Lekcja 4

Paleta narzędzi

Paleta narzędziowa ArchiCADa zawiera wiele wyspecjalizowanych narzędzi. Narzędzia te są używane na prawie każdym etapie tworzenia projektów. Niektóre podobne są do tradycyjnych narzędzi kreślarskich, inne dostarczają możliwości daleko większych Kiedy zapoznasz się już z ArchiCADem, staną się one naturalnym uzupełnieniem Twoich umiejętności projektowych i kreślarskich. Ponieważ większość ustawień jest podobna dla różnych narzędzi, są one omówione raz, z podaniem odpowiednich odniesień w następnych częściach.

W standardowej Palecie narzędziowej wszystkie narzędzia i ich dodatkowe typy są zgrupowane pod pojedynczymi ikonami, a specyficzne narzędzia pojawiają się po rozwinięciu podstawowej ikony. Aby zobaczyć wszystkie dostępne narzędzia wejdź do menu Okna i wybierz Palety /Kształty palet... a następnie wybierz rozszerzoną wersję widoku palety.

Dostępność narzędzi

W zależności od tego, które z okien jest aktywne, wszystkie , żadne, lub tylko część narzędzi jest dostępna:

• podczas pracy na arkuszu rzutu wszystkie narzędzia są dostępne;

• podczas pracy w oknie Przekroju/Elewacji, narzędzia Kot wysokościowych, Stref, Przekroju/Elewacji oraz Kamer są niedostępne. Narzędzia konstrukcyjne mogą być używane tylko do edycji elementów, ale nie do tworzenia elementów nowych;

• w oknach obiektów bibliotecznych okno Symbol 2D posiada aktywne narzędzia wyboru i rysowania 2D (łącznie z narzędziem tekstu);

• podczas wyświetlania okna 3D dostępne są tylko narzędzia wyboru i konstrukcji;

• podczas wyświetlania listy powierzchni i obrazka modelu dostępne jest tylko narzędzie wyboru obszaru do kopiowania zawartości okien, paleta narzędziowa jest automatycznie ukrywana podczas uaktywniania tych typów okien.

Uaktywnianie narzędzi

Istnieje kilka sposobów wyboru narzędzia:

• Kliknij jego znaczek w palecie narzędziowej.

• Naciśnij klawisz “w górę” lub “w dół” (strzałki) na klawiaturze, aby poruszyć się między znaczkami narzędzi.

• Naciśnij klawisz “w prawo”, aby zmienić aktywne narzędzie na Strzałkę. Jest to wygodne kiedy chcesz przeciągnąć lub rozciągnąć element, a następnie powrócić do rysowania.

• Kliknij w istniejący element przy wciśniętym klawiszu Opcja (Option) (Macintosh) lub Alt (Windows) w celu wybrania narzędzia, które utworzyło ten element. Takie działanie wprowadza dodatkowo parametry elementu jako parametry domyślne do późniejszego użycia (patrz Przenoszenie parametrów w dalszym ciągu tego rozdziału).

Każde z narzędzi ArchiCADa będzie omówione w oddzielnej części tego rozdziału. Wstępna część rozdziału omawia w sposób ogólny okna dialogowe, ustawienia narzędzi i techniki odnoszące się do wszystkich narzędzi..

Okna dialogowe parametrów narzędzi

Każde z narzędzi używa parametrów definiujących zachowanie i wygląd elementów, jakie tworzy. Parametry te są zmieniane w odpowiednich oknach dialogowych. Okna dialogowe mają wygląd zmieniający się w zależności od tego, jaki parametr elementu modyfikujesz. Wszystkie zawierają wiele niezbędnych funkcji modyfikujących odpowiednie parametry elementów.

Przy pomocy okien dialogowych możesz:

• Wybrać standardowe ustawienia dla kolejnych elementów (jeżeli okno dialogowe było otwarte, gdy żaden element nie był zaznaczony); lub:

• Zmienić ustawienia istniejących elementów, jeżeli były one zaznaczone, gdy okno dialogowe było otwierane.

Otwieranie okien dialogowych

Istnieje kilka sposobów otwierania okien ustawień narzędzi:

• Kliknij dwa razy w symbol tego narzędzia;

• Naciśnij klawisz „w lewo” (strzałka) na klawiaturze;

• Kliknij w odpowiedni obiekt na palecie Info;

• Kliknij element prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Parametry elementu (tylko Windows).

Domyślne ustawienia narzędzi

Kiedy wybierzesz narzędzie i zaczniesz rysować, tworzone elementy będą posiadały cechy charakterystyczne, aktualnie ustawione dla tego narzędzia. ArchiCADa wprowadza te standardowe wartości w chwili pierwszego użycia narzędzia.

Możesz zajrzeć do bieżących ustawień każdego narzędzia otwierając okno dialogowe ustawień, gdy żaden element nie jest zaznaczony. Kiedy przeglądasz ustawienia domyślne, słowo „Domyślne” jest wyświetlone w prawym górnym rogu okna dialogowego ustawień. Kiedy zmienisz ustawienia domyślne narzędzia, nowe wartości będą użyte dla elementów nim rysowanych po wprowadzeniu zmian.

Wszystkie ustawienia zachowane są w dokumencie projektu. Przy ponownym jego otwarciu używane będą ostatnio ustawione wartości, byś mógł kontynuować pracę w tym samym środowisku co poprzednio.

Dodatkowo ustawienia są zachowane w pliku preferencji za każdym razem, kiedy kończysz pracę w programie. Przy kolejnym otwarciu ArchiCADa bez otwarcia konkretnego dokumentu pokaże się pusty arkusz, a ostatnie ustawienia będą użyte jako domyślne.

Kiedy ArchiCAD zostanie otwarty po raz pierwszy po instalacji lub jeżeli brakuje pliku Preferencje, we wszystkich oknach dialogowych zostaną przywrócone ustawienia fabryczne. Dają one zadowalające rezultaty przy dowolnym działaniu w fazie nauki posługiwania się ArchiCADem. Aby je przywrócić, trzymaj wciśnięty klawisz Opcja (Option) (Macintosh) lub Alt (Windows) i z menu Plik wybierz polecenie Nowy/Parametry domyślne.

 

Ustawienia dla istniejących elementów

Wartości ustawień dla każdego elementu są zawsze dostępne do przeglądania i modyfikacji. Aby obejrzeć ustawienia elementu zaznacz element i otwórz okno dialogowe związanego z nim narzędzia. Pokazane zostaną ustawienia tego właśnie elementu.

Efekty zmian wartości w oknie dialogowym ustawień narzędzia zależą od ilości aktualnie zaznaczonych elementów:

• Jeżeli żaden element nie jest zaznaczony, w oknie dialogowym narzędzia pokazane są wartości domyślne, a słowo “Domyślne” jest wyświetlone w jej prawym górnym rogu. Wartości te mogą być zmieniane, stając się nowymi wartościami domyślnymi dla tego narzędzia.

• Jeżeli zaznaczony jest pojedynczy element, zmiany dotyczą tego elementu, a wartości domyślne nie zmieniają się.

• Przy zaznaczonych wielu elementach, stosowane są następujące reguły:

1) Ilość zaznaczonych elementów jest pokazana w prawym górnym rogu okna dialogowego.

2) Zmiany dotyczą tylko tych zaznaczonych elementów, które są tego samego typu co aktywne narzędzie. Oznacza to na przykład, że kolor pióra rysującego linie nie może być zmieniony w oknie dialogowym ustawień stropu. Warstwa i kolor pióra elementów różnych typów mogą być zmienione w odpowiednim oknie dialogowym.

3) Jeżeli zaznaczone elementy nie są jednakowe, pokazane są ustawienia ostatniego zaznaczanego elementu. Jeżeli narysujesz prostokąt narzędziem Strzałka, możesz przejrzeć ustawienia jednego elementu odznaczając go i ponownie zaznaczając przed otwarciem okna dialogowego ustawień.

4) Tylko zmienione wartości stosują się do zaznaczonej grupy. Musisz zaznaczyć i zmienić każdą daną aby zmodyfikować zaznaczoną grupę, nawet jeżeli w oknie dialogowym wyświetlona jest prawidłowa wartość. Oznacza to, że musisz zaznaczyć i ponownie wpisać te same liczby.

Zmiana zaznaczonych elementów przez okna dialogowe ustawień nie zmieni wartości domyślnych używanych dla narzędzi. Po odznaczeniu wszystkich elementów i ponownym otwarciu okien dialogowych, zobaczysz, że poprzednio ustawione wartości domyślne nie zmieniły się.

Zaznaczony element lub elementy będą zmienione jednocześnie na arkuszu rzutu, w oknie 3D i zestawieniu materiałów.

Przenoszenie parametrów

ArchiCAD pozwala na wybór ustawień jednego elementu konstrukcyjnego i przeniesienie ich do następnego elementu przy pomocy dwóch skrótów klawiaturowych. Ta możliwość ułatwia modyfikowanie ustawień domyślnych lub ustawień istniejącego elementu bez konieczności wybierania narzędzi i otwierania okien dialogowych.

Przejmowanie ustawień z istniejących elementów:

• Naciśnij klawisz Opcja (Option) (Macintosh) lub Alt (Windows) na klawiaturze i jednocześnie kliknij w element. Parametry elementu staną się domyślnymi parametrami narzędzia (możesz to sprawdzić w oknie dialogowym jego parametrów).

• Parametry zostaną załadowane a narzędzie będzie narzędziem aktywnym. Następnym kliknięciem możesz zacząć rysowanie nowego elementu o identycznych parametrach.

Właściwość ta pozwala na dużą oszczędność czasu gdy projekt zawiera już sporo elementów. Zamiast ciągle otwierać okno parametrów i zmieniać je — sam projekt może być użyty jako graficzna biblioteka elementów, które mogą być klonowane za pomocą tej prostej techniki.

Przekazanie ustawień domyślnych:

Kombinacja Opcja-Polecenie (Mac)/Alt-Control (Windows) kliknięcie powoduje przekazanie domyślnych parametrów elementowi, w który kliknięto.

W przypadku nakładania się elementów różnych typów, możesz sprawdzić na palecie info, który element został wybrany.

 

Pola tekstowe i numeryczne

Wartości w tych polach mogą być wprowadzane lub zmieniane myszką i przy użyciu klawiatury. ArchiCAD sprawdza poprawność wprowadzanych danych. Kiedy popełnisz błąd (na przykład ujemna wysokość ściany), komputer ostrzeże Cię przy opuszczaniu pola, w którym wpisano błędny parametr.

