Mikrofalowa terapia rezonansowa.
Pomoc metodyczno - dydaktyczna.
Spis treści
WPROWADZENIE ........................................................................................... 2
1. PROBLEMY WYKORZYSTANIA NISKOINTENSYWNEGO PE EHF W MEDYCYNIE........................................................................................................4
2. MECHANIZMY ODDZIAŁYWANIA PE EHF NA ORGANIZMY ŻYWE. WYJŚCIOWE DANE, WYKORZYSTYWANE PODCZAS BADANIA MECHANIZMÓW ODDZIAŁYWANIA NISKOINTENSYWNYCH FAL MILIMETROWYCH NA ORGANIZM CZŁOWIEKA…………………….….5
3. OBIEKTYWIZACJA ZMIENIAJĄCYCH SIĘ POD WPŁYWEM PROMIENIOWANIAEHF PARAMETRÓW ORGANIZMU………………….9
4. ASPEKTY KLINICZNE TIF ...............................................................9
4.1. GASTROENTEROLOGIA ...............................................................9
4.2. ENDOKRYNOLOGIA ......................................................................13
4.3. CHIRURGIA………………………………………………………...18
4.4. ONKOLOGIA……………………………………………………….21
4.5. GINEKOLOGIA I POŁOŻNICTWO.................................................22
4.6. PULMONOLOGIA ............................................................................23
4.7. KARDOLOGIA..................................................................................24
4.8. ORTOPEDIA I TRAUMATOLOGIA …...........................................26
4.9. NEUROLOGIA...................................................................................29
5. PODNIESIENIE ZDOLNOŚCI DO PRACY, USUNIĘCIE ZABURZEŃ PSYCHOEMOCJONALNYCH ORAZ ZMĘCZENIA………………………..32
6. INDEKS TERAPEUTYCZNY PUNKTÓW KORPORALNYCH ORAZ AURIKULARNYCH, ZALECANYCH DLA ODDZIAŁYWANIA NA NICH METODĄ TIF PODCZAS LECZENIA RÓŻNYCH CHORÓB……...………34
6.1. CHOROBY ZAKAŹNE .....................................................................34
6.2. CHOROBY SYSTEMU NERWOWEGO. .............................................36
6.3. CHOROBY UKŁADU TRAWIENIA....................................................39
6.4. CHOROBY UKŁADU ODDYCHANIA………………………………42
6.5. CHOROBY UKŁADU KRĄŻENIA .................................,....................43
6.6. CHOROBY UKŁADU MOCZOPŁCIOWEGO……………………….45
6.7.CHOROBYUKŁADU KOSTNO-MIĘŚNIOWEGO…………………...47
6.8. CHOROBY SKÓRY…...........................................................................49
6.9. CHOROBY CHIRURGICZNE ..............................................................50
6.10. CHOROBY OCZU ...............................................................................50
6.11. GARDŁA, NOSA .................................................................................51
6.12. CHOROBY STOMATOLOGICZNE……............................................52
6.13. CHOROBY DZIECIĘCE .....................................................................53
ATLAS PUNKTÓW……………………………………………...…….……..54
WPROWADZENIE
Ostatnio w różnych dziedzinach nauk biologicznych oraz w medycynie szeroko rozpowszechnione są radiofizyczne metody oddziaływania na obiekty i systemy biologiczne dla fizjologicznej, odpornej na działanie drobnoustrojów oraz psychologicznej korekcji procesów funkcjonowania organizmów żywych. Wyjątkowo intensywnie rozwijają się badania efektów biologicznych, związanych z oddziaływaniem promieniowania elektromagnetycznego diapazonu EHF (skrajnie wielkiej częstotliwości).
Duża ilość badań teoretycznych oraz eksperymentalnych dają możliwość wnioskowania, że w diapazonie EHF istnieją kanały informacyjne oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego (PE) na systemy biologiczne (SB), w tym na człowieka. W ten sam czas efekty biologiczne, powstające w wyniku takiego współdziałania oraz występujące we wszystkich systemach biologicznych, można charakteryzować w sposób następujący:
1. Efekty biologiczne, uwarunkowane działaniem promieniowania elektromagnetycznego diapazonu EHF w istocie nie zależą od intensywności promieniowania elektromagnetycznego, zaczynając od bardzo małych wielkości progowych rządu 10 '6 W/cm, chociaż do tego czasu nie ma niezawodnych metod ustalenia tych znaczeń progowych mocy promieniowania, poniżej których efekt biologiczny zanika. Do tegoż samo istnienie mocy progowej jest bardzo problematyczne. Wyniki eksperymentalne w zakresie modelowania biologicznego oddziaływania operatora w milimetrowym diapazonie EHF służą jako metoda potwierdzenia tego.
2. Podczas wykorzystywania amplitudo- i częstotliwościowo-modulowanego promieniowania EHF efekt biologiczny zachowuje się, chociaż w tym przypadku średnia moc jest znacznie mniejsza niż ta moc niemodulowanego promieniowania, podczas której osiąga się analogiczne współdziałanie.
Jednocześnie trzeba odznaczyć dobrze wyrażony rezonansowy charakter współdziałania - efekty biologiczne obserwuje się w więcej lub mniej wąskich interwałach częstotliwości. Trzeba wyróżnić wpływ promieniowania EHF na organizm człowieka przy wpływie promieniowania na strefy lub punkty akupunktury, który otwiera nieograniczone możliwości zastosowania promieniowania EHF dla kuracji oraz regulowania funkcjonowania organizmu człowieka.
Systemowy rozwój badań efektów biologicznych, związanych z wpływem promieniowania EHF pozwolił na prowadzenie systematyzacji charakterystyk efektów biologicznych na różnych poziomach organizacji żywych organizmów. Zauważymy, że efekty biologiczne występują w różny sposób w systemach biologicznych o różnej złożoności. Im bardziej złożony jest poziom organizacji, tym liczniejsze są warianty efektów biologicznych.
Wielu autorów w trakcie omawiania charakteru współdziałania promieniowania EHF i SB podejmują próby wyjaśnienia efektów biologicznych z punktu widzenia molekularnego oraz komórkowego, tzn. oddziaływaniem na molekuły wody, białka, błony komórki - membrany itd. Uważamy, że w złożonych systemach biologicznych nie wystarczy kodu komórkowego dla rozwiązywana takich skomplikowanych wpływów, oraz oddajemy przewagę systemowo-strukturalnemu, gdy wiele uwagi udziela się specyfice współdziałania podsystemów organizmu jako systemu złożonego z zewnętrznymi źródłami pól informacyjnych oraz sygnałów. Zastosowanie podejścia systemowo-strukturalnego pozwoliło na rozpracowanie metody TIF, która jest dalszym rozwojem metod EHF terapii.
Zostało stworzone urządzenie dla TIF - „Porog-1", które różni się od wszystkich znanych urządzeń dla EHF terapii jedną zaletą - rezygnacją ze skomplikowanej procedury poszukiwania biologicznie aktywnych częstotliwości. Zastosowany w urządzeniu „Porog" szerokopasmowy generator EHF szumu generuje drgania elektromagnetyczne w szerokim diapazonie spektrum elektromagnetycznego, który przekracza wszystkie możliwe częstotliwości terapeutyczne, wykorzystywane w EHF terapii.
* Można skutecznie stosować aparat terapii EHF „Stella - l", promiennik Nr 4 (EHF szum) oraz 4/2 (szum BRT).
Co stało się podstawą rozpracowania metod oraz urządzeń TIF?
Następująca hipoteza stała się podstawową. Wiemy, że wszystkie organizmy żywe na naszej planecie zrodziły się oraz przechodziły ewolucję w warunkach stałego naturalnego tła elektromagnetycznego Ziemi oraz Wszechświata. Strukturalne właściwości oraz charakterystyki atmosfery Ziemi w sposób istotny wpływają na intensywność tła elektromagnetycznego, zmiana którego dla różnych diapazonów częstotliwości wynosi 5-10 rzędów. W interwałach częstotliwościowych naturalnego spektrum elektromagnetycznego, mających bardzo słabe („zerowe") w zakresie intensywności tło w atmosferze Ziemi, systemy biologiczne w procesie rozwoju stworzyły własne kanały informacyjne dla kierowania procesami życia i współdziałania podsystemów struktur wewnętrznych. Z innej strony, oddziaływanie tła elektromagnetycznego Wszechświata w diapazonach długości fal, w których intensywność promieniowania wynosi rząd l0 '° W/cm, może posiadać tylko informacyjny charakter.
Badania eksperymentalne współdziałania bioinformacyjnego w diapazonie EHF oraz odkrycie związku pasm pochłaniania PE w atmosferze z progowymi poziomami wrażliwości systemów biologicznych potwierdziły wysunięte przypuszczenia i stały się bazą stworzenia fizycznych podstaw oraz uzasadnienia oddziaływań informacyjno - falowych w przyrodzie.
Opierając się na wyżej wymienione założenia, N.Kolbun stworzył metodę TIF, której zasady są następujące:
1. Oddziaływania na SB doprogowych (informacyjnych) poziomów promieniowania elektromagnetycznego w pasmach „zerowego" (naturalnego) tła elektromagnetycznego daje możliwość współdziałania z systemem informacyjnym żywych organizmów.
2. Niskointensywne (informacyjne) tło Wszechświata, które jest „kanałem łączności" dla wszystkich organizmów żywych, wywiera kierujący i wzmacnia korygujący oraz zdrowotny wpływ na SB.
Na podstawie zaproponowanej hipotezy zostały rozpracowane i wprowadzone do praktyki metody i urządzenia TIF.
1. PROBLEMY WYKORZYSTANIA NISKOINTENSYWNEGO PE EHF W MEDYCYNIE.
Praktyczne wyniki dwudziestopięcioletniego doświadczenia wykorzystania nisko intensywnego promieniowania elektromagnetycznego skrajnie wielkiej częstotliwości (PE EHF) przekonywająco potwierdziły wysoką efektywność kliniczną EHF terapii, jej dostępność, nieskomplikowany charakter, nie inwazyjność (niemożliwość zakażenia), możliwość leczenia różnych chorób.
Zastosowanie nisko intensywnego promieniowania EHF w praktyce klinicznej oraz naukowe uzasadnienie wywoływanego efektu terapeutycznego (szkoła akademika N. Diewiatkowa) przyczyniły się do powstania oraz uzasadnienia metody TIF. W związku z tym warto rozpatrzyć problemy i mechanizmy EHF terapii, oraz ich specyfikę również dla metody TIF.
Niżej podane są podstawowe problemowe kierunki EHF i TIF terapii, ich krótka definicja oraz cechy wyróżniające:
1) znalezienie mechanizmów wpływów na organizmy żywe;
2) obiektywacja zmieniających się pod działaniem promieniowania EHF parametrów organizmu;
3) optymizacja parametrów sygnału napromieniającego;
4) poprawna medyczna ekspertyza metody;
5) połączenie EHF terapii z innymi nietradycyjnymi dziedzinami zastosowania
promieniowania EHF.
Dobrze zapowiadające jest stworzenie aparatury dla EHF terapii z biologicznym sprzężeniem zwrotnym oraz, na jej podstawie, kompleksu leczniczo-diagnostycznego.
2. MECHANIZMY ODDZIAŁYWANIA PE EHF NA ORGANIZMY ŻYWE. WYJŚCIOWE DANE, WYKORZYSTYWANE PODCZAS BADANIA MECHANIZMÓW ODDZIAŁYWANIA NISKOINTENSYWNYCH FAL MILIMETROWYCH NA ORGANIZM CZŁOWIEKA.
Ponieważ chodzi tu o działanie skrajnie słabego promieniowania o intensywności nietermicznej (nagrzewanie tkanek nie przekracza 0,1° C), gęstość strumienia mocy którego dla diapazonu milimetrowego jest mniejsza od 10 18 W/cm, więc one nie wywierają wpływu energetycznego, można zaliczyć fale milimetrowe do informacyjnych czynników oddziaływania na organizm. W diapazonie milimetrowym energia kwantu jest znacznie mniejsza, niż energia ruchu termicznego, przejścia elektronowego, aktywacji, energii ruchu drgającego molekuł oraz energii wiązań wodorowych, dlatego ona nie może wpływać nawet na najsłabsze wiązanie chemiczne. Więc fale milimetrowe to promieniowanie niejonizujące, które potrafi wpływać tylko na stopień swobody molekuł. Ponieważ skóra człowieka powyżej 60% składa się z molekuł wody (woda zaś bardzo mocno wchłania promieniowanie EHF) i przy oddziaływaniu promieniowanie milimetrowe całkiem pochłania się na głębokości 0,7-1 mm, fale milimetrowe wywierają na organizm tylko pośredni wpływ (nie docierając organów wewnętrznych), oraz pierwotna recepcja poprzez receptory, koryto mikrocyrkularne oraz komórki imunokompetentne (T- limfocyty) realizuje się, widocznie, poprzez molekuły wody. W plazmatycznych membranach komórek organizmu żywego fale milimetrowe transformują się w drgania elektroakustyczne, które w takim systemie (kosztem energii metabolizmu) mogą się podtrzymywać tak samo, jak w rezonatorze objętościowym o bardzo wysokiej częstotliwości.
Istnieją różne hipotezy mechanizmów oddziaływania niskointensywnych fal milimetrowych na organizm człowieka.
Hipoteza „Źródło " (N.Diewiatkow, M. Golant)
Ponieważ każda komórka organizmu żywego jest wystarczająco autonomiczna, natomiast człowiek składa się z l0'6 komórek, dla zapewnienia normalnej pracy takiego skomplikowanego systemu potrzebny jest pewny mechanizm synchronizacji funkcji. Homeostaza organizmu powiązana jest z promieniowaniem PE w diapazonie EHF, ponieważ charakterystyki promieniowania amplitudowo-częstotliwościowego chorego i zdrowego organizmów są różne, każda jego patologia uważa się również za patologię komórek. Promieniowane zewnętrzne (aparat EHF terapii), modelując własne promieniowanie organizmu w diapazonie EHF oraz wykonując funkcji urządzenia synchronizacyjnego, nawiązuje organizmowi straconą w procesie choroby „zdrową" rytmikę, więc wpływa w taki sposób na jego własny system informacyjno-kierujący. W membranach plazmatycznych chorych komórek pod wpływem fal akustyczno-elektrycznych powstają czasowe struktury z funkcjami swoistych systemów antenowych dla łączliwości pomiędzy komórkami. Po odzyskaniu przez komórki swoich normalnych funkcji czasowe elementy strukturalne („anteny") zaprzestają swoją prace. Przekazywanie informacji na organy kierujące może być realizowane za pomocą włókien nerwowych.
Wnioski. Terapia EHF sprzyja mobilizacji ciągle zmniejszających się z wiekiem człowieka zasobów organizmu. Dlatego wpływ EHF powinien być słaby oraz oddziaływać stopniowo.
Hipoteza „HEM" (homeopatia elekromagnetyczna, N.Kolbun)
Każdy system biologiczny nieodłączny jest od wewnętrznych i zewnętrznych strumieni elektromagnetycznych (SEM), pierwsze z których stwarzają wewnątrz systemu biologicznego podstawę informacyjną jego życia, natomiast drugie (zewnętrzny SEM) występują jako regulatory wewnętrznych strumieni informacyjnych. Strumienie promieniowania o różnych diapazonach fal elektromagnetycznych, docierające biosfery Ziemi, wykonywały w procesie ewolucji organizmów żywych pewną funkcję oraz w dalszym ciągu biorą udział we wszystkich procesach życiowych organizmów żywych (systemów biologicznych). Najmocniejszym naturalnym źródłem SEM na Ziemi, tworzącym naturalne tło elektromagnetyczne w biosferze, jest Słońce. Jednak spektrum elektromagnetyczne Słońca zawiera dużą ilość linii wygaszania, powstających podczas przejścia fal elektromagnetycznych przez jego
otoczkę gazową oraz atmosferę Ziemi. W takich diapazonach częstotliwościowych naturalne tło promieniowania elektromagnetycznego jest minimalne i formuje się tylko poprzez promieniowanie szumowe atmosfery. Na przykład, dla niektórych fragmentów diapazonu milimetrowego wielkość gęstości spektralnej strumienia mocy promieniowania naturalnego nie jest wyższa niż 10 18 W/cm herc.
Tkanki biologiczne posiadają znaczną ilość molekularnych źródeł promieniowania milimetrowego, szybko wygasających razem z powiększeniem odległości (molekuły w tkankach biologicznych przeszkadzają rozchodzeniu się promieniowania mikrofalowego), natomiast wywierających wpływ synchronizujący na położone obok generatory molekularne, które, z kolei, też wypromieniowują fale milimetrowe itd. W taki sposób system biologiczny może być prezentowany jako model dynamiczny generatorów molekularnych, synchronizowanych procesami informacyjno - falowymi.
Mechanizmy pierwotnej recepcji SEM na poziomie molekularnym (materialnymi nośnikami informacji w systemach biologicznych są kwanty promieniowania milimetrowego) pracują dla odbioru tylko podczas wyznaczonego stosunku sygnału i szumu; sygnał tylko wtedy może zostać odebrany przez system biologiczny, gdy poziom promieniowania milimetrowego w paśmie częstotliwości jest wyższy niż poziom naturalnego tła elektromagnetycznego; ten warunek jest najłatwiejszy dla częstotliwości, dla których minimum odbieranej przez obiekt biologiczny gęstości spektralnej strumienia mocy wynosi l012 W/m herc.
Wnioski. Współdziałanie pomiędzy obiektami biologicznymi o różnym poziomie organizacji (zaczynając od komórek i kończąc na całych organizmach) może być realizowane na częstotliwości, zgodnych z pasmami wygaszania atmosferycznego promieniowania milimetrowego, realizowanego otoczkami gazowymi Słońca i Ziemi. Tło elektromagnetyczne w tych pasmach nie jest wyższe od l016 W/cm, więc powstają najbardziej sprzyjające warunki dla powstania i rozwoju w takich diapazonach częstotliwości własnych systemów informacyjno-falowych obiektów biologicznych. Współdziałania oraz wymiana informacyjna tu możliwe są przy bardzo niskich poziomach sygnałów kierujących. Takiemu oddziaływaniu informacyjnemu, synchronizującemu informacyjno - falowe funkcje komórek oraz odnawiającemu procesy samoregulacji chorego organizmu można dać nazwę „homeopatia elektromagnetyczna" (według analogii z bardzo niskimi dawkami chemio - terapeutycznymi w homeopatii), samej metodzie zaś „terapia informacyjno - falowa (TIF).
Hipoteza „IOH-IRE (J. Churgin i in.)
