Pytania ogólne

1.Elementy atrakcyjności turystycznej miejsca docelowego.

Atr.Turyst. to występowanie pewnej charakterystycznej cechy, która może przyciągnąć turystów, na dany teren, region dzięki obecności walorów turystycznych, obiektów infrastruktury oraz dostępności komunikacyjnej. Ma wpływ na; rozwój, wielkość i czas trwania ruchu turyst.

Zaliczamy do niej;

1.walory naturalne - plaża, morze , wulkany…

2. transport - kanały, balony, wielbłądy

3. Rozrywki - kina, teatry, zoo…..

4. Urządzenia sportowe - lodowiska, baseny, stoki

5. kultura - muzea, zabytki.

Ogólnie możemy podzielić na ;

1.naturalne (przyrodnicze-stworzone przez naturę 2.antropogeniczne (kulturowe) - stworzone przez człowieka

2. Rola obszarów chronionych w rozwoju turystyki

Obszar chroniony- obszar wydzielony do ochrony i podtrzymywania dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, są one zarządzane przy pomocy instrumentów prawnych lub innych regulacji ochronnych. Obszar musi posiadać reguły, które stanowią czy i do jakiego stopnia mogą być na nim realizowane różne formy aktywności.

Parki Narodowe 1.Najciekawsze pod względem przyrodniczym i najpiękniejsze krajobrazowo obszary w Polsce

2. Wymóg ustawowy- udostępnienie tych obszarów chronionych do zwiedzania (i podziwiania) dla ludzi

3. Istnieje w nich ok 2 tys. Szlaków turystycznych, wiele nartostrad, 4 trasy spływów kajakowych

4.Można w nich organizować wycieczki piesze , rowerowe, konne

5. Są w nich ścieżki dydaktyczne , platformy widokowe, muzea i zagrody widokowe

6. Ruch turystyczny tylko po wyznaczonych trasach z zachowaniem obowiązujących przepisów prawnych ( zakazane sa imprezy masowe - typu rajdy, zjazdy)

7. Na ich atrakcyjność maja wpływ walory; wypoczynkowe, specjalistyczne, wartości krajoznawcze .

3. Charakterystyka wybranych walorów turystycznych województwa pomorskiego

Woj. Pomorskie posiada bardzo dobre warunki do rozwoju turystyki. Występuje tu kumulacja walorów niezbędnych do rozwoju turystyki, są to: walory przyrodnicze, kulturowe, antropogeniczne i specjalistyczne.

Do walorów przyrodniczych zalicza się obecność takich parków jak: PN Borów Tucholskich, Nadmorski PN, Słowiński PN, Kaszubski PK, Trójmiejski PK, PK Doliny Wisły, Wdzydzki PK, Zaborski PK- wszystkie charakteryzują się dużą różnorodnością gatunkową roślin i zwierząt, poza tym występuje mnogość rezerwatów przyrody i obszarów chronionego krajobrazu (do rezerwatów leśnych należą: Zamkowa Góra, Szczelina Lechicka, Kacze Łęgi, Zajęcze Wzgórze, Źródliska Doliny Ewy, Ostrzycki Las; rezerwaty krajobrazowe: wyspa na j. Przywidz, Szczyt Wieżyca, Jar rzeki Raduni i Reknicy, Staniszewskie Zdroje)

Do walorów kulturowych zalicza się: dawne opactwo cystersów w Oliwie, park oliwski, droga królewska czyli ul Długa i Długi Targ od bramy wyżynnej do złotej, gmach poczty polskiej, kościół NMP-Mariacki, kościół św. Brygidy, św. Katarzyny, św. Mikołaja, ogród zoologiczny, muzeum archeologiczne, pomnik poległych stoczniowców, twierdza Wisła-Ujście, wycieczka statkiem po porcie, centralne muzeum morskie, Będomin-muzeum hymnu narodowego, Bytów-zamek krzyżacki z siedzibą zachodnich kaszub;Chojnice-brama Człuchowskie,Gdynia-muzeum marynarki wojennej,Hel-muzeum rybackie, Malbork-zamek krzyżacki, muzeum zamkowe, wyroby z bursztynu, Słupsk-muzeum pomorza środkowego, Tczew-muzeum wisły, Wdzydze-kaszubski park etnograficzny

Do walorów specjalistycznych zalicza się: możliwość uprawiania jazdy konnej (Sominy, Kościerzyna, Dziemiany, Egiertowo, Szymbark, Wierzyca), sporty wodne (wypożyczalnie sprzętu wodnego: Borowo, Dzierżążno, Bytów, Gołuń, Borsk, Wiele; też rejsy statkiem-Wdzydze Kiszewskie), jazda na rowerach, wędkarstwo (pozwolenia wędkarskie: Bytów, Kościerzyna), tenis (korty tenisowe: Chmielno, Ostrzyce, Goręczyno), uzdrowiska (Łeba, Jastarnia, Jastrzębia Góra, Krynica Morska, Czarna - choroby ukł. Oddechowego

Do walorów specjalistycznych zalicza się: możliwość uprawiania jazdy konnej (Sominy, Kościerzyna, Dziemiany, Egiertowo, Szymbark, Wierzyca), sporty wodne (wypożyczalnie sprzętu wodnego: Borowo, Dzierżążno, Bytów, Gołuń, Borsk, Wiele; też rejsy statkiem-Wdzydze Kiszewskie), jazda na rowerach, wędkarstwo (pozwolenia wędkarskie: Bytów, Kościerzyna), tenis (korty tenisowe: Chmielno, Ostrzyce, Goręczyno), uzdrowiska (Łeba, Jastarnia, Jastrzębia Góra, Krynica Morska, Czarna - choroby ukł. Oddechowego

4.Rola walorów krajoznawczych Polski w rozwoju turystyki.

Walory krajoznawcze- to obiekty materialne lub przejaw kultury duchowej stanowiący przedmiot zainteresowania turystów. Może to być forma przyrodnicza, pochodzenia naturalnego bądź antropogeniczna będąca wynikiem działalności człowieka

Walory krajoznawcze obok elementów przyrodniczych obejmują elementy kultury materialnej i duchowej (zabytki, folklor, obiekty kultu); Krajoznawstwo oznacza działanie na rzecz zachowania unikalnych zasobów i walorów pochodzenia przyrodniczego i etnograficznego; to także znawstwo kraju, całość wiedzy o kraju a szczególnie o własnym regionie. Tak więc walory krajoznawcze mają na celu przede wszystkim pokazanie dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego kraju i zachęcenie tym samym do poznawania kraju. Zachowanie w dobrym stanie walorów krajoznawczych danej miejscowości przyczynia się do wzrostu liczby turystów odwiedzających daną miejscowość, a także do wydłużenia pobytu (im dłuższy pobyt tym większe zyski dla miejscowości, przez co turystyka może stać się dla niej podstawowym źródłem dochodów).

5.Koncesje i zezwolenia w działalności turystycznej

Koncesja-akt administracyjny, mocą którego państwo upoważnia określony podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej objętej wyłącznością lub własnością państwa .

W działalności turystycznej posiadanie koncesji konieczne jest u przewoźników lotniczych.

Zezwolenie- wydaje minister właściwy do spraw transportu, na wniosek przedsiębiorcy, na czas określony.

Rodzaje zezwoleń transportowych:

1.loco - uprawnia do wykonania przewozu (jednej jazdy tam i jednej z powrotem) pomiędzy Polską a krajem wydającym zezwolenie

2.zezwolenie na wjazd pustym autobusem - wymagane jest przy wjeździe po grupę wwiezioną innym środkiem transportu, nie upoważnia po wjazd obywateli kraju wydającego zezwolenie a wjazd po obywateli kraju trzeciego jest możliwy tylko pod warunkiem wywozu grupy do kraju rejestracji pojazdu

3.zezwolenie wahadłowe - uprawnia do wykonania wymienionej na zezwoleniu ilości przewozów zgodnie z harmonogramem i bez zmiany składu grup

4.zezwolenie tranzytowe - uprawnia do wykonania przewozu (jednej jazdy tam i jednej z powrotem) przez terytorium danego kraju, zezwolenie nie daje prawa do załadunku

Rodzaje koncesji transportowych:

1.na wykonywanie krajowego transportu drogowego taksówką

2.na wykonywanie krajowego transportu drogowego pojazdem samochodowym nie będącym taksówką

3.na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób więcej niż jednym rodzajem pojazdu samochodowego nie będącego taksówką

4.na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób

5.na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób więcej niż jednym rodzajem pojazdu samochodowego

6. Umowy zawierane prze B.P. z klientami

Biuro podróży zobowiązuje się świadczyć usługi turystyczne na rzecz klientów, wchodzi z klientami w stosunki umowne uregulowane przez kodeks cywilny i inne szczególne akty prawne dotyczące na przykład przewozu.

Mogą to być pojedyncze świadczenia lub imprezy turystyczne zawierające, co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program za jedną cenę, obejmujące, co najmniej nocleg lub przewóz lub jedną z tych usług związaną z innymi usługami.

Biuro podróży może działać we własnym imieniu (jako organizator wycieczki lub właściciel autokaru czy hotelu) lub jako agent przewoźników, hotelarzy lub innych biur podróży, bądź jako przyjmujący zlecenie klienta, może też reprezentować obie strony. Ma to istotny wpływ na stanowisko prawne biur podróży i na jego odpowiedzialność za szkody powstałe w skutek niewykonania lub nienależytego wykonania określonych usług.

Umowy turystyczne mogą być zawierane z biurami podróży przez osoby, które mają otrzymać świadczenie albo też przez inne osoby na przykład zakład pracy na rzecz tych pierwszych. Zawarcie umowy z biurem podróży na udział w wycieczce (umowy o podróż) następuje przez podpisanie przez uczestnika wycieczki „zgłoszenia na wycieczkę wyjazdową”.

Organizator turystyki nie może żądać od klienta żadnych kwot z tytułu odstąpienia od umowy, poza uzasadnioną opłatą manipulacyjną, kiedy klient odstępując od umowy wskaże osobę spełniającą warunki udziału w imprezie turystycznej, której przekaże uprawnienia i która przejmie obowiązki wynikające z tej umowy. W takim przypadku organizator turystyki jest zobowiązany zwrócić wszelkie kwoty wpłacone przez klienta na rzecz ceny imprezy turystycznej. Umowy o świadczenia usług turystycznych polegających na organizowaniu wycieczek wymagają formy pisemnej. Biuro podróży, które proponuje klientom imprezy lub usługi turystyczne udostępnia im broszury jest zobowiązane wskazać w tych materiałach dokładnie i zrozumiale:

a) cenę imprezy turystycznej lub usługi albo sposób jej ustalenia

b) miejsce pobytu lub trasę imprezy

c) rodzaj, klasę, kategorię lub charakterystykę środka transportu

d) położenie, rodzaj i kategorię obiektu zakwaterowania, wg przepisów kraju pobytu

e) liczbę i rodzaj posiłków

f) program zwiedzania i atrakcji turystycznych

g) kwotę lub procentowy udział zaliczki w cenie imprezy turystycznej lub usługi oraz termin zapłaty całej ceny

h) termin powiadomienia klienta o ewentualnym odwołaniu imprezy turyst. z powodu niewystarczającej liczby zgłoszeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń

i) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne z niej wynikające.

Ponadto biuro podróży jest zobowiązane podać klientowi przed zawarciem umowy ogólne informacje o przepisach paszportowych i wizowych oraz o przeciwwskazaniach zdrowotnych do udziału w imprezie turystycznej, a także informacje o możliwości ubezpieczenia się od kosztów rezygnacji z udziału w imprezie turyst. w zakresie ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

Organizator turystyki zobowiązany jest poinformować klienta o szczególnych zagrożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obszarach oraz o możliwości związanego z tym ubezpieczenia. Zobowiązany jest również przed rozpoczęciem imprezy turystycznej, podać klientom:

1. nazwisko lub nazwę lokalnego przedstawiciela organizatora turystyki, do którego klient może zwracać się w razie trudności, a także jego adres i numer telefonu

2. w odniesieniu do imprez turystycznych dla dzieci -informację o możliwości bezpośredniego kontaktu z dzieckiem lub osobą odpowiedzialną w miejscu pobytu dziecka

3. planowany czas przejazdu, miejsca i czas trwania postojów

Postanowienia umów zawieranych przez biuro podróży z klientami nie mogą być mniej korzystne aniżeli przewiduje ustawa o usługach turystycznych. W przeciwnym razie są nieważne. Organizator turystyki nie może w umowie lub przez inną czynność prawną wyłączyć lub ograniczyć swojej odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umów zawieranych z klientami. Ograniczenie odpowiedzialności może jedynie wynikać z:

• przepisów obowiązujących w kraju pobytu, w odniesieniu do

usług świadczonych przez miejscowych usługodawców

• postanowień umów międzynarodowych

• przepisów szczególnych

Szczególne znaczenie w stosunkach pomiędzy biurami podróży a klientami maja ogólne warunki uczestnictwa w imprezach turystycznych, które obok programu imprezy stanowią najważniejszą część umowy. Ogólne warunki określają zasady zawarcia umowy, skutki prawne odwołania imprezy przez biura podróży, zmiany warunków imprezy, rezygnację z imprezy, postanowienia dotyczące wykonania umowy, obowiązków uczestników, odpowiedzialności za wyrządzone szkody, postępowania reklamacyjnego. W prawie cywilnym dąży się do zachowania interesów stron. Jeżeli ogólne warunki zastrzegają dla biura nieuzasadnione korzyści, druga strona może wystąpić do sądu o uznanie ich za bezskuteczne, lecz nie może to nastąpić po upływie miesiąca od wykonania umowy. /na przepis ten nie może się powołać strona, która zawarła umowę w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej na przykład przewoźnik wobec biura podróży, ponieważ ze względu na kwalifikacje zawodowe musi ponosić ryzyko akceptacji niekorzystnych postanowień.

