Normy najczęściej zadawane pytania, Normy ISO


Normy - najczęściej zadawane pytania
Publikacja w ISE.pl: 2002-05-21 10:17:36, Wyświetleń: 21919
Źródło: PKN, Polski Komitet Normalizacyjny

Opracowanie zostało przygotowane na podstawie informacji z Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.

Inżynierowie i projektanci stosują normy na każdym etapie procesu produkcyjnego. Normy powoływane są w kontraktach, w procesach kontroli stosowanych na potrzeby własne producentów, jak też do oceny przez stronę trzecią. Pomagają one w podjęciu decyzji o przyjęciu lub odrzuceniu dostawy, pozwalają dokonać oceny zgodności z przyjętymi powszechnie standardami pod kątem ochrony zdrowia, bezpieczeństwa lub ochrony środowiska. Normy stanowią wielkie ułatwienie w handlu międzynarodowym.

Poniżej zamieściliśmy podstawowe informacje na temat norm opracowane w formie pytań i odpowiedzi. Opracowanie zostało przygotowane na podstawie informacji z Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. 

Co to jest norma?

Norma jest dokumentem normatywnym stosowanym na zasadzie dobrowolności, powszechnie dostępnym i zaakceptowanym przez uznaną jednostkę normalizacyjną. Norma ustala zasady, wytyczne lub charakterystyki dotyczące różnej działalności i jej wyników jest zatwierdzana na zasadzie konsensu, przeznaczona do powszechnego i wielokrotnego stosowania, zaakceptowana przez wszystkie zainteresowane strony jako korzyść dla wszystkich i wprowadza kodeks dobrej praktyki i zasady racjonalnego postępowania przy aktualnym poziomie techniki.

Postanowienia normy powinny:
- być oparte na podstawach naukowych oraz danych sprawdzonych pod względem słuszności technicznej, ekonomicznej i użytkowej;
- uwzględniać aktualny stan wiedzy oraz poziom techniki osiągnięty lub możliwy do osiągnięcia w najbliższym czasie;
- być możliwe do realizacji oraz absolutnie sprawdzalne.

Jak opracowuje się normę?

Na proces opracowania normy składają się:
   - ocena i przyjęcie propozycji tematu
   - opracowanie projektu normy.
   - ankieta adresowana i powszechna
   - przegląd uwag i akceptacja normy
   - publikacja normy

Co jest celem normy?

Celem normy jest ułatwienie realizacji zadań wynikających z potrzeb społecznych i gospodarczych poprzez tworzenie wzorcowych rozwiązań w zakresie:
   - bezpieczeństwa ludzi, środowiska i mienia,
   - likwidowania barier w handlu,
   - utrwalania osiągnięć techniki,
   - upowszechniania postępu technicznego,
   - zwiększenia efektywności w gospodarce,
   - tworzenia podstawy do rozstrzygania sporów między dostawcą a odbiorcą,
   - tworzenia podstawy odniesienia przy zawieraniu umów cywilno-prawnych.

Co to jest CEN, CENELEC i ETSI?

   - CEN - Europejski Komitet Normalizacyjny,
   - CENELEC - Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki,
   - ETSI - Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych.

CENELEC, CEN i ETSI są to trzy europejskie organizacje normalizacyjne, uznane za kompetentne w dziedzinie dobrowolnej normalizacji technicznej, co zostało potwierdzone w Aneksie I Dyrektywy 98/34/EC (zastępującej 83/189/EEC) dotyczącej "procedury informacyjnej" w zakresie norm i regulacji technicznych.
Organizacje te w określonych dla siebie dziedzinach działalności opracowują normy europejskie i trzy razem tworzą "europejski system normalizacyjny".

Większość norm opracowuje się na zlecenie przemysłu. Komisja Europejska może także zlecić organizacjom normalizacyjnym opracowanie norm europejskich wspomagających wdrożenie legislacji europejskiej. Tak opracowane normy europejskie tzw. "mandatowe" wspierają legislację europejską. W przypadku gdy normy te są opracowywane w celu wdrożenie dyrektyw tzw. "nowego podejścia" nazywane są "normami zharmonizowanymi" i wymieniane są w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich - Official Journal.

Szcegółowe informacje można uzyskać na witrynach internetowych tych organizacji:

Czy są dostępne normy europejskie i projekty norm europejskich?

