Cement Hutniczy |
CEMIII/A |
35-64 |
36-65 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
|
|
CEMII/B |
20-34 |
66-80 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
0-5 |
CEMIV |
Cement pucolanowy |
CEMIV/A |
65-89 |
-
|
11-35
36-55 |
- |
- |
0-5 |
|||
|
|
CEMIV/B |
45-64 |
- |
|
- |
- |
0-5 |
|||
1)-Wartości podane w tablicy odnoszą się do sum składników głównych i drugorzędnych. Skład określa wytwórca na podstawie stosowanej i dokumentowanej podczas wytwarzania procedury kontroli wewnętrznej 2)- Litery A i B w symbolach są przypisane różnym zakresom zawartości składników głównych 3)-Zawartość pyłu krzemionkowego nie powinna być większa niż 10%
|
ZNACZENIE SKŁADU CHEMICZNEGO CEMENTU
PORTLANDZKIEGO
6.1 Oznaczenie tlenku krzemu.
a) Zasada oznaczenia danego składu
Oznaczenie polegało na pobraniu próbki cementu i rożcięczeniu go w 15 cm3 kwasu chlorowego , pogrzaniu do temperatury wrzenia i utrzymaniu takiego stanu od 3 do 5 minut. Następnie dodawaliśmy 100cm3 pogrzanej wody i sączyliśmy.
b) Krótki opis sposobu oznaczenia:
- pobrano próbkę o masie 0,926g
- dodano do niej 15cm3 kwasu nadchlorowego HClO4 [60%];
- roztarto wszelkie grudki cementu;
- ogrzano do wrzenia;
- ogrzewano intensywnie około 5 minut;
- dodano 100cm3 gorącej wody;
- przesączono przez miękki sączek;
- przesącz zebrano do kolby 250cm3;
- sączek wraz z osadem wyprażono w tygielku.
c) Obliczenie miana EDTA wyrażone w gramach SiO2 (K1)
1) 1 dm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 mol - 0.05 mol EDTA.
2) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 - 0.05 mol/1000 mol = 0.00005 mol
EDTA
3) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Si
4) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol SiO2
Masa molowa Si - 28u
Masa molowa O - 16u
Masa molowa SiO2 - 60u
1 mol - 60g
0.00005 - K1
60 · 0.00005 = 0.003g = K1
d) dane doświadczalne i obliczenia
Masa próbki 0,926 g
Masa osadu po prażeniu 0,178g
Obliczenia:
0,926 - 100%
0,1 78 - x %
%SiO219.22
6.2 Oznaczenie tlenku żelaza i glinu.
Zasada oznaczenia.
Polega na miareczkowaniu EDTA jonów żelazowych przy pH=15 wobec kwasu salicylowego jako wskaźnika a następnie po doprowadzeniu roztworu do pH=3,2 jonów glinu wobec układu wskaźnikowego PAN-kompleksomianu miedziowego.
Krótki opis sposobu oznaczenia.
pobrano 25ml roztworu;
rozcieńczono do 50ml wodą destylowaną;
dodano 3-5 kropli błękitu bromofenolowego (do barwy lekko żółtej);
dodano kilka kropli wody amoniakalnej 10% (do trwałej barwy niebieskiej);
dodano 10ml HCl 0,1 molowego UWAGA!!! : Powinien wrócić kolor żółty;
dolano 10ml roztworu buforowego pH-1,5 i 5-10 kropli roztworu kwasu salicylowego (wskaźnik punktu równoważnikowego miareczkowania);
ogrzano mieszaninę do ok. 40-50°C i miareczkowano roztwór wersanianem do zmiany barwy ;
odczytać ilość zużytego EDTA;
po pierwszym miareczkowaniu dodawano kroplami roztworu octanu amonowego od stanu amonowego do uzyskania trwałego niebieskiego zabarwienia., po czym szybko dodać 5 cm kwasu octowego;
dodać 5 kropli kompleksonianu miedzi, po czym 10 - 15 kropli roztworu PAN (uzyskano kolor różowy);
podgrzano wszystko do ok. 40-50°C i miareczkowano rotworem EDTA do zmiany barwy na żółtą (w okresie czasu 20 - 30 sek. od czasu zagotowania się).
Obliczenie miana EDTA
Obliczenie miana EDTA wyrażone w gramach Fe2O3 (K1)
1) 1 dm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 mol - 0.05 mol EDTA.
2) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 - 0.05 mol/1000 mol = 0.00005 mol
EDTA
3) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Fe
4) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Fe2O3
Masa molowa Fe - 56u
Masa molowa O - 16u
Masa molowa Fe2O3- 160u
1 mol - 160g
0.00005 - K1
(160 · 0.00005):2 = 0.004g = K1
Obliczenie miana EDTA wyrażone w gramach Al2O3(K1)
1) 1 dm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 mol - 0.05 mol EDTA.
2) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 - 0.05 mol/1000 mol = 0.00005 mol
EDTA
3) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Al
4) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Al2O3
Masa molowa Al - 27u
Masa molowa O - 16u
Masa molowa Al2O3- 102u
1 mol - 102g
0.00005 - K1
(102· 0.00005):2 = 0.0025g = K1
Dane doświadczalne i obliczenia.
