Saga Rodu Jagiellonów
Skrypcik który poniżej prezentuję, to dość rozbudowana genealogia jednego z najpotężniejszych rodów eur0pejskiego średniowiecza. Rodzina która w okresie największego swego rozkwitu panowała nad Polską, Litwą, Czechami, Węgrami a także Marchią Brandenburską. Po części chciałem też ukazać odbiorcom jak bardzo potężna niegdyś byłą Polska, i dla porównania do jakich rang sprowadzona została dzisiaj. Życzę miłej lektury.
mapki terytorialne
Władysław Łokietek
|
|
--------------------------------------
| |
| |
Elżbieta Łokietkówna + Karol Andegawński Kazimierz Wielki
| (król Polski)
|
Ludwik Węgierski + Elżbieta Bośniaczka
(król Węgier) | (księżniczka bośniacka)
|
----------------------------------
| |
| |
Maria + Zygmunt Luksemburczyk |
|
|
|
Jadwiga Jagiellonka
Elżbieta Habsburżanka + Zygmununt II August
Katarzyna Austryjaczka + Zygmunt II August + Franciszek III Gonzaga
Jadwiga Jagiellonka (królewna Polska) + Joachim II (Elektor Brandenburski)
sześcioro dzieci
Władysław Konstanty Waza (z nieprawego łoża)
Zygmunt Kazimierz Waza (książę polski)
Maria Anna Izabela Waza (królewna polska)
Maria Anna Teresa Waza (królewna polska)
Jan Zygmunt Waza (książe polski)
Izabela Wazówna (królewna szwedzka)
Jan Kazimierz Zapolya (król Węgierski)
Jadwiga + Jerzy (książę Bawarski)
Ludwik
Rupert
Elżbieta
Małgorzata
Barbara Jagiellonka + Jerzy Brodaty (książę saski)
dziesięcioro dzieci
Anna + Bogusław X (książę pomorski)
Jerzy (książę pomorski)
Barnim (książę pomorski)
Elżbieta
Elżbieta
Elżbieta III Jagiellonka + Fryderyk II Piast (książę Legnicki, Głogowski, Śląski et ceatera)
Władysław II Jagiellończyk
Król Czeski i Król Węgierski
1456 - 1516
syn Kazimierza IV Jagiellończyka. Król czeski od 1471, węgierski od 1490. Jako król czeski toczył wojny z Maciejem Korwinem zakończone pokojem w Ołomuńcu w 1479. Po śmierci Macieja wybrany przez węgierskich magnatów królem. Pod presją Habsburgów podpisał w 1515 Traktaty Wiedeńskie przekazujące Habsburgom tron węgierski i czeski po wygaśnięciu linii Jagiellonów. Krwawo stłumił powstanie czeskich miast w 1514.
1456
Narodziny Władysława
1471
koronacja Władysława na króla Czeskiego
1479
pokój w Ołomuńcu
1490
koronacja Władysława na króla Węgierskiego
1514
powstanie miast czeskich
1515
Traktat Wiedeński
1516
śmierć Władysława Jagiellończyka
św. Kazimierz
Król Węgierski
1458 - 1486
drugi syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Wychowywany na duchownego przez Jana Długosza. W 1471 roku obwołany królem węgierskim przez przeciwników Macieja Korwina. Nie ustał się jednak na tym stanowisku i ostatnie lata życia spędził jako namiestnik królewski w Wilnie gdzie oddawał się praktykom ascetycznym. Kult jego dozwolony był w Polsce już od 1502 roku, aczkolwiek kanonizowany został w 1602 za panowania Zygmunta III Wazy. Patron Korony i Litwy. Dzień 4.IV jest dniem targów i odpustów na Litwie tzw. kaziuki.