Normy i projekty norm europejskich są dostępne tylko i wyłącznie do prac normalizacyjnych. Dostęp do tych dokumentów mają eksperci współpracujący z Normalizacyjnymi Komisjami Problemowymi.

Normy europejskie nie są sprzedawane. Mogą stać się przedmiotem sprzedaży dopiero po wdrożeniu normy europejskiej do normy krajowej.
W Polsce normy będące krajowymi wdrożeniami norm europejskich są oznaczone symbolem "PN-EN" "PN-HD" "PN-ETS" "PN-ETSI EN".

Czy są dostępne normy międzynarodowe ISO i IEC ?

Tak, z treścią norm międzynarodowych ISO i IEC można zapoznać się w czytelniach norm:
   - Ośrodka Informacji i Dokumentacji w Warszawie, Katowicach i Łodzi,
   - Punktów Informacji Normalizacyjnej w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu,
   - Punktów Sprzedaży Norm w Lublinie, Szczecinie i Gliwicach.
Można również je zakupić.

Co to jest ICS?

ICS to Międzynarodowa Klasyfikacja Norm (International Classification for Standards - ICS). Jest ona podstawą do opracowywania katalogów norm międzynarodowych, regionalnych i krajowych oraz innych dokumentów normatywnych, a także podstawą systemu prenumeraty norm międzynarodowych, regionalnych i krajowych. Może być również stosowana do klasyfikacji norm i dokumentów normatywnych w bazach danych, bibliotekach, itp. ICS ułatwia zharmonizowanie informacji i narzędzi porządkujących, takich jak katalogi, wykazy tematyczne, bibliografie i bazy danych na nośnikach magnetycznych i optycznych, promuje w ten sposób rozpowszechnianie w skali światowej norm międzynarodowych, regionalnych i krajowych oraz innych dokumentów normatywnych.

Jak wygląda Polska Norma wydana przez PKN?

Oryginalna Polska Norma opatrzona jest logo oraz hologramem PKN. Tylko takie PN są dokumentami legalnymi. W zależności od techniki druku logo PKN może być niebieskie lub szare.

Czy kupienie normy to jedyny sposób aby się z nią zapoznać?

Nie. Zbiory norm są także dostępne bezpłatnie w czytelniach:
   - Ośrodka Informacji i Dokumentacji w Warszawie, Katowicach i Łodzi,
   - Punktów Informacji Normalizacyjnej w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu,
   - Punktów Sprzedaży Norm w Lublinie, Szczecinie i Gliwicach.

Czy można kopiować Polskie Normy?

Zgodnie z ustawą z dnia 3 kwietnia 1993 roku o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251, z 1995 r. Nr 95, poz.471 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770, 2000 r. Nr 43, poz. 489 i Nr 110, poz. 1166), do zadań Polskiego Komitetu Normalizacyjnego należy m.in.: "wydawanie i rozpowszechnianie na zasadzie wyłączności Polskich Norm i ich projektów oraz publikowanie i rozpowszechnianie norm europejskich i międzynarodowych, a także ich projektów" (Art. 7, ust. 2, p. 1).
Dlatego reprodukcja Polskich Norm w tym ich kopiowanie, może odbywać się jedynie za oficjalną zgodą PKN i tylko w uzasadnionych przypadkach (np. gdy oryginały norm ulegają w zakładzie szybkiemu zużyciu), przy czym kopie norm mogą służyć wyłącznie celom wewnętrznym przedsiębiorstwa.
Zabronione jest wykonywanie kopii norm w celach komercyjnych, ponieważ legalnymi normami są tylko ich oryginały opatrzone hologramem PKN.
Publikowanie i sprzedaż Polskich Norm nie posiadających powyższego oznaczenia jest niezgodne z aktualnie obowiązującym stanem prawnym i stanowi naruszenie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych co wiąże się z nałożeniem sankcji karnych. Wszelkich informacji o wykorzystaniu praw autorskich do Polskich Norm udziela Wydział Marketingu i Sprzedaży Biura PKN.

Kiedy stosowanie Polskich Norm jest obowiązkowe?

