The Poker Mindset

Ian Taylor, Matthiew Hilger

1

„Poker to kombinacja szczęścia i umiejętności. Większość sądzi, iż trudno osiągnąć odpowiednią technikę gry, ale oni się mylą. Sztuka w pokerze polega na poradzeniu sobie ze szczęściem.” Jessie May

Co to jest tilt?
Jako tilt określa się zachowanie, przy którym gracz gra słabiej od swoich możliwości. Wpadnięcie w tilt oznacza, że gra owego gracza w pewnym stopniu stała się gorsza. Definicja ta jest wprawdzie prosta, ale posiada wiele niuansów oraz jest wielowarstwowa.

Uwaga, słaba gra nie oznacza automatycznie tiltu, gdyż wielu graczy gra słabo, gdyż są oni słabi i nie znajdują się pod wpływem tiltu. Tilt oznacza, że dany gracz może lepiej grać ze względu na swoje umiejętności, ale z jakiegoś powodu nie może w danej chwili wykrzesać z siebie najlepszej gry.

Najbardziej popularne pojęcia tiltu rozpowszechnione wśród pokerzystów, to:
- Tilt oznacza stratę żetonów na skutek niekontrolowanego betowania lub podbijania ze względu na rozdrażnienie lub złość,
- Tilt oznacza rozgrywanie zbyt dużej ilości rąk oraz sprawdzanie z marginalnymi układami.

Oba punkty są brzmią wprawdzie rozsądnie, ale są one trochę zawężonym spojrzeniem na zagadnienie tiltu. Tilt oznacza bowiem każde odchylenie od optymalnej gry i nie zawsze są to znaczne odchylenia.

Tilt ma różne powody i jego oddziaływanie może być również zróżnicowane. Oddziaływanie na grę zależy od kilku czynników:
- rodzaj tiltu: istnieje kilka rodzajów tiltu, z czego niektóre mają większy wpływ na bankroll, niż inne,
- gwałtowność: nawet ten sam rodzaj tiltu może wywołać różne skutki na bankroll, w zależności od jego nasilenia,
- czas trwania: wysokość strat spowodowanych tiltem zależy wprost proporcjonalnie od czasu jego trwania,
- odmiana gry: w ogólności, tilt może spowodować większe straty u graczy grających no-limit lub pot-limit, gdyż mają oni możliwość operowania większymi zakładami.

Wielu graczy spełnia techniczne założenia, aby wygrywać, ale ich braki w mindsecie przeszkadzają im w grze ukoronowanej sukcesami. Jako efekt końcowy, tracą oni wszystkie swoje wygrane na skutek tiltu.

Dlaczego gracze wpadają w tilt?
Trudno odpowiedzieć na to pytanie, gdyż każdy gracz jest inny i może wpaść w tilt z całkiem różnych powodów. To, co jednego wyprowadza z równowagi, dla innego jest błahostką.

Tilt często, ale nie zawsze, jest cofnięciem się gracza do jego starych nawyków, gdy był początkującym pokerzystą. Gracz gra mniej zdyscyplinowanie i nie kontroluje swojej gry, a zamiast tego jego posunięcia są impulsywne.

Początkujący gracze instynktownie rozgrywają zbyt wiele rąk, gdyż myślą, iż sensem pokera jest wygranie jak największej ilości rozdań. Potrzeba wiele dyscypliny i doświadczenia, aby zrozumieć, że sensem pokera jest wygrywanie pieniędzy, a nie dużej ilości rozdań.
Początkujący gracze zachowują się poza tym pasywnie i nie chcą ponosić ryzyka starając się jak najtaniej dojść do showdownu, aby przekonać się, czy wygrali. Również w tym przypadku potrzeba wiele dyscypliny, aby zrozumieć znaczenie agresywności w czasie gry.
Początkujący gracze skłaniają się do nieuwzględniania wszystkich zmiennych podczas rozdania. Przeważnie grają oni jedynie swoje ręce, nie zwracając uwagi na to, co się dzieje przy stole i jak reagują oponenci.

Tilt tradycyjnie określa się jako emocjonalną reakcje na czynniki zewnętrzne. Zgodnie z tym stwierdzeniem gracz wpada w tilt ze względu na bed beat, na przegranie dużej puli lub większej ilości pieniędzy. Nie jest to jednak w pełni prawdą. Wprawdzie czynniki te są najczęstszymi powodami tiltu, ale obok nich mogą wystąpić również inne przyczyny:
- każdy stan emocjonalny (nie tylko złość lub depresja),
- wyczerpanie lub zmęczenie,
- nuda,
- dziwnie przebiegająca partia,
- anormalna seria wydarzeń,
- alkohol.

Innymi słowy, przed tiltem należy się mieć na baczności nie tylko, gdy coś nie idzie, lecz zawsze.

Poker można porównać do ciągłej walki pomiędzy głową i sercem. Z jednej strony serce podpowiada emocjonalne reakcje na grę, a drugiej strony głowa nakazuje grę z rozsądkiem.

W normalnych warunkach, u większości graczy przeważnie głowa decyduje przy podejmowaniu decyzji. Jednakże drugi głos jest zawsze obecny i nakazuje drogę w innym kierunku.

U niektórych graczy ten drugi głos jest trochę przytłumiony i dlatego rzadziej wpadają oni w tilt. Głos ten jest w normalnych warunkach cichy, ale jeżeli coś się wydarzy, przybiera on na sile powodując pierwsze objawy tiltu. Następujące wydarzenia mogą mieć wpływ na nasilenie się głosu serca:
- bed beat, po którym serce dodaje animuszu do zwiększenia ryzyka,
- gra na wyższym limicie niż normalny, gdzie serce podkreśla większe obciążenie bankrolla i nakazuje ostrożniejszą grę,
- nuda, w czasie której po każdym spasowaniu poświęca się czas na inne rzeczy, zamiast na obserwacje przeciwników,
- maniak przy stole, gdy serce nakazuje, aby mu się wciąż przeciwstawiać i ciągle przebijać, aby pokazać, kto rządzi przy stole.

2

Różne typy tiltu
Istnieje sześć różnych typów tiltu podzielonych ze względu na oddziaływanie na grę. Niektóre z nich są bardziej niebezpieczne, inne mniej.

Tilt loose
Jest on prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym typem tiltu, w czasie którego przed flopem rozgrywa się zbyt wiele rąk, a na flopie mało rąk jest pasowanych. Jest on dlatego tak powszechny, gdyż tilt ten uosabia styl gry, którym chciałoby grać większość pokerzystów. Przeważnie większość graczy chce przed flopem grać więcej rąk, niż opisuje to strategia i dlatego wystarcza jedynie niewielki impuls, aby właśnie tak robić.
Istnieje wiele powodów wywołujących ten typ tiltu:
- próba uzyskania zrównoważonego wyniku: jeżeli gracz ma ujemny wynik sesji, to może słaniać się do uzyskania zrównoważonego wyniku. W tym celu gra więcej rąk spekulacyjnych, co często prowadzi go do trudnych sytuacji na flopie, gdzie podejmuje błędne decyzje.
- zniechęcenie: po serii bed beatów niektórzy gracze skłaniają się do rozgrywania zbyt dużej ilości rąk lub dobierania do drawów bez odpowiednich pot oddsów.
- brak cierpliwości: zdarza się podczas faz, gdy karta nie idzie, wówczas niektórym graczom 72o wydaje się monsterem.
- przesadne mniemanie o sobie: zdarza się podczas faz, gdy karta szczególnie dobrze idzie. Wówczas niektórzy gracze uważają się za niepokonanych i swoje wyniki przypisują swoim umiejętnościom, zamiast dobrej passie. W takim przypadku rozgrywają zbyt wiele rąk przed flopem sądząc, że uda im się ograć przeciwnika na flopie.