1458
Narodziny Kazimierza
1471
elekcja Kazimierza na króla Węgierskiego
1484
śmierć Kazimierza
1502
dozwolenie kultu
1602
kanonizacja Kazimierza i mianowanie patronem Korony i Litwy
Zygmunt I Stary
Król Polski i Wielki Książe Litewski
1467 - 1548
najmłodszy syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Namiestnik Śląski w latach 1499-1501. Wielki Książe Litewski i Król Polski od 1506 roku. Do czasu objęcia tronu polskiego i wielkoksiążęcego sprawował w imieniu swego brata, króla czeskiego Władysława II Jagiellończyka sprawował władzę namiestniczą nad Śląskiem. Wybrany na króla polskiego po śmierci Aleksandra w 1506, a koronowany w 1507. Rządy wielkoksiążęce objął już w 1506. Razem z Władysławem prowadził wojny z Rosją i Zakonem Krzyżackim, które mimo zwycięstwa w bitwie pod Orszą (1514) zakończyły się utratą smoleńska. W 1515 poprzez Traktaty Wiedeńskie doprowadził do rozbicia habsbursko-oldenburskiej koalicji antypolskiej. Spacyfikował wolnościowe dążenia Zakonu Krzyżackiego i po krótkiej wojnie odebrał od Albrechta Hohenzollerna w 1525 roku hołd lenny (tzw. Hołd Pruski). Po wymarciu dynastii Piastów Mazowieckich doprowadził do włączenia Księstwa Mazowieckiego do Korony. Dzięki vivente rege uzyskał prawo koronowania na króla polski (1529) i wielkiego księcia (1522) swego syna Augusta jeszcze za swojego życia. Dwukrotnie żonaty z Barbarą Zapolyą, a po jej śmierci z Boną Sforzą w 1518. Dążył do scentralizowania władzy królewskiej. Był mecenasem sztuki i królem który sprowadził renesans do Polski. Przebudował Wawel i ufundował Kaplicę Zygmuntowską. Uporządkował przepisy dotyczące dochodów państwowych z żup solnych i min siarczanych. Zlecił ujednolicenie praw w całym państwie (correctura iurium), która niestety została odrzucona przez magnatów.
1467
Narodziny Zygmunta
1499
Zygmunt mianowany przez Władysława Jagiellończyka Namiestnikiem Śląska
1506
po śmierci Aleksandra mianowany Wielkim Księciem Litewskim i Królem Polski
1507
koronacja Zygmunta na Króla Polski
1507 - 1508
wojna polsko-rosyjska
1512 - 1522
Wojna Polski z koalicją Zakonu, Rosji i Cesarstwa
1514
zwycięska bitwa pod Orszą
1514
utrata Smoleńska na rzecz Rosji
1515
Układy Wiedeńskie
1518
małżeństwo z Boną Sforzą
1519 - 1521
wojna polsko-pruska
1522
mianowanie Zygmunta Augusta Wielkim Księciem Litewskim
1525
Hołd Pruski
1526
włączenie do Korony księstwa mazowieckiego po wygaśnięciu dynastii Piastów
1529
koronacja Zygmunta Augusta na Króla Polski
1532
correctura iurium
1540
odrzucenie powyższego przez niezadowoloną szlachtę
1548
śmierć Zygmunta I Starego
Ludwik II Jagiellończyk
Król Czech i Król Węgier
1506 - 1526
Syn Władysława II Jagiellończyka. Król Czeski i Węgierski od 1516 roku. W wieku 9 lat poślubił Marię wnuczkę cesarza Maksymiliana zgodnie z umową zawartą w Traktacie Wiedeńskim z 1515. W roku 1526 Węgry nawiedziła inwazja turecka. Podczas bitwy pod Mohaczem gdy wojska węgierskie ogarnięte były paniczną ucieczką Ludwik bronił odwrotu i tam też został zabity. Umarł bezpotomnie i tak też upadła gałąź węgiersko-czeska dynastii Jagiellonów, oddając podwójną koronę w ręce Habsburgów.
