7090


# PUNKT 1 #

Działalność gospodarcza - forma aktywności przedsiębiorców działających na rynku.

Osobowość prawna - pojęcie określające zdolność osób prawnych do bycia podmiotem praw i obowiązków oraz do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych. Jest immanentnie związane z powstaniem osoby prawnej, gdyż bez osobowości prawnej osoba prawna przestaje istnieć. Zgodnie z treścią art. 37 Kodeksu cywilnego. osoby prawne uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania ich do właściwego rejestru.

Własność prywatna - jest to własność należąca do jednostki ludzkiej oraz różnego rodzaju spółki(kapitałowe i osobowe) i podobne nim „organizmy”.(także własność spółdzielcza, gdyż po rozwiązaniu spółdzielni jej majątek przechodzi na jej członków )

# PUNKT 2 #

Mikroprzedsiębiorca - w myśl art. 104 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, mikroprzedsiębiorca to przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

Przedsiębiorstwo (lub inaczej jednostka gospodarcza) - wyodrębniona prawnie, organizacyjnie i ekonomicznie jednostka, prowadząca działalność gospodarczą. Najczęściej definiowanym celem działalności przedsiębiorstwa jest osiąganie zysku poprzez zaspokajanie potrzeb konsumentów. W jego skład mogą wchodzić mniej lub bardziej odrębne jednostki gospodarcze, nazywane zakładami. Nieco inne znaczenie ma przedsiębiorstwo w języku prawnym.

Ze względu na liczbę pracowników przedsiębiorstwa dzielimy na[1]:

# PUNKT 8 #

Obowiązki pracodawcy związane z zatrudnieniem nowego pracownika

- Skierowanie pracownika na wstępne badania lekarskie

- Podpisanie umowy o pracę

- Informacja o warunkach zatrudnienia

- Zapoznanie pracownika z aktami prawa wewnętrznego

- Zapoznanie z przepisami i zasadami bhp

- Uprawnienia rodzicielskie

- Założenie akt osobowych

- Informacja o równym traktowaniu w zatrudnieniu

- Zakres obowiązków pracownika

- Zawiadomienie komornika

- Uzyskanie oświadczenia PIT-2

- Zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego

- Informacja o ryzyku zawodowym

# PUNKT 9 #

Jeżeli przedsiębiorca zdecyduje się załatwiać wszelkie formalności co miesiąc samodzielnie, musi pamiętać o obowiązkach m.in.:

- związanych ze złożeniem deklaracji do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - opłaceniem składek na ubezpieczenie społeczne za dany miesiąc na konto ZUS;

-wpłaceniem zaliczek na podatek dochodowy na konto Urzędu Skarbowego (US);

- ewentualnie uiszczaniem podatku VAT oraz

- złożeniem odpowiednich deklaracji podatkowych w US.

# PUNKT 11 #

Odpowiedzialność karno-skarbowa w praktyce

Co nam grozi?

Przedsiębiorca, który źle rozliczył się z fiskusem, zgodnie z kodeksem karnym skarbowym, zostanie obciążony za ten czyn. Najczęściej kończy się to na grzywnie i obowiązku nadpłacenia zaległego podatku chyba, że fiskus stwierdzi inaczej. Grzywna może osiągnąć nawet do 240 stawek dziennych. Orzec można także, w stosunku przedsiębiorcy, który wadliwie prowadzi swoje księgi karę pozbawienia wolności, której wysokość będzie wynosiła maksymalnie dwa lata. Te dwie kary (grzywna i pozbawienie wolności) mogą zostać wydane jednocześnie.

Oczywiście nie wszystkie nieprawidłowości będą zagrożone karą. Aby wymierzona była jedna z w/w kar, przedsiębiorca musi zostać uznany za winnego. W końcu naturalnym jest, że człowiek może się pomylić. Błędne sugerowanie się opinią księgowej lub prawnika często doprowadza do wadliwego rozliczenia się z fiskusem. Wtedy najczęściej kończy się to wezwaniem do Urzędu Skarbowego i wyjaśnieniem sytuacji.

# PUNKT 12 #

Ergonomia (język grecki εργον - praca + νομος - prawo) - nauka o pracy, czyli dyscyplina naukowa zajmująca się dostosowaniem pracy do możliwości psychofizycznych człowieka. Ma na celu humanizowanie pracy poprzez taką organizację układu: człowiek - maszyna - warunki otoczenia, aby wykonywana ona była przy możliwie niskim koszcie biologicznym i najbardziej efektywnie, co uzyskuje się m.in. poprzez eliminację źródeł chorób zawodowych. Ergonomia jest nauką interdyscyplinarną. Korzysta z dorobku takich nauk lub dziedzin naukowych jak: psychologia pracy, socjologia pracy, fizjologia pracy, higiena, medycyna pracy, organizacja pracy, antropometria oraz nauk technicznych, np. materiałoznawstwa, budowy maszyn.

Ergonomia należy do grupy nauk ergologicznych, które w różnych aspektach zajmują się pracą ludzką. Szczególnie silne związki łączą ergonomię z następującymi dziedzinami (podano do nich wybrane definicje):

# PUNKT 13 #

Etyka w biznesie jest nazwą ogólną dziedziny zajmującej się etycznym wymiarem działalności gospodarczej, spotyka się wiec nazwę etyka gospodarcza. Natomiast etyka w biznesie to całokształt kwestii dotyczących rzeczywistej etyczności biznesu, inaczej etosu ludzi biznesu, czyli ogółu wartości i norm cechujących środowisko zawodowo zaangażowane w uprawianie działalności gospodarczej. Obu towarzyszą liczne mity, których kilka wymienię

Etyka to:
- to nie oksymoron czyli zbitka sprzecznych ze sobą pojęć
- to nie chwilowy kaprys
- to nie przejściowa moda
- to nie zwykłe przestrzeganie prawa
- to nie manikiur na niewidzialnej ręce rynku
- to nie nawracanie kanibali biznesu na wegetarianizm gospodarczy

Istnieje zależność pomiędzy stopniem zdziwienia jakie budzi termin: etyka biznesu a rozwojem gospodarczym. Im gospodarcze powiązania stają się bardziej skomplikowane, im działają większe firmy, w których trzeba profesjonalnie zarządzać i nie można pozwolić sobie na nie uwzględnienie wszystkich czynników warunkujących uprawianie biznesu, tym z większym zrozumieniem ukazuje się konieczność zajmowania etyką gospodarcza.
To zrozumienie wiąże się również z poziomem moralnym reprezentowanym przez pracowników i studentów. Duży wpływ ma tez faza rozwoju kultury organizacyjnej jaka cechuje dane przedsiębiorstwo jak i dominujący rodzaj kultury rynkowej. W oparciu o ich doświadczenie pracownicy i studenci zdobywają bądź tracą przeświadczenie o potrzebie etyki w działaniu biznesu.
1.Etyka, jej poznanie i stosowanie ma służyć lepszemu robieniu interesów. Odpowiedzialność etyczna ma usprawnić działanie firm i zmniejszać koszty ewentualnych konfliktów wypływających z nieznajomości przez świat biznesu obowiązujących reguł moralnych. Etyka się opłaca..
2.Etyka w biznesie prowadzi etyczna refleksję nad zachowaniami ludzi pełniących określone role w organizacjach. Pokazuje jak najlepiej mają pełnić swoje funkcje. Ukazuje zadania, przed którymi staje organizacja-spółka jak i jednostki. Etyka jest więc uprawiana przede wszystkim jako uzupełnienie teorii zarządzania. Etyka usprawnia zarządzanie.
3.Etyka w biznesie ma wytworzyć umiejętność kierowania ludźmi w oparciu o etykę. Etyczne przywództwo jako zadanie dla liderów, profesjonalistów działających w biznesie rodzi przed etyką specyficzne zadanie .Etyka narzędziem liderów.
4.Etyka w biznesie rozważa zagadnienie o fundamentalnym znaczeniu dla samej etyki i dla samego biznesu, a mianowicie zagadnienie ewentualnego ponoszenia odpowiedzialności moralnej przez spółki prawa handlowego oraz przez jednostki w niej działające..

