Bakterie:

Kształty:

Ziarniaki- coccus

Dwoinki- diplococcus

Czworniak- tetracoccus

gronkowiec- staphylococcus

pakietowiec- sarcina

Paciorkowiec-

pałeczka- bacterium

Laseczka- baccilus

Pałeczka lekko wygięta- pseudomonas

Laseczka beztlenowa-

Laseczka tlenowa-

Przecinkowiec- vibrio

Śrubowiec- spirillum

Krętek- spirochaeta

Promieniowce- actonobacteria

Promieniowce:

W większości bakterie tlenowe. Przeważnie są saprofitami.

BUDOWA: organizmy zbudowane z cienkich rozgałęziających się długich nitek. Ich rozgałęziona struktura jest zwana nibygrzybnią(pseudomycelium), która częsciowo wrasta w podłoże stałe, cześciowo wyrastając na zewnątrz tworzy strzępki owocujące zarodnikami typu konidialnego. Zdolne do tworzenia egzospor. Zawierają proteasomy. Zawierają histon H1.

Chorobotwórcze:

prątek gruźlicy

dermatophilus congolensis (wywołuję dermatozę u koni i owiec)

Pozytywne:

Streptomycyna Streptomyces griseus (wytwarzanie antybiotyków)

Otoczki śluzowe bakterii:

Zbudowane głównie z cukrów, białka.

FUNKCJĘ:

ochrona przed wysychaniem, fagocytozą i fagami(wirusami), lepsze przyleganie do podłoża, zmiana położenia komórki, łączenie komórek w kolonii, rezerwa pokarmu, namiastka wydalania.

Przykłady bakterii z otoczkami śluzowymi:

Streptococcus mutans

Streptococcus salivarius

Xanthomonas

MECHANIZM BARWIENIA BAKTERII GRAM + I GRAM -

	Gram +	Gram -
Grubość ściany komórkowej	grubsza	cieńsza
Odbarwienie alkoholem po zastosowaniu fioletu krystalicznego i płynu Lugola	Nie następuje	Następuje
Ilość peptydoglikanu	duża	mała
Występowanie w plastycznej części ściany komórkowej kwasów tejchojowych	Występują	Brak
Aminokwasy w ścianie komórkowej	kilka	Duża ilość
Aminokwasy aromatyczne i zawierające w swym składzie siarkę znajdujące się w ścianie komórkowej	brak	występują
Warstwy peptydoglikanu	Wiele	kilka
Obecność błony zewnętrznej	brak	obecna

Gram+	Gram-
gronkowce (Staphylococcus) paciorkowce (Streptococcus) laseczka tężca (Clostridum tetani) laseczka wąglika (Bacillus anthracis) maczugowiec błonicy (Corynebacterium diphtheriae) prątek gruźlicy - Kocha (Mycobacterium tuberculosis) prątek trądu (Mycobacterium leprae)	pałeczki z rodzaju Brucella pałeczki z rodzaju Salmonella pałeczki z rodzaju Shigella krętek blady (Treponema pallidum) pałeczka okrężnicy (Escherichia coli) pałeczka dżumy (Yersinia pestis) przecinkowiec cholery (Vibrio cholerae) pałeczka Helicobacter pylori

Plazmidy.

Wiele bakterii oprócz DNA chromosomowego posiada dwuniciowy,

koliście zamknięty DNA pozachromosomowy. Takie autonomicznie

replikujące się cząsteczki DNA nazywa się plazmidami. W bakteriach

znaleziono też plazmidy liniowe. Są przekazywane komórką potomnym.

Plazmidy dzielimy na zakaźne(infekcyjne) i nieinfekcyjne. Infekcyjne mogą same przechodzić z jednej komórki do drugiej. Natomiast nieinfekcyjne mogą przechodzić z jednej komórki do drugiej za pomocą fagów transdukujących. Plazmidy są autonomiczne. Potomstwo plazmidów „replikony”.

Typy płciowe:

Typ płciowy F+- zawiera plazmid kodujący białko odpowiedzialne za wytwarzanie pillusów.

Typ płciowy F-- nie posiada takiego plazmidu.

Funkcja: umożliwiają koniugację. Pomagają w zmianie informacji genetycznej.

U bakterii funkcję mitochondriów pełni.....

Typy plazmidów:

R-plazmidy- wielokrotnej odporności na leki

Col-kaliocynogenne- nadają bakterią zdolność do wytwarzania i wydalania substancji białkowych szkodliwych dla pokrewnych odmian

Oct,Xyl,Cam- u bakterii z rodzaju pseudomonas kodują zdolność do degradacji alkanów, ksylemu, toluenu, kamfory.