1506
Narodziny Ludwika
1515
małżeństwo z Marią Habsburżanką
1516
koronacja Ludwika na króla Czech i Węgier
1526
najazd turecki, bitwa pod Mohaczem i śmierć Ludwika Jagiellończyka
Zygmunt II August
Król Rzeczpospolitej Obojga Narodów
1520 - 1572
syn Zygmunta Starego i księżniczki mediolańskiej Bony. Ostatni władca Polski z dynastii Jagiellonów. Koronowany na króla Polskiego i osadzony na tronie wielkoksiążęcym jeszcze za życia ojca. Żonaty trzykrotnie po raz pierwszy z córką swojej stryjecznej ciotki Anny Jagiellonki - arcyksiężną Elżbietą Habsburżanką - córką cesarza Ferdynanda. Później wbrew woli matki i sejmu z Barbarą Radziwiłłówną, a po jej tajemniczej śmierci ożeniony z siostrą swej pierwszej żony - Katarzyną Habsburżanką. Prowadził w latach 1558 - 1583 wojnę z Wielkim Księstwem Moskiewskim o Inflanty będące w tym czasie lennem Polsko-litewskim. W 1568 utworzył Komisję Morską i od tego momentu datuje się wejście Polski do elity morskich potęg na Bałtyku. W 1569 roku widząc że nie doczeka się męskiego potomka podpisał w Lublinie unię realną Polski z Litwą, co de facto było połączeniem w jedno państwo. Szukając sojuszników przeciwko Moskwie uznał prawa elektorskiej linii Hohenzollernów do dziedziczenia władzy w Prusach Książęcych (1563). Dążył do centralizacji władzy królewskiej poprzez tzw. "egzekucję praw". Przyłączył do Rzeczpospolitej (bo od jego panowania już używamy tego określenia wobec Polski i Litwy) Prusy Królewskie, księstwo oświęcimskie i zatorskie oraz Gdańska. Za jego panowania w Polsce nastąpił rozkwit reformacji i August gorąco popierał reformacyjne trendy. Wysłał nawet do papieża Pawła IV projekt utworzenia w Rzeczpospolitej kościoła narodowego, przyjmowania komunii pod dwiema postaciami i zniesienia celibatu. Papież jednak odrzucił projekt, choć w Polsce i tak istniało coś na kształt sugestii Zygmunta Augusta. W późniejszym czasie August znalazł się pod wpływem obozu katolickiego i przyjął postanowienia soboru trydenckiego. Mimo to jednak Polska była europejską oazą tolerancji. Zygmunt August był mecenasem sztuki i kultury. Przeniósł stolicę z Krakowa do Warszawy i stamtąd też rządził państwem do końca swych dni.
1520
Narodziny Zygmunta
1522
Mianowanie Zygmunta Augusta Wielkim Księciem Litewskim
1529
Koronacja Zygmunta Augusta na Króla Polski
1548
śmierć Zygmunta I Starego
1558 - 1583
wojna polsko-rosyjska o Inflanty
1563
zgoda na dziedziczenie Prus przez linię Elektorów Brandenburskich
1569
Unia Litewska
1572
śmierć Zygmunta Augusta i koniec dynastii Jagiellonów
Katarzyna Jagiellonka
Królowa Szwecji i Księżna Finlandzka
1526 - 1568
córka Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Królowa Szwedzka od 1569 roku. Wyszła za mąż za Jana III Wazę księcia finlandzkiego i późniejszego króla Szwecji. Gdy został uwięziony przez brata Eryka XIV podzieliła los męża i w więzieniu urodziła mu syna Zygmunta, późniejszego króla Polski. W 1567 roku bunt arystokracji przeciwko Erykowi XIV uwolnił ich z więzienia i wyniósł wprost na tron szwedzki.
1526
Narodziny Katarzyny
1567
bunt arystokracji przeciwko Erykowi XIV
1529
koronacja Jana III Wazę na króla Szwecji
1548
śmierć Katarzyny Jagiellonki
Anna Jagiellonka
Królowa Polski i Księżna Siedmiogrodu
1523 - 1596
córka Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Królowa Polski od 1575 roku. Żona Stefana Batorego od 1576 roku. Po wygaśnięciu męskiej linii Jagiellonów, szlachta wybrawszy na tron Henryka Walezjusza postawiła mu warunek - miał poślubić Annę, gdyż tym sposobem krew Jagiellonów dalej miała pozostać choćby i po części na tronie Rzeczpospolitej. Niestety Walezjusz nie kwapił się do małżeństwa, a gdy obwołano go królem Francuskim uciekł z Polski. Wtedy też bez żenady szlachta obwołała Annę królową, a rok później odbyło się wesele królowej z księciem siedmiogrodzkim Stefanem Batorym. Po śmierci męża, Anna starała się zneutralizować wpływy Habsburgów w Polsce i wymogła na szlachcie wybranie na króla swego siostrzeńca Zygmunta III Wazę. Przyczyniła się do renesansu Akademii Krakowskiej.