Umowa o pojedyncze świadczenie polega na dokonaniu przez biuro podróży rezerwacji miejsca w hotelu, samochodu, załatwieniu formalności wizowych, sprzedaży biletów komunikacyjnych itp. Na podstawie zlecenia biuro podróży ułatwia klientowi zawarcie umów z różnymi przedsiębiorcami i za to pobiera wynagrodzenie. Biuro podróży nie jest stroną tych umów, w skutek, czego nie odpowiada za rezultat dokonywanych czynności. Zobowiązane jest tylko do dołożenia należytej staranności w celu osiągnięcia rezultatu. Brak wymaganej w danym przypadku staranności stanowi winę biura podróży i może prowadzić do odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę.

Umowa o podróż stanowi umowę mieszaną. W jej skład wchodzą elementy różnych umów. Niektóre z nich zobowiązują biuro podróży tylko do dołożenia należytej staranności, inne do rezultatu. Do pierwszej grupy zaliczyć możemy umowę zlecenia i umowę przechowania. Zarówno zleceniobiorca jak i przechowawca nie odpowiadają za szkodę, jeśli spełniając swoje zobowiązanie dołożyły należytej staranności. Podobny charakter ma zobowiązanie zapewnienia uczestnikowi wycieczki bezpieczeństwa. Nie ma podstaw, aby traktować je jako zobowiązanie rezultatu. Natomiast niektóre umowy, jak umowa o dzieło i umowa przewozu, są to umowy rezultatu. Dla wierzyciela nie jest istotne, czy dłużnik dołożył należytej staranności, lecz czy osiągnął ustalony z góry rezultat. W odniesieniu do biura podróży świadczenie programu wycieczki określonego umową jest przedmiotem umowy o dzieło, przewiezienie zaś uczestnika wycieczki - przedmiotem umowy przewozu. Brak rezultatu przy istnieniu innych przesłanek odpowiedzialności rodzi po stronie biura podróży obowiązek odszkodowawczy, niezależnie od jego winy. Wina biura podróży jest bez znaczenia, gdy zachodzi utrata lub uszkodzenie rzeczy wniesionej do hotelu, należącego do biura podróży, jako, że przewiduje się tu odpowiedzialność zaostrzoną, nawet za przypadek, gdy wchodzą w grę osoby trzecie. Odpowiedzialność biura podróży będzie, zatem niekiedy odpowiedzialnością opartą na winie, niekiedy zaś odpowiedzialnością obiektywną, niezależną od winy.

7. Prawa konsumenta usług turystycznych i ich ochrona

Prawa konsumenta usług turystycznych opisane są w ustawie z dnia sierpnia 1997 o usługach turystycznych. W rozdziale 3 znajdują się artykuły, które mówią o ochronie klienta.

Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, który proponuje klientom imprezy turystyczne lub usługi turystyczne, udostępniając im odpowiednie informacje pisemne, a w szczególności broszury, foldery, katalogi, jest obowiązany wskazać w tych materiałach w sposób dokładny i zrozumiały:

1) cenę imprezy turystycznej lub usługi turystycznej albo sposób jej ustalenia,

2) miejsce pobytu lub trasę imprezy,

3) rodzaj, klasę, kategorię lub charakterystykę środka transportu,

4) położenie, rodzaj i kategorię obiektu zakwaterowania, według przepisów kraju pobytu,

5) ilość i rodzaj posiłków,

6) program zwiedzania i atrakcji turystycznych,

7) kwotę lub procentowy udział zaliczki w cenie imprezy turystycznej lub usługi turystycznej oraz termin zapłaty całej ceny,

8) termin powiadomienia klienta na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy turystycznej lub usługi turystycznej z powodu niewystarczającej liczby zgłoszeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń,

9) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikające z umowy,

10) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszportowych, wizowych i sanitarnych oraz o wymaganiach zdrowotnych dotyczących udziału w imprezie turystycznej.

Ochronę konsumenta zapewnia także Kodeks cywilny oraz inne przepisy dotyczące ochrony konsumenta.

8.Kategoryzacja obiektów hotelarskich

Kategoryzacja: podział obiektów danego rodzaju na grupy wg z góry przyjętych kryteriów, w celu określenia standardu.

Standard: zespół norm, wzorców, wymagań i cech jakościowych przyjętych dla danej grupy.

System kategoryzacji polega na:

1. określeniu rodzajów zakładów hotelarskich podlegających kategoryzacji i sposobu oznaczania kategorii

2. określeniu jednolitych wymagań minimalnych dla poszczególnych kategorii

3. ustaleniu zasad nadania kategorii, tzn. kto i w jakim trybie przyznaje lub zmienia kategorię

4. zróżnicowaniu wymagań w zależności od obiektu

Minimalne wymagania:

- powierzchnia obiektu (m2)

- stan budynku, urządzeń i instalacji technicznych i sanitarnych

- poziom wyposażenia i wystrój wnętrz

- powierzchnia jednostek mieszkalnych

- wielkość pomieszczeń ogólnodostępnych

- oferta usług poza noclegiem

- bezpieczeństwo gości

- kwalifikacje personelu

Rodzaj obiektu Kategoria

Hotel * (1 - 5)

Motel * (1 - 5)

Pensjonat * (1 - 5)

Kemping * (1 - 4)

Dom wycieczkowy I, II, III

Schronisko młodzieżowe I, II, III

9.Ochrona przyrody a rozwój turystyki

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody mówi, że ochrona przyrody polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody:

1) dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów

2) roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową

3) zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia

4) siedlisk przyrodniczych

5) siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów

6) tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i zwierząt

7) krajobrazu

8) zieleni w miastach i wsiach

9) zadrzewień

Celem ochrony przyrody jest:

1) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów

2) zachowanie różnorodności biologicznej

3) zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego

4) zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony

5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień

6) utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody

7) kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody

8) prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony przyrody;

9) prowadzenie badań naukowych nad problemami związanymi z ochroną przyrody

10. Podstawowe zadania rekreacji fizycznej

a) zaspokajanie potrzeb ruchu niezbędnego dla zdrowia

b) równoważenie dobowego bilansu energetycznego organizmu człowieka

c) poprawa utrzymania i budowa sprawności i wydolności fizycznej, a pośrednio psychicznej

d) osiąganie przyjemności i zadowolenia z wysiłku fizycznego

Funkcje rekreacji ruchowej:

1. stymulatywna (pobudzająca) - wspomaganie i pobudzanie rozwoju psychicznego i fizycznego człowieka

2. adaptacyjna (przystosowawcza) - pomoc w przystosowaniu się do nowych warunków środowiskowych, zarówno środowiska naturalnego, jak i społeczno - kulturowego, pomoc w przystosowaniu się organizmu do wzmożonego wysiłku

3. kompensacyjna (wyrównawcza) - wyrównywanie wszelkiego typu „braków” i niedociągnięć, braku ruchu, zabawy

4. korekcyjna (poprawcza) - twórcze spełnianie się w zajęciach, formach, rzeczach, których realizacja jest niemożliwa w czasie zajętym obowiązkami zawodowymi, społecznymi i rodzinnymi

11. Podstawowe czynniki wpływające na prozdrowotny styl życia. 

Styl życia jest bezpośrednim czynnikiem, który w największym stopniu wpływa na zdrowie każdego człowieka. Styl życia można zdefiniować jako sposób życia człowieka - jego zachowania, postawy, działania i ogólną filozofię życiową. Styl życia sprzyjający zdrowiu określa się jako prozdrowotny styl życia

Główną ideą promocji zdrowia jest prozdrowotny styl życia m. in.:

• właściwe odżywianie

• unikanie używek

• odpowiednia ilość snu

• unikanie długotrwałych stresów

• aktywność ruchowa

Na prozdrowotny tryb życia składają się:
• Właściwe odżywianie (10-15% ważności);
• Czynniki środowiska zewnętrznego (25-30% ważności);
• Czynniki związane ze stylem życia (50% ważności);
• Efekty opieki medycznej (10-20% ważności).

Do czynników warunkujących prozdrowotny tryb życia zaliczyć można:

• czynniki mechaniczne - głaskanie, ucisk, ciasne obuwie, masaż, gładzenie, drapanie, itd.;

• czynniki chemiczne - np. skład powietrza - mają wpływ na braku apetytu, picie kawy, itd.;

• czynniki termiczne - temperatura - wpływa na samopoczucie: zbyt niska- bladość ,gęsia skórka, drżenie, zaburzenia oddychania; zbyt wysoka - silne pocenie się, przyśpieszone tętno, uczucie osłabienia;

• czynniki świetlne - słońce, wywołuje szereg korzystnych reakcji ustroju: np. zwiększa odporność na bakterie, pobudza czynności krwiotwórcze, obniża ciśnienie krwi;

• czynniki elektromagnetyczne - np. TV, komputery, mikrofalówki, komórki, mogą mieć wpływ na samopoczucie i zaburzenia układów.

• czynniki terenowe - oddziałują na aktywność człowieka, teren kształtuje cechy motoryczne ( siła, szybkość, koordynacja, wytrzymałość), biologiczne i modeluje kształty ciała, stymuluje działanie poszczególnych układów i podwyższa koordynację ruchowa jak: chód, bieg, skok...

• ruch - wpływa na samopoczucie, poprawia kondycję.

• środowisko społeczne - wpływa na zachowanie jednostek i grup

12. Istota marketingu usług i jego rodzaje. 

Marketing usług - zespół aktywnych działań rynkowych podejmowanych przez podmioty sektora usług zajmujące się zawodowo świadczeniem usług.

Celem marketingu usług jest:

• Zdobycie nowych rynków;

• Ulokowanie na nich odpowiedniego asortymentu;

• Zwiększenie udziału firmy na rynku;

• Powiększenie zysku;

• Utrwalanie dobrego imienia firmy;

RODZAJE MARKETINGU USŁUG:

• Marketing ofertowy - określanie docelowych segmentów nabywców usług i komponowaniu marketingu mix bardziej atrakcyjnego od konkurentów.

• Marketing interaktywny - dotyczy relacji z nabywcami. Jest nastawiony na tworzenie i utrwalanie więzi między przedsiębiorstwem a nabywcą dzięki oferowaniu wysokiej jakości obsługi przez wysoko wykwalifikowanych pracowników.

• Marketing wewnętrzny - szkolenie, motywowanie i kontrola pracowników w celu zbudowania zespołu, który potrafi dobrze zaspokajać potrzeby klientów i stale doskonalić formy obsługi.

• Marketing zewnętrzny - polega na przygotowaniu pakietu produktów/usług, ustaleniu cen, opracowaniu metod promocji oraz wyborze strategii dystrybucji.

13. Pojęcie i struktura planu marketingowego firmy. 

Plan marketingowy jest podstawowym narzędziem przygotowania, wdrażania i kontroli działań marketingowych, jest zbiorem założeń ustalających planowane cele rynkowe i sposoby ich realizacji.

Plan marketingowy

odzwierciedla strategię marketingową i sposób jej realizacji, stanowi dokument roboczy dostarczający bezpośrednio informacji o realizowanych celach rynkowych, sposobach ich osiągnięcia, odpowiedzialności za ich realizację, przewiduje koszty i terminy wykonania poszczególnych zadań. Może być planem całego przedsiębiorstwa lub konkretnego przedsięwzięcia.

Zadania planu marketingowego:

- rzetelne i wiarygodne zaplanowanie podstaw działań marketingowych, - wypunktowanie silnych i słabych stron, - zidentyfikowanie możliwości i zagrożeń rynkowych, - określenie sytuacji konkurencyjnej, - wskazanie realistycznych celów marketingowych, priorytetów i dróg ich realizacji, - ocena możliwych strategii marketingowych pod kątem ich wykonalności, o - kreślenie ostatecznych terminów ich realizacji, - umożliwienie ich przeglądu i oceny dotychczasowych działań w kierunku rozwoju i zyskowności.

Elementy planu marketingowego.
1) Przeprowadzenie badań wewnątrz i na zewnątrz przedsiębiorstwa. Określenie stanu firmy i opis rynku (pozycja firmy, otoczenie gospodarcze, opis branży, analiza konkurencji oraz rynku docelowego).
2) Analiza SWOT - Określenie mocnych i słabych stron oraz zewnętrznych możliwości i zagrożeń przedsiębiorstwa 3)Ustalenie celów i zadań marketingowych.
4) Wypracowanie strategia marketingowej i sposobów jej realizacji 6) Ustalenie budżetu marketingowego.
7) Przewidywanie efektów działań marketingowych.
8) Monitoring i kontrola realizacji.

14. Rodzaje i struktura produktu turystycznego.

Produkt turystyczny - wszystkie dobra i usługi nabywane przez konsumenta w związku z wyjazdem ze stałego miejsca zamieszkania.

Produkt turystyczny dzieli się na:
a) dobra i urządzenia turystyczne:
- podstawowe (naturalne, antropogeniczne, historyczne);
- komplementarne (sieć transportowa, środki transportu, baza noclegowa, baza żywieniowa, baza towarzysząca).
b) usługi turystyczne:
- podstawowe (transport, żywienie, nocleg);
- komplementarne (przewodnik, wypożyczalnia).