Wartości powiązane, jak wysokość nadproża i parapetu lub nawet symbole graficzne, jak np. podgląd obiektu, są uaktualniane równocześnie. Kiedy jeden element zostaje zmieniony, drugi jest dopasowywany. Uaktualnienie następuje w około sekundę po zrobieniu zmiany, kiedy opuszczasz pole wartości lub naciskasz przycisk OK.

Oprócz możliwości zaznaczania zawartości części lub całości pola przy użyciu myszki, możesz też użyć klawisza Tab do zaznaczenia zawartości kolejnych pól w oknie dialogowym.

Skróty klawiaturowe poleceń Wytnij, Kopiuj, Wklej i Wymaż działają również na zaznaczoną zawartość zmiennych pól wartości.

Typowe elementy ustawień narzędzi

Okna dialogowe parametrów różnych narzędzi mają wiele wspólnych funkcji. Funkcje te zaprezentujemy łącznie. Jedynie różnice i specyficzne ustawienia będą opisane w częściach poświęconych poszczególnym narzędziom.

Wiele ustawień narzędzi zawartych w oknach dialogowych wyświetlanych jest w zależności od wybranego atrybutu (Parametry, Arkusz rzutu, Model, Lista).

Główne elementy kontrolne i atrybuty

Główne ustawienia narzędzi są wyświetlane zawsze w oknach dialogowych, także w wypadku zmiany wybranego atrybutu. Zawierają dane geometryczne, wartości wysokościowe, podgląd obiektu bibliotecznego, ustawienia warstw a także przyciski OK i Poniechaj, pozwalające na zatwierdzenie lub anulowanie wprowadzanych zmian.

Pole wartości wysokości

Pola wymiarów pionowych, w połączeniu z poleceniem Kondygnacje z menu Opcje, określają strukturę projektu w pionie.

Ustawienia kondygnacji określają jedną lub więcej płaszczyzn odniesienia dla elementów projektu. Pola wymiarów pionowych określają wzniesienie elementu w stosunku do bieżącego piętra, do kondygnacji “0”, zera projektu lub innego elementu.

Wybranie ikony Ciężkości wskazuje, czy nowe elementy konstrukcyjne mają być umiejscawiane na powierzchni elementów, na które są wstawiane.

Pola „do kondygnacji n” i „do zera projektu” są ze sobą powiązane; jeżeli zmienisz jedno z nich, drugie zostanie dopasowane automatycznie.

Ciężkość

Ściany, Słupy, Obiekty i Lampy mogą być umiejscawiane w relacji do aktualnego zera projektu, ale także do wysokości stropu lub dachu pod nimi.

Metody konstrukcji

Większość narzędzi posiada swoje specyficzne metody konstrukcji wybierane z palety info lub ustawiane w oknie dialogowym. 

Pole podglądu

Elementy biblioteczne (Drzwi, Okna, Obiekt, Lampy i Strefy) mogą być podglądane w głównych oknach dialogowych ustawień narzędzi w odpowiednich polach okien.

Po prawej stronie okna dialogowego wyświetlony jest symbol 2D, widok z ukrytymi liniami, aksonometria, widok 3D cieniowany, obrazek elementu lub notatki dotyczące aktualnie wybranego lub elementu ostatnio wstawianego (domyślnego).

Po prawej stronie, obok pola podglądu umieszczone są dwa przyciski umożliwiające obracanie symbolu 2Dlub widoku 3D, a przycisk poniżej otwiera rozwijalne menu podglądu.

Użyj rozwijalnego menu podglądu aby wyświetlić widok 3D, podgląd obrazka lub notes.

Obrys na pozostałych kondygnacjach

Wyświetlanie Obiektów, Lamp, Stropów, Dachów i Siatek na innych kondygnacjach jest kontrolowane poprzez trzy okienka kontrolne, pozwalające na wyświetlanie obrysów tych elementów na wszystkich kondygnacjach, na kondygnacji powyżej i na kondygnacji poniżej. Możesz wybrać rodzaj linii użytej do tworzenia obrysu przy pomocy polecenia Opcje/Preferencje/Odległe elementy.

Możesz edytować element na jego własnej kondygnacji i na kondygnacjach pozostałych, na których widoczny jest jego obrys.

Opcje te mogą być włączone lub wyłączone dla poszczególnych elementów lub ustawione wspólnie jako domyślne dla wszystkich.

Rozwijalne menu wyboru warstwy

Element wstawiany w ArchiCADzie musi być umieszczony na jednej z dostępnych warstw. Wybór warstwy następuje poprzez rozwijane menu zawierające nazwy warstw. Warstwy są wypisane alfabetycznie, za wyjątkiem pierwszej, o nazwie Warstwa ArchiCADa.

Dowolny element może być umieszczony na dowolnej warstwie, za wyjątkiem drzwi i okien, które są umieszczane na warstwach, na których leżą ściany, w których te elementy są osadzone.

Widoczne warstwy są oznaczone ikoną przedstawiającą otwarte oko, ukryte ikoną przedstawiającą zamknięte. Symbol kłódki przed nazwą warstwy informuje o zablokowaniu warstwy w celu zabezpieczenia jej zawartości przed modyfikacją.

Mogą być wybierane także niewidoczne warstwy. Jednakże, jeśli zaczniesz rysować na niewidocznej warstwie wyświetli się komunikat ostrzegający, że domyślna warstwa dla danego narzędzia jest ukryta. Będziesz mógł wyświetlić ukrytą warstwę, poniechać rysowania elementu lub wywołać okno dialogowe ustawień elementu.

Zablokowane warstwy nie mogą być zmieniane. W rozwijanym menu ich nazwy są nieaktywne. Oczywiście możesz zablokować wyświetlanie zablokowanych warstw przy pomocy odznaczenia odpowiedniej opcji w oknie dialogowym Opcje/Ustawienia/Różne.

Przyciski OK i Poniechaj

Kliknięcie OK oznacza akceptację wszystkich przeprowadzonych zmian. Kliknięcie Poniechaj oznacza pominięcie wszystkich zmian przeprowadzonych w oknie dialogowym.

Parametry

Typ okna dialogowego ustawień elementów bibliotecznych zawiera przycisk umożliwiający dostęp do parametrów mających wpływ na wygląd i zachowanie elementu.

Atrybuty na rzucie i przekroju

Paleta i pole kolorów piór

Ten element sterowania jest wspólny dla wszystkich narzędzi. Potrzebują one najczęściej dwóch lub więcej takich palet. Po lewej stronie można ustawić wartość numeru pióra (od 1 do 99), kliknięcie z prawej strony otwiera paletę dostępnych kolorów.

Pomiędzy kolorem pióra a jego numerem pokazana jest przybliżona grubość pióra.

Numer będzie automatycznie zmieniany w czasie przesuwania znacznika na palecie.

Paleta jest siatką 10 x 10 kolorów piór. Numery odnoszą się do palety w prosty sposób: 23 oznacza dwa pełne rzędy i trzecie pole w rzędzie następnym.

Pióro 100 w dolnym prawym rogu palety jest używane tylko jako tło wypełnień. W każdym innym przypadku jest ono niedostępne.

 

Typ i nazwa linii

Ten element kontrolny jest wspólny dla większości narzędzi. Wiele z nich wymaga podania kilku typów linii dla poszczególnych komponentów.

Standardowe, wbudowane typy linii, mogą być wybierane za pomocą rozwijalnej palety. Możesz także stworzyć swoje własne wzory linii poleceniem Opcje/Wzory linii.

Paleta i nazwy wzorków wypełnienia

Ten element sterowania jest używany przez narzędzia Ściana, Słup, Strop, Połać dachowa, Wypełnienie , Powierzchnia i narzędzia typu element biblioteczny. Pracuje on w ten sam sposób, co otwierana paleta kolorów piór.

Wzory wypełnień ułożone są alfabetycznie. W odróżnieniu do zmiennego pola numeru pióra, nazwa wzoru wypełnienia jest polem stałym, wyświetlającym nazwy w czasie przewijania palety.

Zestaw rodzajów wypełnień nie jest jednakowy dla ścian i obszarów.

Dla ścian, stropów i dachów, poza wzorami wypełnień, paleta pokazuje w dolnych rzędach dostępne rodzaje struktur warstwowych. Mogą one być wybierane w ten sam sposób, co zwykłe wypełnienia.

Wypełnienia ścian są widoczne na rzucie i w przekrojach. Wzorki wypełnienia stropów i połaci dachowych pojawiają się jedynie na widocznych płaszczyznach w przekrojach.

Atrybuty modelu

Elementy kontrolne atrybutów modelu są podobne we wszystkich narzędziach konstrukcyjnych. Większość opcji zostanie opisana poniżej, ale przeczytaj także indywidualny opis narzędzi, gdzie znajdziesz więcej specyficznych informacji.

Pola materiałów

Te elementy sterowania są dostępne dla wszystkich narzędzi konstrukcyjnych 3D. Niektóre z nich, jak Ściana czy Strop, posiadają kilka pól materiałowych dla różnych powierzchni. Aby wybrać materiał dla powierzchni oznaczonej symbolem po lewej stronie, kliknij i przewiń menu do właściwej nazwy materiału.

Materiały wykańczające powierzchnię mogą być wybierane oddzielnie w przypadku konieczności ich zróżnicowania lub wybierane wspólnie po zaznaczeniu symbolu łańcucha.

Kolory powierzchni są pokazane w kwadracikach próbek wraz z wzorkiem 3D teksturą (jeśli jest) przypisaną do materiału.

Lista materiałów jest ułożona alfabetycznie, z wyjątkiem pierwszej pozycji STANDARD. Wybór tej pozycji dla jakiejkolwiek powierzchni spowoduje, że w obrazie 3D będzie użyty kolor pióra przyporządkowany elementowi.

Elementy biblioteczne mogą mieć dodatkowe ustawienia materiałów dołączone na liście parametrów.

Przycięcie połacią dachową

Jeśli dowolny z elementów (Ściana, Strop, Obiekt biblioteczny) został przycięty dachem za pomocą polecenia Przytnij połacią dachową, w oknie dialogowym pojawia się przycisk, pozwalający odwołać docinanie i przywracający oryginalny stan elementu.

Atrybuty zliczania

Atrybuty zliczania są wspólnym elementem kontrolnym dla wszystkich elementów konstrukcji oraz Wypełnienia i Strefy, czyli dla wszystkich elementów, które mogą być zliczane.

Pole identyfikatora (ID)

Możesz w nim określić specjalny, unikalny identyfikator elementu, który może być ujęty w obliczeniach ilościowych. Będzie on również umieszczony w opisie GDL.

