1. Wyjaśnić co to jest budowla, budynek, budow. ogólne. Podziały bud. Fazy wyk. bud. Elementy składowe.

Budow. - dział techniki dotyczący zasad projektowania, wykonywania i eksploatacji budowli oraz wszelkie zagadnienia z tą sferą związane

Budowla - obiekt stworzony przez człowieka, trwale związany z gruntem; obiekt bud. nie będący budynkiem.

Budynek - obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wyodrębniony z przestrzeni przegrodami budowlanymi posiadający fundament i dach (nie np. kiosk, bunkier, itp.)

Podziały i klasyfikacje budynków:

- ze względu na wys. - niskie (do 4p./12m), średnio wysokie (5-9p./12-25m), wysokie (5-9p./25-55m), wysokościowe (pow.55m)

- ze względu na problemy technologii: bud. z windami, specjalne wymogi p-poż, specjalne wymogi użytkowe (dostosowanie instalacji do wys. i funkcji użytkowej obiektu do sieci państwowej)

Podstawowe fazy wyk. bud.:

- stan zerowy - poziom stropu nad piwnicami - poziom zero w odniesieniu

- stan surowy: otwarty - brak zamontowanych ograniczeń w przegrodach, zamknięty - są zamontowane okna i drzwi

- roboty wykończeniowe - montaż instalacji, wykończenie, nadanie walorów użytkowych, wyglądu i estetyki.

Elementy składowe bud:

- nośne: fundamenty, ściany lub słupy, stropy, schody, balkony, dachy lub stropodachy

- wykończeniowe: ściany osłonowe lub obiciowe, izolacje akust., tynki i okładziny, podłogi, stolarka ok. i drzwiowa

- wyposażenie: inst. wod-kan, CO, gazowa, elektr., odgromowa, telekomunikacyjna, wentylacja, klima, windy, zsypy śmieci.

2. Co to są dylatacje? Podać rodzaje.

Dylatacja - zwiększenie objętości ciał podczas ogrzewania, dylatacja bud. - szczelina umożliwiająca odkształcenia elem. konstr. lub jej części budynku zapobiegająca powstaniu odkształceń powodujących uszkodzenia.

Rodzaje dyl. - termiczne (zabezpieczają przed pęknięciami wywołanymi zmianami temp.), skurczowe - technol. (różnego sposobu fundamentowania), na osiadanie (w przypadku niejednorodnego gruntu pod bud.), zabezpieczające przed działaniem sił dynamicznych i wpływami akustycznymi (antydrganiowe od wind, maszyn, pobliża ulicy, torowisk), konstrukcyjne (w przypadku różnic wymiarów części bud., oddzielenie części budynku o różnej wys., oddzielenie każdego komina, konieczne przy dobudowie).

3. Omówić zagadnienie dylatacji skurczowych elementów budynku.

Wielkość skurczu w betonie odpowiada odkształceniu od zmiany temp. w 15C. Skurcz jest szczególnie groźny na poziomie piwnic - powstają ukośne rysy wychodzące z rogów otworów okiennych. W takim przypadku istnieje konieczność wykonania zbrojenia antyskurczowego poprzez dokładanie prętów zbrojeniowych lub siatki metalowej w szybach. Skurcz może wystąpić także przy tradycyjnym wyk. podłóg w miejscu zmiany objętości lub wymiarów na wypadek gdyby beton pod podłogą się skurczył.

4. Dylatacje termiczne w budynkach. Podać min. 3 przykłady takich dylatacji oraz przykład uszkodzenia bud. w razie ich braku.

Dylatacje te potrzebne są dla poprawienia współpracy elem. konstr. bud. w war. zmiennych temp. Przykłady:

- nieocieplony dach żelbetowy, połacie o różnym nasłonecznieniu - oddzielenie ich dylatacją;

- oddzielenie ramowej konstr. dachu od konstr. murów zewn. (podkładka z papy stanowiąca warstwę ślizgową - możliwość ruchu przy nagrzewaniu - zapewnienie bezpiecznych odkształceń

- dylatacja pozioma - oddzielenie podkładką z papy warstwy stropowej od ściany

Przykład zniszczenia w wyniku nieoddylatowania elem.

- odkształcenia w niezdylatow. dachu monolit. wywołało rysy ukośne w murze zewn. (rysunek: rysy zaczynają się od naroży otworów okiennych)

5. Omówić i porównać układy konstr. bud.

- ścianowe - podłużne (podstawowy elem. przenoszący -podłużne ściany), poprzeczne (podst. elem. przenosz. - krótsze ściany poprzeczne), mieszane (nieregularne wymieszanie poprzednich elem.), krzyżowe (układy prostop. ścian ukośnych, zamkn. w bryły lub nie)

- szkieletowe - ramowe (można dla nich utworzyć model statyczny ramy H), słupowo - ryglowe (można wyróżnić słupy, rygle w schem. stat.)

- powłokowe - szkieletowo - ścianowy (wyst. ściany nośne i układy słupów), szkieletowo - trzonowe (w środku trzon ze ścian nośnych krzyżowo ułożony), trzonowe (ze stropami wspornikowymi, trzonowolinowe)

6. Porównać układy konstrukcyjne bud. ścianowych. Wyjaśnić dlaczego w starych bud. stosowano w większości układy podłużne.

Podział ustrojów konstrukcyjnych ze względu na rodzaj pionowych elem. nośnych bud. o ścianowej konstr. nośnej: *o układzie podłużnym - ściany nośne równoległe do osi podłużnej bud. a stropy prostopadłe, *o układzie poprzecznym - ściany nośne usytuowane prostopadle do osi podłużnej bud. a stropy równoległe, *ściany nośne o układzie krzyżowym - ściany nośne usytuowane zarówno równolegle jak i prostopadle do osi podłużnej a stropy krzyżowo zbrojone, *układy mieszane

Stosowanie w bud.:

- układy poprzeczne - optymalne wykorzystanie elem. nośnych oraz przegród izolujących, wewn. ściany nośne przenoszą obciążenia, natomiast przegrody wewn. izolują wnętrze od niekorzystnych czynników zewn., swobodne kształtowanie przestrzeni z zastosowaniem odpowiedniej od potrzeb rozpiętości między podporami konstr. oraz prawie nieograniczonej szer. bud., swobodne kształtowanie bryły bud., który może mieć dowolnie zróżnicowany przekrój poprzeczny np. cofnięcie lub nadwieszanie kondygnacji. Układy poprzecznie stwarzają dobre warunki projektowania bud. o dużej szer.

- układy podłużne - umożliwiają wykonywanie balkonów jako płyty wspornikowej utraconej w wieńcu. Znaczna grub. ściany zewn. zapobiega skręcaniu wieńca obciążonego wspornikiem. Ogólnie ten układ stwarzał wiele ograniczeń mających wpływ na kształt elew..

7. Zagadnienia stateczności i sztywności budynku. Różnica między tymi pojęciami.

Stateczność budynku - zdolność do przeciwstawiania się wywracającemu działaniu parcia, ssania wiatru, obc. śniegiem, parcia gruntu na ścianę i innych. Zapewnia ją stabilne posadowienie budynku.

M wyrywający *γ ≤ M utrzymujący

M wyr. = f (H wiatru) ; M utrz. = f (G - ciężar budynku)

(H₁ + H₂ )*hγ = M wyr. ≤ M utrz. = G*a

H₁ - parcie wiatru ; H₂ - ssanie wiatru ; h - miejsce przyłożenia wypadkowej z H_i ; G - ciężar objętościowy budynku, obc. śniegiem ; a - odległość od prostej na której jest punkt wywrócenia ; γ - współczynnik bezpieczeństwa= 1,5

Dodatkowo: τ gr ≤ R gr - naprężenia ścinające w gruncie wywołane obciążeniem obc. budynkiem magą być mniejsze niż wytrzymałość gruntu na ścinanie.

Sztywność budynku - zdolność bud. do pracy pod obciążeniami jako mało odkształcalna bryła (zespołowa praca elem. składowych budynku przeważa nad pracą każdego elem. z osobna). Oprócz ścian nośnych w bud. ścianowych sztywność poprawiają ściany usztywniające, a w bud. szkieletowych stężenia ramowe i kratowe. Elem. te pomagają rozkładać obciążenia zewn. na poszczególne elem. składowe bud.

Ogólnie różnicę między sztywnością a statecznością można określić tak: stateczność określa pracę bud. pod działaniem sił zewn.jako całości, a sztywność rozpatrywuje reakcję i przejmowanie przez elem. we wnętrzu bud. obciążeń zewn.

10. Zagadnienie trwałości bud. i trwałości elem. bud. . Podstawowe zasady eksploatacji bud. związane z jego trwałością

Trwałość bud. - okres bezusterkowego czasu pracy w określonych war. eksploatacyjnych, zależy od rodzaju materiałów, rodzaju rozwiązań konstruk., wpływu środowiska otaczającego, warunków użytkowania i zabiegów profilaktycznych.

Zużycie bud. - fizyczne i techn.; moralne - związane z tym, że wyposażenie bud. szybciej ulega zużyciu, niż sama budowla a poza tym traci walory użytkowe ze względu na postęp technol.

Trwałość można określić dla całego bud. w zależności od typu konst. lub dla poszczególnych elem bud.

Podstawowe przyczyny występowania uszkodzeń eksploatacyjnych to: *zużycie naturalne materiałów, *działanie czynników środowiska zewn. *klęski żywiołowe, *błędy projektowe, *błędy eksploatacyjne

Podstawowe zasady postępowania związane z trwałością bud. :*wykonanie okresowej, corocznej kontroli bud. odnośnie elem. zewn. i instalacji, *co 5 lat kompleksowa kontrola całości obiektu przez osobę uprawnioną z adnotacją o wynikach w książce obiektu.

11.Obciążenia stałe w budownictwie

Obciążenia-wszelkie działanie fizyczne, które zmienia stan systemu konstrukcyjnego (powoduje naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia lub zarysowania). Obciążenie jest:

- siłą uogólnioną lub zespołem sił skupionych lub rozłożonych, działających na konstrukcje bezpośrednio,

- wymuszeniem lub ograniczeniem odkształceń konstrukcji (obciążenie pośrednie)

Obc. dzielimy na:stałe, zmienne, wyjątkowe(akcydentalne)

Obc. stałe -którego wartość, kierunek i położenie pozostają niezmienne w czasie użytkowania budowli lub w innym rozpatrywanym okresie np. w czasie montażu lub remontu.

Do obc. stałych należą:

- ciężar własny stałych elementów budowli i konstrukcji, w tym elementów nośnych i osłonowych

- ciężar własny gruntu w stanie rodzimym, nasypów i zasypów, parcie z niego wynikające

- siła wstępnego sprężenia konstrukcji

Obc. ciężarem własnym konstr. : Wartości charakteryst. Ciężaru własnego konstr. Należy określić wg wymiarów projektowych, przyjmując ciężary objętościowe materiałów

12. Obciążenia zmienne - obc., którego wartość, kierunek i położenia mogą się zmieniać w czasie użytkowania budowli lub w innym rozpatrywanym czasie.

- część długotrwała obc. zmiennego - obc. które występuje długo, nieprzerwanie lub z przerwami małymi w stosunku do czasu użytkowania konstrukcji i czasu pojawienia się ewentualnych zmian właściwości materiałów konstr.

- obc. zmienne nieruchome - obc. zmienne w czasie, które ma określony niezmienny kierunek i niezmienne położenie

- obc. zmienne ruchome - obc. zmienne w czasie, które może mieć dowolny rozkład przestrzenny na całej konstrukcji

- obc. wielokrotnie zmienne - obc. zmieniające swą wartość (bez zmiany znaku lub ze zmianą znaku) co najmniej 10⁵ razy w przewidywanym czasie użytkowania konstrukcji i wywołujące jej zmęczenie

- obc. zmienne technologiczne - wynikające z założonej eksploatacji budowli

- obc. zmienne montażowe - obc. elementów lub konstrukcji powstające w stadium budowy, montażu lub remontu budowli

- obc. zmienne środowiskowe- wywierane na konstrukcje przez naturalne środowiska, w których się ona znajduje lub mające swe źródło w tych środowiskach

Obc. zmienne dzielimy na technologiczne - zależne od funkcji budowli i sposobu jej użytkowania oraz na środowiskowe - zależne od środowiska, w którym budowla się znajduje.

Obc. zmienne w całości długotrwałe:

* ciężar własny tych części konstr. Których położenie może być zmienne w czasie użytkowania budowli * ciężar własny urządzeń związanych na stałe z użytkowaniem budowli np. ciężar przewodów, rurociągów z armaturą, pieców, zbiorników, stałych urządzeń dźwigowych, silników

* ciężar własny i parcie ciał stałych (sypkich) cieczy, gazów wypełniających urządzenia, ciśnienie powietrza w szybach wentylacyjnych * obc. gruntem budowli zagłębionych w gruncie, ciśnienie górotworu * parcie wody o stałym poziomie jej zwierciadła * obc. temperaturą w procesie eksploatacji urządzeń stałych

Obc. zmienne w części długotrwałe:

* obc. stropów w pomieszczeniach magazynowych, przemysłowych, mieszkalnych, użyteczności publicznej oraz inwentarskich * ciężar wody o zmiennym poziomie jej zwierciadła * ciężar pyłu, jeżeli jego gromadzeniu się nie można zapobiegać * siły wywołane nierównomiernym osiadaniem podłoża któremu nie towarzyszą zmiany struktury gruntu * siły wynikające ze skurczu, pełzania lub relaksacji elementów konstr. * ciężar ludzi, urządzeń i materiałów w miejscach remontu maszyn i urządzeń * obc. od urządzeń dźwigowo transportowych np. suwnic, wciągarek, ładowarek wykorzystywanych w czasie eksploatacji konstr. * parcie gruntu wynikające z działania innych obc. zmiennych w części długotrwałych.

Obc. zmienne w całości krótkotrwałe:

* obc. powstające w czacie wykonywania transportu i wznoszenia konstr. budl., w czasie montażu i przestawiania wyposażenia, obc. od tymczasowo składowanych na budowie wyrobów, mat. i ziemi, z wyjątkiem obc. w miejscach specjalnie przeznaczonych na składanie i przechowywanie mat. * obc. powodowane przez urządzenia w czasie ich rozruchu i zatrzymania, w warunkach przejściowych i badawczych * obc. śniegiem * obc. wiatrem * obc. termiczne pochodzenia klimatycznego * oblodzenie * parcie kry lodowej * obc. wywołane warunkami produkcji i właściwościami mat. budowl. Np. zwiększenie ciężaru świeżego betonu * obc. gruntem występujące doraźnie oraz w okresach budowy, przebudowy i remontów np. parcie przy zasypywaniu lub odkopywaniu fundamentów * obc. próbne

Ustalając obc. zmienne należy uwzględnić, w zależności od potrzeby ich podział na: * równomiernie rozłożone i skupione * statyczne i dynamiczne. Należy określić długotrwałą część tych obc.

13. Obciążenia środowiskowe w budownictwie

Obciązenie śniegiem

-Obciążenie charakterystyczne sniegiem dachu S_k-= iloczyn charakterystycznego obciążenia sniegiem gruntu Q_ki odpowiedniego współczynnika kształtu dachu c

-Obciążenie charakterystyczne śniegiem Q_k- iloczyn charakterystycznej grubości pokrywy śnieznej na gruncie g_k i średniego ciężaru objętościowego sniegu R

-Grubość charakterystyczna pokrywy śnieżnej g_k­ - grubośc warstwy sniegu na gruncie która może być przekroczona przeciętnie raz w ciągu pięciu lat

-współczynnik kształtu dachu c - wspólczynnik uwzgledniajacy wpływ kształtu dachu na gromadzenie się na nim śniegu

- obciążenie charakterystyczne dachu S_k odniesione do rzutu dachu na powierzchnie poziomą należy obliczyć w kN/m²wg wzoru S=Q­_k*C

- Obciązenie obliczeniowe przyjmowane przy sprawdzaniu nośności konstrukcji (budowli elementów ) wg MSG należy obliczać w kN/m² wg wzoru S=S_k*τ_f γ_f=1,4

γ_f - częściowy współczynnik bezpieczeństwa (wspolczynnik obciążenia)

Wartości charakterystycznego obciążenia śniegiem gruntu Q_k dla poszczególnych stref obciążenia śniegiem należy przyjmować

-strefa I Q_k=0,7kN/m²

-strefa II Q_k=0,9kN/m²

-strefa III Q_k=1,1kN/m²

-strefa IV Q_k=3,003H >= 0,9 H-wys. w m.n.p.m

H<= 1000 mQ_k należy ustalac idywidualnie

Na pograniczu stref, na pograniczu szerokości ok.5 km od zaznaczonej granicy można przyjmować wartości Q_k z jednej lub z drugiej strefy.

Obciążenie przypadające bezpośrednio na pwierzchnię połaci dachowej wynosi odpowiednio S_{k *}cosα i S cos α .

W przypadku dwóch wariantów obciążeń, należy do obliczeń przyjmowac wariant dający najniekorzystniejsze wartości. Wartości C budowli o kształtach wyraźnie odbiegajacych od podanych w normie należy określać na podstawie litreratury lub modelowych badań aerodynamicznych .

