Przykład

Na podstawie wybranych danych przedstawionych w poniższej tabeli ustalić wielkość kapitału pracującego.

Wybrane pozycje bilansu przedsiębiorstwa X za lata 2006-2007 (w tys. zł):

AKTYWA	2006 rok	2007 rok
I. AKTYWA STAŁE	168 081 000	174 759 000
II. AKTYWA BIEŻĄCE	84 191 000	69 550 000
AKTYWA RAZEM	252 272 000	244 309 000
PASYWA	2006 rok	2007 rok
I. KAPITAŁ WŁASNY	138 420 000	138 420 000
II. KAPITAŁY OBCE	113 852 000	105 889 000
- KAPITAŁY OBCE DŁUGOTERMINOWE	33 377 000	15 631 000
- ZOBOWIĄZANIA BIEŻĄCE (KAPITAŁY OBCE KRÓTKOTERMINOWE)	80 475 000	90 258 000
PASYWA RAZEM	252 272 000	244 309 000

Ustalenie wielkości kapitału pracującego:

	2006 rok	2007 rok
aktywa bieżące	84 191 000	69 550 000
zobowiązania bieżące	80 475 000	90 258 000
kapitał pracujący	3 716 000	-20 708 000

Kapitał obrotowy netto (kapitał pracujący)

1) podejście kapitałowe:

Kapitał obrotowy netto = kapitał stały - aktywa stałe

2) podejście majątkowe:

Kapitał obrotowy netto = aktywa bieżące - zobowiązania bieżące

Zapotrzebowanie na kapitał pracujący

Zapotrzebowanie na kapitał obrotowy netto można ustalić według formuły:

ZKON =KON - SNP + Zp,

gdzie: ZKON - zapotrzebowanie na kapitał obrotowy netto,

KON - kapitał obrotowy netto,

SNP - saldo netto środków pieniężnych, tj. różnica między środkami posiadanymi w postaci inwestycji krótkoterminowych i środkami pozyskanymi w postaci kredytów i pożyczek krótkoterminowych, emisji krótkoterminowych papierów dłużnych oraz zaliczek od odbiorców,

Zp - zobowiązania przeterminowane.

Zapotrzebowanie na kapitał obrotowy netto można również ustalić następująco:
ZKON = zapasy + należności + rozliczenia międzyokresowe - zobowiązania bieżące (bez kredytów, emisji papierów dłużnych i zaliczek od odbiorców) + zobowiązania przeterminowane.

Przykład

Na podstawie wybranych danych przedstawionych w poniższej tabeli ustalić wielkość kapitału pracującego i zapotrzebowania na ten kapitał, porównać otrzymane wyniki i dokonać ich oceny.

Wybrane pozycje bilansu przedsiębiorstwa Y za lata 2005-2007 (w tys. zł):

Aktywa	2005	2006	2007
I. Aktywa stałe II. Aktywa bieżące, w tym: zapasy należności z tytułu dostaw i usług inwestycje krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe	3000 2490 1140 750 450 150	3000 2710 1410 700 450 150	2500 3110 1520 590 600 400
Aktywa ogółem	5490	5710	5610
Pasywa
I. Kapitał stały	4395	4895	4800
II. Zobowiązania bieżące, w tym: kredyty i pożyczki emisja dłużnych papierów wartościowych pozostałe zobowiązania, w tym: zobowiązania przeterminowane	1095 540 180 375 150	815 415 130 200 70	810 400 140 200 70
Pasywa ogółem	5490	5710	5610
Ustalenie wielkości kapitału pracującego i zapotrzebowania na ten kapitał:
Kapitał pracujący	2490-1095= 1395	2710-815= 1895	3110-810= 2300
Zapotrzebowanie na kapitał pracujący	1395 -(450-540-180) +150 = 1815	1895 -(450-415-130) +70 = 2060	2300 -(600-400-140) +70=2310

Interpretacja:

W 2005 roku zapotrzebowanie na kapitał pracujący było znacznie wyższe niż sam kapitał pracujący. Firma może mieć w problemy z płynnością. Należy podjąć działania, które mają za zadanie przywrócenie równowagi finansowej. W tym celu można:

• zmniejszyć zapotrzebowanie na kapitał pracujący poprzez zmniejszenie poziomu aktywów bieżących lub zwiększenie krótkoterminowych kapitałów obcych,

• zwiększyć kapitał pracujący poprzez zwiększenie długoterminowych kapitałów obcych lub zmniejszenie aktywów stałych,

• wykorzystać mieszane rozwiązanie.

Z analizy wynika, że przedsiębiorstwo zastosowało w następnych latach drugi wariant (w 2006 roku zwiększyły kapitały stałe, a w 2007 roku zmniejszyły się aktywa stałe). W roku 2006 kapitał pracujący jest dalej niższy od zapotrzebowania ten kapitał, ale niedobór ten się zmniejsza. W 2007 roku kapitał pracujący jest prawie równy zapotrzebowaniu na ten kapitał i należy uznać, że podjęte działania przyniosły pożądane rezultaty.

Wskaźnik płynności natychmiastowej (I stopnia) określa zdolność przedsiębiorstwa do zrealizowania płatności w trybie natychmiastowym. Ustalamy go według formuły:

W I stopnia	=	środki pieniężne*
				zobowiązania bieżące**

* uwzględniamy wszystkie środki, które możemy natychmiast wykorzystać

** najlepiej uwzględnić zobowiązania bieżące o okresie zapadalności do 3 miesięcy

Wskaźnik płynności szybki (II stopnia) określa gotowość przedsiębiorstwa do regulowania zobowiązań bieżących i ustalamy go następująco:

W II stopnia	=	[aktywa bieżące   -  (zapasy + rozliczenia międzyokresowe)]*
				zobowiązania bieżące

* w liczniku uwzględniamy te środki, co do których istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że staną się w najbliższym czasie  lub już są środkami pieniężnymi

Wskaźnik płynności bieżący (III stopnia) mierzy ogólną płynność firmy i ustalamy go następująco :

W III stopnia	=	aktywa bieżące
				zobowiązania bieżące

Normatywy dla statycznych wskaźników płynności

NORMATYWY
Wskaźnik I stopnia	Wskaźnik II stopnia	Wskaźnik III stopnia	Interpretacja
0,1 - 0,2			wskaźnik ten nie ma ściśle określonych wielkości granicznych (podana wielkość jest najczęściej w literaturze przyjmowaną wartością graniczną) , ponieważ stan środków pieniężnych wskazuje nie tyle na płynność finansową, co na zdolność płatniczą przedsiębiorstwa
	0,9 - 1,2	1,2 - 2,0	przedsiębiorstwo posiada zdolność do regulowania terminowo zobowiązań bieżących
	1 - 1,2	1,5 - 2,0	wielkości optymalne
	> 1,2	> 2,0	zjawisko nadpłynności
	< 0,9	< 1,2	brak płynności
		0,8	1	wartość krytyczna

Źródło: opracowanie własne

Przykład

Na podstawie wybranych danych przedstawionych w poniższej tabeli obliczyć wskaźnik płynności szybki i bieżący, porównać otrzymane wyniki i dokonać ich oceny.