# PUNKT 14 #

Formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstw

Istnieje wiele różnych form organizacyjno-prawnych przedsiębiorstw. Zakładając przedsiębiorstwo, musimy zdecydować, która z form będzie najodpowiedniejsza dla naszych celów. Aby podjąć właściwą decyzję, należy wziąć pod uwagę szereg różnych czynników.

Po pierwsze, musimy zdecydować, czy firmę chcemy prowadzić sami, czy z innymi, czyli czy chcemy mieć wspólników. Jeśli wybierzemy drugi wariant, musimy zdecydować, jak zostanie rozłożona między wspólników odpowiedzialność za sprawy spółki, kto będzie spółkę reprezentował, jak będą dzielone zyski oraz kto i w jakim zakresie będzie odpowiadał za zobowiązania spółki (jej długi).

Im bardziej chroniony jest majątek własny wspólników (mamy tu na myśli majątek osobisty, czyli dom, samochód, oszczędności itp.), tym bardziej skomplikowane są sprawy związane z założeniem spółki i jej prowadzeniem oraz tym wyższy kapitał jest potrzebny, by taką spółkę założyć. Najprościej, najtaniej i najszybciej zakłada się małą firmę jednoosobową, natomiast założenie np. spółki akcyjnej wymaga ogromnych nakładów czasu i pieniędzy na przygotowanie wszystkich wymaganych dokumentów, rejestrację spółki w sądzie, przygotowanie emisji akcji itd.

Przy wyborze formy przedsiębiorstwa ważna jest jego wielkość. Jeśli chcemy prowadzić niewielką działalność usługową, nie jest nam potrzebna firma, która będzie zarządzana przez kilkuosobowy zarząd - w tym przypadku potrzebna jest nam firma o prostej strukturze. Jeśli jednak zakładamy, że firma będzie prowadziła działalność na dużą skalę, korzystniejsza może okazać się któraś z bardziej skomplikowanych form prowadzenia przedsiębiorstwa. Niektóre rodzaje działalności, np. banki, zgodnie z przepisami prawa, muszą być prowadzone w formie spółek kapitałowych.

Innym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest możliwość rozwoju firmy, np. zmiana liczby wspólników czy pozyskanie nowego kapitału. Jeśli prowadzimy spółkę cywilną i chcemy dołączyć jeszcze jednego wspólnika, który wniesie do spółki kapitał pozwalający na jej rozwój, musimy zamknąć nasze przedsiębiorstwo i otworzyć nowe - z nowym składem wspólników. Dlatego, jeśli przewidujemy rozwój naszej firmy, lepiej wybierzmy formę organizacyjną pozwalającą na zmianę składu wspólników, np. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wybór określonej formy prawnej przedsiębiorstwa pociąga za sobą również określone decyzje dotyczące sposobów opodatkowania działalności, stosowania mniej lub bardziej skomplikowanej formy księgowości czy konieczności ujawniania danych dotyczących spółki, np. publikowania bilansu spółki.

Podział spółek ze względu na formę organizacyjno-prawną:

przedsiębiorstwa, których działalność reguluje prawo cywilne:
- indywidualna działalność gospodarcza
- spółka cywilna

spółki prawa handlowego:
spółki osobowe
- spółka jawna
- spółka partnerska
- spółka komandytowa
- spółka komandytowo-akcyjna
spółki kapitałowe
- spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
- spółka akcyjna

Indywidualna działalność gospodarcza
Przedsiębiorstwo takie jest prowadzone i reprezentowane przez właściciela i to on jest wyłącznym właścicielem całego zysku firmy. Odpowiada on jednak również, jako jedyny, za wszystkie zobowiązania swojej firmy. Zobowiązania te mogą być pokrywane również z majątku osobistego właściciela. Przedsiębiorstwo tego typu bardzo łatwo założyć i zlikwidować. Jest to forma odpowiednia dla małych przedsiębiorstw, które nie wymagają dużych inwestycji. Założenie tego typu firmy jest bardzo proste, wymaga wypełnienia jednego formularza oraz złożenia go w urzędzie gminy. 

Spółka cywilna
Spółka cywilna to najstarsza znana forma spółki, powstaje ona na podstawie umowy między małą liczbą wspólników, którzy wnoszą do spółki jakiś kapitał lub wkład niepieniężny, np. pomieszczenie biurowe, działkę pod budowę, swój własny opatentowany wynalazek lub po prostu pomysł. Taki wkład rzeczowy nazywamy aportem. Wszyscy wspólnicy mają równe prawo do podejmowania decyzji i reprezentowania spółki na zewnątrz, czyli np. podpisywania umów w jej imieniu. Wszyscy też mają takie samo prawo do zysków i odpowiadają swoim osobistym majątkiem za zobowiązania przedsiębiorstwa. Spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, są nimi natomiast poszczególni wspólnicy. Każdy z nich ma swój własny odrębny wpis do ewidencji działalności gospodarczej.

Spółka jawna
Jest bardzo podobna do spółki cywilnej. Wszyscy wspólnicy odpowiadają zarówno za działalność spółki, jak i jej zobowiązania (również majątkiem osobistym). Spółka jawna ma jednak prawo do posiadania swojego własnego majątku oraz nazwy.

Spółka partnerska
Jest to forma spółki stworzona specjalnie z myślą o ludziach wykonujących wolne zawody - prawników, lekarzy, doradców podatkowych itp. Wszystkie kwestie związane z reprezentacją spółki na zewnątrz oraz odpowiedzialnością za zobowiązania reguluje umowa spółki. 

Spółka komandytowa
Spółka komandytowa jest korzystną formą w sytuacji, gdy niektórzy wspólnicy (tak zwani komandytariusze) są gotowi zainwestować swoje pieniądze w spółkę i mieć swój udział w jej zyskach, ale nie godzą się na odpowiadanie własnym majątkiem za zobowiązania spółki (nie godzą się na ryzyko większe, niż wniesiona przez nich suma pieniędzy, tzw. kwota komandytowa). Pozostali wspólnicy (komplementariusze) gotowi są prowadzić i reprezentować przedsiębiorstwo oraz ponosić za nie pełną odpowiedzialność, jak również pokrywać ewentualne straty firmy ze swojego majątku.

