Typowy wzorzec świni rasy puławskiej to: umaszczenie łaciate czarno-białe z nieregularnym rozmieszczeniem czarnych plam na białym tle, których nasilenie nie powinno przekraczać 70% powierzchni skóry, tułów średniej długości, osadzony na mocnych, dobrze spionowanych kończynach. Zadnia część tułowia dobrze rozwinięta, szynki uwypuklone ale średniej długości. Wyraźnie zaznaczone zewnętrzne narządy płciowe. Temperament żywy ale usposobienie łagodne bez przejawów agresji wobec innych zwierząt w grupie. Rasę charakteryzuje wczesność dojrzewania rozpłodowego, dobre przystosowanie do trudnych warunków utrzymania, długowieczność oraz wysoka odporność na specyficzne patogeny. W odniesieni do cech użytkowych świnie tej rasy spełniają kryteria standardu hodowlanego komponentu matczynego (wykazują wysoką płodność, plenność oraz posiadają dobre cechy macierzyńskie). Ze względu na odmienny układ tkanek i niższy potencjał rozwoju mięśni nie osiągają dynamiki przyrostu masy oraz mięsności tusz typowych dla ras linii ojcowskiej. Masa ciała dorosłych osobników:

• knury: 250 - 350 kg

• lochy: 200 - 280 kg

Świnia puławska, początkowo zwana świnią gołębską. Rasa świń wyhodowana w Polsce w XX w. w rejonie Puław w wyniku krzyżowania miejscowych, prymitywnych świń ostrouchych ze świniami rasy berkshire.

Świnia puławska jest rasą tłuszczowo-mięsną, o krótkich nogach i łaciatym umaszczeniu. Cechuje się wczesnym dojrzewaniem i szybkim wzrostem, a także odpornością na choroby, dobrym wykorzystaniem paszy i wysoką wydajnością rzeźną.

Po II wojnie światowej wprowadzono kojarzenie świni puławskiej z wielką białą polską, złotnicką i berkshire, dążąc do uzyskania typu mięsnego. Lochy świni puławskiej osiągają do 250 kg ciężaru ciała, knury do 350 kg. Rasa hodowana głównie we wschodniej i środkowej Polsce.

Puławska

Puławska

Puławska

Duroc

Duroc x Pietrain

Duroc - rasy świń
W powstaniu tej rasy brały udział czerwono umaszczone świnie gwinejskie, sprowadzone z zachodniego wybrzeża Afryki, czerwone świnie hiszpańskie i portugalskie oraz rudawe świnie berkshire z Wielkiej Brytanii. Podstawową bazę do tworzonej rasy stanowiły dwie odmiany czerwonych świń - Jersey i duroc.
Jersey została wyhodowana jeszcze przed rokiem 1850. Odmiana duroc została wyhodowana w stanie Nowy York, przez Izaaka Finka, który pozyskał materiał wyjściowy od swego sąsiada będącego właścicielem ogiera pełnej krwi angielskiej o nazwie Duroc. Tak więc nazwa tej rasy pochodzi od nazwy konia.
Przez wiele lat obydwie odmiany czerwonych świń utrzymywano niezależnie od siebie. Od tego czasu zaczęto krzyżować obie odmiany ze sobą, a nazwę ograniczono do słowa “duroc”.
Świnie tej rasy mają umaszczenie czerwone, którego odcień waha się od jasnozłotego do bardzo ciemnoczerwonego, zbliżonego do mahoniowego. Świnie tej rasy odznaczają się średnią wielkością. Ich tułów jest długi, grzbiet łukowaty, nogi są mocne i wysokie, a uszy małe i obwisłe.
Rasa ta nie charakteryzuje się szczególnie jakąkolwiek cechą, jednak zachowuje pewną równowagę najważniejszych cech produkcyjnych na stosunkowo wysokim poziomie, co jest dobrze oceniane zarówno przez farmerów, jak l przez przemysł mięsny.
Plenność loch wynosi średnio 9,5 prosiąt żywo urodzonych w miocie. Lochy odznaczają się dobrym instynktem macierzyńskim i dobrą mlecznością.
Stanowią doskonały komponent w krzyżowaniu towarowym. Rasa ta znalazła zastosowanie w wielu programach hybrydyzacji na świecie, między innymi również w Polsce.
Rasa ta odznacza się dużymi zdolnościami przystosowawczymi, jest odporna na stres i nie stwierdzono w jej obrębie osobników dodatnio reagujących na test halotanowy.