Wybrane pozycje bilansu przedsiębiorstwa Z za lata 2006-2007 (w tys. zł):

AKTYWA	2006 rok	2007 rok
I. AKTYWA STAŁE	168 081 000	174 759 000
II. AKTYWA BIEŻĄCE	89 191 000	99 550 000
1. ZAPASY	16 369 000	21 151 000
2. NALEŻNOŚCI KRÓTKOTERMINOWE	70 016 000	75 445 000
3. INWESTYCJE KRÓTKOTERMINOWE	1 896 000	2 016 000
4. KRÓTKOTERMINOWE ROZLICZENIA MIĘDZYOKRESOWE	910 000	938 000
AKTYWA RAZEM	257 272 000	274 309 000
PASYWA	2006 rok	2007 rok
I. KAPITAŁ WŁASNY	138 420 000	138 420 000
II. KAPITAŁY OBCE	118 852 000	135 889 000
1. KAPITAŁY OBCE DŁUGOTERMINOWE	38 377 000	65 631 000
2. ZOBOWIĄZANIA BIEŻĄCE (KAPITAŁY OBCE KRÓTKOTERMINOWE)	80 475 000	70 258 000
PASYWA RAZEM	257 272 000	274 309 000

Obliczamy wskaźnik płynności szybki:

	2006 rok	2007 rok
aktywa bieżące   -  (zapasy + rozliczenia międzyokresowe)	71 912 000	77 461 000
zobowiązania bieżące	80 475 000	70 258 000
W II stopnia	0,89	1,10

Obliczamy wskaźnik płynności bieżący:

	2006 rok	2007 rok
aktywa bieżące	89 191 000	99 550 000
zobowiązania bieżące	80 475 000	70 258 000
W III stopnia	1,11	1,42

Interpretacja:

W 2006 roku zarówno wskaźnik płynności szybki, jak i wskaźnik płynności bieżący wskazują na zagrożenie płynności przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo w tym roku mogło mieć problemy z terminowym regulowaniem zobowiązań bieżących. Sytuacja ulega poprawie w roku następnym, w którym wskaźniki płynności uzyskują prawidłowe wielkości. Jest to w szczególności wynik zwiększenia przez przedsiębiorstwo kapitałów obcych długoterminowych.

Wskaźnik wydajności gotówkowej informuje o tym, ile wpływów gotówkowych osiąga przedsiębiorstwo w danym czasie ze sprzedaży lub zaangażowanego majątku i ustalamy go według formuły:

Wwg	=	dodatnie przepływy pieniężne z działalności operacyjnej
				wartość sprzedaży lub aktywa ogółem

Im wyższy wskaźnik, tym bardziej efektywna w ujęciu gotówkowym jest prowadzona działalność operacyjna.

Wskaźniki wystarczalności gotówkowej wyrażają zdolność pokrycia różnych wydatków i ustalamy go następująco:

Wwst.g	=	dodatnie przepływy pieniężne z działalności operacyjnej
				określona grupa wydatków np. wydatki inwestycyjne

Im wyższy wskaźnik, tym łatwiej jest sfinansować wydatki

Wskaźniki oparte na kosztach oblicza się na podstawie ogólnej reguły:

Wk =	wybrana grupa kosztów	X 100
			przychody netto ze sprzedaży

Im niższy wskaźnik tym wyższa efektywność działania przedsiębiorstwa.

Najczęściej liczonym w tej grupie kosztów jest wskaźnik operacyjności (wskaźnik poziomu kosztów):

Wo =	koszty operacyjne*	X 100
			przychody netto ze sprzedaży

* można podstawiać poszczególne grupy kosztów w zakresie kosztów operacyjnych

Wskaźnik ten jest bardzo istotny, ponieważ pokazuje koszty związane z podstawową działalnością przedsiębiorstwa. Wskazuje on na zyskowność przedsiębiorstwa (wartości graniczne 50 - 90 %) oraz umiejętne zarządzanie kosztami. Im bliżej 100%, tym przedsiębiorstwo może mieć większe problemy z pokryciem pozostałych kosztów operacyjnych oraz kosztów finansowych, natomiast wielkości poniżej 50% świadczą o wysokiej zyskowności przedsiębiorstwa. Istotne jest porównanie wartości wskaźnika operacyjności w poszczególnych okresach działania ze wskaźnikami konkurencyjnych przedsiębiorstw.