Pierwotną tarczą strzelniczą dla fal milimetrowych są molekuły wody. Pierwotne zdarzenia (jak również w hipotezach „Źródło" i „HEM") odgrywane są też w membranach komórek, lecz podstawowymi elementami są receptory membranowe pochodzenia białkowego, na których oddziaływanie realizuje się poprzez molekuły wolnej wody, pochłaniające promieniowanie EHF oraz przekazujące część swojej energii molekułom związanej wody. Efekt biologiczny od działania promieniowania EFH jest skutkiem krytycznej hydratacji białek, przechodzących z funkcjonalnie biernego do funkcjonalnie czynnego stanu. Białka receptorów po doznaniu przejścia fazowego wywierają wpływ na wszystkie procesy, które odbywają się w komórkach. Główna rola w normalizacji ważnych dla życia funkcji na poziomie organizmu należy do centralnego systemu nerwowego.
Wnioski. Ponieważ przy oddziaływaniu promieniowania EHF wzrasta synteza adenozynotrójfosfatazy, dodatkowo wytwarzane są aktywne substancje lecznicze, wpływające na status odpornościowy organizmu, można twierdzić, że niskointensywne fale milimetrowe wywierają wpływ na regulacyjne funkcje organizmu i jego systemu odpornościowego.
Koncepcja „fizjologiczna "I.Rodsztata
Pierwotną tarczą strzelniczą dla fal milimetrowych są molekuły wody, właśnie mówiąc, te z nich, które związane są ze strukturami białkowymi kolagenu skórnego. Zmiana wskutek tego oddziaływania elektretnego stanu kolagenu oraz jego właściwości piezoelektrycznych powoduje pobudzenie wrażliwych włókien nerwowych w receptorach skóry ciałkach Ruffiniego. Dalej następuje pobudzenie przedganglionamych neuronów symptomatycznych rogów bocznych rdzenia kręgowego, pobudzenie znajdujących się w gangliach wegetatywnych neuronów, które wydzielają w szczeliny sinantyczne oraz koryto naczyniowe adrenalinę, noradrenalinę itd.
Koncepcja D. Czernawskiego - E. Chizniaka
Efekt biologiczny od działania EHF związany jest ze swojego rodzaju mikromasażem mikroanatomicznych struktur skóry (w tym receptorów skóry) przez które do realizacji procesu kuracji dołączone zostają centralny system nerwowy, system humoralny, system obrony oraz regulacji organizmu. Rola fal milimetrowych sprowadza się do znalezienia odchyleń organizmu od normy (autodiagnostyka), a gdy organizm zafiksuje takie odchylenie, zaczyna na podstawie danych autodiagnostyki wyrabiać preparaty lecznicze (autoterapia).
3. OBIEKTYWIZACJA ZMIENIAJĄCYCH SIĘ PODWPŁYWEM PROMIENIOWANIA EHF PARAMETRÓW ORGANIZMU
Pod wpływem fal milimetrowych odbywają się zmiany w oporze elektrycznym oraz wilgotności skóry, przenikalności dielektrycznej skóry, transporcie różnych substancji oraz gazów, dynamice przepływu limfy, precyzyjne zmiany w EEG i EKG, zmiany pełności naczyń krwionośnych, formuły krwi itd. Obiektywizacja polega na ocenie informacyjności wszystkich parametrów, które zmieniają się pod działaniem promieniowania EHF, z punktu widzenia ich korelowania z dynamiką procesu kuracji. Jeśli związek takiego rodzaju zostanie dokładnie ustalony, będzie można podnieść efektywność EHF terapii, optymizując czas promieniowania, jego intensywność, formę, miejsce zastosowania sygnału itd.
4. ASPEKTY KLINICZNE TIF Reż.
4.1. GASTROENTEROLOGIA
(owrzodzenie żołądka i dwunastnicy; polipy żołądka, zapalenie wątroby oraz dróg żółciowych)
Owrzodzenie żołądka i dwunastnicy.
Owrzodzenie żołądka i dwunastnicy to chroniczna nawrotowa choroba polietiologiczna z wieloma zmianami funkcjonalnymi oraz organicznymi różnych organów oraz systemów chorego. Doświadczenie w kuracji ponad 15000 chorych świadczy o wysokiej efektywności metody. TIF różni się od metod tradycyjnych nie tylko tym, że leczenie realizuje się bez żadnych środków leczniczych, zabiegów fizjoterapeutycznych, innych metod, lecz przede wszystkim wyrazistym efektem terapeutycznym. Po 1-2 seansach bóle znacznie się zmniejszają (podczas seansu syndrom bólowy zostaje tłumiony), i, najczęściej całkiem zanikają po 3-5, rzadziej 6-7 seansach. Kuracja składa się z 4 - 6 i do 7 - 10 seansów (w niektórych przypadkach - 12), które realizowane są codziennie z wyjątkiem niedzieli po 20-25 minut bez zastosowania lekarstw i in. metod.
Najczęściej stosuje się punkty: E-36, Gi-4, VC-12, VG-20, VC-4, V-43, R-19, VC-13;
aurikularne 87,88,89,104,55,98,51,91; punkty R.Folla - E-36, E-44b oraz IG-6, IG-IB.
Całkowite zagojenie się wrzodów zostało obserwowane u 84,2% chorych. Wrzody zagoiły się, więcej niż do połowy - u 14,6 %, tylko u l ,2% chorych wrzody nie zmieniły swoich rozmiarów (fibrogastroduodenoskopia została przeprowadzona za l0-14 dni od momentu pierwszego seansu). Trwała remisja kliniczna obserwowana jest u 99,8% chorych. Podczas powtórnej fibrogastroduodenoskopii, przeprowadzonej za 2 - 3 tygodnie u chorych z częściowym zagojeniem wrzodów, obserwowano ich zagojenie w ponad 50% przypadkach, mimo że żadnej innej kuracji nie było. Pozostałym chorym za 3-4 tygodnie zalecono powtórne kuracje. Istotnej różnicy w wynikach leczenia stacjonarnego oraz ambulatoryjnego nie ustalono.
Taki wyrazisty efekt terapeutyczny tłumaczy się pozytywnym wpływem TIF na podstawowe ogniwa patogenetyczne choroby wrzodowej na poziomie funkcjonalno-strukturalnych jednostek komórki. W procesie takiej kuracji choroby wrzodowej została wykryta pewna tendencja do normalizacji stosunku pomiędzy „agresywnymi" a „obronnymi" czynnikami ulcerogenezy.
Już po pierwszym seansie zmniejszają się, a dalej normalizują się kwasu solnego i pepsyny, funkcje żołądku. W znacznym stopniu zmniejsza się koncentracja w plazmie krwi gastryny, kalcytoniny, histaminy, wzrasta tworzenie protektywnych glikoproteidów śluzu żołądkowego, prostaglandinów serii E, nukleotydów cyklicznych, sekretyny plazmowej. Do końca kuracji (zagojenia) zostają wyeliminowane dyshormonoza hormonów adaptacyjnych i stresowych, które posiadają działanie troficzne na strefę gastroduodenalną. Obniża się koncentracja w krwi ACTH, kortyzolu, adrenaliny, wzrasta koncentracja prolaktyny i aldosterony, które to procesy przyczyniają się do normalizacji przemiany wodno - elektrolitycznej. Wykryto działanie TIF w zakresie korekcji odporności, które występuje w normalizacji ilościowych oraz jakościowych parametrów systemu odporności organizmu: odbudowywane są stosunki subpopulacji regulacyjnych, wzrasta aktywność funkcjonalna komórek odpowiadających za odporność, zmniejsza się poziom aktywności procesów autoimunnych. Tak, po kuracji obserwuje się wzrastanie komórek blastowych w reakcji blasttransformacji z aldehydu fosfoglicerynowego, T-limfocytów podczas zachowania aktywności B- limfocytów. Usunięciu T- deficytu sprzyjało również wzrastanie teofilino- oraz histamin - czuciowych komórek. Zmniejsza się ilość komórek-poprzedników, jak również tytru antyciał śluzowej i mięśniowej tkanek żołądku. Wzrasta aktywność makrofagów, normalizują się i inne wskaźniki odporności organizmu.
Podczas patomorfologicznego i histochemicznego badania bioptatów wrzodów oraz błony śluzowej dwunastnicy obserwuje się wyrazista stymulacja repartywnej regeneracji wrzodów, która opiera się na aktywności reakcji makro fagalnej, wzrastanie aktywności fermentów oddychania, glikolizy oraz utlenienia terminalnego we wszystkich elementach komórek błony śluzowej i podśluzowej, zmniejszenie alteracji nabłonka okrywającego, obrzęk ścianek naczyń oraz tkanki periwaskularnej, które to procesy prowadzą do szybszego rozwoju tkanki granulacyjnej oraz fizjologicznego zagojenia wrzodów.
Poprawa krążenia krwi w strefie genato-gastro-pankreato-duodenalnej, które można obserwować już po 5 -10 minutach po rozpoczęciu kuracji znacznie zmniejsza deformację blizn. U 27% chorych podczas fibrogastroduodenskopii specjaliści od endoskopii wyrazili opinię o zagojeniu wrzodów bez blizn.
Polepszenie funkcjonalnego stanu wątroby było obserwowane nie tylko u chorych na wrzody, lecz też podczas zapalnych stanach systemu biliarnego, dyskinezjach dróg żółciowych i in. Obserwowano wiarogodne zmniejszenie zawartości globulin, p-lipoproteidów, fosfatazy zasadowej, aminotransferazy, laktatdehydrogenazy, bilirubiny, wzrastanie AMP oraz prostaglandiny B2. Dodatnia dynamika klinicznych, biochemicznych oraz parametrów reograficznych funkcji wątroby potwierdzona została za pomocą echografii, która prezentuje zmniejszenie holangitu, normalizację wymiarów wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, woreczka żółciowego oraz wątroby w całości, zanikanie struktur ogniskowych oraz symptomu „kitu". Obserwowana jest wyraźna dodatnia dynamika usunięcia zaburzenia funkcji innych organów i systemów organizmu chorego. W związku z pomyślnym wpływem TIF na podstawowe ogniwa patologiczne choroby i na organizm w całości recydywy choroby wrzodowej spotykane są 5 - 7 razy rzadziej niż przy tradycyjnych metodach kuracji. Dla wyeliminowania recydyw wystarczy 3 - 4 seansów TIF w pierwszych dniach zaostrzenia się choroby.
Przeprowadzona w taki sposób korekcja problemów, wywołanych chorobami podstawową oraz towarzyszącą w ciągu okresu pooperacyjnego (nie więcej niż 6 - 7 seansów) oraz zastosowanie TIF podczas wczesnego okresu pooperacyjnego (3 - 5 seansów) w celu znieczulania i korekcji zaburzeń, uwarunkowanych traumą operacyjną oraz narkozą, w znacznym stopniu obniżają ryzyko interwencji chirurga. Przy tym obserwuje się szybsza rehabilitacja funkcji narządów przewodu pokarmowego, systemu krążenia, oddychania, aktywacja procesów regeneracji, które to procesy w znacznym stopniu są profilaktyką stanu szwów, jak również polepszają stan systemu odpornościowego chorego. Wyraźny efekt znieczulający przede wszystkim związany jest ze znacznym powiększeniem w krwi koncentracji MET-enkefalin (ponad 3 razy) oraz B-endorfin (12 - 15 razy). Pozytywna dynamika wskaźników hormonalnych oraz stanu systemu odpornościowego jest ważnym czynnikiem w reakcji adaptacyjnej organizmu chorego po operacji.
Polipy żołądka
W klinice obserwowane są przypadki zaniku polipów podczas TIF choroby wrzodowej, hiperplastycznych hipertroficznych nieżytów erozyjnych żołądka, duodenitów. Jednak najlepiej jest stosować TIF przy leczeniu chirurgicznym polipów oraz polinektomii endoskopowej. W wyniku zanika syndrom bólowy, aktywizowane zostają procesy regeneracji ran po ekscyzji polipów, obniża się infiltracja zapalna błony śluzowej żołądku oraz odrodzenie jego funkcji. Kuracja po polipektomii składa się z 5 - 7 seansów według zwykłej metodyki. Najczęściej stosuje się punkty E-36, RP-4, VC-12, VC-6, VB-20 i in., w wyniku tego da się osiągnąć 90-92% przypadków zagojenia rany po ekscyzji endoskopowej w ciągu pierwszych dwóch tygodni. W ostatnich przypadkach rany całkowicie goją się w następne l - 2 tygodnie.
Stany zapalne wątroby i dróg żółciowych. Rei.
TIF jest efektywną metodą w rozwiązywaniu problemów normalizacji zakłóceń metabolizmu w hepatocytach, które powstają w wyniku chorób zapalnych wątroby oraz dróg żółciowych, ich uszkodzenia toksycznego, łącznie z ubocznym działaniem lekarstw. Może zostać zastosowana zarówno jako samodzielna metoda podczas zapaleń chronicznych, jak i w połączeniu z terapią przeciw intoksykacji oraz przeciwzapalną w ostrych przypadkach, jak również przed lub po zabiegu podczas leczenia chirurgicznego chorób systemu biliamego (jako podstawowa metoda w kompleksie zabiegów leczniczych).
Kuracja z reguły nie powinna przekraczać 6 seansów według zwykłej metodyki z oddziaływaniem na punkty E-36, F-13 lub F-14, VB-24 i in.
Po pierwszych seansach ulega polepszeniu ogólny stan chorego, zmniejsza się słabość, zmęczenie, pojawia się apetyt, zanikają bóle oraz ucisk w prawym podżebrze oraz w dołku, mdłości, zgaga, odczucie goryczy w ustach. Przed końcem kuracji normalizują się rozmiary wątroby, zanikają ikteryczność twardówek i śluzówek, dodatnie symptomy pęcherzykowe. Normalizują się dane biochemiczne krwi i moczu, odzwierciedlające stan funkcjonalny wątroby. Wzrasta frakcja albuminowa oraz zmniejsza się frakcja globulinowa do normalnych poziomów. Normalizują się wskaźniki przemiany fermentów. Znacznie obniża się aktywność aminotransferazy w surowicy krwi, fosfotazy zasadowej, laktatdehydrogenazy, a-hydroksibutiratdegidrogenazy, bilrubinu.
Wzrasta zawarcie nukleotydów cyklicznych, prostaglandyny E2. Parenhima wątroby staje się homogeniczną. Zanikają symptomy „kitu" oraz struktury ogniskowe. Badanie ultradźwiękowe większości chorych potwierdza normalizację wymiarów wątroby, zauważalne zmniejszenie lub najczęściej całkowity zanik przejaw holangitu.
Pozytywny wpływ TIF na stan funkcjonalny wątroby u chorych z chorobami zapalnymi systemu biliarnego przejawia się w polepszeniu wskaźników biochemicznych przemiany białkowej, lipidowej, pigmentowej oraz fermentowej, echograficznego obrazu choroby, które to procesy w dużym stopniu tłumaczą się przez stymulowanie krwotoku w wątrobie.
Badania reograficzne przy uwzględnieniu reograficznej krzywej oraz ilościowych wskaźników amplitudy fal skurczu i rozkurczu serca, indeksu reograficznego, interwału czasowego, wskazujących maksymalne napełnienie krwią, potwierdzają polepszenie krwobiegu w wątrobie w procesie kuracji. Zaczyna się ono już za 5 minut od początku pierwszego seansu i ma miejsce w całej strefie gepato-gastro-pankreato-duodemalnej; które to procesy korzystnie wpływają na kuracje zaburzeń oraz korekcje w wymienionych narządach, powiązanych między sobą.
Zastosowanie TIF przed oraz po operacji przy kamice żółciowej, żółtaczce mechanicznej, ostrym zapaleniu pęcherzyka żółciowego, holangicie ropnym, holangiogepatycie i in. w celu znieczulenia, eliminacji procesu zapalnego, korekcji odporności komórkowej i humoralnej, polepszenia procesów regeneracji tkanek, profilaktyki owrzodzenia szwów, odnowienia homeostazy, funkcji oddychania, funkcji jelit, zmniejszenia oddziaływania toksycznego na wątrobę w wyniku choroby, traumy operacyjnej, narkozy, leków, przyspieszenie regeneracji funkcji wątroby oraz w znaczny sposób obniża ryzyko operacji.
4.2. ENDOKRYNOLOGIA Rei.
(choroby tarczycy i paratarczycy; cukrzyca i jej powikłania)
Choroby tarczycy i paratarczycy
Wśród patologii układu wydzielania wewnętrznego jedno z pierwszych miejsc pod względem rozpowszechnienia zajmują choroby tarczycy. Najcięższa wśród nich to wole toksyczne dyfuzyjne (rozlane). Ciężkość oraz polimorfizm jego przejaw klinicznych uwarunkowane są działaniem produkowanych w nadmiarze hormonów tyroksyny. Do specyficznego obrazu klinicznego tyreotoksykozy obok zaburzeń przemiany materii, uszkodzenia układu krążenia, trawienia i innych układów i narządów, należą też uszkodzenia centralnego systemu nerwowego oraz oczu, których nie zawsze można wyleczyć poprzez kuracje lekarstwami oraz zabiegi chirurgiczne. Do tegoż u znacznej ilości chorych (40-60%) obserwuje się postępowanie symptomów neurologicznych oraz symptomów choroby oczu, które to procesy prowadzą do powstania kompleksu symptomów znanych jako encefalooftalopatia potyreotoksyczna, oftalmologia wewnątrzwydzielnicza itd.
Skomplikowany charakter leczenia encefalooftalopatii potyreotoksycznej wynika nie tylko z polimorfizmu uszkodzeń hormonami tyreoidnymi, lecz też z powodu braku dokładnych danych naukowych o mechanizmach patogenetycznych rozwoju oraz postępowaniu choroby po operacji, brakiem wystarczająco efektywnych patogenetycznie skierowanych środków leczniczych. Istniejące metody - zastosowanie do l0 - 15 lekarstw łącznie z różnym hormonami oraz korektorami systemu odpornościowego, metody fizjoterapeutyczne (2 - 3 zabiegi, każdy zabieg nie mniej niż 3 tygodnie), czasem rentgenoterapia oraz wewnątrzorbitalne podanie preparatów leczniczych z reguły nie dają długotrwałej remisji i potrzebują częstych powtórzeń. W tym samym czasie podwyższona skłonność tej kategorii chorych do uczulenia na preparaty ogranicza wybór środków leczniczych.
TIF rożni się od istniejących metod tradycyjnych wyraźnym efektem terapeutycznym, pozwała na skrócenie terminów kuracji przeciętnie w 2 - 3 razy bez zastosowania lekarstw, jak również innych metod. Kuracja wynosi
7 - 8, najwyżej 10 seansów, codziennie po 20 - 25 minut według podanej wyżej metodyki.