 Struktura:

- Produkt podstawowy (rdzeń produktu)- to usługa zaspakajająca podstawowe potrzeby docelowego segmentu rynku związane z głównym motywem podróżowania. Rdzeniem produktu może więc być zaspokojenie potrzeby wypoczynku, zwiedzanie interesującego miasta, polepszenie stanu zdrowia itd.

- Produkt rzeczywisty- to konkretna oferta rynku potwierdzająca usługi, które otrzyma turysta. Zawiera składniki warunkujące realizację wyjazdu, tj. przejazdy, noclegi, posiłki. Jego skład jest zmienny, zależny od poziomu rozwoju usług, rodzaju wyjazdu, wymagań konsumentów, ich zamożności itd.

- Produkt poszerzony (wzbogacony)- obejmuje wszelkie formy dodatkowych korzyści, które można wkomponować w produkt rzeczywisty w celu ich uatrakcyjnienia. Stanowią elementy decydujące o wyróżnieniu produktu na runku, o jego konkurencyjności i atrakcyjności. Można tu zaliczyć dodatkowe wycieczki, serwis posprzedażowy.

Wśród produktów turystycznych można wyróżnić 2 kategorie:

- produkty proste (usługi, rzecz, obiekt, wydarzenie)

- produkty złożone (miejsce, szlak, impreza turystyczna, pakiet)

15.Istota i funkcje promocji w turystyce.

Promocja jest to oddziaływanie na odbiorców produktów danej firmy, polegające na przekazaniu im informacji, które mają w odpowiednim stopniu zwiększyć wiedzę na temat produktów lub usług oraz samej firmy w celu stworzenia dla nich preferencji na rynku.

Cele te realizuje się między innymi poprzez informowanie, demonstrowanie, przekonywanie, zachęcanie, powtarzanie itp.”

Promocja wpływa na szybkość sprzedaży produktów przedsiębiorstwa, ma także znaczenie dla wytworzenia oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa lub jego produktów.

FUNKCJE PROMOCJI:

-informacyjna - promocja dostarcza obecnym i potencjalnym nabywcom informacji, które zmierzać mają do przełamania bariery nieznajomości rynku, funkcja ta leży u podstaw komunikowania się przedsiębiorstwa z otoczeniem;

-pobudzająca - sprzedaż zmierza do wywołania zamierzonych postaw i zachowań nabywców rynkowych, funkcja ta jest o tyle ważna, iż produkcja w przeważającej mierze ma charakter masowy;

-konkurencyjna - wyraża się w stworzeniu poza cenowych instrumentów rywalizacji na rynku, jest silnie związana z poprzednimi funkcjami.

Istota:

- Rozbudzić zainteresowanie produktem turystycznym

- Rozbudzić i utrwalić świadomość istnienia danej firmy turystycznej

- Upowszechnić wiedzę o danym produkcie turystycznym

- Eksponować odrębność i oryginalność oferty oraz tworzących ją produktów

- Podkreślać korzyści wynikające z nabycia produktu turystycznego

- Kreować i utrwalać właściwy wizerunek firmy

- Rozbudzać zainteresowanie klientów nowym produktem wprowadzonym na rynek

-Korygować i eliminować błędne rozumienie produktu

- Sygnalizować każdą innowację lub modyfikację produktową

-Zachęcać do nabywania usług

16. Funkcje i podział infrastruktury turystycznej.

Infrastruktura turystyczna - są to wszelkiego rodzaju obiekty oraz urządzenia turystyczne, które mają na celu służenie przyjeżdżającym na dany obszar turystom - zaspokajaniu ich potrzeb związanych z bierną oraz aktywną turystyką.

Na infrastrukturę turystyczną składają się :

1.baza noclegowa:

• hotele,

• hostel,

• pensjonaty,

• pokoje gościnne,

• gospodarstwa agroturystyczne,

• schroniska turystyczne,

• apartamenty,

• domy wycieczkowe,

• domki wczasowe,

• kempingi,

• chatki studenckie, itd.

2. baza gastronomiczna:

• restauracje,

• bary, pijalnie,

• zajazdy,

• kawiarnie,

• puby, itd.

3. obiekty sportowe:

• hale sportowe,

• korty tenisowe, itd.

4.obiekty kultury:

• galerie,

• wystawy, itd.

5.szlaki

• piesze,

• rowerowe

• inne trasy.

17.Baza gastronomiczna w Polsce i jej podział.

Baza gastronomiczna- to punkty gastronomiczne, stałe i sezonowe świadczące usługi gastronomiczne na miejscu i na wynos.

Ze względu na specyfikę i zakres prowadzonej działalosci oraz jej powiązania z obsługa turystów wyróżniamy 3 rodzaje bazy gastronomicznej:

-otwarte(restauracje

-zamknięte(szpitale, więzienia)

-w obiektach hotelarskich(bary, kawiarnie).

Wg działalności produkcyjno - handlowej dzieli się na:

- Zakłady żywienia podstawowego:  restauracje (z obsługą kelnerską, duży asortyment na zamówienie) , stołówki, bary (samoobsługowe z popularnym asortymentem) i jadłodajnie (bezalkoholowy zakład żywienia masowego z obsługą kelnerską i podstawowym asortymentem wcześniej przygotowanym)

- Zakłady żywienia uzupełniającego : puby (z obsługą kelnerską, duży asortyment piwa i zakąsek), dyskoteki, kawiarnie (z obsługą kelnerską, podstawowy asortyment, dużo cukierniczych i nisko % alkohole), kluby, wernisaże

18.Baza noclegowa i jej specyfika.

Baza noclegowa to jeden z podstawowych elementów zagospodarowania turystycznego, w skład którego wchodzą różnego rodzaju obiejty noclegowe i urządzenia towarzyszące pozwalające turystom na przebywanie poza miejscem stałego zamieszkania w warunkach zbliżonych do stałych upodobań.

Liczba hoteli w Polsce regularnie wzrasta. Zawdzięczamy to z jednej strony inwestycjom w hotelarstwie, a z drugiej - poprawie sprawozdawczości statystycznej i urealnieniu kategoryzacji, o czym dobitnie świadczą liczby dotyczące hoteli pięciogwiazdkowych. W 2005 r. liczba hoteli wzrosła o 2%, a liczba miejsc noclegowych o 4%. Zmalała liczba hoteli jedno-gwiazdowych (o 8%), a w takim samym stopniu wzrosła liczebność grupy hoteli 5* i 4*. Największą liczbą miejsc noclegowych dysponują obiekty trzygwiazdkowe (42%) i dwugwiazdkowe (25%). 

Wyraźny jest sezonowy charakter obiektów noclegowych, zwłaszcza ośrodków wczasowych. Znaczna część tej bazy jest nie skategoryzowana i znajduje się poza sektorem rynkowym, obniża to efektywność polskiego hotelarstwa.

19.Standaryzacja w obiektach hotelarskich.

Standaryzacja w obiektach hotelarskich traktowana jest jako skuteczna metoda utrzymania stałego, wysokiego poziomu usług oraz identyfikacji tożsamosci obiektu. Główną zasadą jest utrzymanie jednolitego wyposażenia w danej marce hotelowej.

Standardy w obiektach hot. obejmują:

-standardy obsługi

-standardy wyposażenia,

- standardy usług oferowanych przez hotel,

-standardy konserwacji i napraw wyposażenia

20.Kształtowanie zagospodarowania turystycznego na obszarach chronionych

Plany zagospodarowania turystycznego na obszarach chronionych powstaja w kilku etapach i w związku z tym możemy je podzielić na 4 części:

- plany wstępne - ogólne - które sporządzamy gdy pojawi się koncepcja objęcia ochroną zasoby środowiska naturalnego

- plany podziału na strefy funkcjonalne, które są wydzielone ze względu na występowanie walorów przyrodniczych o zróżnicowanym znaczeniu

- plany zagospodarowania turystycznego, które obejmują proponowaną lokalzację urządzeń przeznaczonych dla turystów

- plany szczegółowe poszczególnych takimi specjalnymi obszarami na pewno są parki narodowe, krajobrazowe czy inne tereny chronione jak rezerwaty przyrody.

Głownymi elementami planu założeń do zagospodarowania przestrzennego parków narodowych w Polsce powinno być sporządzone przede wszystkim:

- oceny stanu środowiska przyrodniczego oraz identyfikacji zagrożeń i konfliktów

- wyboru sposobu korzystania z parku (ilościowo i czasowo) i określenie możliwości rozwoju - szczególną uwagę zwracamy na CHŁONNOŚĆ turystyczną

Od '94 zaczęto opracowywać plany ochrony rezerwatów przyrody jednakże pierwsze publikacje na temat zagospodarowania obszarów chronionych dokładnie parków miała miejsce tuż po II wojnie światowej.

21.Problemy rozwoju turystyki na obszarach wiejskich

Turystyka wiejska, pomimo tego, że jest istotnym czynnikiem rozwoju gospodarczego terenów wiejskich, przyczynia się do rozwoju społecznego. Turyści maja bezpośredni kontakt z rodzinami rolniczymi, przez co mogą poznać pracę w rolnictwie, tradycje, zwyczaje i obyczaje na wsi.

Sprzyja to wzrostowi poszanowania dla mieszkańców wsi i zrozumieniu ich problemów. Ta forma wypoczynku może pełni pewnego rodzaju rolę edukacyjną.
Z drugiej strony, pomimo wielu korzyści, jakie dla obszarów wiejskich i zamieszkałej tam ludności niesie rozwój turystyki, wraz z jej rozwojem mogą wystąpić pewne problemy. Turystyka wiejska (agroturystyka), stanowi zagrożenie dla środowiska naturalnego. Przyczyną tych zagrożeń jest przede wszystkim wzmożony ruch turystyczny, który w znacznym stopniu przyczynia się do dewastacji środowiska naturalnego. Różne formy aktywnej rekreacji, m.in. narciarstwo zjazdowe, jazda konna, wspinaczki, rajdy rowerowe, piesze, mogą powodować degradację wiejskiego krajobrazu, zanieczyszczenie, nadmierny hałas. Poza tym pobyt dużej liczby turystów na wsi może destabilizować lokalne środowisko społeczno oraz zakłócać wiejski tryb życia i pracy.
Ponieważ wraz z rozwojem turystyki następują zmiany urbanizacyjne i architektoniczne, więc krajobraz wiejski może zmienić się nieodwracalnie. Zmieni się charakter niektórych budowli oraz mogą powstawać nowe budynki, które nie będą komponowały się z otoczeniem. Dlatego też, myśląc o korzyściach jakie wypływają z agroturystyki, należ również wziąć pod uwagę zagrożenie, jakie niesie ze sobą nadmierny rozwój ruchu turystycznego i próbować pogodzić te dwa aspekty. Jest to niewątpliwie duże wyzwanie dla organizatorów turystyki, władz i właścicieli gospodarstw agroturystycznych, by wraz straty nie rosły szybciej aniżeli korzyści z tego tytułu.
Fakt realizacji działalności agroturystycznej w gospodarstwie rolnym, dla gości, którzy chcą poznawać ich życie, obowiązki i pracę całej rodziny oraz chcą współuczestniczyć w ich wypełnianiu, a równocześnie odpoczywać, poprawiać kondycję fizyczną i psychiczną, korzystać z dostępnych walorów gospodarstwa czy otoczenia, a przy tym mieszkać w warunkach o odpowiednim standardzie, przygotowywać posiłki lub być żywionym „dobrą" żywnością, żyć w czystym, chronionym środowisku, mieć zapewnione bezpieczeństwo higieniczno-zdrowotne i prawne - stawia niełatwe do spełnienia wymagania. Dlatego przywrócenie barwnej żywotności terenom wiejskim oraz zapewnienie poprawy jakości życia na wsi wymaga lokalnej inicjatywy, przywództwa oraz wysiłku zespołowego, zwłaszcza rodzinnego.

22.Cele polityki turystycznej UE i fundusze strukturalne

Cele:

- rozwój regionów słabszych gospodarczo

- tworzenie nowych miejsc pracy

- ekonomiczne i socjalna spójność UE

- promocja europejskiej tozsamości

- fundusz strukturalny

23. Czynniki rozwoju turystyki

• cz. ekonomiczne

• cz. społeczne

• cz. polityczne

• cz. techniczne

• cz. ekologiczne

• cz. demograficzne

• cz. socjalne i społ-kulturowe

24. Bilans korzyści i strat rozwoju współczesnej turystyki

Wybierzcie sobie po parę!!