Wskaźniki rotacji można ogólnie przedstawić:

Wr =	przychody netto ze sprzedaży
		średni stan zasobów lub kapitałów

Wskaźnik globalnego obrotu aktywami (Wskaźnik rotacji aktywów):

przychody netto ze sprzedaży / aktywa razem (suma bilansowa)

Wskaźnik rotacji aktywów stałych (aktywów trwałych):

przychody netto ze sprzedaży / aktywa stałe (aktywa trwałe)

Wskaźnik rotacji aktywów bieżących (aktywów obrotowych):

przychody netto ze sprzedaży / aktywa bieżące (aktywa obrotowe)

Najbardziej ogólnym ze wskaźników rotacji jest wskaźnik globalnego obrotu aktywami, którego wielkość zależy od rodzaju i specyfiki branży działalności przedsiębiorstwa. Jest on przydatny w szczególności przy porównywaniu konkurencyjnych przedsiębiorstw. Im wyższy wskaźnik, tym większa efektywność wykorzystania przez przedsiębiorstwo majątku. Analizę obrotowości można uszczegółowić, dzieląc wskaźnik globalnego obrotu aktywami na wskaźnik rotacji aktywów trwałych i wskaźnik rotacji aktywów obrotowych.

Najczęściej stosowane wskaźniki rotacji poszczególnych składników aktywów obrotowych i zobowiązań bieżących przedstawia tabela:

Tabela. Najczęściej stosowane wskaźniki rotacji składników aktywów obrotowych i zobowiązań bieżących

WSKAŹNIK		FORMUŁA	INTERPRETACJA
wskaźnik rotacji zapasów	w razach	przychód netto ze sprzedaży średni stan zapasów	Ma szczególne znaczenie dla przedsiębiorstw o dużych zapasach oraz informuje, ile razy (w ciągu ilu dni) w czasie badanego okresu stan zapasów zostanie odnowiony. Im wyższy wskaźnik w razach tym niższy w dniach. Dodatkowo można policzyć wskaźniki dla poszczególnych grup w zapasach. Wskaźnik ten zależy od rodzaju i specyfiki branży, a jego wartość optymalna powinna utrzymać stan zapasów na takim poziomie, aby była zapewniona ciągłość produkcji i żeby nie było zamrożonych więcej środków pieniężnych niż jest to konieczne
					w dniach	średni stan zapasów * 365 przychód netto ze sprzedaży
				wskaźnik rotacji należności	w razach	przychód netto ze sprzedaży średni stan należności	Informuje jak szybko następuje regulowanie należności w przedsiębiorstwie (jak długo są kredytowani odbiorcy). Jego wartość zależy od prowadzonej polityki wobec kontrahentów oraz polityki ściągania należności.
					w dniach	średni stan należności * 365 przychód netto ze sprzedaży
				wskaźnik rotacji zobowiązań	w razach	przychód netto ze sprzedaży średni stan zobowiązań	Informuje jak szybko następuje regulowanie zobowiązań w przedsiębiorstwie. Im dłuższy czas regulowania zobowiązań, tym mniejsze zapotrzebowanie na kapitał pracujący. Wartość optymalną można ustalić poprzez zbadanie relacji należności do zobowiązań, w której szybciej następuje spływ należności niż spłata zobowiązań
					w dniach	średni stan zobowiązań * 365 przychód netto ze sprzedaży

Źródło: opracowanie własne

Wskaźnik ogólnego zadłużenia ustalamy według formuły:

Woz =	kapitały obce
		aktywa ogółem

Wskaźnik ten informuje w jakim stopniu majątek przedsiębiorstwa jest finansowany kapitałami obcymi. Powinien kształtować się na poziomie 0,5, a według standardów zachodnich w granicach 0,57 - 0,67. Im wyższy jego poziom, tym wyższy poziom zadłużenia i wyższe ryzyko finansowe.

Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego ustalamy następująco:

Wzkw =	kapitały obce
		kapitał własny

Określa on stopień zaangażowania kapitału obcego w stosunku do zaangażowania kapitału własnego w przedsiębiorstwie. Wskaźnik ten powinien się kształtować w granicach 1,0 - 3,0, a według standardów zachodnich przyjmuje się w małym przedsiębiorstwie poziom może osiągnąć nawet 4,0, natomiast dla średnich i dużych powinien wynosić 1,0. Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego odgrywa ważną rolę z punku widzenia jednostek współpracujących z danym przedsiębiorstwem. Niska wartość wskaźnika przekłada się na wysoką wiarygodność przedsiębiorstwa.

Wskaźnik zadłużenia długoterminowego (wskaźnik długu) ustalamy według formuły:

Wzd =	kapitały obce długoterminowe
		kapitał własny

Jest to najistotniejszy wskaźnik w analizie poziomu zadłużenia, określający stopień zabezpieczenia kapitałów obcych długoterminowych przez kapitał własny przedsiębiorstwa. Mierzy on ryzyko wypłacalności związane z długoterminowym zadłużeniem firmy. Wskaźnik ten powinien się kształtować w granicach 0,5 - 1,0. Poziom wskaźnika powyżej jedności świadczy o tym, że zadłużenie długoterminowe przewyższa kapitał własny.

Wskaźnik pokrycia odsetek zyskiem ustalamy następująco:

Wpoz =	zysk brutto + odsetki*
		odsetki**

* uzyskiwane odsetki; ** odsetki płacone

Określa on możliwości spłaty odsetek od zaciągniętych kredytów przez przedsiębiorstwo. Jest to wskaźnik, który jest liczony przy założeniu przesunięcia spłaty rat kapitałowych kredytu. Im wyższy wskaźnik, tym większa wypłacalność przedsiębiorstwa. Jeśli wartość tego wskaźnika spadnie poniżej jedności to, że przedsiębiorstwo może mieć problemy ze spłatą odsetek, nie licząc spłaty raty kapitałowej. Wskaźnik ten powinien się kształtować w granicach 4 - 5, chociaż w praktyce jego racjonalny poziom określają takie składowe jak: stopa kredytowa wielkość zadłużenia i dochodowość przedsiębiorstwa.

Wskaźnik pokrycia długu zyskiem ustalamy według formuły:

Wpdz =	(zysk brutto + odsetki)*
		raty kapitałowe + odsetki

* podstawiając w liczniku zysk netto uzyskujemy zdolność zabezpieczenia obsługi kredytu przez wygospodarowany w przedsiębiorstwie zysk netto, wtedy wartość takiego wskaźnika powinna przyjmować wartości równe lub większe od jedności.

Określa wiarygodność kredytową przedsiębiorstwa w zakresie obsługi długu (spłata raty kapitałowej + odsetki). Wskaźnik ten powinien być większy od 1, a według standardów Banku Światowego minimalna wysokość wynosi 1,3, natomiast optymalna 2,5. Gdy wskaźnik ten jest mniejszy od 1, przedsiębiorstwo nie posiada pełnej zdolności do obsługi długu.

Wskaźnik pokrycia długu nadwyżką finansową ustalamy następująco:

Wpdnf =	nadwyżka finansowa
		raty kapitałowe + odsetki

* zysk netto + amortyzacja

Jest to najbardziej praktyczny wskaźnik wiarygodności kredytowej przedsiębiorstwa. Wskaźnik ten powinien być większy od 1,5. Niższy poziom tego wskaźnika jest dopuszczalny, ale przedsięwzięcie inwestycyjne finansowane z kredytu jest ryzykowne i prawdopodobnie będzie wymagało dodatkowych zabezpieczeń. W praktyce często wykorzystywana jest odwrotność tego wskaźnika, która informuje przez ile lat przedsiębiorstwo będzie spłacać swoje zobowiązania, przy założonej stałej wielkości nadwyżki finansowej.