Taksje ruchy w kierunku bodźca

fototaksja

chemotaksja

aerotaksja

geotaksja

magnetotaksja

Endospory - spoczynkowe, przetrwalnikowe formy bakterii, nieprawidłowo nazywane zarodnikami, charakteryzujące się znacznym stopniem odwodnieniazawartej w nich cytoplazmy oraz grubymi i wielowarstwowymi osłonami. Umożliwiają bakteriom przetrwanie skrajnie niekorzystnych warunków (brak wody isubstancji odżywczych, wysoka i niska temperatura, wysychanie, promienie UV, niekorzystne pH).

Występują u niektórych bakterii (Bacillus, Clostridium, Sporosarcina), głównie Gram-dodatnich. Powrót endospor do życia, czyli tzw. germinacja lub kiełkowanie przetrwalnika, polega na pobraniu wody, rozerwaniu ściany i utworzeniu normalnej komórki wegetatywnej. Sygnałem biochemicznym do wyjścia ze stadium endospory jest wzrost stężenia alaniny, adenozyny lub tyrozyny w środowisku.

Endospory bakterii są swego rodzaju kapsułami ratunkowymi. Powstają wewnątrz komórki przez obudowanie genoforu (wraz z pewna ilością cytoplazmy,błoną komórkową i rybosomami) wielowarstwową ścianką złożoną z białek i cukrów wysyconych tłuszczami.

Głównym czynnikiem nadającym przetrwalnikom ich odporność na wysokie temperatury jest kwas dipikolinowy (DPA) który występuje tylko w przetrwalnikach i stanowi około 15% s.m. przetrwalnika.

Wpuklenia błony komórkowej bakterii(mezosomy) pełnia rolę mitochondriów w komórkach bakteryjnych.

Toksyny	Grzyby
Amanityna Fallotoksyna Orellanina	Muchomor sromotnikowy, hełmówka, obrzeżona, zasłonek rudy
Gyromitryna	Piestrzenica kasztanowata
Kopryna	czernidłaki
Muskaryna	Strzępiak cegłowaty, czerwony, lejówka odbielona,
Muscymol, kw ibotenowy, muskaryna	muchomor czerwony
Psycocybina, psylocyna	lysiczki

BIOKONTROLA- to wykorzystanie jednego organizmu do tłumienia rozwoju drugiego,

Konidoiofory

• stanowią je strzępki lub ich szczytowe części

• zarodniki tworzą się przez odcinianie się szczytowego fragmentu strzępki, który otacza się ścianą komórkową i zawiera najczęściej jedno jądro

funkcje:

rozrodcza wytwarzanie zarodników( konidioforów)

Przykłady:

grzyby niższe tzw. pleśnie np. pędzlak kropidlak

Fusarium - rodzaj grzybów z rodziny gruzełkowatych (Nectriaceae).

Gatunki z rodzaju Fusarium to grzyby strzępkowe występujące na całym świecie, w glebie jako saprofity. Część gatunków powoduje choroby roślin (pasożyty fakultatywne).

• Znaczenie[edytuj]

Grzyby Fusarium atakują liczne gatunki roślin, od zbóż do różnego rodzaju tropikalnych roślin uprawnych. Powodują choroby korzeni (zgorzele), choroby podstawy pędu (źdźbła), choroby naczyniowe, choroby kłosów.

Grzyby należące do rodzaju Fusarium wytwarzają metabolity wtórne o działaniu toksycznym (mykotoksyny). Mają one działanie toksyczne wobec roślin (fitotoksyny) oraz zwierząt i ludzi (zootoksyny). Niektóre z mykotoksyn biorą udział w patogenezie chorób fuzaryjnych ułatwiając grzybowi zasiedlanie tkanki roślinnej.

• Przedstawiciele[edytuj]

Najlepiej poznanymi grzybami z rodzaju Fusarium są F. culmorum, F. nivale, F. avenaceum i F. graminearum. Grzyby te są odpowiedzialne za 80% porażeń zbóż w standardowej agrotechnice. Szczególne zastosowanie w identyfikacji grzybów z rodzaju Fusarium znalazły markery SCARs (ang.Sequence Characterized Amplified Regions). W metodzie SCARs zachodzi amplifikacja w reakcji PCR tylko jednego, określonego gatunkowo fragmentu DNA patogena grzybowego. Obecnie wyżej wymienione markery zostały już opracowane dla większości gatunków z rodzaju Fusarium, ważnych z gospodarczego punktu widzenia. Markery opracowano między innymi dla: F. avenaceum, F. culmorum, F. graminearum, F. poae, F. moniliforme, F. subglutinans, F. sambucinumoraz i F. oxysporum[3].

Ochratoksyny - grupa mykotoksyn produkowanych przez grzyby z gatunku Aspergillus (np. A. ochraceus) i Penicillium (np. P. viridicatum). W grupie tej wyróżnia się ochratoksynę A, B i C. Są szeroko rozpowszechnione w środowisku, występują jako naturalne zanieczyszczenia w magazynowanych zbożach, orzeszkach lub nasionach bawełny.

---