Oczar wirginijski

103a] Oczar wirginijski - Hamamelis virginiana

Oczar wirginijski jest krzewem występującym w Ameryce Północnej.

Do Europy został sprowadzony dopiero pod koniec XVIII wieku.

Już Indianie używali wygotowanej kory i liści tego krzewu jako leku przeciwzapalnego i

przeciwkrwotocznego.

Oczar stosowany jest z powodzeniem w żylakach i owrzodzeniach żylakowych,

hemoroidach, dolegliwościach żylnych i chorobach skóry takich jak wyprysk i łuszczyca.

Z rośliny produkuje się herbaty, nalewki i maści [można kupić w aptekach].

Napar: 1 łyżeczka na 1 szkl wrzątku. Pić powoli do 2 szklanek dziennie.

Nalewka: 3 razy dziennie po 10 kropli w niewielkiej ilości płynu.

Surowcem leczniczym i kosmetycznym są: kora i liście.

Największą ilość garbników zawierają liście. Wśród garbników występują m.in. elagotaniny i

hamamelitany. Obecne są również: flawonoidy, kwas galusowy i elagowy, leukoantocyjanidy oraz saponiny.

Oczar uważany był za „Złoto Indian”, zamieszkujących obszar północno-wschodniej Ameryki Północnej gdzie otaczany był czcią za jego szczególne właściwości. Stosowano go również w Europie w medycynie ludowej.

Obecnie, badania naukowe potwierdziły właściwości oczaru. Jest silnym środkiem o działaniu ściągającym, przeciwkrwotocznym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym.

Stosuje się go w nalewkach i wyciągach na alkoholu, do wewnątrz i na zewnątrz.

Przyjmowane do wewnątrz w niewielkim stężeniu pomagają w nieżycie i niewielkich krwawieniach z

przewodu pokarmowego i płuc, w żylakach, w zapaleniu błony śluzowej jelita grubego, biegunce i

dyzenterii.

Do użytku zewnętrznego oczar stosuje się najczęściej w postaci okładów, maści, żelu, destylatu.

Preparaty te przyśpieszają gojenie się ran, likwidują opuchliznę przy stłuczeniach, obrzękach, oparzeniach, ukąszeniach owadów, a także zapobiegają infekcjom i likwidują skutki promieniowania UV.

Stosowane są w leczeniu hemoroidów, bólach reumatycznych stawów i kręgosłupa, oraz nadwyrężeniu i bólach mięśni.

Oczar znajduje również zastosowanie na miejscowe zapalenia skóry i błon śluzowych, guzy krwawnicowe, czyraki, dolegliwości żylakowe, upławy, niektóre egzemy, zmiany grzybiczne skóry, podrażnienia skóry po depilacji i goleniu, do płukania jamy ustnej, pędzlowania dziąseł.

Oczar wirginijski przyspiesza proces regeneracji skóry skutecznie ją odmładzając, powoduje ziarninowanie skóry. Zwalcza bakterie gram dodatnie i gram ujemne.

W kosmetyce wyciągi z Oczaru używa się do produkcji kremów, toników, maseczek, zwłaszcza do cery zanieczyszczonej, z zamkniętymi porami, oraz do cery wrażliwej nazimno, wilgoć, z rozszerzonymi naczynkami krwionośnymi, alergicznej.

Produkowane są również balsamy do ciała i szampony do włosów.

103b] Oczar wirginijski

Oczar wirginijski (Hamamelis virginiana) zwany też orzechem czarnoksięskim stosowany był już w pradawnych czasach w leczeniu wielu schorzeń przez plemiona indiańskie zamieszkujące północno

wschodnie tereny Ameryki Północnej. Przybyli z Europy osadnicy nazywali go nawet "Złotem Indian". Szczególnie cenne dla medycyny ludowej było jego działanie ściągające w przypadku ran, guzów,

opuchlizn. Z oczaru i startego siemienia lnianego przyrządzano papkę, którą przykładano w miejscu urazu.

Do współczesnego lecznictwa wprowadzony został oczar w XIX wieku przez dr. Heringa jako preparat homeopatyczny, z czasem zyskał on również znaczenie w fitoterapii.

Wyjątkowe właściwości lecznicze tej rośliny potwierdziły współcześnie liczne badania naukowe.

Obecnie oczar uznaje się za silny środek o działaniu ściągającym, przeciwkrwotocznym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym.

Surowcem używanym w medycynie i kosmetyce są kora i liście, z których sporządza się wyciągi

alkoholowe. Zawierają duże ilości garbników (3-8%) m.in. elagotaniny i hamamelitany. Związki

te wchodzą w reakcję z białkami skóry i błon śluzowych, uszczelniając ją, działając przeciwzapalnie,

miejscowo znieczulająco, ściągająco i hamując upływ krwi. Obecne są w nim także flawonoidy,

kwasy galusowy i elagowy, leukoantocyjanidyny oraz saponiny.

Preparaty z oczaru stosuje się zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz.

Ze względu na działanie ściągające i przeciwzapalne pomagają przy niewielkich krwawieniach z

przewodu pokarmowego, hemoroidach, stanach zapalnych błon śluzowych, guzach krwawnicowych,

biegunce.

Zewnętrznie stosuje się okłady, kompresy, maści, żele i kremy.

Są pomocne w przypadku niewielkich zranień, otarć, stłuczeń, obrzęków, niektórych rodzajów egzem, świądu, czyraków, oparzeń.

Łagodzą dolegliwości żylakowe nóg a także zmiany grzybicze stóp.

Przyspieszając ziarninowanie wspomagają gojenie ran.

Oczar jest także doskonały jako składnik preparatów do płukania jamy ustnej, pędzlowania dziąseł.

W kosmetyce silne działanie ściągające oczaru wykorzystano przede wszystkim do pielęgnacji cery zanieczyszczonej o zatkanych porach.

Wchodzą m.in. w skład kremów, toników i maseczek.

Dużym powodzeniem w kosmetyce cieszy się przeznaczona do cery tłustej tzw. woda oczarowa, która

powstaje w wyniku destylacji z parą wodną świeżych, młodych gałązek i listków oczaru.

Woda ta zawiera składniki olejku eterycznego i wykazuje silne działanie przeciwzapalne (porównywalne z hydrokortyzonem), a także uszczelniające naczynia włosowate

Wyciągi z oczaru wchodzą także w skład kremów, toników i mydeł do cery wrażliwej, alergicznej z

tendencją do pękających naczynek.

Są też wykorzystywane w preparatach łagodzących podrażnienia skóry po depilacji i goleniu.

Ze względu na działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne oczar jest składnikiem płynów do higieny

intymnej oraz przeciwtrądzikowych.

---