Najczęściej stosuje się punkty oddziaływana: E-36, VB-1, VB-12, TR-23 (w zależności od przejawów choroby oraz chorób towarzyszących), jak również punkty R.Folla - kontrolne punkty centralnego systemu nerwowego, uczulenia oraz układu wydzielania - MA-lb, MA-lb, TR-lb. Kryterium wyboru punktów to dokładnie wyrażone ogólne i miejscowe reakcje sensorowe. Wśród ostatnich najczęściej obserwuje się łzawienie, zmniejszenie lub zanik bólu głowy, uczucie przypływu ciepła do głowy, ucisk i rżnięcie w oczach, ruch gałek ocznych, uczucie lekkości w ciele, ogólnej relaksacji, drobnej wibracji w ciele, przejściowe uczucie ucisku i hałasu w głowie itd.
Trzeba zwrócić uwagę na szerokie spektrum odczuć u chorych na tę chorobę w porównaniu z innymi chorobami. Gdy podczas kuracji EHF powstaje uczucie dyskomfortu, nie zaleca się przerywania leczenia. Najczęściej jest krótkoterminowe i szybko mina. Większość chorych po seansie mówi o osłabieniu, senności, po skończeniu zabiegu zaleca się odpoczynek i sen w ciągu l - 2 godzin. Zaczynając od l do 3 seansu polepsza się ogólny stan chorych, poprawia się zdolność do pracy, zmniejszają się, a potem zanikają obrzęki i zaczerwienienia, zapalenia spojówek w wyniku zastoju krwi w naczyniach, ból podczas ruchu gałek ocznych, rżnięcie w oczach, ból głowy, diplopia, ekzoftalm, protruzja gałek ocznych. Powiększa się ostrość wzroku, zwłaszcza u chorych na miopię, kosztem powiększenia konwergencji obniża się indeks oftalmopatyczny. Maksymalny efekt terapeutyczny następuje najczęściej za 2 - 3 tygodnie po skończeniu kuracji i pozostaje od miesiąca do kilku lat. Nie mniej niż 1/3 chorych potrzebuje powtórnej kuracji, która przeprowadzana jest w ilości 5 - 7 seansów przy powstaniu symptomów choroby. Konieczność powtórnej kuracji może powstać za 3 - 12 miesięcy, czasem nawet później.
Przewaga TIF nad innymi rodzajami leczenia polega na szybkości, trwałości efektu terapeutycznego, niewielkiej długości samej kuracji (10 dni zamiast 3 i więcej tygodni); nie mniej istotny jest brak konieczności zażywania znacznej ilości preparatów leczniczych i, co jest najważniejsze, eliminacja powikłań. Oprócz tego, większość chorych może się leczyć ambulatoryjnie.
Wśród powikłań zabiegów chirurgicznych podczas leczenia tarczycy ważne miejsce zajmują hipotyreoza pooperacyjna, hipoparatyreoza, pareza strun głosowych w wyniku uszkodzenia nerwu krtani. Tradycyjne leczenie hipotyreozy polega na terapii zastępczej, związanej ze stałym przyjęciem hormonów tyreoidowych, których dawki są bardzo duże i zależą od zdolności funkcjonalnych pozostałej po operacji tkanki tarczycy. Mimo zastępczej terapii hormonalnej i dość dużej jej dawki, u chorych okresowo następuje dekompensacja oraz potęgowanie powikłań hipotyreozy, wymagających zastosowanie dodatkowej przewlekłej chemioterapii oraz innych metod. W tych przypadkach dla usunięcia całego kompleksu powikłań niewydolności tireoidowej stosuje się TIF dla zmniejszenia dawki hormonów tyreoidowych (lub całkowitej rezygnacji z niej) bez zastosowania innych leków. Kurację realizuje się według zwykłej metodyki - 8 - 10 seansów.
Najczęściej stosuje się punkty: E-36, Gi-4, RP-6, E-13, E-44, V-43; aurikularne: 45, 22, 55, punkt R.Folla tarczycy TR-2 w zależności od występowania syndromu hipotyriozy oraz chorób towarzyszących. Reakcje sensorowe przy hipotyriozie są słabsze, niż przy innych chorobach, u połowy chorych mogą w ogóle nie występować. Najczęściej obserwowane są ogólne reakcje: senność, osłabienie, ciepło oraz kłucie w całym ciele bez dokładnej lokalizacji.
Po przeprowadzonej kuracji kompensacja hipotyriozy utrzymuje się do 2 - 5 miesięcy, dalej zalecana jest powtórna kuracja. Dawki hormonów tryeoidowych trzeba zalecać kontrolując ich zawartość w krwi i zmiany funkcji tarczycy. Znaczne polepszenie stanu chorych, kompensacja niewydajności tyreoidowej bez powiększenia dawek hormonów (nawet ich zmniejszenie lub rezygnacja z nich) świadczy o polepszeniu recepcji cyrkulujących we krwi hormonów tyreoidowych, korekcja procesów odpornościowych, fermentatywnych, energetycznych, mikrocyrkulacji, usunięcie innych zaburzeń, w tym w innych narządach wewnątrzwydzielniczych.
Podstawowy efekt terapeutyczny TIF przy pooperacyjnym oraz spontanicznym hipoparatyreozie jest usunięcie rożnego rodzaju syndromów neurotycznych, zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego, oddychania, układu moczopłciowego i in., które to efekty znacznie polepszają stan chorych oraz podnoszą skuteczność tradycyjnej kuracji konserwatywnej (zażywanie preparatów wapnia, paratyreoidynu, preparatów witaminy D i in.) oraz operatywnej (dosadzanie kostnych allotransydantów, paratarczyc i in.).
Kuracja najczęściej nie przekracza 6 - 8 seansów. Najczęściej stosuje się punkty: E-36, G-4, E-45, C-7, VG-4, punkty R.Folla: tarczycy i paratarczycy (TR-lb, TR-2), centralnego systemu nerwowego oraz obwodowego systemu nerwowego (HC-lb), uczulenia (MA-lb) - w zależności od dominowania klinicznych przejawów syndromów hipoparatyreozy.
Zaczynając od pierwszego seansu u chorych polepsza się ogólny stan, sen, zmniejsza się, a potem zanika nerwowość. Jednak całkiem skończyć specyficzne leczenie przy recydywie hipoparatyreozy (na przykład, po zabiegu chirurgicznym) chorzy nie mogą. Zastosowanie TIF w ciągu okresu przedoperacyjnego dla leczenia konserwatywnego, jak również w okresie pooperacyjnym dla usunięcia syndromu bólowego oraz korekcji zaburzeń, uwarunkowanych traumą operacyjną, znacznie przyspiesza rehabilitację tych chorych.
Poważnym powikłaniem operacji na tarczycy często potrzebującym zabiegów reanimacyjnych oraz terminowej tracheotomii, jest pareza strun głosowych w wyniku uszkodzeń nerwów krtani. Zastosowanie TIF we wczesnym okresie pooperacyjnym pozwala na polepszenie tonacji, oddychania, zmniejszenia, a potem usunięcie obrzęku, polepszenie regeneracji tkanki, w wielu przypadkach uniknięcie tracheotomii. Polepszyć oddychanie, fonację i nawet przywrócić głos, uwolnić chorego od trafiania jedzenia od dróg oddechowych, jak również od związanych z tym częstych zapaleń płuc można w wielu przypadkach też w późnym okresie pooperacyjnym. Czasem potrzebne jest przeprowadzenie kilka kuracji po 7 - 10 seansów z interwałem l,5 - 3 i więcej miesięcy. Najczęściej stosuje się punkty: Gi-4, Gi-11, F-3, TR-5,
VB-21, MC-6, P-7.
TIF jest skuteczną metodą leczenia, jak również rehabilitacji chorych z powikłaniami oraz skutkami operacji na tarczycy. Podczas powtórnych kuracjach obserwowana jest wyraźna tendencja do polepszenia stanu chorych.
Ważnym czynnikiem jest też to, że przy TIF obserwowane jest usunięcie dystyreozy, zmniejszenie lub całkowite rozchodzenie hiperplazji oraz różnych form wola (w szczególności endemicznych oraz powstałych w wyniku wpływu radiacyjnego w ekologicznie niesprzyjających strefach).
Cukrzyca i jej powikłania. Rei.
TIF cukrzycy lekkiej i, czasem, ciężkiej form w wielu przypadkach przeprowadza do normalizacji cukru w krwi i występuje jako profilaktyka zakłócenia przemiany materii oraz powikłania tej patologii. Jednak najważniejszym efektem terapeutycznym TIF przy cukrzycy jest stabilizacja poziomu cukru w krwi, która pozwala na bardziej dokładne wyznaczenie dawki insuliny lub innych preparatów przeciwko cukrzycy, kompensowanie i podtrzymywanie na jednym poziomie cukru w krwi. TIF może być zastosowany we wszystkich formach cukrzycy. Najbardziej wyrazisty efekt terapeutyczny obserwowany jest u chorych z angiopatiami cukrzycowym - angiopatią naczyń kończyn dolnych, retinopatią, nefroangiopatią, jak również z generalizowanym mikroangiopatią oraz polineuropatią.
Kuracja składa się najczęściej z 10 seansów według zwykłej metodyki, codziennie po 20 - 30 minut. Dla oddziaływania TIF stosuje się zwykle 2 - 3 punkty. Dobiera się ich w procesie kuracji na podstawie syndromów chorób podstawowej i towarzyszącej oraz ich powikłań z uwzględnieniem dynamiki kuracji. Przy cukrzycy oraz cukrzycowych angio- i neuropatiach najczęściej stosuje się punkty: E-36, RP-2, RP-3, RP-4, RP-6, F-13, Gi-4, P-l, V-20, V-21, V-23, V-26, V-28, V-29, V-17, V-60, TR-3, F-2. Przy retinopatiach stosuje się też punkty: VB-1, VB-12, VB-20, TR-23. Przewagą TIF przy tych chorobach jest szybkie osiągnięcie efektu terapeutycznego, jak również możliwość wykorzystania metody w warunkach ambulatoryjnych. Zaczynając od pierwszego seansu u chorych znacznie polepsza się ogólny stan, zanikają bóle oraz uczucie zimna w nogach, parastezje oraz inne przejawy, polepszają się wskaźniki kapilaroskopii, termografii, normalizuje się i stabilizuje się cukier w krwi. Przy gangrenach cukrzycowych oraz powstaniu konieczności amputacji kończyn zastosowanie TIF w okresie przedoperacyjnym celem korekcji zakłóceń, uwarunkowanych podstawowymi oraz towarzyszącymi chorobami oraz ich powikłaniami, podnosi status odpornościowy, usuwa lokalne zapalenie tkanek i obrzęki, szybciej i dokładniej formuje linię demarkacyjną, to pozwala określić poziom amputacji. W okresie pooperacyjnym TIF stosuje się dla usunięcia bólów fantomowych, bólów w kikucie, polepszenia procesów regeneracji tkanek kikuta, jak również korekcji zaburzeń, uwarunkowanych operacją chirurgiczną oraz narkozą.
4.3. CHIRURGIA. Reż.
(choroby obliterujące naczyń kończyn dolnych oraz choroba Rejno, syndrom postpromboflebityczny z wrzodami troficznymi kończyn dolnych), rany ropiejące oraz oparzenia; kuracja chirurgiczna chorób narządów wewnętrznych)
To, że TIF potrafi korygować w organizmie chorego zaburzenia układu odpornościowego, hormonalne, bioenergetyczne, fermentowe i inne, stymulować procesy regeneracji tkanek i fagocytozy, polepszać mikrocyrkulację i krążenie krwi, działać znieczulająco i przeciwzapalnie, pozwala na szerokie zastosowanie danej metody w chirurgii.
Choroby obliterujące naczyń kończyn dolnych oraz choroba Rejno.
Reż. N 14
TIF stosowana jest na wszystkich stadiach chorób obliterujących naczyń jako metoda samodzielna podczas leczenia zarówno konserwatywnego, jak i chirurgicznego. Wyrazisty efekt terapeutyczny obserwowany jest przy zachowanie podstawowych dróg kolateralnego przepływu krwi w systemach arterii biodrowej wewnętrznej i udowej głębokiej w przypadku ograniczonych stref krytycznej ischemii tkanek części dystalnych kończyn.
Najczęściej stosuje się punkty: E-36, Gi-4, F-2, F-3, V-60, R-3, R-5 i in. Przy występowaniu zakłóceń troficznych w charakterze nekroz, wrzodów troficznych, ran, oprócz punktów akupunktury, TIF stosuje się miejscowo na ognisko chorobowe po l0 - 15 minut. Podstawowe kryterium długości kuracji oraz ilości seansów to usunięcie syndromu bólowego i występowanie remisji klinicznej choroby. Jednak z reguły ilość seansów nie powinna być wyższa od l0 - 12.
Efekt terapeutyczny (zwłaszcza przy angiospastycznych stadiach endarteriitu) wyrażony jest dość dobrze: szybko usuwa się syndrom bólowy, polepsza się sen, zmniejsza się kulawizna, wzrasta rezystentność w stosunku do obciążenia fizycznego, polepsza się krążenie krwi oraz mikrocyrkulacja przy widocznym zmniejszeniu troficznych zakłóceń skóry. Obiektywizacja oraz ocena efektywności TIF w drodze badania hemodynamiki regionalnej i mikrocyrkulacji za pomocą platyzmografii okluzyjnej, fluometrii laserowej, doppleografii ponaddźwiękowej, radioindukcji, badania obecności tlenu w tkankach i in. w procesie i po kuracji pozwalają na potwierdzenie dynamiki zmian klinicznych oraz na wybór taktyki leczenia chorego.
Powtórne kuracje przeprowadza się po ukazaniu się pierwszych symptomów recydywy choroby (przy ich braku - w celach profilaktycznych) l raz na rok po 6 - 7 seansów.
Leczenie chorych na wczesnych stadiach choroby - przeprowadzenie we właściwym czasie zabiegów przeciw recydywy, sprzyja zachowaniu zdolności do pracy oraz przyśpieszeniu rehabilitacji.
Przy IV stadium choroby TIF stosuje się podczas przygotowania przedoperacyjnego celem usunięcia zapalenia peryfokalnego tkanek oraz obrzęku, wyznaczenia linii demarkacyjnej; które to zabiegi pozwalają na bardziej dokładne określenie poziomu nekrozy tkanek oraz przeprowadzenie amputacji kończyn. Oprócz tego, zastosowanie TIF w okresie przed - i pooperacyjnym dla korygowania zakłóceń, uwarunkowanych podstawową i towarzyszącą chorobą, traumą operacyjną oraz narkozą, dla korygowania statusu odpornościowego, hormonalnego, fermentowego, usunięcia syndromu bólowego (w tym bólów fantomowych) i przyspieszenia procesów regeneracji tkanek kikuta, w znacznym stopniu eliminuje ryzyko zabiegu operacyjnego oraz polepsza wyniki amputacji kończyny.
Przy chorobie Rejno zastosowanie TIF jest najbardziej efektywne na I - II stadiach. Kuracja z reguły nie przekracza 10 seansów, podczas recydywy zaś lub w celu profilaktyki - 6 - 8 (według zwykłej metodyki). Punkty stosowania się wybierane są indywidualnie według stopnia efektu terapeutycznego (zaczynając od pierwszego seansu): usunięcie syndromu bólowego, sensorowego odczucia ciepła lub innych parestezji, zmiany koloru palców i in. Wystarczy oddziaływania na 2 - 3 punkty z tych, które stosuje się najczęściej: Gi-4, Gi-11, MC-5, MC-6, MC-7, P-2, P-3, P-7, P-9, IG-3,TR-5,TR-8 i in.
Syndrom po tromboflebicie ze wrzodami troficznymi kończyn dolnych, rany ropiejące oraz oparzenia.
Zastosowanie TIF przy tym syndromie ze wrzodami troficznymi kończyn dolnych prowadzi do usunięcia syndromu bólowego z reguły podczas pierwszych 2 - 3 seansów, polepszenia regionalnego krążenia krwi, regeneracji wrzodu, usunięcia obrzęku.
Oprócz oddziaływania na punkty akupunktury E-36, V-40, V-60, RP-4, RP-6 według zwykłej metodyki. TIF stosuje się miejscowo na powierzchnię wrzodu po oczyszczeniu jej od nekrotycznych i ropiejących tkanek. W tych przypadkach długość seansu może się powiększać na 15 - 20 - 25 minut w zależności od rozmiaru wrzodu. Oddziaływanie miejscowe na wrzód jest jednym z komponentów ogólnego kompleksu działań na organizm chorego, proces zagojenia się rany oraz mikroflorę we wrzodzie troficznym i ranie, wywołując aktywacje miejscowych i ogólnych reakcji obronnych organizmu. Oprócz usunięcia syndromu bólowego, powierzchnia rany szybciej oczyszcza się od masy ropnej i nekrotycznej, stymulowana jest resorbcja ich granulocytami neutrofilnymi i mononuklearami. W ciągu 2 - 3 seansów powiększa się ilość funkcjonalnie aktywnych makrofagów, szybciej formuje się tkanka granularna oraz pojawiają się cechy epitelizacji, znacznie obniża się aktywność mikroflory (z jej dalszym zanikaniem). Okres całościowej likwidacji patogennej flory zwykle zbiega się z okresem odrywania się tkanek nekrotycznych oraz powstania granulacji i z reguły kończy się w pierwszym tygodniu kuracji.
Podobne zmiany obserwowane są podczas leczenia oparzeń. W tym przypadku oprócz punktów akupunktury TIF stosuje się też na powierzchnię oparzenia.
Ważne jest to, że aktywacja procesów regeneracji odbywa się na tle polepszenia się ogólnego stanu chorego. Obserwowana jest wyrazista korekcja systemu odpornościowego oraz formowanie mocnej odporności specyficznej.
Przy rozległych wrzodach troficznych oraz powierzchniach oparzeniowych zastosowanie TIF pozwala na szybsze przygotowanie ich do autodermoplastyki oraz na polepszenie doprowadzenia do zrostu skóry.
Leczenie chirurgiczne chorób narządów wewnętrznych.
TIF stosuje się w okresie przedoperacyjnym (średnio 5 - 6 seansów) w celu korekcji zaburzeń przy chorobach podstawowych i towarzyszących, jak również zaburzeń statusu odpornościowego, hormonalnego, fermentowego, bioenergetycznego i in. we wczesnym okresie pooperacyjnym (średnio 3 - 4 seanse) dla znieczulenia, regeneracji funkcji narządów przewodu pokarmowego, hemodynamiki, oddychania, profilaktyki ropienia, anastomozów, ostrych stresowych wrzodów żołądka oraz innych zaburzeń, uwarunkowanych narkozą oraz traumą po zabiegu operacyjnym. Za 10 - 12 godzin po operacji można przeprowadzać znieczulenie za pomocą TIF bez zastosowania środków narkotycznych. Perystaltyka jelit przy zabiegach operacyjnych na organach jamy brzusznej regeneruje się z reguły do końca drugiej doby, nie obserwuje się przerwania ruchu w żołądku. Chorzy stają się bardzie aktywni, przechodzą na karmienie enteralne dwie doby wcześniej niż ci, którzy nie byli leczeni za pomocą TIF. Badania endoskopowe i morfologiczne potwierdzają aktywną regenerację anastomoz. Zagojenie ich następuje z reguły od razu. To znaczy, że zastosowanie TIF przy przedoperacyjnego przygotowania chorych podczas wczesnego oraz późnego okresu pooperacyjnego uzasadniono obniża ryzyko zabiegu operacyjnego oraz polepsza rehabilitację chorych.
