POLITECHNIKA WROCŁAWSKA WYDZIAŁ ELEKTRONIKI	TEMAT : Wyznaczanie współczynnika załamania szkła za pomocą spektrometru
Paweł Krukowski Elektronika i Telekomunikacja	DATA: 17.III.99 OCENA:

1. Tabela wyników pomiarów.

1. dla światła kadmowego

L.p.	αL	αP	δmin	γ [^o]	λ [nm]	n	Δn	Δδmin
1	229^o23'	151^o 00'	39^o 11'	59^o 58'	467,1 (indygo)	1,523	0,01	0,020
2	229^o 18'	151^o 11'	39^o 03'	59^o 58'	480,0 (niebieski)	1,522	0,01	0,020
3	229^o 08'	151^o 21'	38^o 53'	59^o 58'	508,8 (zielony)	1,521	0,01	0,020
4	228^o 34'	151^o 53'	38^o 20'	59^o 58'	643,8 (czerwony)	1,514	0,01	0,020

2. dla światła rtęciowego

L.p.	αL	αP	δmin	γ [^o]	λ [nm]	n	Δn	Δδmin
1	229^o 39'	150^o 26'	39^o 36'	59^o 58'	407,78 (fiolet)	1,528	0,01	0,020
2	229^o 00'	151^o 25'	38^o 43'	59^o 58'	546,07 (zielony)	1,515	0,01	0,020
3	228^o 52'	151^o 33'	38^o 39'	59^o 58'	579,96 (żółty)	1,517	0,01	0,020

3. dla światła sodowego

L.p.	αL	αP	δmin	γ [^o]	λ [nm]	N	Δn	Δδmin
1	228^o 52'	151^o 45'	38^o 33'	59^o 58'	588,99 (żółty)	1,516	0,01	0,020

2. Obliczenia.

1. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu.

α₁ = 245 ^o 41' ; α₂ = 125 ^o 39'

Δα₁ = 1' ; Δα₂ = 1'

Δα_L = 1' ; Δα_P = 1'

Gdyż z taką dokładnością mierzył spektrometr.

2. Wyznaczanie kątów minimalnego odchylenia.

3. Wyznaczanie współczynnika załamania.

4. Wyznaczanie średniej dyspersji materiału i liczby Abbego.

Wartości odczytane z wykresu:

3. Analiza błędów.

W celu obliczenia błędów pomiarów, korzystałem z metody różniczki logarytmicznej.

Dla funkcji

zatem:

;

po zlogarytmowaniu otrzymamy:

Po zastąpieniu różniczek dγ , dδ_min błędami pomiarowymi otrzymujemy wzór na wartość błędu.

Przykład:

4. Wnioski.

Z wyników pomiarów wywnioskować można, iż dla różnych długości fal kąty minimalnego odchylenia są różne, a tym samym różne są współczynniki załamania.

Podczas badania światła kadmowego i rtęciowego zauważyliśmy, że największe załamanie i odchylenie wystąpiło dla prążka w kolorze fioletowym, następnie niebieskim, zielonym, żółtym czerwonym, co świadczy o poprawności obserwacji i braku zakłóceń np.: światłem z innego źródła.

W przypadku badanego pryzmatu, jego średnia dyspersja była niewielka (Δn_F,C = 0,008) w porównaniu ze współczynnikiem dyspersji (V_d = 64,5) co świadczy o tym, iż badany pryzmat jest „ośrodkiem o nienajlepszej dyspersji”. W naszym przypadku błąd wyznaczenia V_d przekraczał 100 %, co świadczyć może, iż albo popełniliśmy błąd gruby, albo metoda ta nie nadaje się do wyznaczania V_d. Największy wpływ na tak duży błąd ma wartość współczynników, oraz błędów współczynników odczytanych z wykresów. W przypadku tego ćwiczenia należy wziąć pod uwagę, iż duży wpływ na dokładność pomiarów i możliwość popełnienia błędów, miała niedoskonałość ludzkiego wzroku.

---