Szkody wywołane tym typem tiltu zależą od tego, jak loose staje się gra oraz od długości jego trwania. Jeżeli gra danego gracza jedynie niewiele odbiega od jego normalnej gry, to tilt taki może mniej kosztować, jeżeli natomiast przebiega on bardziej gwałtownie, to może się on przyczynić nawet do utraty całego bankrolla.

Pasywny tilt
Pasywny tilt jest cichym wrogiem każdego pokerzysty. Może się on niezauważony wkraść w grę. I jeżeli już raz wkradł się w grę, to trudno go odkryć. Polega na tym, że zamiast w odpowiednich sytuacjach betować lub podbijać, gracz stosuje zagrania check lub sprawdza. Tilt ten objawia się przede wszystkim w grze po flopie, gdyż agresywna gra przed flopem z reguły jest automatyczna. Ten rodzaj tiltu jest wywołany prawie zawsze poprzez brak zaufania w samego siebie. Najczęstszymi jego powodami są:
- zła passa: źle przebiegająca sesja może prowadzić do tego, iż gra staje się pasywna, gdyż gracz sądzi, że jego przeciwnik zawsze trafi swojego drawa.
- nowy limit: początki na nowym limicie objawiają się całkiem innymi kwotami, co może sprawić, że wysokość podbicia przeraża gracza.
- niewystarczający bankroll: zbyt niski bankroll może prowadzić do pasywnej gry z obawy przed utratą całego kapitału.

Największy problem przy pasywnym tilcie polega na tym, że może on zostać nieodkryty przez stosunkowo długi czas. Ma to miejsce szczególnie wtedy, gdy jego przyczyną była zła passa. Tilt tego rodzaju utrzymuje się sam przy życiu i zanim gracz to spostrzeże, staje się on pasywnym murkiem z negatywna wartością oczekiwaną.

Formalny tilt
Oznacza on, że gracz postępuje ściśle według wskazówek z książek i nie jest w stenie dopasować się do danej partii. W sumie można to traktować jak grę na autopilocie, podczas której gracz w zbyt słabo analizuje sytuacje. Przykładem może być pasowanie wszystkich średnich rąk na buttonie, pomimo graczy tight na blindach. Niektórzy nie traktują go jako tilt, ale jest on z pewnością jedna z odmian. Jeżeli gracz pozwala odwrócić swoją uwagę od gry i nie dopasowuje się do danej partii, to może on być na formalnym tilcie. Najczęstszymi powodami tego tiltu mogą być:
- nuda: nuda powoduje, że myśli wędrują gdzieś indziej i nie pozwalają na skoncentrowanie się na grze. Jeżeli gracz zaczyna się nudzić, to może zacząć grać zmniejszając swój wysiłek umysłowy, co prowadzi do błędnej oceny sytuacji i braku dopasowania się do niej.
- zmęczenie: zmęczenie powoduje mniejszą koncentrację. Brak koncentracji prowadzi do rozgrywania własnych kart, bez zwracania uwagi na przeciwników.
- odwrócenie uwagi: jeżeli czynniki zewnętrzne odwracają uwagę gracza, to zmniejsza to jego koncentrację.
- lekceważenie przeciwnika: czasami brak respektu przed oponentem może prowadzić do formalnego tiltu. Najlepszym przykładem jest tutaj zejście na niższy limit i sądzenie, że gracze tam grający słabiej grają.

Największym niebezpieczeństwem formalnego tiltu jest fakt, że wpływa on na wszystkie decyzje i może wkraść się do gry stając się naturalną tendencją.

Agresywny tilt
Gracz na agresywnym tilcie przesadnie rozgrywa swoje ręce, betując lub podbijając w sytuacjach, w których powinien grać check lub sprawdzić. Powody agresywnego tiltu w rzeczywistości dotyczą jedynie niewielu graczy, ale podejrzani kandydaci są tym bardziej zagrożeni. Poniżej kilka powodów:
- poddanie samego siebie: czasami gracz wpada w tego rodzaju stan emocjonalny (złość, depresja), że osiągnięte wyniki nie grają dla niego żadnej roli. Są oni w takim stanie, że straty już znajdują się poza granicą bólu. W zasadzie w każdej puli marnotrawią oni swoje żetony nie troszcząc się o nic.
- zemsta: podczas pewnej gry jakiś gracz mógł coś uczynić, co niezmiernie zdenerwowało naszego kandydata aż do tego stopnia, że bezwzględnie chce się on zrewanżować. W takim wypadku pojawia się niebezpieczeństwo, że rozdania będą przebiegały bardziej agresywnie, aby pokazać, kto ma większy autorytet przy stole.
- odreagowanie: czasami wydaje się graczom, że muszą grać bardzo agresywnie. Często jest to reakcja na negatywne wpływy zewnętrzne, które powodują wzmożoną agresję.

Z jednej strony, agresywny tilt trwa z reguły krótko. Z drugiej jednak strony, jest on najbardziej niebezpieczny z wymienionych form tiltu ze względu na swoją gwałtowność i ilość straconych pieniędzy w krótkim czasie. Szczególnie niebezpieczny jest on wtedy, kiedy pojawi się w kombinacji z tiltem loose. Zdarza się to przede wszystkim wtedy, jeżeli gracz się poddał i obojętne mu są jego wyniki.

Tilt tight
Gracz znajdujący się na tilcie tight zbyt często pasuje. Nie gra przed flopem wielu rąk, które mają pozytywną wartość oczekiwaną oraz po flopie poddaje zbyt wiele silnych drawów i pasuje zbyt wiele rąk gotowych. Tilt ten jest jedną z rzadszych form tiltu, gdyż nie ma zbyt wielu graczy, którym przysparza radość gra tight w pokera. Powodami tego tiltu mogą być następujące sytuacje:
- podobne powody jak w przypadku pasywnego tiltu: te dwa typy tiltu są ze sobą spokrewnione, gdyż bazują na zbyt niskiej samoocenie. Jeżeli gracz przeszedł właśnie dłuższą serie porażek, wszedł na wyższy limit lub gra przy stołach nieodpowiadających jego bankrollowi, to powinien mieć się na baczności, gdyż znaczne jest niebezpieczeństwo tiltu tight.
- chęć zabezpieczenia zysku: niektórzy gracze próbują zabezpieczyć swoje wygrane, jeżeli są na plusie. Grają wówczas w niewielu pukach, nawet jeżeli mają bardzo silne ręce. Sytuacja ta nasila się, jeżeli gracz po dobrej passie chce odejść od stołu i czeka tylko na dojście do pozycji blindów.
- złe wspomnienia kojarzone z pewną ręką: jeżeli gracz miał złe doświadczenia z pewną ręką lub grupą rąk, to traci on zaufanie do niej i nie rozgrywa jej więcej. Przykładem może być wielokrotnie nie trafiony draw do koloru, co może prowadzić do jego pasywnego rozgrywania, bądź do natychmiastowego pasowania.

Jest to jeden z mniej niebezpiecznych tiltów, gdyż nie inwestując pieniędzy w rozdanie nie można ich stracić. Jedyny problem polega na tym, że gracz znajdujący się pod wpływem tiltu tight może zbyt często pasować na riverze, co skutkuje stratą znacznej części pieniędzy.