Rasa ta powstała w USA pod koniec XIX w. i jest obecnie najpopularniejszą rasą świń w tym kraju. W 1883 r. założono Amerykański Związek Hodowli Świń Duroc-Jersey i odtąd zaczęto krzyżować obie odmiany ze sobą, a nazwę ograniczono do słowa „duroc”. Wzorzec rasowy ustalono w 1885 r.
Świnie tej rasy są średniej wielkości, w typie mięsnym, tułów mają mocny i głęboki, głowę średniej wielkości, uszy lekko zwisające, umaszczenie jest czerwone: od złocistego do ciemno mahoniowego. Rasa ta charakteryzuje się dobrym umięśnieniem, bezstresowością i łatwością aklimatyzacji. Masa ciała loch wynosi średnio 300 kg, a knurów 350-400 kg. Plenność loch wynosi 9,5 prosiąt żywo urodzonych w miocie.
Duroc jest odległy genetycznie od krajowych ras białych, co gwarantuje bardzo wyraźny efekt heterozji w pierwszym pokoleniu mieszańców. Stosowany jako komponent ojcowski w krzyżowaniach trzyrasowych z loszkami pbz i wbp (lub wbp x pbz) i mateczny lub ojcowski - do produkcji knurów mieszańców ras mięsnych.

Rasa duroc (czyt. diurok)

Najpopularniejsza w Ameryce Północnej rasa wyhodowana przy udziale czerwono umaszczonych świń afrykańskich, hiszpańskich i portugalskich. Początkowo hodowano je jako dwie odmiany: jersey i duroc. Obie odmiany zaczęto ze sobą krzyżować po założeniu związku hodowców tych świń (1883 r.), a już w 1885 r. opracowano wzorzec dla rasy nazwanej jednym członem - duroc.

Największą zaletą rasy jest jej heterozygotyczność (odmienność genetyczna) w stosunku do ras białych, zaleta bardzo pożądana i korzystna w każdej metodzie krzyżowania. Są to świnie bezstresowe, średnio duże lub duże, o krępej budowie i łukowato wygiętym grzbiecie. Nogi mocne, wysokie, zakończone ciemnymi racicami. Głowa dość duża, lecz krótka o lekko wklęsłym profilu, zakończona ciemną tarczą ryjową. Uszy krótkie, częściowo stojące, częściowo zwisające. Umaszczenie „czerwone” o szerokiej gamie odcieni: od jasnozłotego, poprzez wszystkie odmiany brązu, aż do ciemnego mahoniu. Niekiedy występują nieliczne czarne plamki.

Rasa świń szybko rosnących i dobrze wykorzystujących paszę. Dobrze się czują w każdym środowisku, a także szybko i łatwo przystosowują się do jego zmian. Masa ciała knurów około 350-400 kg, loch - 300 kg. Przeciętną płodność (9,5 prosięcia w miocie) rekompensują dobrze rozwiniętym instynktem macierzyńskim i dobrą mlecznością.

Wydajność rzeźna na przyzwoitym poziomie, a jakość mięsa spełnia oczekiwania producentów trwałych wędlin. Z tych powodów, jak też z uwagi na bezstresowość (nie było przypadku pozytywnego wyniku prób halotanowych), knury tej rasy są chętnie używane do krzyżowań towarowych, a także do produkcji knurów mieszańców, np. z rasą pietrain. Do Polski sprowadzono rasę duroc jako jeden z komponentów przy tworzeniu linii 990.

---