Najczęściej stosowany jest wskaźnik pokrycia długu gotówką operacyjną:

Wpdnf =	dodatnie przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej
		(raty kapitałowe + odsetki)*

* podstawiając w mianowniku tylko odsetki otrzymamy wskaźnik pokrycia odsetek gotówką operacyjną

Wskaźnik ten pokazuje w jakim stopniu wypracowana gotówka operacyjna pokrywa raty kapitałowe wraz z odsetkami lub same odsetki. Za wartości normatywne przyjmuje się wielkości przyjęte dla wskaźników statycznych.

Wskaźnik rentowności sprzedaży na poziomie marży brutto ustalamy według formuły:

Wrsmb =	wynik brutto ze sprzedaży*
		przychody netto ze sprzedaży

* dane dostępne tylko w rachunku zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym lub wynikające z kalkulacji kosztów w odniesieniu do poszczególnych produktów

Wskaźnik określa przeciętną wielkość realizowanego zysku na sprzedaży. Jest przydatny w planowaniu wielkości przyszłych zysków przedsiębiorstwa przy określonej wielkości sprzedaży, co w szczególności jest wykorzystywane w strategii rozwoju całego przedsiębiorstwa. Poziom tego wskaźnika w dużej mierze zależy od rodzaju działalności przedsiębiorstwa.

Wskaźnik rentowności sprzedaży ustalamy następująco:

Wrs =	zysk ze sprzedaży
		przychody netto ze sprzedaży

Wskaźnik określa zdolność przedsiębiorstwa do generowania zysku ze sprzedaży z podstawowej działalności operacyjnej.

Wskaźnik rentowności sprzedaży operacyjnej ustalamy według formuły:

Wrso =	zysk operacyjny
		przychody netto ze sprzedaży + pozostałe przychody operacyjne

Wskaźnik rentowności sprzedaży operacyjnej + amortyzacja ustalamy według formuły:

Wrso+a =	zysk operacyjny + amortyzacja
		przychody netto ze sprzedaży + pozostałe przychody operacyjne

Wskaźnik określa efekt bezpośredniej działalności przedsiębiorstwa bez uwzględnienia kosztów finansowych, czyli kosztów w szczególności związanych z wykorzystywaniem w działalności kapitałów obcych. Wskaźniki rentowności oparte o zysk operacyjny umożliwiają porównanie przedsiębiorstw należących do tej samej branży, niezależnie od ich struktury finansowej. Jednakże wymierne efekty statutowej działalności przedsiębiorstwa mogą być przekłamane przez kosztowne inwestycje oraz wysokie odpisy amortyzacyjne. Dlatego też najlepiej w analizach wynik operacyjny należy powiększyć o amortyzację.

Wskaźnik rentowności sprzedaży netto ustalamy następująco:

Wrsn =	zysk netto
		przychody netto ogółem*

* podstawiając przychody netto sprzedaży otrzymujemy wskaźnik, który określa, jaką część przychodów ze sprzedaży stanowi zysk po opodatkowaniu

Wskaźnik określa zyskowność po opodatkowaniu wypracowaną przez wszystkie działalności przedsiębiorstwa. Wskaźnik ten ma największe zastosowanie.

Przykład

Na podstawie wybranych danych przedstawionych w poniższej tabeli obliczyć wskaźniki rentowności sprzedaży, porównać otrzymane wyniki i dokonać ich oceny.