Korzyści:

- napływ dewiz

- wsparcie gospodarki dzięki produkcji towarów i usług dla turystów

- inwestycje

- większa różnorodność działalności gospodarczej, zwłaszcza z wykorzystaniem miejscowych produktów i zasobów

- wykorzystanie istniejącej infrastruktury

- polepszenie infr. Komunalnej poprzez budowę infr. Turystycznej

- korzystanie z istniejącej infras. Turystycznej przez ludność zamieszkującą dany teren

- efekt mnożnikowy

- polepszenie poziomu zaopaterzenia ludzi

- stworzenie nowych miejsc pracy

- zachowanie i wspieranie dóbr kultury i odbudowa dzieł architektury

- wzbogacenie treści oświatowych

- przełamywanie barier np. językowych, religijnych, rasowych

- mieszanie się cywilizacji

- międzynarodowy pokój i zrozumienie

- docenienie własnych i obcych wartości społeczno-kulturalnych

Straty:

- inflacja

- wycieki dewiz

- sezonowość i bezrobocie

- ksenofobia, prostytucja, przestępczość, brak zrozumienia i działalność na pokaz

- zaburzenia ustalonej równowago kulturowej i religijnej

- duże obciążenie ekologiczne wskutek działaności turystycznej

- zeszpecenie krajobrazu przez obiekty turystyczne

- niszczenie krajobrazu jako skutek błędnego oszacowania chłonności turystycznej

- nieodwracalność funcji obiektów infrastrukturalnych

- wahania ekonomiczne i niezrównoważony rozwój

- zaniechanie alternatywnego wykorzystania zasobów miejscowych i ich niszczenie

- niewykorzystanie infr. Turystycznej przez miejscową ludność ze wzg na brak środków lub fizyczną niedostepność tej infrastr (getto turystyczne)

- komercjalizacja kultury i sztuki, rzemiosła wskutek dopasowania się do gustów turystów a tym samym utrata tożsamości

25. Międzynarodowe organizacje turystyczne-przykłady

Międzynarodowe organizacje turystyczne o zasięgu światowym.

UNWTO - światowa organizacja turystyki

WT&TC - Światowa Rada Podróży i Turystyki (wykonuje analizy i prognozy rozwoju ruchu turystycznego)

ITA - międzynarodowy związek Turystyki

ONZ - Organizacja Narodów Zjednoczonych

Międzynarodowe organizacje działające w sektorze touroperatorów i agencji podróży:

WATA - światowe stowarzyszenie agencji podróży

Międzynarodowe organizacje działające w sektorze hotelarstwa i gastronomii:

IH&RA - międzynarodowe stowarzyszenie hoteli i restauracji

HORTEC - konfederacja Krajowych Stowarzyszeń Hoteli i Restauracji we Wspólnocie Europejskiej.

Międzynarodowe organizacje działające w sektorze transportowym:

IATA - stowarzyszenie międzynarodowego transportu lotniczego

26. Rola i zadania Polskiej Organizacji Turystycznej

- promowanie Polski jako kraju turystycznie atrakcyjnego pod względem kulturowym i przyrodniczym

- zapewnienie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na świecie

- inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej

- materiały promocyjne

- organizowanie targów i seminariów

- współpraca z samorządem terytorialnym, gospodarczym oraz ze stowarzyszeniami w dziedzinie turystyki

- stworzenie spójnego systemu promocji turystycznej na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz stymulowanie rozwoju produktu turystycznego

- zwiększenie obecności Polski jako atrakcyjnego celu podróży w zagranicznych mediach: prasowych, audiowizualnych, elektronicznych

- synchronizacja działań POT z ogólnym planem popraw wizerunku Polski w krajach UE.

27. Turystyka międzynarodowa w dobie współczesnej

Turystyka międzynarodowa to kategoria turystyki obejmująca ogół czynności osób, które podróżują i przebywają poza krajem stałego zamieszkania w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych dłużej niż 24 godziny i nie dłużej niż rok.

Znaczenie turystyki międzynarodowej dla gospodarki światowej:

Turystyka międzynarodowa to skuteczny środek redystrybucji dochodów między krajami i w ten sposób przyczynia się bardziej równomiernemu rozwoju gospodarki światowej
Turystyka międzynarodowa to zjawisko gospodarcze, które w ciągu ostatnich lat bardzo zyskuje na znaczeniu

- Turystyka międzynarodowa to część międzynarodowej wymiany handlowej
- Jest to szersze pojęcie od międzynarodowego handlu usługami turystycznymi, ponieważ obejmuje także kupno produktów za granicą, a także niekiedy nieformalny handel zagraniczny.
- Ze względu na dokonywane przepływy pieniężne turystyka międzynarodowa jest częścią międzynarodowych przepływów gospodarczych, które dzieli się wg kierunku transferu na eksport i import.

- W ujęciu usługowym eksport oznacza świadczenie usług cudzoziemcom a import to przyjęcie usług od cudzoziemców
- Turystyka zagraniczna bywa często określana jako eksport (import) niewidoczny. Jest to ogólne określenie tych pozycji w bilansie płatniczym, których źródłem jest sprzedaż usług za granicę.

28. Rynek turystyczny i jego specyfika

Rynek turystyczny jest to zespół stosunków między sprzedającym dany produkt, a kupującym go. Jest określony przez odniesienie do produktu - jego dostawców i nabywców, którzy reprezentują popyt na ten produkt. Jest definiowany przez odniesienia do produktu turystycznego i turystów.

Specyfika rynku turyst.
1. Rozpatrujemy go w aspekcie przestrzennym. Wynika to z faktu że zarówno podmioty popytu jak i podaży wykazują bardzo wysoki stopień uzależnienia od warunków środowiska naturalnego danego

obszaru. W znacznym stopniu determinują czynniki przyrodnicze jak również czynniki historyczne

2. W przeważającej mierze charakteryzuje się sezonowością co związane jest ze specyficznymi cechami obszarów recepcji turystycznej, wpływających na właściwości popytu turystycznego, skala sezonowości wyróżnia rynek turystyczny na całym rynku konsumpcyjnym

3. Branżowość-związane jest to z faktem że rynek turystyczny ma charakter bardzo złożony i składa się z wielu odrębnych rynków mających względem siebie relacje komplementarne

29. Przedsiębiorstwo turystyczne jako kategoria rynkowa - definicja, cele, funkcje, typy

Przedsiębiorstwo turystyczne - jednostka gospodarcza mająca osobowość prawną, wyodrębnioną pod względem ekonomicznym, organizacyjnym i terytorialnym nastawiona na osiąganie zysku ze swej działalności usługowej oraz dysponująca określonym majątkiem.

Cele i funkcje:

• jest powoływane do życia dla prowadzenia działalności gospodarczej w sposób trwały

• zaspokaja potrzeby innych podmiotów gospodarczych lub osób fizycznych (służy otoczeniu)

• wymienia produkty/usługi na zasadzie kupna/sprzedaży

• posiada określone zasoby kapitałowe w postaci dóbr materialnych i wartości niematerialnych i prawnych

• posiada samodzielność decyzyjną tzn. posiadają autonomię zewnętrzną i wewnętrzną

• koszty pokrywa przychodami co określa się jako zasada równowagi finansowej lub samofinansowanie. Stan majątkowy wykazuje bilans a wynik finansowy w rachunku zysku i strat.

• Musi być instytucją zarobkującą tzn. dążącą do maksymalizacji dochodów z zaangażowanego kapitału

• Prowadzi działalność na swoje ryzyko i odpowiedzialność

• Posiada osobowość prawną (zdolność prawną uzyskuje się po wpisaniu do Krajowego Rejestru Sądowego).

Typy:

Biuro podróży, agencje turystyczne, pośrednik turystyczny.

30. Cechy usług turystycznych a zagrożenia interesów turystów (podać przykłady).

CECHY i ZAGROŻENIA:

- Niematerialność - brak cech fizycznych - Konsumentowi trudno jest sobie wyobrazić usługę przed jej nabyciem, ponieważ zamiast określonego dobra, kupuje raczej proces i powstaje trudność w ocenie poziomu jej jakości. (np. nie może stwierdzić przed wyjazdem, że będzie to wyjazd udany i wszystko będzie faktycznie tak jak jest opisane)

• Nierozłączność - jednoczesność świadczenia i konsumpcji. Klient z reguły jest obecny w trakcie świadczenia usługi i jest włączony w proces jej powstawania, niemożliwe jest fizycznego oddzielenia samej usługi od jej wykonawcy. (np. kupując wycieczkę nie może jej przetestować przed wyjazdem)
  - Niespójność - różnorodność wykonania. Usługi są niejednolite, niestandardowe i bardzo urozmaicone, a ich jakość często jest niezgodna z posiadanym wzorcem. Wynika to z faktu, że usługi świadczone są przez ludzi, a ich jakość zależy od kwalifikacji, jakie posiadają osoby wykonujące daną usługę. (np. wycieczka do Turcji z biurem podróży „A” może się znacznie różnić od biura podróży „B”)

• Nietrwałość - brak możliwości przechowywania. Wolne miejsca wycieczkowe bądź pokoje hotelowe reprezentują nie wykorzystany potencjał, straconą możliwość sprzedaży. Aby ograniczyć tego typu problemy firmy stosują odpowiednią politykę cen, w szczególności niższe ceny poza sezonem oraz zachęty w postaci rabatów

31. Rodzaje ubezpieczeń w turystyce

• Ubezpieczenia obowiązkowe: (ich zawieranie związane jest z przepisami prawa)

• ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów

• Ubezpieczenia dobrowolne:

1. NNW i KL

• NNW (następstwa nieszczęśliwych wypadków) obejmuje wypłatę odszkodowania na skutek trwałego uszczerbku na zdrowiu do sumy określonej lub śmierć ubezpieczonego. Jest to suma umowna, uzależniona od stopnia uszczerbku na zdrowiu stwierdzonego komisją lekarską

• KL (koszty leczenia za granicą) - zwrot kosztów poniesionych za badania, zabiegi lekarskie, zakup lekarstw i środków opatrunkowych, transport do szpitala, pobyt w szpitalu, transport do kraju

• w razie śmierci ubezpieczonego ubezpieczenie pokrywa również sprowadzenie zwłok do kraju i zakup trumny za granicą

• ubezpieczenia mogą być rozszerzone o: koszty porodu za granicą, koszty leczenia stomatologicznego, koszty następstw stanów zapalnych, koszty leczenia chorób przewlekłych

• zwykle wyłączone z odpowiedzialności ubezpieczyciela są koszty związane z chorobami przewlekłymi (o ile klient się nie doubezpieczy dodatkowo), o podłożu psychicznym czy zabiegi upiększające.

2. Ubezpieczenie kosztów odstąpienia od umowy
Ubezpieczenie kosztów odstąpienia od umowy ma związek z powszechną praktyką przedpłat na imprezy turystyczne, pobieranych przez organizatorów imprez, a uzasadnionych zarówno zabezpieczeniem trwałości umowy, jak i koniecznością ponoszenia przez organizatora imprezy szeregu wydatków w celu przygotowania podróży

3. Ubezpieczenie rzeczy osobistych i bagażu podróżnego
Ubezpieczenie rzeczy osobistych i bagażu podróżnego ma na celu umożliwienie ubezpieczonemu kontynuacji podróży w przypadku utraty rzeczy osobistego użytku, niezbędnych na czas tej podróży.
4. Ubezpieczenie pomocy prawnej
Ubezpieczenie pomocy prawnej rzadko występuje samodzielnie, częściej w pakiecie z innymi ubezpieczeniami. Obejmuje ono koszty pomocy prawnej, w tym zastępstwa procesowego i obrony w sprawach karnych i jest szczególnie przydatne dla osób, które weszły w konflikt z prawem za granicą.
5.Assistance
Ubezpieczenie typu assistance obejmuje świadczenia różnorakiej pomocy na rzecz osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania. Także to ubezpieczenie jest łączone z innym, np. komunikacyjnym, które uzupełnia. Z tego rodzaju ubezpieczenia ubezpieczony może otrzymać pomoc w pokryciu kosztów usunięcia awarii pojazdu, zakwaterowania na czas usunięcia awarii, dostarczenie pojazdu zastępczego lub innej możliwości dojazdu do celu.
6. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej występuje w turystyce w wielu formach, chroniąc zarówno organizatorów turystyki, przewodników i pilotów wycieczek oraz poszczególnych usługodawców jak i samych turystów. Istotą tego ubezpieczenia jest przejęcie przez ubezpieczyciela obowiązku naprawienia szkody, którą ubezpieczony wyrządził swoim zachowaniem.

• Ubezpieczenia obligatoryjne (dla organizatorów turystyki)
  Są to ubezpieczenia nie obowiązkowe, ale ich zawarcie jest wymuszane przez obowiązujące prawo, uzależniające np. uzyskanie zezwolenia na działalność gospodarczą od zawarcia umowy ubezpieczenia

• odpowiedzialność cywilna (OC)

• gwarancja ubezpieczeniowa (może być zastąpiona przez gwarancję bankową)

• NNW i KL ale nie tylko na najniższą kwotę ubezpieczenia

W poprzednim opracowaniu znalazłam inną wersję odpowiedzi na to pytanie, nie wiem już sama, co jest poprawne. Opracowanie poniżej:

Rodzaje ubezpieczeń w turystyce.

1. Obowiązkowe ubezpieczenia przedsiębiorstw turystycznych:

• Ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych,

• OC rolnika prowadzącego gospodarstwo rolne,

• Ubezpieczenie od ognia i innych zdarzeń losowych budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,

• OC organizatorów imprez masowych,

• OC organizatorów turystyki.

• Ubezpieczenia dobrowolne przedsiębiorstw turystycznych

• Ubezpieczenia ogniowe i inne z nimi związane,

• Ubezpieczenia kradzieżowe,

• Ubezpieczenia transportowe,

• Ubezpieczenia rolne, w tym gospodarstw agroturystycznych,

• Ubezpieczenia OC i ochrony prawnej,

• Ubezpieczenia finansowe,

• Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe.

• Ubezpieczenia turystyczne (podróżne)

1. Osobowe:

• Ubezpieczenia na wypadek śmierci,

• Ubezpieczenia NNW,

• Ubezpieczenia KL,

• Assistance tourist,

• Ubezpieczenie kosztów odwołania lub przerwania uczestnictwa.