Spółka komandytowo-akcyjna
Przedsiębiorstwo, w którym są dwa rodzaje wspólników - komplementariusze, którzy reprezentują spółkę na zewnątrz i odpowiadają za jej prowadzenie (odpowiadają również za zobowiązania spółki), oraz akcjonariusze, czyli posiadacze akcji spółki, mający jedynie prawo do części zysków. Jest to forma korzystna, kiedy chcemy zdobyć kapitał na rozwój firmy (sprzedając jej akcje), jednocześnie zachowując wpływ na firmę. Najczęściej stosowana jest w spółkach rodzinnych, taka forma chroni bowiem spółkę przed wrogim przejęciem polegającym na wykupieniu dużego pakietu akcji przez jedną osobę lub jedno przedsiębiorstwo i uzyskaniu przez to wpływu na decyzje podejmowane w spółce. 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Ma ona osobowość prawną, czyli prowadzi działalność we własnym imieniu, płaci podatki od dochodu, który osiąga (w spółce osobowej opodatkowaniu podlegają właściciele spółki, a nie sama spółka), może być stroną w sądzie, ma prawo do nazwy, może posiadać własny majątek. Wspólnikami są osoby, które wniosły odpowiedni wkład kapitałowy lub rzeczowy. Za zobowiązania spółki odpowiadają oni do wysokości tego wkładu, ich osobisty majątek nie jest zagrożony.
Firmę reprezentuje i zarządza nią Zarząd, który może składać się ze wspólników, ale mogą w nim zasiadać również osoby wynajęte przez nich do prowadzenia spółki. Wspólnicy tworzą tzw. Zgromadzenie Wspólników, które podejmuje najważniejsze decyzje dotyczące np. podziału zysku i ma prawo oceny działalności Zarządu. 

Spółka akcyjna
Jest to forma dla spółek dużych i bardzo dużych. Właścicielami spółki są osoby posiadające akcje danej firmy. Akcje podlegają ciągłemu obrotowi na giełdzie papierów wartościowych - łatwo można je kupić lub sprzedać, więc właściciele firmy ciągle się zmieniają. Każdy właściciel akcji ma prawo uczestniczenia w Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy - najważniejszym organie decydującym o firmie. Decyzje podejmowane podczas Walnego Zgromadzenia dotyczą przede wszystkim podziału zysku spółki (część można zainwestować w firmę, część wypłacić właścicielom akcji w formie dywidendy) oraz oceny pracy Zarządu spółki. Zarząd jest organem zarządzającym spółką na co dzień.
Podczas Walnego Zgromadzenia wszystkie decyzje podejmowane są drogą głosowania - każdy ma tyle głosów, ile ma akcji, największy wpływ na to, co dzieje się w firmie, mają właściciele tzw. pakietu kontrolnego, czyli takiej liczby akcji, która pozwala przegłosować wszystkich innych podczas Walnego Zgromadzenia.
Właściciele akcji nie odpowiadają za zobowiązania spółki, jeśli firma ma długi, sama za nie odpowiada, a gdy zbankrutuje, również nie dotyka to akcjonariuszy. Tracą oni tylko tyle pieniędzy, ile zapłacili za akcje danej firmy.

# PUNKT 15 #

Inkubator przedsiębiorczości - instytucja (o różnej formie prawnej), której celem jest wspieranie przedsiębiorczości.

W zależności od grupy docelowej można wyróżnić kilka szczególnych rodzajów inkubatorów przedsiębiorczości, których oferta jest skierowana do:

Akademickie inkubatory przedsiębiorczości

Tworzone w otoczeniu szkół wyższych akademickie inkubatory przedsiębiorczości (AIP) są ofertą wsparcia w praktycznych działaniach rynkowych. Wyraża się to przede wszystkim przez umożliwienie beneficjentom prowadzenia własnej działalności (pionu w AIP), korzystając z osobowości prawnej inkubatora.

Inkubatory przedsiębiorczości społecznej

Są tworzone przez samorządy lub organizacje pozarządowe. Oferują doradcze, szkoleniowe i infrastrukturalne wsparcie:

Venture Capital - termin oznaczający inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym znajdujących się we wczesnych fazach rozwoju[1]. Jest to forma finansowania innowacyjnych, a przez to obarczonych ryzykiem, projektów inwestycyjnych. Celem inwestowania venture capital jest zysk wynikający z wartości przedsiębiorstwa, a nie z samej działalności produkcyjnej bądź usługowej. Przybiera ona specyficzną formę. Polega ona na zasileniu kapitałowym powstającej spółki poprzez objęcie akcji lub udziałów. Działania te powodują że kapitał do firmy nie jest wprowadzany w formie kredytu, ale w formie właścicielskiej. Inwestor oferujący finansowanie typu venture capital staje się współwłaścicielem spółki, którą finansuje[2]. Forma i ilość akcji bądź udziałów, jaką otrzyma dostawca kapitału, wynika z wcześniejszych ustaleń pomiędzy nim a właścicielami, lub pomysłodawcami nowego rozwiązania. Inwestor przedsięwzięcia podejmuje takie same ryzyko jak pozostali udziałowcy przedsięwzięcia. W przypadku powodzenia przedsięwzięcia, razem z założycielami czy pomysłodawcami uczestniczy w jego sukcesie. Występuje pomoc menadżerska, jaką otrzymuje przedsiębiorca od inwestora, który na bieżąco uczestniczy w działaniach na rzecz rozwoju przedsięwzięcia i w praktyce staje się on partnerem przedsiębiorcy[3]. Współpracę reguluje umowa inwestycyjna, zawierająca postanowienia dotyczące wzajemnych praw i obowiązków stron. Zakres ingerencji w działalność spółki jest większy niż w przypadku większości typów inwestycji i polegają na wzajemnym zaufaniu stron.

Franczyza (ang. franchise) - system sprzedaży towarów, usług lub technologii, który jest oparty na ścisłej i ciągłej współpracy pomiędzy prawnie i finansowo odrębnymi i niezależnymi przedsiębiorstwami: franczyzodawcą i jego indywidualnymi franczyzobiorcami. Franczyza zakłada też przepływ know-how od franczyzodawcy do franczyzobiorcy przez cały czas obowiązywania umowy franczyzowej. Istotą jest udzielenie praw (i przyjęcie obowiązków) poprzez zawarcie umowy franczyzy.

Podmioty franczyzy

Umowa franczyzy (ang. franchise agreement) jest to umowa pomiędzy franczyzodawcą a franczyzobiorcą; zaliczana jest do umów nienazwanych.

Stronami franczyzny są:

Rodzaje franczyzy

Faktoring - rodzaj transakcji handlowych, wykształconych w praktyce anglosaskich instytucji finansowych i w rozwiniętej już postaci przeniesionych na grunt europejski w latach pięćdziesiątych XX wieku. Pośrednictwo handlowe, w którym wyspecjalizowana instytucja finansowa (z reguły spółka z udziałem banku) nabywa w drodze cesji od przedsiębiorstw handlowych lub przemysłowych niewymagalne roszczenia o zapłatę kwot należnych im z tytułu prowadzonej działalności, zwłaszcza ze sprzedaży.

Mówiąc krótko, dla przedsiębiorcy faktoring to ściąganie należności w jego imieniu przez zewnętrzną instytucję. Oto przykład takiej transakcji. Firma A jest winna firmie B jakieś pieniądze. Firma C ściąga należność od firmy A, w imieniu firmy B. Czyli w transakcji firma C jest pośrednikiem (bierze na siebie ryzyko, związane ze ściąganiem należności).

Usługa faktoringowa cieszy się w Polsce coraz lepszą renomą i rośnie grupa firm zainteresowanych jej zastosowaniem. Obroty faktoringowe pokazują tendencje wzrostową (17 % przyrost obrotu po trzecim kwartale 2011 w stosunku do analogicznego okresu roku 2010)[1].

Największe instytucje faktoringowe w Polsce zrzeszone są w Polskim Związku Faktorów.