Zgodnie z ustawą o normalizacji z dnia 3 kwietnia 1993 r. (Dz. U. Nr 55, poz. 251 z późniejszymi zmianami) artykuł 19 ust. 1 stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne z zastrzeżeniami zawartymi w ust. 2 i 3, które mówią:
2. Ministrowie w sprawach należących do zakresu ich działania i po uzyskaniu opinii lub na wniosek Komitetu mogą w drodze rozporządzenia wprowadzić obowiązek stosowania Polskiej Normy, gdy dotyczy ona w szczególności:
   1) ochrony życia, zdrowia, mienia, bezpieczeństwa pracy i użytkowania,
   2) ochrony środowiska,
   3) wyrobów zamawianych przez organy państwowe.
3. Stosowanie Polskich Norm jest również obowiązkowe, jeżeli normy te zostaną powołane w ustawach.

Czy można stosować stare, wycofane Polskie Normy?

Tak, ale ten fakt powinien być uzgodniony między współpracującymi stronami (np. dostawca - odbiorca).
;"W normalizacji, u której podstaw leży dobrowolne stosowanie normy, faktu dezaktualizacji normy nie należy wiązać z prawnym zakazem stosowania normy wycofanej. [...] Zbiór norm wycofanych nie jest bowiem zbiorem norm, których stosowanie jest zakazane [...]. Normy wycofane tym różnią się od norm aktualnych, że prezentują mniej nowoczesne rozwiązania - z punktu widzenia postępu naukowo-technicznego - jednak rozwiązania te nie są błędne".

(U. Tepper, Normalizacja 6/2001,  Warszawa)

Co to jest powołanie datowane i niedatowane ?

Datowane powołanie się na normę w dokumencie normatywnym (tj. przepisie, normie, kodeksie postępowania, specyfikacji technicznej) oznacza powołanie się na normę w taki sposób, że jest ona identyfikowana jej numerem referencyjnym, obejmującym wskazanie roku lub daty publikacji (w Polsce dotyczy roku ustanowienia PN). W świetle tego powołania późniejsza nowelizacja normy powołanej oraz zmiany do tej normy nie mają zastosowania. Powołanie datowane stosuje się w szczególności w przypadku potrzeby odniesienia się do określonego rozdziału tablicy lub rysunku, zawartych w konkretnej publikacji normy. Niedatowane powołanie się na normę w dokumencie normatywnym oznacza powołanie się na normy w taki sposób, że jest ona identyfikowana jej numerem, bez wskazania roku lub daty publikacji. W przypadku takiego powołania się na normę ma zastosowanie ostatnie wydanie (łącznie ze zmianami) powołanej normy.

Czy wycofanie normy jest równoznaczne z jej unieważnieniem?

Wycofania normy nie można utożsamiać z unieważnieniem normy, które było działaniem właściwym jedynie dla poprzedniego systemu normalizacji. Unieważnienie normy powodowało bezpośredni skutek prawny polegający na zakazie stosowania - pod groźbą sankcji karnych - normy unieważnionej. Powodowało także wycofanie normy ze zbioru norm, który obejmował wyłącznie normy prawnie usankcjonowane. Norma wycofana mogła mieć już znaczenie tylko archiwalne.
W normalizacji, u której podstaw leży dobrowolne stosowanie normy wycofanie normy oznacza wyłączenie jej ze zbioru norm aktualnych ze względu na dezaktualizację jej treści.

Co to jest zasada "standstill" ?

Jest to wstrzymanie krajowych prac normalizacyjnych (bez względu na jakim etapie się znajdują), jeżeli podjęto w tym samym zakresie prace na poziomie europejskim lub międzynarodowym.

Jak można zostać członkiem Normalizacyjnej Komisji Problemowej?

Zgodnie z Zarządzeniem nr 5 Prezesa PKN z 12 kwietnia 1995 r. członków komisji powołuje Prezes Komitetu na wniosek dyrektora właściwego ZN z inicjatywy: zainteresowanych organów organizacji, przedsiębiorstw, instytucji i środowisk, przewodniczących komisji, Biura Komitetu

Z ilu członków może składać się Normalizacyjna Komisja Problemowa i kto może być członkiem?

Zgodnie z Zarządzeniem Prezesa PKN nr 5 z 12 kwietnia1995 r. Komisja składa się z nie mniej niż 10 i nie więcej niż 30 osób .W skład Komisji wchodzą: Przewodniczący, Zastępca Przewodniczącego powoływany w uzasadnionych przypadkach, Sekretarz NKP oraz reprezentanci środowisk zainteresowanych pracami danej komisji (przedstawiciele nauki, techniki, produkcji, handlu, użytkowników, związków zawodowych i organizacji konsumenckich oraz jednostek odpowiedzialnych za ochronę zdrowia, życia, mienia i środowiska) a także przedstawiciel Biura Komitetu (jeżeli nie pełni funkcji Sekretarza).