4.4. ONKOLOGIA. Reż.
Naukowe badania kliniczne i eksperymentalne pozwalają na zaleczanie TIF przy leczeniu konserwatywnym, paliatywnym, radykalnym chirurgicznym oraz kombinowanym nowotworów złośliwych i łagodnych o różnej lokalizacji.
Podstawowe wskaźniki oraz właściwości zastosowania TIF to:
1. Nie podlegające zabiegu formy nowotworów złośliwych w celu znieczulenia, podwyższenia statusu odpornościowego, mechanizmów obronnych, kompensacji i adaptacji (do 8 seansów w ciągu kuracji).
2. Stymulacja hemo- i, przede wszystkim, leukopoezy po chemio- i radioterapii nowotworów złośliwych oraz podwyższenie aktywności funkcjonalnej krwi.
3. Przygotowanie chorych do radykalnego zabiegu chirurgicznego oraz leczenia kombinowanego (do 5 - 6 seansów) oraz rehabilitacja we wczesnym i późnym okresie pooperacyjnym w celu profilaktyki różnego rodzaju powikłań, obniżenia ryzyka zabiegu operacyjnego, profilaktyki przerzutów, leczenia chorób towarzyszących oraz stymulacji specyficznych i niespecyficznych systemów obronnych organizmu.
4. Profilaktyka i leczenie rożnego rodzaju powikłań, które powstały w procesie chemioterapii, radioterapii, zabiegów chirurgicznych lub kombinacji tych metod.
5. Leczenie chorób towarzyszących.
6. Podwyższenie efektu cytostatycznego preparatów przeciw nowotworom; to jest uwarunkowane aktywacją pod wpływem TIF systemów transportowych membrany plazmatycznej. To, z kolei, prowadzi do zmiany potencjału membrany oraz ładunku powierzchni komórki. Zastosowanie cytostatyków i TIF prowadzi do różnych zmian w elektroforetycznej powierzchni komórek i ma charakter synergiczny. TIF nie tylko podwyższa przenikalność membrany komórki, lecz też prowadzi do otwarcia kanałów jonów.
7. Profilaktyka procesu rozwoju nowotworu.
8. Korekcja zaburzeń, uwarunkowanych szkodliwymi (w tym kancerogennymi) czynnikami w strefach ekologicznie nie sprzyjających, uzdrawianie „grup ryzyka" i w taki sposób profilaktyka chorób onkologicznych.
9. Zastosowanie TIF jako samodzielnej metody, jak również przy leczeniu chirurgicznym nowotworów łagodnych, wiele z których uważa się za przedrakowe: polipy przewodu pokarmowego, mastopatii, fibromiomy macicy i in.
Punkty zastosowania wybiera się w zależności od lokalizacji nowotworu. Zwykle to te same, które stosuje się podczas leczenia innych chorób narządu, w którym został lokalizowany nowotwór. Oprócz tego, stosowane są ogólne punkty, które podwyższają status odpornościowy i hemopoezę (E-36, VG-20, Gi-4 i in.).
4.5. GINEKOLOGIA I POŁOŻNICTWO
TIF stosuje się w ginekologii przy przewlekłych zapaleniach genitaliów z zaburzeniem miesiączek oraz wtórnej niepłodnością, przy syndromie Chiari-Frommela i Steina-Leventhala, erozji szyjki macicy, fibromiomie macicy, zaburzeniu cyklu menstrualnego innej genezy, we wczesnym okresie pooperacyjnym w celu znieczulenia i rehabilitacji (szybszego przywracania homeostazy, funkcji oddychania, jelit, profilaktyki ropienia ran oraz innych powikłań, przyspieszenia procesów regeneracji tkanek i in.)
Przy przewlekłych zapaleniach genitaliów efekt terapeutyczny da się obserwować już podczas pierwszych 3 - 4 seansów. Zanikają bóle w brzuchu, polepsza się ogólny stan, przed końcem seansu zanikają kliniczne oznaki zapalenia. Podczas metrosalpingografii kontrolnej obserwuje się zmianę konfiguracji jajowodów. Stają się mniej zawiłe, polepsza się drożność: po 24 godzinach w jamie brzusznej na rentgenogramie dało się zauważyć więcej substancji kontrastowej, niż przed TIF.
Przy recydywie choroby lub zaburzeniu cyklu menstrualnego prowadza się powtórne kuracje TIF. Opierając się na posiadane doświadczenie można konstatować, że po zastosowaniu TIF u co 5 - 6 kobiety ze wtórnej niepłodnością ciąża kończy się normalnym porodem. Stają się matkami zdrowych dzieci. U wielu przed tym obserwowano amenoreę (4 - 6 lat), nie mogły zajść w ciąży przez 6 - 13 lat po pierwszym porodzie lub po ślubie. Posiadamy obserwacje, dotyczące usunięcia toksykozy, zagrożenia przerwania ciąży po zastosowaniu TIF. Jednak mimo pozytywnych wyników zastosowanie TIF w tych przypadkach potrzebuje dalszych badań.
TIF fibromiom macicy prowadzi nie tylko do zatrzymania powiększenia opuchlizny, lecz też do jej zmniejszenia, czasem nawet do całkowitego zaniku. To potwierdza się nie tylko zwykłymi, lecz też ponaddźwiękowymi i innymi badaniami.
Przy TIF genitaliów najczęściej stosuje się punkty RP-6, VC-1, VC-4, VC-6, F-8, VB-21 i in. Przy bolesnych miesiączkach usunięcie syndromu bólowego osiąga się przy oddziaływaniu na punkty VC-8, RP-6 i in.
W okresie pooperacyjnym dla usunięcia bólów, regeneracji funkcji jelit: E-36, E-44, RP-6, RP-l.F-2.
4.6. PULMONOLOGIA. Rei.
Wyrazisty efekt terapeutyczny obserwuje się podczas TIF przewlekłych niespecyficznych chorób płuc z syndromem zadyszki (astma oskrzelowa, przewlekłe astmatyczne zapalenie oskrzeli) - zarówno podczas leczenia, jak i podczas usunięcia statusu astmatycznego. TIF usuwa nie tylko syndrom zadyszki, lecz też zależność od hormonów.
Punkty oraz kolejność oddziaływania na nich dobiera się indywidualnie w zależności od szczegółów przejawu choroby, stopnia zależności hormonalnej. Z reguły wystarczy 2 - 3 punktów o działaniu ogólnym dla usunięcia syndromu zadyszki (Gi-4 lub E-36), jeden - dwa z P-2, VC-22, VC-17, E-41, VG-25 i in, jak również punkty według R.Folla uczulenia oraz, w przypadku istnienia zależności hormonalnej, - punkt nadnercza
TR-1.
Kuracja nie jest dłuższa niż 10 seansów, przeprowadzonych według zwykłej metodyki bez zastosowania lekarstw oraz innych metod. Leki stosuje się tylko w przypadku zagrożenia rozwoju ataku astmatycznego, jak również dla usunięcia go w okresie pomiędzy seansami leczenia oraz podczas braku aparatu w momencie ataku. Od pierwszego seansu nie stosuje się żadnych środków leczniczych, w tym hormonalnych. W przypadku dostawania dużych dawek hormonów (2 i więcej tabletki) ich dawka, zaczynając od pierwszego seansu, zmniejsza się o połowę lub o jednej trzeciej. Podczas następnych kuracji, prowadzonych za 8 - 4 tygodnia lub przy pogorszeniu stanu zdrowia, dawka leków jeszcze się zmniejsza i przed końcem kuracji z reguły, usuwa się całkowicie. Mimo to, że u zależnych od hormonów chorych efekt terapeutyczny jest mniej wyraźny przy prawidłowo znalezionej taktyce leczenia oraz przestrzeganiu metodyki, jeśli nie podczas pierwszej, to podczas następnych kuracji TIF udaje się całkowicie usunąć zależność hormonalną oraz osiągnąć trwałą remisję choroby bez zastosowania lekarstw. Przy ostrych i przewlekłych zapaleniach w płucach i oskrzelach TIF stosuje się w połączeniu z antybiotykami oraz sulfanilamidami, innymi antyseptykami. Takie kompleksowe podejście do leczenia jest bardziej efektywne.
Zaczynając od pierwszego seansu TIF polepsza się ogólny stan chorych. Usuwa się syndrom zadyszki. Oddychanie staje się lżejsze już za 2 - 8 minut od momentu rozpoczęcia seansu. Przy auskultacji obserwuje się zmniejszenie lub zanik rzężenia w płucach, nie tak męczy kaszel. Przy bardziej wyrazistym procesie w płucach (to znajduje potwierdzenie nie tylko w polepszeniu stanu chorych, stanu oddychania, lecz też przy badaniach endoskopowym i rentgenologicznym, analizie krwi i plwociny) TIF stosuje się w połączeniu z antybiotykami oraz sulfanilamidami, innymi antyseptykami. Przed końcem kursu leczenia znacznie polepszają się wskaźniki hemodynamiki, lepsze jest się użycie tlenu, funkcje oddychania zewnętrznego i in., obserwuje się normalizacja poziomu w krwi kortyzolu, wskaźników komórkowego i humoralnego ogniw odporności.
4.7. KARDIOLOGIA. Reż.
(ischemiczna choroba serca, choroba hipertoniczna)
TIF w kardiologii stosuje się dla leczenia choroby hipertonicznej, ischemicznej choroby serca, stenokardii, zawału mięśnia sercowego, zapalenia stawów. TIF dała się poznać z dobrej strony podczas udzielenia pomocy urgentnej chorym na kardiologię, na przykład podczas usunięcia ataku stenokardii, zaburzenia rytmu sercowego, dla rehabilitacji chorych po zawale, profilaktyki stenokardii, zawału i innych zakłóceń, związanych z ischemiczną chorobą serca.
Choroby układu krążenia z reguły są wynikiem zaburzenia funkcji wielu narządów, system oraz zaburzeniem pracy całego organizmu. To wszystko jest warunkiem ich przejawów oraz komplikacji podczas leczenia. Właściwości TIF polegające na wywieraniu wpływu na cały organizm, zaczynając od poziomu komórkowego oraz molekularnego, brak przeciwwskazań oraz działań ubocznych lekarstw, łatwy sposób zastosowania, efektywność świadczą o perspektywach wykorzystania TIF w kardiologii.
Ischemiczna choroba serca
Podstawowy cel profilaktyki i leczenia ischemicznej choroby serca za pomocą TIF jest wywarcie rozszerzającego naczynia, sedatywnego działania, osłabienie wpływu adrenergicznego na serce, usunięcie bólu, zapobieganie tworzeniu trombów, polepszenie metabolizmu oraz przemiany lipidów.
TIF posiada działanie skierowane na zwolnienie bicia serca, wzmacnia skurcz i przedłuża rozkurcz serca, dobrze wpływa na jego system przewodniczy, sprzyja rozszerzeniu naczyń wieńcowych, polepsza dopływ krwi do mięśnia sercowego dzięki powiększenia aktywności jonów nieorganicznych (zwłaszcza jonów potasu), które pozytywnie wpływają na podstawowe funkcje serca (podwyższa się poziom ATP oraz zawartości glikogenu). Przy polarografii obserwuje się powiększenie w mięśniu sercowym PO2, który pozwala zakładać aktywowanie fosforylowania utleniającego.
Z reguły po 2 - 3 seansach odbywają się pozytywne zmiany aktywności bioaktywnej mózgu, pogłębia się hamowanie ochronne, regeneruje się równowaga podstawowych procesów nerwowych, u chorych polepsza się sen i nastrój, usuwa się kardialgia, wzmacnia się metabolizm wewnątrz komórki - biosynteza białek, fermentów, hormonów, kwasów nukleinowych. Aktywizowane zostają procesy hamowania w centralnym systemie nerwowym, obniża się tonus części symptomatycznej wegetatywnego systemu nerwowego, zmniejszają się hiperfunkcja tarczycy oraz dysfunkcja gruczołów płciowych, obserwowana jest tendencja do zwolnienia rytmu serca, obniżeniu ciśnienia arterialnego oraz peryferycznej wytrzymałości naczyń obok normalizacji minutowej objętości serca, doskonalą się kompensacyjne reakcje systemu oddychania zewnętrznego, ustają lub stają się lżejsze ataki stenokardii, podwyższa się wytrzymałość w stosunku do obciążeń fizycznych i emocjonalnych oraz zdolność do pracy.
Kuracja jest indywidualna w zależności od stabilności efektu terapeutycznego. Najczęściej stosuje się dwa - trzy punkty z: C-7, C-9, C-5, MC-6, MC-7, P-9, VC-14, VC-15, VC-13, V-13, VC-16.
Choroba nadciśnieniowa. Rei.
Kuracja nie jest dłuższa, niż 10 seansów, które, z reguły, przeprowadza się codziennie za pomocą oddziaływania na punkty akupunktury. Najczęściej stosuje się punkty: E-36, E-44, Gi-11, Gi-15, F-2.F-3, F-14, VG-14, TR-5.VB-20.VB-21, VB-30,C-7,V-25 i in.
Jako kryterium wyboru punktów może występować obniżenie ciśnienia tętniczego bezpośrednio podczas pierwszego seansu, komfortowe reakcje sensorowe, jak również wskaźniki hemodynamiki, mikrocyrkulacji i in.
Reakcje sensorowe występują w charakterze zaniku bólów głowy, zawrotów głowy, szumu w uszach, polepszeniu nastroju, odczuciu lekkości w głowie oraz polepszeniu wzroku, senności i in. Zaczynając od pierwszego seansu w stronę pozytywną zmieniają się wskaźniki elektrokardiogramu, encefalogramu (ze wzrastaniem mocy alfa-rytmu). Przy biomikroskopii obserwowane jest polepszenie mikrocyrkułacji. Stała stabilizacja ciśnienia arterialnego, wzrastanie funkcjonalnych możliwości układu krążenia, normalizacja wskaźników hemodynamiki, mikrocyrkułacji następuje z reguły przed 4 - 6 seansem TIF. W związku z tym preparaty hipotenzywne zaleca się stosować w okresie pomiędzy seansami tylko w przypadku wzrostu ciśnienia tętniczego i braku możliwości obniżenia go za pomocą aparatu, natomiast systematyczne zażywanie lekarstw należy przerwać. Wyraziste działanie hipotenzywne, zwłaszcza u chorych z przewagą syndromu sympatoadrenalowego, może zostać wykorzystane też podczas leczenia przełomów nadciśnieniowych. Przy tym w pierwszych minutach seansu udaje się usunąć ból głowy, zawroty głowy, mdłość, szum w uszach, ból sercu, bicie serca, obniżyć ciśnienie krwi.
W poszczególnych przypadkach, jeśli podczas przełomów nadciśnieniowych nie występuje polepszenie, należy zastosować terapię leczniczą. Usunięcie przełomów nadciśnieniowych z wykorzystaniem TIF może stać się pierwszym seansem kuracji przeciw chorobie hipertonicznej.
4.8. ORTOPEDIA I TRAUMATOLOGIA. Rei.
(nekroza aseptyczna główki kości biodrowej, artrozy deformujące, artryty, osteochondroza, uszkodzenia kręgosłupa)
Cały kompleks właściwości TIF, wymienionych w poprzednich rozdziałach (działanie znieczulające, zdolność do polepszenia mikrocyrkułacji, usunięcia rożnych procesów neurodystroficznych, wywoływana pewnych procesów metabolicznych, pozytywnego wpływu na reologiczne właściwości krwi, korygowania odpornościowego, hormonalnego, fermentowego statusu chorych, podniesienia specyficznych i niespecyficznych sił obronnych organizmu, aktywizacji procesów regeneracji tkanek) pozwala na wykorzystywanie tej uniwersalnej metody w ortopedii i traumatologii podczas leczenia nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej, artroz deformujących, artrytów, chorób i uszkodzeń kręgosłupa, osteomielitu, dla znieczulenia i stymulacji regeneracji tkanki kostnej podczas złamań kości, po zabiegach chirurgicznych itd.
Znów trzeba zwrócić uwagę, że TIF zaleca się prowadzić w gabinetach specjalizowanych, traumatologicznych oddziałach szpitali, sanatoriach i uzdrowiskach dla chorych z uszkodzeniem funkcji układu kostno-mięśniowego. Termin kuracji nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej ciągle są bardzo długie, niezależnie od zastosowanego sposobu leczenia konserwatywnego lub operatywnego. Głównie zależą od etiologii (zaburzenie rozwoju aparatu kostnego, procesów przemiany materii, zaburzenia neuroendokrynne, traumy i in.), stopnia aktywności procesów regeneracji reparatywnej tkanki kostnej uszkodzonych stawów oraz fazy nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej. Największe trudności związane są z trzecią fazą choroby - fragmentacją i rozchodzeniem się nekrotycznych fragmentów kości.
Ogólny stan chorego, miejscowe zmiany kliniczne, rentgenologiczne i morfologiczne w stawie pozwalają nie tylko charakteryzować fazę nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej, lecz też wypracować metodykę optymalnej kuracji, skierowanej na przyśpieszenie rozchodzenia się nekrotycznych fragmentów tkanki kostnej. Przeprowadzone po kuracji badania kliniko-laboratoryjne mogą służyć jako kryteria efektywności terapii oraz dla wyznaczenia dalszej taktyki rehabilitacji tych chorych.
TIF stosuje się według zwykłej metodyki: 20 - 25 min. codziennie, średnio 10 seansów. Punkty zastosowania wybiera się przy uwzględnieniu fazy choroby, stopnia uszkodzenia tkanki kostnej, wieku chorego, chorób towarzyszących, reakcji sensorowych chorego. Najczęściej w stawie biodrowym obserwuje się odczucie ciepła, pieczenia, kłucia, „mrówek", periodyczne odczucia ucisku, ciężaru, lokalnego bólu lub bólu wszędzie w nodze, pulsacji lub drgawki poszczególnych mięśni z następującym potem rozwolnieniem. Wzmocnienie lub zmniejszenie bólu może zmieniać się całkowitym ich zanikiem oraz uczuciem komfortu. Ogólna reakcja sensorowa organizmu przejawia siew uspokojeniu i osłabieniu, senności, odczuciu ogólnego komfortu i in. W zależności od chorób towarzyszących można obserwować też inne odczucia.
Efektywny wpływ na proces zapalny wywiera oddziaływanie na punkty E-36, VG-3, VG-4, V-23,V-24,V-25.