2. Majątkowe:

• Ubezpieczenia nieruchomości (mieszkań, domów letniskowych),

• Ubezpieczenia samochodowe (OC, autocasco, assistance),

• Ubezpieczenia bagażu podróżnego,

• Ubezpieczenia sprzętu turystycznego, jachtów i innych pojazdów wodnych,

• Ubezpieczenia OC i ochrony prawnej.

32. Komputerowe systemy rezerwacji w turystyce

Współczesny system organizacji i obsługi ruchu turystycznego w przeważającej większości oparty jest na wykorzystywaniu nowoczesnych technologii czyli komputerów. Komputerowe systemy rezerwacji (CRS - ComputerisedReservation Systems) umożliwiają dokonywanie przez klientów indywidualnych i biura podróży rezerwacji i sprzedaży różnorodnych usług turystycznych (usługi noclegowe, wycieczki zagraniczne, turystyka krajowa itp. ) on-line.

Najbardziej niezbędne na rynku turystycznym są systemy komputerowe o zasięgu globalnym (GDS - Global Distribution Systems ), do których możemy zaliczyć między innymi:

SABRE,AMADEUS,GALILEO oraz WORLDSPAN.

Systemy komputerowej rezerwacji stosowane w branży turystycznej umożliwiają kontakt między producentami tych usług (operatorzy, linie lotnicze, hotele) a ich odbiorcami - (biura podróży, agencje turystyczne, turyści). Do prawidłowego funkcjonowania tych podmiotów konieczna jest dobra i szybka komunikacja.

Na rynku dostępne są 3 rodzaje systemów: regionalne, krajowe i globalne. Systemy krajowe są łącznikiem pomiędzy systemami regionalnymi, a globalnymi, z których korzystają np. sieci hotelowe o światowym zasięgu. Z systemów korzystają biura obsługi turystów (regionalne), biura podróży (narodowe) oraz klienci indywidualni przez Internet.

System AMADEUS umożliwia rezerwacje miejsc i zakup biletów, posiada jedną z największych baz danych w Europie, z usług korzysta obecnie ponad 500 polskich biur podróży.

Sabre - jeden z systemów rezerwacji biletów lotniczych. Sabre oferuje wszystkie funkcje największego systemu CRS: rezerwacje przelotów, rezerwacje pokoi, rezerwacje i wynajem samochodów, informacje o cenach

Worldspan-System umożliwia rezerwacje biletów lotniczych (465 przewoźników lotniczych), rezerwacje pokoi (55.000 hoteli), wynajem samochodów (21.000 lokalizacji rent a car), rezerwacje wycieczek (40 operatorów wycieczek i rejsów wycieczkowych)

Galileo - system obejmujący głównie państwa europejskie (40%), umożliwia:dokonanie rezerwacji w ponad 400 liniach lotniczych, rezerwacje pokoi hotelowych na całym świecie w ponad 40 000 hotelach, wynajem samochodów na całym świecie

33. Rola i zadania informacji turystycznej

Pod pojęciem informacji turystycznej rozumiemy:

• Uporządkowany zbiór danych służących organizatorom i konsumentom usług turystycznych

• System obejmujący sieć centrów i punktów informacji turystycznej

• Metodologia gromadzenia, przetwarzania, weryfikowania i udostępniania danych

Informacja turystyczna to niezbędny składnik promocji turystycznej. Praca jej poszczególnych jednostek organizacyjnych służy nie tylko indywidualnym turystom i turystom potencjalnym, ale również organizatorom wypoczynku grupowego .

Informacja turystyczna to także jedno z podstawowych narzędzi służących rozwojowi turystyki. Poprzez gromadzenie i dystrybucję informacji turystycznej można sobie zapewnić aktywny udział w kształtowaniu podaży i popytu na rynku turystycznym.

Za funkcjonowanie i rozwój polskiego systemu informacji turystycznej w kraju i na świecie odpowiedzialny jest POT.

Głównymi grupami odbiorców informacji turystycznej są: turyści indywidualni, uczestnicy imprez turystycznych w Polsce, lokalne społeczności, touroperatorzy, przewoźnicy, piloci, przewodnicy, animatorzy wydarzeń kulturalnych, twórcy produktu turystycznego, lokalne punkty informacji turystycznej, zagraniczne ośrodki POT , samorząd lokalny i gospodarczy, organizacje samorządowe i specjalistyczne, firmy spoza branży poszukujące usług turystycznych lub podróżniczych, media, szkoły turystyczne, polskie placówki dyplomatyczne i handlowe za granicą

Grupy informacji :

• Informacje o walorach turystycznych

• Informacje o produktach

• Informacje o zagospodarowaniu i usługach

Cele i zadania w zależności od formy IT:

• samoobsługowe punkty informacyjne - dostarczanie informacji

• punkty informacji turystycznej - dostarczanie informacji, służenie radą i pomocą

• centra informacji turystycznej - koordynacja pracy punktów IT, służenie radą i pomocą, dostarczanie informacji, zarządzanie jakością, orientacja na rynku

• organizacje turystyczne (lokalne, regionalne) - prowadzenie i planowanie działań IT w powiązaniu i współpracy z innymi jednostkami zajmującymi się turystyką, wspieranie branży turystycznej, promocja turystyki, rozwój produktu turystycznego, zarządzanie jakością

Poza działalnością podstawową - udzielaniem informacji, do zadań placówek IT należą:

• Sprzedaż biletów (komunikacja miejska, kolejowa, autobusowa, do muzeów, kin, teatrów)

• Prowadzenie banku ofert turystycznych

• Sprzedaż pamiątek, gadżetów charakterystycznych dla danego terenu

• Sprzedaż map i przewodników

• Inne usługi np. przewodnictwo, wycieczki lokalne, usługi tłumaczy

34. Transport w turystyce - rodzaje i znaczenie

Obecnie każdy turysta korzysta z transportu w większym albo mniejszym stopniu. Transport jest podstawową rzeczą w przemieszczaniu się ludności z jednego miejsca w drugie. Natomiast całkowita rezygnacja ze środków transportu byłaby możliwa tylko przy lokalnych spacerach.

Rozwój usług transportowychwarunkuje rozwój turystyki oraz dostępność dla turystów walorów turystycznych.

Transport jest nierozerwalnie połączony z turystyką. W ciągu ostatnich lat polski "rynek turystyczny" stał się bardzokonkurencyjny. Jakkolwiek oferta biur podróży, przewoźników, hoteli, ośrodków wczasowych skierowana do konsumentów nie jest jeszcze tak bogata

jak w krajach Europy zachodniej czy USA, to podaż różnych podróży czy pobytów przekracza możliwości finansowe przeciętnych polskich turystów. Trwa więc prawdziwa "walka o klienta", polegająca na obniżaniu cen produktów turystycznych, rozwinięciu sprzedaży "last minute", udzielaniu różnych bonifikat, prowizji, dodatkowych świadczeń itp. Usługi transportowe należą do podstawowych usług turystycznych, warunkują bowiem turystom dostępność do walorów turystycznych. Są świadczone przez kolej, transport samochodowy, lotnictwo cywilne i żeglugę morską.

• Transport kolejowy - kolej miała decydujące znaczenie dla współczesnej turystyki, ważne regiony zawdzięczają swój rozwój budowie linii kolejowych. Dzięki takim zaletom jak: bezpieczeństwo, komfort podróży, szybkość, popularność i regularność, kolej stała się najbardziej uniwersalnym środkiem podróży.

• Transport autokarowy - zapewnia turystom możliwość penetracji, mobilność i pewną swobodę. Nowa generacja autokarów zapewnia nieograniczony widok panoramiczny, usługi kuchni pokładowej, TV, toalety, co wpływa na większą wygodę podróży.

• Transport lotniczy - również dał podstawę do rozwoju turystyki. W efekcie postępu technicznego dzięki głównej zalecie samolotu - szybkości i pojemności - rola transportu lotniczego wzrasta i umacnia się na rynku.

• Transport morski - ze względu na rozwój transportu lotniczego, zainteresowanie transportem morskim znacznie zmalało. Podejmowane są w związku z tym wysiłki ukierunkowane na zwiększenie komfortu i obniżenie cen przejazdu. Pewną miarą rozwoju usług turystycznych transportu morskiego są przewozy na liniach promowych.

35. Turystyka morska w Polsce i jej rozwój

Turystyka morska jest to podejmowanie podróży morskiej trwającej nie krócej niż 24 godziny w celach turystycznych, na statkach wycieczkowych, promach pasażerskich, jachtach pełnomorskich oraz statkach pasażersko - towarowych i towarowych wypływających w rejsy morskie poza granice morza terytorialnego. Turystyka morska obejmuje turystykę przybrzeżną oraz turystykę pełnomorską.

Turystyka morska to szczególnyrodzaj wypoczynku i rekreacji, w której to produktem staje się najczęściejsama podróż; jako wariant turystyki wypoczynkowej może ona zatemkonkurować z pobytami wypoczynkowymi na lądzie. Wieleczynników, a zwłaszcza : szczególna atrakcyjność tej formy podróżowania , rozwój cywilizacyjny, rosnąca ranga ekologicznych formwypoczynku i rekreacji, coraz bogatszy wachlarz ofert, a przedewszystkim malejący koszt uczestnictwa sprawiają, iż turystyka ta jest obecnie postrzegana jako wysoce rozwojowa.

Funkcja turystyczna portów morskich jest uwarunkowana wieloma czynnikami, związanymi przede wszystkim z warunkami środowiska geograficznego, zwłaszcza walorami klimatycznymi, a także krajoznawczymi miast portowych i obszarów przyległych. Źródła zainteresowania turystyką morską tkwią także w atrakcyjności miejscowości nadmorskich. Ważną rolę odgrywa też położenie miast portowych w układzie międzynarodowych szlaków turystycznych, w których porty, jako stacje transportu morskiego, mają duże znaczenie. Do rozwoju turystyki morskiej przyczynia się również pogarszający się stan środowiska naturalnego na lądzie.

Liczne miasta położone w pasie nadmorskim są coraz lepiej wyposażone w przystanie zatokowej żeglugi przybrzeżnej, a także stanowią bazy dla żeglarstwa morskiego i przybrzeżnego. Funkcjonujące tu szkółki i ośrodki żeglarskie stanowią przesłanki rozwoju żeglarstwa pełnomorskiego, a więc turystyki morskiej.

W warunkach polskich ruch pasażerów w portach morskich nie przynosi dużych korzyści samym miastom. Gminy miast portowych nie wykazują jak dotychczas większego zainteresowania rozwojem i rozbudową urządzeń infrastruktury portowej , ułatwiających i przyspieszających obsługę ruchu turystycznego. Wskazuje to na nie docenienie roli współczesnych portów morskich oraz nieuświadomienie o korzyściach ekonomicznych, jakie mogą one przynosić.

Można przypuszczać, że odpowiednio przygotowana i rozwinięta infrastrukturalnie turystyka morska i nadmorska, może stymulować w XXI w. wpływy dewizowe kraju i przyczyniać się do rozwoju miast portowych oraz całego pasa przymorskiego Polski.

Obserwacje tendencji rozwojowych turystyki morskiej na świecie, a także przekształcenia gospodarki polskiej pozwalają postawić wniosek, że ten rodzaj turystyki znajdzie warunki rozwoju również w Polsce.

Formy turystyki morskiej:

• wycieczki pełnomorskie,

• żeglarstwo morskie,

• pasażerska żegluga przybrzeżna,

• żegluga promowa,

• kajakarstwo,

• turystyka podwodna.

Główne porty:

• Gdańsk - port morski nad Zatoką Gdańską na Martwej Wiśle, położony w Gdańsku, w woj. pomorskim. Jest jednym z największych bałtyckich portów.

• Szczecin - handlowy port morski i rzeczny w woj. zachodniopomorskim w Szczecinie, usytuowany na Odrze i jej prawym ramieniu Regalicy, w Dolinie Dolnej Odry, na Międzyodrzu

• Gdynia - handlowy port morski nad Zatoką Gdańską, w woj. pomorskim w Gdyni, położony na Pobrzeżu Kaszubskim. Jest trzecim co do wielkości portem morskim w Polsce

• Świnoujście - port morski położony nad Zatoką Pomorską, na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, na wyspach Uznam i Wolin.

Główni armatorzy:

• Polska Żegluga Bałtycka S.A. - Polferries

• Scandlines

• Finnlines Polska Sp. z o.o.

• Unity Line

• Biała Flota Sp. z o.o.

• Pol-Euro Polskie Linie Żeglugowe

• Stena Line

• Uboat Line S.A.

36. Morze Bałtyckie jako region turystyczny

Bałtyk jest morzem o powierzchni ponad 400 tys. km2 otoczonym półwyspem Skandynawskim i brzegami środkowej oraz wschodniej Europy. Bardzo korzystny dostęp Polski do Morza Bałtyckiego stwarza duże możliwości rozwoju turystyki morskiej. Predyspozycje te wynikają z posiadania nie tylko portów, przystani, ale przede wszystkim z interesującego wybrzeża. Na terenach nadmorskich znajduje się wiele zabytków historycznych, ciekawe i różnorodne zabytki przyrody, flory, fauny, urozmaicona rzeźba brzegu morskiego, przepiękne klify, jeziora przymorskie, ruchome piaski wydmowe, wiele uzdrowisk i szereg innych atrakcji jak latarnie morskie mogących przyciągnąć turystów. Na atrakcyjność i kształtowanie poziomu rozwoju gospodarki turystyki nadmorskiej mają wpływ następujące czynniki:

• klimat lokalny i bioklimat

• rzeźba terenu

• szata roślinna

• dynamika brzegu morskiego

• wody

• walory kąpieliskowe i sportowe (sporty wodne)

• walory przyrodolecznicze

• atrakcyjność krajoznawcza dużych ośrodków gospodarki morskiej z licznymi zabytkami architektury i nowoczesnymi zespołami urbanistycznymi oraz folklor nadmorski przystani rybackich.