Tekst w tym polu nie może przekroczyć 15 znaków, przy czym można użyć dowolnych znaków.

Jeżeli wśród 15 znaków znajdzie się cyfra oraz opcja menu Opcje/Preferencje/Różne Auto ID dodawanie jest aktywna, każdy nowy element będzie posiadał swój unikalny kolejny ID.

Jeżeli elementy będą powielane lub powtarzane, identyfikator kopii będzie taki sam jak oryginału.

Jeżeli będziesz wklejał elementy do projektu, może zdarzyć się konflikt identyfikatorów. ArchiCAD nie wyklucza konfliktów identyfikatorów automatycznie. Określanie różnych identyfikatorów dla różnych elementów należy do użytkownika.

Wszystkie elementy konstrukcyjne posiadają własne wewnętrzne ID, tworzone automatycznie, zachowywane przez cały czas istnienia projektu. Identyfikator ten może być wykorzystywany w etykietach lub listach.

 

Właściwości

Ustawienia zawierają komponenty i opisy. Elementy konstrukcyjne mogą być zbudowane z kilku komponentów takich jak cegły, izolacja, zaprawa, które są wypisywane wg. kodu, nazwy, ilości i jednostek. Opisy zawierają dodatkowe informacje o elementach, np. czas wykonania, dokładność wykonania, powierzchnia potrzebna na składowanie.

Istnieją dwa sposoby dołączania komponentów i opisów: poprzez Kryteria oraz przez dołączenie. Możesz dołączać kombinacje warunków takich jak wypełnienie, kolor pióra czy typ elementu.

Aby to uczynić dołącz Kryteria przez wybranie pierwszego okrągłego włącznika.

Możesz jednak potrzebować dołączyć dodatkowe informacje (np. wzmocnienia konstrukcyjne) do wybranych elementów lub by tworzyć powiązania, które odbiegają od standardowo utworzonych. W takim wypadku, kliknij przycisk Przypisanie.

Aby połączyć właściwości i kryteria przyciśnij Kryteria i Kryteria i przypisanie.

Jeśli planujesz tworzyć podziały, zacznij od zdefiniowania ich bezpośrednio w oknie dialogowym przez kliknięcie przycisku Przypisz cechy. Nazwa kryteriów lub przypisania będzie wyświetlona pod tym przyciskiem. Możesz zdjąć obecne przypisanie za pomocą przycisku Odłącz.

Wybranie tylko Kryteriów powoduje dezaktywację tych dwu przycisków.

Edycja atrybutów narzędzia

Atrybuty są ogólnymi parametrami warstw, kolorów piór, materiałów powierzchni, wzorów wypełnienia itp., które mogą być wykorzystane przez narzędzia. Zestawy atrybutów można zmieniać; ich aktualne ustawienia pokazują palety i listy w oknach dialogowych ustawień narzędzi.

Zmiany atrybutów (np. zmiana koloru przypisanego określonemu numerowi pióra) dotyczą każdego elementu używającego tego atrybutu (inaczej niż w przypadku ustawień narzędzi, zmieniających jedynie charakterystykę pojedynczego elementu).

Przykładem może być chęć zmiany koloru wszystkich linii na czerwony. Jedną z możliwości jest zaznaczenie ich wszystkich i zmiana przypisanego koloru pióra w oknie dialogowym ustawień linii po kolei na wszystkich piętrach. Druga możliwość to po prostu zmiana koloru pióra, które było dotychczas czerwone.

Generalne zmiany atrybutów takich jak kolor pióra nie będą dawały efektu w przypadku kopiowania elementów z jednego projektu na drugi. Może to być ważne w przypadku pracy w grupie.

Narzędzie Strzałka

Narzędzie Strzałka jest używane do kilku ważnych czynności:

• Zaznaczanie i odznaczanie elementów konstrukcyjnych,

• Rozciąganie i przesuwanie elementów konstrukcyjnych.

Ponieważ narzędzie Strzałka może jednocześnie zaznaczać i zmieniać element, jego użycie jest często najłatwiejszą i najszybszą metodą zmieniania elementów w projekcie.

Sposoby używania narzędzia Strzałka

Zaznaczanie elementów

Przesuń strzałkę w pobliże narożnika lub krawędzi dowolnego elementu konstrukcyjnego i kliknij. Wokół wybranego elementu pojawią się punkty aktywne oznaczające, że został on zaznaczony.

Możesz także kliknąć i przeciągnąć strzałkę rysując prostokąt wokół elementów, jakie chcesz zaznaczyć .

Każdy element posiadający węzeł wewnątrz prostokąta zostanie zaznaczony, a punkty aktywne elementu zostaną oznaczone dużymi kropkami. W ten sposób możesz szybko zaznaczyć serię różnych elementów konstrukcyjnych, a następnie odznaczyć niepożądane elementy klikając w nie.

Ściany, Linie i łuki będą zaznaczone, jeśli prostokąt zaznaczania przetnie ich linie odniesienia.

 

Kiedy kilka elementów nakłada się na siebie, kolejne kliknięcia z kursorem Fajka będą zaznaczały kolejne elementy. Paleta Info podaje informację o aktualnie zaznaczonym obiekcie.

W oknie 3D możliwe jest także wybieranie elementów przez proste klikanie na jednej z powierzchni elementu.

Usuwanie zaznaczenia elementów

Aby usunąć zaznaczenie z jednego lub więcej elementów, kliknij lub narysuj prostokąt zaznaczenia wokół wybranych elementów narzędziem Strzałka, przyciskając klawisz Podnośnik (Shift). W ten sposób może zostać odznaczona dowolna liczba elementów, pojedynczo lub jako grupa.

Kliknij dowolnym narzędziem (także Strzałką) w pustą część arkusza, jeżeli zamierzasz zlikwidować zaznaczenie.

Rozciąganie i zmniejszanie elementów

Po zaznaczeniu linii lub ściany przesuń strzałkę kursora do punktu końcowego elementu lub linii odniesienia. Kliknij, a następnie przeciągnij strzałkę kursora. Ściana lub linia rozciągnie się lub skurczy.

1) Kliknij w punkt końcowy ściany.

2) Rozciągnij i przesuń ścianę przeciągając kursor na nowe miejsce.

3) Ściana rozciągnie się i obróci, aby kończyć się we wskazanym punkcie.

Możesz rozciągać więcej niż jedną zaznaczoną ścianę lub linię jednocześnie, jeżeli klikniesz i przeciągniesz ich punkt wspólny.

Obiekty i Lampy mogą być rozciągane po wybraniu i przesunięciu ich punktów aktywnych.

Aby rozciągnąć obiekt: zaznacz go i spróbuj wybrać jeden z jego węzłów, a by graficznie zmienić jego kształt i wielkość. Jest to możliwe, gdy punkt aktywny został odpowiednio zdefiniowany (to znaczy gdy odległość między punktami aktywnymi jest identyczna z wielkością nominalną obiektu).

Przesuwanie elementów

Aby przesunąć element kliknij w węzeł lub krawędź zaznaczonego elementu. Kiedy przesuniesz strzałkę kursora, element zostanie przeciągnięty o wektor wskazany przez kursor.

Ta funkcja działa również w przypadku zaznaczenia jednocześnie kilku elementów. Wszystkie one zostaną przeciągnięte wzdłuż tego samego wektora.

Skrót klawiaturowy narzędzia Strzałka

Naciśnięcie klawisza „w prawo” zamienia ostatnio używane narzędzie na Strzałkę i odwrotnie. Ten skrót pozwala na szybki dostęp do narzędzia Strzałka i dokonanie zmian, a następnie powrót do aktualnie używanego narzędzia.

Narzędzie Obszar zaznaczania

Narzędzie Obszar zaznaczania jest używane do definiowania obszarów do zmian i wizualizacji. Możliwości tego narzędzia pokrywają się z możliwościami Strzałki i są szczególnie użyteczne przy zaznaczaniu grup elementów ArchiCADa.

Metody konstrukcyjne

Narzędzie Prostokąt zaznaczania posiada dwie metody konstrukcyjne podczas pracy na arkuszu rzutu, dostępne w palecie Info.

• Metoda Jedno piętro pozwala na zmienianie elementów na piętrze, na którym aktualnie pracujesz.

• Metoda Wszystkie piętra pozwala na zmienianie elementów jednocześnie na wszystkich piętrach projektu.

Rysowanie obszarów zaznaczania

Aby użyć narzędzia Obszar zaznaczania dla zaznaczania i zmian musisz wpierw określić obszar zaznaczenia w kształcie prostokąta lub wieloboku, wybierając jedną z metod geometrii.

Dostępne są wszystkie pomoce konstrukcyjne, łącznie z wpisywaniem wartości numerycznych i modyfikatorów rysowania.

Jeżeli zaczniesz rysować prostokąt w niezamierzonym miejscu, możesz go skończyć i zacząć ponownie lub kliknąć w przycisk Poniechaj i zacząć jeszcze raz.

• Jeśli klikniesz w węzeł lub krawędź wewnątrz obszaru zaznaczenia kursor przyjmie kształt Fajka lub Mercedes. Jeśli potem przesuniesz kursor, obszar zaznaczenia przesunie się wraz ze wszystkimi zawartymi w nim krawędziami.

• Jeśli klikniesz wewnątrz obszaru zaznaczenia nie trafiając w żadną krawędź czy węzeł, kursor przyjmie kształt Trójzęba. W tym przypadku przesunięcie kursora przesunie tylko obszar zaznaczenia, pozostawiając wszystkie obejmowane elementy bez zmian.

Metody geometrii

Podczas edycji arkuszu rzutu lub w oknie przekroju/elewacji Na palecie Info pod odpowiednimi piktogramami dostępne są trzy kształty Obszarów zaznaczania.

Metoda wieloboku definiuje obszar zaznaczenia za pomocą dowolnej liczby punktów. Rysujesz pojedyncze linie zarysu. Zakończenie jednej linii zaczyna równocześnie drugą.

Możesz zakończyć rysowanie wielobocznego obszaru zaznaczenia przez:

• podwójne kliknięcie ostatniego punktu,

• kliknięcie OK na palecie kontrolnej,

• rysując ostatni punkt nad pierwszym i przez kliknięcie gdy pokaże się kursor Młotek.

Kiedy obszar zaznaczenia jest skończony, pojawia się on jako kontur rysowany linią przerywaną.

Metoda prostokąta definiuje prostokąt zaznaczenia, którego boki są równoległe do linii siatki. Po pierwszym kliknięciu pojawia się rozciągliwa linia, która podąża za kursorem i pozwala widzieć obszar zaznaczenia. Po drugim kliknięciu w przeciwległy wierzchołek prostokąt zaznaczenia pojawi się jako kontur rysowany linią przerywaną.