# PUNKT 16 #

Osobom podejmującym jednoosobowo działalność gospodarczą ustawodawca umożliwił wybór odpowiadającej ich specyficznym potrzebom formy opodatkowania tej działalności. Umożliwienie takiego wyboru uznać trzeba jednoznacznie za jeden z plusów jednoosobowej działalności gospodarczej. Jakie to jednak są formy i na czym polegają? - z zagadnieniami tymi najlepiej jest zapoznać się już na etapie planowania własnej firmy. Właśnie od wyboru najkorzystniejszej formy rozliczenia z fiskusem najlepiej bowiem zacząć oszczędzanie na podatkach. Przepisy przewidują w tym zakresie aż cztery możliwości:

1) rozliczenie na zasadach ogólnych, czyli skalę podatkową,

2) stawkę liniową w wysokości 19 proc.,

3) ryczałt od przychodów ewidencjonowanych oraz

4) kartę podatkową.

Który z przedstawionych sposobów jest najlepszy? Nie ma niestety na to pytanie prostej odpowiedzi, gdyż na właściwy wybór wpływa wiele czynników. Zależy on przede wszystkim od tego co i na jaką skalę chcemy robić oraz jakie będziemy mieć przy tym koszty. Dodatkowo, nie wszyscy przedsiębiorcy mają zawsze pełny wybór między przedstawionymi opcjami. Każda osoba prowadząca działalność gospodarczą może płacić podatki na zasadach ogólnych, natomiast przy pozostałych formach istnieją pewne ograniczenia.

Progresywna skala podatkowa czy podatek liniowy?

Częstym wyborem, przed którym staje przedsiębiorca jest wybór między opodatkowaniem działalności gospodarczej na zasadach ogólnych a opodatkowaniem 19-proc. podatkiem liniowym.

Opodatkowanie na zasadach ogólnych oznacza - w przeciwieństwie do podatku liniowego - zastosowanie skali podatkowej - 18 albo 32 proc. W odróżnieniu od tego ostatniego daje możliwość skorzystania z ulg (np. na dzieci) i innych przywilejów (możliwe jest np. wspólne rozliczenie z małżonkiem). W obu przypadkach istnieje konieczność prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych oraz możliwe jest pomniejszenie przychodu o koszty działalności. Dla osób osiągających mniejsze dochody nie powinno więc być większych wątpliwości, że bardziej korzystną formą opodatkowania jest skala podatkowa. Umożliwia ona zapłatę podatku według skali 18-proc. zamiast 19-proc. oraz daje możliwość skorzystania z ulg, co przy skali liniowej jest wyłączone. Przedsiębiorca płacący podatki według tej ostatniej skali będzie mógł pomniejszyć swój dochód jedynie o składki na ubezpieczenia społeczne, a sam podatek o składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Może jednak okazać się, że skala podatkowa korzystniejsza jest od podatku liniowego również dla osób, które znalazły się w drugim progu podatkowych (32 proc.), ale mogą skorzystać z ulg lub rozliczyć się wspólnie z małżonkiem. Wtedy nawet przy wysokich dochodach nie opłaca się przechodzić na rozliczenie liniowe. Nawet jednak bez tych szczególnych okoliczności opodatkowanie według stawki liniowej powinni rozważać jedynie przedsiębiorcy, których miesięczny dochód, po odliczeniu składek na ZUS, przekracza 8 tys. zł.

Nie wszyscy przedsiębiorcy mogą też wybrać podatek liniowy, gdyż istnieją w tej materii wyraźne zakazy. Z możliwości takiej nie skorzystają np. tacy przedsiębiorcy, których status zbliżony jest bardziej do statusu pracownika niż równorzędnego podmiotu gospodarczego (za takich uznaje się czasem np. kierowców świadczących usługi na podstawie umowy zlecenia). Wyłączone też będą przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to przykładowo przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Art. 9a ust. 3 powołanej ustawy przewiduje ponadto przypadek utraty przez podatnika prawa do stosowania stawki liniowej. Jeżeli - mówiąc ogólnie - przedsiębiorca, który wybrał stawkę liniową osiągnął przychody ze świadczenia usług na rzecz swego byłego lub obecnego pracodawcy, wykonując dla niego w poprzednim albo w obecnym roku podatkowym usługi, będące wcześniej przedmiotem umowy o pracę, traci on prawo do zastosowania stawki liniowej. Taka sama sytuacja następuje w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki osobowej (np. spółka jawna, cywilna), gdy usług tych nie świadczy co prawda sam podatnik, lecz jeden z jego wspólników. W przypadku gdy w ciągu roku podatkowego podatnik utracił prawo do stosowania stawki liniowej, musi on wpłacić zaliczki od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczone z zastosowaniem skali podatkowej. Ma on także obowiązek uiścić odsetki za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i karta podatkowa

Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wprowadza możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej. Przedsiębiorcy, którzy zdecydowali się na jedną z tych dwóch ryczałtowych form opodatkowania nie muszą dopełniać wielu formalności i mają w związku z tym mniej papierkowej roboty. Przy odrobinie szczęścia mogą też zapłacić niższy podatek niż w przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych, mogą też jednak tego wyboru pożałować. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych płacony jest od przychodu pomniejszonego o koszty działalności. Jego stawka zależy od rodzaju wykonywanej działalności i waha się od 20 proc. w przypadku wolnych zawodów do 3 proc. w przypadku działalności gastronomicznej (z wyjątkiem sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%), działalności usługowej w zakresie handlu itd. (por. art. 12 ustawy). Ważne jest, że przychodów z działalności opodatkowanej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie musimy łączyć z innymi źródłami (np. z wynagrodzeniem z umowy o dzieło). W przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych mogłoby to spowodować wpadnięcie w wyższy próg podatkowy. Pomimo tych zalet przy ryczałtowej formie opodatkowania nie rozlicza się wydatków firmowych, co może doprowadzić do sytuacji, w której działalność przyniesie stratę finansową, a podatek i tak (pomimo braku dochodu) trzeba będzie zapłacić. Przedsiębiorcy korzystający z ryczałtu nie mogą też rozliczać się wspólnie z dzieckiem lub małżonkiem oraz nie wykorzystują ulgi na dzieci.

Druga z ryczałtowych form opodatkowania - karta podatkowa - dostępna jest jedynie dla przedsiębiorców prowadzących niektóre rodzaje działalności, wymienione w art. 23 ustawy. Jest to najprostsza forma rozliczeń podatkowych. Podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są na przykład zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Opłacają podatek dochodowy według ustawowych stawek miesięcznych, niezależnie od wielkości przychodów. Nie mogą jednak również odliczyć kosztów. Forma ta może być więc opłacalna przy wysokich dochodach, natomiast w okresach zastoju w interesach przedsiębiorca może stracić.

# PUNKT 19 #

Strategia na poziomie przedsiębiorstwa

kształtowana przez naczelne kierownictwo, które nadzoruje działania organizacji zajmującej się więcej niż jednym rodzajem działalności gospodarczej. Dotyczy ona działań podejmowanych przez organizację jako całość i takich, które powinna ona objąć, oraz dąży do określenia roli, jaką odgrywa i jaką powinien odgrywać każdy z poszczególnych rodzajów działalności.

[edytuj] Strategia na poziomie jednostki operacyjnej (SJB)

służy sterowaniu interesami i działaniami określonej, pojedynczej jednostki gospodarczej. Strategiczna jednostka gospodarcza (ang. Strategic Business Unit - SBU) grupuje w ramach wielogałęziowego przedsiębiorstwa wszystkie rodzaje działalności gospodarczej, zmierzające do wytworzenia określonego rodzaju wyrobu lub usług i traktuje je jako pojedynczą jednostkę operacyjną.