Główne porty morskie:

• w Polsce: Gdańsk, Gdynia, Szczecin,

• w Niemczech: Lubeka, Kilonia, Rostock,

• w Danii: Kopenhaga,

• w Szwecji: Göteborg, Sztokholm, Norrköping,

• w Finlandii: Helsinki, Turku,

• w Estonii: Talin,

• na Łotwie: Ryga,

• na Litwie: Kłajpeda,

• w Rosji: Kaliningrad i Petersburg.

Z punktu widzenia branży turystycznej, czysto ze względów gospodarczych najbardziej zyskownym jest organizowanie imprez polegających na uczestnictwie w rejsie statkiem pasażerskim. Rozwój tego rodzaju turystyki spowodował potocznie postrzeganie turystyki morskiej z reguły jako cruising.

Rosnąca liczba operatorów oferujących rejsy z zawinięciami do portów Morza Bałtyckiego, oraz gwałtowny wzrost liczby uczestników poszczególnych rejsów świadczy o fakcie, iż region Morza Bałtyckiego jest aktualnie jedną z najszybciej rozwijających się destynacji cruisingu na świecie.

Okazuje się, że region Morza Bałtyckiego staje się coraz bardziej atrakcyjny dla wielkich wycieczkowców, a na szlaku ich podróży coraz częściej mogą znajdować się także polskie porty.

Najpopularniejsze porty bałtyckie to Kopenhaga, Sant Petersburg, Tallin, Sztokholm, Helsinki i Ryga.Z polskich portów statki wycieczkowe najczęściej odwiedzają Gdynię i Gdańsk.

Rozwijająca się turystyka statków pasażerskichz jednej strony przyczynia się do powstania

konkurencyjnej oferty wobec innych destynacji światowych, a z drugiej wskazuje na wiele wspólnych ofert wybrzeża MorzaBałtyckiego. Rozwój połączeń promowych czy rozwój żeglarstwa umożliwia pokazanie turystom wyjątkowej kultury regionów ,ich walorów naturalnych i historycznych

37. Rola i umiejętności kierownicze w zarządzaniu

Kierowanie- to powodowanie takiego zachowani innych osób aby zachowywały się one zgodnie z wolą kierującego.

Cechy dobrego kierownika:

- zdolność przystosowania się do zmieniających się warunków działania, czyli tzw. giętkość lub elastyczność. Cecha ta związana jest z inteligencją.

- zdolność szybkiego podejmowania decyzji,

- dojrzałość społeczna, rozumiana jako wysoki poziom motywacji dla działania zespołowego, wysoki poziom ogólnej aktywacji,

- tendencja do działań zmierzających do zmiany na lepsze zastanych rozwiązań,

- umiejętności logicznego myślenia,
- umiejętność właściwego stosowania zachęt i nagród, motywacji pracowników

- umiejętności organizacyjne.

Wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje umiejętności (wg Katza):

Umiejętności techniczne polegają na zdolności do zastosowania, wykorzystania, posługiwania się urządzeniami, narzędziami, maszynami w  określonej specjalności. Kierownikowi umiejętności techniczne potrzebne są w takim stopniu, by (wg Katza) - potrafił poradzić sobie z mechaniką zadania.

 Umiejętności społeczne to zdolności do współpracy i współdziałania z innymi ludźmi zarówno w sensie jednostkowym jak i zespołowym. Polegają one na motywowaniu pracowników, kierowaniu ludźmi w procesach pracy, gospodarowaniu czynnikiem ludzkim (planowanie zasobów, selekcją, szkoleniem, doskonaleniem i oceną pracowników).

 Umiejętności koncepcyjne to zdolność polegająca na postrzeganiu organizacji jako całości działającej w określonym otoczeniu oraz dostrzegania i rozumienia współzależności części organizacji w stosunku do całości. Umiejętności koncepcyjne to również zdolność do integrowania zadań, interesów różnych grup organizacji wokół określonego zadania czy celu i koordynacji wysiłków, aby to zadanie czy cel zrealizować, osiągnąć.

Role kierownika: 

Rola międzyludzka (Interpersonalna) zawierająca w sobie trzy składniki: reprezentanta, przywódcy i łącznika

- rola reprezentacyjna - pełnienie określonych funkcji ceremonialnych
- rola przywódcy - co w praktyce oznacza zatrudnianie, szkolenie i motywowanie pracowników

- rola łącznika - utrzymywanie kontaktów z osobami spoza organizacji

Rola informacyjna składa się z trzech elementów: monitora, upowszechniającego, rzecznika.

- rola monitora - poszukiwanie informacji, które mogą być wykorzystane z pożytkiem
- rola upowszechniającego - przekazywanie informacji podwładnym
- rola rzecznika - przekazywanie informacji osobom spoza jednostki czy organizacji

Role decyzyjne każdy kierownik pełni jako: przedsiębiorca, przeciwdziałający zakłóceniom, rozdzielający zasoby i negocjator.

- rola przedsiębiorcy - dbanie o rozwój i doskonalenie firmy
- rola przeciwdziałającego zakłóceniom - reagowanie na konflikty, sytuacje będące poza jego kontrolą
- rola rozdzielającego zasoby - gospodarowanie zasobami instytucji oraz własnym czasem
- rola negocjatora - rozwiązywanie problemów dzięki posiadanym informacjom i autorytetowi

38. Przyczyny powstawania chorób cywilizacyjnych

Choroby cywilizacyjne- to schorzenia związane z ujemnymi skutkami życia w warunkach wysoko rozwiniętej cywilizacji.

Choroby:

- nowotwory:

• nadciśnienie tętnicze;

• miażdżyca;

• choroba wieńcowa;

• cukrzyca;

• otyłość, nadwaga

• choroba wrzodowa;

• choroby alergiczne;

• choroby psychiczne ( anoreksja, bulimia, depresja, uzależnienia )

Przyczyny:

• powszechnie zanieczyszczenie środowiska, zwłaszcza powietrza, wody i żywności; produkcja CO2, degradacja obszarów leśnych, duże stężenie ołowiu w atmosferze;

• rosnące tempo życia oraz napięcie nerwowe;

• małą aktywność ruchowa;

• niewłaściwe odżywianie;

• nieprawidłowa dieta;

• palenie papierosów;

• nadużywanie alkoholu;

• wysoki poziom stresu.

39. Podział dóbr turystycznych:

 Dobra (walory ) turystyczne - dobro lub zespół dóbr danych przez naturę, historię lub wytworzonych przez działalność ludzką, na które występuje popyt turystyczny (W.W. Gaworecki)

Podział dóbr turystycznych:

 - Dobra naturalne miejsca o specyficznym klimacie, tereny, górskie, wybrzeża morskie, plaże, kąpieliska, źródła mineralne, itp.

- Antropogeniczne (produkty pracy ludzkiej) - wynik działalności człowieka ukierunkowanej wyłącznie na potrzeby turystyczne albo nie związanej bezpośrednio z tymi potrzebami.

Inny podział dóbr turystycznych:

- Podstawowe (idealne) - dobra naturalne i produkty pracy ludzkiej tworzone pośrednio z myślą o ruchu turystycznym

- Komplementarne(infrastruktura turystyczna) -produkty pracy ludzkiej wytwarzane z myślą o turystach, warunkujące wykorzystanie walorów turystycznych

(W.W. Gaworecki)

 Inny podział

• Naturalne -  powietrze, klimat, krajobraz, rzeźba terenu

•     Stworzone przez człowieka - zabytki, kolekcje dzieł sztuki, kompleksy uzdrowiskowe

•     Komplementarne -  komunikacja, drogi, baza noclegowa, gastronomia.

40. Podział usług turystycznych:

Usługami turystycznymi nazywamy wszelkie czynności, które zaspokajają potrzeby turystów związane z samą podróżą oraz realizacją jej celu na obszarze turystycznym, tj. zaspokajają potrzeby turystów przed, w czasie podróży i pobytów oraz po podróży.

Wg Oskara Lange towary są produkowane a usługi są świadczone. Stwierdził on, że usługi są czynnościami związanymi z zaspokojeniem potrzeb ludzkich (pośrednio lub bezpośrednio), ale niesłużącymi bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów.

Usługi wchodzące w skład produktu turystycznego można podzielić na 2 grupy:

• podstawowe - są to usługi, które umożliwiają dojazd, pobyt i powrót z miejsca czasowego pobytu. Są one świadczone przez komplementarne dobra i urządzenia techniczne.

• komplementarne (uzupełniające) - świadczone są w związku z podstawowymi dobrami turystycznymi (walorami). Zaspokajają potrzeby „duchowe” turystów.

Z punktu widzenia zaspokajania potrzeb turystycznych usługi turystyczne można podzielić na podstawowe i uzupełniające (komplementarne).
Usługi podstawowe umożliwiają turyście dojazd, pobyt i powrót z miejsca czasowego pobytu. Są one świadczone przez komplementarne dobra i urządzenia turystyczne. Usługi komplementarne natomiast świadczone są w związku z podstawowymi dobrami turystycznymi oraz czasem wolnym. Ułatwiają one korzystanie z walorów turystycznych danego miejsca oraz zaspokajają potrzeby kulturalno-rozrywkowe. Kryterium decydującym o charakterze danej usługi jest cel jej świadczenia na rzecz turysty. (A.Panasiuk)

41 Co to jest produkt turystyczny - podać przykłady:

Produktem jest wszystko co można zaoferować na rynku w celu zwrócenia uwagi, dokonania zakupu, użytkowania czy też konsumpcji i co można zaspokoić pragnienie lub potrzebę.

Produkt turystyczny to mieszanka 3 składników: atrakcji i infrastruktury docelowej oraz dostępności do nich. Produkt turystyczny to zintegrowany układ oczekiwań, korzyści i wrażeń.

Produkt turystyczny:

Zbiór zarówno dóbr, jak i usług nabywanych przez turystów, walorów turystycznych, z których korzystają, a które są dla nich szczególnym przedmiotem zainteresowania:

- Pojedyncza usługa lub pakiet wzajemnie powiązanych, spójnych i komplementarnych;

- Wszystko to, co jest przedmiotem rynkowej wymiany, czyli to, co można zaoferować nabywcom do konsumpcji i użytkowania, a co stanowi dla nich określoną wartość;

- Może obejmować miejsce (obszar recepcji turystycznej), usługę (pojedynczą lub pakiet turystyczny składający się z kilku usług)i pewne produkty materialne;

- Obejmuje także wszystko, czego doświadcza odwiedzający, co w miejscu recepcji jest związane z atrakcjami, świadczeniami i usługami jakie otrzymuje i użytkuje.

(A.Panasiuk)

Przykłady produktów turystycznych :

• rzecz - wszystkie rzeczy materialne. Może występować samodzielnie, ale najczęściej jest wyłącznie dodatkiem do innych produktów. Są to m.in. przewodniki, mapy, sprzęt niezbędny podczas wyjazdu - np. wiosła, narty, odpowiednie obuwie, sprzęt do nurkowania, itp.

• usługa - pojedyncza usługa np. transportowa, noclegowa, gastronomiczna, przewodnicka,

• wydarzenie - charakteryzuje się spójnością i określoną tematyką, występuje w ustalonym miejscu i czasie. Wydarzenie powinno charakteryzować się wyjątkowością, niezwykłością. Przykładem są: Dymarki Świętokrzyskie, Festiwal Słowian i Wikingów, Oktoberfest czy odbywający się w Iławie Międzynarodowy Festiwal Jazzu Tradycyjnego Old Jazz Meeting "Złota Tarka", Euro 2012

• impreza - jest to zestaw kilku usług (muszą to być co najmniej dwie usługi), które są oferowane przez organizatorów turystyki i agentów turystycznych. Przykładami są wycieczki, wczasy, rajdy.

• obiekt - występuje jedna, główna atrakcja, której mogą towarzyszyć dodatkowe usługi lub inne produkty. Ma charakter punktowy. W Polsce przykładem może być dąb Bartek, czy też zamek krzyżacki w Malborku,

• szlak - składa się z wielu miejsc lub obiektów, które są powiązane jedną nadrzędną ideą. Zwykle połączone są one wyznaczoną i oznakowaną trasą. Wzdłuż szlaku można zazwyczaj znaleźć różnorodną infrastrukturę turystyczną. Przykładami są: Szlak Orlich Gniazd, Szlak Piastowski, Szlak Kopernikowski,

• obszar - zdeterminowany obszar geograficzny, w którym znajdują się atrakcje turystyczne, usługi, np. kraina wielkich jezior mazurskich, Kołobrzeg, Ciechocinek, Sopot - regiony uzdrowiskowe

42. Markowy produkt turystyczny - podać przykłady

Markowy produkt turystyczny to jednocześnie produkt mający unikalną osobowość, coś co wyróżnia go od innych. Marka pozwala na osiągnięcie przewagi nad konkurencją, wyróżnienie produktu na rynku i spowodowanie, że zostanie wybrany przez klientów. Marka nie jest kategorią jednoznaczną i jest z reguły definiowana jako nazwa, pojęcie, znak, symbol, rysunek lub kombinacja tych elementów stworzona bądź opracowana w celu oznaczenia produktu rzeczowego lub usługi oraz ich odróżnienia od oferty konkurentów.