Dla przyśpieszenia rozchodzenia się nekrotycznych fragmentów tkanki kostnej stosuje się punktu E-36, E-35, Gi-4, VG-3, VG-4 i in.
W fazie regeneracji dla stymulacji procesów reparatywnych stosuje się punkty V-23, V-24, V-25.
Przy częściowej nekrozie główki kości biodrowej wystarczy oddziaływanie na jeden z punktów VG-3, VG-4 i jeden z punktów E-36, Gi-4, V-40; oprócz tego stosuje się punkty V-41, VB-41, VB-30, VB-31, VB-26, V-60, V-62, F-2 i in.
Ilość kuracji zaleca się indywidualnie (najczęściej od 2 do 4 - 5, z interwałem średnio l miesiąc). Podczas drugiej i trzeciej fazy wykluczone są aktywne ruchy w uszkodzonym stawie, trzeba również zmniejszyć obciążenie na epifizę biodra, dla tego trzeba założyć tylną szynę gipsową z cofnięciem kończyny na 15 - 20°, wyciąganie za goleń z obciążeniem do
2 kg. To też dobroczynnie wpływa na formowanie okolicy krętarzowej. Gdy proces przejdzie do czwartej fazy, daje się zezwolenie na ruch w uszkodzonym stawie. Chorzy uprawiają gimnastykę leczniczą. Pomiędzy kuracjami TIF stosuje się masaż kończyn dolnych i mięśni pośladkowych. Dla rozładunku, zwłaszcza u dzieci w młodszym wieku, które najczęściej nie przestrzegają reżymu chodzenia, nie mogą korzystać się z kuł, więc obciążają chorą nogę, stosuje się specjalne aparaty rozładunkowe, produkowane w specjalnych zakładach. Terminy regeneracji struktury tkanki kostnej, formy główki biodra zależą głównie od fazy choroby, w której rozpoczęto leczenie, wieku chorego oraz właściwości jego stanu ogólnego. U dzieci cykliczność procesu patologicznego z reguły nie ulega zaburzeniu. Jednak w odróżnienie od dorosłych u nich procesy regeneracji reparatywnej są bardziej aktywne, całkiem regenerują się struktury kostne, znacznie się skraca długość poszczególnych faz.
Najlepsze wyniki można osiągnąć we wczesnych stadiach nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej - l. i 2. fazie. W tych przypadkach obserwuje się regeneracja uszkodzonych fragmentów w główce kości biodrowej bez uszkodzenia jej konfiguracji sferycznej oraz kongruencji w stawie.
W późniejszych stadiach (3-5 faza) wskutek nekrozy główka kości biodrowej traci swoją konfigurację, uszkadza się kongruencja powierzchni stawów. To prowadzi do rozwoju artrozu deformującego oraz zaburzenia funkcji stawu. W tych przypadkach TIF trzeba stosować w kombinacji z leczeniem operatywnym. TIF nekrozy aseptycznej główki kości biodrowej daje możliwość aktywizacji procesów regeneracji w uszkodzonym fragmencie, polepsza mikrocyrkulację, usuwa syndrom neurodystroficzny, powiększa amplitudę ruchów w stawie biodrowy, w ciągu 2 - 3 seansów usuwa syndrom bólowy, skraca terminy leczenia i rehabilitacji.
Artrozy deformujące, artryty. Rei.
TIF chorób stawów prowadzi do znacznego restrukturowania tkanek, szybszego tłumienia syndromu bólowego oraz regeneracji funkcji.
Kuracja prowadzona jest według zwykłej metodyki z oddziaływaniem na jeden - dwa, czasem trzy z wymienionych niżej punktów.
Podczas chorób stawu biodrowego: E-36, VB-41, VB-30, VB-31, VB-26, V-60, V-62, F-2, VG-3; stawu kolanowego: E-36,F-8, iin.; stawów rąk:
Gi-4, Gi-11, Gi-9, Gi-15,MC-7,TR-5,VG-
Osteochondroza. Rei.
TIF przy osteochondrozie stosuje się dla tłumienia syndromów bólowych, regeneracji funkcji kończyn, centralnego oraz obwodowego systemu nerwowego i in. Optymalny efekt terapeutyczny osiąga się wskutek połączenia TIF z terapią manualną bez zastosowania preparatów leczniczych oraz innych metod. To pozwala skrócić terminy kuracji 3 razy w porównaniu z metodami tradycyjnymi.
Punkty oddziaływania dobiera się indywidualnie, w zależności od symptomów choroby oraz przewagi uszkodzenia tego lub innego fragmentu kręgosłupa. Najczęściej stosuje się E-36, Gi-4, VB-40, V-40, V-61, V-62, V-63, V-66, V-67 i in.
Obiektywizacja działania to nie tylko reakcje sensorowe oraz zmniejszenie lub usunięcie syndromu bólowego, lecz też wskaźniki encefalogramu, reogramu itd. Polepszenie krążenia krwi w mózgu przy reoencefalografii obserwuje się już na pierwszym seansie 5 - 10 minut od jego rozpoczęcia. Jednak trwałą remisję kliniczną osiąga się zwykle tylko po kuracji. Choroba chroniczna potrzebuje powtórnych kuracji TIF w połączeniu z terapią manualną.
Uszkodzenia kręgosłupa. Rei.
Przy uszkodzeniach kręgosłupa stosuje się TIF nie tylko jako faktor leczniczy dla usunięcia syndromu bólowego, szybszej regeneracji funkcji rdzenia kręgowego, stymulacji procesów regeneracji uszkodzonych paciorków, leczenia odleżyn i in., lecz w pewnym stopniu jako test diagnostyczny.
Uszkodzenia kręgosłupa z paraliżem kończyn, zaburzeniem funkcji narządów miednicowych i in. (które świadczą o uszkodzeniu rdzenia kręgowego) czasem odbierane są jako całkowite jego pęknięcie, zwłaszcza, gdy terapia za pomocą lekarstw nie daje efektu. W tych przypadkach przy oddziaływaniu TIF na punkty akupunktury kończyn i otrzymaniu reakcji sensorowych (odczuć) z cechami regeneracji funkcji kończyn można sugerować o całości rdzenia kręgowego, która to sugestia pomaga znaleźć taktykę dalszej kuracji.
Przy zachowaniu całości rdzenia kręgowego, regenerację wrażliwości, ruchy kończyn, zagojenie odleżyn, regenerację funkcji narządów miednicowych można osiągnąć po l, rzadziej po 2 kuracji TIF, zawierającej 7 - 10 seansów. Oznaki takiej regeneracji da się zauważyć po 3 - 5 seansach.
Przy występowaniu odleżyn oprócz punktów akupunktury TIF stosuje się miejscowo na powierzchnię rany. W tych przypadkach obserwuje się wyraziste stymulujące oddziaływanie na regenerację tkanek. Zachodzi oczyszczenie z mas gnojowo-nekrotycznych, obserwuje się rozwój tkanki granularnej, epitelizacja na peryferii. Termin zagojenia się odleżyn, słabo granulujących się ran skraca się 1,5-2 razy. Przy rozległych odleżynach zastosowanie TIF pozwala szybciej przygotować powierzchnię rany do plastyki skórnej oraz polepszyć warunki zrostu skóry.
4.9. NEUROLOGIA. Rei
(dziecięcy paraliż cerebralny; dystonia wegetatywno-naczyniowa; choroby i uszkodzenia nerwów obwodowych)
Dziecięcy paraliż cerebralny
Leczenie dziecięcego paraliżu cerebralnego (DPC) jest bardzo skomplikowane. To uwarunkowane polimorfizmem zakłóceń ruchów, mowy, problemów psychicznych i innych w wyniku uszkodzenia centralnego systemu nerwowego w okresie ante- i perynatalnym pod wpływem mnóstwa czynników endo- i ekzogennych. Jako podstawowe w mechanizmach rozwoju skomplikowanych topicznych i ustalających refleksów patologicznych, jak również formowania synergii patologicznych i innych zakłóceń, wyróżniają się uszkodzenia narządu przedsionkowego, centrów nerwowo - ruchowych w korze mózgowej, w kortykospinalnych i móżdżkowych drogach prowadzących. Ciężar uszkodzenia centralnego systemu nerwowego przy DPC, skazujący na niepełnosprawność, rozpowszechnienie tej choroby, mała skuteczność istniejących metod leczenia czynią tę chorobę skomplikowanym problemem medycznym i socjalnym.
Różnorodność syndromów klinicznych DPC potrzebuje kompleksowego podejścia do leczenia tej ciężkiej patologii. Z istniejących metod przewagę trzeba oddać TIF, masażowi, gimnastyce leczniczej, kuracji psychologicznej oraz logopedycznej jako najbardziej uzasadnionemu kompleksowi.
TIF przy DPC stosuje się w kuracjach do 10 seansów z miesięcznym interwałem pomiędzy nimi.
Punkty oddziaływania dobiera się indywidualnie, w zależności od przejawów klinicznych oraz form choroby. Oprócz punktów o ogólnym działaniu (E-36, Gi-4, VG-20, Gi-11) stosuje się punkty, posiadające bardziej wyrazisty efekt terapeutyczny: VG-12, VG-14.
Po oddziaływaniu na 1 - 2 z wyżej wymienionych punktów w zależności od formy DPC dokonuje się oddziaływanie na l - 2 z takich kombinacji punktów:
przy formach z przeważającym uszkodzeniem kończyn dolnych: E-36, E-39, RP-3, RP-6, V-60, VB-30, VB-36, VB-37, VB-38, VB-39, VB-43;
przy przeważającym uszkodzeniu kończyn górnych: C-2, IG-6, IG-7, TR-7, TR-11, V-62, VB-21,RP-20,V-43,V-46;
przy pronacji przedramienia: Gi-11, TR-5, MC-6;
przy podwyższonym tonusie mięśni ramienia: TR-10, TR-12, Gi-11, MC-6, VC-7, F-3, C-3;
przy uszkodzeniu mięśni dłoni i palców: C-3, MC-8, GI-5, IG-5, TR-4;
przy zaburzeniach psychicznych: VG-16, VG-19, C-5, MC-4;
przy zaburzeniach mowy: E-2, E-4, E-5, E-6, VG-26, VG-15;
przy wydzielaniu śliny: R-27, VG-23, R-4, V-60;
przy formach hiperkinetycznych: MC-2, E-11, RP-20,VB-21, Gi-5, VG-14, P-5, P-7, IG-8, R-1,RP-5,MC-7,C-7, F-2.TR-10.V-56, VB-38,
przy hiperkinezach mięśni mimicznych: V-7, VG-26, VB-1, VB-2;
przy uszkodzeniu mięśni karku i szyi: Gi-15, IG-3, V-11, V-10, V-65,
TR-15, TR-16, VB-9, VB-21;
przy formach hemiparezy: P-3, P-6, C-3, MC-3, TR-5, P-9, P-10, Gi-11, TR-10, TR-9, TR-4, RP-2,C-9,MC-9,R-7;
przy zaburzeniu ruchu w stawach: VB-21, V-51, TR-10, TR-12, V-43,
V-46.
Oprócz tego przy zaburzeniu ruchu w stawach kolanowych: V-37, V-36, V-57, w stawach goleniowo-skokowych: RP-5,V-56, E-41, E-42,VB-40,
F-4, R-1.
Punkty aurikularne: 34,67,29,22,55,37,13,104,38,95,25,28,100,
Oprócz wymienionych punktów stosuje się punkt kontrolny centralnego i obwodowego systemu nerwowego R.Folla (MND-1b).
Przy występowaniu u chorych na DPC chorób towarzyszących stosuje się odpowiednie punkty. Punkty oddziaływania wybiera się nie tylko według komfortowych odczuć sensorowych, stanu chorego, lecz też według zmian w tonusie oraz hiperkinez.
Efekt terapeutyczny oraz ilość kuracji zależą od ciężkości choroby. Najlepsze wyniki da się osiągnąć u dzieci z lekką i średnią formami choroby. TIF pozytywnie wpływa na stan chorych na DPC, ich sferę psychiczną oraz status ortopedyczny. Dzieci stają się bardziej aktywne, normalizują się sen, apetyt, podwyższa się zdolność do pracy, działalność poznawcza, uwaga, reakcja na bodźce zewnętrzne. W ciągu pierwszej - trzeciej kuracji TIF udaje się znacznie obniżyć lub nawet normalizować patologiczny hipertonus mięśni. Powiększa się amplituda aktywnych i pasywnych ruchów w stawach, siła mięśni. Obserwuje się zmniejszenie lub całkowity zanik kontraktur funkcjonalnych, hiperkinez, dyzartrii, zanika ślinotok. Polepsza się, a później wraca koordynacja ruchów. U chorych, którzy nie mogli trzymać się pionowo, obserwuje się zdolność stać, posuwania się z czyjąś pomocą lub samodzielnie. To wszystko świadczy o pozytywnej dynamice pod wpływem TIF.
Pozytywna dynamika kliniczna potwierdza się polepszeniem wskaźników badań elektro fizjologicznych mózgu, narządu przedsionkowego oraz mięśni. Obserwuje się znaczne obniżenie bioelektrycznej aktywności mięśni, stanowiących patologiczną synergią mięśniową. Zmniejszenie ich hipertonusu, stabilizacja pozycji pionowej oraz zmniejszenie kołysań podczas chodzenia, świadczące o polepszeniu funkcji analizatora przedsionkowego, znajdują potwierdzenie w odpowiednich badaniach.
Pozytywna dynamika wskaźników badań elektroencefalografii najlepiej jest wyrażona przy DPC lekkiego oraz średniego stopnia ciężkości. Na encefalogramie obserwuje się zmniejszenie artefaktów mechanicznych lub elektrofizjologicznych, pojawienie alfa-rytmu, powiększenie jego indeksu, zmniejszenie lub zanik patologicznych teta-fal. Słabsze stają się oznaki dysfunkcji struktur mózgowych.
Po kuracjach TIF zarejestrowane zostało polepszenie wskaźników systemu odpornościowego - wzrastanie ilości T- i B-limfocytów, komórek T-aktywnych, obniżenie antyciał przeciwmózgowych. Polepszają się wskaźniki homeostazy, statusu hormonalnego oraz fermentowego.
Dystonia wegetatywno-naczyniowa
Wyniki zastosowania TIF przy syndromie dystonii wegetatywno-naczyniowej o różnej genezie z reguły zależą od stopnia zaburzeń hemodynamiki centralnej oraz krwotoku w mózgu. U chorych z pierwotnymi przejawami niewystarczającego dostarczenia krwi do mózgu oraz encefalopatią dyscyrkularną I - II stopnia po całkowitej kuracji TIF (5 - 10 seansów) remisja choroby następuje u 75% chorych i zachowuje się do 1,5 i więcej lat. Mniej widoczny efekt leczniczy obserwuje się u chorych na encefalopatię aterosklerotyczną III stadium, jak również u chorych z szczątkowymi okazami wylewów cerebralnych.
Zanik symptomów klinicznych zakłóceń wegetatywno-naczyniowych mózgu oraz polepszenie stanu, zaczynając od pierwszego seansu kuracji, występują jednocześnie z polepszeniem wskaźników hemodynamiki centralnej i cerebralnej.
Punkty stosowania się: VG-20, VG-13, C-3, C-9, C-7, MC-6,V-13.
Choroby i uszkodzenia nerwów obwodowych.
Efekt kliniczny TIF neurytów obwodowych polega na tłumieniu syndromu bólowego, regeneracji wrażliwości, polepszeniu lub regeneracji funkcji nerwu oraz narządu, związanego z nim.
Punkty oddziaływania oraz ich kolejność dobiera się indywidualnie, w zależności od lokalizacji neurytu oraz przyczyn, które go wywołały go. Ilość przeprowadzonych seansów oraz powtórnych kuracji zależy od ciężkości uszkodzenia pnia nerwowego i terminów regeneracji jego funkcji. Całkowita regeneracja funkcji uszkodzonego nerwu po pierwszej kuracji z 8 - 10 seansów obserwuje się w 80 - 85% przypadkach. W ostatnich przypadkach przeprowadzane są powtórne kuracje TIF lub zaleca się leczenie kompleksowe w zależności od etiogenezy choroby.
Zastosowanie TIF w mikrochirurgii pni nerwowych polepsza regeneracje nerwu i tkanek, znacznie skraca terminy leczenia.
5. PODNIESIENIE ZDOLNOŚCI DO PRACY, USUNIĘCIE ZABURZEŃ PSYCHOEMOCJONALNYCH ORAZ ZMĘCZENIA. Rei
Działalność człowieka we współczesnych warunkach charakteryzuje się wysokim poziomem napięcia nerwowo-psychicznego jednocześnie ze zmniejszeniem aktywności ruchowej. To prowadzi do obniżenia zdolności do pracy zarówno umysłowej, jak i fizycznej, jest też przyczyną wielu chorób. W systemie posunięć w zakresie dbania o zdrowie, związanych z podtrzymywaniem w granicach normy możliwości fizycznych oraz psychicznych, zapewnieniem zdolności człowieka do pracy w procesie produktywnym znaczne miejsce zajmuje profilaktyka informacyjno - falowa (PIF), zakładająca oddziaływanie TIF na punktu akupunktury o działaniu ogólnym oraz niektóre lokalne punkty.
Siłą specyfiki TIF sam organizm dokonuje poszukiwania właściwego sygnału, oraz wpływ realizuje się właśnie na te narządy, na które przypada największe obciążenie. Odbywa się szybką i efektywną zmiana selektywna stanu funkcjonalnego tych narządów oraz odpowiednich oddziałów centralnego systemu nerwowego.
Trzeba powiedzieć, że podwyższenie zdolności do pracy umysłowej przy TIF realizuje się zarówno kosztem polepszenia krwiobiegu w mózgu, jak i wskutek zmiany wymiany mediatorów centralnego systemu nerwowego, które bezpośrednio biorą udział w działalności psychicznej.
Podwyższa się również zdolność do pracy fizycznej, usuwa się przemęczanie się wskutek polepszenia krwiobiegu w kończynach i innych częściach ciała, jak również wskutek aktywizacji procesów przemiany materii. Jak dało się poznać w wyniku przeprowadzonych badań, metoda TIF pozwala trzykrotnie przyśpieszyć powracanie zdolności do pracy sportsmenów po obciążeniu fizycznym. Wyrazisty znieczulający, antystresowy oraz wzmacniający efekt TIF pozwala na zastosowanie jej celem zmniejszenia ryzyka powstania rożnych chorób i zakłóceń funkcjonalnych. Dzięki TIF podwyższają się również adaptacyjne zdolności organizmu.
Praktyka zastosowania TIF dla usunięcia negatywnych objawów psychoemocjonalnych oraz poniesienia zdolności do pracy pozwala wyodrębnić następujące szczegóły:
a) długość oddziaływania: od 3 do 5 min.;
b) ilość stref oddziaływania: nie więcej niż 3.