1523
Narodziny Anny
1574
elekcja Henryka Walezjusza na tron Polski
1575
koronacja Anny Jagiellonki na królową Polski
1576
małżeństwo z księciem siedmiogrodzkim Stefanem Batorym
1576
koronacja Stefana Batorego na króla Polski
1586
śmierć Stefana Batorego
1587
przy poparciu Anny tron Polski obejmuje Zygmunt III Waza
1596
śmierć Anny Jagiellonki
Stefan Batory
Król Rzeczpospolitej i Książe Siedmiogrodzki
1533 - 1586
pierwszy książę Siedmiogrodu z rodziny magnatów węgierskich Batorych. Król Polski od 1576 roku. Ożeniony w 1575 roku z królową Polski Anną Jagiellonką. Do końca życia podpisywał się tytułem Księcia Siedmiogrodzkiego, aczkolwiek w jego imieniu sprawował władzę namiestniczą jego brat Krzysztof Batory. Zaraz na początku panowania wdał się w konflikt z Gdańskiem dążącym do niezależności od Rzeczpospolitej, zakończony kompromisem na mocy którego Gdańsk pozostawał pod kontrolą Rzeczpospolitej, a Batory miał zrezygnować z fundowania floty kaperskiej i wycofać statuty Karnkowskiego (1570) całkowicie podporządkowujące Gdańsk Polsce. Batory po części podporządkował politykę zagraniczną Polski interesom Siedmiogrodu poprzez między innymi walkę z Habsburgami którzy stale zagrażali suwerenności tego księstwa. Prowadził wojnę z Wielkim Księstwem Moskiewskim i już po trzech wyprawach wojennych (połockiej w 1579, wielkołuckiej w 1580 i pskowskiej w 1581) ściśle podporządkował Inflanty Polsce i doprowadził do zawarcia dziesięcioletniego rozejmu z Rosją w Jamie Zapolskim (1582). Dążył do stworzenia koalicji antytureckiej, ale plany te przerwała jego śmierć w 1586 roku. Przeprowadził sprawną reformę wojsk Rzeczpospolitej dopasowując je do standardu europejskiego ; stworzył oddziały piechoty wybranieckiej (jeden na dwudziestu chłopów) i husarii. Uregulował kwestię ukraińską, powołując do obrony Polski jedynie lekką kawalerię kozacką. Dązył do scentralizowania władzy na terenach Polski i Litwy poprzez ujednolicenie władzy sądowniczej. Powołał w 1578 Trybunał Koronny, a trzy lata później Trybunał Litewski. W 1579 założył w Wilnie Akademię Wileńską.
1533
Narodziny Stefana
1571
powołanie Stefana na tron książęcy Siedmiogrodu
1576
małżeństwo z królową Polski Anną Jagiellonką
1576
koronacja Stefana Batorego na króla Polski
1577
Kompromis Gdański
1578 - 1582
wojna z Rosją o Inflanty
1578
powołanie Trybunału Koronnego
1579
wyprawa połocka
1579
założenie Akademii Wileńskiej
1580
wyprawa wielkołucka
1581
wyprawa pskowska
1581
powołanie Trybunału Litewskiego
1582
rozejm w Jamie Zapolskim
1586
śmierć Stefana Batorego
Albrecht Hohenzollern (Albrecht I)
Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego
Książe Pruski
Książe Ansbach
1490 - 1568
syn Fryderyka księcia Ansbach i Zofii Jagiellonki. Książe Ansbach, ostatni Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego, pierwszy książę pruskie (od 1525). Młodość spędził u biskupa kolońskiego Hermana, gdzie przygotowywał się do ślubów kapłańskich, jednak po śmierci Hermana powrócił do Prus. Zakon Krzyżacki był w tym czasie zagrożony wojną z Polską i aby tego uniknąć powołano go jako siostrzeńca Zygmunta Starego na Wielkiego Mistrza. Niestety do końca się to nie udało gdyż w 1519-1520 rozpoczęła się wojna krzyżacko-polska zakończona rozgromieniem sił zakonnych, a w 1525 roku Albrecht zmuszony został do zsekularyzowania państwa i złożenia hołdu lennego Zygmuntowi Staremu z zastrzeżeniem włączenie lenna do Korony po śmierci ostatniego męskiego potomka rodu Hohenzollernów (Albrecht jego bracia i ich potomstwo). Z tego też powodu został skazany na banicję przez sąd Rzeszy. Starał się o rękę jednej z sióstr Zygmunta Augusta, chcąc dziedziczyć tron polski po Jagiellonach. W 1563 otrzymał od Zygmunta Augusta zezwolenie na dziedziczenie lenna pruskiego przez elektorską linię Hohenzollernów. Albrecht był mecenasem sztuki, przyczynił się do rozwoju renesansu w Prusach. Ufundował Uniwersytet w Królewcu w 1544.