[edytuj] Strategia na poziomie funkcjonalnym

tworzy ramy dla zarządzania takimi funkcjami, jak: finanse, prace badawcze i rozwojowe, marketing, ekologia, zgodnie ze strategią jednostki operacyjnej. Strategia ta polega na określeniu, w jaki sposób dana funkcja ma być realizowane, by sprzyjała uzyskaniu pożądanej przewagi konkurencyjnej, oraz na koordynacji danej funkcji z innymi funkcjami.

[edytuj] Porównanie podstawowych rodzajów strategii przedsiębiorstwa

Aspekt

Strategia korporacji

Strategie SJG

Strategie funkcjonalne

Zakres

  • wybór, w których obszarach działalności gospodarczej powinno być umiejscowione przedsiębiorstwo

  • strategia rozwoju przedsiębiorstwa

  • wybór, które produkty i usługi, oraz na jakich rynkach powinny być sprzedawane,

  • strategia rozwoju SJG

  • określenie rynku docelowego,

  • szerokość i głębokość asortymentu,

  • polityka marki produktu,

  • wycofywanie produktów

Cele i zadania

  • zagregowane cele działalności przedsiębiorstwa (np. rozwój, rentowność, zysk na akcję)

  • ograniczone celami przedsiębiorstwa,

  • zagregowane wokół produktów/rynków (np. wzrost sprzedaży, rentowność, przepływy gotówkowe)

  • ograniczone celami przedsiębiorstwa i SJG,

  • zagregowane wokół konkretnego produktu/rynku (sprzedaż, udział w rynku, satysfakcja nabywców)

Alokacja zasobów

  • alokacja pomiędzy obszarami działalności SJG

  • alokacja między działy funkcjonalne pracujące na rzecz różnych obszarów działalności przedsiębiorstwa (np. badania i rozwój)

  • alokacja między produkty/rynki w ramach danej SJG,

  • alokacja między działy funkcjonalne w ramach SJG

  • alokacja między instrumenty marketingu mix dla każdego produktu/rynku

Źródła przewagi konkurencyjnej

  • głównie dzięki zasobom finansowym i ludzkim, lepszej organizacji i zarządzaniu, efektom synergicznym

  • głównie dzięki strategii konkurowania, kompetencjami w danej SJG w stosunku do konkurentów

  • głównie dzięki skutecznemu uplasowaniu produktu na rynku, wyższości jednego z elementów marketingu w stosunku do działań konkurentów

Główne obszary decyzyjne

  • polityka finansowa,

  • sprawy organizacji,

  • dywersyfikacja działalności,

  • technologie

  • projektowanie systemu produkcyjnego,

  • polityka asortymentu,

  • rozwój rynku,

  • polityka dystrybucji

  • polityka cen,

  • promocja,

  • kształtowanie zapasów

Źródło: (L. Garbarski, I. Rutkowski, W. Wrzosek 2000, s.575-576)

# PUNKT 20 #

Formy ewidencji

Zgodnie z przepisami Ustawy o rachunkowości do prowadzenia ksiąg rachunkowych zobowiązane są między innymi: osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800 000 euro. W przypadku niższych obrotów podmioty te mogą stosować zasady rachunkowości, określone ustawą, po zawiadomieniu o tym zamiarze naczelnika właściwego urzędu skarbowego, przed rozpoczęciem roku obrotowego lub prowadzić uproszczone formy ewidencji dla celów podatkowych.
Podstawową formą opodatkowania tych podmiotów jest opodatkowanie na zasadach ogólnych, wiążące się z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnik może jednak w sytuacjach wymienionych w przepisach, zrezygnować z opodatkowania na zasadach ogólnych i wybrać opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych lub w formie karty podatkowej.

Forma ewidencji uzależniona jest od wyboru przez podatnika formy opodatkowania:
* opodatkowanie na zasadach ogólnych - formą ewidencji jest podatkowa księga przychodów i rozchodów,
* opodatkowanie zryczałtowane:
a) ryczałt ewidencjonowany - formą ewidencji jest ewidencja przychodów,
b) karta podatkowa - brak obowiązku prowadzenia ewidencji.

Do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zobowiązani są wymienieni wyżej podatnicy (opodatkowani na zasadach ogólnych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych), których:
* przychód za poprzedni rok obrotowy przekroczył równowartość w walucie polskiej 250 000 euro,
* dobrowolnie wybrali tę formę opodatkowania,
* zostali wyłączeni z możliwości opodatkowania w formach zryczałtowanych.

W związku z wyłączeniami z form zryczałtowanych do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zobowiązani są podatnicy osiągający przychody z tytułu:
* prowadzenia aptek,
* prowadzenia lombardów,
* działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
* wykonywania niektórych wolnych zawodów, z wyjątkiem lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położnych, pielęgniarek, tłumaczy, nauczycieli w zakresie udzielania usług edukacyjnych, polegających na udzielaniu lekcji na godziny.

# PUNKT 21 #

SWOT - jedna z najpopularniejszych heurystycznych technik analitycznych, służąca do porządkowania informacji. Bywa stosowana we wszystkich obszarach planowania strategicznego jako uniwersalne narzędzie pierwszego etapu analizy strategicznej. Np. w naukach ekonomicznych jest stosowana do analizy wewnętrznego i zewnętrznego środowiska danej organizacji, (np. przedsiębiorstwa), analizy danego projektu, rozwiązania biznesowego itp.

Technika analityczna SWOT polega na posegregowaniu posiadanych informacji o danej sprawie na cztery grupy (cztery kategorie czynników strategicznych):

Wreszcie - informacja, która nie może być poprawnie zakwalifikowana do żadnej z wymienionych grup, jest w dalszej analizie pomijana jako nieistotna strategicznie.

Informacja strategiczna, posegregowana według opisanych kryteriów na cztery grupy, jest następnie zapisywana w czterodzielnej macierzy strategicznej, w której lewa połowa zawiera dwie kategorie czynników pozytywnych a prawa - dwie kategorie czynników negatywnych. Natomiast w piśmiennictwie istnieją co najmniej trzy ujęcia, wyjaśniające czym różni się górna połowa macierzy od dolnej (a więc mocne strony od szans, a słabe strony od zagrożeń).

# PUNKT 22 #

Biznes plan zbudowany jest według prostej zasady konstrukcji. Zakres
merytoryczny planu podejmujący wszystkie zagadnienia wewnętrzne
przedsiębiorstwa oraz oddziaływania zewnętrzne zawiera się w trzech
podstawowych grupach tematycznych.
• Pierwszą grupę tematyczną stanowi badanie przedsiębiorstwa, które
obejmuje opis oraz analizę firmy, oszacowuje możliwości wprowadzenia zmian
a także przedstawia ogólną opinię o przyszłej działalności.
• Drugą grupą jest opracowanie zasadniczego planu, w której przeprowadza
się szczegółową analizę oraz plan przekształceń i rozwoju wraz ze
wszystkimi implikacjami.
• Trzecią grupą, obejmującą strukturę biznes planu jest plan wprowadzenia
w życie - plan wdrożenia, polegający na powołaniu zespołów lub osób
odpowiedzialnych za realizację oraz wyznaczanie jej nieprzekraczalnych
terminów.