Metoda obróconego prostokąta pozwala na zdefiniowanie obszaru zaznaczenia jak o prostokąta pod dowolnym kątem. Używając tej metody wpierw rysujesz dwoma kliknięciami bok prostokąta, potem trzecim określasz długość prostopadłych boków. Prostokąt zaznaczenia pojawi się jako kontur rysowany linią przerywaną.

W oknie 3D narzędzie obszaru wybrania posiada cztery metody geometryczne. Pierwsze trzy stanowią rozszerzenie metod: wielobocznej, prostokątnej i obróconej prostokątnej. Najpierw definiujemy podstawę zaznaczenia podobnie jak na arkuszu rzutu, następnie definiujemy wysokość wybranego obszaru. Osie współrzędnych są stale obecne na ekranie.

Czwarta metoda geometryczna pozwala na narysowanie dwuwymiarowego obszaru zaznaczenia w celu kopiowania/przeciągnięcia elementów z okna 3D jak o obrazka.

Kryteria zaznaczenia

Zaznaczenie stworzone za pomocą narzędzia Obszar zaznaczenia musi spełniać kryteria w zależności od tego, co masz zamiar robić z zaznaczonymi elementami oraz w jakim oknie pracujesz.

W oknie arkuszu rzutu:

• Jeśli chcesz wycinać, kopiować, wymazywać, tworzyć odbicie lustrzane, obracać czy powielać elementy, to by zostać zaznacz one muszą one mieć co najmniej jeden węzeł wewnątrz obszaru zaznaczania. Operacje zmian dotyczą całego elementu.

• Jeśli chcesz rozciągać lub ściskać elementy , to obszar zaznaczenia powinien zawierać tylko te węzły, które chcesz przesunąć . W przeciwnym wypadku przesunięty będzie cały element. Szczegóły znajdziesz w poniższym przykładzie.

• Jeśli oglądasz elementy w 3D zaznaczony będzie każdy fragment elementu, jaki znajduje się wewnątrz obszaru zaznaczenia, nawet jeśli nie ma żadnego węzła lub punktu aktywnego w tej części elementu.

• Jeśli wybrałeś wklęsły obszar metodą wieloboku, obszar zaznaczenia będzie dopełniony do formy wypukłej w oknie widoku 3D.

• Jeśli chcesz przeprowadzić niezależny wybór we fragmencie rzutu za pomocą poleceń Wybierz wszystkie... lub Znajdź i wybierz..., elementy, które będą miały co najmniej jeden węzeł wewnątrz obszaru, będą mogły zostać wybierane.

W oknach przekroju/elewacji:

• Jeśli chcesz wyciąć lub kopiować zaznaczone elementy, muszą one mieć co najmniej jeden węzeł wewnątrz zaznaczonego obszaru. Operacja edycji będzie działać na całych elementach, ale w wypadku elementów konstrukcyjnych, będą one przekształcone na kopie 2D tych elementów.

• Jeśli chcesz ciągnąć lub rozciągać/skracać elementy, obszar zaznaczenia działa identycznie jak na arkuszu rzutu, ale działa jedynie na elementach 2D.

• Jeśli chcesz zaznaczyć niezależne elementy na wybranym fragmencie, to działanie narzędzia jest identyczne jak na arkuszu rzutu.

W oknie 3D:

• Obszar zaznaczania 3D może być używany identycznie jak na arkuszu rzutu. Jest to jedyna funkcja zaznaczenia w oknie 3D.

• Jeśli chcesz zachować widok 3D, otrzymasz obrazek obcięty za pomocą obrysu obszaru zaznaczenia.

Usuwanie zaznaczania

Usuwanie nie potrzebnego zaznaczenia następuje w momencie, kiedy zaczynasz rysowanie nowego prostokąta zaznaczania lub kiedy klikniesz dwa razy w arkusz pracy poza obszarem zaznaczania.

Jeśli wybierzesz inne narzędzie, obszar zaznaczenia będzie pozostawiony by umożliwić zapisanie aktualnego wyboru celem dalszego użycia.

Techniki obszaru zaznaczania

Narzędzie obszaru zaznaczenia ma wiele dostępnych technik zastosowania na arkuszu rzutu. W oknie 3D operacje na obszarze zaznaczenia ograniczają się do wybierania i kopiowania (metodą obszaru 2D).

Rozciąganie/ściskanie wieloboku

Węzły elementów typu wielobok (stropy, dachy, wypełnienia, otwory, strefy), które znajdą się wewnątrz obszaru zaznaczenia, mogą być przesunięte w nowe miejsca za pomocą polecenia Przesunięcie z menu Zmiany. Wektor przesunięcia jest zdefiniowany przez punkt startowy i końcowy przeciągania.

Rozciąganie bez używania polecenia Rozciągnięcie jest możliwe poprzez wybranie węzła elementu wewnątrz obszaru zaznaczania.

Jeśli wszystkie węzły wieloboku znajdują się wewnątrz obszaru zaznaczenia, próba rozciągania da taki sam efekt jak przesuwanie.

Jeśli żaden z węzłów elementu nie znajduje się wewnątrz obszaru zaznaczania, rozciąganie może nie dotyczyć tego elementu.

Rozciąganie/ściskanie elementów innych typów

Słupy, Obiekty i Lampy nie mogą być rozciąganie przy pomocy narzędzia obszar zaznaczania. Jeśli dowolny z ich punktów aktywnych jest wewnątrz obszaru zaznaczania, cały element zostanie przesunięty wraz z obszarem zaznaczenia.

Ściany, Łuki, Linie i Krzywe także mogą być rozciągane za pomocą obszaru zaznaczania. Wszystkie węzły wewnątrz obszaru zaznaczania będą przesunięte na nowe miejsca, podczas gdy węzły spoza obszaru pozostaną na swoich miejscach.

Podczas rozciągania łuków i zakrzywionych ścian za pomocą obszaru zaznaczania, ich kąt centralny (stosunek łuku do cięciwy) pozostaje bez zmian.

Rozciąganie za pomocą obszaru zaznaczenia nie ma zastosowania w stosunku do Kamer.

Użycie innych poleceń zmian dla obszaru zaznaczenia

Oprócz poleceń Podział i Wyrównanie wszystkie polecenia z menu Zmiany mogą być wykonywane na zaznaczeniach zrobionych narzędziem obszar zaznaczenia.

• elementy typu Wielobok, Słupy, Obiekty, Krzywe i Ilustracje muszą mieć co najmniej jeden punkt wewnątrz obszaru zaznaczenia.

• Ściany, Łuki i Linie mogą być zmieniane, jeśli dowolna ich część jest wewnątrz obszaru zaznaczenia.

Kopiowanie widoku 3D i elewacji na rzut

Możesz użyć narzędzia Obszar zaznaczania do kopiowania obszar u okna 3D, okna Przekrój/Elewacja czy okna obrazka modelu na rzut ArchiCADa. Pozwoli Ci to na wygodne pokazanie elewacji na tym samym rysunku co rzut.

1) Utwórz widok 3D projektu.

2) Użyj narzędzia Prostokąt zaznaczania do wskazania obszaru, jaki chcesz przenieść.

3) Wybierz polecenie Kopiuj (menu Zmiany) w celu umieszczenia kopii wybranego obszaru w Schowku (Wycinku).

4) Przenieś się na rzut i wybierz polecenie Wklej (Zmiany).

5) Umieść obraz 3D na rzucie używając kursora Trójząb.

6) Kliknij poza prostokątem zaznaczania w celu zakończenia operacji.

- Elewacje są wklejane jako pełno wymiarowe elementy 2D.

- Fragmenty rysunków modelu są wklejane na rzut jak o obrazki (ilustracje).

- Fragmenty okna 3D są wklejane na rzut jak o elementy 2D (pełno wymiarowe lub skalowane) lub jako obrazki (ilustracje), zgodnie z wyborem, jakiego dokonałeś przy kopiowaniu.

Detale 3D i obszar zaznaczania

Można używać obszaru zaznaczania do prezentowania jedynie fragmentu modelu 3D. Można to zrobić poprzez narysowanie prostokąta wokół elementów, które mają zostać zaprezentowane lub usunięte z prezentacji, zarówno na jednej kondygnacji, jak i na wszystkich, zależnie od wybranej metody konstrukcyjnej.

Praca z ilustracjami

Ilustracje ArchiCADa dają możliwość umieszczania dwuwymiarowych obrazków na arkuszu rzutu. Możesz używać obrazków powstałych w ArchiCADzie (patrz wyżej) lub importować pliki z innych źródeł.

Przy wklejaniu zawartości okna 3D jako obrazka lub importowaniu obrazu punktowego, jedyną dostępną możliwością jest wklejanie ich jako ilustracji. Grafiki umieszczane w ten sposób pojawiają się normalnie na rzucie w domyślnej wielkości i pozycji. Możesz jednak utworzyć prostokąt zaznaczania na rzucie przed wklejeniem ilustracji, co spowoduje dopasowanie wklejanego obrazka ze zniekształceniem w celu dopasowania go do zaznaczonego obszaru.

Jedynym parametrem ilustracji jest warstwa, na której ilustracja jest umieszczona. Możesz ją wybrać poprzez zaznaczenie ilustracji i otwarcie okna dialogowego Ustawienia rysunku (menu Opcje).

Domyślnie ilustracje umieszczane są na warstwie Rysunki.

Po umieszczeniu ilustracji możesz manipulować nią jak każdym innym obiektem przy pomocy poleceń przekształcających z menu Zmiany (takich jak Przeciągnij, Rozciągnij, Obróć). Możesz zaznaczać ilustracje narzędziem Strzałka lub zaznaczać wszystkie ilustracje wybierając polecenie Zaznacz wszystkie grafiki (menu Zmiany) przy aktywnym narzędziu Obszar zaznaczania.

Narzędzie Linia

Linie są najprostszym elementem konstrukcyjnym ArchiCADa. Mogą być elementem bardzo użytecznym, ponieważ można wykorzystywać je bez ograniczeń do tworzenia dwuwymiarowych figur, a również do przekształcania ich potem w elementy przestrzenne.

W standardowym kształcie palety narzędziowej narzędzia Linia, łuk/Okrąg i krzywa są reprezentowane jedną ikoną. Jeśli aktualnym narzędziem nie jest Linia, kliknij i przytrzymaj małą strzałkę w prawym dolnym rogu ikony aby wyświetlić rozwijalne menu i wybrać potrzebne narzędzie. Możesz także zmienić kształt palety na rozszerzony za pomocą ustawień w oknie dialogowym polecenia Okna/Palety rozwijalne/Kształty palet.