Tilt FPS „fancy-play-syndrom”
Fancy-play-syndrom oznacza używanie zagrań zbyt skomplikowanych lub dziwnych. Wprawdzie idea leżąca u podstaw używania takich zagrań jest dobra, to czasami lepiej byłoby granie pokera prostoliniowego. Często zdarza się to jednorazowo, ale czasami gracze starają używać zbyt dużej ilości wyszukanych zagrań w krótkim czasie. Typowymi przykładami są zbyt częste blefy oraz slow play. Problem polega na tym, że zbyt częste używanie ego rodzaju zagrań powoduje, że znika efekt zaskoczenia. Ten rodzaj tiltu może zostać wywołany poprzez następujące punkty:
- zbyt wysokie mniemanie o sobie: zdarza się to przede wszystkim podczas dobrej passy, kiedy to gracz sądzi, że wszystko się uda i zaczyna stosować coraz bardziej wyszukane sztuczki.
- próba wymuszenia pewnych rzeczy: to z kolei ma miejsce podczas złej passy, kiedy to gracz nie otrzymuje dobrych kart i próbuje blefować starając się w ten sposób coś wygrać.
- niekorzystny stół: jeżeli gracz zasiada do stołu z dużą liczbą dobrych graczy, to stara się podjąć wyzwanie, zamiast po prostu odejść od stołu. Gracze wówczas zbyt często blefują lub grają slow play.

Ten rodzaj tiltu jest mało rozpowszechniony, ale niektórzy gracze są na niego szczególnie podatni. Używanie wymyślnych zagrań nie jest szkodliwe, o ile posiada solidne strategiczne fundamenty. Tilt FPS jest trudny do wykrycia i z tego powodu może negatywnie wpływać na wygrane.

Zanim rozpocznie się walkę z tiltem, należy najpierw ustalić rodzaj tiltu, w który najczęściej się wpada oraz jego przyczyny.

3

Jak przygotować się na tilt i jak mu zapobiec

Tilt nie jest zjawiskiem jednowymiarowym i nie należy sobie go wyobrażać w ten sposób, że albo gra się dobrze, albo źle. Dużo bardziej trafnym porównaniem byłoby wyobrażenie sobie koła, gdzie w środku znajduje się punkt optymalnej gry, a na okręgu umieszczone są różne rodzaje tiltu. Zadaniem gracza jest pozostanie w środku koła pomimo tego, że różne siły ciągną go w różne strony okręgu. Należy panować nad grą, aby nie grać zbyt loose, zbyt tight, zbyt agresywnie lub pasywnie. Cały czas trwania partii należy używać wszelkich dostępnych środków, aby zwiększyć swoją koncentrację. Uniknięcie tiltu jest ciągłym balansem.

Walka przeciwko tiltowi przebiega w trzech stopniach. Pierwszy polega na podjęciu działań, aby zminimalizować ryzyko tiltu. Drugim stopniem jest nauczenie się, kiedy jest się pod wpływem tiltu. Trzecim stopniem jest podjęcie odpowiednich działań, jeżeli już się jest pod wpływem tiltu. Istnieje kilka sposobów na zminimalizowanie ryzyka wpadnięcia w tilt. Oto niektóre z nich.
Posiadanie wystarczającego bankrolla
Posiadanie wystarczającego bankrolla jest nie tylko podstawą pokera uwieńczonego sukcesami, lecz może chronić przed tiltem. Posiadanie solidnego bankrolla może dać uczucie bezpieczeństwa oraz może dopomóc w lepszym poradzeniu sobie ze stratami. Dzięki temu zmniejsza się presja, pod którą gracz się znajduje, a mniejsza presja przyczynia się do obniżenia ryzyka tiltu.
Staranne dobranie czasów gry
Nie graj, jeżeli nie masz dobrego nastroju.
Nie graj, jeżeli jesteś zajęty jakimś problemem.
Nie graj, jeżeli jesteś zmęczony.
Nie graj, jeżeli nie możesz się w 100% skoncentrować.

Są to proste rady, których należy przestrzegać. W idealnym przypadku w pokera można grać, jeżeli jest się w dobrym nastroju, całkowicie wypoczętym i nic nie przeszkadza w skoncentrowaniu się na grze. Należy unikać używania gry w pokera jako rozwiązanie dla niektórych problemów. Wprawdzie wielu graczy gra w pokera dla odprężenia, ale nie należy tego robić, jeżeli coś rzeczywiście leży na wątrobie.
Nie zwracaj uwagi na wyniki pojedynczej sesji
Wielu graczy popełnia błąd i na bieżąco obserwuje swoje wyniki aktualnej sesji. Nie pomaga to polepszeniu gry, gdyż dobra decyzja zawsze pozostanie dobra decyzją niezależnie od wyników osiągniętych podczas sesji. Obserwacja wyników może przyczynić się do tiltu, szczególnie wtedy, jeżeli sesja nie przebiega pomyślnie.
Traktuj każdą decyzję osobno
Każda decyzja powinna zostać podjęta z zamiarem długoterminowego zwiększenia zysku. Jeżeli coś innego odgrywa pewną rolę przy podejmowaniu decyzji, to gracz znajduje się prawdopodobnie pod wpływem tiltu. Każda decyzja powinna być podejmowana niezależnie od wcześniejszych wydarzeń, wcześniejsze bed beaty nie powinny mieć żadnego znaczenia przy podejmowaniu aktualnej decyzji. Nie oznacza to jednak, że należy zapomnieć o tym, jak grali przeciwnicy. Informacje te powinny zostać użyte, aby podjąć lepszą decyzję, a nie jako wymówka nieudanego zagrania.
Odpowiedni stosunek do przeciwnika
Czasami używa się przenośni, że gra w pokera równa się bitwie lub wojnie, a oponenci, to wrogowie gracza. Z drugiej jednak strony, oponenci nie powinni być wrogami. Są oni częścią składową gry, która polega na tym, aby wygrać od nich jak najwięcej pieniędzy, a nie ich pokonać. Dokonać można tego tylko poprzez podejmowanie właściwych decyzji.
Jedynym, który może przeszkadzać w podejmowaniu właściwych decyzji podczas partii pokera, jest sam gracz.
Siadając do stołu, zostaw swoje ego w domu i nie traktuj oponentów jako wrogów.

Jak rozpoznać tilt

Pierwszym krokiem w walce z tiltem było podjęcie odpowiednich środków zapobiegawczych. Jeżeli jednak się to nie powiodło, to należy przystąpić do drugiej fazy, czyli do rozpoznania, że gra się pod wpływem tiltu. Nie jest to trywialne zadanie. Z jednej strony zmiana w grze może być bardzo subtelna i trudna do zauważenia, a z drugiej strony, emocjonalny stan gracza może być tak naładowany, iż nie jest on w stanie obiektywnie oceniać swoje zachowanie przy stole.

Podczas gry w pokera należy cały czas zwracać uwagę na oznaki tiltu. Przede wszystkim należy zwracać uwagę na następujące czynniki:
- emocje: w jakim jestem stanie emocjonalnym? Jestem szczególnie smutny, rozzłoszczony, przygnębiony, zdeprymowany lub być może jeszcze coś innego? Stan emocjonalny może być powiązany z pokerem lub nie. Nawet jeżeli gracz sądzi, że nie ma to wpływu na jego grę, to przeważnie się myli.
- zła gra: czasami zdarza się, że gracz sam jest w stanie rozpoznać, że jego gra stała się gorsza. Czasami zdarza się, że gracz potrafi rozpoznać złe zagranie z poprzedniego rozdania, są to pierwsze oznaki tiltu, Należy wtedy przejść do trzeciego stopnia, mianowicie do przezwyciężenia tiltu. Jednakże należy ostrożnie definiować złe zagranie, gdyż czasami zostało ono użyte z całkiem innego powodu, którego gracz nie może sobie przypomnieć.
- upór: jeżeli gracz spostrzeże, że wykonał pewne zagranie nie z powodu zwiększenia wartości oczekiwanej, to być może jest on na tilcie. Jeżeli pojawiały się myśli rodzaju:
powinienem spasować, ale ...,
mam stratę w sesji, dlatego ...,
on mnie denerwuje, dlatego ...,
miałem złą passę, więc ...
to z dużym prawdopodobieństwem gracz jest pod wpływem tiltu.
- spadek koncentracji: jeżeli gracz cały czas myśli o czymś innym, niż o pokerze, o swojej kolejności podczas partii jest cały czas informowany dźwiękiem z komputera lub gra nie sprawia mu przyjemności, to jest on przypuszczalnie pod wpływem tiltu.
- brak konsekwencji: jeżeli gracz podejmuje inną decyzję w takich samych okolicznościach, to należy się zastanowić, czy ma ku temu wystarczający powód. Jeżeli tak nie jest, to jest on pod wpływem tiltu.
- reakcje innych graczy: jeżeli gracz zauważa, że przeciwnicy nagle zmienili swoje zachowanie w stosunku do niego i znajduje się on w centrum ich zainteresowania, to jest on prawdopodobnie pod wpływem tiltu.