Obciążenie wiatrem może być - dodatnie parcie wiatru ---ujemne (ssanie)

Obciążenie oblodzeniem

-Oblodzenie- produkt kondensacji pary wodnej w postaci szadzi lub gołoledzi

- obciązenie oblodzeniem należy traktować jako obciązenie masą rozłożoną równomiernie wzdłuż elementu konstrukcyjnego. Ustalając obc. obloddzeniem ukladu konstrukcyjnego należy rozważać możliwość wystąpienia obciązenia niesymetrycznego i przyjąć do oblicczen obc. bardziej niekorzystne, symetryczne i niesymetryczne

- obciążenie charakterystyczne - wartość charakterystyczną obciążenia g_k, na jednostkę dlugości elementu konstrukcyjnego należy obliczać w kN/m .

- obc obliczeniowe należy obliczać w kN/m³

Obciążenie wiatrem-różnice powierzchni na ciśnieniach budowli oraz opory tarcia wywołane przepływem powietrza.

Obc. wiatrem należy ustalać przy założeniu, że wiatr wieje poziomo z kierunku dającego najbardziej niekorzystne obc. dla budowli, elementu lub przegrody oraz , że wszystkie powierzchnie nawietrzne i zawietrzne budowli, elementu lub przegrody poddane są prostopadle skierowanemu do nich i równomiernie rozłożonemu parciu lub ssaniu wiatru. W przypadku powierzchni równoległych do kierunku działania wiatru lub odchylonych od niego o kat nie większy niż 15^o należy także uwzględnić obc. styczne.

Przy projektowaniu pokryć, łączników, połączeń, uszczelnień itp. Występujących przy załamaniach i krawędziach budowli należy uwzględnić obc. krawędziowe.

-obc. charakterystyczne wywołane działaniem wiatru należy wyznaczać w Pa wg wzoru: p_k=q_k*C_e*C*β

q_e- charakterystyczne ciśnienie prędkości wiatru, którego wartości dla poszczególnych stref obc. wiatrem podano w normie PN-7/B-02011; C_e- współczynnik ekspozycji, C- współczynnik; β- współczynnik działania porywów wiatru.

-obc. obliczeniowe- przyjmowane przy sprawdzaniu stanów granicznych nośności konstrukcji (budowli, elementu przegrody): p=p_k*γ_f; γ_f- współczynnik obciążenia, γ_f=1.3

-charakterystyczne ciśnienie prędkości wiatru- wartości charakterystycznego ciśnienia prędkość wiatru q_k dla poszczególnych stref obc. wiatrem należy przyjmować wg tabeli:

-strefa I q_k= 250Pa

-strefa II q_k=350Pa

-strefa IIa q_k=450Pa

-strefa IIb q_k=550Pa

-strefa III q_k=250+0,5H≥350 H-wysokość nad poziomem morza

Ze względu na nieznaczną wysokość budynku technologię jego wznoszenia oraz stosowane materiały nie zajmujemy się działaniem wiatru na ściany, a jedynie na dach obiektu.

Obciążenie temperaturą- różnica temperatury konstrukcji na jej powierzchniach, w jej przekrojach oraz różnica temperatury konstrukcji w stosunku do jej temperatury scalenia.Obc. temperatury rozpatruje się jako:

- różnicę Δ_t­ w ^oC między średnią temp. konstrukcji υ lub jej części w porze letniej i zimowej, a temp. scalania t_o:

Δ_t=υ-t_o

- rożnicę Δυ,w^oC z temp. Powierzchni zewnętrznej a temp. Powierzchni wewnętrznej przegrody:Δυ=υ_c-υ_i

-różnicę Δυ,w^oC między średnimi wartościami temp. Poszczególnych części konstrukcji:Δυ=υ₁-υ₂

Zakłada się, że zmiana temp. W przegrodzie ma charakter liniowy. W obliczeniach temp. Konstrukcji w porze letniej rozróżnia się przegrody i elementy wystawione na działanie promieniowania słonecznego i osłonięte przed tym działaniem , w tym m.in. ścianki działowe, płatwie itp.

Przyjmuje się, że ściany wolno stojące są wystawione na działanie promieniowania słonecznego tylko jedną stroną tzn. pomija się rozproszone promieniowanie słoneczne padające na drugą stronę ściany.

14.Obciażenia obliczeniowe w stanie granicznym nośności.

Poza obc. stałymi i zmiennymi w stanach granicznych nośności uwzględniamy jeszcze obc. obliczeniowe. Obc. obliczeniowe są iloczynem obc. charakterystycznego i współczynnika obc. Współczynnik obciążenia uwzględnia prawdopodobieństwo wystąpienia wielkości możliwych niekorzystnych odchyleń od obciążeń charakterystycznych. W metodzie stanów użytkowalności uwzględniamy obciążenia charakterystyczne. Są one podane w normach uwzględniają m.in. ciężary objętościowe materiałów, elementów budowlanych i obc. użytkowych.

Układy obciażeń:

- układ podstawowy (obc. stałe, zmienne, długotrwałe i jedne z możliwych zmiennych krótkotrwałych, którego wpływ jest najniekorzystniejszy).

- układ dodatkowy (obc. stałe, zmienne, długotrwałe i wszystkie zmienne krótkotrwałe mogące występować jednocześnie)

- układ wyjątkowy (te same co wyżej i jedno obc. wyjętkowe).

15.Na dach spadowy budynku działają obc.:

-stałe (ciężar własny elementów nośnych, inne stałe elementy dachu) obc. to nie ulega zmianie co do wartości i położenia w całym okresie powstawania i używania budowli.

- zmienne (ciężar urządzeń technologicznych, podwyższone lub niskie temp.), obc. wywołane warunkami atmosferycznymi (śnieg, wiatr), ciężar ludzi (budowniczych).

17. Wytyczanie fndamentów

Polega na przeniesieniu rzutu poziomego fundamentów na teren. Na początku należy wytyczyć w terenie naroża budynku korzystając z taśmy tyczek i niwelatora Następnie należy wyznaczyć i utrwalić szerokość ław i ścian fundamentowych. Pomocny przy tym będzie przekrój pionowy budynku, na którym podane głębokości posadowienia .ławy fundamentowej w stosunku do powierzchni terenu . Uwzględniając odpowiednie pochylenie ścian wykopu tyczymy obrys górnej krawędzi wykopu. Znając położenie obrysu górnej krawędzi wykopu możemy wyznaczyć i utrwalić obrys ław i ścian nośnych budynku. Na przedłużeniu ścian nośnych poza obrysem wykopu zakładamy ławy ciesielskie. Na poziomych deskach law ciesielskich można nacinać rowki lub wbijać gwoździe w odległościach odpowiadających położeniu i szerokości ław i ścian fundamentowych. Po wykonaniu wykopu przeciągamy między ławami cienki drut i mamy charakterystyczne punkty ław fundamentowych i ścian fundamentu. Przed fundamentowaniem wytyczamy jeszcze poziom fundamentów.

18.Grunty budowlane

Z punktu widzenia wykonywania budowli ziemnych grunty interesują nas pod dwoma względami jako materiał bądź jako podłoże. Przydatność gruntów oceniamy na podstawie ich własności fizykochemicznych i wytrzymałościowych. Grunty zasadniczo dzielimy na trzy grupy: gr. Spoiste (, gliny iły pyły piaski Pg); grunty sypkie(piaski żwiry pospółki ) Grunty kamieniste (rumosze zwietrzeliny)

Kategoria gruntu podział grunty ze względu na trudność ich odspajania. Grunty dzielimy na kategorie aby łatwiej szybciej i dokładniej określić właściwości gruntu. W celu okreslenia rodzaju gruntu i oceny jego właściwości podział na kategorie stosuje się aby ocenić grunt pod względem stopnia trudności jaki występuje przy ich odspajaniu i wydobywaniu z wykopów.

19. Jak określa się szerokość i wysokość ławy fundamentowej betonowej?

Ławy betonowe można wykonywać z odsadzkami lub ze ścianą pochyłą.

Z odsadzką ze ścianą pochyłą

Wykonanie ławy ze ścianą pochyłą jest korzystniejsze pod względem wytrzymałościowym Wobec dużej długości ławy w porównaniu z szerokością traktuje się obliczenie ławy jako zagadnienie płaskie i przeprowadza się je na ogół dla długości 1 m . Potrzebną szerokość ławy oblicza się uwzględniając jej obciążenie i bezpieczny nacisk jednostkowy na grunt. wysokość H wyznacza się ze względu na wytrzymałość jej materiału na zginanie. Wyliczając moment zginany należy traktować jedna stronę przekroju poprzecznego ławy jako wspornik zamocowany w płaszczyźnie lica ściany i obciążony od dołu reakcja gruntu od ciężaru ściany, bez ciężaru własnego lawy i obciążenia jej odsadzek. Zalecenia konstrukcyjne * wymiar b uzyskany z obliczeń zaokrągla się do 5 cm. Na gruntach słabych powiększa się od 0,5 do 10% zależnie od nośności gruntów i obciążenia * całkowita wysokość H lawy jest >= 30 cm.

20. Ogólne zasady posadowienia bud. nowych przy istniejących. Jak można zmienić poziom posadowienia ławy pod ścianą bud.

Gdy projektowany bud. przylega do granicy działki lub sąsiedniego bud. fundament nie może wejść poza tę granicę. Należy ustawić ścianę ograniczającą bud. na samej granicy. Wynika stąd niesymetryczne ustawienie na fund. ściany a więc mimośrodowe obc. fundamentu, nierównomierny rozkład nacisku na grunt i możliwość

pęknięcia ściany.

Ogólne zasady: *wbudowanie w ścianę słupków żelbet. połączonych sztywno z ławą i belką wspornikową ukrytą w stropie podziemia; ciężar stropu opartego na belce powoduje moment zginający, który przeciwdziała momentowi od mimośrodowego obciążenia. *wprowadzenie w części bud. przylegającej do bud. sąsiedniego sztywnych ram żelbet. Dzięki sztywności układu żelbet. nacisk na grunt rozłoży się niemal równomiernie; w konstrukcji szkieletowej rozwiązanie jest następujące: - ustawienie sąsiednich słupów na wspólnej podstawie, -ustawienie skrajnych słupów konstr. szkieletowej tak aby stały na środku podstawy i wysunięcie górnej części bud. wspornikowo ku granicy sąsiada.

Poziom posadowienia pod ścianą ławy można zmienić stosując np. prefabrykowane podstawy słupów.

21. Fundamenty pośrednie bud. Na czym polega pośredniość fund.

Fundamenty pośrednie - fund. które maja oczep w postaci ław, płyt, rusztu lub skrzyni, oparty na dodatkowej konstr. sięgającej do głębszych warstw gruntu np. fund. na palach

Stosuje je się gdy podłoże gruntowe bezpośrednio pod fund. jest słabe, aby utrzymać nacisk bud. przy bezpośrednim posadowieniu. Wyróżnia się następujące fund. pośrednie: na studniach, na palach, na kesonach

Fundamenty na studniach - wykonuje się przez tzw. opuszczenie studni (odmiana wykonania wykopu obudowanego), najczęściej poniżej zwierciadła wody pow. lub gruntowej. Jednocześnie z głębieniem wykopu pogrąża się w grunt uprzednio wykonaną obudowę. Studnie wypełniona po opuszczeniu stanowi podziemny filar fundamentowy przekazujący obciążenie budowli na głębokie odpowiednio nośne warstwy gruntu

Fundamenty na palach - pale osadzone na oczepie przenoszą obciążenia wgłąb gruntu. Pal ma małe wymiary poprzeczne w stosunku do dług. Rozróżnia się pale słupowe (osadzone końcami w gruncie o lepszych parametrach, przekazują obciążeni przez podstawę), pale zawieszone, które przekazują obciążenie głowicy przez reakcję na podstawie i przez opór tarcia pobocznicy o grunt lub opór ścinania gruntu w otoczeniu pobocznicy. Pale można też podzielić ze względu na sposób zagłębienia w gruncie (wbijane, wiercone) oraz ze wzgl. na materiał (drewniane, stalowe, bet., żelbet.)

Fundamenty na kesonach - najczęściej wykonywane pod poziomem wody; skrzynia kesonu zabezpiecza wnętrze robocze przed zalaniem przez wodę, osadza się je w gruncie zalanym wodą.

Pośredniość fund. polega na tym, że obc. bud. nie jest przekazywane od razu (przez ławę, płytę itp. ) na grunt tylko za pomocą dodatkowej konstr. (pali, studni). Taki typ posadowienia jest niezbędny gdy grunty mają niskie parametry wytrzym. Pośrednie przekazywanie obc. rozkłada je na większy obszar działania słabszego gruntu.

22.Rodzaje fundamentów bezpośrednich stosowanych pod ścianami lub słupami konstrukcji budynku.

Fundamenty bezpośrednie - takie, które całą swą podstawą spoczywają bezpośrednio na gruncie. Są to ławy, podstawy (stopy) słupów konstr. , ruszty, płyty i skrzynie. Dzieli się je na płytkie i głębokie.

Fund. płytkie - oparte bezpośrednio na gruncie. Fund. dla którego wykop ma głęb. ≤szer., a jego wyk. nie wymaga szczególnych zabiegów w celu zabezpieczenia ścian przed osunięciem, specjalnych sposobów wyk., zwłaszcza uciążliwej walki z wodą gruntową.

Ławy fund. - najprostszy pod względem konstr. fund.; najczęściej jest podstawą ściany, rzadziej podstawy słupów. Charakt. się dużą długością względem szer. dlatego ławy liczy się jako zagadnienie płaskie. Wyk. się je z kamienia, cegły, bet., żelbet. Potrzebną szer. ławy B oblicza się uwzględniając jej obciążenie i bezpośredni nacisk jednostkowy na grunt, wys. H - ze względu na wytrzym. jej materiału na zginanie. Wyliczając moment zginający należy traktować jedną stronę przekroju poprzecznego ławy jako wspornik zamocowany w płaszczyźnie lica ściany i obciążony od dołu reakcją gruntu od ciężaru ściany, bez ciężaru własnego ławy i obciążenia jej odsadzek.

- ławy murowane (z kamienia lub cegły) stanowią fund. ścian murowanych (gdy wymiary ławy są zbyt duże wprowadza się odsadzki w celu zmniejszenia objętości muru.

- murowana - betonowa

- ławy betonowe - wyk. się z odsadzkami lub ścianą pochyłą

- ławy żelbetowe - pręty główne układa się w strefie rozciąganej górnej części ławy prostop. do jej długości, pręty podł.- rozdzielcze układa się do 30cm

- stopy fund. - (podstawy słupów konst.) przenoszą na grunt nacisk słupa, przekrój pionowy podobny do przekroju ławy, rzut poziomy ma kształt kwadratu lub prostokąta. Nie dopuszcza się do powstawania naprężeń rozciągających (wypadkowa sił w rdzeniu)

- ruszty fund. - dwa układy ław wzajemnie prostopadłe stanowią ruszt fund. jako fund konstr. szkieletowej. Słupy konstr. stoją w węzłach rusztów. Zastosowanie: gdy ławy jednokier. wychodzą za szerokie; gdy trzeba zwiększyć sztywność całego fund. w celu wyrównania różnic osiadań,

- płyty fund. - fund. w postaci pełnej płyty pod całym bud. lub pod jego częścią; stosuje się gdy: ogólna pow. ław czy stóp wypada za duża, obciążenie bud. wymaga uzyskania całej jego pow. żeby nie przenieść na grunt, jest niejednorodny grunt pod bud. , podziemia bud. znajdują się pniżej zwierciadła wody gruntowej. Rodzaje:*płyty gładkie jednakowej grub. na całej pow. *płyty żebrowe z żebrami od góry lub od spodu, *jako odwrócony strop grzybkowy przy konstr. szkieletowej, *jako układ sklepień odwróconych o różnych kształtach obciąż. reakcją gruntu, opartych na ścianach lub słupach.

- skrzynie fund. - (fund. skrzyniowe) przy dużych wys. bud. gdy występ. znaczne obciąż. poziome; dają one dużą sztywność giętną. Rodzaje: *otwarte górą i dołem, *zamknięte od dołu sztywną płytą denną połączoną z układem ścian, *zamknięta od dołu i góry, gdy poza płytą denną również strop połączony monolitycznie ze ścianami jest włączony do pracy całego układu .

- fund. głębokie - głęb. często większa od szer., z reguły umacnia się ściany wykopu. Do fund. głębokich należą najczęściej skrzynie (z fund. pośrednich) ze wzgl. na znaczne wys. a więc i duże zagłębienie.

23. Kiedy wykop wąskoprzestrzenny musi być zabezpieczany ? Jak wykonuje się zabezpieczenia takiego wykopu.

Wykop wąskoprzestrzenny - wykop o szer. dna < od 1,5 m.