Biznesplan powinien zawierać:

rzeczywistą i zaktualizowaną sytuację podmiotu analizowanego,

trzeba też uwzględnić otoczenie przedsiębiorstwa oraz przeprowadzić analizę rynku,

przedstawić umiejętności oraz kwalifikacje zawodowe kadry przedsiębiorstwa,

następnie zaprezentować przedmioty stosowane przy produkcji technologie,

powinien być napisany w miarę przejrzysty oraz zrozumiały sposób ,

Struktura:

1.Strona tytułowa

adresat

określenie i lokalizacja oraz koszt przedsięwzięcia

kosztorys planowanego kredytu i jego wysokość

możliwość innych źródeł finansowania

wnioskodawca

jego adres

imię i nazwisko szefa

imię i nazwisko oraz adres osoby odpowiedzialnej za przedsięwzięcie

autor biznesplanu

pieczątka i podpis

2.Streszczenie

Zawiera on uproszczoną charakterystykę przedsięwzięcia, najważniejsze założenia, które są realizowane i oczekiwane skutki. Zawierać jeszcze może informacje dotyczące potwierdzenia umiejętności i kompetencji autora przedsięwzięcia oraz przedstawić zakres potrzeb finansowych i koszt całokształtu przedsięwzięcia z szczegółowym opisem ich przeznaczenia. W głównej mierze ma to na celu przekonać inwestora do wizji przedsięwzięcia.

3 . Opis przedsięwzięcia

1. Cele przedsięwzięcia

osobiste

gospodarcze

2. Struktura organizacyjno-prawna firmy

3. Rodzaj działalności

4. Właściciel (właściciele)

wykształcenie

kwalifikacje

zainteresowania

umiejętności

doświadczenie

4.Plan marketingowy:

1.Strategia marketingowa

2.Klienci firmy

opis rynku - stan obecny i prognoza zmian

wybrany rynek docelowy

wyniki badań rynkowych

3.Konkurencja

4.Oddziaływanie na rynek (marketing-mix)

produkt

cena

dystrybucja

promocja

5. Ewaluacja oddziaływania marketingowego

5.Plan organizacyjny:

pracownicy - zawiera planowane zatrudnienia, zasady wynagrodzenia oraz koszty i planowane szkolenia,

dostawcy - wybór firm i określenie zakresów współpracy,

księgowość - plan dotyczący prowadzenia księgowości

6.Harmonogram realizacji

Chodzi w nim o to by opisać wykonywane czynności, które są niezbędne do zrealizowania przedsięwzięcia

7.Opis i analiza (rynek i kontrahenci)

Jej głównym założeniem jest przedstawienie pozycji na rynku, jakie zawarła kontrakty w kraju i również za granicą oraz umieszczenie informacji dotyczącej powiązań firm z nich powiązanych.

8.Prezentacja

Zaprezentowanie całego planu uwzględniając powód, uzasadnienie, zaprezentowanie miejsca na rynku, wady oraz jego zalety.

9.Plan finansowy

1.  Zapotrzebowanie kapitału do uruchomienia firmy

2.  Bilans otwarcia i źródła finansowania firmy

3 . Charakterystyka opłacalności przedsięwzięcia i płynności finansowej

10.Analiza

Przedstawia możliwości ryzyka przedsięwzięcia

11.Załączniki

1.  Prognoza wyniku finansowego(zestawienie przychodów i kosztów)

2.  Plan wpływów i wydatków pieniężnych

3.  Inne opracowania związane z branżą firmy

Biznes plan może być jednak przedstawiony w kilku formatach i to nie tylko na piśmie.

1. "Tradycyjny" biznes plan

Zwyczajowo, gdy myślimy o biznes planie myślimy o grubym, co najmniej 60 stronicowym dokumencie napisanym w Wordzie z tabelami finansowymi w Excelu jako załącznikiem. Jest to jeden z najbardziej popularnych formatów, a jednocześnie ten, który najczęściej mógłby być zastąpiony innymi formatami biznes planu.

2. Podsumowanie (streszczenie) menadżerskie (teaser inwestycyjny)

Gdy szuka się inwestora warto przygotować na początek jedno-dwustronicowe podsumowanie naszego przedsięwzięcia. Taki biznes plan musi być zawierać wszystkie elementy biznes planu opisane powyżej i powinien być poszerzony o elementy specyficzne dla danego projektu i rynku. Inwestorzy nie chcą czytać od razu dokumentów grubych jak "Krzyżacy" w jednym tomie. W takim przypadku czytają wstęp, gdzie jest podsumowanie projektu, ewentualnie kartkują resztę dokumentu w poszukiwaniu uzupełniających wstęp informacji. Zaglądają również do podsumowania prognoz. Tyle wystarczy, aby stwierdzić na początek czy projekt jest interesujący czy nie.

3. Prezentacja inwestycyjna

Podczas spotkania z inwestorem czy inwestorami, gdy opowiadamy o naszym projekcie, warto posłużyć się biznes planem przygotowanym w programie Power Point. Jeśli narzucono nam ograniczenia czasowe warto wykorzystać, przygotowując prezentację, zasady Guya Kawasaki 10-20-30, czyli maksymalnie 10 slajdów, 20 minut na prezentację i minimum czcionka 30-tka ().

4. Elevator speech

Przygotuj się do opowiedzenia o swoim projekcie w ciągu kilku minut bez wsparcia żadnych dokumentów. Takie przedstawienie biznes planu określa się jako elevator speech, bo powinno zająć tyle czasu ile przejazd windą kilkunastu pięter. Powiedzmy, że 3 minuty.

5. Model finansowy

Biznes plan można przedstawić w arkuszu kalkulacyjnym, np. w Excelu. Główną zaletą takiego podejścia jest możliwość zaprezentowania kamieni milowych projektu i określenia definicji sukcesu i porażki. Taka forma ma sens, gdy projekt był już wcześniej zaprezentowany. Więcej na temat modelu finansowego można znaleźć w Dlaczego model finansowy jest ważny dla startupu?

O biznesie możemy też opowiedzieć w krótkim filmiku, co wbrew pozorom nie jest łatwe.

Biznes plan w formacie tradycyjnym przydaje się głównie na późniejszych etapach rozwoju firmy, gdy nastąpiła weryfikacja naszych założeń (kamieni milowych). Szczegółowość dokumentu powinna więc iść w parze z etapem rozwoju projektu czy firmy. "Klasyczne" biznes plany mają charakter zbyt statyczny, aby nadążyć za dynamiką wczesnych etapów rozwoju firmy.

"Klasyczne" biznes plany będą wykorzystywane w projektach typu "corporate venture", gdzie proces decyzyjny charakteryzuje się wysokim sformalizowaniem (zatwierdzanie przez radę nadzorczą).

Nie uciekniemy od "klasycznych" biznes planów w przypadku finansowania ze środków UE.

# PUNKT 23 #

Środki z Funduszu Pracy

Ubieganie się o dofinansowanie z powiatowego urzędu pracy to najlepsze rozwiązanie, jeżeli jesteś zarejestrowaną osobą bezrobotną lub jesteś absolwentem centrum integracji społecznej, albo absolwentem klubu integracji społecznej.

Możesz ubiegać się o takie środki, jeżeli spełniasz następujące warunki:

Pomoc z urzędu pracy jest bezzwrotna. Zwrotowi podlega jedynie równowartość odliczonego lub zwróconego, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatku dotyczącego zakupionych towarów i usług w ramach przyznanego dofinansowania. Informację o wysokości udzielanej dotacji możesz znaleźć na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Urząd pracy może jednak ustalić niższą kwotę dotacji.

Ubiegając się o środki z Funduszu Pracy, składasz we właściwym powiatowym urzędzie pracy kompletny i prawidłowo wypełniony wniosek, w którym wymagane są następujące informacje:

Bardzo dobrym rozwiązaniem jest możliwość składania tego samego wniosku kilkakrotnie. Z reguły urzędy prowadzą kilka naborów w ciągu roku. Jeśli nie uda Ci się w pierwszej edycji, nic straconego! Powinieneś śledzić ogłoszenia o konkursach, ponieważ terminy składania wniosków ustalają poszczególne urzędy.