Jeżeli gracz zauważy jeden z wymienionych punktów, to albo znajduje się pod wpływem tiltu, albo istnieje przypuszczenie, że znajduje się pod wpływem tiltu. Jeżeli gracz nie jest pewien, czy gra pod wpływem tiltu, to lepiej jest założyć, że jest się pod wpływem tiltu i podjąć odpowiednie środki do jego przezwyciężenia.

Przezwyciężenie tiltu

Jeżeli gracz stwierdzi, że gra pod wpływem tiltu, to jedyną rozsądną rzeczą jest zaprzestanie gry.

Zasad ta jest bardzo prosta, ale dla wielu graczy zbyt trudna do zrealizowania. Szukają oni wymówki, aby grać dalej, lecz w ten sposób zwiększają swoje straty. Gra pod wpływem tiltu jest możliwa i możliwe jest wygrywanie podczas tiltu, ale niesie ze sobą znaczne ryzyko, gdyż:
- gracze skłaniają się do przeceniania swojej przewagi nad oponentami,
- trudno określić rozmiary tiltu,
- tilt bardzo często eskaluje podczas trwania sesji.
Gra pod wpływem tiltu jest bardzo ryzykowna. Jeżeli gracz stwierdzi u siebie pierwsze oznaki, to powinien natychmiast przestać grać i cieszyć się, że odpowiednio wcześnie się na tym złapał.

4

Zwycięski strateg szuka walki dopiero wtedy, gdy już wygrał, a skazany na porażkę najpierw walczy i dopiero później rozgląda się za zwycięstwem.
Sun Tzu

Poker mindset

Poker mindset składa się z siedmiu podstawowych zasad, które każdy pokerzysta niezależnie od wariantu, limitu lub swoich umiejętności powinien opanować. Są to:
- zrozumienie i akceptacja pokerowych realiów,
- długoterminowa gra,
- nacisk na podejmowanie prawidłowych decyzji, a nie na wygrane pieniężne,
- nie przywiązywanie wartości do pieniędzy,
- pozostawienie swojego ego w domu,
- nie podejmowanie decyzji pod wpływem emocji,
- nieustanna analiza i poprawa gry.

Zrozumienie i akceptacja pokerowych realiów
Klucz do zrozumienia pokera polega na dostrzeżeniu w nim cech zarówno z ruletki i z szachów, ale jednocześnie punktów, które różnią te gry. Każdy pokerzysta odnoszący sukcesy powinien znać następujące „pięć pokerowych realiów”.

- poker to gra, w której zarówno szczęście jak i umiejętności odgrywają pewną rolę: Odwieczna kłótnia o to, czy poker to gra opierająca się na szczęściu, czy na umiejętnościach. Ponieważ każde rozdanie oznacza nowy początek, wydawałoby się, że gra polega na tym, aby wygrać każde rozdanie. W każdym rozdaniu gracze otrzymują przypadkowe karty oraz na stole również pojawiają się przypadkowe karty.

Jeżeli jednak spojrzy się bliżej na grę, to można dostrzec ukryty element, który zależy od umiejętności. W pokerze nie chodzi bowiem o to, aby wygrać jak największą ilość rozdań, lecz jak najwięcej pieniędzy. Z tego powodu, iż w każdym rozdaniu jest tylko jeden zwycięzca, najbardziej opłaca się odczekać dogodny moment i rozgrywać jedynie te ręce, w których ma się przewagę.

W zasadzie można by powiedzieć, że dobrzy gracze z reguły rozgrywają mniej rozdań, ale za to wygrywają więcej pieniędzy.

Kolejnym elementem wymagającym pewnych umiejętności, to ciągłe podejmowanie optymalnej decyzji podczas każdego rozdania. Za każdym razem należy analizować dostępne informacje i na podstawie własnego rozsądku dochodzić do optymalnej decyzji. A tam, gdzie rozsądek odgrywa pewną rolę, mogą przytrafić się błędy, a gdzie mogą przytrafić się błędy, rolę odgrywają umiejętności.

- krótkoterminowo przeważa szczęście: pomimo tego, że w pokerze ścierają się szczęście i umiejętności, to w krótkoterminowych obserwacjach trudno odnaleźć znaczenie jakości gry. Mistrzostwo w pokerze polega na tym, aby mniej przegrać ze słabszą ręką i więcej wygrać z ręką silniejszą. Jednakże nie jest to aż takie proste, gdyż nawet w przypadku AK przeciwko 7 2, prawdopodobieństwo wygrania z AK wynosi około dwóch trzecich. Jest to znaczna przewaga, ale nie jest to gwarancja wygranej.

Nawet jeżeli wyniki obserwuje się w trochę dłuższym czasie, to nawet w przypadku dobrego gracza nie zawsze wszystko przebiega pomyślnie, gdyż przez dłuższy czas może on dostawać złe karty, kasować bad beaty lub zbyt często zostać „wyprzedzonym” przez gorszą rękę. Do każdego rozdania należy szczypta szczęścia. Element szczęścia może się dość szybko zsumować do złej lub dobrej passy, nawet w przypadku dość dużej ilości rozdań.

- długoterminowo przeważają umiejętności: szczęście jako czynnik w grze jest tym mniej znaczące, im dłużej się gra. Opiera się to na teorii dużych liczb. Im więcej rozegranych rąk, tym mniejsze prawdopodobieństwo grania ze zbyt dużym pechem lub szczęściem. Przy rozegraniu dostatecznie dużej ilości rąk, czynnik szczęścia jest praktycznie zniwelowany do zera i jedynie umiejętności mają znaczenie. Problem polega na tym, że czasami może trwać bardzo długo, zanim czynnik szczęścia zostanie wyeliminowany.

- poker to gra wykorzystywania niewielkiej przewagi: wygrane w pokerze są wynikiem błędów popełnianych przez przeciwników. Błędy te są z natury rzeczy nieznaczne, gdyż w pokerze każda ręka może wygrać i rzadko trzyma się nutsy. Te niewielkie błędy sumują się w czasie i dzięki nim dobrzy pokerzyści wygrywają pieniądze.

- poker to gra z wysoką wariancją: jest to konsekwencja wszystkich innych reguł. W pokerze wszystko zależy zarówno od szczęścia jak i umiejętności, dlatego krótkoterminowe wyniki mogą być bardzo zmienne. Uwzględniając, że dobry gracz ma tylko niewielką przewagę nad przeciwnikiem, to może się zdarzyć, że będzie on miał więcej sesji na minusie, niż na plusie. Może się bowiem zdarzyć, że przebieg jednego bądź dwóch rozdań zmieni wynik sesji z dodatniego na ujemny. Dopiero po wielu tysiącach rąk można obejrzeć wynik chwilowych spadków i wzrostów.

Pięć realiów pokerowych należy nie tylko rozumieć, ale je przede wszystkim akceptować. Dobry gracz rozumie realia pokera i je akceptuje, gdyż wie, że taka jest natura tej gry.