Wykonanie wykopu wąskiego wiąże się ze złożeniem gruntu w bezpiecznej dla wykopu odległości. Wymaga to usunięcia stosunkowo dużej ilości gruntu z rozkopów w porównaniu z ilością którą trzeba wybrać do wykonania robót następnych. Nieraz grunt należy odwieźć dalej i przywieźć ponownie aby zasypać rozkopy. Niejednokrotnie maże się to okazać kosztowniejsze niż wykonanie ścian pionowych z odpowiednim zabezpieczeniem tzw. obudową wykopu, którą trzeba tak wykonać, aby nie dopuścić do ruchów gruntu poza nią. Wąski wykop powinno się zabezpieczać gdy brak jest miejsca na rozkopy lub gdy zagraża podkopaniem już istniejącego fund. bud. pobliskiego.

Zabezpieczanie wąskoprzestrzennego wykopu - obudowy rozpierane - konstr. rozporowe opierające się o ściany przeciwległe (najczęściej z bali drewnianych grub. 5 cm, układanych poziomo), zamiast poziomych bali drewnianych używać można profilowanych blach stalowych a rozpory drewniane można zastąpić metalowymi śrubami gruntach nawodnionych bale poziome układa się na styk, a w gruntach o mniejszej wilgotności można układać z odstępami. Początkowo robi się wykop o głębokości równej szer. jednego lub dwóch bali poziomych - mocuje się bale (rozpiera je - następnie głębi się wykop dalej i układa się kolejne bale). Rozróżnia się zabezpieczenie: * z deskowaniem poziomym pełnym, * z deskowaniem poziomym ażurowym, * obudowa górnicza (w gruntach sypkich)

24.Zabezpieczenia skarp wykopu szerokoprzestrzennego w przypadku małego i dużego obciążenia budowli.

Wykop szerokoprzestrzenny - głębokość jest < od szer. dna.

W wykopach szerokich gdzie konstr. rozpierająca wymagałaby dużej ilości mat. co jednocześnie zmniejsza wolną przestrzeń, a przypadku małego placu budowy jest to niekorzystne, stosuje się zamiast rozpierania - podpieranie deskowania zastrzałami ukośnymi. Górnych końców zastrzałów nie wcina się w nakładki, aby nie niszczyć mat. którego używa się wielokrotnie lecz opiera się je o kawałki krawędziaków przybite klamrami do nakładek. Kliny rozpierające wbija się przy dolnych końcach zastrzałów. Jeżeli wykop ma głęb. > niż 3 m wskazanie jest przerywanie ciągłości ściany pionowej ławą (1:1,5m szer. i 2:2,5m wys.). Obydwa stopnie można podeprzeć lub też dolny podeprzeć a górny zakotwić. Aby uzyskać wykop nieobudowany stosuje się kotwienie. Cięgno jest przymocowane do krótkiego pala i ułożone w rowku. który się zasypuje. Cięgna ułożone nad pow. terenu utrudniałyby ruch wokół wykopu.

25.Prenikalność cieplna w przegrodach zewn. Na czym polega zjawisko przemarzania przegrody.

Mostki cieplne - fragmenty przegród wykonane z materiałów o wyższej przewodności cieplnej, temp. wewnętrzna pow. przegrody w miejscach mostków (υ_m ) nie może być niższa od temp. punktu rosy. Przy zał., że:

υ­i­ > υ_m > υ_mm oraz gdy a dąży do zera, υ_m dąży do υ_i ,

a/d≥2,5, y=1 oraz υ_m=υ_mm

υ_m=t_i - [k+y(k`-k)]⋅[t_i - t_e]⋅1/α_i

gdzie:

- υ_i - temp. na wewn. pow. przegrody z dala od mostka

- υ_m - temp. na wewn. pow. przegrody w miejscu mostka

- υ_mm - temp. na wewn. pow przegrody wyk. z mat. jak w mostku

- y - współczynnik którego wartość zależy od stosunku szer. i a, od grub. przegrody d i od kształtu mostka

- k - współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę, z pominięciem wpływu mostka cieplnego,

- k` - współczynnik przenikania ciepła przegrody mostka

α_i - współczynnik przejmowania ciepła na wewn. pow, przegrody

26. Przegrody bud. Co to jest przejmowanie ciepła?

Przewodzeniem ciepła - nazywamy przenoszenie się energii wewn. materialnego ośrodka lub z jednego ośrodka do drugiego podczas ich bezpośredniego zetknięcia się. Cząstki rozpatrywanego układu nie wyk. większych zmian położenia. Teoria zagadnień dotyczących przewodzenia ciepła sprowadza się do rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych o różnych war. brzegowych. Miarą wartości izolacyjnej przegrody jest współczynnik przenikania ciepła K i zdolność akumulacji ciepła przez przegrodę. Przegrody o tym samym wsp. K, ale wykonane z różnych mat. lub z tych samych, ale ułożonych w różnej kolejności mogą akumulować różne ilości ciepła. Współczynnik przenikania ciepła K wyraża ilość ciepła w kcal przewodzoną przez 1m² przegrody w ciągu 1h. Dla przegród wielowarstwowych K oblicza się wg wzoru: 1/K=1/α+Σd/λ+1/α_e gdzie:

α_i - wsp. przejmowania ciepła, charakteryzuje napływ ciepła na pow. przegrody [kcal/m²⋅h⋅°C]; α_e - wsp. przejmowania ciepła - charakteryzuje odpływ ciepła z pow. przegrody [-]; d - grub. przegrody [m]; λ - wsp. przewodności cieplnej mat. [kcal/m⋅h⋅°C]

Odwrotność - wsp. przejmowania ciepła 1/α_i , 1/α_e nazywamy oporami przejmowania ciepła, a wyrażenia d/λ - opór przewodzenia ciepła przez dana warstwę. Jeśli przegroda oprócz warstw wyk. z różnych mat. zawiera warstwę powietrza to do powyższego wzoru należy dodać opór cieplny warstwy powietrza którego wartość zależy od grub. szczeliny powietrznej. Współczynnik przenikania cieplnego K powinien być tym mniejszy im niższe temp. zewn. występują w okolicy, w której ma być wznoszony bud. obszar Polski podzielony jest na 6 stref klim.

28. Jakie warunki musi spełniać przegroda zewn. bud. przez którą w okresie zomowym przenika para wodna? Stosowanie paroizolacji a wentylacja bud.

Na izolacyjność term. przegród bud. zewn. wpływa zjawisko dyfuzji pary wodnej w porach materiałów użytych do jej wyk. Zjawisko to związane jest z różnicą ciśnień po cieplejszej i chłodniejszej stronie przegrody. Przenikanie pary wodnej z ogrzewanych pom. na zewn. występuje ze szczególnym nasileniem w okresie zimowym kiedy to duża różnica temp. po obu stronach przegrody bud. wywołuje dużą prężność pary wodnej. Z przenikaniem pary wodnej na zewn. łączy się napływ zimnego powietrza do ogrzanych pom. Przy niskiej temp. powietrza zewn. może wystąpić w tym momencie zjawisko kondensacji, czyli skroplenie się pary wodnej wewn. przegrody bud. Temp. poniżej której dalsze oziębienie wilgotnego pow. powoduje przemianę nadmiaru pary wodnej w wodę nazywa się punktem rosy. Następuje przemarzanie przegrody. Kondensacji wilgoci na wewn. pow. przegród zapobiega się przez: *wyk. ścian, stropów i stropodachów o dostatecznej termoizolacyjności, *stosowanie w przegrodach bud. materiałów o znacznej porowatości, *wyk. tynków wewn. przy użyciu zaprawy porowatej najlepiej wapiennej, *zapewnienie dobrej wentylacji pomieszczeń, w których występuje nadmierna wilgotność.

29. Rodzaje ścian murowych.

Ściany konstrukcyjne - ściany zdolne przenieść poza własnym ciężarem również inne obciążenie pionowe i poziome. Do obc. pionowych należą: ciężar dachu, stropu, ścian działowych, obc. użytkowych, itp., a do obc. poziomych należą: parcie wiatru, gruntu, i inne. Zadaniem jednych ścian jest przenoszenie głównie obc. pionowych np. ściany nośne większości bud., zadaniem innych jest przejmowanie głównie sił poziomych np. mury oporowe przenosz. parcie gruntów lub ściany przepony w bud. przejmuj. parcie wiatru

Ściany jako izolacja cieplna i wilgotnościowa - dotyczy to bud. ogrzewanych, stąd w bud. niskich zdarza się bardzo często, że grubość ścian zewn. jest znacznie większa niż by to wynikało z nośności materiału z którego ściana jest wykonana. Najbardziej charakt. przykł. są tu ściany zewn. z cegły pełnej, które w naszych warunkach klim. muszą ze względów term. mieć grub. 2 cegieł (51cm), podczas gdy w wielu przypadkach dla przeniesienia obciążeń wystarczyłaby grub. 1,5 cegły (38cm), a niekiedy nawet 1 cegły (25cm), występuje to też w ścianach ze zwięzłych kamieni (granit, bazalt), gdzie grub. ścian zewn. ze względu na przemarzanie musiałaby być jeszcze większa niż w ścianach z cegły pełnej pomimo niewielkiego wykorz. wytrzym. mat. Wynika to stąd, że ze wzrostem wytrzym. mat. na ściskanie rośnie również jego współczynnik przenikania ciepła. Ściana murowana jest pojęciem węższym niż ściana. Pojęcie mur odnosi się do ścian wyk. z cegły lub z kamienia, bloków i pustaków. Tak więc każdy mur jest ścianą lecz nie każda ściana jest murem np. ściana drewniana, monolit., żelbet.

- ściany z kamieni nat. - ściany takie przystos. są głównie do przenoszenia naprężeń ściskających, w małym natomiast stopniu do przenoszenia naprężeń rozciągających. Poszczególne kamienie łączymy zaprawą, dzielą się one ze względu na rodzaj , kształt i sposób ułożenia na: mury dzikie (kamienie owalne, narzutowe - mała wytrzym. bud. niskie i cokoły, fund.), *mury z kamienia łamanego (fund. i ściany nośne), *mury cyklopowe, *mury mozaikowe (dekoracyjna część elewacji),

- ściany z cegieł dzielimy ze względu na wiązania cegieł: *pospolite (mury takie mogą być o różnych grub. np. 0,5;1 cegła 1,5;2;2,5 cegieł), *krzyżykowe, polskie lub gotyckie, wielorzędowe

- mury zbrojone - cegła pełna klasy ≥100, zaprawa marki ≥30, *zbrojenie poprzeczne (słupy, filary o smukłości L₀/b≤15, mimośród e₀ <0,3c, c-odległość od głównej przekroju od krawędzi bardziej ściskanej, *zbrojenie podłużne

- ściany z bloków gazobetonowych (kondygnacje wyłącznie naziemne - wilgotność), jeżeli wilgotność względna powietrza przekracza okresowo 60% (pralnie, łazienki), należy chronić przed wilgocią

- ściany z pustaków

NN. Zbrojenie w ścianach

Wytrzymałość murów może być zwiększona za pomocą sprowadzenia do niego zbrojenia stalowego:

- zbrojenie poprzecznie do przejęcia działania sił ściskających w celu zwiększenia nośności na ścinanie

- podłużnie w kierunku naprężeń osiowych lub zginających w celu zwiększenia nośności na rozciąganie i zginanie.

Zasada pracy muru obciążonego siłą ścinającą polega na tym, że w kierunku ułożenia prętów zbrojenie poprzeczne powoduje zmniejszenie odkształceń poprzecznych muru i powstrzymuje pęknięcia pionowe, a tym samym zwiększa wytrzymałość na ściskanie. Zbrojenie układa się w spoinach wspornych w dwóch głównych kier., może być ułożone w następujący sposób:

- w tej samej spoinie wspornej układa się pręty o śr.3-5mm

- w kolejnych spoinach wspornych układa się pręty o średnicy 3-8mm na przemian

- w poszczególnych spoinach wspornych układa się siatkę ciętociągnioną.

Mury zbrojone podłużnie, prostopadle do spoin wspornych

Konstrukcje te stosuje się w celu:

- przejęcia naprężeń rozciągających w murach zginanych i ściskanych mimośrodowo

- zwiększenia wytrzym. na ściskanie smukłych ścian i filarów, dla których zbrojenie poprzeczne nie nadaje się

- zabezpieczenia od pęknięć murów podlegających wpływom dynamicznym

Zbrojenie może być umieszczone wewnątrz lub od zewnątrz przy pow. muru w bruzdach z jednej lub 2 stron. Odległości między strzemionami obejmującymi pręty ściskane wynoszą >35d w przypadku zbrojenia znajdującego się wewn. muru i co najmniej 15d zbrojenia znajdującego się na zewn. W żadnym razie odstęp nie powinien być >50cm. Średnica prętów zbrojenia głównego nie powinna być mniejsza od 8mm podczas ścinania i 3mm podczas rozciągania

Mury zbrojone poprzecznie:

Rolą zbrojenia poprzecznego jest zwiększenie nośności konstrukcji bez zmiany wymiarów przekroju poprzecznego. Ze względu na zapewnienie właściwej współpracy muru ze zbrojeniem dopuszcza się jedynie w murach z cegły ceram. pełnej i wapienno piaskowej pełnej. Wpływ zbrojenia poprzecznego na nośność muru zmniejsza się ze zwiększeniem mimośrodu obciążenia wypadkowego działającego na mur, dlatego zbrojenie poprzeczne stosuje się w murach, w których mimośród wypadkowej siły ściskającej nie osiąga dużych wartości.

30.Konstruowanie nadproży w ścianach murowych jednorodnych i warstwowych. Ograniczanie mostków termicznych.

Nadproże słuzy do przekrywania otworów sa wykonywane z elementow bekowych nadproza otworów okiennych i drzwiowyh w murach ceglanych występuja jako

- ceglane o zbrojonych spoinach

- dwuteowyuch dźwigarów stalowych

- zelbetowe prefabrykowane.

Nadproże ceglane o zbrojonych spoinach można wykonywać nad otworami w ścianach o różnych grubościach można to nadproże stosować w ścianie min 25cm(jedna warstwa0 mas rozpiętość wynosi 2,5m )Nadproże z dwuteowych dźwigarów nadproże tego typu wykonuje się przy szerokościach przekraczających 2,5m lub mniejszych, Stopki kształtownika należy obłożyć siatką w celu zapewnienia przyczepności. Nadproże prefabrykowane typowym elementem jest belka L. Elementy układa się na zaprawie cementowej a przestrzeń między belkami wypełnia się gruzobetonem.

W ścianach zew. Wymagana ochrona przed przemarzaniem należy z tego powodu wykonać izolacje termiczną .

31.Odksztrałcalnośc muru

ε(σ) = -k/α ln (1-σ/k⋅R)

R- wytrzymałość muru na ściskanie

α-cecha sprężystości muru (E₀/R)

Odkształcalność muru związana jest z występowanie naprężeń - z reguły trójosiowego stanu naprężeń . Rozróżnia się fazy zniszczenia muru I-nie występują rysy II -pojedyncze pęknięcia III- pęknięcia na wysokości wielu warstw zagięć IV-zniszczenie

Wytrzymałość muru zależy od grubości spoiny prawidłowa grubość wynosi

Od 0,8-1,5 zwiększenie grubości od 1,5-2,8cm zmniejsza wytrzymałość muru o 1/3.

34. Przewody wentylacyjne spalinowe dymowe wentylacja grawitacyjna.

Przewody dymowe spalinowe i wentylacyjne wykonuje się bądź z elementów drobnowymiarowych - cegły bądź prefabrykowanych bloków,. Przewody mogą mieć przekrój kwadratowy prostokątny kołowy. Minimalne przekroje przewodów zależą od funkcji

- przy odprowadzaniu spalin z jednego paleniska kuchennego, jednego lub dwóch pieców węglowych 14x14 lub fi 15 dla przewodów okrągłych. Przy odprowadzeniu spalin z trzech pieców 14x21. Przewody wentylacyjne 14x14 lub fi 15 aby przewody nie oziębiły się należy je przeprowadzić w ścianach położonych między ogrzewanymi pomieszczeniami. Zaleca się prowadzić przewody dymowe i wentylacyjne obok siebie. Przewody w miarę możliwości nie powinny mieć załamań aby nie dławić ciągu. Odchylenie dopuszczalne od kierunku pionowego nie powinno przekraczać 30­⁰ długość odcinka odchylenia nie powinno przekraczać 2m. Liczba ognisk paleniskowych przyłączonych do jednego kanału:

- do jednego przewodu dymowego mogą być przyłączone trzy paleniska z zachowaniem różnicy poziomów >1,5 m

-do jednego przewodu spalinowego można włączyć najwyżej dwa piece różnica poziomów punktów podłączenia powinna być równa kondygnacji

- do wszystkich palenisk kuchennych i pieców kąpielowych na ostatniej kondygnacji należy stosować oddzielne przewody.

35. Omówić materiały do murowania ścian. Jak dzieimy elementy murowe wg normy obliczeniowej.

Materiały ścienne :

Konstrukcyjne

-z kamieni naturalnych

- cegły pełne i drążone o powierzchni drążeń do 25% (cegły wapienno cementowe czyli silikatowe)(drążenia mogą być tylko pionowe ze względu na nośność )

- kształtki elewacyjne i licowe (doliczane do grubości ściany)

-Bloki betonowe cechy duża gęstość czyli duży ciężar mogą więc ieć tylko objętość tylko do 4 jednostek ceramicznych czyli objętość 4 cegieł)

Konstrukcyjno osłonowe

- cegły drążone o powierzchni drążeń 25-55%

- pustaki ceramiczne i z lekkich betonów

- bloczki i płyty z betonów komórkowych (gazobetony , pianobetony)

- pustaki i kształtki z materiałów termoizolacyjnych wypełniane betonem.