Przydatne adresy:

Księga Jakości:

Księga jakości jest drugim co do ważności dokumentem systemu zarządzania jakością. W języku angielskim nazywana jest quality manual, co możnaby przetłumaczyć jako
podręcznik jakości.

Takie tłumaczenie najlepiej pokazuje zastosowanie dokumentu. Istnieją trzy podejścia do pisania księgi jakości: wewnętrzne, zewnętrzne oraz mieszane. W podejściu wewnętrznym tworzy się księgę zarządzania jakością, która zawiera zwykle szczegółowe informacje dotyczące przedsiębiorstwa, w tym informacje poufne. Podejście zewnętrzne polega na stworzeniu księgi zapewnienia jakości, która zawiera tylko informacje jawne i może być przekazywana klientom jako informacja o działalności firmy. Można również napisać dwie wersje księgi jakości, mówimy wówczas o podejściu mieszanym. Należy zwrócić uwagę, aby obie księgi nie były sprzeczne.

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) opracowała normę-przewodnik do opracowywania ksiąg jakości, która ma na celu pomoc dla autorów. Jej stosowanie nie jest wymagane, lecz zalecane. Norma ta nosi numer ISO 10013, po zmianie ISO 9001 zaszła konieczność jej aktualizacji. Kolejna wersja tej normy jest w opracowaniu.

Księga jakości ma do spełnienia szereg zadań:

Forma przygotowania księgi jest dowolna, jednak należy ją podzielić na punkty i rozdziały w taki sposób, aby móc wykazać zdolność do zarządzania opisywanymi w nich wymaganiami w przedsiębiorstwie. Można więc opisywać system według procesów. W księdze opisane powinny zostać: system jakości, polityka, plany i cele jakości, definicje, zarządzanie jakością, wymagania (prawne, klientów, inne) i procedury.

Przygotowując się do napisania księgi, zespół projektowy powołany do tego zadania powinien w kolejności:

Po napisaniu księgi należy dodatkowo zweryfikować, czy wszystkie potrzebne dokumenty zostały dołączone, sprawdzić jej kompletność, odpowiedniość oraz organizację. Księga jakości powinna być jasno i poprawnie pod względem językowym napisana oraz łatwa do zrozumienia dla pracowników. Księgę jakości pisze się zwykle jako ostatni dokument systemu jakości. Dzięki temu uniknąć można poprawek w trakcie opisywania procedur. Tab. XX zawiera przykładową strukturę księgi jakości.

Tab. XX. Przykładowa struktura księgi jakości

  1. Tytuł

  2. Spis treści

  3. Zakres księgi jakości

  4. Wyłączenia

  5. Wprowadzenie (opis zawartości księgi)

  6. Przedstawienie organizacji

  7. Struktura organizacyjna

  8. Polityka jakości

  9. Lista celów jakości

  10. Procedury (lista lub treść)

  11. Definicje i terminy

  12. Opis elementów systemu jakości

Księga jakości powinna posiadać stronę wstępną, na której znajdą się podpisy osób sprawdzających i zatwierdzających dokument, numer wersji oraz datę wydania, opis sposobu inicjacji i wprowadzania zmian, charakter wewnętrzny lub zewnętrzny.

Przedstawienie organizacji (pkt.6) powinno zawierać nazwę, dane teleadresowe (szczególnie w przypadku księgi zewnętrznej), wyjaśnienie charakteru i rodzaju działalności oraz krótką historię wraz z posiadanym doświadczeniem. Punkt ten związany jest z kolejnym - strukturą organizacyjną (pkt.7), który oprócz schematu powinien opisywać stanowiska i działy mające wpływ na jakość wraz z określeniem ich odpowiedzialności. Wskazać należy także poziomy komunikacji i raportowania.

Cele jakości (pkt.9) powinny zostać wypisane wraz z wyjaśnieniem jak polityka jakości oraz cele są zrozumiane i stosowane przez wszystkich pracowników. Należy sprawdzić, czy cele są spójne z polityką.

Znaczna część księgi jakości powinna być poświęcona opisowi elementów systemu jakości (pkt.12). Należy opisać w jaki sposób każde z wymagań systemu jakości jest spełniane oraz w jaki sposób elementy systemu będą monitorowane i nadzorowane. Przedstawiając wymagania można przyjąć strukturę normy lub wypisać je w inny sposób, np. według zidentyfikowanych procesów działających w firmie. Pierwszy sposób będzie łatwiejszy dla auditora, drugi dla pracowników.