Ubiegając się o dotację, pamiętaj o poręczeniach. Formami zabezpieczenia zwrotu środków z Funduszu Pracy mogą być:

Jeśli wniosek otrzyma pozytywną ocenę, zostanie podpisana umowa. Zobowiązuje ona do prowadzenia działalności gospodarczej przez co najmniej 12 miesięcy i taka dotacja jest wtedy bezzwrotna, wydatkowania środków zgodnie z wnioskiem oraz rozliczenia się z otrzymanej dotacji w terminie 2 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej.

Środki z Unii Europejskiej

Program Operacyjny Kapitał Ludzki

Działanie 6.2. Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości oraz samozatrudnienia

Wsparcie dla osób zamierzających rozpocząć działalność gospodarczą (w tym na założenie spółdzielni i spółdzielni socjalnej) poprzez zastosowanie następujących instrumentów (jednego lub kilku):

Do końca 2011 roku dotacje unijne były bezzwrotne. Od 2012 roku zmieniły się zasady ich przyznawania. Oprócz dotacji bezzwrotnej są także mikropożyczki. Pomoc bezzwrotna przysługuje osobom w najtrudniejszej sytuacji na rynku pracy tj.:

O bezzwrotne dotacje mogą ubiegać się osoby pozostające bez zatrudnienia zarejestrowane jak i niezarejestrowane w urzędzie pracy. Dofinansowania nie otrzymają osoby pracujące.

Pomoc w postaci pożyczki jest kierowana do osób, które posiadają co najmniej minimalny kapitał początkowy na uruchomienie własnej działalności  gospodarczej.

Pożyczki są niskooprocentowane, udzielane na okres pięciu lat przez fundusze pożyczkowe. Zasady udzielania bezzwrotnej dotacji oraz pożyczki mogą różnić się między województwami.

Poddziałanie 8.1.2. Wsparcie procesów adaptacyjnych i modernizacyjnych w regionie

Wsparcie dla osób zwolnionych, przewidzianych do zwolnienia lub zagrożonych zwolnieniem z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, zatrudnionych u pracodawców przechodzących procesy adaptacyjne i modernizacyjne poprzez zastosowanie co najmniej jednego z następujących instrumentów:

Regionalne Programy Operacyjne

Istnieją również inne programy unijne wspierające przedsiębiorców. Każde województwo ma swój Regionalny Program Operacyjny. Regionalne Programy Operacyjne są często uzupełnieniem Krajowych Programów Operacyjnych. Wsparcie mogą otrzymać projekty najlepsze i charakteryzujące się wysokim stopniem innowacyjności. Sprawdź, czy w Twoim regionie taki program oferuje wsparcie na działalność gospodarczą.

# PUNKT 28 #

profil zaufany - rodzaj darmowego elektronicznego podpisu, umożliwiającego załatwienie ponad sto urzędowych spraw przez internet.

Wśród usług oferowanych przez ePUAP jest także Profil Zaufany, umożliwiający składanie pism elektronicznych ze skutkiem prawnym bez konieczności stosowania podpisu kwalifikowanego oraz oparty na SAML mechanizmie pojedynczego logowania (single sign-on), który umożliwia stosowanie tego samego konta ePUAP do logowania się na stronach różnych usługodawców.

Podpis elektroniczny - w szerokim znaczeniu zbiór środków technicznych, organizacyjnych oraz prawnych, które zapewniają autentyczność oraz skutki prawne dokumentów elektronicznych.

Pojęcie podpisu elektronicznego zostało w UE wprowadzone Dyrektywą o Wspólnotowej Infrastrukturze Podpisów Elektronicznych (1999/93/EC). Wyróżnia ona trzy rodzaje podpisu elektronicznego o stopniowo rosnącym poziomie wiarygodności:

Od strony technicznej podpis elektroniczny jest realizowany za pomocą mechanizmów podpisu cyfrowego.

# PUNKT 29 #

  1. podpis elektroniczny - dane w postaci elektronicznej dołączone do innych danych elektronicznych lub z nimi logicznie powiązane i służące jako metoda uwierzytelnienia (art. 2 ust. 1)

2) zaawansowany podpis elektroniczny - podpis elektroniczny:

1) przyporządkowany wyłącznie podpisującemu

2) umożliwiający identyfikację podpisującego

3) utworzony za pomocą środków, które podpisujący może mieć pod wyłączną kontrolą

4) powiązany z danymi, do których się odnosi, w taki sposób, że każda późniejsza zmiana tych danych jest wykrywalna (art. 2 ust. 2)

3) kwalifikowany podpis elektroniczny - zaawansowany podpis elektroniczny, weryfikowany przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu, złożony za pomocą bezpiecznego urządzenia do składania podpisu elektronicznego (art. 2 ust. 3 upe) - w literaturze nazywany tez podpisem cyfrowym

4) podpis urzędowy - zaawansowany podpis elektroniczny składany przez podpisującego, będącego osobą fizyczną, przy pomocy danych służących do składania podpisu elektronicznego zawartych w dokumencie tożsamości (art. 2 ust. 5 upe)

5) pieczęć elektroniczna - zaawansowany podpis elektroniczny składany przez podpisującego nie będącego osobą fizyczną za pomocą bezpiecznego urządzenia do składania podpisu elektronicznego, weryfikowany przy pomocy ważnego certyfikatu (art. 2 ust. 6 upe)

6) podpis elektroniczny znakowany czasem - uważa się, że podpis elektroniczny znakowany czasem w okresie ważności certyfikatu został złożony w tym okresie (art. 7 upe)

# PUNKT 32 #

......................................... .........................................

(pieczęć nagłówkowa pracodawcy) (miejscowość i data)

.........................................

(numer REGON-EKD)

UMOWA O PRACĘ

zawarta w dniu ...........................................

(data zawarcia umowy)

między ...........................................

...........................................

(imię i nazwisko pracodawcy lub osoby reprezentującej pracodawcę albo osoby upoważnionej do składania oświadczeń w imieniu pracodawcy)

a ...........................................

(imię i nazwisko pracownika oraz jego miejsce zamieszkania)

na ...........................................

(okres próbny, czas nieokreślony, czas określony, czas wykonania określonej pracy)

1. Strony ustalają następujące warunki zatrudnienia:

1) rodzaj umówionej pracy ...........................................

(stanowisko, funkcja, zawód, specjalność)

2) miejsce wykonywania pracy ...........................................

...........................................

3) wymiar czasu pracy ...........................................

4) wynagrodzenie ...........................................

...........................................

...........................................

(składniki wynagrodzenia i ich wysokość oraz podstawa prawna ich ustalenia)

5) inne warunki zatrudnienia ...........................................

...........................................

...........................................

...........................................

6) ...........................................

(dopuszczalna liczba godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1511 § 1 Kodeksu pracy*))

2. Termin rozpoczęcia pracy ...........................................

...........................................

(podpis pracodawcy lub osoby reprezentującej

pracodawcę albo osoby upoważnionej do

składania oświadczeń w imieniu pracodawcy)

...........................................

(data i podpis pracownika)

UMOWA ZLECENIE

Zawarta w dniu .............................. w ........................................................................ pomiędzy 1. ........................ legitymującym się dowodem osobistym nr .................................................... wydanym przez ................................ zamieszkałym w .............................................................. ul. ........................................................................ zwanym w treści umowy „Zleceniodawcą", a

2. .......................... legitymującym się dowodem osobistym nr ................................................... wydanym przez ................................ zamieszkałym w ............................................................... ul. ......................................... zwanym w treści umowy "Zleceniobiorcą", o następującej treści:

§ 1.