Przez to pojęcie należy rozumieć kompleksowy produkt turystyczny, który jest łatwo identyfikowalny dla potencjalnych turystów i wyróżniający się z oferty rynkowej obszarów konkurencyjnych, reprezentujący stale wysoki poziom jakości. Głównym celem istnienia markowych produktów turystycznych jest wykorzystywanie ich jako skutecznych instrumentów marketingowych.

Przykłady markowych produktów turystycznych:

KRAINA W KRATĘ - tą nazwą określa się niezwykle urokliwy obszar na Pomorzu Środkowym rozciągnięty w pasie środkowego wybrzeża Bałtyku. To tradycyjnego budownictwo pomorskiej wsi. Patrząc na zewnętrzny wygląd  obiektów o konstrukcji szkieletowej ( zwłaszcza z dalszej perspektywy) nie sposób oprzeć się wrażeniu, że elewacje przypominają efekt biało-czarnej kratownicy. 
Ciekawe miejsca w Krainie w Kratę Muzealna Zagroda Albrehta w Swołowie, Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach, gospodarstwo pszczelarskie „Wędrowna  Barć” w Krzemienicy „Centrum Edukacji i Promocji Regionu w Szymbarku”.

ZIELONE SCHRONISKA - w paśmie Beskidów -Gorców -Pienin - program realizowany w sieci 11 schronisk górskich należących do PTTK (program dotyczy: standaryzacji i podniesienia jakości usług w schroniskach, wprowadzenie nowych atrakcji, wytyczanie tras zimowych w rejonach schronisk, modernizacja i rozbudowa infrastruktury ochrony środowiska w obiektach, doposażenie schroniskach w środki pierwszej pomocy)

NADWIŚLAŃSKA KOLEJ WĄSKOTOROWA -
Celem strategicznym projektu jest zrównoważony rozwój powiatu opolskiego poprzez poprawę warunków do prowadzenia działalności gospodarczej oraz polepszenie poziomu życia i pracy jego mieszkańców dzięki poprawie atrakcyjności turystycznej.
Przedmiotem projektu jest wykreowanie Nadwiślańskiej Kolejki Wąskotorowej jako markowego produktu turystycznego Lubelszczyzny bazującego na 54 km infrastrukturze Nałęczowskiej Kolei Dojazdowej oraz innych atrakcjach turystycznych gmin powiatu puławskiego i opolskiego.

43. Podaż i popyt turystyczny.

popyt turystyczny jest sumą dóbr turystycznych, usług i towarów, które turyści skłonni są nabyć przy określonym poziomie cen”.

popyt turystyczny „….jako gotowość turysty do nabycia określonych dóbr turystycznych za określoną sumę pieniędzy”.

Ze względu na wpływ wielu czynników popyt turystyczny ma różny charakter .Należy wymienić tu takie czynniki jak: ekonomiczne, demograficzne, postawy społeczno - kulturowe i społeczne, mobilność, regulacje rządowe, media oraz podaż. Wszystkie te czynniki zmieniają się obecnie bardzo szybko, dlatego wymagają stałej uwagi i śledzenia tendencji na rynku. Na wielkość popytu największy wpływ mają zmienne ekonomiczne w krajach lub regionach, które zamieszkują potencjalni turyści. Od dochodów turystów zależy popyt turystyczny. Im większe są dochody tym większy jest popyt turystyczny.

1. Cechy popytu turystycznego: ( które wpływają na wielkość popytu turystycznego)

- dochodowa elastyczność popytu - ( związek między dochodem, a wydatkami na turystykę).

- cenowa elastyczność popytu - ( cena dóbr turystycznych), gdy rośnie to popyt na dane dobro spada, a jeśli cena spada, to popyt na dobro rośnie. Aczkolwiek prawidłowość ta w turystyce ujawnia się w specyficzny sposób. Np. w turystyce biznesowej lub leczniczej turysta w mniejszym stopniu reaguje na zmiany cen niż w turystyce wypoczynkowej. Elastyczność cenowa popytu zależy od wysokości dochodów i od sytuacji gospodarczej.

- substytucyjność usług turystycznych - możliwość zamiany jednej usługi np. droższej na tańszą (wyjazd do tańszej miejscowości lub wybór tańszego zakwaterowania).Jeśli panuje na rynku recesja to turysta bardziej reaguje na wysokość cen i przenosi popyt na tańsze elementy podróży.

Z grupy czynników ekonomicznych wpływ na popyt turystyczny ma:

- kurs wymiany walut - w kształtowaniu popytu w turystyce międzynarodowej. ( Zmiany popytu są odwrotnie proporcjonalne do siły nabywczej pieniądza poza granicami kraju. Zmiany walutowe mogą oddziaływać pozytywnie, obniżając poziom cen, lub negatywnie, podwyższając poziom cen i prowadzić do spadku popytu na określonym rynku docelowym.

2. Czynniki kształtujące popyt turyst.

Czynniki demograficzne: Działają w większości znacznie wolniej niż czynniki ekonomiczne. Skład ich tworzą:

-wielkość gospodarstwa domowego, - struktura gospodarstwa, - wiek członków, - poziom wykształcenia. Na wzrost popytu mają tu wpływ: wzrost liczby gospodarstw, mniejsza liczba dzieci w gospodarstwie domowym, zwiększenie liczby osób w wieku ponad 55 lat, wzrastający poziom wykształcenia.

Czynniki geograficzne :

- czynniki pogodowe mają wpływ zwłaszcza na turystykę wypoczynkową,

- wielkość społeczności, w której mieszka potencjalny turysta

- ciepły klimat i słońce, wzrastające rozmiary współczesnych miast oraz pogarszające się w nich warunki życia stanowią istotne przesłanki wzrostu popytu turystycznego.

Podsumowując o popycie turystycznym decyduje wiele czynników, jest on wrażliwy na zmiany różnej natury.

Podaż turystyczna - to pewna ilość dóbr i usług oferowanych na sprzedaż po danej cenie. Oznacza relację między ilością produktu, którą wytwórcy są skłonni oferować w danym czasie, a ceną, przy założeniu, że inne czynniki kształtujące rynek nie ulegną zmianie.

W znaczeniu gospodarczym jako czynnik kształtowania rynku, „..stanowi to ilość turystycznych dóbr i usług, jaką jest się skłonnym oddać przy danym stanie cen krajowych lub wartości pieniądza w stosunku do zagranicy”.

Podaż obejmuje 2 elementy: dobra i usługi turystyczne. Z punktu widzenia marketingowego treść podaży wypełnia produkt turystyczny, zaś z punktu widzenia potencjalnego turysty produkt turystyczny to pakiet składników materialnych i niematerialnych. Pakiet jest postrzegany przez turystę jako przeżycie dostępne za określoną cenę.

Podaż turystyczną, czyli produkt turystyczny tworzą następujące czynniki:

- atrakcje i środowisko miejsca docelowego

- infrastruktura i usługi miejsca docelowego

- dostępność miejsca docelowego

- wizerunki miejsca docelowego

- cena płacona przez konsumenta

Wyróżnia się: - podaż pierwotną, tj. naturalne walory przyrodnicze, stosunki społeczno-kulturalne ( zabytki ,tradycje, język, gościnność, osiągnięcia myśli technicznej) i urządzenia infrastruktury ogólnej ( transport, gospodarkę komunalną itp.)

- podaż wtórną lub pochodną, tj. instytucje i urządzenia infrastruktury turystycznej ( np. hotelarstwo, gastronomię, urządzenia wypoczynkowe i sportowe, pośrednictwo i organizację podróży)itp.

Cechy podaży turystycznej:

- związek z miejscem , w którym jest oferowana

- duża kapitałochłonność( szczególnie w odniesieniu do hoteli)

- produkcja usług w tym samym czasie i miejscu co konsumpcja

- komplementarność produktu turystycznego

- sezonowość

- brak możliwości magazynowania usług

44. Wymień i oceń dwie wybrane międzynarodowe organizacje turystyczne (np. FUAAV, FIAV, SPATA, ASTA, WATA, FUAAY).

Międzynarodowe organizacje turystyczne.

a/ międzyrządowe - tworzone przez państwa i działające na podstawie umów międzynarodowych, charakteryzujące się istnieniem stałych organów o określonych kompetencjach i uprawnieniach:

1.światowe :

ONZ - UNESCO ( organizacja ds. Oświaty, Nauki i Kultury),

FAO ( organizacja ds. Wyżywienia i Rolnictwa),

WTO ( Światowa Organizacja Turystyki) 2.regionalne : Unia Europejska, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Międzyamerykańskie Kongresy Turystyki, Arabski Związek Turystyczny.

b/ pozarządowe: tworzone przez związki, instytucje, organizacje prawne i osoby fizyczne, stowarzyszenia z różnych państw:

1. organizacje zajmujące się ogólnymi sprawami turystyki :

- uniwersalne: Międzynarodowa Akademia Turystyki w Monte Carlo, Międzynarodowe Stowarzyszenie Naukowych Ekspertów Turystyki w Lugano, Międzynarodowe Stowarzyszenie Turystyki w Luksemburgu.

- regionalne: Europejska Komisja Turystyki, Konfederacja Organizacji Turystycznych Ameryki Łacińskiej, Stowarzyszenie Turystyczne Rejonu Oceanu spokojnego.

2. organizacje zajmujące się wybranymi zagadnieniami turystyki: Międzynarodowa Federacja Samochodowa, Międzynarodowa Federacja Motocyklowa, Międzynarodowa Federacja Kempingu i Karawaningu, Międzynarodowe Biuro Turystyki Socjalnej.

3. zawodowe organizacje turystyczne:

- transportowe : Międzynarodowy Związek Przewoźników Drogowych, Międzynarodowa Federacja Drogowa, Międzynarodowe Zrzeszenie Transportu Lotniczego ( IATA),

- hotelarskie : Międzynarodowe stowarzyszenie Hotelowe w Londynie, Międzynarodowy Związek Krajowych Organizacji Hotelarzy, Restauratorów i Właścicieli Kawiarń w Zurychu, Międzynarodowa Federacja Schronisk młodzieżowych w Amsterdamie.

- podróży : światowe Stowarzyszenie Agencji Podróży W Genewie (WATA), Powszechna Federacja Stowarzyszeń Biur Podróży w Brukseli (FUAAV).

4. organizacje pośrednio związane z turystyką: Międzynarodowa Izba Handlowa, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i zasobów Naturalnych.

c/ narodowe organizacje turystyczne:

- Narodowa Administracja Turystyczna (NTA) - organizacja rządowa, celem jest formułowanie polityki turystycznej w ramach ogólnej strategii gospodarczej.

- Narodowa organizacja Turystyczna (NTO) - organizacja samorządowa, sprawuje bieżące funkcje operacyjne, głównie w zakresie marketingu i promocji turystyki.

Wyjaśnienia skrótów:

IATA - Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Lotniczego

FUAAV/ UFTAA - Światowa Federacja Stowarzyszeń Biur Podróży

FIA - Międzynarodowa Federacja Samochodowa

SPATA - Stowarzyszenie Polsko-Amerykańskich Biur Podróży

ECTAA - Europejska Federacja Związków Biur Podróży

UNWTO - Światowa Organizacja Turystyki

ASTA -

WATA -

FAO - Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia Rolnictwa

45.Polskie pozarządowe organizacje turystyczne:

Lokalna Organizacja Turystyczna to najnowsza z form prawnych organizacji pozarządowych w Polsce ustanowiona ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej (POT) (Dz. U. z 1999 r. Nr 62, poz. 689, z późn. zmianami).

Rejestracja

LOT jest rejestrowana w oparciu o wyżej wspomnianą ustawę oraz w oparciu o ustawę prawo o stowarzyszeniach, zgodnie z Art. 4. ustawy o POT:

1. W celu wykonania zadania, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, mogą być tworzone regionalne i lokalne organizacje turystyczne.

2. Do tworzenia i działania regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 1989 r. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86, z 1996 r. Nr 27, poz. 118, z 1997 r. Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z tym że:.

1. członkiem tych organizacji mogą być osoby fizyczne i osoby prawne, w szczególności podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2,

2. nadzór nad tymi organizacjami sprawuje minister właściwy do spraw turystyki,

3. organizacje te mogą prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji ich celów i w przedmiocie określonym w ich statutach.

3. Do zadań regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych należy:

1. promocja turystyczna obszaru ich działania,

2. wspomaganie funkcjonowania i rozwoju informacji turystycznej,

3. inicjowanie, opiniowanie i wspieranie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej,

4. współpraca z Polską Organizacją Turystyczną.

4. Minister właściwy do spraw turystyki może, w drodze rozporządzenia, przekazać nadzór nad regionalnymi organizacjami turystycznymi lub lokalnymi organizacjami turystycznymi właściwym wojewodom.

Specyfika

Podstawowa różnica LOT w stosunku do innych form polskich organizacji pozarządowych (przede wszystkim stowarzyszenia, związku stowarzyszeń i fundacji) to struktura członkowska która dopuszcza uczestnictwo osób fizycznych i prawnych na równych prawach jako członków zwyczajnych (posiadających prawo wybierania i bycia wybieranymi do władz), zachowując przy tym formułę otwartą (w każdej chwili każdy może wstąpić i wystąpić z LOT z zachowaniem warunków określonych statutem).