Inaczej mówiąc:

Nie graj w pokera, jeżeli ci się nie podobają reguły.

5

Długoterminowa gra
Jeżeli chcesz wygrać w pokera, to musisz zaplanować swoją grę długoterminowo i zaakceptować krótkoterminowe ryzyko.
Co oznacza długoterminowo? Nie jest to jakiś ściśle zdefiniowany czas, lecz można go określić jako czas, w którym szczęście przestanie odgrywać rolę.
Należy zaznaczyć, że istnieje tylko i wyłącznie jeden sposób rozgrywania rąk. Mianowicie ten, dzięki któremu długoterminowo wygra się najwięcej pieniędzy.
Jeżeli zaplanuje się swoją grę długofalowo, to nie należy się troszczyć o wyniki pojedynczej sesji, nie wspominając o pojedynczym rozdaniu.
Gracz, który zbytnio koncentruje się na wynikach pojedynczej sesji jest w stanie euforii po wygranej sesji, a po przegranej jest zdeprymowany. Poza tym jest on bardziej wrażliwy na popełnianie następujących błędów:
- gra, aby uzyskać zrównoważony wynik: koncentracja na wyniku pojedynczej sesji może prowadzić do próby zneutralizowania negatywnego wyniku sesji za wszelką cenę. Z jednej strony gracz jest coraz bardziej zmęczony, co może powodować jeszcze większe straty i niebezpieczeństwo tiltu.
- chęć zabezpieczenia wygranej: to samo dotyczy w drugą stronę. Krótkoterminowo myślący gracze obawiają się sesji, w której początkowo wygrywali, ale musieli oddać swoje wygrane. Grają zbyt konserwatywnie i unikają zagrań, które mogłyby pomnożyć ich wygrane. Wykonują tylko takie zagrania, przy których ryzyko utraty większej sumy jest minimalne.
- tilt: gracz koncentrujący się na krótkoterminowych wynikach szybciej wpada w tilt.
- złość z powodu złych graczy: gracze koncentrujący się na krótkoterminowych wynikach są rozzłoszczeni, jeżeli przegrają rozdanie z powodu złego zagrania przeciwnika. Przegranie puli jest dla nich bolesne. Może to doprowadzić do lekceważenia tego przeciwnika i rozgrywanie przeciwko niemu słabszych rąk. Obraza oponenta może doprowadzić do jego odejścia od stołu.
- nieprzemyślane zmiany w grze: gracz skupiający się na krótkoterminowych wynikach będzie się starał zmienić swoją grę ze względu na negatywny wynik i w ten sposób zrównoważyć swoją sesję. Nie oznacza to, że nie należy zmieniać swojej gry, jeżeli zauważyło się błędy, oznacza to tylko, że nie należy tego robić jako reakcja na wynik sesji lub rozdania.

Nacisk na podejmowanie prawidłowych decyzji, a nie na wygrane pieniężne
Grając w pokera długoterminowo, można skoncentrować się na istocie rzeczy: podejmowaniu prawidłowych decyzji. W odróżnieniu jednak od teorii pokera Sklanky'ego, nacisk kładziony jest na praktyczną stronę pokera. Bezbłędna gra oznacza w tym przypadku najlepszą decyzję, która została podjęta na podstawie wszystkich stojących do dyspozycji informacji.
Dlaczego jednak podejmowanie prawidłowych decyzji jest ważniejsze od wygranych pieniężnych, które przecież są celem gry w pokera? Problem polega na tym, że krótkoterminowo grę dominuje szczęście. Dlatego w krótkim czasie nie ma gwarancji na wygrane pieniężne, gdyż istnieje zbyt wiele niewiadomych. Poprawne decyzje mogą w krótkim czasie prowadzić do czasowych strat, ale są one jedynym sposobem na zapewnienie opłacalności gry w dłuższym czasie.
Podejmując poprawną decyzję, wynik pojedynczego rozdania jest nieistotny. Czasami przegra się w wyniku błędnej decyzji przeciwnika, ale w długim okresie będzie to powodowało straty przeciwnika. Nie należy się troszczyć o wygrywanie pieniędzy, lecz należy się koncentrować na podejmowaniu prawidłowych decyzji, a wygrane pojawię się same.

Nie przywiązywanie wartości do pieniędzy
Jeżeli gra się o pieniądze, które obawia się utracić, to prawdopodobieństwo wygranej jest mniejsze, gdyż podejmowane są nieoptymalne decyzje.
Jedynie podejmowanie poprawnych decyzji może prowadzić do długoterminowego wygrywania pieniędzy. Jeżeli gracz koncentruje się na tym, aby nie stracić zbyt wiele, to nie podejmuje poprawnych decyzji.
Istnieją dwa czynniki, które z reguły są decydujące o zbyt zachowawczej grze: po pierwsze, wielkość bankrolla, po drugie, stosunek do pieniądza.
Zachowawcza gra może prowadzić do szeregu problemów:
- zbył słaba ochrona własnej ręki: z obawy przed utratą zbyt dużej sumy, gracz zbyt rzadko betuje. Stara się mniej stracić w przypadku przegranej, ale jako kara częściej przegrywa, gdyż przeciwnik może dobierać do słabszej ręki.
- brak value betów przy silnych rękach: dobre value bety to jedna z najważniejszych umiejętności w pokerze. Zbyt rzadkie value betowanie jest poważnym brakiem w grze, gdyż gracz zadowala się mniejszą pulą, zamiast maksymalnie wykorzystać korzystną dla niego sytuację. Szczególnie często zdarza się to na riverze, gdzie niektórzy gracze tracą chęć ochrony swojej ręki.
- gra zbyt tight: obawa utraty pieniędzy powoduje omijanie sytuacji, w której rozgrywanie dobrej ręki mogłoby przynieść zysk. W efekcie traci się opłacalne okazje, które się sumują.
- zbyt rzadkie sprawdzanie w odmianach gry z wysokimi zakładami: jeżeli gracz obawia się utraty dużej ilości pieniędzy, nie będzie sprawdzał bez trzymania silnej ręki. Jeżeli oponenci to spostrzegą, będą wykorzystywać tę słabość i w ten sposób kraść wiele pul.
W ogólności należy obojętnie przyjmować stratę nawet większej ilości pieniędzy. Najważniejsze jest, aby strach przed utratą pieniędzy nie wpłynęła negatywnie na grę.
Trudno nauczyć się obojętności do pieniądza. Niektórzy ludzie z natury tak bardzo obawiają się podejmować ryzyka, że nigdy nie osiągną tego celu. Istnieją jednak trzy punkty, które są pomocne przy tym, aby stać się obojętnym na pieniądze:
- doświadczenie: wraz z rosnącą ilością rozdań, coraz bardziej można się przyzwyczaić do operowania pewnymi sumami.
- bankroll
- oddzielne konta: jeżeli konto pokerowe jest prowadzone całkowicie niezależnie od konta z pieniędzmi na codzienne życie, to zyski i straty w pokerze wydają się mniej realne.
Trudno jest osiągnąć neutralny stosunek do pieniądza i proces ten może czasami trwać dość długo. Należy zawsze być pewnym, że mamy bankroll odpowiedni do tolerancji ryzyka. Wraz z pokonywaniem limitów i budową bankrolla, należy pracować nad tolerancją ryzyka. Nikt nie zmusza gracza wejść na wyższy limit, jeżeli czuje się on tam nieswojo.

