Słapiński Mariusz Białystok 03.18.1999
Elektronika i Telekomunikacja
Grupa C5
Ćwiczenie E-7
Cechowanie termopary i wyznaczanie współczynnika czułości termopary
Przyrządy:
Termopara żelazo-konstantan, galwanometr, naczynia na lód i wodę, źródło ciepła, termometr, dodatkowy rezystor.
Wprowadzenie:
Ogniwo termoelektryczne stanowią dwa odcinki drutu sporządzone z różnych metali, spojone końcami. W przypadku wywołania różnicy temperatur między spojeniami w obwodzie płynie prąd. Siła elektromotoryczna, która ten prąd wywołuje nosi nazwę siły termoelektrycznej. Powstawanie siły termoelektrycznej tłumaczy teoria elektronowa metali. Zakłada ona, że w metalach pewna liczba elektronów jest niezwiązana z atomami, tworząc tzw. gaz elektronowy. Liczba swobodnych elektronów w jednostce objętości czyli ich koncentracja jest różna dla różnych metali. Jeśli więc zetkniemy dwa metale o różnej koncentracji swobodnych elektronów, nastąpi przechodzenie elektronów z jednego metalu do drugiego, tak długo aż w warstwach najbliższych zetknięcia, koncentracja ich się nie wyrówna Metal zawierający więcej elektronów traci je na korzyść uboższego i dzięki temu w miejscu zetknięcia wytwarza się skok potencjału hamujący dalszy przepływ elektronów. Gdy obydwa spojenia mają tę samą temperaturę, skoki potencjałów na obydwu spojeniach są takie same tylko skierowane w przeciwne strony. Z chwilą gdy ogrzejemy jedno ze spojeń energia kinetyczna elektronów wrasta i więcej ich przechodzi do metalu uboższego w elektrony. Napięcie na ogrzewanym spojeniu staje się wyższe niż na spojeniu zimnym i zaczyna płynąć prąd.
Na termoelementy mogą być stosowane praktycznie wszystkie metale, ale w praktyce wykorzystuje się grupę metali dobranych parami tak aby otrzymać możliwie duże napięcia i powtarzalną charakterystykę termometryczną . Do częściej stosowanych termoelementów można zaliczyć:
platynarod - platyna
niklochrom - nikiel
żelazo - konstantan
miedź - konstantan
Poprawny pomiar wymaga utrzymywania wolnych końców w stałej temperaturze odniesienia, najlepiej w 0˚C. W celu oddalenia wolnych końców od miejsca pomiaru temperatury stosuje się przewody kompensacyjne.
Przewody kompensacyjne do termoelementów powinny być wykonane z tego samego materiału co termoelement, z którym mają być połączone lub z materiałów zastępczych. Charakterystyki termometryczne przewodów kompensacyjnych muszą być jednak zgodne z charakterystykami odpowiednich termoelementów.
Dokładniejsze pomiary temperatury wymagają eliminowania zmian temperatury wolnych końców. Jedną z podstawowych metod jest termostatyzacja. Wymaga ona stosowania termoelementu o dwóch spoinach: spoinie pomiarowej i spoinie odniesienia.
Wielkość siły termoelektrycznej powstającej w obwodzie termopary zależy od różnicy temperatur obu spojeń. Dla niektórych metali zależność ma w przybliżeniu charakter liniowy i może być zapisana jako:
(1)
gdzie: t0 - temperatura jednego spojenia
t1 - temperatura drugiego spojenia
α - współczynnik charakterystyczny dla każdej pary materiałów określający czułość termopary (wartość α określa jaka siła termoelektryczna powstaje w obwodzie przy różnicy temperatur między spojeniami wynoszącej 1˚
Jak wiadomo SEM występującą w obwodzie można zapisać jako:
(2)
gdzie I- natężenie płynącego prądu
R0 - rezystancja całkowita obwodu (rezystancja termopary, galwanometru i przewodów łączących)
Widać, że jeśli rezystancję R0 przyjmiemy za wielkość stałą to natężenie płynącego prądu I jest proporcjonalne do siły termoelektrycznej i tym samym do różnicy temperatur między spojeniami.
Jeśli do obwodu dołączymy dodatkowy rezystor R1 to natężenie prądu zmieni się do wartości I1. Można zapisać wówczas:
(3)
Z równań (2) i (3) mamy:
(4)
Porównując równania (4) i (1) można obliczyć współczynnik termopary:
(5)
Wykonanie ćwiczenia:
Cechowanie termopary:
jedno spojenie termopary umieścić w naczyniu z wodą, drugie w naczyniu z lodem
do naczynia z wodą włożyć termometr
stopniowo podgrzewać wodę i co 10˚ notować wskazania galwanometru
Numer Pomiaru |
Temperatura spojenia ogrzewanego t1[˚C] |
|
Temperatura spojenia chłodzonego t0[˚C] |
t=t1-t0
[˚C] |
Natężenie
[µA] |
Zakres
[µA] |
1 |
20 |
Ogrzewanie wody
|
0 |
20 |
8,55 |
10 |
2 |
30 |
|
|
30 |
10,8 |
|
3 |
40 |
|
|
40 |
20,5 |
30 |
4 |
50 |
|
|
50 |
24,0 |
|
5 |
60 |
|
|
60 |
27,0 |
|
6 |
70 |
|
|
70 |
30,5 |
100 |
7 |
80 |
|
|
80 |
41,0 |
|
8 |
90 |
|
|
90 |
46,0 |
|
9 |
99 |
|
|
99 |
46,5 |
|
10 |
90 |
Stygnięcie wody |
|
90 |
41,5 |
|
11 |
80 |
|
|
80 |
37,0 |
|
12 |
70 |
|
|
70 |
27,5 |
30 |
13 |
60 |
|
|
60 |
25,0 |
|
14 |
50 |
|
|
50 |
22,0 |
|
15 |
40 |
|
|
40 |
19,5 |
|
16 |
30 |
|
|
30 |
16,75 |
|
na podstawie danych z tabeli I sporządzić wykres zależności prądu w obwodzie termopary od różnicy temperatur spojeń.
Wyznaczanie współczynnika określającego czułość termopary:
analogicznie jak w punkcie poprzednim umieścić jedno spojenie termopary w naczyniu z lodem, drugie - w naczyniu z wodą ; wodę doprowadzić do wrzenia i odczytać wskazania galwanometru dla t0-t1=100˚C, zanotować natężenie prądu I.
Do obwodu termopary włączyć dodatkowy rezystor R1 i odczytać wskazywane przez galwanometr natężenie prądu I1
Na podstawie zależności (5) obliczyć wartość współczynnika.
Obliczanie współczynnika określającego czułość termopary:
Pomiar |
Wskazania mikroamperomierza [µA] |
Zakres [µA] |
Bez rezystora R1 |
46,5 |
100 |
Z rezystorem R1=300Ω |
10,3 |
10 |
UWAGA! Celem uzyskania dokładniejszych wyników, należy cechowanie termopary przeprowadzić raz dla temperatur rosnących (ogrzewanie wody), a następnie dla temperatur malejących (ostyganie wody).
Dyskusja błędów:
Błędy oszacować graficznie
Błąd wyznaczenia wielkości obliczyć metodą różniczki zupełnej uwzględniając błędy popełniane podczas pomiaru natężeń prądu i temperatury
UWAGA! Po zakończeniu pomiarów końcówki termopary należy wyjąć z wody.
Dyskusja błędów:
Obliczenia błędów dla poszczególnych zakresów mikroamperomierza:
Wzór podstawowy:
zakres 10 µA
zakres 30 µA
- zakres 100 µA
Obliczenia błędu wyznaczenia współczynnika określającego czułość termopary:
natężenie prądu I dokonywane było na zakresie 100 µA stąd ΔI=1,5 µA
natężenie prądu I1 dokonywane było na zakresie 10 µA stąd ΔI=0,15 µA
Ostatecznie błąd bezwzględny ma wartość:
Ostatecznie błąd względny ma wartość:
G
Grzejnik
Naczynie z wodą
Termometr
Naczynie z lodem