Cechy: dość duża wytrzymałość przede wszystkim izolacyjność termiczna mniejsza gęstość czyli mniejszy ciężar , objętość do 8,5 jednostki ceramicznej

Osłonowe

- Osłonowe cegły i pustaki drążone poziomo (cegła dziurawka )

- Pustaki z materiałów izolacyjnych cechy: mała wytrzymałość ze względu na poziome drążenia powierzchnia drążeń 40-60%

Do ścianek działowych

- -cegła dziurawka , pustaki do ścianek działowych pustaki bloki dyle gipsowe (materiały te nie musza być odporne na działanie czynników zewnętrznych. cechy: nieduża wytrzymałość mała gęstość objętościowa

Do prefabrykatów ceramiczno betonowych

- elementy typu cerbet (pustaki z których wykonuje się duży element prefabrykowany) cechy : duży ciężar ,montaż za pomocą żurawi

Zaprawy murarskie

-3 podstawowe: *wapienne (0,2 ; 0,4 MPa)plastyczne, *cementowo-wapienne (0,8-5Mpa)najbardziej popularne, * cementowe (1,5-12Mpa)wytrzymałe

-inne * cem.-gliniane(0,8-5Mpa)glina jest uszczelniająca, * gipsowe (1,5-3Mpa), * gipsowo-wapienne (0,4-3Mpa)gdy murowano z elem. gipsowych * lekkie na kruszywach porowatych (0,8-8MPa)na bazie keramzytu * napowietrzone, specjalne, klejowe

Wg normy obliczeniowej: 1)elem. do murowanie na zwykłe spoiny (grub.>3mm), 2)elem. do murowania na cienkie spoiny (1-3mm)

Ze względu na zawartość otworów elementach murowych wyróżnia się 3 grupy (zrobić tabelkę)

	1	2	3
Ceramika	Cegły bud. Modularne i klinkierowe,%otworów<=25	Cegły kratówki i inne , pustaki modularne, pryzowane %otw.25-55	Cegły dziur. poziomo drążone oraz pustaki modular. i poryzow.% otw>55
Silikaty (cem. Wap)	Cegły bloki %otw <= 25	Cegły bloki pustaki % otw. 25-55	Bloki pustaki % otw >55
Beton (zwykły,leki kruszywowy)	Bloczki	pustaki	----
Autoklawizowany komórkowy beton	Bloczki	-------	-----

36.Mury z pustaków stanowiących deskowanie tracone, przykłady ,Czy słowo „mur” jest adekwatne do konstrukcji nośnej takiej ściany.

Podstawą systemu jest pustak ( styropianowy trocinobetonowy wiórobetonowy),pustaki połączone są ze sobą betonem. W przypadku systemu THERMOMUR stosuje się klinujące się w sobie kształtki styropianowe, Wewnątrz których po złączeniu powstają wypełniane betonem komory. Komory te są przesuwne tzn. beton jest „ ażurowy” nie ma więc pasów o zwiększonej i zmniejszonej wytrzymałości. Połączenie muru tego typu ze stropem jest możliwe dzięki specjalnym kształtką łączącym przymocowanym drutem wiązałkowym podczas betonowania. Przykłady murów : *system THERMOMUR- pustaki styropianowe * system Famabloc - pustaki wiórobetonowe * system Techbud - pustaki trocinobetonowe. *pozostałe systemy wykorzystują płyty zrębkobetonowe, styropianowe, które łączone są ze sobą za pomocą stalowych rozpórek, a przestrzeń między nimi wypelniona jest betonem np. system Verlox bądź też jak w przypadku systemu Panalit dwie płyty żelbetowe przedzielone są płytą styropianową

Mur- element budowli wykonany z kamieni naturalnych lub sztucznych połączony zaprawą lub na sucho , przeznaczony głównie do przenoszenia naprężeń ściskających. W tradycyjnym znaczeniu tego słowa konstrukcja z swobodnym deskowaniem traconym, murem nie jest ponieważ a)sposób montażu jest zupełnie inny (nie ma murowania , zapraw )b)inna jest struktura nośna ( ażurowa konstrukcja betonowa)

37.Mur z pustaków ceramicznych, betonowych i mury z betonów lekkich. Przykładowe rodzaje pustaków i betonów lekkich.

Pustaki betonowe zalety (w porównaniu z cegłą)

*mniejsza grubość ścian zewn. Przy tym samym współczynniku przenikana ciepła * Mniejsza masa obj. Przy znacznej wytrzymałości na ściskanie

Wady : *zjawisko skurczu pustaków * wrażliwość na mimośrodowe działanie sił możliwość pękania w przypadku działania sił skupionych* konieczność wykonywania dodatkowych pustaków wykończeniowych

Podział pustaków betonowych *pustaki z dużymi otworami przeznaczonymi do wypełnienia materiałem izolacyjnym * pustaki z dużymi otworami , dużej izolacyjności , otwory są wypełnione betonem konstrukcyjnym. * Pustaki w której część szczelin nie jest wypełniona - pustaki o dobrej izolacyjności

Przykłady : *mur z pustaków ALFA - wykonywane na grubość 1,5 pustaka (38cm) z dwóch pustaków ; układa się je na przemian tworząc dodatkowe komory powietrzne a tym samym poprawiając właściwości cieplne ścian.

*pustaki kratowe XX - Kratowy układ ścianek wewnętrznych zapewnia sztywność konstrukcji, komory pustaków można wypełnić mat. izolacyjnym, usztywnienie stanowią wieńce wykonane z dwóch belek L

Mury z betonów lekkich -stosuje się do nich kruszywa spiekane np.: keramzyt pumeks hutniczy , ich wytrzymałość jest ograniczona wytrzymałością sztucznego kruszywa (styrobeton kruszywo styropianowe )

Gazobetony stosuje się tylko w kondygnacjach nadziemnych,przy czym powinny być otynkowane , ich zawilgocenie powoduje spadek wytrzymałości o 35%

Beton komórkowy (wg Żenczykowskiego)w 4 rodzajach :

*beton lekki belitowy * pianogazosilikat * silikat wolno tężejący *Unipol

Pustaki ceramiczne- zalety jak dla betonowych , przykłady : Pustak z ceramiki sporowaconej Portherm, UNI (188x188x188) UNIMAX(288x288x188)

Z pustaków tych nie można wykonywać ścian ponizej poziomu warstwy izolacyjnej (np.: ścian fundamentów ) oraz fragmentów murów zawierających przewody dymowe, spalinowe, wentylacyjne .

38. Omówić stan naprężeń w ściskanej ścianie murowej. Czym różni się stan naprężeń w długiej ścianie i wąskim filarku?

W ściskanej ścianie murowanej są 2 mat. - sprowadzamy do wytrzym. jednego zastępczego. Wyodrębnione stany naprężeń: *ściskanie, *rozciąganie, *ścinanie, *docisk. Jest to złożony stan naprężeń (trójosiowy) połączony ze zginaniem elem. murowych. Rozciąganie i ścinanie związane jest z wytrzymałością i przyczepnością zaprawy.

Wytrzymałość muru jest zależna od wytrzymałości cegły, rodzaju zaprawy, grub. spoin, jakości wyk. i w pewnym stopniu od rodzaju wiązania. W murach smukłych, w których możliwe są wyboczenia wytrzymałość zależy ponadto od stosunku wys. i grub. i usztywnień poprzecznych.

Mur ściskany jest od góry ku dołowi, ale stan naprężeń jest trójosiowy - co może podwyższać jego wytrzym. jeśli wypełnienie jest dobrze wyk. W przypadku dużej długiej ściany ewentualne braki przeniosą mocniejsze miejsca, występuje mała liczba osłabień. W przypadku filarka nie ma możliwości takiego rozkładu obciążeń - wytrzym. ma prawo być mniejsza.

39.Omówić przegubowy schemat pracy ściany , jak się umiejscawia linię działania sił w tym schemacie?

W schemacie przegubowym przyjmujemy , że siła pionowa przekazywana jest ze ściany kondygnacji górnej na dolną poprzez przegub , a więc nie ma momentu w zamocowaniu . Jest to pewne uogólnienie stąd przyjmuje się również, że siła NS {przekazywana ze stropu} i siła z góry N_1d działają na mimośrodach.

Mimośród dla siły NS uzależniony jest od tego, czy dana ściana jest ścianą najwyższej kondygnacji, czy nie. Mimośród dla siły N_1d { N_2d }jest mimośrodem niezamierzonym i wylicza się go ze wzoru:

40.Omówić ciągły schemat statyczny ściany w budynku murowanym. Kiedy taki schemat można stosować w obliczeniach?

W schemacie ciągłym siła z kondygnacji górnej przekazywana jest bezpośrednio na kondygnację dolną , a strop zamocowany jest{bez przegubu} sprężyście w ścianie. W takim wypadku budynek rozpatruje się jak ramę i dla każdego węzła ramy można wyznaczyć oddzielnie momenty wywołane mimośrodowym obciążeniem ściany stropami. Modelem ciągłym można się posługiwać w przypadku stropów żelbetowych, opartych na ścianach za pośrednictwem wieńca o szerokości równej grubości ściany i nie mniejszej niż grubość stropu ; Naprężenia ściskające w ścianie

M_id- moment zginający ścianę wynikły z oddziaływania stropu

M_wd- moment od wiatru

47. Ściany drewniane:

Główne zalety drewna:

-dobra izolacyjność cieplna

-łatwość i szybkość wykonania

-lekkość konstrukcji

-możliwość wznoszenia w okresie zimowym

Główne wady:

-palność drewna

-podatność na gnicie i zagrzybienie

-skurcz przy wysychaniu

Ze względu na konstrukcję ściany drewniane dzielimy na: wieńcowe, szkieletowe, płytowe

-wieńcowe: prosta konstrukcja, składają się z elementów drewnianych ułożonych poziomo i połączonych w narożach. Do budowy stosuje się okrąglaki, okrąglaki wyżłobione, belki prostokątne i belki z wpustem. Styki między elementami ścian uszczelnia się mchem sznurem smołowym lub wełną drzewną. Niekiedy ściany wieńcowe od strony zewnętrznej obija się deskami, które stanowią dobre zabezpieczenie przed deszczem. W węgłach elementy ścian łączy się na zakład lub na jaskółczy ogon. Ściany wieńcowe znacznie osiadają (3cm na 1m. wysokości ściany), w wyniku skurczu drewna, dlatego przy wszystkich otworach należy zostawić szczelinę. Ściany wieńcowe wznosi się na fundamentach murowanych lub betonowych.

-Szkieletowe: bardziej ekonomiczne niż wieńcowe, konstrukcja nośna-szkielet drewniany, wypełnienie szkieletu - materiał o dobrej izolacyjności. Sumikowo- łątkowa : składają się z podwalin, słupków(łątek), sumików wypełniających przestrzenie między słupkami, oczepów i zastrzałów( w narożach). Nie kiedy zamiast sumików stosuje się obustronne deskowanie, przy czym wolną przestrzeń między łątkami i deskowaniem wypełnia się materiałem izolacyjnym. Ryglowa: składa się z podwaliny, słupków, rygli, zastrzałów i oczepu. Deskowe: elementy tej konstrukcji łączy się ze sobą za pomocą gwoździ i śrub, eliminując całkowicie połączenia ciesielskie.

-Płytowe: trzy rodzaje elementów prefabrykowanych: płyty pełne, okienne, i drzwiowe. Płyty ścienne łączone są ze sobą i pozostałymi elementami za pomocą śrub. Dla uzyskania większych sztywności budynku wskazane jest wykonanie podwaliny i oczepu z krawędziaków o większej długości.

48. Konstrukcja ściany budynku szkieletowego powinna się składać z 7 warstw:

1okładzina wewnętrzna- płyta g-k

2paroizolacja- folia etylenowa

3 i 4 szkielet wypełniony wełna mineralną lub szklaną

5. poszycie zewnętrzne uszczelniające np. sklejka wodoodporna

6. wiatroizolacja paro przepuszczalna lub szczelina wentylacyjna

7. warstwa elewacyjna

Wymogi dotyczące szkieletu drewnianego:

-drewno o wilgotności około 15%

-wszystkie powierzchnie drewna ostrugane, a krawędzie zaokrąglone ( zwiększa to trwałość i ognioodporność)

-impregnacja drewna powinna być ciśnieniowa(cała objętość)

49. Stropy gęstożebrowe: płytowo-żebrowe w których rozstaw żeber nie jest większy niż 90 cm.

Ze względu na charakter pracy stropu dzielimy je na:

-bez wypełnienia i z wypełnieniem między żebrami nie współpracującym z układem nośnym płyta-żebra.

-Z wypełnieniem współpracującym z konstrukcją stropu przy przenoszeniu naprężeń ściskających.

Przestrzenie międzyżebrowe są wypełnione pustakami ceramicznymi, żużlo i gruzobetonowymi

Strop DZ: monolityczny prefabrykowany. Prefabrykowane żebra żelbetowe oraz elementy wypełniające pustaki ceramiczne, żużlo i gruzobetonowe, zostają uzupełnione betonem który wypełnia wolne przestrzenie między nimi. Strop tego typu należy do grupy stropów gęstożebrowych w których przekrój elementów wypełniających nie jest uwzględniony przy wymiarowaniu. Natomiast nadbeton znajdujący się nad pustakami zespolony z żebrami wlicza się do współpracy. W celu zapewnienia lepszej sztywności stropu DZ w połowie rozpiętości wykonuje się jedno lub dwa żebra rozdzielcze. W stropie o rozpiętości modularnej >6,0m.-3 żebra rozdzielcze. Projektowanie stropów gęstożebrowych ogranicza się do głównych elementów nośnych żeber, mogą być jedno lub i wieloprzęsłowe. Strop mon-pref. Oblicza się w dwóch fazach: montażowej- prefabrykowane żebra obciążone są pustakami i świeżym betonem(pracuje żebro) i eksploatacyjnej - żebra obciążone całkowitym ciężarem stropu(współpracują z betonem płyty)

50.Przykładem stropu gęstożebrowego, żelbetowego na belkach kratownicowych jest strop Fert(budynki jednorodzinne). Podstawowe elementy stropu Fert :pustaki ceramiczne, prefabrykowane belki stalowo ceramiczne, żebra wieńce żelbetowe, płyta betonowa na powierzchni pustaków. Belki typu Fert składają się z:

-pasa dolnego złożonego z kształtek ceramicznych długości 25 cm, szer.12 cm, wys. 4 cm.

-Zbrojenia w formie kratowniczki z dwóch prętów dolnych i jednego górnego, połączonych strzemionami φ4.5. ; przy rozpiętości belek >4,20 dolną strefę belki wzmacnia się dodatkowo jednym lub dwoma prętami zbrojeniowymi

-Betonu wypełniającego kształtki ceramiczne i łączącego kratowniczkę stalową z ceramiczną w jeden element konstrukcyjny

51. Kształt łuków - sklepień:

odcinkowy, półkolisty ,kolisty ,paraboliczny, eliptyczny , koszowy ostrołukowy

Ze względu na kształt przenoszą przede wszystkim ściskanie, gdy mają 100 i więcej metrów - występują niewielkie momenty zginające. Schematy statyczne sklepień: trójprzegubowy, dwuprzegubowy, bezprzegubowy. Łuki przenoszą na podpory na ogół duże siły rozporu poziomego, zależnie od obciążenia, schematu statycznego i promienia krzywizny. Siły te mogą być przekazywane na konstrukcję wsporczą (słupy, ściany), lub bezpośrednio na fundament. Gdy łuki powodują siły rozporu o dużych wartościach stosuje się w nich ściągi. Ściąg- pręt stalowy przenoszący poziome siły rozciągające.

52. Schemat statyczny belki lub żebra.

-gdy Θ zbliżone do Θ max - przyjmujemy schemat belki swobodnie podpartej z uwzględnieniem małego momentu zamocowania( w żelbecie pręt górą przy podporze)

-gdy Θ odległe od Θ max - schemat zamocowania częściowego (sprężystego)

Warunki występowanie częściowego zamocowania belki

-odpowiednie ramię pary sił mocujących - zamocowanie belki za pomocą wieńca o szerokości co najmniej 1/20 l_o ale nie mniej niż 25cm

-połączenie belki z wieńcem zbrojeniem górnym wystarczającym do przeniesienia momentu zamocowania

- odpowiedni ciężar ściany dociskającej wieniec

-odpowiednia wytrzymałość materiału, z którego ściana jest wykonana(5Mpa)

53. Strop - pozioma przegroda dzieląca budynek na kondygnacje

Części składowe stropu: podłoga, konstrukcja nośna, sufit.

Zadanie stropu: przenoszenie obciążeń, izolacja termiczna, akustyczna i wizualna, usztywnienie budynku, przegroda w razie rozprzestrzeniania się pożaru.