Opracowana księga jakości powinna zostać sprawdzona przez trzy grupy osób związanych z wdrożeniem systemu: ekspertów, użytkowników oraz kierownictwo. Przy pisaniu księgi po raz pierwszy, dobrze jest poprosić o pomoc konsultanta, gdyż wskaże on elementy, na które auditorzy będą zwracać szczególną uwagę. Auditor przygotowanie do certyfikacji zaczyna bowiem właśnie od księgi.

Księga jakości oraz jej zmiany powinny być nadzorowane zgodnie z zasadami normy ISO 9001 dotyczącymi nadzoru nad dokumentacją.

International Food Standard. Jest to standard opracowany przez detalistów niemieckich zrzeszonych w HDE (Haupterband des Deutchen Einzelhandels E.V. Germany - Niemiecka Federacja Sprzedawców detalicznych) oraz detalistów francuskich zrzeszonych w FCD (Federation des Enterprises du Commerce et de la Distribution - Francuska Federacja Sprzedawców Detalicznych i Hurtowych.

Przy opracowaniu IFS zbadano, między innymi Codex Alimentarius, normy ISO, normy już istniejące (np. BRC, SQF, NSAI) oraz wyłaniające się problemy zdrowotne (w tym ostrzeżenia alergiczne).

IFS precyzuje czynności związane ze zwalnianiem wyrobu, jego analizą czy postępowaniem z wyrobem niezgodnym oraz określa wymagania w stosunku do działań korygujących.

Europejscy handlowcy oraz detaliści opracowali kluczowe elementy dla globalnego wzorca i przyjęli powyższe kryteria bezpieczeństwa żywności. Są one sprawdzane i oceniane na podstawie regularnych auditów. Audit zewnętrzny i certyfikat IFS są traktowane przez sieci handlowe jako własną weryfikację dostawcy.

Global Standard Food to standard Brytyjskiego Konsorcjum Detalistów (British Retail Consortium). Skierowany jest do producentów żywności, szczególnie zainteresowanych współpracą z sieciami handlowymi traktującymi certyfikat BRC jako własną weryfikację dostawców.

BRC podobnie jak normy serii ISO 9000 skupia uwagę na potrzebach i oczekiwaniach klienta, wymaga regularnych przeglądów i auditów wewnętrznych w obszarach mających krytyczny wpływ na bezpieczeństwo. Nakłada obowiązek nadzorowania zakupów, akceptacji monitorowania dostawców, opracowania procedur wykazujących zgodność systemu z wytycznymi BRC oraz nadzorowania dokumentacji.Wymaga ponadto sporządzenia specyfikacji surowców i wyrobów gotowych, opracowania systemu identyfikowalności (od źródła surowców po wyrób gotowy) czy zarządzania reklamacjami.

BRC określa również warunki przeprowadzania procesów produkcyjnych oraz wymagania stojące przed personelem.

IFS

Co to jest IFS?

Pojawienie się na rynku żywnościowym wyrobów sprzedawanych pod tzw. "własną marką" sieci handlowych stworzyło zupełnie nową sytuację.

Po pierwsze właściciel ?marki własnej" (sieć handlowa/hurtownik) jest utożsamiany przez konsumenta z producentem wyrobu. Po drugie wzrost prawnej odpowiedzialności sieci za produkt sprzedawany pod marką własną, co oznacza, że konsekwencje ?wątpliwej jakości" mogą zostać przeniesione na całą markę sieciową oraz oferowane produkty

Celem zapewnienia bezpiecznej, powtarzalnej jakości wyrobów sprzedawanych pod ?marką własną" niemieccy i francuscy hurtownicy, (HDE TradeService, FCD) opracowali i wdrożyli Międzynarodowy Standard Żywności (International Food Standard IFS) jako narzędzie do przeprowadzania auditów w zakładach produkujących żywność pod marką własną sieci.

Zamierzeniem standardu jest redukcja kosztów i wprowadzenie przejrzystości w całym łańcuchu dostaw.

Celem standardu jest wdrożenie systemu bazowej ewaluacji dla wytwórców produktów wytwarzających wyroby pod marką własną sieci z ujednoliconymi wymaganiami, jednolicie prowadzonymi auditami, które będą akceptowane przez wszystkie zainteresowane strony (handel, producentów żywności i jednostki certyfikacyjne).