1490
Narodziny Albrechta
1511
powołanie Albrechta na Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego
1519 - 1520
wojna polsko-krzyżacka
1525
Hołd Pruski
1525
elekcja Albrechta na księcia Pruskiego
1544
ufundowanie uniwersytetu w Królewcu
1563
rozszerzenie dziedziczenia Prus na linię elektorów brandenburskich
1568
śmierć Albrechta Hohenzollerna
Albrecht Fryderyk Hohenzollern (Albrecht II Szalony)
Książe Pruski i Książe Meklemburski
1533 - 1618
- syn księcia pruskiego Albrechta I i księżniczki meklemburskiej Anny Marii. Książe pruski od 1568 roku. Osobiście był bardzo mocno związany z Polską i językiem polskim władał bieglej nawet niż niemieckim. Dążył do połączenia Prus i Rzeczpospolitej unią personalną lecz nic z tych planów nie wyszło. W roku 1569 złożył uroczysty hołd lenny Zygmuntowi Augustowi w Lublinie. Po jego śmierci niechętnie przyjął wiadomość o obsadzeniu tronu polskiego przez Stefana Batorego, lecz i jemu złożył hołd w 1576 w Brześciu. W 1577 roku odsunięty od władzy w skutek nasilającej się choroby psychicznej. Stefan Batory przekazał władzę nad Prusami jego stryjecznemu bratu Jerzemu Fryderykowi - księciu Ansbach
1533
Narodziny Albrechta
1568
koronacja Albrechta na księcia Pruskiego
1569
hołd w Lublinie
1576
hołd w Brześciu
1577
przymusowa abdykacja Albrechta
1577
koronacja Jerzego Fryderyka a księcia Prus
1618
śmierć Albrechta Fryderyka Hohenzollerna
Progenitura Ferdynanda I Habsburga i Anny Jagiellonki |
||||
1 |
Maksymilian II Habsburg |
Cesarz Rzymski |
+ Maria |
|
|
|
|||
2 |
Anna Habsburżanka |
Księżniczka Austryjacka |
+ Albrecht V |
|
|
|
|||
3 |
Ferdynand Habsburg |
Arcyksiążę Tyrolu |
+ Filippa Wesler |
|
|
|
|||
|
+ Anna Katarzyna Gonzaga |
|||
|
|
|
||
4 |
Maria Habsburżanka |
Księzniczka Austryjacka |
+ Wilhelm von Braunschweig-Calenberg |
|
|
|
|
||
5 |
Magdalena Habsburżanka |
Księzniczka Austryjacka |
wstąpiła do stanu duchownego |
|
6 |
Eleonora Habsburżanka |
Księżniczka Austryjacka |
+ Henryk I Gonzaga |
|
|
|
|
||
7 |
Małgorzata Habsburżanka |
Księżniczka Austryjacka |
wstąpiła do stanu duchownego |
|
8 |
Jan Habsburg |
Książe Austryjacki |
zmarły młodo |
|
9 |
Barbara Habsburżanka |
Księżna Mediolańska |
+ Alfons II d'Este |
|
10 |
Karol Styryjski |
Arcyksiążę Styryjski |
+ Maria |
|
|
|
|
||
11 |
Urszula Habsburżanka |
Księżniczka Austryjacka |
zmarła młodo |
|
12 |
Helena Habsburżanka |
Księżniczka Austryjacka |
wstąpiła do stanu duchownego |
|
13 |
Joanna Habsburżanka |
Arcyksiężna Austryjacka Księżna Florencka |
+ Franciszek I de'Medici |
|
|
|
|
Progenitura Zygmunta III Wazy i Anny Habsburżanki |
|||
1 |
Anna Maria Wazówna |
Królewna Polska i Szwedzka |
zmarła młodo |
2 |
Katarzyna Wazówna |
Królewna Polska i Szwedzka |
zmarła młodo |
3 |
Katarzyna Wazówna |
Królewna Polska i Szwedzka |
zmarła młodo |
4 |
Krzysztof Waza |
Książe Polski i Szwedzki |
zmarł młodo |
Progenitura Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki |
|||
1 |
Jan Kazimierz Waza |
Książe Polski i Szwedzki |
zmarł młodo |
2 |
Jan Albert Waza |
Kardynał Polski |
wstąpił do stanu duchownego |
3 |
Karol Ferdynand Waza |
Biskup Płocki, Książe Raciborski i Opolski |
wstąpił do stanu duchownego |
4 |
Aleksander Karol Waza |
Książe Polski i Szwedzki |