Wybór punktów akunkturnych zależy od stanu funkcjonalnego, natomiast ilość seansów - od potrzeby.
Niżej podaje się najczęściej wykorzystywane schematy TIF.
Podwyższenie zdolności do pracy.
Punkty podstawowe: Gi-4, Gi-11, E-36, VG-20, IG-5, VC-6.
Punkty dodatkowe: IG-7, MC-7,V-10.
Punkty aurikularne: 22,97,98,34,100.
Usunięcie zmęczenia oczu:
Punkty podstawowe: VB-7, VB-20, V-10, V-1, E-2.
Punkty dodatkowe: VB-21, V-2.
Punkty aurikularne: 8,24A, 24B, 55,111,125.
Usunięcie zmęczenia w kończynach:
Punkty podstawowe: V-57, RP-6, E-36, R-8.
Punkty dodatkowe: V-60, E-40, F-6.
Punkty aurikularne: 13,48,55,46.
Normalizacja stanu psychoemocjonalnego:
Punkty podstawowe: VG-21, V-43, MC-6, MC-7, R-1, C-7.
Punkty dodatkowe: VB-20, Gi-11, P-7, RP-6, Gi-4,TR-5.
Punkty aurikularme: 55,87,95,21,10,34,29.
6. INDEKSTERAPEUTYCZNY PUNKTÓW KORPORALNYCH ORAZ AURIKULARNYCH, ZALECANYCH DLA ODDZIAŁYWANIA NA NICH METODĄ TIF PODCZAS LECZENIA RÓŻNYCH CHORÓB
(receptariusz akupunkturowy)
W tym rozdziale podane są niektóre symptomy, syndromy oraz nozologiczne formy patologii, zgrupowane według ich odniesienia do różnych oddziałów medycyny klinicznej. Wewnątrz grup zastosowany jest porządek alfabetyczny. Dla leczenia każdej choroby zaleca się kilka punktów korporalnych (znajdujących się na ciele) oraz punktów aurikularnych (usznych).
W oznaczeniu punktów korporalnych został wykorzystany francuski indeks południka według międzynarodowego systemu numeracji, numery punktów podane są za pomocą liczb arabskich przez łącznik.
Punkty aurikularne według klasyfikacji międzynarodowej też oznaczane są za pomocą liczb arabskich. Dla ułatwienia wypisania recepty podaje się lista punktów, które warto wykorzystywać przy danej chorobie. Kolejność podstawowych punktów oddziaływania z reguły odpowiada efektywności zastosowania ich w danej chorobie. Oprócz podstawowych rekomenduje się dodatkowe punkty. Wybór połączenia punktów dla każdego konkretnego chorego zależy od lekarza.
6.1. CHOROBY ZAKAŹNE. Rei.
(grypa, koklusz, zapalenie ślinianki przy usznej, paraliż dziecięcy)
Grypa.
1. Ból głowy, podwyższona temperatura, dreszcze, katar, biały nalot na języku. Punkty podstawowe: VG-14, P-7, TR-5..
Punkty dodatkowe (kaszel): V-13. (katar)-Gi-20.
2. Ból głowy, odczucie napięcia w głowie, ból gardła, kaszel z gęstą żółtą flegmą, niewysoka gorączka, dreszcze, pocenie, łomota w ciele, suchość w ustach, żółty nalot na języku.
Punktypodstawowe:VB-20,VG-14,Gi-ll,Gi-14.
Punkty dodatkowe (zaparcia): E-25, E-36. Punktyaurikularne:l,2,92,15,14,33,41,29,101.
Koklusz.
1. Stadium początkowe (1-2 tygodnie). Niewielkie dreszcze, niewysoka gorączka, duszność, katar, rinoreja, kaszel.
2. Stadium średnie (3-6 tygodnia). Wzmacniający się kaszel, zaczerwienienie twarzy, obfite łzawienie oraz wydzielina z nosa, wymioty z flegmą z dodatkiem krwi, pragnienie, hiperemia języka, cienki nalot na języku.
3. Stadium końcowe (2-3 tygodnie). Ataki kaszlu zmniejszają się, flegma traci lepkość, chory chudnie, usta są blade, traci apetyt, język jest blady.
Punkty podstawowe (dla wszystkich stadiów): P-5, P-10, MC-6, Gi-4,
VG-14.
Punkty dodatkowe (krew we flegmie): P-6. (wylew krwi do oczu) - V-1. (obfita flegma)-E-40.
Punkty aurikularne: stadium początkowe i pośrednie - 101, 91, 15, 103,
55. 51; stadium końcowe-98.
Zapalenie ślinianki przyusznej.
1. Lekka forma. Opuchlizna i bóle w okolice gruczołów usznych przy nacisku, otwarciu ust, żuciu. Normalna lub trochę podwyższona temperatura, utrudnione jedzenie, biały nalot na języku.
Punkty podstawowe: TR-17, E-6, TR-6, Gi-4.
2. Ciężka forma. Znaczna opuchlizna i twardość policzków, utrudnione oddychanie, podwyższona temperatura, dreszcze, ból głowy, pragnienie, suchość w ustach, żółty mocz, poczerwienienie języka, żółty nalot na języku. W najcięższych przypadkach - kontraktura mięśni karku, utrata świadomości, skurcze.
Punkty podstawowe: takie same jak przy lekkiej formie.
Punkty dodatkowe (przy orchicie): F-2, F-6, RP-6.
Punkty aurikularne: 1,2,91,104; przy orchicie dodatkowo-97.
Paraliż dziecięcy.
1. Podwyższona temperatura, kaszel, niepokój, pragnienie, mocz jest skąpy, z czerwienią, język czerwony z żółtym nalotem, słabość kończyn.
Punkty podstawowe (paraliż rąk): VG-14, Gi-15, Gi-11, Gi-10, Gi-4, Gi-5. (paraliż nóg): VG-4, E-31, E-32, E-34, E-36, E-41.
Punkty dodatkowe: P-5, V-13.
Punkty aurikularne: punkty, odpowiadające uszkodzonym częściom kończyn górnych i dolnych, oraz 101.
2. Atrofia mięśni.
Punkty podstawowe: te same, jak dla p. l.
Punkty dodatkowe: V-18, V-23, VB-39, VB-34.
Punkty aurikularne: punkty, odpowiadające uszkodzonym częściom kończyn górnych i dolnych, w połączeniu z punktami 91 -przy paraliżu rąk i 87 -przy paraliżu nóg. Uwaga. Przy osłabionej funkcji wątroby i nerek dodatkowo: 97,95.
6.2. CHOROBY SYSTEMU NERWOWEGO. Rei
(miażdżyca naczyń mózgowych, hemiplegia, hemiplegia twarzowa, głuchoniemota, ból głowy, udar mózgowy, histeria, kauzalgia, neuralgia międzyżebrowa, neuralgia kulszowa, neuralgia nerwu trójdzielnego, neurastenia, osteochondroza, paraliż nerwu łokciowego, paraliż nerwu kulszowego, choroba Parkinsona, polineuryt, zapalenie korzonków nerwowych)
Ateroskleroza naczyń mózgowych
Punkty podstawowe: MC-6, RP-4, P-9, VB-39, MC-8, VG-14.
Punkty dodatkowe: C-5, C-7, V-17, V-60, RP-6, VG-20.
Punkty aurikularne: 34,97,55,51.
Hemiplegia
1. Lekka forma (stadium uszkodzenia południków). Paraliż połowy twarzy, tułowia oraz kończyn z jednej strony bez oznak komy.
Punkty podstawowe (paraliż mięśni twarzy): E-6, E-4, V-2, Gi-4, F-3.
(paraliż połowy tułowia): Gi-15, Gi-11, Gi-4, E-32, E-36, E-41.
Punkty dodatkowe: TR.-14, TR-5, TR-3, VB-30, VB-34, przy dyzartrii, kontrakturze mięśni języka -VG-15,VC-23,C-5.
2. Ciężka forma (stadium uszkodzenia narządów wewnętrznych). Niegłęboka lub głęboka koma, szczelnie zaciśnięte usta, hiperemia twarzy, paraliż połowy twarzy, tułowia oraz kończyn z jednej strony, bezwiedne oddawanie moczu i defekacja.
Punkty podstawowe: przy niegłębokiej komie - VG-26, VG-20.
Punkty dodatkowe: E-6, R-1, E-40, VC-22.
Punkty aurikularne: dla pp. 1,2,100,95,28,29,55.
Uwaga: Przy obserwacji takich oznak, jako zdrętwienie palców rąk, zawroty głowy, nagła dyzartria, trzeba oddziaływać na punkty: VG-20,
VB-31, Gi-11, E-36, F-3, Gi-4.
Hemiplegia twarzowa
Punkty podstawowe: V-2, V-1, E-4, E-6, VG-26, VC-24, Gi-4.
Punkty dodatkowe (szum w uszach): TR-17.
Punkty aurikularne: 8,125,14,5,6.
Głuchota.
Punkty podstawowe: IG-19, VB-2, TR-17, VG-15, VC-23, VG-20, V-23, VC-6, TR-5, TR-3.
Uwaga. W przypadkach głuchoniemoty jako konsekwencji choroby zakaźnej oddziaływać na 1-2 punkty w strefie uszkodzenia i dodatkowo na TR-5, TR-3 i VG-20.
Ból głowy.
1. Przy przeziębieniu (podwyższona temperatura, drgawki lub katar, kaszel, chrypka). Punkty podstawowe: VB-20, Gi-4, TR-5.
2. Przy zastoju jedzenia (mdłości, odczucie ciężkości w żołądku, kwaśne odbijanie się). Punkty podstawowe: MC-2, E-36, E-40.
3. Bóle w okolicach żeber, ćmi się w oczach. Punkty podstawowe: F-3,
VB-41, VG-20.
4. Przy wytężonej pracy umysłowej (zmęczenie, apatia, przyspieszony oddech). Punkty podstawowe: VC-17, VC-4, VC-6.
5. Ciągły ból głowy, której towarzyszy bicie serca i uczucie trwogi.
Punkty podstawowe: V-18, V-17, E-36.
Punkty dodatkowe (dla pp. 1-5):
bóle w czołowo-skroniowej części głowy - E-8, E-41;
bóle w potylicznej części głowy-VB-20, IG-3, VG-20, V-60;
bóle w części ciemieniowej -VG-20, VG-22;
hemikrania - VB-20, VB-3 8, VB-41.
Punkty aurikularne: dla pp. l, 2-87, dla p. 3-97, dla p. 101, dla 5-97,100,98.
Udar mózgowy.
1. Okres komy (utrata świadomości, szumne oddychania, podwyższone ciśnienie arterialne, wymioty; hiperemia lub bladość twarzy, pocenie, obniżenie, a potem podwyższenie temperatury ciała):
Punkty podstawowe: Gi-4, VG-26, VG-20, E-36.
Punkty dodatkowe: wylew do mózgu - VC-24, V-18, Gi-9, VG-16, V-40.
bezwiedne oddawanie moczu i defekacja- VC-4, V-22, V-25, RP-9, RP-6;
zaparcia-E-25.V-25.V-18.
Punkty aurikularne: 34,104,51,91.
2. Okres regeneracji (okres paraliżu).
Punkty podstawowe: paraliż nerwu twarzowego i podjęzykowego - E-4, VC-24, TR-17, E-2, E-7, V-2, VG-26, Gi-20.
paraliż rąk- TR-10, MC-6, VB-2l, Gi-10, Gi-1, V- H, P-7, V-10, MC-8.
Gi-4;
paraliż nóg- E-36, VB-34, RP-6, VB-31, V-36, V-62, VB-30, V-40, V-60.
Punkty aurikularne: 37,39,55,67,71,72,121.
Punkty dodatkowe: utrata mowy -VB-12, VG-15, R-1.
Punkty aurikularne: utrata mowy- 15,34,4,97,55,
Punkty dodatkowe: paraliż mięśni krtani - VC-22, Gi-17.
Punkty aurikularne: paraliż mięśni krtani-l 5,4,34.
Punkty dodatkowe: paraliż nerwu dodatkowego - VB-20, Gi-15, VB-21.
Punkty aurikularne: paraliż nerwu dodatkowego - 36,29,34,97,51.
Histeria.
Punkty podstawowe: MC-6, C-7, VG-26, IG-3, VG-20, F-3, E-36.
Punkty dodatkowe: paraliż - Gi-15, Gi-11, Gi-4, E-32, VB-34, E-41.
utrata słuchu - TR-17, IG-19;
utrata wzroku - V-1, VB-20, VB-37.
odczucie postronnego przedmiotu w gardle - VC-22, VC-17, V-13. Punkty aurikularne: 100, 95, 28, 55; punkty małżowiny usznej, odpowiadające uszkodzonym częściom organizmu.
Kauzalgia.
Punkty podstawowe: na rękach - Gi-4, MC-6, V-17, C-7, na nogach - V60, VB-34, E-41, RP-6, RP-10.
Punkty aurikularne: 55,51.
Neuralgia międzyżebrowa
Punkty podstawowe: TR-6, VB-34, F-3, MC-6.
Punkty aurikularne: 42,97,51,55.
Neuralgia kulszowa
Punkty podstawowe: VB-30, VB-31, VB-34, F-3, V-25, V-36, V-40, V-57,
V-60.
Punkty aurikularne: 52,40,38,53,13,55.
Neuralgia nerwu trójdzielnego
Punkty podstawowe: TR-17, VB-20, Gi-4.
Punkty aurikularne: 33,5,6,51,55.
Neurastenia
l. Zawroty głowy, ciężar, napięcie, szum w uszach, ćmi się w oczach, osłabienie pamięci, pobudliwość, hiperemia języka.
Punkty podstawowe: VG-20, MC-6, F-3, R-3.
2. Ból głowy, bezsenność, bóle w okolicach pleców, ochłodzenie kończyn, zawroty głowy, ćmi się w oczach, ogólne zmęczenie.
Punkty podstawowe: VG-20, V-23, VG-4, VC-4.
3. Bezsenność, ból głowy, częste marzenia senne, nieuzasadniony niepokój, obniżony apetyt, przyśpieszony oddech, nalot na języku.
Punkty podstawowe: VG-20, MC-6, E-36, RP-6. Uwaga: przy napięciu w okolicach oczu-V-1, szum i ciśnienie w uszach - TR-17.
Punkty aurikularne: dla pp. 1-3-55,51, 22, do nich dodatkowo dla p. l - 95,
dla p. 2 - 95, dla p. 3 - 100, 98,87.
Neuryt nerwu łokciowego
Punkty podstawowe: C-3, C-2, IG-3, TR-5, TR-4, TR-3, Gi-4, MC-8.
Punkty aurikularne: 100,89.
Neurytnerwu kulszowego.
Punkty podstawowe: VB-34, E-36, E-41, F-3, VB-41.
Punkty aurikularne: punkty małżowiny usznej, odpowiadające uszkodzonym częściom kończyn dolnych, 96,87.
Osteochondroza.
l .Osteochondroza szyjna.
Punkty podstawowe: VB-20, V-10, VB-7, Gi-4, Gi-11, V-27, V-50, VG-20. Punkty dodatkowe: IG-8, Gi-17, E-12, P-1, VG-14.
Punkty aurikularne: 37,55,13,41,121,113,33,34,22.
2. Osteochondroza piersiowa.
Punkty podstawowe: V-13, V-19, V-14, V-15, V-l 8, C-3, VG-20, VC-17. Punkty dodatkowe: Gi-11, VG-11, VG-10, VG-9, V-43, E-36.
Punkty aurikularne: 39,42,55,13,92,95,82,22.
3. Osteochondroza lędźwiowa.
Punkty podstawowe: V-25. V-24, V-20, VG-5, V-26, V-23, VG-20.
Punkty dodatkowe: VG-4, VG-3, V-40, V-31, V-32, V-39.
Punkty aurikularne: 38,55,13,40,39,92,54,52,113,56,95.
Choroba Parkinsona
Punkty podstawowe: TR-5, E-36, Gi-15, VB-33, VB-12, Gi-10, MC-4.
Punkty dodatkowe: RP-6, V-17, V-21, R-9, VG-19, VG-7, Gi-4.
Punkty aurikularne: 29,55,51.
Polineuryt
Punkty podstawowe: V-43, RP-6, Gi-4, VG-14, Gi-11, E-36.
Punkty dodatkowe: V-11, TR-4, P-7, MC-6, TR-5, C-5, IG-6, VB-43, P-5, F-9.
Punkty aurikularne: 13,29,55.
Zapalenie korzonków nerwowych
Punkty podstawowe: VG-4, V-31, V-25, VB-34, V-60, VB-30, V-54, V-40.
Punkty dodatkowe: V-32, VG-2, VG-3, V-34.
Punkty aurikularne: 29,38,40,55,92,64.
6.3. CHOROBY UKŁADU TRAWIENIA. Rei
(bóle w żołądku, nieżyt żołądka ostry, , nieżyt żołądka przewlekły, hipotonia żołądka, dyskinezja jelit, zgaga, czkawka, meteoryzm, biegunka, zaburzenie trawienia u dzieci, mdłość, wymioty, enterokolit ostry, enterokolit przewlekły, wrzody żołądka i dwunastnicy)
Nieżyt żołądka ostry. Rei.
Punkty podstawowe: IG-5.E-41, VC-13, VC-12, E-36, VG-20.
Punkty dodatkowe: V-l 8, E-37, V-50.
podwyższona wrażliwość, skurcz żołądka, wymioty-V-22,
meteorizm-V-20,
opadnięcie żołądka-VC-8.
Punkty aurikularne: 51,87,98,104.
Nieżyt żołądka przewlekły. Rei.
Punkty podstawowe: VC-12, V-43, V-18, E-36, RP-6.
Punkty dodatkowe: VC-13,V-16,E-28.
zgaga i pieczenie w żołądku - E-45, VC-21,
zgaga z kwaśnym odbijaniem się—F-8, VC-7,
podwyższona kwasowość - RP-4, MC-6,
kwaśny smak w ustach - R-21.
Punkty aurikularne: 51,87,98,88,22.
Hipotonia żołądka
Punkty podstawowe: V-18, VB-24, E-36, V-21, E-21, VC-14, VG-20.
Punktydodatkowe:V-19,VC-12,R-20,V-43,E-42,VC-4.
Punkty aurikularne: 34, 87,51,104.
Dyskineza jelit.
Punkty podstawowe: VC-12, VG-20, MC-6, VC-8.
Punkty dodatkowe: Gi-4.RP-6.Gi-11, VB-18, VC-13, E-25, E-36.
Punkty aurikularne: 98,55,89,121,88.
Zgaga
Punkty podstawowe: E-19,V-43, TR-5, VB-20, VC-12.
Punkty dodatkowe: E-45, VC-21, E-42.
kwaśne odbijanie się—VC-7,
odbijanie się, wzrastające podczas wydechu - E-30,
wymioty - Gi-4, F-3.
