Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie

Wydział Inżynierii Produkcji i Energetyki

Rok studiów:

II

Temat sprawozdania:

Kalibracja opryskiwacza ciągnikowego

Przygotowała

Patrycja Czubernad

Ziemniak

Biologia rozwoju

Ponad powierzchnią ziemi ziemniak wytwarza zwykle 4-8 wzniesionych, mięsistych łodyg. Rozgałęzione kłącza podziemne, tzw. stolony zakończone są bogatymi w skrobię bulwami. Kolor ich miąższu może być biały, kremowy lub żółty, a skórka żółta, różowa lub czerwona - zależnie od odmiany. System korzeniowy ziemniaka jest dość płytki i sięga do 50 cm w głąb gleby, a stolony osiągają nie więcej niż 15-20 cm, dlatego najpopularniejszą metodą jego uprawy jest sadzenie w redlinach i okopywanie. Ułatwia to znacznie późniejsze zbiory bulw.

Kwiaty mogą mieć barwę białą, różową lub fioletową, zawsze z żółtymi pylnikami. Dawniej z tego względu hodowano ziemniaki również jako rośliny ozdobne. Niekiedy po zapyleniu zawiązują się zielone, niejadalne jagody. Wkrótce po przekwitnięciu kwiatów liście zaczynają żółknąć a pędy zasychać - to znak, że składniki pokarmowe gromadzone są pod ziemią, w bulwach

Wszystkie zielone części rośliny zawierają trujący związek glikozydowy - solaninę. Substancja ta stanowi system obronny przed szkodnikami i grzybami. Po spożyciu solanina wywołuje poważne zatrucia pokarmowe i gorączkę. Największe jej stężenie występuje w zielonych owocach ziemniaka (ochrona cennych nasion) oraz kiełkach. Ukryte w glebie bulwy zawierają jej znacznie mniej, mimo wszystko nie należy ich jeść na surowo. Nie wolno spożywać ziemniaków, które były wystawione na działanie promieni słonecznych lub po prostu światła w supermarkecie i zazieleniły się - jest to znak, że zawierają wyższe stężenie toksycznego związku, są też wtedy gorzkie w smaku. Solanina ulega rozkładowi pod wpływem wysokiej temperatury.

Ziemniaki - uprawa

Do wyboru mamy odmiany sałatkowe, które po ugotowaniu nie rozpadają się i dają się dobrze kroić, oraz mączyste - najlepsze na purée i do pieczenia. Jest tez ogromny wybór ziemniaków ogólnoużytkowych o cechach pośrednich, a niektóre odmiany są szczególnie polecane np. na frytki lub chipsy. W sadzeniaki najbezpieczniej zaopatrzyć się w centralach nasiennych. Będziemy wtedy mieli pewność, że są one wolne od wirusów i zarodników grzybów.

Popularne odmiany ziemniaków:

• Bardzo wczesne (zbiór w VI) Fresco, Impala, Irga, Irys, Krasa, Lord, Miłek

• Wczesne (zbiór w VII): Augusta, Cyprian, Denar, Gloria, Gracja, Irga, Irys, Krasa, Lord, Nora, Owacja, Vineta

• Średniowczesne (zbiór w VIII): Ametyst, Bartek, Cekin, Finezja, Promyk, Tajfun, Żagiel

• Średniopóźne (zbiór w IX): Bryza, Jasia, Gustaw, Niagara, Syrena, Zeus

• Późne (zbiór w X):, Bzura, Medea, Soplica, Ślęza, Uran, Zagłoba

Najwięksi wrogowie uprawy

Najsłynniejszym wrogiem ziemniaków jest stonka ziemniaczana. Obecnie nie stanowi już ona takiego zagrożenia dla upraw jak kiedyś, ponieważ chemiczne środki ochrony roślin znacznie ograniczyły jej liczebność. Masowy wylęg jej larw może jednak w krótkim czasie zupełnie ogołocić pędy z liści. Jeśli szkodników jest niewiele, możemy zebrać je ręcznie - nie gryzą. Duże populacje zwalczamy przy pomocy oprysków insektycydami. Dawniej polecano preparaty zawierające organiczny związek - rotenon, jednak obecnie jest on zakazany, dowiedziono bowiem jego szkodliwego działania dla zdrowia człowieka. Ekologicznym rozwiązaniem będzie posadzenie obok ziemniaków czosnku i cebuli, ponieważ ich aromat działa odstraszająco, albo zaproszenie do ogródka… bażantów. Stonka ziemniaczana to ich prawdziwy przysmak!