6

Pozostawienie swojego ego w domu
Głównym problemem związanym z ego podczas gry jest możliwość negatywnego wpływu na podejmowane decyzje. Nie należy zapominać, że celem w pokerze jest właśnie podejmowanie prawidłowych decyzji, czyli takich, dzięki którym długofalowo wygra się najwięcej pieniędzy. Jeżeli ego siedzi przy stole, to pojawia się nowy cel, wygranie jak najwięcej pieniędzy i zachowanie swojej twarzy. Może to powodować, że podejmowane decyzje będą tylko sub-optymalne.
Jeżeli twoje ego siedzi z tobą przy stole, to można wpaść w następujące pułapki:
- sprawdzanie, gdy należy spasować: spasowanie psychologicznie oznacza kapitulację. Zastanawiając się nad sprawdzeniem, należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:
- jakie jest prawdopodobieństwo, że wygrywam,
- jakie mam szanse na wygranie, jeżeli obecnie przegrywam,
- czy mam odpowiednie pot odds,
- jakie jest prawdopodobieństwo, że przeciwnik blefuje.
Zbyt duży wpływ ego przy podejmowaniu decyzji, może powodować uwzględnianie nieistotnych czynników:
- czy jeżeli spasuje, będę postrzegany jak tchórz,
- czy przeciwnik będzie mnie miał za głupca, gdy spasuję, a on pokarze blef,
- nie chcę od niego dostać w dupę.
W wyniku tego, sprawdzenia będą częstsze, w przypadku, gdy poprawna analiza nakazywała by spasowanie.
- osobisty spór lub waśń mogą negatywnie wpłynąć na zdrowy rozsądek: poker ze swojej natury jest grą konfrontacji. Normalną rzeczą są konflikty, w których gracze darzą się nienawiścią. Zdarza się to przede wszystkim w wyniku bad beatów. Przegrany chce się zemścić na przeciwniku. Jako wynik takiego działania, może być wpływ nienawiści na podejmowane decyzje. Prowadzi to do niepotrzebnej konfrontacji w zbyt dużej ilości pul. Poza tym, nie zwraca się wówczas uwagi na innych konkurentów przy stole.
- ewentualna chęć zakończenia sesji ze zrównoważonym wynikiem: odejście od stołu z mniejszą ilością pieniędzy, niż się do niego zasiadało, może być bolesne dla ego i jest oznaką porażki. Dlatego niektórzy gracze uparcie siedzą przy stołach, aby nadrobić poniesione straty i zachować swoją dumę. Może to negatywnie wpłynąć na grę, gdyż grają oni zbyt wiele spekulatywnych rąk. Im więcej przegrywają, tym silniejsza chęć nadrobienia strat. I tak w kółko.
- ewentualna gra na zbyt wysokim limicie: gracze ze zbyt mocno rozwiniętym ego, niechętnie przyznają się do tego, że są słabsi od swoich rywali. W wyniku tego biorą udział w patiach, w których po prostu nie mogą wygrać pieniędzy, ponieważ ich przeciwnicy są zbyt silni.
- ewentualna chęć wywarcia wrażenia na przeciwniku wykonując różne zagrania: czasami starają się przyprowadzić pewne zagrania, które znakomicie wyglądają, ale nie mają szans na powodzenie. Typowe przykłady, to podbicie na riverze jako blef. Nie oznacza to, że takich zagrań nie należy stosować, lecz za każdym razem powinny one mieć dobre uzasadnienie. Jeżeli ego miesza się przy podejmowaniu decyzji, to gracz może wykonywać zagrania, które bardzo rzadko mogą zakończyć się sukcesem. Podobnie jest, jeżeli gracz popełnił błąd i stara się uczynić wszystko, aby nie pokazać swojej ręki, gdyż się wstydzi. Typowe przypadki to spasowanie po zakładzie, który należało sprawdzić lub pas bez zakładu ze strony przeciwnika. Niektórzy gracze wstydzą się być przyłapanym na blefie i dlatego w ogóle nie blefują.
- brak zejścia na niższy limit, gdy należy to uczynić: najbardziej deprymującym momentem w karierze pokerzysty jest konieczność zejścia na niższy limit. Gracze nienawidzą tego uczucia, gdyż jest to widoczny znak, że nie sprostali aktualnemu limitowi. W rzeczywistości jednak, należy zawsze zejść na niższy limit, jeżeli nie ma się wystarczającego bankrolla, gdyż pozostanie na aktualnym limicie może doprowadzić do całkowite utraty bankrolla. Nie należy się wstydzić tego, że uczyniło się coś w celu ochrony bankrolla.
- gracz może zdradzić przeciwnikom istotne informacje: bardzo często obserwuje się przy stole graczy, którzy demonstrują swoją wiedzę. Opowiadają oni, dlaczego uczynili dane zagranie, wyjaśniają przeciwnikowi jego błędy oraz przeklinają ich, jeżeli popełnili błędy. Ze strategicznego punktu widzenia gracz nie uzyskuje przez to żadnej przewagi. Część graczy chce przez to, aby przeciwnicy nabrali przed nimi większego szacunku. Sądzą, że są dobrymi graczami i chcą, aby konkurenci ich tak postrzegali. Wyjaśniając swoje posunięcia, gracz dostarcza istotnych wiadomości o swojej grze, przez co przeciwnicy mogą go łatwiej pokonać.

Siadając do stołu należy zapomnieć o tym, co inni gracze o nas myślą. Lepiej skoncentrować się na następujących punktach:
- koncentracja na własnych zagraniach, a nie myślenie, co mogą powiedzieć przeciwnicy,
- po bad beacie nie należy starać się za wszelką cenę nadrobić strat, lecz lepiej poczynić sobie notatki na temat sposobu gry przeciwnika,
- nie usiłować za wszelką cenę dążyć do uzyskania dodatniego wyniku sesji, lecz w momencie zmęczenie zaprzestać gry,
- zamiast dyskutować o strategii przy stole, lepiej jest przysłuchiwać się tym dyskusjom i starać się zrozumieć styl gry przeciwnika,

Ego jest wrogiem każdego gracza. Należy pracować nad wyeliminowaniem go podczas gry.

7

Nie podejmowanie decyzji pod wpływem emocji
Emocje nie rozumieją pot odds, nie potrafią analizować ręki przeciwnika, nie pomogą przy doborze dobrej ręki startowej, nie pomogą spasować drugiej co do siły ręki. Emocje negatywnie wpływają na zdrowy rozsądek i odwracają uwagę od istotnych rzeczy.
Emocje mogą mieć różnoraki, negatywny wpływ na grę. Poniżej jedynie niektóre z nich.
Złość
Złość to jedno z najbardziej niebezpiecznych uczuć przy stole pokerowym. Rozzłoszczony gracz często skłania się do luźniejszej gry, co prowadzi do niepotrzebnych betów i podbić. W tym stanie ducha, bardzo łatwo utracić zdrowy rozsądek, jeżeli coś nie idzie według życzeń, np. bad beat, dłuższy okres bez dobrych kart
Przygnębienie
Przygnębiony gracz nie jest w odpowiednim nastroju, aby grać w pokera. Sądzi bowiem, że cały świat zaprzysiągł się przeciwko niemu i w każdej sytuacji będzie doszukiwał się dowodów potwierdzających to. Zawsze zakłada najgorszy z możliwych przypadków, przez co zbyt rzadko podbija i zbyt często pasuje.
Strach
Strach przed utratą pieniędzy został opisany już wcześniej. Strach powoduje, że gracz unika konfrontacji i traci w ten sposób value.
Wesołość
Zbyt wesoły gracz nie ma wprawdzie zbyt wielu problemów przy stole, ale może skłaniać się do podejmowania zbyt pochopnych decyzji i przeceniać swoje szanse.
Współczucie
Współczucie okazywane do innego gracza może spowodować próbę jego ochrony lub pomocy do lepszej gry. Obie rzeczy nic nam nie dadzą.
Buta, pycha
Pojawia się na krótko przed upadkiem. Uczucie to ma wiele wspólnego z opisanym poprzednio ego.
Nerwowość
Pojawia się przede wszystkim po wejściu na nowy limit lub podczas gry w większym turnieju. Z powodu podenerwowania, opada koncentracja i myśli mogą prowadzić do nielogicznych wniosków. Ewentualnie nieświadomie gracz może zdradzać pewne informacje na temat swojej strategii.