Punkty aurikularne: 87,29,51,88.
Czkawka. Rei.
Punkty podstawowe: MC-6, E-3 6, VC-14, V-17.
Punkty aurikularne: 82,97,87,55,51.
Meteorizm
Punkty podstawowe: R-7, VC-4, VC-12, E-25, V-20, V-23, RP-3.
Punkty: dodatkowe: wzdęcie brzucha i bóle w okolicach serca - VC-14, VC-6.
kolka „gazowa" — R-7,
wzdęcie w okolice epigastralnej -RP-2, R-10, E-36,
wzdęcie w bocznej części brzucha - RP-4, F-8, VB-41.
wzdęcie w dolnej części brzucha - V-25 ,V-27,F-3 ,F-10,VC-3.
Punkty aurikularne: 91,89,87,51, dodatkowo-43,104.
Biegunka
Punkty podstawowe: V-20, V-27, E-25, VC-8, V-25, RP-8, VC-14.
Punkty dodatkowe: V-58, V-40, F-14.
Intoksykacja jelitowa — V-2 6,
przewlekła choroba żołądka - RP-16,
biegunka i wymioty - TR-6, R-3, TR-18, V-56.
Punkty aurikularne: 51,91,89,55,104, 81,98.
Zaburzenie trawienia u dzieci.
Biegunka 3-4 razy dziennie, obniżony apetyt, wzdęcie brzucha.
Punkty podstawowe: E-36, V-25, VC-12, E-25, Gi-4.
Punkty dodatkowe: przy przewlekłej biegunce i ochłodzeniu kończyn -
E-25, VC-4, VC-3.
biegunka i wymioty - MC-6.
Punkty aurikularne: 87,91,51,55.
Mdłości, wymioty.
l a. Wymioty z wydzieleniem przezroczystego płynu lub ślizu, mdłości przez pewien czas po jedzeniu, biały nalot na języku. Mocz przezroczysty, fekalia płynne.
l b. Mdłości bezpośrednio po jedzeniu, wymioty o kwaśnym smrodzie, zaparcie, żółty nalot na języku.
2. Odczycie rozpierana w piersiach, wymioty z wydzieleniem ślizu, bicie serca, biały nalot na języku.
3. Wzdęcie, przepełnienie i bóle w brzuchu, wzmacniające się podczas jedzenia. Zatrzymanie defekacji, żółty nalot na języku.
4. Wymioty z resztkami jedzenia z kwaśnym smrodem, ból w okolicach podżebrza.
5. Ciągłe wymioty, poniżony apetyt, półpłynne fekalia, cienki nalot śluzowaty na języku, przemęczanie się psychiczne.
Punkty podstawowe: dla pp. 1-5 - VC-12, E-36, MC-6, RP-4.
Punkty dodatkowe: dla p. la-V-21,VB-3 (eliminować RP-4).
dla p.lb-Gi-4.E-44,
dla p. 2 - VC-17, E-40 (eliminować RP-4),
dla p.3-E-7,
dla p.4-VB-34.F-3,
dla p.5-V-20.F-13.
Punkty aurikularne: dla pp. l - 5 - 87,55,51, dodatkowo dla p. 4 - 97.
Enterokolit ostry.
Punkty podstawowe: VG-1, VG-5, VC-6, VC-10, VC-12, E-36, E-25, Gi-4, VG-20.
Punkty dodatkowe: VC- 4, E-26, R-14, Gi-10, RP-6, V-43.
Punkty aurikularne: 91,81,51,55,22, dodatkowo - 89,98,97.
Enterokolit przewlekły.
Punkty podstawowe: E-36, E-25, V-21, V-43, V-25, VC-12, VG-20.
Punkty dodatkowe: VC- 8, Gi-11, RP-3, V-22, V-27, RP-6, VC-4.
Punkty aurikularne: 91,81,51,55,22, dodatkowo - 89,98,97.
Wrzody żołądka i dwunastnicy. Rei
1. Wrzody żołądka. Bóle, zgaga i wymioty kwaśną zawartością żołądka niedługo po jedzeniu. W okresie zaostrzenia się choroby bóle są codziennie, powstają przed jedzeniem, po jedzeniu okresowo zmniejszają się lub zanikają. Zlokalizowane są w dołku, w lewym podżebrze lub w okolicach pępka, czasem odbijają się w okolicach serca, mostka. Język jest wilgotny, czerwony, bez nalotu.
2. Wrzodu dwunastnicy. Bóle powstają za 1,5-2 godziny po jedzeniu, często nie zależą od jakości jedzenia, lokalizowane są w dołku, odbijają się w plecy, pod prawą łopatkę, w szyję. Kwaśność soku żołądkowego jest podwyższona. Punkty podstawowe: dla 1.2-E-36, E-25, VC-14, VC-12, VG-20, V-43, VC-4,R-19.
Punkty dodatkowe: dla l,2 - V-18, V-16, V-15, V-22, F-21, V-17,
VC-19.VC-24.V-25,
przy krwawym stolcu- RP-6,
przy gastroduodenicie - RP-4,
przy ogólnej słabości, obniżeniu apetytu, skurczach żołądku -TR-5
Punkty aurikularne: dla l, 2 - 87,88,51,83,34, dodatkowo- 91,96,89,98,104.
6.4. CHOROBY UKŁADU ODDYCHANIA. Rei.
(astma oskrzelowa, ostre zapalenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie oskrzeli, hronchopneumonia, zapalenie opłucnej, zapalenie tchawicy, emfizema płuc)
Astma oskrzelowa. Rei.
Punkty oddziaływania podczas ataku: VC-22, P-1, Gi-11, E-9, VB-21.
Punkty aurikularne: 31,60,101
Punkty podstawowe podczas osłabienia choroby: VC-20, P-7, VB-20,
Gi-11, E-40, E-36.
Punkty dodatkowe: V-13, V-20, V-23, V-l 5,
Punkty aurikularne: 60,51,22,102.
Ostre zapalenie oskrzeli. Rei.
Suchy kaszel (lub kaszel z flegmą), podwyższona temperatura ciała, drgawki, ból głowy, katar, odczucie ciężaru w ciele, cienki biały lub żółty nalot na języku.
Punkty podstawowe V-13, P-1, VC-17, P-7, VG-14.
Punkty dodatkowe: Gi-4, E-36,
Punkty aurikularne: 102,103,101,95,98, dodatkowo- 13,39,22.
Przewlekle zapalenie oskrzeli. Rei.
Ciągły kaszel, ogólna słabość rano, obniżony apetyt, częste wykrztuszenie, flegma kleista lub przezroczysta, zadyszka, odczucie rozpierania w piersi, blady język z gęstym nalotem śluzowatym.
Punkty podstawowe F-13,V-43, E-36, RP-6, R-7, R-13,V-23, TR-4.
Punkty dodatkowe: V-52, VG-4,
Punkty aurikularne: 102,103,101,95,98,dodatkowo-13,39,22.
Bronchopneumonia
Punkty podstawowe V-13, V-26, RP-6,V-43, TR-5, Gi-4, P-7, V-23,V-43.
Punkty dodatkowe: RP-8, VG-10, RP-10, V-12, TR-4,
Punkty aurikularne: 101,102,51,55,31,60, dodatkowo - 22,13,39,103.
Zapalenie opłucnej
PunktypodstawoweE-13,V-ll,V-42,R-22,P-4,VB-22,V-43,VC-18,VC-19, VC-14.
Punkty dodatkowe: E-36, RP-6, TR-5, P-7, E-44, VB-35,
Punkty aurikularne: 101,42,22,13,51, dodatkowo - 34,104.
Zapalenie tchawicy. Rei.
Punkty podstawowe Gi-4, P-2,VG-12, MC-6, P-7.
Punkty dodatkowe: VC-17, P-6, P-9, V-43, E-36,
Punkty aurikularne: 103,60,51,13.
Emfizema płuc.
Punkty podstawowe VG-14, P-9, P-1, V-13, Gi-10, VG-20.
Punkty dodatkowe: V-43, VC-15, RP-6, E-36, TR-5,
Punkty aurikularne: 101,102,51,55,31,60, dodatkowo-29,13,100.
6.5. CHOROBY UKŁADU KRĄŻENIA. Rei.
(choroba hipertoniczna, hipotonia, endarteriit obliterujący, stenokardia, niewydolność układu wieńcowego)
Choroba hipertoniczna
1. Ból głowy, nerwowość, zaczerwienienie twarzy, oczu, suchość w ustach, zaparcie, żółty nalot na języku.
Punkty podstawowe: VB-20.VB-8.E-8, VG-20.
2. Zawroty głowy, szum w uszach, nieuzasadniony niepokój, bezsenność, słabe odrętwienie kończyn i tułowia, różowy nalot na języku.
Punkty podstawowe: V-18, V-23, VC-4, F-2, R-3.
3. Zawroty głowy, szum w uszach, bóle w kończynach dolnych, łomota w kościach, bezsenność, bladość twarzy, zdrętwienie kończyn, poliuria, patologiczne polucje, impotencja, blady nalot na języku.
Punkty podstawowe: E-36, V-23, VC-6, E-10, C-7.
Punkty dodatkowe: dla pp. l-3-RP-6.
Punkty aurikularne: dla pp. 1-3-19,13,55,97,95,51,100, dodatkowo-113,34,72,28.
Hipotonia
Punkty podstawowe: R-3, R-7, C-7, C-9, V-32,V-65.
Punkty dodatkowe: Gi-4, IG-3, VB-17, VB-20, VG-11,
przy bólu głowy-VG-20, V-10,
przy zimnych rękach - MC-7, F-9, Gi-11, Gi-5, TR-4,
przy zimnych nogach-RP-9, R-3, R-6,
przy biegunce i dzwonieniu w uszach - VB -21, V-43, V-44, V-15, R-16,
E-27,
Punkty aurikularne: 51,100,29,13,55,82.
Endarteriit obliterujący.
Punkty podstawowe: V-25,VB-34, V-10, V-31, V-33,V-32, E-36.
Punkty dodatkowe: Gi-4, RP-6, VB-43, MC -8, R-1, V-60, V-43.
Punkty aurikularne: 51,13,100,97,98,95, dodatkowo - 22,29,34.
Stenokardia
Punkty podstawowe: VG-ll,V-44,MC-4,MC-6,VC-ll.Gi-ll,C-7, Gi-4,
MC-7.
Punkty dodatkowe: VG-4, E-36, E-10.
Punkty aurikularne: 100,55,51,29,104,22.
Niewydolność układu wieńcowego.
1. Podwyższona pobudliwość serca, odczucie ucisku lub rozpierania w piersiach, psychiczne zmęczenie, apatia, bladość twarzy, bladość paznokci, dreszcze, zimne kończyny, częste zawroty głowy, trwożny sen, obniżenia apetytu, biały nalot na języku.
Punkty podstawowe: MC-6, V-15, C-8.
2. Podwyższona pobudliwość serca, odczucie ucisku lub rozpierania w piersiach, utrudnione oddychanie, zimne kończyny, sinica paznokci, warg, gęsty nalot śluzowaty na języku.
Punkty podstawowe: VG-14, MC-4, V-43.
Uwaga: oddziaływaj po kolei na punkty p. l i p.2.
Punkty dodatkowe: dla pp. 1-2-VG-4,VC-6,E-29,VC-12,E-36,VG-4,R-27,
Gi-4, V G -11,R-7,R-5,RP-6.
Punkty aurikularne: dla pp. 1-2 - 55,87,95,97,100,34,29.
Dodatkowa informacja
Choroby naczyń krwionośnych punkty RP.9, E 36
6.6. CHOROBY UKŁADU MOCZOPŁCIOWEGO. Rei.
(amenorea, bolesna menstruacja, ischuria, zapalenie gruczołów sutkowych, metrorea, zaburzenie laktacji, zaburzenie miesiączkowania, nocna enureza i bezwiedne oddawanie moczu, ostre zapalenie pęcherza moczowego, patologiczne polucje, impotencja, stymulacja porodu).
Amenorea
Punkty podstawowe: V-23,VC-7, RP-6, E-3.VC-3.V-6.
Punkty dodatkowe: RP-10, E-36, P-2, VB-26, V-32.
Punkty aurikularne: 23,22,28,51,56, 82,43, dodatkowo - 95,98,97.
Bolesna menstruacja.
Punkty podstawowe: VC-3,VC-32, RP-6.
Punkty dodatkowe: RP-10, VC-6.RP-8.VC-4, E-36.
Punkty aurikularne: 23,22,55.
Uwaga: rozpoczynać kurację należy 5 dni przed rozpoczęciem menstruacji.
Ischuria.
1. Pollakiuria, dizuria, słabość mięśni pęcherza moczowego, bladość skóry twarzy, ból w okolicach serca, słabość kończyn, biały nalot na języku.
2. Pollakiuria, dizuria, mocz żółty z czerwonawym odcieniem, wzdęcie i napiętość w dolnej części brzucha, pragnienie, żółty i czerwonawy nalot na języku.
3. Skutek traumy lub operacji na pęcherzu moczowym: dizuria, ischuria, wzdęcie, napięcie w dolnej części brzucha.
Punkty podstawowe: dla pp. 1-3 -V-28, VC-3, V-22, V-40, VC-4, RP-6,
VB-34.
Punkty aurikularne: dla pp.1-3 - 92, 79, 61, 80, dodatkowo dla p. l - 95, dla p. 2 - 87, 98, przy traumach pęcherza moczowego (p.3) - 97,28.
Zapalenie gruczołów sutkowych
Punkty podstawowe: VB-21, E-36, VB-41.
Punkty aurikularne: 44,42,55,87,96, dodatkowo - 29,18,22.
Metrorea.
1. Wydzielina białego koloru z pochwy. Bóle w okolicach pleców, zmęczenie, migotanie w oczach, zawroty głowy, brak pragnienia, obniżenia apetytu, biegunka, biały nalot śluzowaty na języku.
Punkty podstawowe: VB-26, VC-6, RP-6, V-27, F-6, VC-8, R-18.
Punkty dodatkowe: VC-4, E-36, VB-27, VB-34.
Punkty aurikularne: 62,92,68,28, dodatkowo - 87,22.
2. Wydzielina żółtego koloru z pochwy. Zaparcie, skąpy mocz, żółto-czerwonawego odcienia, żółty nalot śluzowaty na języku. W ustach suchość, gorycz, odczucie dyskomfortu, podwyższona pobudliwość serca, bezsenność, zapalczywość.
Punkty podstawowe: VB-26, VC-6, RP-6, V-32.
Punkty dodatkowe: F-2, RP-9, V-28.
Punkty aurikularne: 62,92,68,28, dodatkowo - 97,98,22.
Zaburzenie laktacji
1. Całkowity brak laktacji lub zmniejszenie laktacji u położnicy. Gruczoły mleczne są miękkie, brak bólu, twarz blada z żółtawym odcieniem, obniżony apetyt, płynny stolec, biały nalot na języku.
Punkty podstawowe: E-18, VC-17, IG-1.
Punkty dodatkowe: V-20, E-36.
Punkty aurikularne: 22,18,98,97.
2. Obniżona laktacja. Gruczoły mleczne są twarde, z lekka bolesne, obniżony tonus psychologiczny, odczucie rozpierania w piersiach, wewnętrzny dyskomfort, zaparcie, mocz żółtego koloru, język jest czerwony z żółtawym nalotem.
Punkty podstawowe: E-18, VC-17, IG-1, C-1, Gi-4.
Punkty dodatkowe: F-10, E-44.RP-6.V-23, V-17, E-36.
Punkty aurikularne: 22,61,65,44,68, dodatkowo -18,97, 82,48.
Zaburzenie miesiączkowania.
1. Przedwczesne miesiączkowanie, menstruacje mogą mieć miejsce do dwóch razu na miesiąc. Krew jest jasnoczerwona lub z fioletowym odcieniem, odczucie gorączki, niepokój, suchość w ustach, pragnienie, czerwony z żółtym nalotem język.
Punkty podstawowe: VC-6, RP-6.
Punkty dodatkowe: F-8, R-8.
Punkty aurikularne: 23,22,68,23,98 dodatkowo-97,96,18.
2. Opóźnienie miesiączkowania: opóźnienie cyklu do 40-50 dni, krew jest bardziej płynna, bladsza lub ciemniejsza niż zazwyczaj, drgawki, blady język. Punkty podstawowe: VC-6, RP-6.
Punkty dodatkowe: E-25, E-29.
Punkty aurikularne: 28,22,68, dodatkowo -98,87.
3. Nieokreślone miesiączkowania: ilość wydzieliny jest większa lub mniejsza niż zwykle, kolor jest fioletowy lub blado-różowy.
Punkty podstawowe: VC-6, RP-6.
Punkty dodatkowe: V-28, R-8, V-20, E-36.
Punkty aurikularne: 28,22,68, dodatkowo - 98,96.
Nocna enureza i bezwiedne oddawanie moczu. Rei.
Punkty podstawowe: V-28, VC-8, V-22, VG-20, RP-6, VC-2.
Punkty dodatkowe: bezwiedne oddawanie moczu-V-28, VG-4.
Punkty aurikularne: enurezja 92,79,61,66,82, bezwiedne oddawanie moczu - 96,28.
Ostre zapalenie pęcherza moczowego
Punkty podstawowe: VC-8, V-28, V-22, V-40, R-6, E-38,1-2, RP-6.
Punkty dodatkowe: VC-4, F-8, E-29, V-27.
Punkty aurikularne: 92,79,96,87,66, dodatkowo - 61,29,18,80.
Patologiczne polucje, impotencja
Punkty podstawowe: VC-4, V-28, RP-6, V-32, V-38, VG-8, MC-7, E-36,
VC-1.
Punkty dodatkowe: V-26, V-27, V-64, VB-20, VC-6.
przy wytrysku nasienia podczas snu seksualnego - V-16, C-7, E-2,
przy bezwiednym wytrysku nasienia, nie zależnym od podniecenia płciowego - R-8,V-62,
przy impotencji - VG-4, V-62,
Punkty aurikularne: 96,92,79,69,82,22.
dodatkowo przy wytrysku nasienia podczas snu seksualnego - 100,97,
przy bezwiednym wytrysku nasienia, nie zależnym od podniecenia płciowego -66,28.
Stymulacja porodu.
Punkty podstawowe: Gi-4, RP-6, V-67, VC-4, VB-28, VC-3.
Punkty dodatkowe: E-36, VB-21, V-67.
Punkty aurikularne: 68,22,96,98.
Dodatkowa informacja:
Zapalenie prostaty punkt E-30
6.7. CHOROBY UKŁADU KOSTNO-MIĘŚNIOWEGO. Rei.
(lumbago, zapalenie mięsni, reumatyzm)
Lumbago
l a. Ostre bóle, kontraktura mięśni.
l b. Dokuczliwe bóle o przewlekłym charakterze, nasilające się przy zmianie pogody.
