Wawrzyn szlachetny [liście laurowe]

159a] Wawrzyn szlachetny - Laurus nobilis

Inne nazwy: laur szlachetny, wawrzynowe drzewo, laurowe drzewo, wawrzyn bobek, bobkowe drzewo, wawrzynowiśnia.

Liście wawrzynu zawierają olejek eteryczny [cineol, eugenol], terpeny oraz glikozydy, gorycze.

Olejek otrzymuje się z młodych gałązek w krajach, gdzie występuje w stanie naturalnym lub jest masowo uprawiany.

Dawniej, szczególnie w starożytności, wawrzyn był rośliną cenioną, zdobiącą skronie władców i zwycięzców. Sumerowie, a także Grecy i Rzymianie wieńczyli nim skronie pieśniarzy i poetów.

U nas słowo „wawrzyn” i „laur” przyjęto również uważać za symbol chwały.

Tenże liść natomiast przeznaczony do użytku kuchennego nosi popularną nazwę

„listka bobkowego”.

W Grecji laur był drzewem Apollina, którego zawsze przedstawiano z wieńcem laurowym na głowie.

Sławna Pytia z Delf żuła liście i owoce tej rośliny, by się nimi narkotyzować.

W średniowieczu wawrzyn znany był jako lek żołądkowy w formie nalewek i maści - używany przy dolegliwościach reumatycznych i nerwobólach, a w jego naparze moczono nogi.

W starych polskich kalendarzach czytamy „głównie oczom, pamięci i mózgowi pomaga”.

Jako środek leczniczy był u nas znany od XVIII wieku, kiedy to zaczęto zwracać uwagę na jego

właściwości przyprawowe i dekoracyjne.

Dziś wawrzyn używany jest głównie w medycynie ludowej.

Stosuje się go jako lek uśmierzający ból, w postaci oleju laurowego stosowanego wyłącznie zewnętrznie.

W tym celu bierze się 30g roztartych liści, dodaje 200g oleju lnianego lub słonecznikowego i stawia w

ciepłym miejscu na co najmniej tydzień, a następnie odcedza i wyciska.

Takim olejem naciera się bolesne miejsca przy reumatyzmie lub artretyzmie.

159b] Wawrzyn szlachetny „Wróżka” nr 10, 2001r

Grecy wkładali listki lauru pod poduszkę, by zobaczyć we śnie przyszłość.

Palony podczas burzy miał chronić przed piorunami i złymi duchami.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego magiczna kariera wawrzynu mocno podupadła, pozostała jednak wiara w obronę przed wszelkim złem i jako przydomowa apteczka.

Uważano bowiem, że laur zwalcza stany zapalne, leczy groźne ukąszenia m.in.

szerszeni, os, pszczół, skorpionów i węży.

Inhalacje z jego jagód poprawiały pracę serca i oskrzeli, a napary z liści przeciwdziałały astmie.

Aż do XIX wieku liście laurowe znajdowały się niemal w każdej apteczce, gdyż - jak mówią stare

poradniki - „osobliwie oczom, pamięci i mózgowi pomagają, łaskawe są i dla kiszek”

Zalecano tez żucie liści by usunąć nieprzyjemny zapach z ust.

Współczesna nauka wykryła w wawrzynie sporą ilość olejku eterycznego, glikozydy, gorycze i związki fenolowe działające przeciwgnilnie, bakteriobójczo i odkażająco.

Ludowa medycyna najczęściej zaleca:

- olej robiony z liści lub jagód na dolegliwości reumatyczne [do nacierania];

- odwary i nalewki na dolegliwości żołądkowe, jako dobry środek przeciw kaszlowi, przeziębieniom

i grypie oraz wzmacniający i oczyszczający organizm z toksyn;

- napary z liści do zwalczania grzybicy;

- laurową maść przeciw łuszczycy.

Włoski zielarz Wittorio Baroni twierdzi, że liście laurowe są znakomitym naturalnym antybiotykiem, radzącym sobie nawet z gruźlicą.

W jej przypadku [tzn. gruźlicy] należy przez co najmniej 3 miesiące masować chorego po pół godziny dziennie olejem z jagód lauru i podawać mu do picia [na czczo] napar.

Nacieranie tym olejem przepędza też krwiaki, a napary leczą zgagę, padaczkę oraz cholerę.

Liście laurowe warto również dodawać do potraw by pomóc żołądkowi w trawieniu i zapobiec wzdęciom.

Ezoterycy zalecają laurowe listki przy dietach oczyszczających, ochronnych i podnoszących zdolności psychiczne i empatię, zwiększających wrażliwość na sygnały z „tamtej strony życia”

159c] Wawrzyn szlachetny

Uprawiany już w starożytnej Grecji i Rzymie. W starożytnej Grecji wierzono, iż

wawrzyn to boskie drzewko, własność Apollina (stąd wieńce laurowe dla zwycięzców zawodów olimpijskich).

Surowiec zielarski: liście i owoce (Folia et Fructus Lauri). Zawiera do 3% olejków z cyneolem, terpenami, geraniolem, 30% tłustych olejów, gorycze, skrobia, cukier.

W większych ilościach liść laurowy jest toksyczny.

Olejki eteryczne zawierają znaczną ilość goryczy i garbników - stąd charakterystyczny ostry i gorzki smak.

Działanie: przy zaburzeniach ukrwienia, kaszlu, schorzeniach skóry, przy chorobach reumatycznych - do zastosowania zewnętrznego (nacieranie nalewką).

Kąpiel z dodatkiem olejku wawrzynowego jest pobudzająca.

Liście odstraszają szkodniki (wkładane są do szaf, gdzie przechowuje się żywność).

Był poświęcony Apollinowi. Liście miały zabezpieczać budynek przed piorunami a ludzi przed chorobami i czarami. Z czasem laur w postaci girland stał się często wykorzystywanym motywem architektonicznym.

---