Niestety, jedynie niewielu graczy potrafi całkowicie wyzbyć uczuć i emocji podczas gry. W celu kontroli swoich emocji można zastosować dwa środki zapobiegawcze:
- nie granie w stanie silnych emocji, pod wpływem których może ucierpieć gra,
- pogodzić się ze stanem emocjonalnym, lecz nie dopuścić, aby emocje miały wpływ na podejmowane decyzje.

Pierwszy punkt jest stosunkowo prosty do zrealizowania. Jednakże podczas gry w pokera zawsze coś się czuje, dlatego stan opanowania może nie trwać zbyt długo. Dlatego ważne jest opanowanie drugiego punktu: akceptacja emocji, lecz niedopuszczenie, aby miały one wpływ na podejmowane decyzji. I w gruncie rzeczy jest to klucz, aby uchronić się przed tiltem.

8

Nieustanna analiza i poprawa gry
Najwspanialsze w pokerze jest to, że osiągnięcie pewnego poziomu daje dostęp do nowych poziomów. Rozpoczyna się grą przed flopem, po której opanowaniu kolei na grę po flopie oraz na szereg innych zagadnień: pot odds, analizę rozdań, zmylanie przeciwnika, semiblefy, izolacja itd. Nigdy nie można dojść do takiego punktu, w którym można stwierdzić, że wie się wszystko o pokerze.
Poker przypomina jazdę samochodem pod górę, jeżeli zdejmie się nogę z gazu, samochód nie tylko się zatrzymuje, ale stacza się w dół. Z tego powodu należy wciąż starać się polepszyć swoją grę. Nawet jeżeli poprawa jest bardzo powolna, to należy ją należy się tym nie przejmować, lecz kontynuować swoją poprawę. Jeżeli zaprzestanie się pracy nad własną grą, to będzie ona w stanie stagnacji i po pewnym czasie stanie się gorsza.
Istnieje wiele powodów, dla których gracze zaprzestają pracy nad własną grą:
- samozadowolenie: gracze przegrywający dążą do osiągnięcia polepszenia swojej gry, tak aby zaczęli wygrywać. W momencie osiągania pozytywnych wyników, zaprzestają pracy nad grą, gdyż mówią, iż są już wygrywającymi graczami. Nie odczuwają już potrzeby dalszego rozwijania się.
- iluzja mistrzostwa: nauka pokera, to tak jak nauka języka obcego. Wraz ze wzrastającym zrozumieniem języka, poznaje się coraz więcej niuansów, aż w końcu można doprowadzić do tego, że włada się biegle danym językiem. W pokerze niektórzy gracze mają trochę zawężone spojrzenie na tę sprawę i nie bardzo wiedzą, co oznacza bycie dobrym pokerzystą. Jeżeli osiągną pewien poziom, sądzą, że opanowali grę i nie muszą się dalej zajmować studiowaniem strategii. Prawdopodobnie są oni w takim punkcie, że wygrywają pieniądze ze względu na słabość swoich przeciwników, lecz ich gra pełna jest błędów i nie potrafią tego rozpoznać. Porównując do nauki języka, sądzą iż potrafią się porozumieć w danym języku, jeżeli są w stanie zapytać o drogę na pocztę.
Bardzo często zdarza się, że gracze tacy doznają porażek przy próbie wejścia na wyższy limit i przypisują to wyłącznie pechowi. W wyniku tego albo plajtują, albo pozostają na niższym limicie i mierzą się ze słabszymi od siebie konkurentami.
- utrata zapału: początkowo gracze mają wiele zapału do gry i bardzo chętnie grają oraz pracują nad swoją grą, ale po jakimś czasie zapał opada i przestają się szkolić. W wyniku tego nie poświęcają czasu na analizę rozdań oraz dalszą naukę.
- stagnacja: często gracze mają wrażenie, że ich gra nie poprawia się pomimo ciężkiej pracy. W wyniku tego nie widzą już związku pomiędzy nauką gry i jej poprawą oraz zaprzestają dalszej nauki. Może się to zdarzyć, jeżeli gracz koncentruje się na poprawie nieodpowiednich elementów gry lub stosuje niewłaściwe metody nauki. Ewentualnie miał trochę pecha i osiągane wyniki nie odpowiadają jego wysiłkom. W każdym razie, raczej nieprawdopodobne jest, że gracz taki osiągnął punkt, w którym dalsza nauka już nie pomoże.

Największym błędem jest brak czasu na poprawę własnej gry. Poker jest bardzo skomplikowaną grą i krwiobieg nauki i poprawy gry nie powinien ustać.

Potrzeba tylko pięciu minut, aby nauczyć się pokera, ale swoje całe życie, aby go opanować.

Niektórzy gracze po osiągnięciu pewnego poziomu, są z siebie zadowoleni i zaprzestają nauki. Problem polega na tym, że stojąc w miejscu, cofają się. Gra w pokera staje się słabsza również wtedy, gdy gracz mniej nad nią pracuje. Powodami tego są:
- ewentualne złe nawyki, które trudno wykryć i usunąć: nawyki te mogą prowadzić do niewielkich błędów, które sumując się powodują znaczne straty.
- utrata zdolności dopasowania się do zmian: reguły pokera nie zmieniają się, ale zmienia się dynamika gry. Przykładem może być pojawienie się nowych, niedoświadczonych graczy, którzy grają bardzo luźno i nasz kandydat nie potrafi się dostosować do ich stylu gry, uparcie trzymając się wyuczonych reguł. Inaczej mówiąc, jego gra będzie gorsza.

Aby zagwarantować długoterminowy sukces, należy poświęcić się analizie i rozwojowi swojej gry.

W jaki sposób można sobie dopomóc? Istnieje szereg środków, które można zastosować, aby poprawiać własna grę:
- analiza własna: notatki do własnych rozdań oraz ich analiza,
- inni gracze: rozmowa o strategii z innymi graczami, którzy są lepsi,
- książki: napisano wiele książek pokerowych do każdej odmiany i wariantu pokera,
- internet: w internecie można znaleźć różnego rodzaju wskazówki lub strategie.

Oczywiście, pewna rolę odgrywa również doświadczenie, ale należy dbać o to, aby nie był to jedyny instrument pomagający w poprawie gry.

Jak przezwyciężyć instynkty?
Grając w pokera ważne jest, aby przezwyciężyć pewne wzory myślowe i rozwinąć nowy rodzaj intuicji, intuicji pokerowej. Sześć głównych prawd tej intuicji to:
- akcja i jej wynik są tylko luźno ze sobą powiązane,
- stawianie sobie krótkoterminowych celów jest kontraproduktywne,
- nie można zaakceptować przeciętności w pokerze,
- jedynym akceptowalnym nastawieniem do ryzyka jest nastawienie neutralne,
- żądze nie są zjawiskiem negatywnym,,
- wymagane jest jasne i logiczne myślenie.