brak danych |
5 |
Anna Konstancja Wazówna |
Królewna Polska i Szwedzka |
zmarła młodo |
6 |
Anna Katarzyna Konstancja Wazówna |
Księżna Neuborg, Elektorka Palatyńska |
+ Filip Wilhelm Neuborg |
Progenitura Albrecht I Hohenzollerna i Doroty |
|||
1 |
Anna Zofia Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska |
+ Jan Albrecht I |
|
|
||
2 |
Katarzyna Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska |
zmarła młodo |
3 |
Fryderyk Albrecht Hohenzollern |
Książe Pruski |
zmarł młodo |
4 |
Łucja Dorota Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska |
zmarła młodo |
5 |
Łucja Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska |
zmarła młodo |
6 |
Albrecht Hohenzollern |
Książe Pruski |
zmarł młodo |
Progenitura Albrecht I Hohenzollerna i Anny Marii |
|||
1 |
Elżbieta Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska |
brak danych |
Progenitura Albrecht Fryderyka Hohenzollerna i Anna Maria Braunschweig-Calenberg |
|||
1 |
Anna Hohenzollernówna |
Księżna Pruska i Elektorka Brandenburska |
+ Jan Zygmunt |
|
|
||
2 |
Maria Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska i margrabina Brandenburska na Bayreuth |
+ Krystian von Brandenburg-Bayreuth |
|
|
||
3 |
Albrecht Fryderyk Hohenzollern |
Książe Pruski |
zmarł młodo |
4 |
Zofia Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska i Księżna Kurlandzka |
+ Wilhelm Kettler |
|
|
||
5 |
Eleonora Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska, Regentka Pruska i Elektorka Brandenburska |
+ Joachim Fryderyk |
|
|
||
6 |
Wilhelm Fryderyk Hohenzollern |
Książe Pruski |
zmarł młodo |
7 |
Magdalena Sybilla Hohenzollernówna |
Księżniczka Pruska, Elektorka Saska |
+ Jan Jerzy von Sachsen |
|
|
Wiele razy spotkałem się ze zdaniem że dynastia Jagiellonów nie wytrzymała konkurencji z obcymi dynastiami Hohenzollernów czy Habsburgów, a nawet rodzimych rodzin magnackich jak Czartoryscy czy Radziwiłłowie. Nic bardziej mylnego ! Być może z czasem znaczenie Jagiellonów upadło, jednak poprzez Annę Jagiellonkę czy Zofię Jagiellonkę, błękitna krew Jagiellonów przeniknęła do wszystkich prawie europejskich rodzin arystokratycznych nawet tak odległych od nas jak hiszpański ród Gonzaga, czy italiańscy Sforza. Przez wiele lat trony największych mocarstw europejskich były skoligacone właśnie wkoło Jagiellonów i nie należy nigdy minimalizować ich wielkiego wkładu w historię Europy
|
|
|
Dynastia Jagiellonów
Królowie dynastii Jagiellonów:
Jadwiga Andegaweńska(1374-1399)
Córka Ludwika Węgierskiego. W 1384 r. Możnowładcy polscy zażądali jej przybycia do Polski z Węgier i w tym roku została koronowana. Panowie małopolscy dążyli do zerwania narzeczeństwa Jadwigi z Wilhelmem Habsburgiem, gdyż myśleli o związku dynastycznym z Litwą w celu umocnienia obu krajów zagrożonych stałą ekspansją Krzyżaków. Na podstawie umowy zawartej w Krewie w 1385 r., Wielki Książę litewski Władysław Jagiełło przyjął wraz z braćmi i całą Litwą chrześcijaństwo w obrządku łacińskim i poślubił Jadwigę. Gotowość do podporządkowania swego życia realizacji celów państwowych przyczyniła się do wielkiej sympatii i szacunku, jakim cieszyła się ta królowa. Jadwiga odnowiła Akademię Krakowską i na jej rzecz zapisała swój majątek osobisty.