Rodzaje stropów drewnianych: nagi, z podsufitką, ze ślepym pułapem i podłogą opartą na legarach i deskowy.

Głównym elementem konstrukcyjnym stropu drewnianego są belki, które przenoszą obciążenia na ściany lub podciągi. Każdy strop ma deskowanie górne. Największa rozpiętość wynosi 6m. Przy większych należało by stosować większe przekroje(nieekonomiczne). Przy rozpiętościach znacznie przekraczających 6m. belki podpiera się w środku rozpiętości podpiera się podciągiem lub słupem. Wymiary przekroju poprzecznego belek zależą od obc. stropu i odległości między podporami: h= 18-30cm, b= 8-20cm.

54. Belki stropowe stalowe najczęściej kształt dwuteowy. Wypełnienie pomiędzy belkami może stanowić sklepieni odcinkowe z cegły pełniej, płyta z cegły dziurawki lub kratówki, płyta żelbetowa monolityczna lub prefabrykowana.

Strop Kleina: składa się z belek dwuteowych oraz płaskich płyt między belkowych wykonanych z cegieł, zbrojonych płaskownikami lub prętami stalowymi opartych na dolnych stopkach belek. W zależności od obciążenia stropu i odległości między między belkami wykonuje się płyty: typu lekkiego, półciężkiego i ciężkiego. Liczba płaskowników i sposób ich rozmieszczania zależą od rozstawu belek i obciążenia stropu(co 2-3 spoina). Jeśli rozpiętość stropu przekracza 5m. należy stosować wieniec żelbetowy.

55. Sklepienia odcinkowe z cegły na belkach stalowych wykonuje się odpowiednio przyciosanych cegieł, lub z betonu. Sklepianie daje rozpór, pierwsza belka musi być dobrze zamocowana. Wiązar rozporowy: konstrukcja złożona z krokwi i ściągu. Jeżeli projektujmy bez ściągu musimy gdzieś przekazać rozpór ( co 3 - 4 belka pełni rolę ściągu). Wiązar krokwiowy - belka głównym ściągiem, wiązar jętkowy - jętka przenosi rozpór ale nie stanowi podpory dla krokwi.

56. Stany graniczne nośności:

1. belka drewniana (dla h i b <4)
   ,
   

Rdm - wytrzymałość obliczeniowa drewna na zginanie

Rkm- wytrz. charakterystyczna drewna(klasa)

2. belka stalowa:
   czyli
   

ϕ_l - współczynnik zwichrzenia

α_p - współczynnik rezerwy plastycznej przekroju stali

f_d - wytrzymałość obliczeniowa stali

c. Płyta stalo- ceramiczna (kleina):

M._sd - max oblicz. wartość momentu zginającego

M._Rd - nośność na zginanie muru zbrojonego

b,d - szerokość i wysokość przekroju

A_s - pole przekroju zbrojenia

f_k - wytrzym. muru na ściskanie

f_yk - charakterystyczna granica plastyczności stali

γ_m. - częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla muru

γ_s - częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla stali

d.stropy żelbetowe gęstożebrowe prefabrykowane:

I stadium pracy : montaż stropu

Belka swobodnie podparta, obciążenie ciężarem konstrukcji stropu i obciążeniem montażowym, powstaje tzw. „ugięcie zanurzone”. Gdy belka nie przenosi przypadającego na niego obciążenia zmieniamy schemat statyczny ( belka ciągła 2 lub 3 przęsła) poprzez podparcia montażowe.

II stadium pracy : eksploatacja stropu:

Gdy w stadium pierwszym nie stosuje się podparcia ze względu na „ugięcie znużone” moment oblicza się jako:

M._I - moment zanurzony z pierwszego stadium

M._II - moment który powstaje po stwardnieniu nadbetonu z uwzględnieniem schematu statycznego(wywołuje go ciężar całkowity stropu, ściany działowe i obciążenie użytkowe i montażowe)

Gdy w stadium I stosuje się podparcie montażowe moment obliczamy:

n=8,10,16 w zależności od schematu statycznego

W żelbecie jest stan ugięć i zarysowań.

Stany graniczne użytkowania:

f<f_dop

Ugięcie oblicza się dla wartości obciążenia charakterystycznego, w konstrukcjach żelbetowych określone są warunki nie sprawdzania ugięć i nie sprawdzania rozwarcia rys.

57. Balkon- płyta pozioma wysunięta z lica muru zaopatrzona w balustradę. W zależności od długości balkonu płyta opiera się na dwóch lub trzech belkach, będących przedłużeniem belek stropowych lub dodatkowo osadzonych na murze. Zakotwienie w murze 38 cm. Rozstaw belek w płycie balkonowej Kleina <220m.

Balkony monolityczne - grubość płyty stała lub maleje w kierunku ściany, zależy od wysięgu ściany, pręty zbrojeniowe umieszcza się u góry płyty i kotwi w ścianie w wieńcu.

Balkony prefabrykowane - nie zależne prefabrykaty przymocowane na mokro przy użyciu mieszanki betonowej lub za pomocą spawania, a mogą być również połączone w jeden element z płytą stropową.

58. Zjawisko reologiczne - zmiana właściwości mechanicznych w czasie na skutek długotrwałego działania naprężeń na konstrukcje drewniane. Przez pierwsze 2 lata wytrzymałość drewna 2x większa, po 10 latach reologiczny wzrost odkształceń, w starym drewnie pojawiają się pęknięcia wzdłuż włókien. Drewno nie przenosi rozciąganie tylko ściskanie.

Anizotropia - różna wytrzymałość wzdłuż (większa) i w poprzek włókien.

59. Wytrzymałość i odkształcalność drewna w istotny sposób zależy od jego wilgotności. Zwiększenie stanu wilgotności - zmniejszenie wytrzymałości na ściskanie i zginanie z równoczesną zmianą współczynnika sprężystości. Pod wpływem wilgoci - zwiększenie objętości , wysychanie , wypaczenie.

Połączenia: mechaniczne - siły przenoszone przez docisk elementów do siebie (wręby, czopy), lub łączników do elementów (gwoździe, śruby, wkręty);klejone- siły przenoszone przez ścinanie

61.Omówić na czym polega wiązar wieszarowy. Co wisi w tym wiązarze?

Wiązary stosowane przede wszystkim w budynkach o dużej szerokości, w których na rozpiętości stropu nie występuje ściana środkowa która mogłaby posłużyć za podporę dla stropu. Zadaniem takiego wiązara jest przekazanie obciążeń ze stropu na dach a następnie na ściany. Inną zaletą jest ograniczenie ugięcia belek stropowych wiszących na więźbie wieszarowej. Elementem wiszącym w tym wiązarze jest strop. Elementy tworzące taką więźbę to: oprócz tradycyjnych krokwi, płatwi i murłat, wieszak, zastrzał i rozpora. Wyróżnia się wiązary jedno i dwuwieszarowe. Konstrukcja wiązarów wieszarowych jest uzależniona od krokwi, poniważ wiązar dźwiga krokwie za pomocą płatwi. Przekazanie obciążeń ze stropu na ścianę następuje za pomocą wieszaków, zastrzałów i ewentualnie rozpory. Zadaniem ściągu jest przeniesienie dużych sił rozporowych przekazywanych z zastrzału i krokwi.

62. Porównać rolę prętów poziomych w wiązarze jętkowym i płatwiowo- kleszczowym.

Prętami poziomymi w płaszczyźnie wiązara jest: jętka w wiązarze jętkowym, kleszcze w przypadku wiązara płatwiowo-kleszczowego. W przypadku jętki mamy do czynienia z siłą ściskającą. Jętka ogranicza zatem ugięcie krokwi do środka wiązara, co zmniejsza jednocześnie wartość momentów w krokwi. Kleszcz pracuje jak ściąg, co oznacza, że przenosi on siłę rozciągającą. Ma to duże znaczenie ponieważ rozciągane kleszcze mają duży wpływ przy eliminowaniu sił rozporowych przekazywanych na ścianę. Podobnie jak jętka zmniejsza momenty w krokwi. Ponieważ jętka pracuje na ściskanie to istnieje problem wyboczenia. Powoduje to, że w przekroje jętki są bardziej krępe niż kleszczy w przypadku których problem ten nie istnieje.

63. Omówić schemat statyczny i zasady wymiarowania płatwi pośredniej w więźbie płatwiowo-kleszczowej. Płatew jest podparta mieczem. Naszkicować połączenie.

Płatwie pośrednie są to elementy poziome w więźbie dachowej, służące za podporę dla krokwi, biegnące równolegle do kalenicy i oparte na słupach w iązarach pełnych. Płatwie pośrednie pracują na zginanie w dwóch kierunkach wzajemnie prostopadłych X i Y.

Zebranie obciążęnia - zbiera się z całej górnej części krokwi oraz a połowy dolnego jej odcinka.

Schemat statyczny płatwi przyjmuje się jako belkę o długości l₀=1,05l_s podpartą dwiema podporami nie przesuwnymi oraz dwiema przesuwnymi, Obciążoną obciążeniem q. Na intensywność q składa się: ciężar własny dachu, obciążenie śniegiem i pionowa składowa obciążenia wiatrem. Zginanie od składowej poziomej: schemat statyczny płatwi przyjmuje się jako belke jednoprzęsłową o rozpięości l₀ swobodnie podpartą, obciążoną q_H na które składa się, składowa pozioma obciążenia wiatrem. Sprawdzenie poprawności przyjęcia wymiarów płatwi sprowadza się do sprawdzenia stanu granicznego nośności i użytkowania. Stan graniczny nośności:

Stan graniczny użytkowania:

64.Omówić jak pracuje wiązar jętkowy z jętką podpartą ściankami stolcowymi, na której to jętce wykonany jest strop.

Wiązar jętkowy z jętką podpartą ściankami stolcowymi pracuje tak samo jak wiązar bez ścianek tzn. nie zmienia się rozkład sił w wiązarze , ponieważ ścianki stolcowe nie przejmują obciążeń z dachu , a jedynie obciążenie ze stropu wykonanego na jętce. Wobec tego jedyna zmiana wykresów sił przekrojowych wystąpi w wykresie momentów zginających jętki. Wszystkie pozostałe siły pozostają takie same jak w wiązarze bez stolców tzn. jętka będzie pracowała na ściskanie , natomiast siły rozporowe pozostaną. W związku z tym rolą ścianek stolcowych jest usztywnienie układu wiązarów w kierunku podłużnym oraz zmniejszenie długości wyboczeniowej jętki , a także w przypadku gdy na jętce wykonano strop przeniesienie obciążeń z tego stropu na strop położony poniżej.

65. Omów najczęściej spotykane błędy w wykonaniu wiązarów jętkowych i ich wpływ na wartości sił w elementach wiązara.

Najczęściej spotykanym błędem przy wykonaniu wiązarów jętkowych jest nieprawidłowe zamocowanie krokwi do murłat oraz murłat do stropów, ma to ogromne znaczenie w przypadku wiązarów rozporowych jakim jest jętkowy, siły rozporowe jakimi wiązar działa na ściany i strop w wyniku złego zamocowania nie mogą być przeniesione na strop w związku z czym układ dostosuje się do istniejących warunków zamocowania, w zupełnie inny sposób niż zakładaliśmy w obliczeniach. W rzeczywistości podpory przegubowe nieprzesuwne stają się podporami przegubowymi przesuwnymi ze sprężystą więzią na kierunku poziomym oznacz to że w kierunku poziomym możliwy jest przesuw do momentu w którym wystarczająco zaczną przeciwdziałać podparcia sprężyste przy podporach oraz jętka pracująca w takim układzie na rozciąganie.

Wpływ tego typu błędu na rozkład sił jest następujący: - jętka zaczyna pracować na rozciąganie a nie na ściskanie, zaczyna pełnić rolę ściągu .

Innym bardzo ważnym błędem jest złe przymocowanie jętki do krokwi umożliwiające jętce za dużą możliwość ruchu zwłaszcza gdy jętka umiejscowiona jest zbyt nisko (optimum 0,5-0,6h). Zbyt duży ruch jętki pod wpływem obciążeń z dachu powoduje że praktycznie nie powstaje reakcja jętki na krokiew. Wpływ tego typu błędów na rozkład sił jest następujący : brak momentu podporowego nad miejscem połączenia krokwi z jętką, co powoduje że krokwie pracują podobnie jak krokwie we wiązarze krokwiowym; jest to na tyle niebezpieczne, że przy rozstawie podpór zdecydowanie większym niż w wiązarze jętkowym- powstają bardzo duże momenty gnące. Częstym błędem przy konstrukcjach jętkowych jest ich przebudowa polegająca na skręcaniu krokwi w już istniejącej więźbie w celu oparcia ich na ścianie kolankowej w celu skonstruowania locarno. Skrócone krokwie nie mają odpowiedniego zamocowania co powoduje rozsuwanie się krokwi w rezultacie czego może doprowadzić do zawalenia się więźby.

66.Scharakteryzuj wiązary dachowe z płatwiami.

Wiązary dachowe z płatwiami nazywane są najczęściej wiązarami bezrozporowymi .Elementami składowymi takiego wiązara są :a/ krokwie- dźwigają pokrycie dachu - zginane ;b/płatwie- pręty poziome dźwigające krokwie- zginane ;c/słupy-pionowe pręty będące oparciem dla płatwi ,przenoszące obciążone pionowe na słup-ściskane :d/kalenica-pozioma belka usztywniająca więźbę w kierunku podłużnym :e/ kleszcze-poziome stężenie w wiązarach pełnych -rozciągane/miecz- usztywnienie więźby w kierunku podłużnym, podparcie dla płatwi pośredniej -ściskane.

W przypadku wiązarów z płatwiami wyróżnia się :a/wiązary pełne-krokwie, murłaty, kalenica, słupy, płatwie , miecze i kleszcze :b/wiązar pusty bez kleszczy i słupów.

Wiązary z płatwiami nazywamy bezrozporowymi ponieważ przenoszą one obciążenie z dachu na słup i ściany w postaci pionowych sił . Siły poziome , czyli rozpór nie są przekazywane z dachu lub też są one niewielkie , w związku z czym są one nieistotne dla konstrukcji. Rozpór jest eliminowany przez oddziaływania słupów i kleszczy .

Przykładowymi wiązarami tego typu są : a/wiązar płatwiowo kleszczowy- obciążenie pionowe stropu; b/ wiązar płatwiowo-kleszczowy z kozłami - nie obciąża się belek stropowych , obciążenie z dachu przenosi się ukośnymi słupkami na ścianę środkową; ukośne słupki podparte zastrzałem tworzą kozioł ;c/ wiązar płatwiowo-kleszczowy jednospadowy

67.Omówić stropodachy wentylowane dwudzielne.

Stropodach jest to dach wykonany bezpośrednio na stropie ostatniej kondygnacji bez pozostawiania przestrzeni użytkowej. Stropodachy są więc elementem spełniającym funkcję konstrukcji nośnej jak i zabezpieczającej wnętrze budynku przed opadami atmosferycznymi i zmianami termicznymi.

W takim rozwiązaniu stropodachu wnętrze budynku jest chronione przed opadami atmosferycznymi przez żelbetową płytę pokrytą np. papą asfaltową przyklejoną lepikiem na gorąco. Problem kondensowania pary wodnej przedostającej się z pomieszczeń do stropodachu jest wyeliminowany ciągłą wentylacją przez otwory wylotowe. Otwory wentylacyjne odgrywają ogromną rolę w skuteczności wentylacji stropodachu dwudzielnego, ponieważ ich złe usytuowanie i ilość mogą prowadzić do złej wentylacji ,a to z kolei do kondensowania się pary wodnej . Nagromadzenie się wilgoci w takiej przegrodzie pogarsza znacznie jej właściwości w zatrzymywaniu ciepła. Należy wobec tego pamiętać o tym aby takie otwory znajdowały się pod okapem możliwie najwyżej[powstaje wówczas naturalny ciąg] , a ich powierzchnia powinna wynosić co najmniej 1/1000 powierzchni dachu. Czasami też wykonuje się kominki wentylacyjne.

Stropodachy dwudzielne bardzo dobrze chronią strop przed nadmiernym nagrzaniem w okresie letnich upałów. Warstwa wentylowanego powietrza między płytą dachową a stropem uniemożliwia nadmierne nagrzanie się stropu [nagrzewa się tylko płyta]. Ma to duże znaczenie dla stabilnych warunków termicznych w pomieszczeniu jak i ograniczone jest rozszerzenie się stropu w wyniku nagrzewania . Stropodach wentylowany dwudzielnie stosujemy w przypadku pomieszczeń o ciśnieniu pary wodnej większej niż 21hPa.