Metody rysowania linii

Przy kreśleniu linii są wykorzystywane cztery metody:

• Metoda pojedynczej linii daje pojedynczy odcinek określony przez punkt początkowy i końcowy.

• Metoda linii łamanej daje serię odcinków połączonych w swoich punktach końcowych. Kończąc jeden odcinek zaczynasz równocześnie następny. Klikając w przycisk Poniechaj w palecie kontroli lub klikając podwójnie w ostatni punkt końcowy kończysz tworzenie łamanej. Każdy odcinek pozostaje elementem oddzielnym i może być oddzielnie zmieniany.

• Metoda prostokąta tworzy kontur prostokąta złożony z czterech odcinków ze wspólnymi punktami końcowymi. Prostokąt jest określony przez umieszczenie dwóch przeciwległych węzłów narożnych (punkt początkowy i punkt końcowy). Punkt początkowy określa współrzędną Y dla podstawy prostokąta, a punkt końcowy określa obie współrzędne X i Y dla przeciwległego narożnika. Prostokąt tworzony przy użyciu tej metody jest zawsze ustawiony równolegle do osi układu współrzędnych.

• Metoda obróconego prostokąta tworzy prostokąt podobnie jak w metodzie poprzedniej, z tym, że na początku określa się kąt odchylenia dla podstawy prostokąta. Wektor odchylenia określa także długość boków równoległych do niego. Po naciśnięciu klawisza Podnośnik (Shift) odblokowywana jest wartość ograniczenia długości i używany jest jedynie kąt wektora odchylenia.

Parametry linii

Elementy kontrolne ustawień okna dialogowego linii są identyczne z innymi , opisanymi we wcześniejszej. Poniżej zostaną opisane jedynie specyficzne elementy.

Ustawienia strzałek

Narzędzie Linia może używać takich samych znaczników (strzałek) jak narzędzie Wymiarowanie. Możesz modyfikować typ znacznika istniejącej linii przez zaznaczenie jej i otworzenie okna dialogowego Parametry linii, gdzie możesz zaznaczyć odpowiedni symbol. Możesz także wybrać typ domyślny bez zaznaczenia linii, by określić strzałkę dla linii następnych. Zauważ, że rozmiar, kolor pióra i grubość kreski dla znacznika mogą być określane niezależnie.

Ostatni typ znacznika jest typem specjalnym, ponieważ tworzy podwójną linię ze strzałkami na obu końcach. Przy używaniu linii tego typu kursor przyklei się do niewidocznej osi między obiema liniami.

Zakończenia linii

Są cztery możliwości zakończenia rysowanej linii:

• Linia bez strzałek - zwykła linia bez strzałek na końcach.

• Linia ze strzałką na początku - linia z wybranym rodzajem strzałki w swoim punkcie początkowym.

• Linia ze strzałką na końcu - linia z wybranym rodzajem strzałki w swoim punkcie końcowym.

• Linia z dwiema strzałkami - linia z wybranym rodzajem strzałki na obu końcach.

Punkt środkowy linii

Aby znaleźć punkt środkowy odcinka przesuń kursor w pobliżu środka i patrz, kiedy zmieni się jego kształt. Technika ta jest pomocna w znajdowaniu punktu środkowego między węzłami. 

Łuk, ścięcie, przecięcie

Polecenia te używane są w celu modyfikowania przecięć linii. 

Narzędzie Łuk/Okrąg

Narzędzie łuk/Okrąg używane jest do rysowania okręgów, łuków i linii krzywych. Jest szczególnie użyteczne przy wyznaczaniu łuków, które następnie mogą być przekształcane w ściany przy użyciu Magicznej pałeczki.

W standardowym kształcie palety narzędziowej narzędzia Linia, Łuk/Okrąg i Krzywa są reprezentowane jedną ikoną. Jeśli aktualnym narzędziem nie jest Łuk/Okrąg kliknij i przytrzymaj małą strzałkę w prawym dolnym rogu ikony aby wyświetlić rozwijalne menu i wybrać potrzebne narzędzie. Możesz także zmienić kształt palety na rozszerzony za pomocą ustawień w oknie dialogowym polecenia Okna/Palety rozwijalne/Kształty palet.

Metody rysowania narzędziem Łuk/Okrąg

Paleta info zawiera siedem metod rysowania łuków, okręgów i elips.

Metoda ze wskazaniem środka - łuk lub okrąg określany jest przez wskazanie trzech punktów oznaczających:

1) Środek okręgu (dla łuku środek okręgu, na którym łuk leży).

2) Punkt początkowy, który określa również promień.

3) Punkt końcowy, który dla łuku może być dowolnym punktem na okręgu. By narysować okrąg musisz albo wykonać pełny obrót punktem końcowym, albo po prostu podwójnie kliknij w punkt początkowy.

Możesz zakończyć rysowanie łuku przez obrócenie ramienia kąta do żądanego położenia i podwójne kliknięcie. Aby narysować łuk o innym kącie, niż zdefiniowany przez punkt trzeci, uaktywnij narzędzie Strzałka, zaznacz łuk, kliknij raz w trzeci punkt i przesuń go o odpowiedni kąt. Zakończ łuk następnym kliknięciem. Aby narysować pełny okrąg, kliknij raz w punkt trzeci i obróć go wokół środka łuku oraz kliknij jeszcze raz w punkt początkowy.

Metoda trójpunktowa - tworzy łuk lub okrąg oparty na trzech punktach, które podajesz. Możesz uzupełnić swój Łuk lub Okrąg przez wskazanie ramienia kąta tworzącego dodatkowym kliknięciem.

1) Kliknij w punkt pierwszy kursorem w kształcie fajki lub krzyżyka.

2) Kliknij w punkt drugi kursorem w kształcie ołówka.

3) Kliknij w trzeci punkt, by utworzyć linię łuku.

4) Przeciągnij koniec łuku. Kliknij, by zakończyć operację.

Metoda stycznych - tworzy jedynie okręgi, jednakże każdy z tych okręgów może być później zmieniony w łuk - jest to najpełniejsza i najbardziej wszechstronna z metod tworzenia okręgów. Metoda stycznych może wymagać wskazania myszką wariantu zakończenia okręgu w zależności od tego, czy wszystkie z trzech krawędzi stycznych zostaną określone. Proces ten wymaga zaznaczenia trzech wstępnych punktów jak w metodzie trójpunktowej, lecz każdy z tych trzech punktów może wskazywać krawędź styczną (oznaczaną przy stawianiu punktu przez kursor Mercedes), może być węzłem (wskazanym przez kursor w kształcie fajki) lub swobodnym punktem (postawionym kursorem w kształcie krzyżyka). Jeżeli nie zostanie wskazana żadna krawędź, metoda zamieni się w metodę trójpunktową opisaną wyżej. Metoda ta jest ograniczona tylko do styczności liniowej. Wszystkie punkty styczne muszą leżeć na prostych krawędziach stropów, linii lub ścian. Jeżeli klikniesz w łuk kursorem Mercedes, utworzony Okrąg przejdzie przez punkt, a nie będzie styczny do tego łuku.

Określając Łuk możesz korzystać z trzech możliwości:

- jedna krawędź/dwa punkty,

- dwie krawędzie/jeden punkt,

- trzy krawędzie.

W dwu pierwszych przypadkach akceptowana będzie każda kolejność podawania krawędzi stycznych i definicji punktów.

W zależności od sytuacji geometrycznej przy tworzeniu okręgu może być dostępne od jednego do czterech rozwiązań. Po kliknięciu w trzecią krawędź lub punkt musisz zrobić ruch kursorem w kształcie oka w kierunku planowanego miejsca umieszczenia okręgu. Kiedy będziesz poruszał kursorem, szary okrąg będzie przeskakiwał z jednego możliwego ustawienia do drugiego. Kliknij w odpowiednim miejsce aby zakończyć tworzenie okręgu.

W przypadku błędu w określaniu krawędzi styczności (na przykład jeżeli określisz trzy równoległe krawędzie styczności), nie zostanie utworzony żaden okrąg.

1) Kliknij w pierwszą krawędź styczną kursorem Mercedes.

2) Kliknij w drugą krawędź styczną kursorem w kształcie ołówka z paskiem.

3) Kliknij w dowolny punkt kursorem w kształcie pustego ołówka.

4) Poruszaj kursorem w kształcie oka, aby określić orientację okręgu.

5) Kliknij, aby zakończyć operację.

Metoda wielu łuków - tworzy ciągłą krzywą złożoną z serii następujących po sobie łuków.

W rzeczywistości metoda ta jest oparta na określaniu każdego z łuków przy pomocy jednej krawędzi stycznej i dwu punktów. Określasz dowolnie pierwszą krawędź styczną, jak również punkt początkowy i punkt końcowy pierwszego łuku. Każdy następny łuk określany jest przez krawędź styczną punktu końcowego poprzedniego łuku, a punkt początkowy jest punktem końcowym poprzedniego łuku. Punkt końcowy kolejnego łuku określany jest dowolnie. Każdy z łuków składowych traktowany jest przy operacjach zaznaczania i zmieniania jako oddzielny łuk.

Metoda przekątnych elipsy - tworzy elipsę ograniczoną prostokątem. Metoda ta rozciąga elipsę w niewidocznym prostokącie, utworzonym na przekątnych elipsy.

1) Kliknij początkowy punkt domyślnego prostokąta.

2) Rozciągając domyślną przekątną, otrzymujesz elipsę o kształcie wpisanym w niewidoczny prostokąt.

3) Drugim kliknięciem wybierasz elipsę w wymaganym rozmiarze

Metoda pół-przekątnych - tworzy elipsę w podobny sposób jak metoda przekątnych, z tą jednak różnicą, że definiujesz prostokąt, w który jest wpisana elipsa, przez podanie jego środka i wierzchołka.

Metoda promieni elipsy - definiuje łuk elipsy przez podanie głównego promienia elipsy i dowolnego innego.

1) Kliknij środek elipsy.

2) Wybierz orientację głównego promienia klikając ponownie.

3) Rozciągliwą linią drugiego promienia definiujesz rozmaite wielkości i kąty. Podczas tej operacji wyświetlane są elipsy pasujące do zadanych promieni. Jeśli nowy promień jest zbyt duży lub pokrywa się z już zadanym, elipsa nie może być utworzona.

4) Następnym krokiem jest zdefiniowanie za pomocą rozciągliwego łuku po której stronie drugiego promienia ma powstać łuk elipsy, oraz gdzie znaleźć ma się koniec tego łuku.

Parametry okręgu/łuku

Elementy kontrolne ustawień łuku/okręgu są podobne do wcześniej omówionych narzędzi. Poniżej zostaną opisane jedynie specyficzne ustawienia.

Parametry strzałek

Narzędzie łuk/Okrąg pozwala na te same ustawienia strzałek co narzędzia Linia i Wymiarowanie, z wyjątkiem stylu podwójnej linii. Zauważ, że rozmiar, kolor pióra i grubość pióra dla strzałek mogą być określane niezależnie.

Jedynie łuki kreślone przy pomocy tego narzędzia mogą mieć umieszczone strzałki. Okręgi są elementami zamkniętymi bez punktu początkowego lub końcowego, który mógłby zawierać strzałkę, nie istnieje więc dla nich taka możliwość.

- Jeżeli zaczynasz kreślić łuk ze strzałką i decydujesz się na zamknięcie go w okrąg w czasie kreślenia lub później, strzałka po prostu zniknie.

- Jeżeli zamieniasz okrąg w łuk przez otwarcie go, jak opisano poniżej, musisz dodać strzałkę przy użyciu okna dialogowego Parametry łuku/Okręgu.

Zakończenia łuków

Są cztery możliwości zakończenia rysowanej linii luku. Są one identyczne z tymi dostępnymi dla linii.

Po utworzeniu łuku styl strzałki może być zmieniany na każdy z 12 stylów w oknie dialogowym Parametry okręgu/łuku.

• łuk bez strzałek — zwykły łuk bez zakończeń w postaci strzałek.

• łuk ze strzałką na początku — łuk z wybranym rodzajem strzałki na początku linii łuku.

• łuk ze strzałką na końcu — łuk z wybranym rodzajem strzałki na końcu linii łuku.

• łuk z dwiema strzałkami — łuk z dwiema wybranymi strzałkami na obu końcach linii łuku.

Modyfikacje przez przeciąganie

Możesz użyć narzędzia Strzałka do przeciągania odpowiednich punktów, węzłów lub punktów skrajnych (wysuniętych najdalej w lewo, prawo, górę lub dół):

• Zmiana długości łuku przez przeciągnięcie punktu końcowego łuku przy pomocy kursora w kształcie fajki.

• Zamknięcie łuku (przekształcenie w okrąg) przez przeciągnięcie punktu końcowego łuku kursorem w kształcie fajki.

• Otwarcie okręgu (przekształcenie w łuk) przez przeciągnięcie któregokolwiek z punktów skrajnych kursorem w kształcie fajki.

• Powiększanie lub zmniejszanie promienia łuku lub okręgu przez przeciągnięcie linii okręgu/łuku przy pomocy kursora Mercedes.

• Przesunięcie środka okręgu przez przeciągnięcie węzła środkowego przy pomocy kursora w kształcie fajki.

Narzędzie Krzywa

Narzędzie Krzywa służy do precyzyjnego i łatwego generowania i określania dowolnych krzywych. Za pomocą tego narzędzia można stworzyć nieskończenie wiele różnych krzywych. Krzywe te są zwyczajowo nazywane zwykłymi krzywymi i krzywymi Béziera. To narzędzie daje większą swobodę w tworzeniu dowolnych kształtów bez ograniczeń właściwych dla narzędzia łuk kreślącego okręgi lub ich fragmenty.

W standardowym kształcie palety narzędziowej, narzędzia Linia, Łuk/Okrąg i krzywa są reprezentowane jedną ikoną. Jeśli aktualnym narzędziem nie jest krzywa kliknij i przytrzymaj małą strzałkę w prawym dolnym rogu ikony aby wyświetlić rozwijalne menu i wybrać potrzebne narzędzie. Możesz także zmienić kształt palety na rozszerzony za pomocą ustawień w oknie dialogowym polecenia Okna/Palety rozwijalne/Kształty palet.

Metody geometrii

Są dwie metody definiowania krzywych w ArchiCADzie. Wynikiem każdej z nich jest inny typ krzywej: zwykły i Béziera. Przełącznik pozwalający na zmianę typu linii jest umieszczony w oknie dialogowym Parametry krzywej oraz na palecie Info.

Zwykłe krzywe mogą być określone poprzez węzły, które program automatycznie łączy generując gładką krzywą. Kąt stycznej i kształt wygenerowanej krzywej zależy tylko od kolejnego określonego węzła. Możesz zakończyć tę operację klikając podwójnie w ostatni węzeł lub klikając w przycisk „OK” na palecie Kontroli. Kliknięcie „OK” powoduje zawsze domknięcie krzywej.

Krzywe Béziera są z natury bardziej skomplikowane. Pozwalają one jednak na bardziej dokładne odtworzenie specyficznych kształtów. Krzywe Béziera są określone przez węzły, tak jak zwykła krzywe, oprócz tego mają możliwość zmieniania stycznych do nich z dwóch stron tych punktów. Kształt krzywej Béziera zależy od kierunku stycznej i od długości uchwytu stycznej.

Podczas określania krzywej Béziera kliknij myszą raz, by określić położenie węzła i przytrzymaj wciśnięty przycisk myszy. Odsuwając kursor od węzła w dowolnym kierunku określasz początkową styczną i długość uchwytu. Jeśli puścisz przycisk myszy - ArchiCAD założy, że chcesz określić następnym kliknięciem kolejny punkt krzywej. Trzymaj przycisk myszy wciśnięty i określ następną styczną i węzeł jak powyżej. Możesz zakończyć tę operację klikając podwójnie w ostatni węzeł, naciskając klawisz Enter lub klikając w przycisk „OK” na palecie Kontrolnej.

Możesz zmieniać krzywe Béziera zmieniając oddzielnie długość każdego uchwytu. Zauważ, że jest tylko jeden kąt związany w dwoma uchwytami węzła, natomiast długość każdego uchwytu może być różna. Im dłuższy uchwyt, tym bardziej gładka będzie krzywa w danym węźle.

Uchwyty służące do zmian krzywej Béziera są widoczne na oknie rzutu tylko wtedy, gdy krzywa jest zaznaczona. Jeśli równocześnie jest zaznaczonych kilka krzywych Béziera, tylko uchwyty do zmian ostatnio zaznaczonej będą widoczne.

 

Zaznaczone krzywe mogą być przekształcane z jednego typu w drugi po kliknięciu w odpowiedni znaczek na palecie Kontroli lub w oknie dialogowym Parametry krzywej.

Metody konstrukcyjne

Dla krzywej dostępne są cztery metody konstrukcyjne, widoczne zarówno na palecie Info jak i w oknie Parametrów krzywej. Są one takie same jak te dla linii: bez strzałek, strzałka na początku, strzałka na końcu i z dwiema strzałkami

Styl strzałki może być ustalony na dowolny z 14 stylów dostępnych w oknie dialogowym Parametry krzywej.

Parametry krzywej

Elementy kontrolne ustawień okna dialogowego Krzywej są identyczne z innymi opisanymi we wcześniejszej części rozdziału.

Jedynie specyficzne elementy zostaną opisane poniżej.

Otwarte i zamknięte krzywe

Krzywe mogą być zarówno otwarte na końcach jak i zamknięte.

Możesz wybrać typ linii krzywej w ustawieniach arkusza rzutu w oknie dialogowym ustawień Krzywej.

Jeśli zakończysz rysowanie krzywej kliknięciem w przycisk „OK” na palecie kontrolnej, zawsze uzyskasz krzywą zamkniętą.

 

Parametry strzałki

Narzędzie Krzywa ma takie same parametry strzałek jak narzędzia Wymiarowanie, Linia i Łuk/Okrąg. Zauważ, że wielkość, grubość pióra i kolor pióra strzałek mogą być niezależnie ustawiane.

Tylko otwarte krzywe mogą mieć strzałki. Zamknięte krzywe nie mają początku ani końca — dla nich strzałki nie są dostępne. Jeśli zaczniesz rysować krzywą ze strzałkami, a później zdecydujesz by ją domknąć — strzałki po prostu znikną.

Przesuwanie krzywych

Możesz użyć narzędzia Strzałka do przesunięcia krzywej chwytając za jej koniec, węzły lub za nią samą.

Gdy aktywne jest narzędzie Krzywa i zaznaczona jest krzywa, musisz użyć polecenia Przesunięcie, aby przesunąć całą krzywą.

Zmiany krzywych

Gdy aktywne jest narzędzie Krzywa możesz swobodnie zmieniać zaznaczoną krzywą następującymi sposobami:

- Możesz przemieszczać węzły klikając i przeciągając zarówno węzły krzywej (łącznie z jej końcami), jak i uchwyty zmian krzywej (tylko dla krzywych Béziera).

- Klikając w samą krzywą możesz stworzyć nowy węzeł gotowy do zmian przez przeciągnięcie.

Użyj narzędzia Obszar zaznaczania, aby przemieścić kilka węzłów jednocześnie.

 

Narzędzie Ściana

Ściana jest podstawowym elementem przy pracy nad projektem.

Tworząc ścianę w ArchiCADzie tworzysz jednocześnie:

• Kontur i wypełnienie ściany w obrazie dwuwymiarowym,

• Bryłę ściany w 3D.

Ponieważ ściany stanowią ważne elementy w projekcie, zachodzą między nimi i innymi elementami ArchiCADa specjalne relacje:

• Inne ściany: Pomiędzy ścianami tworzone są automatyczne połączenia typu L i T. Dla stycznych ścian nakładane są pionowe krawędzie segmentów.

• Okna i drzwi: Ściana jest jedynym miejscem służącym umieszczeniu tych elementów. Stają się one częścią ściany.

• Stropy: W obrazie 3D, nakładające się brzegi ścian i stropów zostaną usunięte, co daje czysty rysunek elewacji i innych widoków 3D.

• Dachy: Ściany mogą być wyrównane do dachów.

• Słupy: Automatyczne łączenie słupa ze ścianą, opcjonalne przejmowanie materiału ściany przez słup.

Rysowanie ścian

Istnieje kilka parametrów związanych ze ścianami ArchiCADa, ustawianych w palecie Info i oknie dialogowym Ustawienia ścian. Przed szczegółową analizą tych parametrów ścian wyjaśnijmy zasady rysowania ścian.

Metody geometrii ścian

Istniej dziesięć metod geometrii dostępne z palety Info pozwalające na rysowanie prostych i specjalnych układów ścian.

Znaczki w górnym rzędzie pozwalają na rysowanie prostych ścian:

Metoda ściany pojedynczej tworzy jeden odcinek ściany. Każdy taki odcinek jest określony przez wskazanie początku i końca jego linii odniesienia.

Metoda wielu ścian tworzy ciąg połączonych odcinków ściany z powiązanymi ze sobą końcami odcinków linii odniesienia. Pierwsza ściana jest określona w ten sam sposób, co ściana pojedyncza, z tym, że w momencie tworzenia końca jej linii odniesienia powstaje początek linii odniesienia następnej ściany.

Kliknij dwa razy aby zakończyć kreślenie ostatniego odcinka ściany (lub kliknij w przycisk Poniechaj w palecie kontroli).

Metoda prostokąta tworzy cztery odcinki ściany ze wspólnymi węzłami po określeniu przekątnej prostokąta. Cztery jego boki są zawsze równoległe do kierunków wyznaczonych przez siatkę. Nie jest to w żaden sposób uzależnione od obrotu siatki.

Metoda swobodnego prostokąta tworzy cztery odcinki ściany w podobny sposób jak poprzednia, z wyjątkiem tego, że najpierw należy określić wektor odchylenia dla linii odniesienia podstawy prostokąta (pokazane jest to niżej). Wektor odchylenia określa także długość dwóch ścian do niego równoległych. Jednakże, możesz wyłączyć ograniczenie składowej długości naciskając klawisz Shift i używać jedynie składowej kątowej wektora odchylenia.

Metody wielu ścian, prostokąta i swobodnego prostokąta stwarzają kilka niezależnych elementów podczas jednej operacji. Po skończeniu tworzenia ciągu ścian czy prostokąta, każda ściana może być zmieniana indywidualnie. Jednakże jeśli opcja Autogrupowanie jest aktywna, zostaną one automatycznie zgrupowane i mogą być edytowane wspólnie.

 

Znaczki w drugim rzędzie pozwalają na rysowanie owalnych ścian. Cztery dostępne metody działają tak samo, jak dla narzędzia Łuk/Okrąg.

Nie możesz tworzyć ścian w 3D metodami Ścian owalnych i stycznych.

Ostatnie dwie ikony pozwalają na tworzenie ścian specjalnych. Metoda Trapezowa lub nierównoległa pozwala na rysowanie ścian, których wysokość nie jest stała. Wartość wysokości obu końców ścian może być wprowadzona w odpowiednim polu okna dialogowego ustawień ściany.

Kiedy wybierzesz złożony wzór wypełnień dla ściany trapezowej, tylko wysokość głównej warstwy ściany będzie się zmieniać wraz z długością ściany.

Metoda Ściany Wielobocznej może być wybrana, kiedy chcesz narysować ścianę o nieregularnym kształcie. Ta metoda konwertuje wielobok do ściany i wypełnia go domyślnym wzorem wypełnienia.

Jest kilka ograniczeń metody wielobocznej ściany:

• nie możesz umieszczać drzwi ani okien w takich ścianach;

• nie mogą one posiadać warstw składowych;

• muszą one posiadać przynajmniej cztery boki, co powoduje, że przycinanie takich ścian może prowadzić do dziwnych wyników.

Linia odniesienia

Kiedy rozpoczniesz rysować linię pierwszym kliknięciem, gruba czarna linia zacznie śledzić ruchy kursora. Ta rozciągliwa linia jest linią odniesienia ściany. Linia odniesienia jest używana w celu płynnego łączenia ścian i łatwego ich lokalizowania kursorem.

Pozycja bryły ściany względem linii odniesienia jest określana przy pomocy opisanych dalej metod konstrukcji ściany.

Kiedy przesuwasz kursor nad linią odniesienia ściany, zmieni się on w znaczek Mercedes, wskazując, że ściana została zidentyfikowana.

Kiedy rysujesz linię odniesienia, grubość ściany jest pokazana jako obrys linią przerywaną. Widać wtedy, jak ściana zostanie umieszczona w stosunku do linii odniesienia. Punkty końcowe linii odniesienia są zachowane w dokumencie. Pozostaje ona na swoim miejscu również wtedy, kiedy kierunek, grubość i przesunięcie ściany zostaną zmienione.

• Kursor jest czuły na linię odniesienia, a nie na fizyczną powierzchnię ściany.

• Drzwi i Okna mogą być wstawione w narożnikach i na linii odniesienia.

• Połączone linie odniesienia tworzą połączone ściany.

• Możesz przenieść ścianę z jednej strony linii odniesienia na drugą oraz przesunąć ścianę względem linii odniesienia, ale nie możesz przenieść linii odniesienia pozostawiając ścianę wtym samym miejscu.

Ściany wieloboczne i linia odniesienia

ArchiCAD pozwala na zdefiniowanie linii odniesienia ścian typu wielobocznego.

Kiedy zakończysz rysowanie ściany wielobocznej, wyłącz Czyść przecięcia ścian (menu Opcje), a zauważysz kilka linii odniesienia połączonych w obwód. Wybierz narzędzie ściany oraz ścianę wieloboczną. Kliknij węzeł na końcu linii odniesienia. Pojawi się mała paletka zawierająca dodatkową ikonę na końcu, pozwalającą skracać długość linii odniesienia. Zawsze jednak ściana musi mieć trzy sąsiednie węzły, z nawet krótszą linią odniesienia.

Metody konstrukcji ścian

Metody konstrukcji ścian w palecie Info oraz okno dialogowe Ustawienia ściany określają, jak umieszczona zostanie fizyczna grubość ściany w stosunku do linii odniesienia.

Linia odniesienia używana jest do precyzyjnego łączenia ścian w celu otrzymania czystych przecięć i do tworzenia punktów aktywnych oraz krawędzi do zaznaczania, przesuwania i rozciągania ścian.

Wybór jednego z symboli kierunku ściany określi domyślny kierunek linii odniesienia lub zmieni kierunek każdej zaznaczonej ściany. Możesz jednocześnie modyfikować orientację kilku ścian w stosunku do ich linii odniesienia przez zaznaczenie ich i odpowiednią zmianę metody konstrukcyjnej w palecie Info lub w oknie dialogowym Ustawienia ściany.

Kiedy w czasie rysowania ściany jej szary obrys nie znajduje się po pożądanej stronie linii rozciągliwej, możesz zmienić kierunek w trakcie pracy, korzystając z palety kontroli.

 

Okno dialogowe Parametry ściany

Okno dialogowe Parametry ściany pozwala na określenie parametrów zaznaczonych ścian lub ustawienie wartości domyślnych dla następnych ścian. Okno dialogowe pokaże się po podwójnym kliknięciu w narzędzie Ściana lub po naciśnięciu klawisza “Strzałka w lewo” kiedy wybrane jest to narzędzie.

Okno dialogowe składa się z dwóch części. W prawej zawsze widoczne elementy ustawień definiują geometrię ściany. W lewej trzy duże przyciski pozwalają na definiowanie rozmaitych parametrów ściany.

Wysokość ściany

Pierwszym ustalanym parametrem ściany jest jej wysokość.

Następne trzy pola pokazują wysokość podstawy ściany w stosunku do kilku płaszczyzn odniesienia. Ustawienia te są połączone i nie można wprowadzać sprzecznych wartości. Ściany są powiązane ze swoimi piętrami silniej niż z zerowym poziomem projektu. Oznacza to, że możesz zmienić wzniesienie piętra, a wszystkie ściany z nim powiązane zmienią także swoje wzniesienie. Wzniesienia ścian liczone od poziomu zero zostaną dopasowane automatycznie. Element pod ścianą będzie uaktywniony, jeśli wybrana zosatnie opcja Ciężkość. Zobacz szczegóły dalej.

Masz szybki dostęp do absolutnych wartości wzniesienia ściany poprzez paletę Info.

Szerokość ściany

Aby ustawić szerokość ściany wpisz wymagane wartości w odpowiednich polach okna dialogowego. Możliwe jest także wklejanie i kopiowanie parametrów poprzez użycie zwykłych skrótów klawiaturowych.

Ściany nierównoległe posiadają dwa parametry szerokości dla punktu początkowego i końcowego.

Szerokość jest nie edytowalna, jeśli wybrano złożone wypełnienie w wyskakującej palecie. Szerokość takich ścian może być zmieniana w specjalnym oknie dialogowym, poprzez wybranie polecenia Opcje/Struktury warstwowe.

Wybierz ścianę warstwową którą chcesz edytować i kliknij OK. Otwórz okno dialogowe poleceniem Struktury warstwowe...a ten typ wypełnienia będzie wybrany automatycznie do edycji.

 

Przesunięcie ściany

Odległość między linią odniesienia ściany a jej płaszczyzną może być ustawiana za pomocą odpowiedniego pola ustawień. Ściany takie mogą być używane do obrysowywania kształtu stropu jednym z wewnętrznych konturów ścian warstwowych.

Przesunięcie takie może pomóc utrzymać linię odniesienia zarówno w osi jak i gdzie indziej wewnątrz obrysu ściany.

Atrybuty na arkuszu rzutu

Parametry ściany warstwowej

W ArchiCADzie istnieje możliwość tworzenia ścian złożonych z kilku warstw o różnych wzorach wypełnień. Na przykład możesz chcieć, aby ściana zewnętrzna została złożona z zewnętrznej warstwy cegieł, drewnianego szkieletu i tynku. Utworzona ściana warstwowa, przedstawiana jest graficznie na rzutach. Możesz także śledzić ilości materiałów użytych w każdej warstwie przy pomocy arkusza przeliczeń ArchiCADa.

Istnieje kilka gotowych ścian warstwowych na liście wypełnień w oknie dialogowym Parametry ściany. Można je wykorzystywać równie łatwo jak proste ściany jednowarstwowe.

W trybie czyszczenia łączeń ścian kursor może kleić się do węzłów każdej warstwy na końcach i na przecięciach ścian.

 

Możesz dokonać wyboru jednej z gotowych ścian warstwowych, klikając w wyskakującą paletę wzorów wypełnień i wybierając jedną spośród ścian pokazanych w jej dolnej części. Wyskakujące menu wypełnień pokazuje aktualne wypełnienie, a także uwzględnia ono aktualne ustawienia koloru pióra. Możesz rysować ściany warstwowe różnymi kolorami. Definicja koloru pióra ściany jest podobna do tej z elementu bibliotecznego. Możesz używać zarówno piór zdefiniowanych w oknie dialogowym Struktury warstwowe jak i zastąpić te ustawienia jednolitymi ustawieniami koloru pióra.

Zaznaczając opcję Użyj kolorów linii wypełnień struktur warstwowych możesz wybrać wielokolorową definicję wybranej struktury i przypisać ją do ściany. Przycisk jest nieaktywny, jeśli wybrano zwykłe wypełnienie. Wybranie wypełnienia warstwowego spowoduje uaktywnienie znacznika.

Całkowita szerokość ścian warstwowych nie może być edytowana w oknie ustawień ściany, a jedynie warstwa po warstwie poleceniem Struktury warstwowe.

 

Kolory piór

Kolory (numery pióra) dla konturów, wzorów wypełnienia i tła wypełnienia ścian mogą być ustawione niezależnie przy użyciu pól zmian numerów piór. Aby określić numer pióra możesz wpisać numer pióra lub kliknąć w wyskakujące menu kolorów i wybrać kolor.

• pierwszy numer pióra kontroluje kontur ściany,

• drugi numer pióra kontroluje wzór wypełnienia oraz wewnętrzne obrysy warstw,

• trzeci numer pióra kontroluje tło wypełnienia.

Atrybuty modelu

Materiały powierzchni ścian

Ściany są wyświetlane jako pełne elementy w oknach 3D i fotoprezentacji. Możesz wybierać różne materiały dla trzech powierzchni ścian (strona linii odniesienia, krawędzie, strona przeciwna) w trzech menu, jak pokazano niżej:

Możesz wybrać jeden z materiałów wybierając go z menu dla tej powierzchni.

Możesz też stworzyć własne materiały w oknie Materiały dostępnym w menu Opcje. Co więcej, w tym samym oknie dialogowym możesz powiązać wektorowy wzorek i teksturę do dowolnego materiału. Zarówno wzorek wektorowy, jak i tekstura pojawią się w wyskakujących menu materiałów powierzchni ściany.

Po włączeniu symbolu łańcucha możesz określić jednocześnie ten sam materiał dla wszystkich trzech powierzchni.

Istnieje istotna różnica między materiałami wykończeniowymi powierzchni a wypełnieniami. Materiały wpływają na kolorowanie i fotoprezentację modelu 3D, natomiast wypełnienia dotyczą jedynie rzutu i zestawienia materiałów.

 

Pióro przekroju

Kolor pióra, który podajesz w tym polu, pozwala wybrać kolor przeciętych krawędzi w oknie Przekroju/elewacji.

Detale bali

Konstrukcje z bali są w ArchiCADzie dozwolone jedynie dla prostych odcinków ścian. Ściany z bali pojawiają się zarówno w oknach 3D, jak i przekrojach/elewacjach z pewnymi opcjami teksturowania, które możesz ustawiać w oknie dialogowym Parametry bali.

• Zastosuj materiał strony zewnętrznej do poziomych krawędzi. Jeśli zaznaczysz tę opcję, górne i dolne krawędzie, a także zwieńczenia ściany będą miały przypisany ten sam materiał co zewnętrzna strona ściany.

• Dostosuj teksturę do krawędzi ściany. Przez uaktywnienie tej opcji, mapy tekstury są nakładane na ściany bez fragmentacji tekstury na poszczególnych balach.

• Zacznij w połowie bala; jeśli włączone, spód ściany tworzony będzie z połowy kłody.

• Bale prostokątne; jeśli aktywne, ściana będzie budowana z lekko ściętych, kwadratowych bali. Jeśli nie, ścianę utworzą bale okrągłe.

• Wysokość bala; w tym polu podajesz wysokość bali.

Podając wysokość bala pamiętaj, że wartość mniejsza od szerokości ściany spowoduje, że kłody nie będą leżeć na sobie.

 

Łączenie ścian

Sposób, w jaki ściany są połączone decyduje, czy czyste połączenia ścian będą możliwe, czy też nie. Czyste połączenia mogą być utworzone jedynie między poprawnie połączonymi ścianami.

Linia odniesienia (oś) jest kluczowym elementem istotnym przy łączeniu ścian, a linie odniesienia ścian mających się łączyć muszą być precyzyjnie połączone. Zwykłe przecięcie tych linii nie wystarcza: Twoje linie muszą łączyć się punktami końcowymi lub tworzyć dokładne połączenia typu T lub L, jak pokazano niżej.

Wybranie opcji Czyść przecięcia ścian pozwala automatycznie tworzyć “gładkie” (przemurowane) połączenia.

Jeżeli mamy do czynienia z bardzo złożonym połączeniem, wyłączenie opcji Czyść przecięcia ścian może być pomocne. W tej sytuacji linie odniesienia będą lepiej widoczne, co pomoże precyzyjnie konstruować ściany.

 

Łączenie ścian z różnymi wzorami wypełnień

Przy łączeniu różnych ścian, w przypadku przecięć typu L, wzór ściany będzie oddzielony przez przekątną połączenia (rysunek). W przypadku połączeń typu T kontur głównej ściany pozostanie ciągły.

Jeżeli wymagasz bardziej szczegółowego rysunku detalu skomplikowanego przecięcia ścian, powinieneś „retuszować” rysunek w programie PlotMaker lub nakleić odpowiednią łatę przed drukowaniem.

Priorytety łączenia trzech ścian łączenie trzech ścian jest tworzone w dwóch krokach. W pierwszym łączone są ściany najgrubsze, w drugim trzecia ściana jest dołączana do pozostałych dwóch.

Jeżeli ściany mają jednakową grubość, ściany warstwowe będą posiadały priorytet nad prostymi.

Jeżeli potrójne łączenie nie wygląda tak jak oczekujesz, odsuń nieco punkt końcowy ściany, tworząc w ten sposób dwa podwójne łączenia zamiast potrójnego.

Przecięcia ścian z pionowym przesunięciem

Jeżeli zamierzasz połączyć dwie ściany łączące się w widoku z góry ale o niejednakowej wysokości, połączenie pomiędzy nimi nie zostanie wykonane.

Inteligentne łączenie typu T ścian warstwowych

Łączone ściany są automatycznie dopasowane, a wypełnienia warstwowe są analizowanie. Połączenie jest stworzone poprawnie.

Tworzenie połączeń w punktach przecięcia się ścian

Aby poprawnie połączyć przecinające się ściany:

1. Narysuj dwie przecinające się ściany.

2. Zaznacz jedną ze ścian.

3. Wybierz z menu Zmiany polecenie Podział.

4. Kliknij w drugą ścianę kursorem Strzałka z Mercedesem (narzędzie strzałka aktywne) lub strzałką (dowolne inne narzędzie aktywne). Pojawi się kursor Oko, musisz teraz wskazać część ściany która zostanie zaznaczona po podziale. Kliknij w dowolną jej część.

5. Zaznaczona ściana została podzielona. Wybierz polecenie Przebuduj by zobaczyć wyczyszczone połączenie

Technika ta działa również przy kilku ścianach zaznaczonych równocześnie.

 

Dzielenie ścian

Niekiedy konieczne jest podzielenie ściany na dwie lub więcej części z powodów innych niż tworzenie przecięć ścian. ArchiCAD umożliwia dzielenie ścian za pomocą metody podobnej do opisanej powyżej (Tworzenie połączeń w punktach przecięcia się ścian).

1) Zaznacz ścianę (lub ściany), które mają być podzielone.

2) Wybierz z menu Zmiany polecenie Podział.

2a) Jeśli chcesz podzielić ścianę w punkcie przecięcia z istniejącym elementem liniowym/łukowym lub krawędzią elementu kliknij w element liniowy lub w krawędś elementu z kursorem Mercedes.

2b) Jeśli chcesz podzielić jedną lub więcej ścian wzdłuż pewnej wyimaginowanej linii, po prostu narysuj tę linię pomiędzy dwoma punktami w oknie rzutu.

3) Po pojawieniu się kursora Oko — kliknij po którejkolwiek stronie linii/łuku, aby wybrać stronę ściany, która pozostanie zaznaczona.

4) Zaznaczone ściany zostają podzielone.

Dzielenie ścian jest także możliwe w dowolnej innej sytuacji przez wykonanie polecenia Kliknij ścianę aby podzielić...z menu Zmiany.

 

Wyrównywanie ścian

Jeżeli chcesz przedłużyć lub skrócić już narysowane ściany w celu wyrównania z innym elementem (lub wyimaginowaną linią):

1) Zaznacz ścianę (ściany), który chcesz rozciągnąć lub przyciąć.

2) Wybierz z menu Zmiany polecenie Wyrównanie.

3) Kliknij w łuk lub krawędś elementu, do którego chcesz wyrównać ścianę (ściany), bądś narysuj linię pomiędzy dwoma pustymi punktami w oknie rzutu.

4) Wszystkie zaznaczone ściany, które przecinają wskazaną lub narysowaną linię lub łuk (lub których przedłużenie ją przecina) zostaną odpowiednio wydłużone lub skrócone tak, by były wyrównane wg. wskazanego elementu.

Jeżeli chcesz przedłużyć ścianę do punktu określonego przez element równoległy do ściany, powinieneś użyć polecenia Zmiany/Rozciągnij w połączeniu z ograniczeniem współrzędnych.

 

Tworzenie otworów w ścianach

Możesz tworzyć nietypowe kształty ścian, umieszczając kilka połączonych otworów drzwi i okien w ścianie, co pokazano niżej.

Tworzenie owalnych ścian

Ściany stworzone przy pomocy metod geometrii owalnych ścian sąśnaprawdę łukami. Nie składają się one z segmentów będących prostymi ścianami.

Możesz także obrysować kształt dowolnego innego elementu owalnego metodą transformacji. W takim wypadku powstawanie łukowych ścian lub ścian złożonych z krótkich prostych odcinków uzależnione jest od odpowiednich ustawień narzędzia Magiczna pałeczka.

Tworzenie dociętych ścian

Jeżeli chcesz utworzyć ściany pasujące do skośnej połaci dachu lub ściany z uciętymi narożami, możesz je uzyskać obcinając zwykłe prostokątne ściany odpowiednimi połaciami dachu, jak pokazano niżej.

Ściany dopasowuje się do połaci dachów leżących nad nimi przy użyciu polecenia Wyrównaj do dachu... z menu Zmiany/Polecenia dla ścian i słupów.

1) Ściany, które mają być przycięte, muszą być wyższe niż nakrywający je dach.

2) Polecenie Wyrównaj do dachu jest następnie użyte do ucięcia górnej krawędzi ściany w celu dopasowania ściany do dolnej powierzchni nakrywającego ją dachu.

Operacja ta będzie wykonana na wszystkich ścianach lub na zaznaczonych aktualnie ścianach i połaciach dachu.

Docinanie ścian do dachu nie jest dostępne w oknie 3D.

---