Zaraza ziemniaczana, siejąca spustoszenie choroba ziemniaka wywoływana jest przez patogen grzybowy. Porażeniu mogą ulec wszystkie części rośliny podczas wzrostu a także przechowywane bulwy. Liście zaatakowanych roślin żółkną a następnie brunatnieją, a bulwy zaczynają gnić. Zakażone egzemplarze najlepiej usuwać i palić, żeby nie stanowiły źródła infekcji. Prewencyjnie należy stosować opryski fungicydami, zwłaszcza podczas chłodnego i deszczowego lata, ponieważ takie warunki pogodowe sprzyjają rozprzestrzenianiu się i rozwojowi grzyba.

Alternariozie (suchej i brunatnej plamistości liści ziemniaka) sprzyja wilgoć i ciepło. Objawy chorobowe podobne są do porażenia zarazą ziemniaka, jednak występują przede wszystkim na najstarszych liściach roślin. Aby ustrzec ziemniaczane zagony przed tym patogenem należy sadzić zdrowy, pozbawiony zarodników grzyba materiał i utrzymywać rośliny w dobrej kondycji. Wtedy nawet bez pomocy człowieka poradzą sobie z grzybowym najeźdźcą.

Środki zwalczające stonkę ziemniaczaną

Istotną sprawą przy oprysku jest dobór odpowiednich maszyn i urządzeń. Na małych poletkach idealnie sprawdzi się dobryopryskiwacz plecakowy o odpowiednio długiej lancy.

    Wybór środków zwalczajacych stonkę ziemniaczaną (insektycydów) powinien opierać się na precyzyjnym określeniu liczebności szkodnika, fazie jego rozwoju, prognozie pogody dotyczącej temperatury i możliwości opadów, a także na wiedzy o selektywności w stosunku do innych niż stonka ziemniaczana organizmów żywych. Monitorowanie zjawiska odporności i prowadzenie badań przez 10R - PIH w Poznaniu pozwala na sterowanie tym zjawiskiem i opracowanie odpowiedniej strategii postępowania. Jedną z podstawowych jej zasad jest konieczność rotacji środków ochrony roślin. Wynika z tego, że nie powinno się nadużywać żadnego insektycydu czy też opryski na stonkę, a nawet żadnej grupy chemicznej cło zwalczania lokalnej populacji stonki ziemniaczanej.

Środki ochrony roślin zwalczające stonkę ziemniaczaną
Substancja aktywna	Preparat	Dawka kg; l/ha	Optymalna temp, działania w ^oC	Karencja w dniach
Neonikotynoidy
tiametoksam	Actara 25 WG	0,08	nie wpływa	14
chlotlanidyna	Apacz 50 WG	0,04-0,045	nie wpływa	7
tiachlopryd	Calypso 480 SC	0,05 0,1	powyżej 10	3
acetamipryd	Mospilan 20 SP	0,08	nie wpływa	3
imidachlopryd	ProAgro 100 SL	0,25	powyżej 15	3
imidachlopryd	Nuprid 200 SC	0,125-0,15	powyżej 15	3
Neonikotynoid + pyretroid
tiachlopryd -fdeltametryna	Proteus 10Ť0 OD	0,3 0,4	poniżej 30	14
Karbonylohydrazydy
metaflumizon	Alverde 240 SC		poniżej 30	14
Inhibitory chityny
teflubenzuron	Nomolt 150 SC	0,25	powyżej 10	14
Pyretroidy
beta cyflutryna	Bulldock 025 EC	0,2 0,3	poniżej 20	7
cypermetryna	Cyperkill Super 25 EC	0,1-0,12	poniżej 20	14
deltamertryna	Decis Protech 015 EW	0,4 0,5	poniżej 20	7
deltamertryna	Decis 2,5 EC	0,2-0,3	poniżej 20	7
deltamertryna	Decistab TB	8-12 tab.	poniżej 20	7
alfa - cypermetryna	Fastac 100 EC	0,08-0,1	poniżej 20	7
zeta cypermetryna	Fury 100 EW	0,15 0,2	poniżej 20	14
zeta - cypermetryna	Minuet 100 EW	0,15-0,2	poniżej 20	14
zeta - cypermetryna	Ammo Super 100 EW		poniżej 20	14
deltamertryna	Patriot 100 EC	0,05 0,075	poniżej 20	7
deltamertryna	Patriot 2,5 EC	0,2-0,3	poniżej 20	7
alfa cypermetryna	Rapid 060 CS	0,08	poniżej 20	14
gamma - cyhalotryna	Ripcord Super 050 EC	0,2	poniżej 20	7
cypermetryna	Sherpa 100 EC	0,25-0,3	poniżej 20	14
esfenwalerat	Sumi - Alpha 050 EC	0,2-0,25	poniżej 20	14
Mieszaniny
chloropiryfos + dlmetoat	Chlormezyl 500 EC	1 1,5	powyżej 15	30
chloropiryfos + alfa cypermetryna	Nurelle Max 515 EC	0,4-0,6	poniżej 25	30
chloropiryfos + cypermetryna	Nurelle D 550 EC	0,4 0,6	poniżej 25	30