Zleceniodawca zleca, a Zleceniobiorca zobowiązuje się do wykonania następującej pracy (usługi) .......................................................................................................................................

w terminie do ...........................................................................................................................

§ 2.

Za wykonane prace, po ich przyjęciu przez Zleceniodawcę zleceniobiorcy zostanie wypłacone wynagrodzenie złotych ..................... (słownie:......................................................................... ) na podstawie rachunku.

§ 3.

Zleceniobiorca nie może powierzyć prac wymienionych w§ 1 innym osobom bez zgody Zleceniodawcy.

§ 4.

W sprawach nie uregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.

§ 5.

Umowę sporządzono w ............... jednobrzmiących egzemplarzach, po .............. dla każdej ze stron.

Zleceniodawca Zleceniobiorca

.................................................. .................................................

UMOWA O DZIEŁO

(WZÓR NR 1)

Zawarta w dniu ....................................... w ................................................................ pomiędzy

1. ..................................... z siedzibą w .................................... ul. ............................................. w imieniu którego działają ........................................................................, zwanym w treści umowy „Wykonawcą", a

2. ........................................................................., legitymującym się dowodem osobistym seria nr ...................... wydanym przez ........................................................................................ zamieszkałym w ................................. przy ul. ................................., zwanym w treści umowy „Zamawiającym" o następującej treści:

§ 1.

1. Zamawiający powierza wykonanie, a Wykonawca zobowiązuje się wykonać dzieło polegające na: ..............................................................................................................................

.......................................................................................................................................................

§ 2.

1. Dla wykonania dzieła Zamawiający zobowiązuje się wydać Wykonawcy w terminie do dnia ............................................ następujące materiały i narzędzia:

  1. .................................................................................................

  2. .................................................................................................

2. Wykonawca zobowiązany jest przedstawić rozliczenie z otrzymanych materiałów i narzędzi, nie zużyte zaś zwrócić Zamawiającemu, w dniu wydania dzieła.

§ 3.

Termin rozpoczęcia dzieła strony ustaliły na dzień ..................................., a zakończenie i wydanie Zamawiającemu na dzień ....................................................

§ 4.

Odbiór nastąpi w siedzibie Wykonawcy na podstawie protokółu przekazania sporządzonego w obecności przedstawicieli Zamawiającego i Wykonawcy.

§ 5.

Wykonawca ma prawo powierzyć wykonanie dzieła innej osobie, jednakże jest on odpowiedzialny wobec Zamawiającego za jej działania, jak za własne.

§ 6.

1. Wykonawcy przysługuje wynagrodzenie za wykonanie dzieła w wysokości ............................ zł (słownie .................................................................................................. złotych).

§ 7.

1. W razie zwłoki w wykonaniu dzieła Zamawiającemu przysługuje kara umowna w wysokości ......................................... % wartości dzieła za każdy dzień zwłoki.

2. W razie niewykonania dzieła Zamawiającemu przysługuje kara umowna w wysokości .......................................... % wartości nie wykonanego dzieła.

3. Zamawiający może dochodzić na zasadach ogólnych odszkodowania przewyższającego karę umowną.

4. W razie zwłoki w wykonaniu dzieła Zamawiający może odstąpić od umowy bez konieczności wyznaczania dodatkowego terminu.

§ 8.

1. W przypadku wystąpienia w dziele wad, Zamawiający prześle wykonawcy protokół reklamacyjny, a Wykonawca zobowiązany jest odpowiedzieć w ciągu, .............. dni.

2. Brak odpowiedzi w wyznaczonym terminie uważa się za uznanie tej reklamacji, z obowiązkiem załatwienia jej zgodnie z żądaniem Zamawiającego.

§ 9.

Zmiany umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności.

§ 10.

W sprawach nie uregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.

§ 11.

Spory mogące wyniknąć na tle stosowania niniejszej umowy strony poddają pod rozstrzygnięcie sądu właściwego dla siedziby ...............................................................

§ 12.

Umowę sporządzono w jednobrzmiących egzemplarzach po dla każdej ze stron.

Zamawiający Wykonawca

............................................ ...............................................

# PUNKT 33 #

Kompozycja marketingowa

Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

Kompozycja marketingowa (ang. "marketing mix") - dosł. mieszanka marketingowa - zespół elementów (instrumentów) za pomocą których możemy oddziaływać na rynek.

Najbardziej popularna koncepcja kompozycji marketingowej to tzw. "4p" czyli z ang.: product, price, place, promotion.

Mówiąc o produkcie omawiamy m.in: asortyment, jakość, markę, opakowanie, usługi. Współcześnie mówiąc o cechach produktu koncentrujemy się na potrzebach docelowych klientów, jakie produkt ma zaspokajać. W tym elemencie zawierają się działania wspierające produkt (gwarancja, pomoc techniczna,nazwa)

Cenę charakteryzuje się za pomocą: polityki cenowej, rabatów, warunków płatności

Omawia zarówno kanały dystrybucji jak rozwiązania logistyczne

Rozszerzona kompozycja marketingowa

Specyfika usług, większe oczekiwania konsumentów, większa konkurencja, nowe technologie spowodowały rozwinięcie tradycyjnego "4p" o kolejne elementy:

personel obsługujący, klient, inni nabywcy

przebieg świadczenia usługi od zainteresowania klienta, poprzez informację, sprzedaż i obsługę posprzedażową

Są to wszystkie wizualne i materialne elementy (budynki, logo, meble, wyposażenie techniczne, ulotki itp.), które dla klientów są dowodem jakości danej usługi

Cechy usług lub produktów, zwykle nie wiązane z zaspokajaniem podstawowej potrzeby, ale dostarczające przyjemności (w samochodzie klimatyzacja, radio; w telefonie komórkowym dostęp do gier, internetu; W punktach usługowych ładny wystrój, zapach, wygodne fotele w poczekalni itp.)

Kompozycja marketingowa, formuła 4C

W 1990 roku Robert Lauterborn stwierdził, że klasyczna formuła koncentruje się na punkcie widzenia przedsiębiorstwa, podczas gdy w marketingu ważniejsze od opisu sytuacji oczami firmy jest ujęcie z perspektywy klienta. Zaproponował więc, formułę czterech "c":

Wartość dla klienta (4P produkt)

Koszt jaki ponosi klient (4P cena)

Wygoda nabycia ( 4P dystrybucja)

Komunikacja z rynkiem (4P promocja)

W obu koncepcjach występują te same elementy, nowa formuła skupia jednak uwagę na odbiorcy produktu i jego potrzebach.

# PUNKT 36 #

PODATKOWA KSIĘGA PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW - Urządzenie księgowe służące do bieżącej ewidencji zaszłości (operacji gospodarczych) w uproszczonej formie, tzn. w systemie księgowości pojedynczej. System księgowości polega na ścisłej rejestracji przychodów ze sprzedaży (obrotu, utargu), zakupów towarów lub materiałów oraz wydatków, zapisywanych pojedynczo w księdze po dokonaniu transakcji.

Podatkowa księga przychodów i rozchodów (KPiR)

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, które:

- są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów

Obowiązek prowadzenia księgi nie dotyczy osób, które:

Jeżeli podatnik podejmie decyzje o korzystaniu z pełnej rachunkowości przez przekroczeniem limitu 1.200.000 euro, to:

Obowiązek prowadzenia KPiR dotyczy również:

PODATKOWA KSIĘGA PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW