RADIESTEZJA TO SPOSÓB NA POPRAWĘ WARUNKÓW ZDROWOTNYCH

Każdemu marzy się własny, zdrowy i przyjazny dom, do którego chętnie wraca się, aby zregenerować siły po ciężko spędzonym dniu w pracy lub szkole. Dom, w którym wszyscy są zdrowi i radośni.

Co dla radiestety oznaczają pojęcia zdrowy i przyjazny dom? Jest to dom, w którym nie występują promieniowania szkodliwe dla zdrowia.

Przy obecnym postępie cywilizacyjnym powodującym intensywną urbanizację terenów, coraz trudniej znaleźć miejsca pod zabudowę, w których nie występują promieniowania szkodliwe dla zdrowia. Niestety rynek obrotu nieruchomościami kieruje się głównie zyskiem i coraz częściej budowane są osiedla domów (nawet o wysokim standardzie mieszkaniowym), które nie spełniają radiestezyjnych kryteriów zdrowego i przyjaznego domu.

W wielkomiejskich osiedlach, tzw. blokowiskach sytuacja jest o wiele poważniejsza niż w budownictwie o niskim stopniu intensywności, ponieważ oprócz naturalnych negatywnych czynników wynikających z wysokiego promieniowania terenu dochodzą dodatkowe ograniczenia. Są one spowodowane mało przyjazną technologią budowlaną, coraz większą ilością emitorów i odbiorników pól elektromagnetycznych oraz małym metrażem pomieszczeń, co często uniemożliwia właściwe (korzystne dla zdrowia) umiejscowienie funkcji spania i wypoczynku do występujących w mieszkaniu promieniowań.

W tej sytuacji koniecznością staje się korzystanie z usług jakie oferuje radiestezja.

CZYM JEST RADIESTEZJA?

Radiestezja jest umiejętnością świadomego odczuwania różnego rodzaju promieniowań naturalnych, tzw. geopatycznych. Jest wiedzą praktyczną pozwalającą na:
•  rozpoznawanie i odróżnianie różnych promieniowań radiestezyjnych,
•  unikanie zagrożeń związanych ze szkodliwym promieniowaniem,
•  neutralizowanie szkodliwych promieniowań,
•  korzystanie z dobrodziejstw zasobów ziemi przy poszukiwaniu zdrowego miejsca na dom, najlepszego miejsca na ujęcie wody,    złóż mineralnych,
•  poszukiwanie zaginionych przedmiotów
•  poprawę stanu zdrowia - patrz bioenergoterapia
Radiestezja to również umiejętność dokonywania trafnych codziennych wyborów, czyli profilaktyka, polegająca na wyborze najbardziej właściwych produktów żywnościowych, odczytywanie niedoborów poszczególnych składników pokarmowych i mikroelementów, wykazywanie wrażliwości na różne alergeny, sprawdzanie zgodności leków, itp.

Jakie są najczęściej spotykane promieniowania radiestezyjne?

W radiestezji wyróżnia się promieniowania naturalne i sztuczne.
Promieniowania naturalne, czyli geopatyczne wyczuwane są na powierzchni ziemi i w dolnych warstwach atmosfery. Źródłem radiacji naturalnych są:
•  tzw. "podziemne cieki wodne" zwane też "żyłami wodnymi" - te nazwy budzą wiele wątpliwości, niemniej niezależnie od źródła    promieniowania pasma są wyraźnie wyczuwalne,
•  uskoki i deformacje geologiczne, którym często towarzyszą złoża minerałów,
•  promieniowania sieciowe (siatka szwajcarska i siatka diagonalna),
•  promieniowanie jądra ziemi,
•  radiacje towarzyszące zjawiskom radioaktywności, czyli tzw. "plamy radioaktywne".
Promieniowania geopatyczne o niskich wartościach są naturalnym elementem środowiska przyrodniczego. Promieniowania silniejsze są szkodliwe dla zdrowia i mogą być przyczyną różnych dolegliwości, osłabienia organizmu i chorób.

Promieniowania sztuczne, to takie, których źródłem są obiekty stworzone przez człowieka. Obejmują promieniowanie kształtu różnych obiektów, budowli, wyposażenia wnętrz, symboli, talizmanów. Niektórzy radiesteci zaliczają tu również promieniowania elektrostatyczne, promieniowania magnetyczne, promieniowania elektromagnetyczne oraz jonizujące, jednak ze względu na możliwość pomiaru ich za pomocą przyrządów i mierników fizycznych nie zaliczam ich do promieniowań radiestezyjnych a jedynie z radiestezją powiązanych.

CO TRZEBA ZROBIĆ, ABY MIEĆ ZDROWY DOM?

Jakie kryteria radiestezyjne powinien spełniać "zdrowy dom"?

Zdrowy dom to miejsce gdzie występują radiacje niskie i nieszkodliwe dla zdrowia przeciętnego człowieka (o niskim natężeniu do 12° w skali SRW/m² (skala warszawska), co jest równoważne z wartością powyżej 6600° w skali BOVISA. Oznacza to, że w miejscu spania moc naturalnego promieniowania nie powinna przekraczać 10° w skali SRW a biały kolor promieniowania powinien być stabilny. Warunek ten dotyczy również miejsc dziennego wypoczynku i nauki. W pozostałych miejscach, gdzie przebywa się stosunkowo krótko, natężenie promieniowania w strefie nie powinno przekraczać 18° w skali SRW/m² a moc promieniowania 60° w skali SRW, czyli nie być niższa od 2000° w skali BOVISA.

Najważniejsze to wybrać pod budowę właściwe miejsce spełniające powyższe kryteria. W tym celu należy wykonać radiestezyjną analizę i ocenę terenu poprzedzającą budowę domu, wskazując najlepsze miejsca oraz strefy o różnym stopniu zapromieniowania, ze wskazywaniem miejsc najkorzystniejszych i niekorzystnych dla zdrowia. Wybór "najzdrowszej" lokalizacji jest bardzo ważny, ponieważ już na samym początku eliminuje znaczną część szkodliwych dla zdrowia promieniowań.

Nie bez znaczenia pozostaje rozplanowanie obiektu, rozmieszczenie funkcji mieszkalnych i bryła budynku, co ma związek z promieniowaniem kształtu. Ważną rolę odgrywają zastosowane materiały, z których część posiada naturalne właściwości tłumiące, np.: drewno i cegła, a część może być źródłem szkodliwych promieniowań, np.: pustaki z popiołów dymnicowych, azbest, kleje płyt wiórowych.

A co robić, kiedy nie ma się wpływu na lokalizację i rodzaj budynku?

Takie sytuacje zdarzają się coraz częściej. Większość ludzi mieszka w budownictwie wielorodzinnym, w blokach lub kamienicach. Przeważająca większość tych mieszkań jest silnie zapromieniowana. Konstrukcje ścian i stropów często powodują deformacje i odbicia występujących promieniowań.

Najskuteczniejszym sposobem uniknięcia wpływu szkodliwego dla zdrowia promieniowania jest przemeblowanie, dostosowane do rozpoznanego w mieszkaniu promieniowania. W tym celu konieczna jest znajomość rodzaju i mocy promieniowań w poszczególnych pomieszczeniach. Doświadczony radiesteta w wyniku radiestezyjnego badania mieszkania powinien na planie rysowanym w skali pozaznaczać rozkład głównych promieniowań geopatycznych oraz wskazać miejsca niezapromieniowane.

Przeważnie niewielki metraż i narzucona z góry "funkcjonalność" uniemożliwia skuteczne przemeblowanie. W takich sytuacjach ostatnią deską ratunku pozostaje neutralizacja szkodliwych radiacji za pomocą sztucznych lub naturalnych odpromienników. Dobór i wstrojenie właściwego odpromiennika zazwyczaj znacznie poprawia warunki radiestezyjne w mieszkaniu. Odpromiennik powinien być wstrajany przez doświadczonego radiestetę. Dobrze wstrojony odpromiennik powinien zapewnić stabilne niskie promieniowanie w zneutralizowanej strefie o wartościach nie przekraczających 6°SRW/m² a moc zneutralizowanych najsilniejszych pasm nie powinna przekraczać 12° SRW = 6200° w skali BOVISA. W zneutralizowanym obszarze powinien dominować jednorodny radiestezyjny kolor biały. Dobry odpromiennik powinien działać przez okres, co najmniej kilku lat, a efekt jego pracy powinien być stabilny. Najchętniej korzystam z odpromienników ERW (ekrany radiestezyjne Woźniaka), RET (radiestezyjne ekrany Tomaszewskiego) i KA (odpromiennik geopatyczny Andrzeja Kolka).

RÓŻDŻKARSTWO, CZYLI SZUKANIE DOBREJ I SMACZNEJ WODY

Jaka jest jakość wody pitnej z kranów miejskich, większość z nas ma okazję doświadczać tego na co dzień. Tej sytuacji nie można zaradzić, zwłaszcza kiedy się mieszka w bloku. Natomiast, jeśli mieszka się w budownictwie jednorodzinnym, to można zapewnić sobie własne Ľródło wody pitnej, która będzie zdrowa i smaczna.

Zdrowa i smaczna woda na własnej działce z własnego ujęcia jest niewątpliwie dobrodziejstwem. Zdarza się, że wyszukiwanie miejsca na własne ujęcie wody jest koniecznością podyktowaną brakiem sieci wodociągowej na terenach podmiejskich. Radiesteta - różdżkarz wyznaczający miejsca pod ujęcie wody powinien precyzyjne określić punkt wiercenia, zarówno w terenie jak i na planie. Wraz z wyznaczeniem miejsca konieczne jest podanie głębokości zalegania i miąższości warstw wodonośnych. . Pozwoli to na orientacyjne oszacowanie kosztu budowy ujęcia wody. Ponadto wskazane jest oszacowanie, wydajności oraz orientacyjne określenie podstawowych parametrów zdrowotnych, jakim powinna odpowiadać woda przeznaczona do picia, czyli:
•  brak skażenia bakteriologicznego (miano Coli = 0),
•  stężenie jonów żelaza mniejsze od 0,2 mg/l,
•  stężenie jonów manganu mniejsze od 0,05 mg/l,
•  odczyn pH od 6,5 do 9,5,
•  twardość określona zawartością CaCO3 w granicach 60 - 500mg/l,
•  barwa i zapach nie budzące zastrzeżeń.
Tyczenie wody jest czynnością, która bardzo szybko podlega weryfikacji podczas wiercenia a parametry chemiczne wody są do zweryfikowania laboratoryjnie.

Wskazanie punktu pod ujęcie wody przez radiestetę ma na celu zwiększenie prawdopodobieństwa znalezienia smacznej i zdrowej wody do 80%.

PREDYSPOZYCJE RADIESTEZYJNE

Wiele osób zadaje sobie pytanie, jakie trzeba mieć zdolności, aby zostać radiestetą?

Predyspozycje radiestezyjne ma duża część populacji ludzkiej. Jednak nawet bardzo dobre predyspozycje, czyli właściwa wrażliwość radiestezyjna na odczuwanie promieniowań oraz wysoki indywidualny kolor radiestezyjny mogą być jedynie punktem startu do rozwinięcia tych zdolności w praktyczne umiejętności.

Moim zdaniem większość osób może w sobie rozbudzić zdolności radiestezyjne na potrzeby domowe. Może to zrobić praktycznie każdy, kto jest tym zainteresowany. Sprawdzanie zgodności spożywanych pokarmów, leków, różnych produktów nie jest skomplikowane i może być wykonywane przez każdego, kto pozna zasady bezpiecznego posługiwania się wahadłem i nauczy posługiwać biometrami. Źródłem wiedzy mogą być książki lub kursy podstaw radiestezji. Na tym etapie warto co pewien czas weryfikować swoje odczucia i wyniki z doświadczonym radiestetą aby uniknąć błędów spowodowanych autosugestią.

Rozróżnianie właściwości i lokalizacja podstawowych rodzajów promieniowań jest o wiele trudniejsza. Wymaga wiedzy teoretycznej, cierpliwości, długotrwałej praktyki oraz częstych ćwiczeń, które będą weryfikowane przez innych radiestetów. Jeśli, ktoś chce zawodowo zajmować się radiestezją lub poważnie traktować jako hobby to doradzam szkolenie, najlepiej przy miejscowym stowarzyszeniu radiestezyjnym, które zapewni rzetelną wiedzę teoretyczną oraz umożliwi praktykę pod opieką doświadczonego radiestety.

Przy predyspozycjach radiestezyjnych należy oprócz tych "właściwych" - ezoterycznych wymienić jeszcze kilka innych, myślę, że równie ważnych, takich jak:
•  Uczciwość,
•  Cierpliwość,
•  Rzetelność,
•  Stały rozwój swoich umiejętności
•  Przestrzeganie zasad etyki

CZYM DLA MNIE JEST BIOENERGOTERAPIA?

W moim rozumieniu bioenergoterapia dziedziną wiedzy bardzo spokrewnioną z działem radiestezji, tzw. biotroniką. Biotronika zajmuje się badaniem procesów i zjawisk oraz oddziaływaniami bioenergoterapeuty na organizmy żywe (człowieka i zwierzęta) poprzez stosowanie metod bioenergetycznych i radiestezyjnych.

Bioenergoterapia jest zatem wiedzą i umiejętnością łączącą metodą pracy radiestezyjnej, zwłaszcza przy lokalizacji i odczuwaniu zaburzeń energetycznych ze specyficzną umiejętnością oddziaływania bioenergią wpływającą na poprawę i przywracanie stanu zdrowia. Świadome oddziaływanie energią staje się procesem równoważenia zaburzonej energetyki organizmu człowieka.

Bioenergoterapię traktuję jako niekonwencjonalną metodę przyczyniającą się do poprawy zdrowia, która może (ale nie musi) wspomagać leczenie medyczne.

KOMU MOGĘ POMÓC?

Każdemu, komu pomoc bioenergoterapeuty w danym momencie życia jest potrzebna ze względu na jego problemy zdrowotne. Każdemu, kto wierzy, że taka pomoc będzie skuteczna.

Każdego klienta traktuję z najwyższym szacunkiem, w zależności od wieku jak: ojca lub matkę, brata lub siostrę, syna lub córkę. Ustanowienie takiej relacji z klientem pozwala na osiągnięcie bardzo dobrych rezultatów, nawet w tzw. "beznadziejnych czy przewlekłych przypadkach". Sporadycznie zdarzają się sytuacje, kiedy taka relacja nie zachodzi z różnych przyczyn. Wówczas to klientem się nie zajmuję, traktując to jako tzw. "Siłę Wyższą".

CUDÓW NIE OBIECUJĘ

Nagłych uzdrowień i cudów nie obiecuję. Po prostu w nie nie wierzę.

Wierzę natomiast, że rzetelnie prowadzona i kompleksowa terapia, polegająca na aktywnej współpracy ze świadomym klientem może dać bardzo pozytywne oraz zaskakujące rezultaty, graniczące z cudem. Dla mnie to jest efekt doskonałej i harmonijnej pracy klienta i bioenergoterapeuty.

Co robię i jak pracuję?

Najważniejsze jest nawiązanie "kontaktu - dialogu" energetycznego z klientem. Jest to podstawą do dalszej harmonijnej pracy. Mając bardzo dobry kontakt jestem w stanie pomóc nawet przy bardzo skomplikowanych i trudnych schorzeniach. Bez "kontaktu" nie można mówić o skutecznej bioenergoterapii nawet przy błahych dolegliwościach.

Na początku "zapoznaję się" z klientem, tzn. badam jego siły witalne, dominujący kolor w aurze, polaryzację ciała, indywidualną wrażliwość na promieniowanie geopatyczne. Następnie sprawdzam rozkład zaburzeń energetycznych w organizmie, ich wielkość i związek z chorobą. Strefy zaburzeń energetycznych rysuję na schemacie sylwetki ludzkiej. Często takie badanie jest potwierdzeniem diagnozy lekarskiej, wskazaniem miejsca bezpośrednio powiązanego z chorobą albo też narażonego na zagrożenia chorobowe, teraz lub w najbliższej przyszłości.

Po tej wstępnej fazie w zależności od potrzeb stosuję najprzeróżniejsze techniki energetyczne, często łącząc je w różne sekwencje. W każdym przypadku zestaw oddziaływań energetycznych jest inny, dostosowany do wymagań, potrzeb i wrażliwości klienta. Nazwy tych technik, które stosuję, są dla mnie umowne:
•  oczyszczanie, czyli ściąganie i usuwanie nadmiaru różnej jakości energii,
•  oddziaływanie energią mającą różne właściwości w zależności od potrzeb,
•  równoważenie energetyki organizmu poprzez udrożnienie przepływu energii w meridianach,
•  równoważenie przepływu energii w poszczególnych czakrach, mostkowanie czakramów,
•  zabiegi prowadzone w transie - odmiennym stanie świadomości umysłu (stan theta) o bardzo wysokim przepływie energii,
•  elementy akupresury i masażu energetycznego,
•  elementy programowania i warunkowania pewnych rytuałów wspomagających zdrowienie, psychokorekcja z elementami
   hipnozy,
•  różne działania i techniki relaksacyjne,
•  elementy koloroterapii i aromaterapii,
•  stosowanie wybranych ziół
•  i jeszcze wiele innych.

Zabiegiem najczęściej stosowanym wśród rodziny i przyjaciół są krótkotrwałe zabiegi wzmacniające, usuwające zmęczenie oraz dodające w danym momencie sił witalnych, ogólnie poprawiające nastrój i samopoczucie. Nie mają one charakteru terapii a jedynie doraźnego wspomagania.

SKUTECZNOŚĆ TERAPII

Bardzo ważne dla skuteczności terapii jest sprawdzenie czy na organizmie klienta znajdują się ślady zapromieniowania geopatycznego. Jeśli tak, to proponuję badanie radiestezyjne mieszkania z neutralizacją szkodliwych dla zdrowia promieniowań. Jest to bardzo ważne, ale często zaniedbywane przez bioenergoterapeutów. Diagnoza radiestezyjna jest dla mnie elementem diagnozy bioenergoterapeutycznej.

Częstą przyczyną schorzeń, dolegliwości i stałego osłabienia sił witalnych klienta jest fakt długotrwałego przebywania w miejscach o silnym promieniowaniu geopatycznym. Dotyczy to zwłaszcza długiej ekspozycji na promieniowania silne szkodliwe dla zdrowia w miejscach gdzie człowiek przebywa najczęściej, czyli: miejsca spania, miejsca wypoczynku dziennego i miejsca pracy.

Trudno mówić o skutecznej bioenergoterapii, jeśli po zabiegu bioenergoterapeutycznym klienta wraca do silnie zapromieniowanego domu. Jest poddawany szkodliwemu działaniu promieniowania. Co się wtedy dzieje? Nawet bardzo skuteczne działanie bioenergoterapeuty i zrównoważenie energii u klienta będzie krótkotrwałe. Cała energia, która ma oddziaływać leczniczo i przywracać równowagę, zostanie "zużyta" na zabezpieczenie przed szkodliwym promieniowaniem, a zaraz potem pojawią się z powrotem dolegliwości.

Bardzo ważne w pracy z klientem jest uporządkowanie przepływu energii w organizmie (bioenergoterapia) oraz w jego otoczeniu (radiestezja). Kształtowanie energii w przestrzeni życia codziennego człowieka jest tak samo ważne jak zharmonizowanie przepływu energii w jego ciele.

Jedną z różnic, podkreślanych przez bioenergoterapeutów w odniesieniu do medycyny konwencjonalnej zajmującej się usuwaniem objawów jest leczenie przyczyn choroby. Dlatego tak ważne jest, aby skuteczna i rzetelna terapia dotyczyła również znaczącej poprawy warunków środowiska, w którym mieszka klienta.

AKTYWNA WSPÓŁPRACA Z KLIENTEM

Zadaniem bioenergoterapeuty jest pomoc klientowi w rozwiązaniu jego problemów zdrowotnych poprzez właściwe zdiagnozowanie, oczyszczenie i oddziaływanie energetyczne, które przyczynia się do poprawy stanu zdrowia. Samo przychodzenie klienta na zabiegi nie zawsze wystarcza, chociaż często się zdarza, że może być skuteczne. Zadaniem klienta jest aktywnie uczestniczyć w terapii. Jak to należy rozumieć? Kiedy klient decyduje się na bioenergoterapię to musi mieć świadomość, że postępowanie oraz środki oddziaływania są zupełnie inne niż w przypadku medycyny akademickiej.

Jak działa bioenergoterapeuta? Jak już wspominałem wcześniej - poprzez świadome kierowanie energią, mające na celu równoważenie zaburzonej energetyki organizmu człowieka. Wyrównanie energii klienta, uaktywnienie i utrzymanie w harmonii przepływu energii jest warunkiem powracania organizmu do zdrowia.

Tu dochodzimy do kluczowego zagadnienia, co należy robić, aby po zabiegu jak najdłużej utrzymać stan równowagi i harmonijnego przepływu energii? To jest w dużym stopniu zadanie dla klienta. Jest to jego codzienna praca z problemem chorobowym. W moim przekonaniu klient musi być włączony w aktywną walkę z chorobą poprzez stworzenie pewnych stałych zachowań, które nazywam "codziennymi rytuałami", lub "zadaniami". Ma to kolosalne znaczenie dla całego procesu wychodzenia z choroby.

Co może być rytuałem? Każda czynność, która dodatkowo pojawia się w rozkładzie dnia i jest do zaakceptowania przez klienta, a którą będzie wykonywał z intencją walki z chorobą. Może to być: modlitwa, medytacja,afirmacje, picie naenergetyzowanej wody, , specjalna dieta, rytualne przyrządzanie posiłku, gimnastyka, nowa trasa dojazdu do pracy, różne postanowienia i wyrzeczenia. W każdym razie coś, co w sposób widoczny odmienia tryb życia w trakcie terapii. Każdy klient sam ustala rodzaj i ilość rytuałów. Rytuały są warunkowane podczas zabiegu, w trakcie którego klient jest w odmiennym stanie świadomości (theta). Każdorazowe wykonywanie rytuału wyzwala w kliencie korzystne reakcje energetyczne.

Tak więc, gotowość klienta do aktywnej współpracy przy bioenergoterapii w dużym stopniu wpływa na sukces nawet w bardzo trudnych przypadkach.

ZASADY TESTOWANIA EKRANÓW GEOPATYCZNYCH METODĄ RADIESTEZYJNĄ

Prawa autorskie zastrzeżone

Opracował:
Jakub Zemła

Konsultacja:
Wojciech Burzyński
Aleksander Kaczmarek
Andrzej Kolk
Witold Piasecki
Piotr Smażyński
Ryszard Tomaszewski
Romana Turewicz

WSTĘP
Na rynku istnieje wiele, tzw. "cudownych i niezawodnych wynalazków", których zadaniem jest poprawa warunków życia człowieka poprzez neutralizację szkodliwych dla zdrowia zadrażnień geopatycznych. Ostatnio coraz więcej pojawia się urządzeń, których działanie wzbudza wiele wątpliwości. Część z nich tylko nieznacznie zmniejsza promieniowanie geopatyczne, zaś zakres oddziaływania (patrz rozdz. 4) innych jest znacznie mniejszy niż gwarantuje to producent, jeszcze innym nie można przypisać cech ekranu, scharakteryzowanych w dalszej części wstępu. Zdarza się też, że niektóre są źródłem wtórnych radiacji radiestezyjnych.
Istnieje zatem duża potrzeba obiektywnej oceny skuteczności tych urządzeń określanych potocznie jako odpromienniki radiestezyjne, opartej na przejrzystej metodzie i jednoznacznych kryteriach. Chcąc uporządkować zasygnalizowane problemy należy stworzyć do tego właściwy system i instrumenty, czyli:
- Opracować ujednolicone zasady testowania oparte na zobiektywizowanych kryteriach
  i prowadzone w oparciu o proste procedury.
- Utworzyć zespoły badawcze radiestetów zajmujących się testowaniem
  (przy stowarzyszeniach działających w ramach Federacji Stowarzyszeń Radiestezyjnych).
- Przyznawać certyfikaty radiestezyjnej skuteczności ekranom ocenianym pozytywnie
 (patrz rozdz. 5).

Moderatory (odpromienniki, ekrany, neutralizatory) radiestezyjne to urządzenia, które swoimi właściwościami i oddziaływaniem mają zdolność skutecznego zmniejszania istniejących radiacji geopatycznych, a tym samym poprawy warunków życia w strefie środowiska człowieka do poziomu optymalnego.

Urządzenia te można podzielić na 3 grupy ze względu na sposób działania:
1. Przegrody odbijające lub odchylające radiacje. Wyróżnia się tu przegrody naturalne pełne tworzące lite, jednorodne warstwy takie jak: warstwy ze skorupek jaj, maty z surowców roślinnych, skóry zwierząt, folie metalowe, materace z nasion, glinobitki, wylewki wapienne z dodatkiem substancji białkowych oraz przegrody naturalne sieciowe, czyli wykorzystujące zjawisko interferencji: rozłożone miejscami woreczki z nasionami niektórych roślin, siatka z kamieni (otoczaków) odpowiednio spolaryzowanych. Znaleźć można również przegrody sztuczne takie jak niektóre materiały budowlane oraz symbole magiczne działające na poziomie mentalnym.
2. Urządzenia pochłaniając mające właściwości absorpcyjnie, do których należą niektóre metale, folie, materiały budowlane. Urządzenia te pochłaniając radiacje wymagają po pewnym czasie rozładowywania. Nadmiernie ich naładowanie powoduje w konsekwencji samoistne i niekontrolowane ich rozładowywanie, co jest niekorzystne dla użytkownika. Spotyka się urządzenia będące uziemionymi tarczami, w których pochłonięte radiacje rozładowywane są do gruntu.
3. Ekrany interferencyjne wykorzystujące w swoim działaniu zjawisko interferencji, czyli zasadę nakładania się fal. Zachodzi tutaj stabilne w czasie wzajemne wzmocnienie fali lub osłabienie w zależności od stosunków fazowych fal oraz umiejscowienia źródła. Efektem jest niwelowanie szkodliwych dla zdrowia człowieka składowych tła i wzmocnienie radiacji korzystnych dla zdrowia.

Przedmiotem opracowania zasad testowania moderatorów radiestezyjnych jest w zasadzie tylko grupa urządzeń działających na zasadzie interferencji (czyli grupa 3), będąca w handlu i potocznym słownictwie określana jako "odpromienniki". W dalszym ciągu opracowania będzie stosowana poprawna, choć skrócona nazwa EKRANY radiestezyjne.

Grupa ta pod względem charakterystyki przedmiotowej i handlowej cechuje się tym, że urządzenia są niewielkie w stosunku do strefy działania. Średnica ekranu w stosunku do średnicy zmoderowanej strefy wynosi od 1/10 a dochodzi do 1/100. Stanowią trwały, odporny na wstrząsy i uderzenia portatywny przedmiot a ponadto pozwalają na tworzenie serii o różnym zasięgu i charakterystyce, co dobrze odpowiada warunkom i wymogom zarówno radiestezyjnym i handlowym.
W stosunku do innych niż ekrany urządzeń moderujących tło "Zasady testowania" mogą stanowić jedynie materiał pomocniczy do określania skuteczności ich działania. Opracowanie zasad testowania powinno zobiektywizować oceny moderatorów radiestezyjnych.

1. ZASADY TESTOWANIA EKRANÓW:

1.1. PRZEDMIOT BADAŃ
Przedmiotem badań jest grupa urządzeń działających na zasadzie interferencji, będąca w handlu i potocznym słownictwie określana jako "odpromienniki" lub "neutralizatory". W dalszym ciągu opracowania będzie stosowana poprawna, choć skrócona nazwa - EKRANY radiestezyjne.

1.2. CEL BADAŃ:
Celem badań jest:
- Ocena skuteczności różnych ekranów i ich przydatności w praktyce radiestezyjnej.
  Skuteczność należy rozumieć jako zdolność do trwałego zmniejszania promieniowań
  geopatycznych tła w określonej strefie.
- Stwierdzanie zgodności testowanych ekranów z ich przeznaczeniem podanym w instrukcji
  przez producenta.
- Wskazanie najodpowiedniejszych ekranów przeznaczonych do moderowania radiacji
  geopatycznych w pomieszczeniach zamkniętych (mieszkania, biura, obiekty inwentarskie,
  sportowe, itp.) oraz na przestrzeni otwartej (pola, ogrody, lasy, tereny rekreacyjne, itp.)
- W dalszej perspektywie wyodrębnienie zbioru bezpiecznych i skutecznych ekranów, czyli
  takich, które spełniają warunki opisane w rozdziale 4, a następnie umożliwienie
  przyznawania certyfikatu bezpieczeństwa radiestezyjnego.

1.3. ZAKRES BADAŃ:
Zakres badań obejmuje następujące czynności i zagadnienia:
- Zapoznanie się z zasadą działania ekranu, z jego budową, instrukcją wstrajania i montażu,
  opisaną w instrukcji lub dostarczona przez producenta.
- Testowanie skuteczności działania według ściśle określonej procedury (opisanej w dalszej
  części).
- Analizę materiału zebranego w trakcie trwania testów.
- Ocenę ekranu pod kątem różnych możliwości jego zastosowania w praktyce radiestezyjnej.
- Ocenę walorów użytkowych, takich jak: trwałość, estetyka, itp.

2. PROCEDURY BADAŃ

2.1. PROCEDURA WSTĘPNA - WARUNKI PRZYJĘCIA:
Podstawą do rozpoczęcia testowania konkretnego typu ekranu jest jego formalne zgłoszenie do badań przez producenta lub organizację np.: stowarzyszenie radiestezyjne, organizację konsumencką, ew. osobę fizyczną lub prawną.

Zgłoszenie musi zawierać następujące informacje:
- Informację pisemną o zasadzie działania ekranu. Należy mieć jednak świadomość, że
  organizacje konsumenckie oraz osoby fizyczne i prawne mogą mieć kłopoty z podaniem
  takiej informacji.
- Informację o neutralizowanych przez ekran rodzajach radiacji z podaniem zasięgu działania.
- Instrukcję producenta dotyczącą i warunków instalowania ekranu oraz zasad jego
  konserwacji.

Po spełnieniu tych warunków ekran zostaje przekazany zespołowi badawczemu do przetestowania na poligonie.

2.2. MIEJSCE BADAŃ
Warunkiem obiektywnego testowania ekranów jest konieczność posiadania dobrze rozpoznanych poligonów do badań radiestezyjnych. Istnieje zatem konieczność posiadania trzech rodzajów poligonów:
1. Wewnętrznego, ogólnodostępnego w budynku, na którym odbywać się będzie testowanie w 1 etapie badań.
2. Wewnętrznych "domowych" poligonów, na których testowane będą ekrany w 2 etap badań.
3. Zewnętrznego, ogólnodostępnego w terenie otwartym do testowania w 3 etapie badań.

Rozkład stref i zadrażnień geopatycznych oraz charakterystyka radiacji poligonu powinny być wcześniej w pełni rozpoznane, wrysowane na plan i opisane. Przy wyborze miejsc poligonów należy zapewnić warunki stabilnego środowiska testowego dla porównywania wyników. W tym celu należy rozkład zadrażnień geopatycznych oraz ich moc i natężenie dokładnie rozpoznać, upewniając się o niezmienności warunków tych w czasie.

Poligon wewnątrz budynku należy umiejscowić tak, aby objął fragment jednej kondygnacji o wysokości 250 - 320 cm, z dostępnością do kondygnacji położonych powyżej i poniżej poligonu. Plan poligonu narysować w skali 1:50 lub 1:100. Zalecane jest wykonanie 2 przekrojów w celu możliwości badania charakterystyki pionowej moderowanych radiacji. Wszystkie istotne z radiestezyjnego punktu widzenia radiacje, takie jak: przebieg pasm geopatycznych, skrzyżowania tych pasm, promieniowania sieciowe, strefy o niskich radiacjach domierzyć do stałych elementów budynków (ściany, drzwi, okna).

Poligony domowe mają zapewnić możliwość stałej kontroli pracy ekranów w 2. etapie. Ekran musi być stale dostępny. Wymagania odnośnie powierzchni oraz ilości kondygnacji nie są tak kategoryczne jak w przypadku poligonu ogólnodostępnego do badań w 1. etapie. Natomiast warunki dotyczące rozpoznania, odwzorowania na planie i opisania występujących radiacji są takie same.

Poligon zewnętrzny należy zlokalizować na otwartym obszarze ogólnodostępnym np. w parku. Plan poligonu rysować w oparciu o aktualną zaewidencjonowaną mapę geodezyjną, odzwierciedlającą aktualne zagospodarowanie terenu oraz przebieg sieci podziemnego uzbrojenia terenu. Skala planu 1:100. Wszystkie istotne z radiestezyjnego punktu widzenia radiacje, takie jak: przebieg pasm geopatycznych, skrzyżowania tych pasm, promieniowania sieciowe, strefy o niskich radiacjach należy domierzyć do stałych elementów zagospodarowania terenu (drzewa, studzienki, ścieżki, budynki, itp.)

Mapy radiacji występujących na wszystkich poligonach muszą być potwierdzone przez radiestetów posiadających najwyższe kwalifikacje. Wymagany tytuł mistrzowski, lub rekomendacja stowarzyszenia. Pomiary należy wykonywać jako wieloletnie, uśrednione.

W miejscach występowania charakterystycznych radiacji należy wyznaczyć stałe oznakowane punkty kontrolne poligonu. Zaleca się, aby punkty kontrolne, których powinno być maksymalnie 9, co wynika z poniższego wyszczególnienia, umiejscowić na:

1. pasmach geopatycznych średniej mocy (30 - 60° SRW = 2 - 4° w skali poznańskiej),
2. pasmach geopatycznych dużej mocy (60 - 110° = 4 - 7° w skali poznańskiej SRW),
3. pasmach geopatycznych bardzo dużej mocy (powyżej 110° SRW = powyżej 7,5° w skali
    poznańskiej),
4. miejscach krzyżowań się pasm geopatycznych (powyżej 120° SRW= powyżej 8° w skali
    poznańskiej),
5. pasmach i krzyżowaniach rusztu globalnego 1 i 2 stopnia,
6. miejscach przecięć pasm geopatycznych i rusztu globalnego,
7. miejscach tzw. "plam radioaktywnych", czyli radiacji towarzyszących zjawisku
    radioaktywności
8. strefach o niskim korzystnym dla zdrowia, o natężeniu radiacji do 8° SRW/m² - pomiar
    natężenia dla powierzchni 1m² co w przybliżeniu odpowiada 1° w skali poznańskiej
9. strefach średniego tła naturalnego - pomiar natężenia dla obszaru o powierzchni 1m²

2.3. PROWADZENIE BADAŃ
Testowanie ekranu należy prowadzić w 3 etapach. Przekazanie ekranu do badania w kolejnym etapie poprzedzone musi być pozytywnym rezultatem testowania w etapie wcześniejszym.

2.3.1. ETAP 1
Testowanie należy przeprowadzić na poligonie wewnątrz budynku. W trakcie 1 etapu oceniana będzie łatwość zainstalowania ekranu i szybkość osiągniętego efektu neutralizacji.

Przyjęto założenie, że sposób montażu ekranu oraz jego wstrojenia muszą być proste i zrozumiałe, dla każdego radiestety. Mają gwarantować prawidłowe i optymalne działanie ekranu powodując zmniejszenie radiacji, do poziomu 1° w skali Poznańskiej = 6°SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa, bez tzw. "zjawiska brzegowego" lub prążków interferencyjnych. Zjawisko brzegowe należy rozumieć jako podwyższenia poziomu tła występującego pierścieniowo wokół ekranu. Jeżeli sposób zainstalowania pochłania wiele czasu oraz wymaga dopełnienia wielu czynności takich jak: długotrwałe wyszukiwanie odpowiedniego miejsca, skomplikowany sposób ułożenia, precyzyjne, długotrwałe dostrojenie, to wówczas znacząco obniża użytkową wartość ekranu.

Jako drugie założenie przyjęto, że jeśli w ciągu pierwszej godziny testu nie nastąpi skuteczne zmniejszenie występujących na poligonie radiacji, do poziomu 1° w skali Poznańskiej = 6° SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa oznaczać to będzie, że istnieje niewielka szansa, aby zdolności ekranu do poprawy warunków zdrowotnych ujawniły się później. Praktyczne stosowanie takiego ekranu jest, więc znikome.

Pierwszą czynnością będzie wyszukanie właściwego - zgodnie z instrukcją - miejsca na ułożenie ekranu. Po znalezieniu odpowiedniego miejsca ekran należy wstroić. Czynność wykonywać zgodne z zaleceniami instrukcji danego ekranu. Następnie w punktach kontrolnych badany będzie stopień i szybkość neutralizacji szkodliwych promieniowań:
- w chwili wstrajania;
- po 15 min od zainstalowania;
- po 30 min od zainstalowania;
- po 1 godzinie od zainstalowania;
Jeżeli instrukcja instalowania ekranu jest niejasna, a efekt pracy ekranu z tego powodu jest niezauważalny, wówczas istnieje możliwość dokonania korekty i powtórzenia czynności wyboru miejsca i sposobu wstrajania.

Po pozytywnej ocenie etapu 1 ekran kierowany będzie do dalszego testowania w ramach 2 etapu badania.

2.3.2. ETAP 2
Etap drugi to testowanie trwałości osiągniętego efektu neutralizacji w 1. etapie. Konieczny czas na sprawdzenie stabilności pracy ekranu wyniesie 1 miesiąc. W tym czasie należy sprawdzić czy nie ujawniają się okresowe wahania skuteczności. Należy sprawdzić, czy w zneutralizowanej strefie nie następuje okresowy wzrost poziomu radiacji powyżej 1° w skali Poznańskiej = 6° SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa.
Sprawdzenie ekranu pod takim kątem wymaga stałej dostępności do poligonu i możliwości radiestezyjnej, w miarę stałej, obserwacji. Aby tym warunkom sprostać zaleca się testowanie ekranu w warunkach domowych radiestetów testujących. Za takim rozwiązaniem przemawia możliwość stałej i długotrwałej obserwacji ekranu, jak również możliwość testowania charakterystyki pionowej. Konieczne jest spełnienie wymogu pełnego rozpoznania domowego poligonu i wyznaczenia stałych punktów kontrolnych.

W drugim etapie przewiduje się kilka pomiarów:
- zaraz po zainstalowaniu
- po 24 godzinach od zainstalowania;
- po 7 dniach od zainstalowania;
- po 14 dniach od zainstalowania - pomiar dzienny;
- po 14 dniach od zainstalowania - pomiar nocny;
- po 30 dniach od zainstalowania - pomiar dzienny;
- po 30 dniach od zainstalowania - pomiar nocny;
- w ciągu 30 dni dodatkowo 3 - 4 pomiary w skrajnie różnych warunkach atmosferycznych (pogoda słoneczna wyżowa, zmiana frontów atmosferycznych - burze, deszczowa pogoda niżowa).

Jeśli w trakcie testowania będą występować anomalie pogodowe, wówczas warto je wraz z dodatkowymi pomiarami odnotować.

2.3.3. ETAP 3
W tym etapie należy uzyskać pewność, że neutralizowany przez ekran obszar jest jednorodny? Czy nie występują w nim zaburzenia i zmienne radiacje (miejsca o podwyższonych radiacjach, efekt brzegowy, martwe strefy).

Przez zasięg skutecznego działania należy rozumieć strefę (obszar), w której na skutek oddziaływania ekranu uzyskuje się poziom radiacji (do 1° w skali Poznańskiej = 4-6° SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa) oraz występuje ustabilizowany radiestezyjny kolor biały.

Zapewni to jednodniowe badanie na poligonie zewnętrznym. Po wstrojeniu ekranu badamy zasięg działania na przestrzeni otwartej. W arkuszu (zał. nr 4) oznaczamy obszar strefy na planie a na przekrojach pokazujemy charakterystykę pionową zasięgu zneutralizowanej strefy.

2.4. ZESPÓŁ BADAJĄCY
W celu uniknięcia błędów pomiarowych, wynikających z natury zjawisk radiestezyjnych i dużej ilości czynników wpływających na poprawne pomiary konieczne jest przestrzeganie poniższych warunków:

- Kwalifikacje i doświadczenie grupy badającej. Minimum 5 letni staż radiestezyjny poparty
  rekomendacją stowarzyszenia lub stopniem mistrzowskim. Ważne jest, aby oprócz
  faktycznego i niezaprzeczalnego doświadczenia radiestety, co jest uznawane w danym
  środowisku, miał on również tytuł i zweryfikowane umiejętności porównywalne w całym
  kraju. Należy zadbać, aby zespoły badawcze z rożnych środowisk miały wspólne
  doświadczenia warsztatowe np. na zjazdach integracyjnych.

- W celu zapewnienia porównywalnych wyników umożliwiających ich obiektywną analizę
  należy przyjąć, że oceną ekranu w jednym ośrodku będzie się zajmował zespół minimum 3
  osób.

- Bezwzględnie należy zadbać o to żeby w trakcie badań dane na temat ekranu (typ, rodzaj,
  producent), przynajmniej w 1 etapie były utajnione, ponieważ ujawnienie ich może mieć
  wpływ na wynik i obiektywność testowania.

- Konfrontacja wyników wewnątrz zespołu badawczego może nastąpić dopiero po badaniach
  danego ekranu w 2 etapie.

- Przestrzeganie zasad BHP, a przede wszystkim dotyczących czasu pracy radiestety,
  pozwoli zachować wiarygodność pomiaru.

- Predyspozycje do badań i sprzyjające warunki zewnętrzne. Radiesteta przystępujący do
  badań musi być w "dobrej formie" (zał. nr 1), tak aby zapewnić wiarygodność swoich
  pomiarów.

W wyborze sprzętu radiestezyjnego pozostawia się dowolność testującym, choć wskazane jest używanie wahadeł neutralnych. Natomiast do określania kolorów radiestezyjnych należy stosować wahadło uniwersalne Chaumery`ego i de Belizala.

2.5. POMIARY RADIESTEZYJNE

2.5.1. SPRAWDZENIE PREDYSPOZYCJI RADIESTETY TESTUJĄCEGO
Tuż przed przystąpieniem do badań każdy z członków zespołu badającego zobowiązany jest wypełnić arkusz (załącznik nr 1) "charakterystyka warunków własnych i zewnętrznych", który to stanowić będzie część dokumentacji testowania ekranu. W arkusz wpisywane są informacje na temat predyspozycji radiestety do przeprowadzenia badań: poziomu sił witalnych, wrażliwości radiestezyjnej, uwagi własne na temat samopoczucia. Obok wpisujemy informacje na temat warunków zewnętrznych, takich jak: warunki biometeorologiczne, propagację i inne czynniki wpływające na jakość pomiaru. Przed rozpoczęciem badań konieczne jest przeprowadzenie zestrojenia zespołu do rozpoznanych punktów kontrolnych na poligonie.

2.5.2. INSTALOWANIE EKRANU NA POLIGONIE
Z praktyki radiestezyjnej wiadomo, że sposób wstrajania ekranów może być bardzo skomplikowany. Dlatego też konieczne jest dołączanie przez producenta precyzyjnej instrukcji z zaznaczeniem przeciwwskazań i ewentualnych zagrożeń. Osoba instalująca ekran na poligonie musi zadbać o spełnienie wszystkich warunków zawartych w instrukcji, a zwłaszcza: wyboru miejsca, sposobu ułożenia oraz sposobu wstrojenia tak, aby ekran mógł pracować zgodnie ze swoim przeznaczeniem. W przypadku niejasnej lub błędnej instrukcji dopuszcza się postępowanie według własnej oceny, co do wyboru miejsca, sposobu ułożenia oraz sposobu wstrojenia, co należy odnotować w protokóle testu.

Zaleca się, aby ekran instalowany i zestrajany był na drewnianej podstawce w celu uniknięcia bezpośredniego kontaktu z podłożem oraz zabezpieczenia przed remanencją.

Konieczne jest, aby informacje na temat danych ekranu (producent, typ, sposób działania) w 1 etapie były utajnione przed grupą badawczą. Ma to na celu wykluczenie sugestii oraz przyzwyczajeń lub niechęci. W dalszych etapach wszystkie dane będą już jawne.

2.5.3. POMIARY W PUNKTACH KONTROLNYCH
W punktach kontrolnych dokonywane będą pomiary radiestezyjne (moc promieniowania i kolor) przed położeniem ekranu (tzw. pomiar wyjściowy) i po jego zainstalowaniu (tzw. pomiar roboczy). Plan z rozkładem zadrażnień geopatycznych i wyznaczonymi punktami kontrolnymi stanowi część dokumentacji badania. Zaleca się wyznaczenie na poligonie do 9. punktów kontrolnych.

Wyniki należy wpisywać w arkusze pomiarowe przeznaczone dla każdego z etapów.

Badania należy prowadzić w takich warunkach, aby radiesteci testujący nie przeszkadzali sobie i podświadomie nie wpływali na własne wyniki. Zakazane jest jakiekolwiek komentowanie wyników w trakcie badań.

W przypadku badania zasięgu działania ekranu (w 3 etapie) szukamy granic zasięgu, czyli wyznaczmy obszar - strefę, w której utrzymuje się niski poziom natężenia radiacji (do 1° w skali Poznańskiej = 6° SRW i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa) oraz występuje ustabilizowany radiestezyjny kolor biały.

3. KRYTERIA OCENY EKRANU

3.1. WYMAGANIA STAWIANE EKRANOM
Poniżej wyszczególniono warunki jakie powinien spełniać ekran radiestezyjny. Podana na wstępie ogólna definicja ekranu, że jest to urządzenie, które posiada zdolność skutecznego zmniejszania poziomu istniejących radiacji geopatycznych, jest niewystarczająca dla potrzeb testowania i oceny ekranów. W tym celu określono kryteria jakim ma odpowiadać dobry ekran:

1. Zdolność do szybkiego osiągania niskiego poziomu radiacji (do 1° w skali
    Poznańskiej = 6° SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek w skali Bovisa), w czasie nie
    przekraczającym 1 godziny.
2. Jakość zneutralizowanych radiacji - na skutek działania ekranu w zneutralizowanej strefie
    musi wystąpić czysty radiestezyjny "biały" kolor.
3. Trwałość i stabilność osiągniętego efektu. Uzyskany niski poziom radiacji i kolor "biały"
    muszą być trwałe i nie ulegać zamianom w czasie przez okres min 1 miesiąca. Ekran
    musi pracować stale i zapewniać stały pozytywny efekt określony w punkcie 1.
4. Jednorodność oddziaływania w zneutralizowanej strefie. Niezależnie od pierwotnych
    warunków radiestezyjnych w zasięgu działania ekranu nie powinno być "słabych
    i martwych" pasm lub plam a cała zneutralizowana strefa powinna mieć jednorodny poziom
    radiacji (do 1° w skali Poznańskiej = 6° SRW/m² i od 6500 - 8000 jednostek
    w skali Bovisa).
5. W strefie działania ekranu nie mogą występować negatywne zjawiska i efekty uboczne,
    np.: miejscowe zwiększenie poziomu radiacji, zmiana koloru radiestezyjnego lub
    pogorszenie warunków poza strefą w stosunku do warunków pierwotnych. Granica zasięgu
    oddziaływania ekranu powinna być łagodna i stopniowo zanikać.
6. Niewysokie wymagania co do miejsca, w którym ekran można położyć i będzie on działał
    prawidłowo.
7. Łatwość montażu i wstrojenia. Położenie ekranu w prosty sposób, zrozumiały dla każdego
    radiestety ma gwarantować prawidłowe i optymalne działanie, bez tzw. "zjawiska
    brzegowego" lub prążków interferencyjnych. Zjawisko brzegowe należy rozumieć jako
    podwyższenia poziomu tła występującego pierścieniowo wokół ekranu.
8. Estetyka. Forma zewnętrzna, pod względem estetycznym musi być neutralna i nie
    agresywna oraz łatwa do wkomponowana w mieszkaniu.
9. Odporność na rozstrojenie i uszkodzenie. Ekran powinien być trwały, trudny do
    zniszczenia przez czynniki mechaniczne, odporny na przypadkowe rozstrojenie.
    W przypadku ekranów stosowanych na zewnątrz dodatkowo powinien być odporny
    na wodę oraz warunki atmosferyczne.

3.2. KRYTERIA I CZYNNIKI DYSKWALIFIKUJĄCE EKRAN
Obok cech, jakie powinien posiadać dobry ekran (wymienionych w rozdziale 4.1.) ustalono cechy, kryteria i czynniki decydujące o nie spełnianiu warunków bezpieczeństwa i skuteczności radiestezyjnej urządzenia.

1. Sposób działania.
Ekrany absorpcyjne (pochłaniające) promieniowanie po pewnym czasie wymagają rozładowania lub same oddają porcje pochłoniętej energii. Działają jak kondensator szkodliwych dla zdrowia radiacji.

Przegrody odbijające lub odchylające radiacje geopatyczne nie są w pełni bezpieczne, gdyż zmieniając ich przebieg można zaszkodzić innym.

Obydwa sposoby działania tworzą szkodliwe efekty uboczne i jako takie na wstępie wykluczają ekran z badań lub wyraźnie ograniczają możliwość jego stosowania.

2. Brak skutecznego działania
Jeśli w ciągu 1 godziny od zainstalowania ekranu nie nastąpi, sprecyzowane niżej, znaczące zmniejszenie występujących na poligonie radiacji geopatycznych, oznacza to, że urządzenie nie posiada praktycznej zdolności do neutralizacji szkodliwych dla zdrowia radiacji.

Poprzez skuteczną neutralizację należy rozumieć faktyczne zmniejszenie natężenia radiacji w strefie, do poziomu radiacji słabych - nie szkodliwych dla zdrowia, czyli do 1° w skali poznańskiej co odpowiada 6° SRW/m² i ok. 5000° w skali Bovisa oraz nieprzekraczalną moc cieku podziemnego do 15° SRW co w przybliżeniu odpowiada 1,5° w skali poznańskiej. Jeżeli w zneutralizowanej strefie występują radiacje silniejsze, to ekran nie spełnia swojego zadania.

Jeśli urządzenie wytworzy strefę, w której radiacje są porównywalne do miejsca mocy (powyżej zakresu fizycznego, czyli > 10000 jednostek w skali Bovisa), a więc nienaturalną dla codziennego przebywania człowieka, wówczas należy uznać, że badane urządzenie jest emitorem promieniowań, a nie ekranem i tym samym nie spełnia podstawowych kryteriów stawianych ekranom interferencyjnym.

3. Zaburzenia zmoderowanego tła
Działania ekranu powinno zapewnić czysty, radiestezyjny kolor biały w zasięgu zneutralizowanej strefy, we wszystkich zakresach. Utrzymywanie się innych kolorów jest dyskwalifikujące.

4. Nieustabilizowany efekt moderowania
Uzyskany niski poziom radiacji i właściwy kolor powinny być trwałe. Może się zdarzyć, że na skutek różnych zewnętrznych zakłóceń oraz naturalnego pulsowania tła, efekt neutralizacji może być cyklicznie zaburzony.

Jeśli ekran "pulsuje", tzn. zaburzenia występują cyklicznie częściej niż raz na dobę i utrzymują się dłużej niż 1 min, a amplituda zmian mocy przekracza 15° SRW = 1° w skali poznańskiej, to należy ekran uznać za nie odpowiadający kryteriom.

5. Zróżnicowane promieniowanie w strefie pracy
Zneutralizowany obszar musi być jednorodny radiestezyjnie. Dopuszcza się maksymalną ilość zaburzeń w zneutralizowanej strefie powierzchniowo nie przekraczającej 10% powierzchni. W zaburzeniach moc radiacji nie może przekroczyć poziomu radiacji słabych - nieszkodliwych dla zdrowia, czyli do 20° SRW co odpowiada w przybliżeniu 1,5° w skali poznańskiej i ok. 5000° w skali Bovisa.

Jeżeli warunki w zneutralizowanej strefie nie są spełnione w 90%, wówczas ekran należy uznać za nie spełniający wymogów bezpieczeństwa.

6. Silne efekty uboczne
Jeśli ilość efektów ubocznych ujawniających się w strefie oddziaływania i poza strefą jest znacząca na tyle, że pogarsza tam warunki powodując wzrost radiacji powyżej 20%, wówczas ekran należy uznać za szkodliwy dla otoczenia.

4. ORGANIZACJA PROWADZENIA BADAŃ

Badania powinny być wykonywane w oparciu o omówioną metodę na poziomie lokalnym i ewentualnie analizowane na poziomie ogólnopolskim. Przez poziom lokalny należy rozumieć zespoły badawcze powołane przez poszczególne stowarzyszenia radiestezyjne na terenie kraju. Role poziomu ogólnopolskiego mogłaby spełniać Federacja Stowarzyszeń Radiestezyjnych i mający przy niej powstać Korpus Ekspertów lub też inne ponad lokalne porozumienie organizacji i stowarzyszeń radiestezyjnych.

Zespoły badawcze powinny mieć pełną autonomię w potwierdzaniu zgodności testowanych ekranów z ich przeznaczeniem i możliwość wnioskowania o przyznanie certyfikatu firmowanego przez lokalne stowarzyszenie radiestezyjne.

Ekran, który uzyska aprobatę w kilku ośrodkach (minimum 3) może uzyskać certyfikat "bezpieczeństwa radiestezyjnego" lub "skuteczności radiestezyjnej" nadawany przez Federację lub inna ogólnopolską strukturę.

W przypadku, występowania dużych rozbieżności w wynikach badań testowanego ekranu w różnych ośrodkach, może zachodzić konieczność arbitralnego sprawdzenia odpromiennika. Role taką mogłaby spełniać Federacja Stowarzyszeń Radiestezyjnych i mający przy niej powstać Korpus Ekspertów lub też inne ponad lokalne porozumienie organizacji i stowarzyszeń radiestezyjnych.

4.1. DOKUMENTACJA BADAŃ

Dla zachowania wiarygodności badań ekranu wymaga się prowadzenia rzetelnej dokumentacji. Dokumentacja taka powinna obejmować:
- Zgłoszenie wnioskodawcy o przetestowanie ekranu z instrukcją instalowania ekranu
  i opisem budowy oraz sposobu działania;
- Plan poligonu, na którym przeprowadzone zostały testy w 1. etapie z zaznaczeniem
  przebiegu stref zadrażnień geopatycznych i wyznaczonymi charakterystycznymi punktami
  kontrolnymi;
- Formularz "Charakterystyka warunków własnych i zewnętrznych" wypełniony przez każdego
  z członków grupy badającej (zał. nr 1);
- Formularz "Arkusz pomiarowy do testowania ekranów w etapie 1" wypełniony przez każdego
  z członków grupy badającej (zał. nr 2);
- Raport z prowadzonych badań w etapie 1 zawierający analizę testów, wstępną ocenę ekranu
  i wniosek o skierowanie do dalszego badania w 2 etapie lub orzeczenie z umotywowaniem
  o niespełnieniu podstawowych wymogów;
- Plan poligonu lub paru poligonów, na którym przeprowadzone zostały testy w 2 etapie
  z zaznaczeniem przebiegu stref zadrażnień geopatycznych i wyznaczonymi
  charakterystycznymi punktami kontrolnymi;
- Formularz "Charakterystyka warunków własnych i zewnętrznych" wypełniony przez każdego
  z członków grupy badającej o rubryki dotyczące 2 etapu (zał. nr 1);
- Formularz "Arkusz pomiarowy do testowania ekranów w etapie 2" wypełniony przez każdego
  z członków grupy badającej (zał. nr 3);
- Raport z prowadzonych badań w etapie 2 zawierający dokładną analizę testów stabilność
  pracy ekranu w czasie 1 miesiąca, ocenę ekranu i wniosek o skierowanie do dalszego
  badania w 3 etapie lub orzeczenie z umotywowaniem o niespełnieniu podstawowych
  wymogów;
- Plan poligonu zewnętrznego, na którym przeprowadzone zostały testy w 3 etapie
  z zaznaczeniem przebiegu stref zadrażnień geopatycznych.
- Formularz "Charakterystyka warunków własnych i zewnętrznych" wypełniony przez każdego
  z członków grupy badającej o rubryki dotyczące 3 etapu (zał. nr 1);
- Plan z oznaczeniem strefy faktycznego zasięgu oddziaływania ekranu opracowany na
  podstawie pomiarów każdego z członków grupy badającej (zał. nr 4);
- Formularz z oceną walorów użytkowych ekranu, takich jak: gabaryty, estetyka, trwałość,
  odporność na uszkodzenia (mechaniczne, wodą, itp.), łatwość montażu, konserwacja;
- Wniosek końcowy do Stowarzyszenia lub innej organizacji o przyznanie certyfikatu
  "bezpieczeństwa radiestezyjnego" lub "skuteczności radiestezyjnej".

RADIESTEZJA W OCHRONIE ŚRODOWISKA NATURALNEGO CZŁOWIEKA

Wykonując zawód radiestety i bioenergoterapeuty a jednocześnie architekta krajobrazu i urbanisty, mam szereg okazji do obserwacji zależności pomiędzy człowiekiem a jego środowiskiem życia w kontekście o wiele szerszym niż świat materii, a mianowicie związków pomiędzy wewnętrznym ustrojem energetycznym człowieka a otaczającymi go energiami. Chciałbym podzielić się swoimi spostrzeżeniami z ostatnich 2 lat. Ostatnio zauważam, że radiestezja zbacza z drogi holistycznego pojmowania rzeczywistości przybierając kierunek czysto redukcjonistyczny. Kierunek określany i wyrażający się coraz to bardziej szczegółowymi zagadnieniami, coraz doskonalszymi odpromiennikami oraz coraz to nowymi rodzajami promieniowań. Podążanie ta drogą nie wnosi nic nowego dla środowiska naturalnego. Tym samy zatracona zostaje istota rzeczy, jaką jest rozumne badanie i kształtowanie energii w przestrzeni życiowej człowieka. Przedstawię tu kilka luźnych tez, które mam nadzieję zainspirują radiestetów i bioenergoterapeutów do całościowego - holistycznego pojmowania zjawisk radiestezyjnych.

Teza 1.

Powiązanie energetyki człowieka z energią środowiska naturalnego

Człowiek jako istota nie tylko cielesna, ale mająca również swoje ciała energetyczne: ciało eteryczne, astralne, mentalne i kolejne o bardziej subtelnych energiach, żyje w środowisku naturalnym, które również ma swoją energetykę.

Energia płynąca z ziemi oraz energia kosmosu są niezbędnymi elementami potrzebnymi do życia każdego żywego organizmu, w tym też człowieka. Człowiek jako twór energetyczny żyje zanurzony w oceanie energii, „odżywia” się i „oddycha” nią. Bez przerwy w organizmie następuje przepływ i wymiana energii życiowej ze światem zewnętrznym, niezależnie czy nazwiemy ją Praną, Chi czy też Maną.

Źródłem energii krążącej w człowieku jest jego oddech, pokarmy, Ziemia i szeroko rozumiany kosmos. Każde z tych źródeł energii zapewnia nam jakąś część niezbędną dla prawidłowego funkcjonowania. Jeśli zaczyna nam któregoś ze składników (wibracji) brakować, wówczas powstają zaburzenia w przepływnie energii, co może po dłuższym czasie skutkować chorobą.

Teza 2.

Promieniowanie geobiologiczne

Jest częścią i jedną z wielu składowych naszego środowiska przyrodniczego.

Jeśli uznajemy, że otaczające nas promieniowanie geobiologiczne jest nam niezbędne do życia co najmniej w tym samym stopniu jak oddychanie powietrzem, jedzenie pokarmów i picie płynów, czy zaspokajanie potrzeb wyższych, to wówczas ten ważny dla nas element powinniśmy chronić tak samo jak inne naturalne elementy środowiska przyrodniczego.

Teza 3.

Konieczność ochrony środowiska w aspekcie globalnych zagrożeń

O tym, że środowisko przyrodnicze na naszej planecie powinniśmy chronić, człowiek zdał sobie sprawę bardzo późno - być może za późno.

Postępujące zmiany w degradacji środowiska przyrodniczego przybierają charakter globalny. Dotyczy to zwłaszcza zmian klimatycznych, ale czy tylko? Czy jesteśmy pewni, że na poziomie energetycznym nie zachodzą żadne niekorzystne zmiany?

Degradacja naturalnego środowiska poprzez zanieczyszczenie wody, gleby i powietrza jest na znacznych obszarach Ziemi ogromna, a w wielu miejscach warunki do życia są szkodliwe (wysokie stężenie pyłów, szkodliwych gazów, gromadzenie gazów cieplarnianych, metali ciężkich i innych czynników toksycznych). Chcąc żyć musimy chronić nasze naturalne środowisko życiowe, w tym również to energetyczne.

Teza 4.

Spojrzenie holistyczne stwarza szerszy horyzont

Na świat można spojrzeć w różny sposób. Spojrzenie holistyczne różni się od redukcjonistycznego tym, że traktuje badany przedmiot całościowo w kontekście nie tylko jego anatomii, mechaniki, morfologii, itp., ale bierze pod uwagę relacje i związki z innymi dziedzinami życia. Jest spojrzeniem interdyscyplinarnym.

Często takiemu postrzeganiu przeciwstawiane jest przez świat nauki spojrzenie redukcjonistyczne, rozbijające i analizujące zjawiska przyrodnicze w najdrobniejszych szczegółach. Niestety wielu radiestetów przyjmuje właśnie taką postawę i próbuje tworzyć „naukawe” teorie wyjaśniające istotę zjawisk radiestezyjnych. Jest to błąd. Błąd, który świat nauki od wielu już lat wykorzystuje negatywnie punktując i ośmieszając radiestetów czy bioenergoterapeutów.

My radiesteci i bioenergoterapeuci, ludzie uwrażliwieni, mamy jedną zasadniczą przewagę nad badaczami. My czujemy pewne zjawiska, potrafimy je wykorzystać i przez to mamy pewną wiedzę na ich temat. Nie potrafimy natomiast tej wiedzy i zjawisk w sposób zrozumiały opisać.

Naukowcy wykorzystując całe swoje instrumentarium naukowe badają to, co my odczuwamy. Badania te, jak na razie, nie dają dobrych rezultatów i ograniczają się do kwestionowania zjawisk, które my odczuwamy. To jedynie świadczy o tym, że dziedzina, którą się zajmujemy, nie daje się uchwycić współczesnymi metodami i oprzyrządowaniem naukowym.

Prawdziwy dramat zaczyna się wtedy, gdy radiesteta próbuje tworzyć teorię pseudonaukową. To zazwyczaj źle się kończy i jest publicznie ośmieszone.

Teza 5.

Spojrzenie na promieniowanie w skali makro

Jeśli spojrzymy na otaczające nas promieniowanie geobiologiczne w sposób holistyczny bez zbytniego zastanawiania się co jest jego źródłem, z jaką mocą oraz natężeniem, lub też jaki ma na nas bezpośredni wpływ, jeśli odniesiemy to promieniowanie do skali dużych obszarów, to wówczas zarysuje nam się obraz bardzo zmienny i różnorodny. Tak samo jak reszta składników naturalnego środowiska przyrodniczego.

Proponuję dostrzec i pojmować promieniowanie geobiologiczne jako immanentny składnik naszego ziemskiego środowiska przyrodniczego. Taki sam i tak samo równoprawny jak inne składniki, np.: budowa geologiczna, rzeźba terenu, układ stosunków wodnych (tych podziemnych i powierzchniowych), warunki klimatyczne, gleby, warunki nasłonecznienia, szata roślinna oraz świat zwierzęcy. Tak więc promieniowanie jest częścią naszego naturalnego środowiska przyrodniczego.

Teza 6.

Radiestezja daje możliwość przekształcania środowiska naturalnego

Radiestezja to dziedzina zajmująca się rozpoznawaniem i badaniem zjawisk energetycznych w środowisku życia człowieka. Jak każda inna praktyczna dziedzina stwarza możliwości przekształcania tego środowiska. W praktyce przekłada się to między innymi na poszukiwanie ujęć wody i minerałów, a tym samym na czerpanie z zasobów naturalnych Ziemi.

Innym przejawem działalności radiestezyjnej jest możliwość zmiany warunków energetycznych w przestrzeni życiowej człowieka poprzez zakładanie ekranów radiestezyjnych. Te działania to nic innego jak ingerencja radiestety w warunki środowiska człowieka. Musimy o tym pamiętać!!! Jako radiesteci mamy bezpośredni wpływ na przekształcanie i zmiany w naturalnym środowisku przyrodniczym. A to wymaga świadomego i odpowiedzialnego działania. Warto czasami zadać sobie pytania:

Czy tycząc studnię, nie spowoduję odwodnienia większych obszarów?

Czy nie możnaby poprawić warunków energetycznych na obszarach o większych powierzchniach niż sam dom?

Czy nie warto by było zastosować silniejszego ekranu lub kilku po to, żeby poprawić i ujednolicić warunki radiestezyjne na terenie całej działki wraz z ogrodem?

Można też pójść w rozważaniach dalej, czy obszar rzędu 20 - 50 ha da się zneutralizować i dostosować do zdrowego i stałego przebywania dla ludzi? Czy nie zneutralizować powierzchni całej gminy lub większych?

Czy nie „uszczęśliwić” na siłę wszystkich pozytywnym promieniowaniem?

Teza 7. Zagrożenia

Zmieniając, a w potocznym rozumieniu „poprawiając” warunki radiestezyjne na dużych obszarach, ingerujemy drastycznie w przyrodę. Otóż jest to bardzo niebezpieczna tendencja. Moim zdaniem szkodliwa. Nie uszczęśliwiajmy nikogo na siłę!

Pamiętajmy, że promieniowanie radiestezyjne jest częścią naturalnego środowiska przyrodniczego nie tylko człowieka, ale też wielu innych gatunków.

Życie na naszej planecie obejmuje setki tysięcy gatunków roślin i zwierząt żyjących w określonych ekosystemach i w określonych warunkach biocenotycznych. Chcąc ingerować na ogromnych powierzchniach w modyfikowanie naturalnego tła ziemi i ustalając jednakowe warunki energetyczne korzystne dla przeciętnego człowieka, możemy zniszczyć naturalne środowisko innych organizmów żywych, od których sami jesteśmy uzależnieni.

Wymagania innych gatunków zwierząt i roślin mogą różnić się nawet dość znacznie od warunków radiestezyjnych optymalnych dla człowieka. Tzw. nisze ekologiczne - czyli optymalne warunki dla życia i rozwoju innych gatunków mogą wymagać warunków radiestezyjnych zgoła odmiennych od korzystnych dla ludzi.

Ingerując i poprawiając sobie warunki radiestezyjne na dużych obszarach możemy zniszczyć naturalne warunki środowiskowe wielu roślin i zwierząt. A to już o krok od katastrofy ekologicznej.

Jestem zdania, że szkodliwe zapędy, niepohamowane i chore ambicje twórców ekranów modyfikujących naturalne promieniowanie w promieniu kilkuset metrów tworzą widmo katastrofy ekologicznej w rozumieniu energetycznym.

Teza 8.

Warunki ochrony środowiska a radiestezja

Ustawa prawo ochrony środowiska z dnia 27 lipca 2001 oraz ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 kładą nacisk na następujące ważne aspekty mogące mieć zastosowanie dla radiestezji:

                różnorodność biologiczną, czyli zróżnicowanie żywych organizmów w obrębie gatunku i między gatunkami oraz zróżnicowanie form przyrodniczych zwanych ekosystemami;

                równowagę przyrodniczą, rozumianą jako stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: działalności człowieka ze wszystkimi naturalnymi i ożywionymi składnikami środowiska naturalnego;

                zrównoważony rozwój, rozumiany jako zintegrowane przejawy działalności ludzkiej, który zachowuje równowagę przyrodniczą oraz trwałość podstawowych procesów przyrodniczych, w celu umożliwienia zaspokajania podstawowych potrzeb ludzi współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń.

Co wspólnego mają powyższe punkty z radiestezją?

Teza 9.

Umiar w działaniu

Bioróżnorodność, równowaga przyrodnicza i zrównoważony rozwój zapewniają bogactwo systemu przyrodniczego teraz i w przyszłości, a tym samym wzbogacają nasze warunki do życia w większej niż lokalna skali, dając perspektywy rozwoju.

Może paść pytanie, czy ta różnorodność promieniowań jest korzystna dla ludzi??? Czy może lepsze byłyby jednolite warunki wszędzie i dla wszystkich???

Każdy z nas lubi różnorodność w spożywaniu pokarmów i piciu płynów. Jedzenie bez przerwy tej samej, nawet najzdrowszej i najsmaczniejszej potrawy, staje się nudne. Po pewnym czasie może stać się szkodliwe dla organizmu z tego względu, że pozbawiamy go wielu składników odżywczych. Spożywając różne pokarmy zapewniamy dostawę różnych niezbędnych do życia składników pokarmowych, a przez to harmonijne funkcjonowanie organizmu. Poza tym mamy też trochę przyjemności w rozsmakowywaniu się.  

Tak samo jest z wszelką standaryzacją i uniformizacją życia. Do pewnego momentu nam to pomaga i pozwala zaprowadzić porządek w życiu społecznym, natomiast jeśli posuniemy się w tym za daleko, to zaczynamy tracić pewne ważne wartości wynikające właśnie z indywidualizmów, specyfiki i kameralności. Ogrania nas wówczas paraliż przeciętności, szarości i szablonowości.

Podobnie jest z promieniowaniem geobiologicznym. Jeśli stale przebywamy w tych samych warunkach energetycznych, dajmy na to niekorzystnych, to wówczas nasz organizm w nadmiarze dostaje wysoką dawkę promieniowania, ciągle tego samego o dużych wartościach. Po pewnym czasie zaczyna być to dla każdego organizmu szkodliwe. Jest to dość powszechnie znany mechanizm.

Decydując się na zneutralizowanie tego szkodliwego promieniowania i robiąc to w zbyt dużym obszarze i zbyt radykalnie możemy w krótkim czasie spowodować brak innych ważnych potrzebnych do życia energetycznych składników (wibracji). Świetnie, jeśli możemy je uzupełniać poza domem, ale jeśli by komuś przyszło do głowy neutralizować całe hektary terenu, to będzie to zjawisko bardzo niekorzystne i ze wszech miar szkodliwe.

Teza 10.

Rozsądek

Należy pamiętać, że łańcuch zależności przyrodniczych, a zwłaszcza energetycznych jest bardzo złożony i nigdy nie wiemy jak dokładnie wygląda i miedzy jakimi elementami przebiega. Wzajemne związki i procesy między różnymi czynnikami środowiska przyrodniczego są przebogate. Zauważył to Karol Darwin w słowach: „plony koniczyny zależą od populacji kotów w okolicy”. Można się zastanawiać co ma piernik do wiatraka? A jednak… Koty regulują populacje gryzoni, te wpływają na liczebność trzmieli a te przyczyniają się do obfitości nasion koniczyny.

Chciałbym tu przytoczyć inne powiedzenie funkcjonujące w powszechnym obiegu, że „wahniecie skrzydeł motyla w Amazonii może spowodować tajfun u wybrzeży Australii”.

Przytoczyłem te przykłady żeby uświadomić w jak delikatną materię wchodzimy jako radiesteci ingerując i modyfikując naturalne warunki energetyczne. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć dalszych skutków naszej ingerencji radiestezyjnej w środowisko.

Radiesteta powinien właściwie ocenić problem radiestezyjny, przed którym stoi. Powinien unikać szablonowych zachowań. Zastosowane działania powinny być adekwatne i skuteczne do zamierzonego celu, nie szkodzące innym i nie niszczące środowiska energetycznego człowieka.

Rozsądek i pokora wobec przyrody jest obowiązkowa nie tylko z mocy sumienia, ale też wynika z litery prawa.

 

Aktualnie udostępniam trzy biometry, których pliki w formacie JPG są do pobrania:
•  eliptyczny wersja 3.3. - darmowy
•  prosty przeznaczony do tyczenia ujęć wody - darmowy
•  do określania nadmiarów i niedoborów mikro i makro elementów dostosowany do dużego zestawu wahadeł Baja - odpłatny
W przyszłości zamierzam ten dział jeszcze bardziej rozbudować.

BIOMETR ELIPTYCZNY WERSJA 3.3. - ZA DARMO

Dotychczas udostępniałem biometr eliptyczny w wersji 2.3 jako darmowy i chciałbym, aby to nadal pozostało nie zmienione. Każdy, kto chce może darmowe biometry wydrukować i używać do woli, dla własnych badawczych potrzeb, w tym również zarobkowych. Niech każdemu służy w pracy najlepiej. Muszę natomiast wprowadzić pewne bardzo istotne zastrzeżenie. A mianowicie nie wyrażam zgody na jego powielanie i rozpowszechnianie. Skąd te zastrzeżenie? Samo życie. Zdarzały się przypadki, że biometr był rozpowszechniany przez innych kolegów i koleżanki jako materiał do prowadzonych przez siebie kursów radiestezji i bioenergoterapii. Stawał się przez to towarem handlowym, na którym ktoś nieuczciwie zarabiał.


KRÓTKA HISTORIA
Pierwowzór tego biometru powstał w lecie 2000 roku, kiedy to przygotowywałem się do swojej wyprawy do Peru. Wówczas to zrodził się pomysł wykonania niewielkiego biometru, za pomocą którego bym mógł badać miejsca mocy. Biometr ten musiał być niewielki i dopasowany do torby na aparat fotograficzny. Tamten prototyp był bardzo prosty. Zawierał 2 skale i podstawowe widmo kolorów. Z czasem jednak poprzez dodawanie różnych podziałek tematycznych został udoskonalony i dostosowany do potrzeb typowych badań radiestezyjnych.

W 2002 roku zostałem namówiony przez koleżanki oraz kolegów z Pracowni Badań Radiestezyjnych działającej przy Stowarzyszeniu Rzeczoznawców Radiestezji do stworzenia jednolitego dla wszystkich członków Pracowni uniwersalnego narzędzia pracy. Tak powstała wersja 2.2.

Rok później na swoje stronie www udostępniłem wersję 2.3. która także ukazała się w Biuletynie Informacyjnym nr 3 Stowarzyszenia Rzeczoznawców Radiestezji. Teraz udostępniam najnowszą wersję oznaczona numerem 3.3. Różni się ona zasadniczo od ostatnio publikowanej wersji.

Zainteresowanie biometrem do tej pory było bardzo duże, o czym świadczą dane statystyczne odnośnie ściąganych plików i odwiedzin na tej podstronie oraz liczne maile.


CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA
Biometr oparty jest na kształcie półelipsy. W oryginale dłuższa średnica wynosi 24 cm. Pomyślany jest jako dwustronny, czyli należy obydwie części wyciąć i ze sobą skleić najlepiej wzmacniając i usztywniając wewnątrz tekturką. Sklejony biometr można zafoliować. W tym przypadku po zafoliowaniu w centrum mniejszego, czarnego koła należy szpilką wykonać minimalny otwór na wylot dla wzmocnienia informacji.

Równolegle do obwodu elipsy porozmieszczano różne tematyczne skale wspomagające wykonywanie pomiarów. Punkt środkowy czarny okrąg na zakratkowanym tle pokrywa się z uchwytem i jest stosunkowo duży. Czarna kropka jest dodatkowym wzmocnieniem sygnału i punktem środkowym dla wszystkich skal zamieszczonych na biometrze.

Tworząc biometr z dużą ilością podziałek i informacji miałem na celu usprawnienie sobie pracy i stworzenie jak najbardziej uniwersalnego narzędzia wspomagającego szybkie prowadzenie różnych pomiarów. Wersja 3.3. jest prostsza i czytelniejsza, mimo, że zawiera więcej informacji. Dodanie kolorowych skal ma na celu poprawę czytelności. Dlatego ograniczyłem na podziałkach niepotrzebne linie, które mogą zakłócać pomiary. Również zmieniłem układ skal zwiększając odległości między nimi, co zapewnia lepszą koncentrację i nie rozprasza przy pomiarach.


PRZEZNACZENIE
Biometr to nic innego jak mentalna ściągawka, która powoduje, że nie angażujemy swojej wyobraźni, i potencjału energetycznego tylko mamy przed oczami czytelnie podane na skalach wartości tego co chcemy mierzyć.

Sam biometr nigdy niczego nie zmierzy. Mierzy człowiek uzbrojony w wahadło, posiadający wiedzę i wrażliwość na odczuwanie promieniowań. Najlepiej to ilustruje następujący przykład porównujący biometr do ołówka. Sam ołówek nigdy niczego nie narysuje. Dopiero w rękach tego, co umie pisać i rysować mogą powstać różne wspaniałe dzieła. Odlotowy i ergonomiczny ołówek pomaga i wpływa jedynie na komfort pracy projektanta. Natomiast najważniejsza jest wiedza teoretyczna inżyniera i jego umiejętność manualna, która pozwala zaprojektować ołówkiem wspaniałe budowle.

Biometr 3.3. jest zaawansowanym i bardzo skutecznym narzędziem wspomagającym pomiary radiestezyjne. Może używać go każdy, niemniej początkujących radiestetów namawiam do korzystania z biometrów prostych - liniowych. Dopiero po nabraniu wprawy proponuję przestawić się na biometr 3.3.

OPIS STRONY "A" Z WIDMEM KOLORÓW

 

                                                   Pobierz plik

                                            

Przeznaczona jest do badań szkodliwych promieniowań: źródeł i rodzajów zadrażnień, mocy i natężenia oraz jakości (koloru) promieniowań. Na tej stronie umieszczono kolejno różne skale.

Zewnętrzną skalę zawierającą zakres 18 kolorów radiestezyjnych: trzy kolory tajemne a, b, c, czarny, podczerwony, czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fiolet, ultrafiolet, biały, następnie trzy kolory tajemne x, y, z i szary. Rozkład kolorów jest zgodny z zakresem kolorów na równiku elektromagnetycznym wahadła uniwersalnego. Przyjąłem najszerszy i najczęściej używany zakres kolorów, ale nie widzę sprzeczności, jeśli ktoś chce może mentalnie nastawić się na odbiór w zakresie magnetycznym lub elektrycznym. W obszarze koloru białego dodałem półkolistą małą skalę dostrajającą do badania jakości koloru białego i precyzyjnego określania stopnia jego "czystości". Ma to duże znaczenie przy wstrajaniu ekranów radiestezyjnych. Pomysł ten zaczerpnąłem z biometru W. Piseckiego i J. Woźniaka.

Następna do wewnątrz skala zawiera różne rodzaje promieniowań geopatycznych i służy do ich identyfikacji. Skala ta jest o tyle dla mnie ważna, że pozwala szybko i łatwo rozróżnić rodzaj promieniowania w danym miejscu, zwłaszcza w sytuacjach nakładania się kilku radiacji.

Wyszczególniłem tu najczęściej spotykane rodzaj promieniowań:
•  Pasmo podstawowe siatki diagonalnej
•  Pasmo 2 stopnia siatki diagonalnej
•  Pasmo podstawowe siatki globalnej (globalnej (szwajcarskiej, Hartmana, globalnej, geobiologicznej, rusztu globalnego)
•  Pasmo 2 stopnia siatki globalnej (szwajcarskiej, Hartmana, globalnej, geobiologicznej, rusztu globalnego)
•  "Ciek podziemny" (żyłę wodną)
•  Skrzyżowanie cieków podziemnych
•  Uskok geologiczny (deformacje warstw geologicznych)
•  Pustkę geologiczną
•  Skrzyżowanie cieku z siatką diagonalną
•  Skrzyżowanie cieku z siatką globalną (szwajcarską, Hartmana, geobiologiczną, rusztem globalnym)
•  Tzw. "plamy radioaktywne", czyli promieniowanie reliktowe towarzyszące zjawiskom radioaktywności
•  Inne źródła promieniowań (rzadziej spotykane, lub nakładanie się wielu promieniowań)
•  Promieniowania kształtu
•  Miejsca niezapromieniowane
•  Miejsca sprzyjające wypoczynkowi
•  Miejsca mocy

Dalej do wewnątrz znajdują się dwie podziałki dotyczące systemu pomiarowego SRW Witolda Piaseckiego. Skalę SRW używana w Warszawie polecam do pomiaru natężenia i mocy szkodliwego promieniowania geopatycznego, jest bardzo dobrym i praktycznym narzędziem stanowiącym rozwinięcie poznańskiej skali Kamieńskiego.

Podziałka zewnętrzna - szczegółowa służy do pomiaru mocy w zakresie najczęściej spotykanych radiacji 0 - 120 zawiera kilka zakresów:
•  0 - 2 SRW - zakres okołozerowy wskazujący na zanik radiacji
•  2 - 8 SRW - zakres radiacji bardzo słabych korzystnych dla zdrowia
•  8 - 30 SRW - zakres radiacji słabych nieszkodliwych dla zdrowia
•  30 - 60 SRW - zakres radiacji średnich czasowo nieszkodliwych dla zdrowia (krótkotrwałe przebywanie tzn. 2-3 godziny nie
   powoduje negatywnych skutków dla zdrowia)
•  60 - 90 SRW - zakres radiacji silnych szkodliwych dla zdrowia
•  90 - 120 SRW -fragment zakresu radiacji bardzo silnych bardzo szkodliwych dla zdrowia. Kontynuacja tego zakresu znajduje
   się na wewnętrznej ogólniejszej skali. Postanowiłem to w ten sposób rozbić ze względu na wygodę i praktyczną stronę
   pomiarów.

Kolejna podziałka to również skal SRW, z tym, że w zakresie od 0 - 300. Występują tu:
•  0 - 90 SRW Dolne zakresy radiacji rozwinięte na poprzedniej podziałce są powtórzone i z tego względu nie opisane.
   Przechodzą dalej w radiacje bardzo silne rzadko spotykane
•  90 - 150 SRW zakres radiacji bardzo silnych bardzo szkodliwych dla zdrowia
•  150 - 220 SRW zakres radiacji nadzwyczaj silnych czasowo szkodliwych dla zdrowia (krótkotrwałe przebywanie nawet dla
   niewrażliwej osoby jest szkodliwe i odczuwalne)
•  220 - 300 SRW radiacje i wibracje ekstremalnie wysokie zagrażające zdrowiu wszelkich organizmów żywych nawet przez krótki
   czas oddziaływania.

Przy odpowiednim nastawieniu mentalnym szczegółowa podziałka w zakresie 0 - 120 może służyć do uśrednionego pomiaru natężenia radiacji na określonym obszarze (strefie) wyrażonego w [° SRW/m²]. Do pomiaru natężenia polecam specjalny biometr kołowy, rozpowszechniany przez Stowarzyszenie Rzeczoznawców Radiestezji w opublikowanych materiałach.

Najbardziej wewnętrzna skala wycechowana od 0 - 200 służy do pomiaru wrażliwości radiestezyjnej.

OPIS STRONY "B" ZE SKALĄ BOVISA

 

                                                 Pobierz plik

 

Strona B służy do różnych pomiarów: energii pozytywnych, identyfikacji zagrożeń elektromagnetycznych, stopnia zgodności (prawo sympatii), dostrajania ekranów, pomiaru sił witalnych, określania kierunków i stawiania pytań mentalnych.

Na zewnętrznej podziałce umieściłem rozwinięcie skali BOVISA czyli skalę BSM (Bovis - Simeneton - Matela). Skalę BSM polecam do badania i prowadzenia pomiarów w miejscach mocy tam gdzie mamy do czynienia z pozytywnymi energiami.
Na podziałce wyszczególnione są kolejne zakresy:
•  sfery fizycznej (0-10000 jednostek)
•  sfery eterycznej (10000 - 13500 jednostek)
•  sfery astralnej (13500 - 18000 jednostek)
•  strefy mentalnej (18000 - 28000 jednostek)
•  sfery przyczynowej (28000 - 34000 jednostek)
•  sfery duchowej (34000 - 50000 jednostek)
•  sfery czystej istoty duchowej (powyżej 50000)

Dla zwolenników skali BOVISA, umieszczona została następna podziałka z zakresem fizycznym od 0 - 100000 i zasygnalizowanymi dodatkowymi informacjami:
•  Skrzyżowania cieków przy wartościach od 0 - 750
•  Cieki podziemne przy wartościach 750 - 2000
•  Siatka szwajcarska (dotyczy węzła i pojedynczego pasma) przy wartościach 2000 - 4000
•  Optymalne warunki życia przy wartościach 6600 - 8000
•  Dodatkowo na skali dla porównania oznaczono wartość 7200, która jest równa "0" skali SRW

Kolejna wewnętrzna skala służy do badania czy znajdujemy się pod wpływem szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego (EM), którego źródłem mogą być urządzenia pracujące w różnych zakresach częstotliwości.
Oprócz najczęściej spotykanych emitorów fal EM o częstotliwościach 50 Hz, jakimi są sprzęty AGD wyróżniam inne ważne źródła generujące pola EM w różnych częstotliwościach:
•  Źródła stałego promieniowania EM
•  Częstotliwości infra do 20 Hz rezonujące z pracą mózgu na poziomie theta, alfa i beta
•  Sprzęt AGD pracujący na częstotliwościach 50 Hz (w większości krajów), 60 Hz w Wielkiej Brytanii i USA
•  Napowietrzne przesyłowe sieci elektro - energetyczne powyżej 15 kV zazwyczaj pracujące na częstotliwościach 50 Hz, ale
   mające bardzo silne oddziaływania
•  Rejonowe stacje rozdzielcze prądu najczęściej spotykane stacje transformatorowe 110/15 kV zazwyczaj pracujące na
   częstotliwości 50 Hz o silnych składowych magnetycznych
•  Atmosferyczne burze magnetyczne wytwarzające zmienne pola o drganiach 120 - 300 Hz.
•  Nadajniki fal radiowych w zakresach długich, średnich i krótkich od 30 kHz do 30 MHz
•  Nadajniki fal radiowych UKF i nadajniki stacji telewizyjnych od 30 MHZ do 150 MHz
•  Stacje radiolokacyjne wykorzystujące szeroki zakres fal EM do 300 MHZ
•  Stacje cyfrowej telefonii komórkowej pracujące w zakresie fal radiowych 860-900 MHz
•  Radiolinie jako źródła przesyłania skupionej i ukierunkowanej wiązki fal elektromagnetycznych w zakresach fal radiowych
   i mikrofalowych
•  Generatory mikrofalowe i stacje nadawcze telefonii komórkowej nowej generacji pracujące na mikrofalowych
   częstotliwościach 1,8 GHz - 2,2 GHz

Następna podziałka procentowa służy do badania związków sympatii i zgodności. Zakres ujemny po lewej stronie skali, zero po środku i dodatni zakres po prawej stronie, ułatwia dokonywanie wstępnych ocen ilościowych. Również używam tej skali do dostrajania ekranów.

Ostania podziałka od 0 - 100 służy do badania sił witalnych wyrażonych w procentach.

Wewnętrzna część biometru zawiera strzałki oraz elementy odpowiedzi na pytania mentalne dając możliwości uzyskiwania odpowiedzi "tak - nie", "dobrze - źle" i symbole "+" oraz "-". Strzałki mogą służyć do określania kierunków zaginionych przedmiotów. Polecam je do precyzyjnego wyszukiwania optymalnego miejsca dna ekran.

Życzę przyjemnej pracy. Czekam na dalsze opinie, które okazały się bardzo pomocne przy ulepszaniu kolejnych wersji biometru.

BIOMETR DO TYCZENIA UJĘĆ WODY - ZA DARMO

 

                                                       Pobierz plik

 

Jest to klasyczny biometr liniowy. Adresowany dla tych, którzy zajmują się tyczeniem ujęć wodnych. Z czarnej centralnej kropki do wzmacniania sygnału wyprowadzonych jest 7 równoległych podziałek.
  1. od góry z podstawowym widmem kolorów radiestezyjnych
  2. do mierzenia mocy w systemie SRW w zakresie pozwalającym na pomiar silnych promieniowań do 300° SRW
  3. do określania głębokości zalegania warstwy wodonośnej
  4. do określania wydajności w l/min oraz m³/godz. przy założeniu określonej średnicy filtra i rury
  5. do określania jakości wody, a zwłaszcza stopnia skażenia bakteriologicznego
  6. do określania stopnia zawartości jonów żelaza i manganu wyrażonych w mg/l
  7. do określania rodzajów podłoża poszczególnych warstw.

Od siebie dodam, że do takiego biometru dołączony mam czarny sznurek dług ok. 3 m zakończony palikiem. Umożliwia mi to lepsze badanie parametrów ujęcia wody bez stania na silnym paśmie promieniowania. Palik jest wbity w miejsce przyszłego odwiertu a końcówka sznurka umocowana w środku czarnej kropy.

BIOMETR DO UNIWERSALNEGO ZESTAWY WAHADEŁ J. BAJA - ODPŁATNIE

 

 

 

Adresowany jest głównie dla bioenergoterapeutów oraz radiestetów zajmujących się profilaktyką i poprawą stanu energetycznego człowieka. Biometr został opracowany jako specjalistyczny przyrząd dla konkretnego zestawu wahadeł (uniwersalny zestaw wahadeł Józefa Baja). Efektywnie przyśpiesza pracę diagnostyczną.

Służy do precyzyjnego określenia zaburzeń energetycznych w organizmie spowodowanych niewłaściwą gospodarką pierwiastkami. Za pomocą biometru można określać wielkości niedoborów lub nadmiarów pierwiastków oraz preparatów ziołowych u badanej osoby.

Dla prac terapeutycznych możemy za pomocą biometru komponować dla klienta najkorzystniejsze zestawy do impregnacji energiami poszczególnych wahadeł.

Biometr wykorzystuje jako zasadę działania prawo sympatii. Konstrukcja biometru oparta jest na dwóch skalach tematycznych dostosowanych do zawartości uniwersalnego zestawu wahadeł Józefa Baja:

•  Zestawu mikro i makroelementów oraz wybranych pierwiastków stosowanych najczęściej w terapiach naturalnych.
•  Zestawu wybranych preparatów naturalnych

Na zewnątrz skal z pierwiastkami i preparatami umieszczono kolorową skalę pozwalającą na dokonanie pomiaru wielkości niedoboru (wartości ujemne) lub nadmiaru (wartości dodatnie) wyrażoną w procentach.

Biometr można zakupić w formie elektronicznej (pliki graficzne w formacie JPG oraz instrukcja w formacie DOC), za 7 zł. W wersji materialnej (zafoliowany dwustronny kolorowy wydruk + jedna strona instrukcji) za 15 zł. Trzecia możliwość to kupić uniwersalny zestaw wahadeł J. Baja, z którym biometr jest rozprowadzany razem w cenie zestawu.

---