67. Omówić stropodchy pełne odwrócone - porównać je ze stropodachami pełnymi zwykłymi.

Mówimy o stropodachach pełnych odwróconych wówczas , gdy warstwa izolacji przeciwwilgociowej jest ułożona pod materiałem termoizolacyjnym. Taka kolejność ułożenia „poszczególnych” warstw wymusza wysoką jakość stosowanych materiałów termoizolacyjnych. W przeciwieństwie do stropodachów pełnych zwykłych izolacja termiczna poddawana jest bezpośrednim obciążeniom mechanicznym , działaniu wody i cyklicznym zmianom temp. Co znacznie zawęża wybór takich materiałów. Najważniejszym aspektem stosowania tego typu stropodachu jest zwiększona użytkowalność izolacji przeciwwilgociowej , która schowana pod izolacją termiczną nie jest narażona na działanie słońca ,wody i obciążeń mechanicznych. W porównaniu ze stropodachami zwykłymi pełnymi trwałość izolacji wilgotnościowej jest znacznie większa i wynosi co najmniej kilkanaście lat. Problem tworzenia się purchli i pęcherzy pod papą w przypadku ogrzewania przez słońce i chłodzenie nagromadzonej pary wodnej ( charakterystyczna dla stropów zwykłych ) w stropodachach odwróconych zanika.

69.Omówić różnice między stropodachem pełnym, odpowietrzanym i kanalikowym

*obecność pustek powietrznych: a/pełny brak; b/ kanalikowy-pustaki powietrzne wynikają z geometrii kształtu elementu tworzących warstwy stropodachu np. utworzone przez płyty faliste lub prefabrykowane płyty z kanałami z kanałami wentylacyjnymi ,c/ odpowietrzane- pustki powietrzne wynikają ze struktury warstwy odpowietrzającej , którą stanowią specjalne materiały rolowe mające specjalne kanaliki np. perforowana papa

*wymiana powietrza i dyfuzja pary wodnej , a/ pełny-ze względu na brak pustek powietrznych nie następuje wymiana powietrza , zatrzymana jest także dyfuzja pary wodnej, przez paraizolację - brak możliwości dyfuzji pary wodnej przez warstwy stropodachu ,b/kanalikowe - wymiana powietrza występuje co pociąga za sobą brak konieczności ułożenia warstwy paro izolacyjnej pod termoizolacyjną , ponieważ dyfundująca para wodna jest usuwana na bieżąco przez ruch powietrza w kanałach wentylacyjnych, c/odpowietrzane - wymiana powietrza jest możliwa w obrębie warstwy odpowietrzającej i w związku z czym możliwa jest dyfuzja pary wodnej

*droga wymiany powietrza i dyfuzji pary wodnej, a/ pełny brak ,b/ kanalikowy -kanaliki wentylacyjne, c/odpowietrzane -warstwa odpowietrzająca

*trwałość , a/pełny- krótsza trwałość wynikająca z tworzenia się pęcherzy i purchli w wyniku działania słońca na zgromadzoną pod papą para wodną , b,c /kanalikowe i odpowietrz. - dłuższa ze względu na brak możliwości gromadzenia się pary wodnej pod warstwą papy

*zastosowanie - a/pełny- nad pomieszczeniami suchymi o ciśnieniu pary wodnej do 12hPa ,

b/ kanalikowe- w pomieszczeniach o ciśnieniu pary wodnej do 21hPa , c/ odpowietrzane - pomieszczenia o ciśnieniu pary wodnej do 16hPa

70.Tarasy

Tarasem nazywamy stropodach nad pomieszczeniem przeznaczony także do chodzenia po nim . ZW związku z tym układ warstw jest podobny ponieważ pojawia się w nich nawierzchnia zalana posadzką odporną na uszkodzenia mechaniczne przy chodzeniu.

Najczęściej spotykane nieprawidłowości , a/brak talku spełnia rolę warstwy poślizgowej eliminującej uszkodzenie warstwy przeciwwilgociowej w wyniku odkształceń termicznych posadzki z podkładu - talk umożliwia swobodne takie odkształcenia ,b/brak spadku uniemożliwiającego swobodny spływ wody deszczowej - powoduje to powstawanie kałuż na tarasach co prowadzi do tego ,że woda zaczyna działać pod większym ciśnieniem na warstwie izolacji przeciwwilgociowej- łatwiej jest jej przedostać się przez nie, c/ brak dylatowania posadzek ciągłych na małe pola prowadzi do znacznych odkształceń termicznych , a w rezultacie do uszkodzeń warstwy przeciwwilgociowej , d/ złe zamocowanie balustrady przez posadzkę tarasu prowadzi do zniszczenia tarasu w tym miejscu oraz przecieków , balustrada powinna być mocowana z boku do ściany budynku- wtedy warstwy izolacji w tarasie nie zostają przerwane - brak przecieków

72.Zasady doboru konstrukcji tarasu nad pomieszczeniami użytkowymi

Taras-stropodach użytkowy z warstwą posadzki, zatem jako taki powinien spełniać wymagania dotyczące stropów jak i dachów, tj.:

-konstrukcja tarasu powinna posiadać odpowiednie właściwości termiczne i akustyczne.

-należy uwzględnić dyfuzję pary wodnej (ograniczyć kondensację pary wodnej poprzez wentylację lub stosowanie paraizolacji) i w zależności od jej ciśnienia dobrać odpowiednią konstrukcję (wymagania jak dla stropów)

-konstrukqa powinna spełniać wymagania dotyczące ochrony pożarowej

-konstrukcja powinna być wykonana w sposób gwarantujący jej najdłuższą żywotność i szczelność

-taras trzeba oddylatować od ścian zew, kominów, attyk itp.

-konstrukcja powinna zapewniać możliwość odpływu wody z tarasu, przy jednoczesnym zachowaniu walorów użytkowych (spadek nie może być zbyt duży)

-układ warstw na tarasie powinien zapewniać możliwość swobodnego odkształcania się posadzki wraz z podkładem , lecz tak by nie nastąpiło uszkodzenie izolacji przeciw wilgociowej.

-dla posadzek ciągłych niezbędne jest wykonanie dylataqi

-odpływ wody z tarasu nie powinien powodować zawilgacania ścian

-preferuje się jako tarasy nad pomieszczeniami użytkowymi stropodachy wentylowane (nie ma problemów ze szczelnością paroizolacji, zacieków itp.)

-przykładową konstrukcję wentylowaną, wykonuje się w następujących warstwach:

-na stropie układa się warstwę izolacji termicznej,

-następnie na ściankach ażurowych, które realizują odpowiednie pochylenie tarasu układa się płyty prefabrykowane, wyrównując je gładzią, (odpowiednio zdylatowaną2*2 m) i pokrywając papa,

-przekładka z talku technicznego umożliwia poślizg

-warstwa dylatacyjna wykonana z papy, na której spoczywa warstwa dociskowa i posadzkowa (nawierzchniowa)

-balustrdy tarasu mocować należy do ściany budynku (inaczej może dość do zniszczenia i zacieków tarasu w miejscu gdzie balustrada przechodzi przez posadzkę)

72.Zasady dylatowania stropodachów o konstrukcji żelbetowej.

Ze względu na nagrzewanie się stropodachów pokrytych papą wg PN przerwy dylatacyjne w stropodachach nieocieplanych konieczne są co 15 m, dodatkowo stropodach powinny być zdyfatowane od ścian, kominów, ścianek kolankowych.

Dylataqe wykonuje się układając najczęściej 3 (w uzasadnionych przypadkach więcej) warstw papy.

Wielkość szczelin dylatacyjnych i odstęp między szczelinami dylataqi zależą od: dobowej i rocznej różnicy temperatur, koniecznej swobody odkształceń, orientacji w stosunku do słońca, sposobu osłony konstrukqi.

73.Koryta i rury spustowe (odwodnienia do wewnątrz stropodachów).

Przy odwodnieniu stropodachów do wewnątrz koryta i rury spustowe powinny spełniać następujące zalecenia ogólne:

-wpusty dachowe powinny być odsunięte min. 50 cm od ścianek (dla uniknięcia zasypania lub zamarznięcia otworu wpustowego)

-rury spustowe powinny być ocieplone

-rury spustowe powinny mieć średnicę umożliwiająca, odpływ wody opadowej

-nie wolno sytuować koryt wzdłuż ścianek stropodachu

-zaleca się by odwodnienie dachu było typu kopertowego

-rury wpustowe nie powinny wystawać ponad połać stropodachu i powinny być umieszczone w najniższym punkcie (punktach).

74.Odwodnienia dachów i stropodachów.

Oprócz wymagań dla stropodachów odwadnianych do wewnątrz (p.73)

stropodachy i dachy mogą być odwadniane na zewnątrz.

Dla odwodnienia stropodachów i dachów attykowych konieczne jest

odprowadzenie wody otworem w ściance kolankowej.

W celu prawidłowego odprowadzania wody należy dobrać przekrój rynny i średnicę rury spustowej odpowiednio do powierzchni połaci dachowej przypadającej na jedną rynnę (.8-1 cm2 na 1 m2 połaci). Rynny powinny być zawieszone ze spadkim 0.5-2%. Rury spustowe należy umieszczać tak, aby droga spływu wody była jak najkrótsza.

Dla uniknięcia zapchania śniegiem (w przypadku dachów stromych) rynny należy stosować przy krawędzi dachu płotki antyśniegowe.

75.Dachówkowe i płytowe pokrycia dachowe.

Pokrycia dachówkowe mogą, być wykonane z następujących materiałów:

-ceramiki

-prasowanej zaprawy cementowej,

-papy lub blach.

Ze względu na mała powierzchnię pojedynczego elementu kryjącego nie stosuje się w praktyce pokryć dachówkowych poza małym budownictwem mieszkaniowym. Pokrycia typu dachówkowego wymagają ponadto wykonania gęstej konstrukcji podtrzymującej oraz właściwego zabezpieczenia połączeń między pojedynczymi elementami- Łatwość zniszczenia oraz kłopotliwość wymiany dachówek ceramicznych i cementowych dodatkowo ogranicza zakres ich stosowania. Ze względu na mała, powierzchnię maja, one jednak niewielki skurcz termiczny, co ułatwia utrzymanie szczelności raz uszczelnionej połaci. Pokrycia płytowe mogą być wykonane z następujących materiałów:

-blach stalowych lub miedzianych (płaskie, faliste, dachówkowe)

-makulatury nasycone asfaltem

-pcw

-poliestrowo-szlane

-poliwęgtanowe (rzadko stosowane ze względu na cenę. Zakres stosowania ogranicza przezroczystość, ale cechują się dobrymi parametrami wytrzymałościowymi i małą skurczalnością)

Blachy cechują się łatwością montażu, gładkością uzyskanej powierzchni i prostotą konstrukcji podtrzymującej. Bogata kolorystyka i możliwości uzyskania form imitujących inne pokrycia dachowe przesądzają, o dużej popularności tych pokryć w budownictwie jedno- i wielorodzinnym. Do ich wad natomiast należy duża odkształcalność termiczna (konieczne jest wykonywanie rąbków lub zwojów), przewodność cieplna oraz w przypadku blach źle zabezpieczonych podatność na korozję.

Pokrycia makulaturowe. Pokrycia takie maja, słabą wytrzymałość mechaniczną mogą stanowić zagrożenie podczas pożaru i wymagają warstwowego układania oraz ciągłości konstrukcji do której są mocowane. Jednak są one dosyć odkształcane, ale podatne na niszczące działanie promieni UV.

Pokrycia pcw są także podatne na promienie UV, dodatkowo mogą deformować się pod wpływem ciepła.

81.Gdzie stosuje się izolacje przeciwwilgociowe lekkie , przed czym one zabezpieczają i jak się je wykonuje?

Izolacje typu lekkiego stosowane są w przypadku posadowienia budynku powyżej zwierciadła oraz w gruntach przepuszczalnych. W izolacjach tych płaszczyzny pionowe izolowane są powłokami z lepików , emulsji lub asfaltowo-gumowych mas dyspersyjnych.

Podłoże pod izolacje pionowe mogą w tym przypadku stanowić gładkie ściany betonowe lub tynki cementowe. Podłoże pod izolacje powłokową musi być bezwzględnie zagruntowane roztworem asfaltowym bądź emulsją asfaltową. Grubość powłoki asfaltowej nie powinna być mniejsza od 2mm . Powłokę powinno się nanosić na ścianę przynajmniej w dwóch warstwach. Izolacja pozioma powinna być układana w dwóch poziomach tj. w poziomie ław fundamentowych oraz pod stropem nad piwnicą . Jeżeli strop kondygnacji piwniczne znajduje się poniżej terenu należy zastosować trzy poziomy izolacji tj. w poziomie ław pod stropem oraz około 30 cm powyżej terenu . Izolację poziomą wykonujemy z pap podkładowych układając je w dwóch warstwach .

Zabezpieczenie budowli przed przenikaniem wody w kierunku poziomym powinno się składać z; a/ izolacja pozioma układana na ławach b/ izolacja pozioma układana pod stropem c/ gruntowanie powierzchni d/ izolacja powłokowa z lepiku

82. Omówić jakie izolacje przeciwwilgociowe wykonuje się w budynkach w których posadzka piwnicy jest poniżej poziomu wód gruntowych .

W przypadku gdy poziom posadowienia jest poniżej max. poziomu wolnych wód gruntowych, należy do wys. Około 50 cm powyżej poziomu wód gruntowych wykonać izolację typu ciężkiego , czyli tzw. wannę szczelną . Ciężar posadzki powinien być większy niż wartość parcia hydrostatycznego lub płyta posadzki piwnicy powinna być obliczona na zginanie parcia hydrostatycznego i zakotwiona w ścianach fundamentowych

a/ izolacja pionowa wykonana od zewnątrz ( 1ława fundamentowa , 2 ściana , 3 izolacja pozioma podposadzkowa , 4 izolacja pionowa , 5 ściana dociskowa , 6 warstwa ochronna , 7 ściana dociskowa konstrukcyjna wewnętrzna ,8 konstrukcja pozioma {podłogi} przenosząca wypór wody)

b/ izolacja pionowa wykonana od wewnątrz ( w budynkach istniejących) - patrz wyżej 1,2,3,4,7,8

*wanny zewnętrzne- w przypadku występowania wody gruntowej wywołującej stałe parcie hydrostatyczne na elementy podziemne budynku stosuje się na ogół posadowienie budynku na płycie fundamentowej i wykonanie izolacji płyty fundamentowej oraz ścian

*wanny wewnętrzne - głównie w budynkach o częściowym zagłębieniu podziemia poniżej wody gruntowej. Przy tym rozwiązaniu należy zwrócić uwagę na : a/ do wykonania wanny należy stosować betony charakteryzujące się małym skurczem , b/ należy unikać wyklejania przepony izolacyjnej bezpośrednio na ścianę budynku ponieważ wzajemne ruchy wanny w stosunku do konstrukcji mogą spowodować uszkodzenie izolacji , c/ zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem jest ulejenie przepony na oddylatowaną od konstrukcji ściankę dociskową , d/do wykonania wanny wewnętrznej można przystąpić po ustabilizowaniu procesu osiadania budynku

83.Tynki pocienione

Stosowane są na równych podłożach z betonu, betonu komórkowego klejonego(Hebel, Ytong), styropianu(ocieplenie styropianem-Thermomur). Mogą być nie zbrojone lub zbrojone siatką z włókien szklanych lub z tworzyw sztucznych. Wykonuje się je z mas tynkarskich :

Na spoiwach z dyspersji wodnych polimerów

Na spoiwach z roztworów syntetycznych, nierozcienczalne wodą

Na spoiwach mineralnych z dodatkami modyfikującymi do zarobienia wodą

Na spoiwach mieszanych mineralno-organicznych, rozcienczalne wodą

Tynki pocienione kategorii II:

Podłoże- cegła, beton, drobnowymiarowe elementy ceramiczne i betonowe

Grubość tynku 15mm (odchyłka -5mm do 3mm)

Tynki pocienione Kategorii III

Podłoże- wielkowymiarowe elementy prefabrykowane betonowe

Grubość tynku 5mm ±3mm

Tynki renowacyjne

Stosuje się je na zawilgocone ściany. Cechuje je wysoka porowatość oraz paroprzepuszczalność połączona z niskim współczynnikiem podciągania kapilarnego. Położenie tego tynku na zawilgocony zasolony mur powoduje przeniesienie strefy odparowania do wnętrza tynku, krystalizację i kumulację soli w jego porach, a w konsekwencji powierzchnia ściany jest pozbawiona przez wiele lat mokrych plam i wykwitów soli. Tynki te wykonuje się z fabrycznie przygotowanych suchych mieszanek tynkarskich, których składy chemiczne chronione są patentami. Przed zastosowaniem tego tynku należy wykonać ekspertyzę techniczną, w której powinny być określone :

Przyczyny i stopień zawilgocenia muru

Rodzaj i stężenie rozpuszczonych soli

Stan techniczny przegrody (czy nadaje się jako podłoże pod tynk)

Ponadto ekspertyza powinna określać niezbędna grubość oraz wytyczne wykonania tych tynków.

84. Tynki zewnętrzne-rodzaj tych tynków, zapewnienie przyczepności do podłoża, jaki i dlaczego powstają w nich naprężenia, podać najczęściej spotykany mechanizm niszczenia tych tynków.