RAPID* 060 CS

Środek owadobójczy w postaci zawiesiny kapsuł do rozcieńczania wodą, o działaniu kontaktowym i żołądkowym przeznaczony do zwalczania szkodników ssących i gryzących w roślinach rolniczych. Na roślinie działa powierzchniowo

Główne Zalety:
- Szybka i wysoka skuteczność działania
- Dłuższy okres działania w porównaniu do innych pyretroidów
- Działa na szkodniki na dwa sposoby: kontaktowo i żołądkowo
- Zwalcza wszystkie stadia rozwojowe szkodników ssących i gryzących
- Lepsza odporność na zmywanie

Substancja biologicznie czynna :
60 g gamma-cyhalotryna (związek z grupy pyretroidów) w 1 l preparatu.

Ziemniak:
Larwy i chrząszcze stonki ziemniaczanej; dawka 0,08 l/ha

Pszenica ozima, jęczmień jary:
Mszyce, skrzypionka; dawka 0,08 l/ha

Rzepak ozimy:
Chowacz brukwiaczek, chowacz czterozębny; dawka 0,08 l/ha. Zabieg wykonać po pierwszych nalotach szkodnika, ale przed złożeniem jaj.
Słodzyszek rzepakowy; dawka 0,06 l/ha. Opryskiwac po wystąpieniu chrząszczy na plantacji.

W rzepaku Rapid 060 CS można stosować przemiennie z Nurelle* D 550 EC

Kalibracja opryskiwacza

Zwalczanie szkodników to jeden z ważniejszych zabiegów przeprowadzanych na plantacji ziemniaków. Do wykonania tego zabiegu zastosujemy środek owadobójczy i przędziorkobójczy w formie zawiesiny kapsuł w cieczy do rozcieńczania wodą, o działaniu kontaktowym i żołądkowym, przeznaczony do zwalczania szkodników gryzących i ssących w roślinach rolniczych - Karate Zeon 050 CS. Jak podaje producent zalecana ilość wody 150- 400 l/ha. Warto dodać, że zabieg wykonywany będzie opryskiwaczem przyczepianym Pilmet 1200 z belką polową o szerokości roboczej 15 metrów. Rozpylacze rozmieszczone są na belce co pół metra.

1. Określenie rzeczywistej prędkości

V =9 km/h
Rzeczywista prędkość jazdy ciągnikiem z opryskiwaczem w naszym przypadku wynosi 9 km/ h,

2. Etap drugi - natężenie wypływu

Kolejnym punktem kalibracji opryskiwacza jest obliczenie, jaki wypływ z rozpylacza zapewni
zaplanowaną dawkę cieczy na hektar. Wydatek cieczy z jednego rozpylacza (l/min) obliczamy
ze wzoru:
q = (Q • V • s)/(600),
gdzie:

Q - zaplanowany wydatek cieczy (l/ha), 
V - prędkość jazdy ciągnika (km/h),

s - rozstaw rozpylaczy na belce polowej (m).

q = (Q • V • s)/(600)= (200l/ha x 9 km/h x 0,5 m) /(600) =1,3 l/min)
W naszym wypadku natężenie wypływu cieczy jednego rozpylacza przy założeniu, że do oprysku wykorzystane zostanie 200 litrów wody na hektar powierzchni, wyniesie 1,5 l/min

3.Dobór kompletu rozpylaczy.

Wybieramy te, których natężenie wypływu zbliżone jest do obliczonego. Dobieramy komplet polskich rozpylaczy szczelinowych oznaczonych symbolem RS-MM 110^o/04, w których wydatek cieczy przy ciśnieniu 2,5 barów wynosi 1,5l/min.

Tabela wyboru rozmiaru rozpylacza


 
4. Pomiar końcowy

Po dobraniu rozpylacza, wykonujemy praktyczny pomiar natężenia wypływu cieczy z poszczególnych
rozpylaczy. Używamy specjalnych naczyń miarowych. Naczynie podstawia się na określony czas pod rozpylacze, a po przeprowadzeniu pomiaru wartości odczytuje się z umieszczonej na nim skali.
Ważne jest, aby odchylenie w wydatkowaniu pomiędzy poszczególnymi rozpylaczami nie było większe niż 5%. J e ż e l i rzeczywiste zużycie cieczy jest niższe od zakładanego, Należy n i e z n a c z n i e zwiększyć wartość ciśnienia. 

---