Wyniki miareczkowania i obliczenie zawartości procentowej Fe2O3, Al2O3:
Dla Fe2O3 otrzymano V1 = 1,9ml, V1' = 1,3ml,
V1śr = 1,6 ml
Dla Al2O3 otrzymano V2 =1,9ml, V2' = 1,3 ml,
V2śr = 1,6 ml
%Fe2O3 =
%Fe2O3 = 6,91
%Al2O3 =
%Al2O3 = 4,32
6.3 Oznaczenie tlenku wapnia.
Zasada oznaczenia:
Oznaczenie polegało na miareczkowaniu jonów wapnia roztworem wersanianu dwusodowego przy pH = 12÷13 wobec punktu końcowego miareczkowania.
Krótki opis sposobu oznaczania.
- pobrano 25ml roztworu;
- rozcieńczono dookoło 100 cm woda destylowaną
- wkrapiano KOH 20% do uzyskania pH 3÷5;
- dodano 5-7 ml roztworu trójetanoloaminy;
- dodano jeszcze 15ml KOH 20% (pH 12,5);
dodano wskaźnik PK i miareczkowano EDTA do zmiany barwy z czerwonej na czysto niebieską. Odczytano ilość zużytego EDTA.
Obliczenie miana EDTA.
Obliczenie miana EDTA wyrażone w gramach CaO (K1)
1) 1 dm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 mol - 0.05 mol EDTA.
2) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.05 - 0.05 mol/1000 mol = 0.00005 mol
EDTA
3) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol Ca2+
4) 1cm3 wodnego roztworu EDTA 0.00005 - 0.00005 mol CaO
Masa molowa Ca - 40u
Masa molowa O - 16u
Masa molowa CaO - 56u
1 mol - 56g
0.00005 - K1
56 · 0.00005 = 0.0028g = K1
Dane doświadczalne i obliczenia.
Wyniki miareczkowania i obliczenie zawartości procentowej CaO
Dla CaO otrzymano V1 = 20,9 ml, V2 = 20,5ml, V3=20,7ml
V3śr = 20,7ml
%CaO =
V - średni wynik miareczkowania
w - współczynnik przeliczeniowy
K1 - miano EDTA wyrażone w gramach CaO/cm3
m - masa próbki badanego materiału wzięta do analizy wyrażona w gramach
% CaO = 62,59
6.4 Tabelaryczne zestawienie wyników badań chemicznych.
SKŁADNIK OZNACZANY |
|||
Lp. |
Nazwa |
Symbol oznacz. |
Zawartość w % wag. |
1 |
SUMARYCZNA ZAWARTOŚĆ TLENKU KRZEMU I CZĘŚCI NIEROZPUSZCZ. |
SiO2 + CN |
20,32 |
2 |
CZĘŚĆ NIEROZPUSZCZ. W CEM. |
CN |
1,1 |
3 |
TLENEK KRZEMU SiO2 |
S |
19,22 |
4 |
TLENEK ŻELAZOWY Fe2O3 |
F |
6,91 |
5 |
TLENEK GLINU Al2O3 |
A |
4,32 |
6 |
TLENEK WAPNIA CaO |
C |
62,59 |
7.OBLICZENIE WARTOŚCI MODUŁÓW CEMENTOWYCH.
7.1 Moduł hydrauliczny.
MH=C : ( S + A + F ) = 62,59 : 30,45 = 2,05
7.2 Moduł krzemianowy.
MK = S : ( A + F ) = 19,22 : 11,23= 1,71
7.3 Moduł glinowy.
MG = A : F = 4,32 : 6,91 = 0,62
7.4 Moduł wysycenia.
MW =[ C - ( 1,65A + 0,35F)] : 2,80S = 53,04 : 53,82 = 0,98
7.5 Zestawienie tabelaryczne wartości modułów.
Lp. |
Nazwa modułu |
Wartość |
1 |
Moduł hydrauliczny |
2,05 |
2 |
Moduł krzemianowy |
1,71 |
3 |
Moduł glinowy |
0,62 |
4 |
Moduł wysycenia |
0,98 |
OBLICZANIE SKŁADU FAZOWEGO ( MINERALOGICZNEGO ).
a) Symbolika faz cementowych
C3S - faza alitowa
C2S - faza belitowa
C3A -faza glinianowa
C2 (AF) - faza ferrytowa
b) symbolika tlenków
C - CaO
S - SiO2
F - Fe2O3
A - Al2O3
Obliczanie zawartości alitu.
C3S = 3,80(3 x MW - 2) S = 3,8 x ( 3 x 0,98 - 2) x 19,22 = 68,65%
Obliczanie zawartości belitu.
C2S = 8,6(1 - MW)S = 8,6 X ( 1 - 0,98) x 19,22 = 0,38%
Obliczanie fazy glino-żelazianowej jako C4AF.
MG<0,64
C4AF = 4,77 x A = 4,77 x 4,32 = 20,61%
Obliczenie fazy glinianowej.
MG<0,64 - POMIJAMY
Obliczanie fazy żelazianowej.
MG<0,64
C2F = 1,7 x (F - 1,57 x A ) = 1,7 x (6,91 - 1,57 x 4,32) = 0,22%
Tabelaryczne zestawienie obliczonego składu fazowego.
Lp. |
Nazwa fazy |
Symbol nazwy |
%zawartość |
1 |
Faza alitowa |
C3S |
68,65 |
2 |
Faza belitowa |
C2S |
0,38 |
3 |
Faza krzemianowa |
C3S+C2S |
69,03 |
4 |
Faza glino-żelazianowa |
C4AF |
20,61 |
6 |
Faza żelazianowa |
C2F |
0,22 |
1
9