Akcja i jej wynik są tylko luźno ze sobą powiązane
Powiązanie akcji z jej skutkami to jedna z najważniejszych podstaw zdolności uczenia się u człowieka. Dzięki obserwacji akcji i jej skutków, można wyciągnąć wnioski na przyszłość, tak, aby wynikłe skutki były zamierzone. Kluczem do rozwoju człowieka jest umiejętność wykorzystania możliwie jak największej liczby tego rodzaju powiązań.
Podjęcie pewnej akcji nie zawsze prowadzi do oczywistych rezultatów, lecz związki te mogą być bardziej skomplikowane i wymagają głębszej analizy.
W pokerze powiązanie pomiędzy akcją i jej skutkami jest czasami bardzo trudne do rozpoznania. Każda możliwa akcja ma bardzo szerokie spektrum możliwych rezultatów, które mogą być zarówno dobre jak i złe. I właśnie ten fakt powoduje, że nauka pokera jest tak trudna.
Poprawność niektórych zagrań pokerowych można udowodnić matematycznie. Jednakże nie wszystkie zagrania dają się jednoznacznie opisać i udowodnić, gdyż w pewnych sytuacjach występuje zbyt dużo niewiadomych. W takich przypadkach można uczyć się od innych lub starać się samemu wypróbować.
Jeżeli jednak sami próbujemy dojść poprawności pewnych zagrań, to może pojawić się problem, iż możemy je instynktownie zmieniać, jeżeli powodują wynik odbierany przez nas jako negatywny. Jest to reakcja, której pokerzyści muszą się wystrzegać. W pokerze bowiem, optymalne akcje mogą prowadzić do negatywnych rezultatów.

Jeżeli gracz wygrywa, to niekoniecznie musi grać dobrze, a ponieważ przegrywa, nie oznacza to, że gra źle.

Jest to bardzo ważne stwierdzenie, które każdy pokerzysta musi zrozumieć. W inny wypadku naraża się na niebezpieczeństwo, że bezpodstawnie zmieni swoją grę lub ze względu na krótkoterminowe pozytywne wyniki będzie stosował niepoprawne zagrania.
Z drugiej strony, nieodzowne jest uczenie się na błędach, aby poprawić swoją grę. Jedną z metod jest analiza własnej gry, ale należy ją zastosować jedynie na bazie długoterminowych wyników. Długoterminowość nie ma jednak sztywnej definicji i jest inna u każdego gracza.
Należy pojąć, że zasady akcji i reakcji (wyniku) obowiązują w pokerze w całkiem innym wymiarze niż w życiu codziennym. Wyniki akcji będą krótkoterminowo bardzo zmienne i prawie się nie opłaca nad nimi przejmować. Większość graczy ma z tym kłopoty i zadaje następujące pytania:
- Jak mogłem przegrać przeciwko graczowi, który jest zdecydowanie słabszy ode mnie?
- Dlaczego jednego dnia wygrywam, a następnego przegrywam, chociaż moja gra była zawsze taka sama?
- Dlaczego w ostatnim czasie nie trafiam w ogóle koloru, strita, seta?
Pytania te mogą być bardziej sprecyzowane, gdyż mogą wynikać z analiz statystyk. Jednakże jako wynik, zawsze pojawiają się te same problemy. Gracze tacy działają irracjonalnie ze względu na swoje spostrzeżenia. Zaczynają rozgrywać nieopłacalne ręce, które mają pozytywny bilans ich statystykach, zbyt szybko poddają drawy oraz denerwują się bad beatami. Lista ta może być znacznie dłuższa.

Nie należy brać przykładu z tego rodzaju graczy. Należy być pewnym, że działanie nasze opiera się na wyniku miarodajnej ilości prób, przy których związek pomiędzy zagraniem i jego wynikiem jest definitywnie potwierdzony.

Stawianie sobie krótkoterminowych celów jest kontraproduktywne
Ambitni ludzie stawiają sobie cele. Zachowanie takie należy ocenić pozytywnie, gdyż dzięki temu można skoncentrować się na istocie rzeczy i można oceniać najważniejszą ze skal ocen, samym sobą. Stawianie przed sobą celów ma jedynie niewiele cech ujemnych. Osiągnięcie celu daje pewność siebie, a jego nieosiągnięcie motywuje do dalszej pracy.
Zgodnie z tym tokiem rozumowania, podobnie powinno być również w pokerze. I rzeczywiście, wielu graczy stawia przed sobą cele, które chcą osiągnąć. Mogą to być różnego rodzaju cele, poczynając od krótkoterminowych, jak wygranie pewnej kwoty pieniędzy lub osiągnięcie pewnej wielkości stacka w turnieju, aż do długoterminowych, takich jak budowa bankrolla.
Niestety stawianie sobie takich celów rzadko przynosi korzyści i może mieć negatywny wpływ na grę. W gruncie rzeczy, można stawiać przed sobą pewne cele, ale nie powinny one być natury finansowej. A oto trzy istotne powody:
- Osiągnięcie finansowych celów leży jedynie warunkowo w naszej mocy: Jedyny powód, aby się nad czymś koncentrować, to stawianie sobie celów, a nie marnowanie czasu lub rozpraszanie się na rzeczach mniej ważnych. Należy uważać, aby osiągnięcie celu leżało w naszej mocy lub abyśmy mogli podwyższyć szansę na osiągnięcie celu. Osiągnięcie jakiego celu finansowego w pokerze leży w mocy samego gracza? Wprawdzie gracz sam jest za to odpowiedzialny, ile wygrywa pieniędzy, ale nie ma sensu stawianie sobie tego jako celu krótkoterminowego. Z jednej strony, gracz może tylko wpłynąć na długofalowe rezultaty, a z drugiej strony powinien on zawsze grać w miarę swoich możliwości.
- Trudno wyciągnąć wnioski, jeżeli nie osiągnęło się celu finansowego: Jak zareagować, jeżeli nie osiągnęło się postawionego celu finansowego? Powodem wyznaczania sobie celów jest znalezienie lepszej drogi do jego osiągniecia, jeżeli za pierwszym razem się nie udało go osiągnąć. A co można uczynić w pokerze? Ze swojej porażki gracz może wyciągnąć niewiele wniosków, aby w przyszłości poprawić swoją grę. Jedyne co pozostaje, to rozczarowanie. Jeżeli gracz nie osiągnie postawionych sobie celów finansowych, to powinien przeanalizować swoją grę. Problem polega jednak na tym, że wyniki finansowe mogą być spowodowane tymczasowym pasmem niepowodzeń. Ewentualnie gracz grał nawet lepiej niż zazwyczaj, a pomimo tego nie osiągnął swojego celu.
- Cele finansowe odwracają naszą uwagę od rzeczywistych celów: Najważniejszym powodem na unikanie stawiania sobie celów finansowych jest odwrócenie naszej uwagi od najważniejszego celu, którym jest podejmowanie poprawnych decyzji. Należy zauważyć, że poker mindset pokłada większe wartości na podejmowanie poprawnych decyzji, niż na wygrywanie pieniędzy. Postawienie sobie celów finansowych może prowadzić do skłaniania się do podejmowanie nieoptymalnych wniosków. Może to prowadzić to zmiany sposobu gry w zależności od osiąganego właśnie wyniku finansowego.

Nie oznacza to jednak, że nie opłaca się stawiać przed sobą celów w pokerze. Jest to bowiem niezmiernie ważne, ale należy je starannie formułować i zwracać uwagę, aby spełniały one następujące kryteria: z jednej strony cel musi leżeć w naszym zasięgu, a z drugiej strony, jego osiągnięcie nie może się kłócić z podstawową maksymą, jaką jest podejmowanie poprawnych decyzji. Najlepszymi celami są takie, które oceniają postępy w nauce lub rozwoju gracza. Przykładowe cele:
- regularne czytanie książek pokerowych, np. co dwa miesiące,
- po każdej sesji wstawianie rozdania do oceny na forum,
- spędzenie określonego czasu na analizowaniu rozdań wstawionych na forum przez innych graczy.

Cele te można bezpośrednio osiągnąć oraz można je łatwo kontrolować. Nie stanowią one również niebezpieczeństwa dla jakości gry. Siadając do stołu, można postawić sobie natomiast taki cel:

Podczas tej sesji będę grał mojego najlepszego pokera i postaram się podjąć jak najwięcej poprawnych decyzji.

Jest to najbardziej optymalny cel, jaki może sobie postawić gracz.

---