Standard IFS określa również wymagania w stosunku do jednostek certyfikujących, sposobu przeprowadzenia auditu oraz kwalifikacji auditorów.

Jakie obszary obejmują wymagania IFS?

IFS definiuje kryteria z zakresu systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, dobrych praktyk produkcyjnych (GMP) oraz HACCP

Wymagania standardu ujęto w 5 rozdziałów:

W jaki sposób uzyskać certyfikat IFS ?

Po zapoznaniu się z wymaganiami IFS należy skontaktować się z jednostką certyfikującą posiadającą akredytację na normę EN 45011.

Po podpisaniu kontraktu pomiędzy Państwa Firmą i jednostką certyfikującą w dogodnym dla Państwa terminie odbywa się audit.

Inspekcja zakładu zgodnie ze standardem IFS różni się znacznie od auditów prowadzonych na zgodność z ISO 9001;2000 czy Codex Alimentarius.

Auditor ma za zadanie ocenić, w jakim stopniu zakład wdrożył każde z postawionych w standardzie wymagań. Ta ocena jest przeliczana na wynik punktowy, który koresponduje z finalnym wynikiem auditu.

Certyfikat IFS można uzyskać na poziomie podstawowym lub na poziomie wyższym

BRC Global Standard Food

BRC jest skrótem oznaczającym British Retail Consortium (BRC), organizację skupiającą sieci handlowe w Wielkiej Brytanii, która opracowała standard dla zakładów spożywczych dostarczających produkty pod marką handlową do sieci brytyjskich hipermarketów.

W 1998 roku brytyjscy handlowcy działający w ramach BRC, na podstawie własnych wymagań opracowali i opublikowali „BRC Food Technical Standard". Obecna jego nazwa to: BRC Global Standard - Food. Nowa, czwarta edycja obowiązuje od 1 lipca 2005r.

Jakie korzyści może przynieść certyfikacja BRC Global Standard - Food?

Producenci żywności, którzy dostarczają produkty do sieci handlowych muszą spełniać wymagania standardu.

Opracowanie w 1998 roku jednego standardu miało na celu określenie jednolitych zasad postępowania, uniknięcie powielania wymagań, których spełnienia oczekiwali poszczególni handlowcy oraz wyeliminowanie wielu nieporozumień pojawiających się wokół tych wymagań. Dodatkowe korzyści związane z wdrożeniem standardu to:

W jaki sposób uzyskać certyfikat BRC Global Standard - Food?

Inspekcja zakładu zgodnie ze standardem BRC różni się znacznie od auditu Systemu Zarządzania Jakością.

Inspektor ma za zadanie ocenić, czy zakład skutecznie wdrożył wymagania zawarte w standardzie i w zależności od ilości oraz wagi stwierdzonych niezgodności wystawić odpowiednią ocenę, która determinuje częstotliwość przeprowadzania wizyt odnowieniowych lub możliwość wystawienia certyfikatu.

Certyfikacja BRC może być przeprowadzana jedynie przez niezależną i kompetentną organizację, która otrzymała akredytację na zgodność postępowania z wymaganiami zawartymi w normie EN 45011. W zakresie certyfikacji BRC, LRQA jest akredytowane przez UKAS.

Podstawowe dane o normie BRC Global Standard - Food.

Standard BRC obejmuje następujące obszary:

  1. System HACCP - wdrożony zgodnie z 7 zasadami Codex Alimentarius

  2. Udokumentowany System Zarządzania Jakością

  3. Zapewnienie właściwego środowiska produkcji (tzn. wdrożenie zasad GMP i GHP)

  4. Kontrola Produktu

  5. Kontrola Procesu

  6. Personel

W obecnej wersji standardu, 10 rozdziałów uznano za podstawowe. Stwierdzenie niezgodności krytycznych lub większych w tych obszarach uniemożliwia wystawienie certyfikatu i wymusza ponowne przeprowadzenie oceny.

Podstawowe rozdziały to:

1. HACCP

2.1 System Zarządzania Jakością - wymagania ogólne

2.9 Audit wewnętrzny

2.12 Działania korygujące

2.13 Identyfikowalność

3.2.1 Plan zakładu, przepływ materiałów

3.8 Utrzymanie higieny i czystości

4.2 Postępowanie ze specyficznymi materiałami

5.1 Kontrola niektórych procesów

6.1 Szkolenia