Organizacje zawodowe: Polskie Zrzeszenie Hoteli, Izba Gospodarcza Hotelarstwa Polskiego, Polska Izba Hotelarstwa

Polska Izba Turystyki Młodzieżowej- ( turystyka dzieci, młodzieży i ich rodziny)

Izba Gospodarcza „Uzdrowiska Polskie”

Społeczne organizacje turystyczne :

- PTTK - Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze

- PTSM - Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych

- PFCC - Polska Federacja Campngu i Carawan

- Inne (oddziaływujące na turystykę kwalifikowaną czynną): Aeroclub Polski, Automobilklub Polski, Polski Związek Alpinizmu, , ,Polski Związek Jeździecki, Polski Związek Kajakowy, Polski Związek Motorowy, Polski Związek Żeglarski, Liga Obrony Kraju, Akademicki Związek Sportowy…

- Organizacje wspierające rozwój turystyki ekologicznej i krajoznawstwa : Liga Ochrony Przyrody, Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej, Polski Związek Łowiecki, Polski Związek Wędkarski, Ludowe Zespoły Sportowe…

- Organizacje czuwające nad bezpieczeństwem turystów : Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

46.Informacja turystyczna w Polsce i jej zadania

Ośrodki IT (informacji turystycznej) realizując swoje zadania stosują różne środki techniczne

np. (za pomocą prasy, radia telewizji oraz filmu )rozpowszechniając informację o zaletach i wadach poszczególnych miejscowości turystycznych, kształtując w taki sposób przestrzenną strukturę ruchu turystycznego. Inicjują i wydają także różnego rodzaju materiały informacyjne , takie jak broszury, ulotki, foldery, prospekty, plakaty, mapy turystyczne. Inspirują i organizują wystawy, konkursy , pokazy oraz stoiska o tematyce turystycznej, popularyzujące mało znane miejscowości turystyczne.

Pojęcie informacji turystycznej rozumieć należy jako:

4. Uporządkowany zbiór danych służących organizatorom i konsumentom usług turystycznych.

5. System obejmujący sieć centrów i punktów informacji turystycznej.

6. Metodologię gromadzenia, przetworzenia, weryfikowania i udostępniania danych.

Wyróżnia się 3 podstawowe grupy informacji :

1. Informacja o walorach turystycznych

2. Informacja o produktach turystycznych

3. Informacja o zagospodarowaniu i usługach turystycznych.

W praktyce spotyka się 4 formy organizacyjne informacji turystycznej:

1. Samoobsługowe punkty informacyjne.

2. Punkty informacji turystycznej

3. Centra informacji Turystycznej

4. Organizacje turystyczne ( lokalne i regionalne).

Istnieje też Internetowy System Informacji Turystycznej i Promocji Polski ( ISIT ) stworzony przez POT, który działa zgodnie z założeniami polityki informacyjnej władz oraz standardami UE. Stworzony na nowoczesnej technologii internetowej w kilku językach. System ten funkcjonuje w dwóch płaszczyznach: prezentacyjnej i informacyjnej. W pierwszej można prześledzić co i gdzie Polska oferuje turyście, w drugiej można uzyskać informacje typu: jak dotrzeć do Polski ,jak się po niej poruszać i jak znaleźć odpowiedniego usługodawcę lub organizatora usług.

Reasumując: dobra informacja turystyczna wywiera wpływ na kształtowanie się wielkości oraz struktury rodzajowej, przestrzennej i czasowej ruchu turystycznego. Jest ważnym czynnikiem realizowania funkcji turystyki i narzędziem kształtowania polityki turystycznej państwa.

47.Organizacja imprez turystycznych

Impreza turystyczna - to co najmniej dwie usługi, tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną oraz jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad jedną dobę albo program przewiduje zmiany miejsca pobytu. Impreza turystyczna jest regulowana prawem w formie umowy.

Imprezy turystyczne dzielimy na:

- podstawowe rodzaje imprez: impreza krajowa, zagraniczna, wyjazdowa i przyjazdowa. Każda z nich dzieli się na własną i zleconą, a te z kolei na grupowe i indywidualne.

- specyficzne rodzaje imprez: imprezy fakultatywne, imprezy lokalne ( cykliczne), imprezy promocyjne ( study tour).

Tworzenie imprezy turystycznej składa się z 4 etapów:

Etap pierwszy - przygotowanie obejmuje programowanie, kalkulowanie, zamawianie świadczeń.

Etap drugi - to sprzedaż, która obejmuje: opracowanie koncepcji reklamy, przygotowanie komunikatów wprowadzających imprezę do sprzedaży, prowadzenie sprzedaży.

Etap trzeci - realizacja

Etap czwarty - rozliczenie

Programowanie imprezy turystycznej - jest najważniejszym zadaniem w całym procesie tworzenia produktu. Tworząc program imprezy turystycznej należy kierować się pewnymi zasadami, które można określić następująco:

1.Cel imprezy ( zależy od charakteru imprezy)

2.Program

3.Termin imprezy

4. Rodzaj transport

Zalecane zasady ustalania programu :

Imprezy pobytowe: ograniczony program, ale z możliwością skorzystania z dodatkowych atrakcji, imprez fakultatywnych

Imprezy objazdowe :

- nie planować zbyt wielu punktów programu,

- zwiedzanie nie powinno przekraczać 6 - 8 godz. - średnio zwiedzanie miasta z przewodnikiem trwa 3 - 4 godz. w jednej turze

- min. 1 h należy przeznaczyć na posiłki, -uwzględnić zróżnicowanie godzin otwarcia i wejścia na ostatnie zwiedzanie w różnych obiektach, -przerwa w trakcie jazdy autokarem nie powinna być krótsza niż 20-30 min.

- dobrze zaplanowany dzień imprezie objazdowej nie powinien być dłuższy niż 12 godzin - powinien być czas na zdjęcia i zakup pamiątek

Termin imprezy turystycznej:

- imprezy pobytowe organizowane w cyklu tygodniowym powinny zaczynać się w sobotę,

- termin turnusów powinien być dostosowany do terminów dni wolnych,

- imprezy powinny rozpoczynać się w terminach, które pozwolą wykorzystywać jak najwięcej dni wolnych ( poza wycieczkami szkolnymi ).

Planowanie transportu - opcje

1. Dojazd własny,

2. Dojazd zorganizowany,

3. Dojazd mieszany.

48. Wpływ atrakcji turystycznych w Polsce na rozwój turystyki

Jednym z najważniejszych elementów składowych systemu turystyki są atrakcje turystyczne. Są one głównym składnikiem całego systemu obok takich elementów jak transport, usługi turystyczne, informacja i kierowanie. Turyści są w centralnej części tego systemu.

Pojęcie „ atrakcje turystyczne `' nie można zdefiniować jednoznacznie. Jest wiele definicji różnych autorów : np.

1. to wszystkie zjawiska i przedmioty przyciągające turystów, obejmują nie tylko elementy i obiekty przyrody i kultury, ale także poziom cen, postawy ludności miejscowej wobec turystów, urządzenia turystyczne wraz z całą infrastrukturą techniczną, itd. (Richie, Jovicic)

2. Wg Dawidsona „ każdy walor (obiekt) przyrodniczy, dzieło człowieka, urządzenie lub impreza, które przyciągają gości w określone miejsce, może być „ atrakcją turystyczną”.

Atrakcje można dzielić na podstawowe (główny cel podróży) i drugorzędne ( po drodze). Inny podział dotyczy ich genezy ( naturalne, dzieła stworzone przez człowieka, imprezy).

Atrakcyjność turystyczna - przejawia się poprzez istnienie określonej cechy charakterystycznej, przyciągającej turystów w pewne tereny dzięki walorom krajobrazu naturalnego, klimatu, pomników historii, a także różnych interesujących obiektów zagospodarowania turystycznego. Termin ten posiada znaczenie względne, a to z powodu różnych warunków psychofizycznych jej odbiorców.

Atrakcyjność turystyczna regionu - oznacza stopień przyciągania przez dany region określonego rodzaju turystyki i jest związana z ilością występujących w nim obiektów i zjawisk, na które istnieje popyt danej formy ruchu turystycznego. W także i tym przypadku określa się, że jest to pojęcie o charakterze względnym, z uwagi na wielorakość form i rodzajów turystyki, co wskazuje na konieczność określenia , gdy mowa o atrakcyjności, dwojakiej formy turystyki się ona odnosi. Jeżeli natomiast jeden i ten sam obszar może być wykorzystywany dla różnych rodzajów turystyki, to można mówić o jego integralnej lub uniwersalnej atrakcyjności turystycznej( Jackowski, Wawrzyńska). Pojęcie atrakcyjności jest względne jeszcze w innym aspekcie. Otóż dla różnych grup socjotechnicznych, uprawiających tę samą formę turystyki , jeden i ten sam rejon (obiekt) może być w różnym stopniu interesujący. Atrakcyjność turystyczna jest pojęciem złożonym i należy ją rozpatrywać komleksowo. Decydują o niej bowiem walory turystyczne, dostępność komunikacyjna oraz podaż usług związanych z zagospodarowaniem obszarów odwiedzanych. Jest więc ona pojęciem integrującym elementy, które stanowią podstawę rozwoju ruchu turystycznego, to znaczy walory turystyczne z warunkami zaspokojenia potrzeb tego ruchu w postaci odpowiednio wykształconej infrastruktury turystycznej.

Atrakcje turystyczne odgrywają ogromną rolę w kształtowaniu geografii ruchu turystycznego, umożliwiają identyfikacje miejscowości i regionów, określają ich tożsamość, wizerunek( (image) . Jedno jest tylko pewne : bez atrakcji turystycznych nie byłoby turystyki i bez turystyki nie byłoby atrakcji turystycznych. Atrakcje są podstawowym magnesem przyciągającym klienta do celu podróży.

49. Działalność internetowych biur podróży

Nikt w branży turystycznej nie ma już chyba wątpliwości, że Internet stał się ważnym elementem skutecznego i efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem turystycznym. Dzisiaj trudno wskazać biura podróży, które w jakikolwiek sposób nie wykorzystują sieci internetowej w swojej codziennej działalności.

Zalety internetowych biur podróży to:

- możliwość zmniejszenia kosztów (np. zmniejszenie liczby drukowanych katalogów na rzecz umieszczenia pełnej oferty na stronach WWW) - zwiększenie poziomu zadowolenia klientów (np. dostęp do oferty 24h,) - możliwość bezpośredniego kontaktu, bez konieczności odwiedzania biura, czy powiadomienia o atrakcyjnych oferta za pośrednictwem poczty), - rozszerzenie zasięgu działania (obecność w Internecie i prezentowanie  pełnej oferty na stronach internetowych nie wymaga otwierania dodatkowych oddziałów biura), - spadek znaczenia odległości jako przeszkody w nawiązywaniu transakcji handlowych (dla biur w pełni wykorzystujących potencjał Internetu, bez znaczenia jest fakt, że potencjalny klient znajduje się daleko od siedziby biura), - możliwość oferowania nowych rodzajów usług (udostępnienie odpowiednich aplikacji przez strony trzecie np. tanie linie lotnicze, sieci hotelowe).  - globalny zasięg, a więc w zasadzie brak jakichkolwiek ograniczeń terytorialnych w dostępie do potencjalnego klienta; - nieograniczony w czasie dostęp do zbiorów i baz danych on-line, czyli udostępnianie swojej oferty bez względu na porę dnia; -monitorowania poczynań konkurencji; - możliwość komercyjnego udostępniania wybranych informacji, co może stanowić dodatkowe źródło przychodu; - możliwość natychmiastowego zbierania danych od  klientów i o klientach i transmitowania informacji zarówno wewnątrz, jak i poza przedsiębiorstwo, w dalszej kolejności możliwość budowania historii kontaktów, segmentacji klientów, programów lojalnościowych itp.; - możliwość realizacji płatności w czasie rzeczywistym.

Cel internetowych biur podróży

- wzrost przychodów, - wzrost liczby obsłużonych klientów, - wzrost liczby sprzedanych ofert itp

Analizując rozwój biur podróży pod kątem tejże aktywności można wskazać trzy główne poziomy/fazy.
Faza  pierwsza charakteryzuje się wykorzystaniem stron WWW głównie do celów informacyjnych. Jest to poziom podstawowy, w którym Internet nie stanowi ważnego aspektu w zarządzaniu przedsiębiorstwem turystycznym. Faza druga to wprowadzenie na strony WWW elementów interaktywności umożliwiając w ten sposób kontakt klienta z biurem poprzez aktywne wykorzystywanie i udostępnianie formularza zapytań, komunikatorów lub telefonii internetowej. Fazę trzecią cechuje udostępnianie klientom pełnego zakresu usług za pośrednictwem stron WWW. Najczęściej związane jest to ze strategicznym wykorzystaniem Internetu w działalności biura. Jest to najwyższy poziom zastosowania Internetu w biurach podróży.

W Polsce notuje się stały i szybki wzrost użytkowników Internetu. Coraz częściej również pasażerowie - klienci biur podróży dokonują rezerwacji samodzielnie, poprzez strony Internetowe.

50. Motywy uczestnictwa w aktywności ruchowej

1.zdrowotny - działanie prewencyjne, rehabilitacyjne lub rekreacyjne

2.utylitarny (użyteczność) - przydatność do pracy oraz forma odnowy sił po jej wykonaniu (regeneracja sił)

3.estetyczny - harmonia ciała

4.hedonistyczny - przyjemność związana z rekreacją

5.agonistyczny - rywalizacja sportowa, sport wyczynowy




---