Wybrane pozycje rachunku zysków i strat przedsiębiorstwa X za lata 2006-2007 (w tys. zł):

PRZYCHODY	2006 rok	2007 rok
przychody netto ze sprzedaży	414 766	700 854
pozostałe przychody operacyjne	4 020	4 917
przychody finansowe	11 952	3 296
zyski nadzwyczajne	0	0
RAZEM	430 738	709 067
WYNIKI PRZEDSIĘBIORSTWA	2006 rok	2007 rok
wynik brutto ze sprzedaży	94 731	120 681
wynik ze sprzedaży	7 113	14 410
wynik z działalności operacyjnej	8 800	13 706
wynik z działalności gospodarczej	13 054	13 231
wynik zdarzeń nadzwyczajnych	0	0
wynik brutto	13 054	13 231
wynik netto	10 810	11 275

Obliczamy wskaźniki rentowności sprzedaży:

Wskaźniki rentowności sprzedaży	2006 rok	2007 rok	2006 rok [%]	2007 rok [%]
wskaźnik rentowności sprzedaży na poziomie marży brutto	0,2284	0,1722	22,84%	17,22%
wskaźnik rentowności sprzedaży	0,0171	0,0206	1,71%	2,06%
wskaźnik rentowności sprzedaży operacyjnej	0,0210	0,0194	2,10%	1,94%
wskaźnik rentowności sprzedaży netto	0,0251	0,0159	2,51%	1,59%

Interpretacja:

Pomimo iż przychody ze sprzedaży netto w 2007 roku wzrosły prawie dwukrotnie do roku 2006, to rentowność sprzedaży na poziomie marży brutto spadła. Wskaźnik rentowności sprzedaży operacyjnej oraz wskaźnik rentowności sprzedaży netto (zysk netto w 2007 był minimalnie wyższy niż w roku 2006) również nieznacznie spadły. Jedynie minimalnie wzrósł wskaźnik rentowności sprzedaży, co prawdopodobnie jest spowodowane niższym udziałem kosztów sprzedaży i zarządu

Poziom wskaźnika rentowności aktywów ustalamy według formuły:

Wra =	zysk netto
		aktywa ogółem*

* jeżeli w przedsiębiorstwie nastąpiły znaczne zmiany dotyczące wielkości aktywów, to do wyliczenia można wziąć średni stan aktywów ogółem

Wskaźnik rentowności aktywów stałych (aktywów trwałych) ustalamy według formuły:

Wrat =	zysk netto
		aktywa stałe (aktywa trwałe)

Wskaźnik rentowności aktywów bieżących (aktywów obrotowych) ustalamy według formuły:

Wrao =	zysk netto
		aktywa bieżące (aktywa obrotowe)

Wskaźnik zależy od wielkości wygospodarowanego zysku oraz zaangażowanych w jego osiągnięcie aktywów. Wskaźnik ten stymuluje, po pierwsze do intensywniejszego wykorzystania majątku, a po drugie - do eliminacji zbędnych składników w przedsiębiorstwie. Analizę rentowności aktywów można uszczegółowić dzieląc wskaźnik rentowności aktywów na wskaźnik rentowności aktywów trwałych i wskaźnik rentowności aktywów obrotowych.

Poziom wskaźnika rentowności kapitałów własnych ustalamy następująco:

Wrkw =	zysk netto
		kapitały własne*

* jeżeli w przedsiębiorstwie nastąpiły znaczne zmiany dotyczące wielkości kapitałów własnych, to do wyliczenia można wziąć średni stan kapitałów własnych

Wskaźnik zależy od wielkości wygospodarowanego zysku oraz zaangażowanych w jego osiągnięcie kapitałów własnych. Im wyższa wartość wskaźnika tym korzystniejsza sytuacja finansowa przedsiębiorstwa i właścicieli.

Dla celów analitycznych stopę zwrotu z kapitału własnego można przedstawić w oparciu o Modelu Du Ponta, który pokazuje zależności przyczynowo-skutkowe, jakie zachodzą pomiędzy określonymi wskaźnikami, dając możliwość bardziej efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem.

Model Du Ponta

/

x

/

x

/

1

Dźwignia finansowa

Rotacja aktywów ogółem

Kapitały własne

Aktywa ogółem

Zysk netto

Sprzedaż netto

Rentowność sprzedaży netto (%)

ROA - rentowność aktywów (%)

ROE - rentowność kapitału własnego (%)

---