Rodzaje tynków zewnętrznych:

Zwykłe jednowarstwowe, dwuwarstwowe, trójwarstwowe

Specjalne różniące się sposobem wykonywania warstwy zewnętrznej tj. tynki fllcowane, wypalane, kamyczkowe, nakrapiane, boniowane, warstwę spodnią stanowi zwykle tynk dwuwarstwowy

Szlachetne wykonane zwykle na podkładzie z tynku dwuwarstwowego: cyklinowane, kamieniarskie, nakrapiane, zmywalne, speaffito,

Przyczepność tynku do podłoża powstaje w wyniku:

Wnikania spoiwa zaprawy w zagłębienia na powierzchni podłoża, podłoże powinno być jak najbardziej chropowate lub je ponacinać np. młotkiem murarskim.

Powstanie związków chemicznych między materiałem tynku i podłoża

Mechanicznego zagłębiania się zaprawy w spoiwach, na siatce podtynkowej. W celu polepszenia tej przyczepności mur powinien być wykonany na tzw. puste spoiny lub na zaprawę ze spoin należy wydrapać

Zmniejszenie przyczepności następuje na skutek:

Skurczu lub pęcznienia zaprawy lub podłoża

Różnicy współczynników rozszerzalności termicznej zaprawy i podłoża

Różnicy modułów sprężystości zaprawy i podłoża.

Naprężenia termiczne będą tym większe im większa będzie różnica zmiany współczynnika rozszerzalności termicznej i temperatury.

Minimalna przyczepność tynku do podłoża wynosi:

Tynk wapienny 0.010MPa

Tynk cementowo-wapienny 0.025MPa

Tynk cementowy 0.05MPa

Wpływ na przyczepność tynku mają:

Nieodpowiednie uziarnienie piasku

Brudne lub zatłuszczone podłoże

Gładki podłoże

Nadmiar wilgoci w okresie mrozów

Intensywne wysychanie świeżej zaprawy

Duża ilość cementu w zaprawie

Obniżenie się wytrzymałości i przyczepności tynku powoduje odspojenie się od podłoża i odpadanie tynku płatami. Układ warstw w tynku powinien być taki aby ich wytrzymałość zmniejszała się od podłoża na zewnątrz. Tynki zewnętrzne nie powinny zawiać dużej ilości cementu( cement absorbuje wodę opadową i długo ją utrzymuje co w zimie może powodować rozmrożenie tynku), a ich powierzchnia nie powinna być zagładzana.

Nierówna powierzchnia tynku zewnętrznego powoduje zwiększenie powierzchni odparowywania wody opadowej i zwiększenia hydrofobizację tynku

85. Jak należy dobrać tynk w zależności od podłoża. Co to jest kategoria tynku?

Tynk należy dobrać w zależności od podłoża tak:

Podłoża ceglane powinny być przesuszone i proces osiadania muru powinien być zakończony. Mur powinien być wykonany na puste spoiwo a przed tynkowaniem dokładnie oczyszczony z brudu i tłuszczu

Kamień naturalny nie bardzo nadaje się do tynkowania. Jeśli jednak ma być położony tynk, mur powinien być wykonany na puste spoiny i mieć powierzchnię nasikaną dla zwiększenia przyczepności

Powierzchnie betonowe mogą stanowić podkład pod tynk jeśli beton był wykonany w formach drewnianych z desek surowych. Beton z form metalowych musi być przed tynkowaniem nakłuty młotkiem, dobrze umyty i zwilżony.

Drewno nie może być tynkowane bez odpowiedniego nakładu zwiększającego. Podkład taki stanowić może trzcina lub siatka stalowa nabijana na drewno.

Elementy konstrukcji stalowych przeznaczone pod tynk również muszą być siatkowane

Płyty wiórowo-cementowe tynkuje się wprost, a inne płyty z materiałów drewnopochodnych podobnie ja dla drewna.

W zależności od podłoża dobieramy tynk w szczególne kategorie :

Tynk surowy(rapowane)- kat.O, na podłożu z ceglanym, betonowym, drobnowymiarowych elementach ceramicznych i betonowych . Grubość 12mm

Tynk surowy(wyrównywane kielnią)-kat.I, na podłożu jak powyżej, o grubości 16mm

Tynk surowy(ściągane pacą)- kat.Ia, na podłożu jak powyżej, grubość 10mm

Tynk pocienniony-kat.II, jw. Oraz płyty wiórowo-cementowe o grubości 15mm

Tynki pospolite dwuwarstwowe-kat. II*, na podłożu ze siatki stalowej lub druciano-ceramicznej, otrzcinione o grubości 20mm. Z kolei dla wielowymiarowych elementów prefabrykowanych grubość tynku 5mm

Tynk pocieniony(na prefabrykatach)-kat.III, jak powyżej

Tynk pospolity trójwarstwowy-kat. III* na podłożu gipsowym i gipsowo-cementowym grubość jest równa 12mm, a dla cegły, betonu, drobnowymiarowych elementów ceramicznych, płyt wiórowych 18mm

Tynk doborowy- kat.IV, dla podłoża z siatki stalowej lub druciano-ceramicznej 23mm, dla podłoża gipsowego 18mm

Tynki doborowe filmowane- kat.IVf , cegła, drobnowymiarowe elementy betonowe 23mm

Tynk wypalany- kat.IVw, dla siatki stalowej 23mm

Tynk szlachetny nakrapiany-kat.IV, specjalny tynk trójwarstwowy drapany 3mm

Tynk cyklinowany- kat.IV, rozróżniamy: drobnoziarnisty, średnioziarnisty, gruboziarnisty

Tynk szlachetny kamieniarski-kat.IV

86.Omówić zagadnienie izolacyjności akustycznej przegród budowlanych od dźwięków uderzeniowych. Zabezpieczenia akustyczne stropów?

Dźwięki uderzeniowe(materiałowe)- powstają na skutek uderzenia w przegrodę. Najpierw jako materiałowe przechodzą przechodzą w dźwięki powierzchniowe.

Izolacyjność akustyczną przegród budowlanych od dźwięków materiałowych określają następujące wskaźniki:

Strop- ważony wskaźnik poziomu uderzeniowego L_n znormalizowanego wg PN-87/B-02152/02(dla przegrody budowlanej)

Strop- ważony wskaźnik poziomu L_n,w znormalizowanego wg PN(dla schematów budowlanych przeznaczonych do zastosowania w budynku jako przegroda budowlana)

Wymagania izolacyjne akustyczne przegród budowlanych:

Mieszkanie /przyległe mieszkanie- L_n,wmax=58dB

Mieszkanie/pom. techniczne- L_n,wmax=58dB

Mieszkanie/klatka schodowa- - L_n,wmax=53dB

Mieszkanie/ pom. sanitarne- -

Dźwięki materiałowe rozchodzą się wzdłuż ścian i konstrukcji. Mogą one wywoływać drgania przegrody i dźwięki powietrzne rozchodzące się po pomieszczeniu. Izolacyjność na dźwięki materiałowe określa się porównawczo. Mierzy się mianowicie za badaną przegrodą poziom natężenia dźwięków od uderzeń w przegrodę młotków normowych o określonych właściwościach. Następnie porównuje się ten poziom natężenia dźwięków w tych samych warunkach gdy badaną przegrodę zastąpimy wzorcową. Różnica tych izolacyjności w dB określa względną izolacyjność przegrody na dźwięki materiałowe.

Tłumienie dźwięków materiałowych jest znacznie trudniejsze niż powietrznych gdyż zwykle energia mechanicznego impulsu jest wielokrotnie większa od energii fal dźwięków powietrznych. W tych przypadkach materiały izolacyjne stosowane na okładziny jak również na dylatacje przeciwdrganiowe powinny odznaczać się dużą stratnością i odpornością akustyczną. Ich odporność akustyczna powinna się znacznie różnić się od odporności materiału konstrukcji.

Zabezpieczenia akustyczne stropów

W stosunku do stropów stawiane są wymagania dotyczące odpowiedniej izolacyjności od dźwięków powietrznych oraz odpowiedniego tłumienia dźwięków uderzeniowych. Przez zwiększenie masy stropów można uzyskać spełnienie wymagań normowych w zakresie izolacyjności od dźwięków powietrznych (zaleca się stosowania znacznie grubszych płyt stropowych).Nie jest jednak możliwe uzyskanie określonego normą dźwięków uderzeniowych. Większość stosowanych konstrukcji podłogowych wymaga jednak zwiększenia zarówno izolacyjności od dźwięków powietrznych jak i uderzeniowych. Stosuje się wówczas:

1.W celu zwiększania izolacyjności od dźwięków powietrznych:

1. pływające podłogi

2. podwieszone sufity izolacyjne

2. W celu zwiększania tłumienia dźwięków uderzeniowych :

1. pływające podłogi

2. lekkie konstrukcje podłogowe

3. wykładziny podłogowe z warstwą izolacyjną lub wykładziny podłogowe typu dywanowego

Tłumienie dźwięków uderzeniowych przez płytę stropową jest uzależnione od masy stropu, grubości i konstrukcji. Dla płyt zależy ono głównie od ich grubości. Najbardziej niekorzystne pod tym względem są stropy pustakowe, zwłaszcza z pustakami ceramicznymi. Z tego powodu trzeba stosować na stropach ustroje izolacyjne w postaci odpowiedniej konstrukcji podłóg lub sufitów podwieszonych. Wszystkie stropy w budownictwie ogólnym dzielą się ze względu na ich właściwości akustyczne na trzy grupy;

-1Stropy płytowe żelbetowe grubości 10cm(strop Akermana bez nadbetonu , DZ-3, DZ-4)

-2.A.Stropy płytowe żelbetowe o grubości 12cm(strop Akermana z nadbetonem)

-2.B. Stropy płytowe żelbetowe o grubości 14cm (strop kanałowy Żerański)

1.stropy płytowe żelbetowe grubości 16cm(strop kanałowy w70)

87.Omówić zagadnienie izolacyjności akustycznej przegród budowlanych od dźwięków powietrznych. Czym różni się izolacyjność akustyczna właściwa od izolacyjności akustycznej przybliżonej.

Dźwięki powietrzne mogą przenikać do sąsiednich pomieszczeń przez przegrody kilkoma drogami: a) przez materiał przegrody b) przez nieszczelności i przelotowe kanaliki w materiale c) wskutek drgań całej konstrukcji d)drogami bocznymi

Zabezpieczenie się przed przenikaniem dźwięków drogami przez nieszczelności i wskutek drgań jest możliwe pod warunkiem , że przegrody będą szczelne i sztywne, co związane jest z rodzajem materiału i jego grubością

Zjawisko przenikania dźwięku przez przegrody jest dość skomplikowane.

Energia dźwiękowa po dojściu do przegrody zostaje częściowo odbita i częściowo odbita przez przegrodę. Padając na przegrodę, może ona powodować jej drgania jako membrany, wskutek czego część energii zostaje wypromieniowana do obu sąsiadujących pomieszczeń . Przez przegrodę przenika tylko część energii dźwiękowej, gdyż pozostałą część zamienia się na ciepło, wytworzone przez tarcie cząstek powietrza w porach oraz przez tarcie wewnętrzne materiału przegrody.

Poza tym część energii zamienia się na energię kinetyczną drgających poprzecznie molekuł(równolegle do powierzchni przegrody).

Izolacyjność akustyczną przegród budowlanych określają następujące wskaźniki: R`_w- ważony wskaźnik izolacyjności właściwej przybliżonej ( lub rzeczywistej) (wskaźnik izolacyjności akustycznej przegrody budowlanej)

D_nT,w- ważony wskaźnik wzorcowej różnicy poziomów ( wskaźnik izolacyjności akustycznej przegrody budowlanej)

R_w ważony wskaźnik izolacyjności właściwej ( wskaźnik izolacyjności akustycznej elementów budowlanych przeznaczonych do zastosowania w budynku jako przegrody budowlane)

Do oceny izolacyjności od dźwięków powietrznych ścian wewnętrznych i zewnętrznych oraz stropów w budynkach - stosuje się ważony wskaźnik izolacyjności akustycznej właściwej przybliżonej R`<sub>w</sub> obliczany na podstawie krzywej izolacyjności R`.

Do oceny izolacyjności od dźwięków powietrznych elementów ściennych, stropowych, drzwi okien stosuje się ważony wskaźnik izolacyjności właściwej R_w obliczony na podstawie krzywej izolacyjności R

88. Wyjaśnić pojęcia: obciążenie ogniowe, kategoria zagrożenia ludzi, kategorie niebezpieczeństwa pożarowego.

Obciążenie ogniowe - czyli ilość przeliczeniowa drewna przypadająca na 1m² rzutu pomieszczenia ( strefy budynku ) odpowiadająca ciepłu spalania materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniu (strefie budynku)

Kategoria zagrożenia ludzi(zl) - określona w zależności od przeznaczenia i liczby osób przebywających w budynku . Jest 5 kategorii zl podlegają jej budynki mieszkalne i użyteczności publicznej. Budynki mieszkalne są w 4 kategoriach zl a wyjątkiem jednorodzinnych i zagrodowych( te są bez zl)

Kategoria zagrożenia pożarowego(KNP) - określana w zależności od możliwości powstania pożaru lub wybuchu, na skutek zapalenia lub samozapalenia się materiałów łatwo zapalnych ( budynki mieszkalne są w 3 kategoriach KNP )

Klasy odporności pożarowej budynków - rozróżniamy 5 klas odporności pożarowej budynków A,B ,C,D,E, zaliczenie do odpowiedniej klasy ustala się w zależności od kategorii zagrożenia ludzi, obciążenia ogniowego.

Elementy budynku zaliczane do odpowiedniej klasy odporności pożarowej powinny odpowiadać warunkom zależnym od rodzaju elementu: a) minimalnej odporności ogniowej b) rozprzestrzenianiu się ognia ( nie rozprzestrzeniające ognia NRO, rozprzestrzeniające ogień SRO )

Pomieszczenia zagrożone wybuchem należy sytuować na najwyższej kondygnacji i stosować nad nim lekki dach (masa do 75 kg/m² )

Zabezpieczenia konstrukcji stalowych: a) powłoki malarskie z farb ogniochronnych, pęczniejących, b)izolacja natryskowa, c) tynk ogniochronny(ze specjalnych kruszyw) d) powłoka z płyt np. suchy tynk e) sufity podwieszane f) tynk zwykły na siatce g) obmurowanie h) obetonowanie

Stal przy około 500^o C staje się plastyczna , zabezpieczenia te opóźniają osiągnięcie te temperatury. Pozwalają zwiększyć ognioodporność elementów od 15 do 120 min.

Zabezpieczanie konstrukcji drewnianych: Drewno ma temp. Zapłonu ok. 250 ^o C szybkość spalania drewna wynosi ok. 4 cm/h.

Zabezpieczenia: a) obłożenie konstrukcji płytami np. suchy tynk b) wykonanie powłoki malarskiej z farb ogniochronnych, pęczniejących, c) zastosowanie krzemianowych okładzin pęczniejących, d) nasycenie drewna preparatem ogniochronnym np. FOBOS-em.

89. Omówić zagadnienie odporności pożarowej budynku oraz odporności ogniowej elementu budynku. Co to jest klasa odporności pożarowej zabezpieczenia przeciw pożarowe elementów.

Wyróżnia się odporność pożarową : a) budynku, b) elementu

Odporność pożarową budynku określa się na podstawie obciążenia ogniowego lub kategorii zagrożenia ludzi według podanej w przepisach tabeli

Odporność ogniową elementu budowlanego określa się czasem w minutach, w którym element nie ulega zniszczeniu ( nie przestaje spełniać swojej funkcji, np. przegrody szczelnej) w czasie pożaru oraz stopniem rozprzestrzeniania ognia przez ten element.

Ze względu na rozprzestrzenianie się ognia elementy dzieli się na: a) nie rozprzestrzeniające ognia (z materiałów nie palnych i nie zapalnych ) b) słabo rozprzestrzeniające ogień ( z materiałów trudno zapalnych ) c)rozprzestrzeniające ogień ( z materiałów łatwo zapalnych ) .

Materiały dzieli się na : a) niepalne ( nie zapalają się, nie wydzielają gazów - np. materiały mineralne, papa klejona do betonu, tapety ) b)niezapalne (nie palą się płomieniem, tylko się zwęglają np. płyty paździeżowe) c) trudno zapalne ( samo gasnące - palą się płomieniem gdy jest obce źródło ciepła, po ustaniu tego źródła gasną, np. samo gasnący styropian d) łatwo zapalne ( palą się własnym płomieniem, po usunięciu źródła ciepła np. drewno o małych , tworzywa sztuczne).

Budynek powinien być usytuowany na działce, zaprojektowany i wybudowany w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru.

Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający w razie pożaru a) nośność konstrukcji przez założony czas b) ewakuację ludzi

c) prowadzenie akcji ratowniczej oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia w obiekcie i na sąsiednie obiekty

90.Podstawowe typy konstrukcji schodów w budownictwie

1. Schody belkowe- są to schody w których podstawowymi elementami konstrukcji sa belki swobodne podparte lub zamocowane zazwyczaj jednoprzęsłowo. Schody takie występują jako : a/ wspornikowe , w których każdy stopień jest niezależną belką zamocowaną na ścianie b/ obustronnie podparte na ścianach - każdy ze stopni jest belką , c/ oparte na ścianie i policzku lub na dwóch policzkach , zarówno stopnie jak i policzki są belkami , d/oparte na jednym policzku - stopnie są belkami przewieszonymi , a policzki belką zwykłą

Oczywiście w belkowej konstrukcji schodów nazwa ta dotyczy wyłącznie konstrukcji biegów gdyż spocznika najczęściej rozwiązuje się jako płytowe lub płytowo-żebrowe

2. Schody płytowe - mają konstrukcję zarówno biegu jak i spocznika wykonaną w postaci płyt . Najczęściej spotykanymi rozwiązaniami są : a/ biegi jako płyty wspornikowe , b/ biegi płytowe oparte na płytach spocznikowych .