Władysław Jagiełło(1348-1434)
Od 1377 r. Wielki Książę Litewski, od 1396 r. król Polski. Założyciel dynastii Jagiellonów. Wraz z jego wstąpieniem na tron rozpoczęła się nowa epoka, w historii Polski, państwa środkowoeuropejskiego, które było związane ściśle z cywilizacją zachodnią, łacińską. Władysław Jagiełło wiązał Polskę z Litwą panującą wówczas nad ogromnymi obszarami Wschodu, od Bałtyku po Morze Czarne, gdzie pogaństwo etnicznej Litwy krzyżowało się z prawosławiem podbitych przez nią ziem ruskich. W ten sposób zostały osiągnięte doraźne cele polityczne - ekspansja z Zakonu Krzyżackiego została powstrzymana przez świetne zwycięstwo sił polsko-litewsko-ruskich pod Grunwaldem 15 lipca 1410 r. Jednakże Polska stanęła wobec wielkich wyzwań Wschodu, którym nie zawsze zdolna była sprostać. Tymczasem król Władysław doprowadził w 1413 r. do w Horodle, poszerzającej związki Polski i Litwy, oraz wydał dalsze przywileje dla szlachty, aby zapewnić jej poparcie dla dziedziczenia tronu przez synów.
Władysław Warneńczyk(1424-1444)
Król Polski od 1434 r., król węgierski od 1440 r., syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej. W czasie jego panowania faktyczne rządy w Polsce sprawował kardynał Zbigniew Oleśnicki. Węgry, już wówczas poważnie zagrożone przez ekspansję turecką, liczyły, że powiązane z rodem Jagiellonów będą dla nich ochroną. Młody i zapalczywy Władysław łatwo uległ namowom legata papieskiego i wyruszył przeciw Turkom z niedostatecznie przygotowanymi wojskami. Do decydującej bitwy doszło pod Warną 10 listopada 1444 r. Bitwa zakończyła się klęską dowodzonej przez Władysława koalicji antytureckiej, a sam król zginął na polu walki. Władysław należy do najbardziej znanych władców średniowiecznej Polski. Klęska warneńska przyczyniła się do powstania legendy o dwudziestoletnim królu, który poległ w starciu dwóch różnych cywilizacji.
Kazimierz Jagiellończyk(1427-1492)
Młodszy syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej, Wielki Książę Litewski, król Polski od 1447 r. Ograniczył wpływy kardynała Zbigniewa Oleśnickiego i możnowładców z nim związanych, którzy rządzili Polską za czasów jego poprzednika. Prowadził aktywną politykę dynastyczną, sadowiąc swego syna Władysława na tronie czeskim 1471 r. i węgierskim 1490 r. Pragnął umocnienia władzy królewskiej, opierał się na szlachcie, ograniczając wpływy możnowładców. Kazimierz przyłączył do Polski Prusy Królewskie prowadząc tzw. wojnę trzynastoletnią z Zakonem Krzyżackim zakończoną pokojem toruńskim. Zachodnie ziemie państwa krzyżackiego weszły w skład królestwa. Umocnił swoją pozycję, zapewniając sobie - po latach sporów - prawo mianowania na stolice biskupie. Należy zaznaczyć, iż biskupi wchodzili do Rady Królewskiej. Jego długie rządy sprzyjały rozwojowi gospodarczemu i kulturalnemu kraju. Polska stawała się mocarstwem europejskim.