2. Dokuczliwe bóle o przewlekłym charakterze, nie ustające ani dniem, ani nocą, słabość w kończynach dolnych.
2 a. Na dodatek do wymienionych w p.2 symptomom apatia, zimne kończyny, patologiczne polucje, jasny mocz.
2 b. Na dodatek do wymienionych w pp.2,2a symptomom zmieszanie, czerwony język, żółty mocz.
3. Bóle o kłującym charakterze i stałej lokalizacji (przy ruchach ból w plecach wzmacnia się).
Punkty podstawowe:
dla pp. la. b -V-28.V-40, V-32.VB-34.VG-4, V-25.
dla pp. 2a, b -V-23, VG-4. V-40, V-62,VC-4,VB-33,
dla pp. 2b- -V-23, VG-4, V-40, V-60.
dla p.3-TR-6,VB-34.
Punkty aurikularne: dla pp. 1-3 punkty, odpowiadające uszkodzonym częściom ciała, jak również 5 5,18.
dodatkowo dla pp. la.b-86,95,98.
dla pp.2a-92.22,
dla p.2b-96,
dla p.3-100,97.
Zapalenie mięśni
Punkty podstawowe: IG-10, MC-7, Gi-4, V-12, V-48, C-7, MC-6, Gi-11, RP-6, E-36, RP-9.TR-5.
Punkty dodatkowe: dla mięśni karku-V-10, VB-20, IG-8, VB-39, VB-60,
dla mięśni pleców-V-ll,IG-14,IG-15,V-13,V-17,V-15,
dla mięśni ramienia - VB-21, IG-9, IG-11, IG-12, IG-3,
dla mięśni lędźwi - VG-4, V-23, V-40, V-52, VB-30
dla mięśni klatki piersiowej - P-1, P-2, MC-1, TR-6, C-1,
dla mięśni kończyn - lokalne punkty południków.
Punkty aurikularne: 29,55,51,101,67,98, dodatkowo - 42,48,46,47,68,66.
Reumatyzm
1. Zapalenie, opuchlizna, hiperemia oraz zaburzenie ruchowe stawów.
1a. Bóle o niestałej lokalizacji, czasem podwyższenie temperatury, dreszcze, żółty nalot śluzowaty na języku.
l b. Dokuczliwe bóle w całym ciele lub miejscowe o stałej lokalizacji, osłabienie bólu od ciepła, wzrastanie od zimna, biały nalot na języku.
l c. Zdrętwienie skóry, dokuczliwy ból i ciężar w stawach kończyn dolnych i górnych, bóle o stałej lokalizacji (podczas wilgotnej pogody zwykle wracają), biały nalot śluzowaty na języku.
2. Ostry ból, opuchlizna, hiperemia stawów, utrata możliwości ruchów. Gwałtowne podwyższenie temperatury, dreszcze, zaparcia, mocz żółtego koloru, pragnienie, migrujące bóle w stawach, żółty gęsty nalot na języku.
Punkty podstawowe:
przy bólach w okolicy szyi - VB-39, VB-21;
przy bólach w stawie ramieniowym - Gi-15, TR-14, VB-21, IG-10,
przy bólach w stawie łokciowym - Gi-11, VB-21, Gi-14,
przy bólach w okolicy nadgarstka-TR-4, Gi-5, TR-5,
przy bólach w kręgosłupie-VG-26,VG-12,VG-3,VG-4,V-12,
przy bólach w bokach-V-32,E-3,VB-30,V-64,V-40.
przy bólach w kolanach RP-10, RP-9,
przy bólach w stawie goleniowo-skokowym oraz w okolicy łodyżki - E-41,
VB-40.V-60.R-8,
przy bólach w okolicach goleni - E-36, E-39, VB-3 8.
Punkty dodatkowe: dla p. la-V-17,RP-10.
dla p. l b -V-28.VC-4,
dla p. l c -E-36.RP-6,
dla p.2 -VG-14.Gi-H,Gi-4.
Punkty aurikularne: dla pp. 1-2 - 66,18,86,98.
6.8. CHOROBY SKÓRY. Reź.
(hiperhydrow, pokrzywka, dermatyt neurogenny, wyłysienie)
Hiperhyroza
1. Hiperhidroza ogólna. Obfite wydzielanie potu na dużych obszarach skóry, któremu towarzyszy potnica i piodermia.
Punkty podstawowe: TR-5, V-10, IG-4, R-8, V-9, MC-9, VC-12, E-36.
Punkty dodatkowe: R-7, R-8, Gi-1, V-60, E-40, RP-9, MC-9, V-64.
Punkty aurikularne: 22,55,61,101,29,18, dodatkowo -82, 88,85,84.
2. Hiperhydroza miejscowa. Obfite wydzielanie potu w okolicach czoła, brody, dłoni, stop, pach, krocza. Dłonie i stopy zawsze są wilgotne i zimne.
Punkty podstawowe: TR-6, V-10, IG-4, R-8, V-9, MC-9, RP-16, VC-14. Punkty dodatkowe:
przy hiperhydrozie dłoni Gi-4, MC-6, MC-8, V-48, R-16.
przy hiperhydrozie stop - E-36, E-2, V-60, VB-40, R-1, R-7, RP-9, E-3,
przy hiperhydrozie pach - Gi-11, IG-11, C-3, MC-6, VB-21, VB-22,
przy hiperhydrozie krocza-VC-1, VG-4, F-11, V-3 5, RP-9, F-9.
Punkty aurikularne: 22,55,61,101,29,18, dodatkowo - 82,33,35,34.
Pokrzywka
1. Biała lub różowa wysypka, świerzbienie, odczucie ciężaru w całym ciele, biały mocz, przezroczysta lub trochę mętna, na języku jest gęsty biały nalot.
Punkty podstawowe: Gi-11, F-8, RP-10.VB-31.VG-14.
Punkty dodatkowe: E-36, V-13.
2. Wysypka różowego koloru, świerzbienie, suchość w ustach, pragnienie, czasami odczucia żaru na twarzy, mocz żółtego koloru, czasem możliwe są zaparcia, żółty nalot śluzowaty.
Punkty podstawowe: Gi-11, F-8, RP-10, R-3, VC-4, VG-14.
Punkty dodatkowe: MC-6, RP-6, V-62, RP-9.
Punkty aurikularne: dla pp. l, 2-71,22,101,65,13,29.
Dermatyt neurogenny.
Punkty podstawowe: Gi-11, RP-10, Gi-4, punkty na uszkodzonych częściach.
Punkty dodatkowe: RP-9, RP-6, przy zaparciu-Gi-2.
Punkty aurikularne: 101,29,13,22,91,28.dodatkowo - 97.55,76,77.
Wyłysienie.
Punkty podstawowe: V-64, VB-20, V-52, VC-4, V-10, TR-4, R-7, V-28, VG-20, V-43.
Punkty aurikularne: l O l, 22,55,29, dodatkowo-91,98,13.
6.9. CHOROBY CHIRURGICZNE. Rei
(hemoroidy, wrzody przy endateriicie obliterującym) Hemoroidy. Rei.
Punkty podstawowe: VC-1, VB-87, RP-4, V-25, V-31, V-67, RP-10, V-57.
Punkty dodatkowe: V-28, V-60, VG-1, VG-20, E-45;
przy przewlekłych hemoroidach -V-3 5, VC-1,
przy bolesnych hemoroidach - V-40,
przy krwawiących hemoroidach - E-26, R-7, F-9, RP-6,
przy tworzeniu fistuł-V-58,
przy żylakach- VB-3 8.
Punkty aurikularne: 120, 81,91, dodatkowo 119.
Wrzody przy endateriicie obliterującym
Punkty podstawowe: V-31, V-32, V-40, Gi-11, F-2, VB-34, V-43, E-36, Gi-4, VG-20, miejscowo na powierzchnię ran.
Punkty dodatkowe: E-42, F-1, V-28, RP-2, RP-1, MC-8.
Punkty aurikularne: 22,51,18, dodatkowo-97,98,100,95,29,84.
6.10. CHOROBY OCZU. Rei.
(blefarit, gemeralopia, katarakta, keratit, zapalenie spojówek, wylew w gałkę oczną)
Blefarit
Punkty podstawowe: Gi-4, Gi-11, VB-1, VB-2, V-1, V-2, VB-20, VB-3, V-10, TR-10.
Punkty dodatkowe: E-36, RP-6, V-12, V-20, F-2, E-2.
Punkty aurikularne: 8,35,55.
Gemeralopia
Punkty podstawowe: VG-24, V-1, VB-37, F-8, E-2, V-2, E-36, Gi-11.
Punkty dodatkowe: R-5, E-36, VB-20.
Punkty aurikularne :8,97,95,dodatkowo - 35,55.
Katarakta
Punkty podstawowe: VG-20, Gi-4, TR-3, F-3, E-8, V-l.
Punkty dodatkowe: Gi-5, V-63, V-67.
Punkty aurikularne: 8,35,97,127,24a, 125, dodatkowo - 95,34.
Keratit.
Punkty podstawowe: VG-23, VB-20, V-l, V-2, Gi-4, V-10, V-20, V-l 8, TR-15, E-4, F-8,V-23.
Punkty dodatkowe: E-36, E-2, IG-3, V-6, VB-2.
Punkty aurikularne: 8,55,95,97, dodatkowo - 85,125.
Zapalenie spojówek.
Punkty podstawowe: VB-2, VB-17, V-10, V-40, Gi-4, VG-20, E-44. E-36,
V-1.
Punkty dodatkowe: VB-1, VB-14, VB-48, TR-2, VB-20, Gi-10.
Punkty aurikularne: 8,97,101,98,13,95.
Wylew w gałkę oczną
Punkty podstawowe: MC-6, VG-14, V-1, Gi-4, VB-20, V-28, RP-6.
Punkty dodatkowe: VC-12, R-6, TR-23, TR-19, V-18, TR-20, VB-1.
Punkty aurikularne: 8,35,97.
6.11. CHOROBY USZU, GARDŁA, NOSA. Rei.
(atonia, syndrom narządu przedsionkowego, ostry i przewlekły nieżyt nosa, ostre zapalenie migdalków, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok przynosowych)
Atonia
Punkty podstawowe: VG-15, VC-23,E-9, R-1, C-7,VG-6.
Punkty dodatkowe: V-12, Gi-4, P-8, V-28, R-27, R-7, E-40.
Punkty aurikularne: 25,29,33, dodatkowo - 15,101,95.
Syndrom narządu przedsionkowego.
Punkty podstawowe: VB-8, TR-17, MC-6, Gi-4, VB-20, E-40, F-8, VC-13,
R-1.
Punkty dodatkowe: F-2, R-5.E-41, RP-10, F-13.
Punkty aurikularne: 97,96,98,55,95,22,13.
Ostry i przewlekły nieżyt nosa. Rei.
1. Ostry nieżyt nosa.
Punkty podstawowe: Gi-4, V-2, V-10, VG-22, V-12.
2. Przewlekły nieżyt nosa.
Punkty podstawowe: V-2, Gi-4, Gi-11, E-2, E-36, R-8, dodatkowo - E-9,
YC-23, VC-22, R-6,
przy zaburzeniu węchu - Gi-19, Gi-20, E-6.
Punkty aurikularne: dla pp. 1,2 - 22,101,16,13,33,111.
Ostre zapalenie migdałków. Rei.
Punkty podstawowe: E-6, P-11, Gi-4, Gi-11, P-7, E-25, E-44, R-3.
Punkty dodatkowe: V-13, V-21, E-40, VC-12, V-52, VC-22.
Punkty aurikularne: 73,74,75,15,55,29, dodatkowo - 721 -726.
Zapalenie ucha środkowego. Rei.
Punkty podstawowe: Gi-4, R-7, R-8, TR-5, TR-17, IG-17, IG-19, VB-20, VB-41, E-36.
Punkty dodatkowe: TR-28, Gi-10, TR-20, E-6, V-28, TR-21, VB-11, VB-2, VB-8, G-15.
Punkty aurikularne: 9,22,95, dodatkowo - 20.
Zapalenie zatok przynosowych
Punkty podstawowe: Gi-4, V-2, VB-23, Gi-10, P-7, R-5, Gi-20.
Punkty dodatkowe: TR-5, VB-20, V-7, V-l 3, TR-3, VB-11.
Punkty aurikularne: 16,101,13,33,22,15.
6.12. CHOROBY STOMATOLOGICZNE. Rei.
(zapalenie dziąseł, glossit, ból zębów,parodontoz)
Zapalenie dziąseł.
Punkty podstawowe: Gi-14, Gi-7, Gi-10, F-2, R-1, E-3, E-36, VG-26.
Punkty dodatkowe: RP-6, Gi-11, E-4, E-25, MC-8,
dla zębów szczęki - Gi-20, E-42, E-7, E-18,
dla zębów żuchwy - E-44, E-5, E-6.
Punkty aurikularne: 5,6,13,95,22, dodatkowo - 2,8,26.
Glossit.
Punkty podstawowe: Gi-4, R-7, E-24, Gi-7, VC-23, E-36.
Punkty dodatkowe: Gi-11, V-l 8, VG-27,
Punkty aurikularne: 4, 84,55,98,18,2,8, dodatkowo - 7,22,101.
Ból zębów.
Punkty podstawowe: E-7, E-6, Gi-4, E-44, R-3, Gi-1, IG-18, MC-6, A-2.
Punkty dodatkowe: TR-17, VB-2, E-3, IG-17,
Punkty aurikularne: 5,6,87,95,84,26,27,55, dodatkowo - 34,3,2,1,7.
Parodontoz
Punkty podstawowe: dla szczęki -VB-2, VG-28, E-7, VB-9, VB-3
dla żuchwy - E-6, E-5, TR-6, VB-11, VC-24
Podstawowe punkty dla niektórych zębów:
dla l -ch zębów żuchwy - V-60,
dla l -ch zębów szczęki - VG-26,
dla 2-go i 3-go zębów żuchwy i szczęki - F-6, VB-39,
dla 4-go i 5-go zębów żuchwy i szczęki - RP-9, E-36,
dla 6-go i 7-go zębów żuchwy i szczęki - Gi-4, P-7,
dla 8-ch zębów żuchwy i szczęki - IG-8.
Punkty dodatkowe: P-11, MC-6, Gi-7, MC-8, Gi-11, V-60,
Punkty aurikularne: l, 7,95,4,27, dodatkowo - 5,6,29.
6.13. CHOROBY DZIECIĘCE. FriRez.
(bezsenność, dziecięcy paraliż cerebralny, jąkanie się, wymioty neurogenne, tik nerwowy, enkopreza neurotyczna, nocna enureza)
Bezsenność
Punkty podstawowe: P-5, C-7, MC-7, E-45, RP-6, E-10, E-3, R-3.
Punkty dodatkowe: R-6, V-62, E-44, RP-1, MC-6,
Uwaga: jeśli dziecko budzi się w nocy, stosuje się punkt VB-20 lub P-9. Jeśli dziecko nie zasypia długo ze strachu, stosuje się punkt C-9.
Przy bezsenności neurotycznej stosuje się punkt R-24.
Punkty aurikularne: 29,95,28,55.
Dziecięcy paraliż cerebralny.
Punkty ogólnego oddziaływania: Gi-4, VG-23, E-36, V-43, Gi-10, VG-20, VG-4, V-60, Gi-ll,VG-17,VG-14.
Punkty dodatkowe: TR-2, V-20, V-31, VB-30, TR-4, V-21, V-32, RP-9, TR-5, V-25, V - 3 4 , VB-34,
przy zaburzeniu mówienia- E-6, VG-26,
przy niestałości psychicznej, depresji-C-5, MC-4,
przy nerwowej i fizycznej słabości-RP-6,
przy podwyższonym ślinotoku-V-60, R-4,
przy nadmiernej pobudliwości oraz spastyczności mięśni - RP-4,
Punkty podstawowe przy formach hemiplegicznej i dysplegicznej - P-9, RP-2, MC-9, R-7, Gi-U, C-9,TR-3, VB-43, E-41, IG-3, V-67, F-9.
Przy formie hiperkinetycznej-P-5,IG-8,E-15,R-l,P-7,MC-7,RP-5,VB-38,
C - 7, TR-10,V-56,F-2.
Punkty aurikularne: 34,67,29,22,55,37,13,104,38, dodatkowo-95,25,28,100.
Jąkanie się.
Punkty podstawowe: VG-20, E-2, VB-20, E-36, E-4, E-5, E-6, VC-23,
Gi-4, VG-14, V-10.
Punkty dodatkowe: VG-24, VG-11, VG-19, VG-15, F-1, F-3, MC-6,
TR-10, V-43, C-5, TR-17,VC-22.
Punkty aurikularne: 34,15,51,29,82,55.
Wymioty neurogenne
Punkty podstawowe: VG-24, V-10, VB-21, TR-19, MC-6.VC-13.E-36.
Punkty dodatkowe: V-21, V-25, E-45, RP-4, RP-6.
Punkty aurikularne: 87,55,29, 81, dodatkowo - 85,84.
Tiki neurotyczne.
Punkty podstawowe: Gi-4, E-44, IG-8 (podstawowa podczas skurczy twarzy).
Punkty dodatkowe: E-36, TR-10, VB-39, VC-12, E-37, F-3, VC-15, V-62,
VG-20,
dla mięśni czoła i oczy-V-2, VB-14, IG-18, E-2,
dla mięśni trójkąta nosowo-wargowego i wargi górnej - VG-26, Gi-20,
dla mięśni wargi dolnej -VC-24, E-6, E-4, TR-17.
Punkty aurikularne: 11,55,34,35,29,33.
Enkoporeza neurotyczna.
Punkty podstawowe: VG-20, VG-1, RP-4, V-35, MC-6, VG-6.
Punkty dodatkowe: E-36, V-43, RP-6, V-60, V-15, E-43, V-25, TR-2.
Punkty aurikularne: podstawowe - 87,97,51,55, dodatkowo - 88.
Enureza nocna. Rei.
Punkty podstawowe: VG-20, VC-4, RP-6, VC-2.
Punkty dodatkowe: P-9, V-28, V-l, E-36, V-23, V-32,
dla dzieci z niestałą psychiką-F-3,
dla dzieci z niespokojnym snem - C-7, R-3.
Punkty aurikularne: 92,28,83,51,82, dodatkowo- 29,95.
Dodatkowa informacja.
W większości patologicznych przejawów skuteczny jest poziom FRL. Działając promieniowaniem nagranym z chorego miejsca lub z punktów tętna, i przykładając w te same punkty, z których było nagranie.
ATLAS PUNKTÓW
57
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
6261
6261
6261
6261
6261
06 BIOCHEMIA lancuch oddechowyid 6261 ppt
6261
6261
6261 1992
6261
więcej podobnych podstron