3.Schody płytowo-żebrowe- składają się z płyt i żeber . Obciążenia użytkowe z płyt przekazywane są na żebrach , a za ich pośrednictwem na ściany słupy klatki schodowej. Schody płytowo żebrowe spotykane najczęściej w postaci : a/ konstrukcji , w której płyty spoczników oparte są na żebrach spocznikowych i na ścianach , a płyty biegowe opierają się na żebrach spocznikowych , b/ konstrukcji podobnej do poprzedniej z tym że płyta brzegowa oparta jest na żebrach policzkowych , które z kolei opierają się na żebrach spocznikowych , czyli ma postać płyty panwiowej.

4.Schody żelbetowe monolityczne

*płyta wspornikowa - płyta biegu zamocowana jednostronnie w murze za pośrednictwem wieńca , a w budynku o konstrukcji szkieletowej -w belce stanowiącej element szkieletu. Płyta może mieć około 5 cm gr. W kierunku poprzecznym jest usztywniana przez występujące z niej stopnie , w których umieszczone jest zbrojenie główne . Najlepiej gdy wieniec jest betonowany jednocześnie ze wznoszeniem muru. Spoczniki rozwiązywane są zazwyczaj jako płyty obustronnie oparte na murach klatki schodowej i wówczas biegi od spoczników oddzielone są szczelina dylatacyjną

*płyta łamana - schody monolityczne bez żadnych żeber ani belek. Konstrukcję taką stosuje się wówczas gdy istnieje możliwość oparcia schodów wyłącznie na ścianach podłużnych budynku , czyli na krótszych ścianach klatki schodowej. Pyta taka ma jednak znaczną rozpiętość pomiędzy podporami oraz dużą grubość i duży ciężar.

5. Schody żelbetowe prefabrykowane

*belkowe-wspornikowe- składają się z pojedynczych stopni z ,których każdy jest oddzielnie mocowany w murze. Zbrojenie stopni przebiega górą-w strefie rozciąganej elementu. Wykonanie biegu ze schodów prefabrykowanych polega na zamocowaniu stopni równocześnie ze wzrostem muru albo też mogą być one obsadzone w pozostawionych w murze gniazdach. Bardzo ważne jest dokładne spoziomowanie przed zalaniem spoin zaprawą.

*schody policzkowe - drobnowymiarowane są innym rodzajem schodów prefabrykowanych belkowych . Produkowane są elementy umożliwiające wykonanie różnych rodzajów schodów dostosowanych do różnych wysokości kondygnacji i wielkości rzutu klatki schodowej. W schodach tego typu spoczniki wykonane są oddzielnych beleczek o kształcie płyty z żebrami na podporach , które ułożone obok siebie tworzą płytę spocznikową

*schody wielkopłytowe - występują w dwóch odmianach , z płytami pełnymi lub kanałowymi oraz z płytami panwiowymi. Całość schodów składa się z dwóch rodzajów elementów : płyt spocznikowych i płyt biegowych z tym , że płyty spocznikowe mogą występować jako kanałowe lub panwiowe, a płyty biegowe jako pełne lub panwiowe . Znaczny ciężar elementu wymaga montażu za pomocą dźwigu dlatego schody tego rodzaju stosowane są w budynkach wykonanych w technologii wielkopłytowej lub wielkoblokowej

.1. Wyjaśnić co to jest budowla, budynek, budownictwo ogólne. Podziały budynków. Fazy wykonywania budynków. Elementy składowe budynków.

2. Co to są dylatacje? Podać rodzaje dylatacji.

3. Omówić zagadnienie dylatacji skurczonych elementów budynku.

4. Dylatacje termiczne w budynkach - podać co najmniej trzy przykłady takich dylatacji oraz przykład uszkodzenia budynku spowodowanego brakiem takich dylatacji.

5. Omówić i porównać układy konstrukcyjne budynków.

6- Porównać układy konstrukcyjne budynków ścianowych- Wyjaśnić dlaczego w starych budynkach

murowanych stosowano w większości układy podłużne.

7. Omówić zag2gnienia stateczności i sztywności budynku. Podać różnicę pomiędzy pojęciami stateczność a

„sztywność".

8. Po co i jak wykonuje się wieńce lub skotwienia belek stropowych ze ścianami murowanymi.

9. Omówić prace wieńców stropowych na budynkach ścianowych i szkieletowych.

10. Omówić zagadnienie trwałości budynku i trwałości elementów budynku. Podstawowe zasady eksploatacji

budynku związane z jego trwałością.

11. Omówić obciążenia stałe w budownictwie.

12. Omówić obciążenia zmienne w budownictwie.

13. Omówić obciążenia środowiskowe w budownictwie.

14. Kombinacje obciążeń dla stanów granicznych nośności stanów użytkowalności (odkształceń).

15. Scharakteryzuj obciążenia na dach dwuspadowy budynku.

16. Omów metody obliczeń statycznych stosowane w przeszłości i obecnie. Podaj zasadnicze różnice pomiędzy tymi metodami. Zwłaszcza w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji.

17. Opisać jak wytycza się w terenie fundamenty budynku

18. Omówić ogólnie grunty budowlane. Wyjaśnić co to jest kategoria gruntu i po co ją się określa?

19. Omówić jak określa się szerokość i wysokość betonowej ławy fundamentowej (co jest obciążeniem. schematy statyczne i wytrzymałościowe dla obliczenia tych wymiarów).

20. Omówić ogólne zasady posadawiania budynków nowych przy budynkach istniejących. Jak można zmienić poziom posiwienia ławy pod ścianą budynku?

21. Omówić ogólnie fundamenty pośrednie budynków? Na czym polega pośredniość fundamentu?

22. Scharakteryzować rodzaje fundamentów bezpośrednich stosowanych pod ścianami lub słupami konstrukcji budynku.

23. Kiedy wyko? wąskoprzestrzenny musi być zabezpieczany? Jak wykonuje się zabezpieczenia takiego wykopu?

24. Zabezpieczenia skarp wykopu szerokoprzestrzennego w przypadku małego i dużego placu budowy.

25. Omówić zagadnienie mostków termicznych w przegrodach zewnętrznych. Na czym polega zjawisko tzw. przemarzania przegrody?

26. Omówić zjawisko przenikania ciepła przez przegrody budowlane. Co to jest przejmowanie depta?

27. Omówić zjawisko mostków⁷ termicznych powstających w narożach pomieszczeń i budynku oraz przy otworach okiennych.

28. Jakie warunki musi spełniać przegroda zewnętrzna budynku, przez którą w okresie zimowym przenika para wodna? Opisać w skrócie jak można obliczeniowo sprawdzić spełnienie tych warunków. Stosowanie paroizolacji a wentylacja budynku.

29. Funkcje ścian w budynkach. Scharakteryzować rodzaje ścian murowanych. 20. Konstruowanie nadproży w ścianach murowanych jednorodnych i warstwowych - ograniczenie mostków termicznych.

NN. Zbrojenie w ścianach

31. Omówić zagadnienie odkształcalności ścian murowanych (przyczyny odkształceń), zwłaszcza trójwarstwowych z oblicówką murowaną. Dylatacje w tych ścianach-

32. Zasady wiązań murarskich murów i sklepień. Podstawowe rodzaje tych wiązań (z rozrysowaniem warstw). Po co konieczne jest stosowanie wiązania murarskiego?..

33. Konstruowanie nadproży, wieńców i węgarków w ścianach dwu- i trójwarstwowych.

34. Przewody wentylacyjne. spalinowe i dymowe w ścianach murowanych. Kominy. Omówić jak działa wentylacja grawitacyjna mieszkania:

35. Omówić materiały do murowania ścian. Jak dzielimy elementy murowe wg normy obliczeniowej?

36. Omówić mury z pustaków stanowiących deskowanie tracone. Podać przykłady takich ciurów. Czy słowo -^nur* jest adekwatne do konstrukcji nośnej takiej ściany?

37. Omów mury z pustaków ceramicznych, betonowych i mury z betonów lekkich. Podaj przykładowe rodzaje pustaków i betonów lekkich.

38. Omówić stan naprężenia w ściskanej ścianie murowanej . Czym różni się stan naprężenia w długiej ścianie i w wąskim filarku.

39. Omówić przegubowy schemat pracy ściany. Jak się umiejscawia (określa imię działania) sil w tym schemacie? .

40. Omówić ciągły schemat statyczny ściany w bud. murowanym . Kiedy taki schemat można stosować w obliczeniach?

41. Omówić wzory dla określania nośności ściany murowanej. Czym różnią się współczynniki Φ_i Φ_m

42. Jak należy sprawdzać nośność na docisk np. pod oparciem stalowej belki na murze bez pośrednictwa wieńca?

43. Jak określa się wytrzymałość charakterystyczną i obliczeniową muru.

44. Określenie smukłości muru.

45. Jak określa się nośność muru zbrojonego zginanego, np. płyty Klenia?

46. Mury ściskane zbrojone. Rodzaje zbrojenia. Omówić pracę muru zbrojonego poprzecznie. W jaki sposób i dlaczego tak można wzmacniać filary istniejące?

47. Ściany drewniane w tradycyjnych budynkach. Rodzaje konstrukcji tych ścian. Mur pruski.

48. Ściany drewniane w obecnie budowanych budynkach szkieletowych. Określić z jakich warstw (i zadania dla każdej z warstw) składa się taka ściana. Wymogi dotyczące szkieletu drewnianego.

49. Na przykładzie stropu DZ-3 omówić na czym polega konstrukcja i praca statyczno-wytrzymałościowa (fazy

tej pracy) prefabrykowanych, gęstożebrowych stropów żelbetowych z belkami pełnymi.

50- Omówić stropy gęstożebrowe, żelbetowe na belkach kratownicowych. Czym różni się w pracy wytrzymałościowej belka tego typu (np. Teriva) od belki żelbetowej pełnej (np. DZ-3)?

51. Sklepienia i łuki - kształty, obliczenia statyczne, przejmowanie rozporu.

52. Jak określa się schemat statyczny belki stropowej. Rozpiętość obliczeniowa a rozpiętość w świetle podparć.Dobór rodzaju podpór (np. częściowe zamocowanie).

53. Omówić stropy drewniane stosowane w budownictwie tradycyjnym i w nowoczesnym budownictwie

domów szkieletowych.

54. Omówić stropy na belkach stalowych. Co to jest zwichrzenie belki- Jak zabezpieczamy się przed zwichrzeniem górnej półki szalowej belki stropowej?

55. Sklepienia odcinkowe - na czym polegają. Wyburzanie tych sklepień- Obliczenie płyty sklepienia odcinkowego.

56. Omów stany graniczne użytkowalności (odkształceń) stropów. Co jest podstawą określenia wymagań w tym zakresie?

57. Konstrukcja balkonów w budynkach murowanych - zmniejszanie mostków termicznych przy balkonach.

58. Zdefiniować wytrzymałość drewna: doraźną, uwalą. charakterystyczną i obliczeniową. Omówić zjawisko reologii drewna i jego wpływ na cechy mechaniczne.

59. Klasy wytrzymałościowe drewna. Wpływ wilgotności drewna na jego cechy mechaniczne oraz na kształt i wymiary elementów.

60. Co oznacza pojęcie „wiązar dachowy rozporowy" - podać przykłady takich wiązarów. Co to jest rozpór i co go przejmuje?

61. Omówić na czym polega wiązar dachowy wieszarowy. Co wisi w tym wiązarze?

62. Porównać rolę prętów poziomych w wiązarze jętkowym i płatwiowo-kleszczowym.

63. Omówić schemat statyczny i zasady wymiarowania płatwi pośredniej w więźbie płatwiowo-kleszczowej.

Płatew ta w płaszczyźnie pionowej jest podparta również mieczami. Naszkicować połączenie miecza z płatwią tradycyjne (ciesielskie) i nowoczesne (z łącznikami metalowymi).

64. Omówić jak pracuje wiązar jętkowy z iętką podpartą jedną lub dwoma ściankami stolcowymi, na której jętce wykonany jest strop. Podać schemat statyczny. Obciążenia i prawdopodobne wykresy sil wewnętrznych. Jakie siły z dachu przekazują się na ścianki stolcowe

65. Omów najczęściej spotykane błędy w wykonywaniu wiązarów jętkowy i ich wpływ na ważności sil wewnętrznych elementach wiązara.

66. Scharakteryzuj wiązary dachowe z płatwiami (schemat statyczny. obciążenia, prawdopodobne wykresy sił

wewnętrznych. Podaj przykładowe wiązary tego typu. Dlaczego te wiązary nazywamy bezrozporowyrni, co się dzieje z rozporem?

67. Omówić stropodachy wentylowane dwudzielne.

68. Omówić stropodachy pełne odwrócone - porównać je ze stropodachami pełnymi zwykłymi

69. Omówić różnice pomiędzy stropodachami pełnymi. odpowietrzanymi i kanalikowymi.

70. Tarasy. Prawidłowy układ warstw tarasu. Najczęściej spotykane nieprawidłowości w układzie warstw tarasu. Mocowanie balustrad na tarasach.

71. Omówić zasady dobom konstrukcji tarasu nad pomieszczeniami użytkowymi.

72. Zasady dylatowania stropodachów o. konstrukcji żelbetowej.

73. Odwodnienia do wewnątrz stropodachów- koryta i rury spustowe.

74. Omówić sposoby odwodnienia dachów i stropodachów . Koryta oraz rynny spustowe.

75. Omówić porycia dachowe z dachówek oraz płyt.

76. Omówić porycia dachowe z mat. rolowych, a szczególnie z pap zgrzewalnych , foli dachowych i membran.

77. Pokrycia dachowe z blach płaskich, blach fałdowych, blachodachówek. Uszczelnienie styków i połączeń tych pokryć.

78. Jak wykonuje się obróbki blacharskie kominów, ścianek kolankowych itp. elementów wystających ponad połaź dachową na dachach płaskich (stropodachach) i dachach stromych.

79. Rodzaje izolacji wodochronnych i zasady ich dobom.

80. Omówić jakie izolacje przeciwwilgociowe są stosowane w budynkach posadowionych powyżej poziomu wód gruntowych.

81. Gdzie stosuje się izolacje przeciwwilgociowe lekkie. Przed czym one zabezpieczają i jak (z czego) się je wykonuje?

82. Omówić jakie izolacje przeciwwilgociowe wykonuje się w budynkach, w których posadzka piwnicy jest poniżej poziomu wód gruntowych.

83. Omówić jak pracują i gdzie się je wykonuje: - tynki pocienione - tynki renowacyjne.

84. Tynki zewnętrzne - rodzaje tych tynków. Zapewnienie przyczepności do podłoża, jakie i dlaczego powstają w nich naprężenia, podać najczęściej spotykany mechanizm niszczenia tych tynków.

85. Jak należy dobierać tynk w zależności od podłoża. Co to jest kategoria tynku.

86. Omówić zagadnienie izolacyjność akustycznej przegród budowlanych od dźwięków uderzeniowych. Zabezpieczenia akustyczne snopów.

87. Omówić zagadnienie izolacyjności akustycznej przegród budowlanych od dźwięków powietrznych. Czym

różni się izolacyjność akustyczna właściwa od izolacyjność akustycznej właściwej przybliżonej?

88.Wyjaśnić pojęcia ; obciążenie ogniowe , kat. zagrożenia ludzi , kat. .niebezpieczeństwa pożarowego

89. Omówić zagadniecie odporności pożarowej budynku oraz odporności ogniowej elementu budynku. Co to jest klasa odporności pożarowej. Zabezpieczenia przeciwpożarowe elementów.

90. Podstawowe typy konstrukcji schodów w budynkach.

91. Omówić konstrukcję okien skrzynkowych i pólskrzynkowych.

92. Omówić konstrukcję okien krosnowych i ościeżnicowych.

93. Omówić okna zespolone i jedno ramowe. Zwiększanie izolacyjności termicznej okien

94. Omówić okna z Tworzyw sztucznych i aluminium.

95. Omówić mocowanie okien w ścianach warstwowych i ich uszczelnianie. 95. Omówić zagadnienie szczelności okien-

97. Drzwi zewnętrzne i wewnętrzne. Konstrukcje drzwi. Mocowanie ościeżnic drzwiowych w murowanych ściankach działowych.

98. Co to jest podłoga i z czego się składa? Rodzaje posadzek stosowanych w budownictwie ogólnym.

99. Na czym polega zasada „podłogi pływającej?

100.Ścianki działowe - rodzaje konstrukcji, wymagania.

d B d

min 10

1100

---