Jan Olbracht(1459-1501)
Syn Kazimierza Jagiellończyka. Królem został w 1492 r. Panował w Polsce, na Litwie rządy wielkoksiążęce sprawował jego brat Aleksander. Przeprowadzał reformy wzmacniające pozycję szlachty. Statut piotrkowski wydany w 1496 r. zastrzegł wyłącznie dla szlachty dostęp do wyższych dostojeństw kościelnych, zabronił mieszczanom nabywania dóbr ziemskich, ograniczał swobodę ruchu chłopa. W polityce zagranicznej koncentrował się na sprawach tureckich, chciał poprawić sytuację Polski poprzez kontrolowanie księstw naddunajskich 1497 r. podjął wyprawę przeciwko Turcji, która zakończyła się klęską.
Aleksander Jagiellończyk(1461-1506)
Syn Kazimierza Jagiellończyka, Wielki Książę Litewski od 1492 r., król Polski od 1501 r. Aleksander rozpoczął swoje rządy od wydania przywileju mielnickiego, w którym ustalał wyłączność decyzyjną senatu, obradującego pod przewodnictwem monarchy. Ten gest wobec magnaterii spowodował ostre sprzeciwy szlachty, która pamiętała sprzyjającą jej politykę poprzedników Aleksandra. Ruch szlachty opowiadał się za zakazem łączenia stanowisk i godności w jednym ręku oraz za udziałem izby poselskiej w rządzeniu państwem. To ostatnie zapewniała konstytucja Nihil Novi, uchwalona na sejmie w Radomiu w 1505 r. - król i jego następcy nie ustanowią nic nowego senatu i posłów ziemskich. Tak ukształtował się ustrój polityczny państwa nazywany demokracją szlachecką.
Zygmunt Stary(1467-1548)
Syn Kazimierza Jagiellończyka, Wielki Książę Litewski i król Polski od 1506 r. Ożeniony z bardzo aktywną politycznie mediolańską księżniczką Boną Sforzą. Dążył wraz z nią do umocnienia władzy królewskiej. Pod jego rządami rozpowszechniły się szeroko prądy odrodzenia, znacznie wzrósł poziom wykształcenia magnatów i szlachty. Mikołaj Kopernik pracował nad dziełem De revolutionibus orbium coelestium, sam król korespondował z Erazmem z Rotterdamu, pojawiły się pisma autorstwa mieszczan, swobodnie rozwijały się dyskusje wokół reformacji, kontynuowana była walka szlachty przeciw magnaterii i o ograniczeni praw Kościoła, język polski zaczął dominować w literaturze i polityce. Król przyłączył do Polski Mazowsze z Warszawą - ostatnią pozostałość rozbicia dzielnicowego - i przyjął w Krakowie hołd - tzw. hołd pruski, złożony przez księcia Albrechta Hohenzollerna. Państwo było potężne i niezagrożone. Rozpoczynał się wiek złoty.
Zygmunt August(1520-1572)
Syn Zygmunta Starego i Bony Sforzy, koronowany za życia ojca w 1529 r., od tego też roku Wielki Książę Litewski. Rządy objął w 1548 r. Popierał reformatorski ogólnoszlachecki ruch egzekucji praw. W wyniku czego uregulowano sytuację dóbr Rzeczpospolitej(królewszczyzn), utworzono stałe wojsko. Zwolennik tolerancji, nie dopuszczał do prześladowań i wojen religijnych, wołał na sejmie “Nie jestem królem waszych sumień”. Nie mając potomstwa zdolnego do dziedziczenia tronu dążył do utrwalenia związków Polski z Litwą na podstawie unii realnej i cel ten z wielkimi trudami zrealizował na trzy lata przed śmiercią - Unia Lubelska 1569 r. Jego miłość do Barbary Radziwiłłówny doprowadziła do małżeństwa i koronacji, co było sprzeczne z interesami dynastii i racjami stanu. Król przykładał wielką wagę do spraw morskich i budowy floty. Przyłączył do państwa polsko-litewskiego Inflanty. Był człowiekiem odrodzenia, wszechstronnie wykształconym, protektorem sztuk i nauk, które pod jego panowaniem rozkwitły.