Glistnik jaskółcze ziele

[edytuj]

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj

Glistnik jaskółcze ziele
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Ranunculopsida
Rząd	makowce
Rodzina	makowate
Rodzaj	glistnik
Gatunek	glistnik jaskółcze ziele
Nazwa systematyczna
Chelidonium majus
L., Sp. Pl. 1: 505 1753
Galeria zdjęć i grafik

Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.) - gatunek byliny z rodziny makowatych (Papaveraceae Juss.). Jedyny gatunek w monotypowym rodzaju glistnik (Chelidonium). Pospolity w Europie i basenie Morza Śródziemnego. Występuje też w Ameryce Północnej, przewieziony tam przez osadników jako zioło lecznicze na choroby skóry. W Polsce jest pospolity na całym obszarze.

W Polsce funkcjonują także nazwy: jaskółecznik (białostockie), celidonia (Pomorze), cyndalia (górnośląskie), cyngalia (kieleckie), glistewnik (Podlasie), złotnik (Wielkopolska), żółtnik (Mazowsze). Stara polska nazwa nawiązuje do wiary, że roślina ukazuje się wraz z powrotem jaskółek, a zamiera z ich odlotem.

Kwiat i owoce glistnika jaskółcze ziele

Przełamana pusta łodyga glistnika,
widoczny wyciekający sok i delikatne włoski

Liść glistnika jaskółcze ziele

Spis treści [ukryj] 1 Charakterystyka ^[1][2] 2 Zastosowanie 3 Ciekawostki 4 Przypisy

Charakterystyka ^[1][2] [edytuj]

Łodyga

Rzadko, odstająco owłosiona. Rozgałęzia się widlasto, osiąga do 90 cm wysokości, po przełamaniu wydziela pomarańczowy sok mleczny. Pod ziemią ciemnobrunatne, walcowate kłącze.

Liście

Pierzastosieczne, jajowate do okrągłych, nierówno, głęboko wcinane lub karbowane, górne 3-klapowe. Dolne długoogonkowe, górne krótkoogonkowe. Z wierzchu jasnozielone, spodem sinozielone.

Kwiaty

Złocistożółte, zebrane w baldaszkach po trzy do ośmiu, o średnicy do 2 cm. Korona składa się z 4 odwrotnie jajowatych płatków, kielich dwudziałkowy, wcześnie opadający. Jednokomorowy słupek z dwudzielnym znamieniem, liczne pręciki. Kwitnie od maja do sierpnia.

Owoc

Równowąska torebka, zewnętrznie przypominająca łuszczynę. Nasiona czarne, błyszczące. Zawierają elajosom i są rozsiewane przez mrówki (myrmekochoria).

Korzeń

Rozgałęziony, od zewnątrz brunatnoczerwony, na przełomie żółty.

Biotop

Siedliska ruderalne, przydroża, obrzeża lasów, zarośla, potoki. Preferuje miejsca zacienione. Roślina nitrofilna i wskaźnikowa gleb ilastych. Pospolity chwast w sadach i ogrodach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Glechometalia^[3].

Roślina trująca

Ze względu na dość silne toksyczne własności leczenie tą rośliną może być przeprowadzane tylko za wiedzą i pod kontrolą lekarza. Nie może być stosowana pod koniec ciąży (pobudza skurcze macicy), w chorobie wrzodowej, przy jaskrze i ostrych nieżytach przewodu pokarmowego^[4].

Zastosowanie [edytuj]

• Roślina lecznicza:

• Surowiec zielarski: ziele glistnika (Chelidonii Herba), korzeń glistnika (Chelidonii Radix).

• Skład chemiczny: ok. 20 alkaloidów izochinolinowych (m.in.: chelidonina, berberyna, chelerytryna, sangwinaryna, protopina i inne), kwasy organiczne (kwas chelidonowy, jabłkowy, cytrynowy) oraz pochodne kwasów fenolowych, saponiny, duże ilości soli wapniowych oraz enzymy proteolityczne.

• Zbiór i suszenie: ziele (młode pędy) zbierać najlepiej w okresie kwitnienia w maju i czerwcu. Suszyć w podwyższonej temperaturze ok. 30°C^[5].

• Działanie:

• chelidonina wykazuje działanie rozkurczowe na drogi żółciowe, przewód pokarmowy i oskrzela oraz żółciopędne i słabe uspokajające.

• chelerytryna i sangwinaryna wykazują działanie bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, grzybobójcze,

• przeciwnowotworowe (chelidonina hamuje podziały komórek)

• używany powszechnie jako lek usuwający brodawki (kurzajki) na skórze. Wystarczy kilka razy posmarować kurzajkę sokiem mlecznym z glistnika. Kurzajkę uprzednio należy zmiękczyć wodą z mydłem. Działanie to wiąże się z obecnością w soku chelidoniny.

Ciekawostki [edytuj]

• Dym powstający ze spalonej rośliny ma własności owadobójcze^[2].

• W starożytności używano tej rośliny do zwalczania robaków przewodu pokarmowego, a także jako pułapkę do łapania ryb i ptaków^[4].

Przypisy

1. ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. 

2. ↑ ^{2,0 2,1} Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6. 

3. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. 

4. ↑ ^{4,0 4,1} Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6. 

5. ↑ Czesław Bańkowski, Jan Serwatka: O chwastach i ich zastosowaniu. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1972.

Panie Józefie, napisał Pan kiedyś o glistniku:

[color=blue]"Dawka dla dorosłych:
[color=blue]Należy wsypać czubatą łyżeczkę do herbaty glistnika do szklanki, zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez 30 minut. Napar odcedzić i wypić przed zaśnięciem. Kurację stosować przez 3 miesiące.
Dla dzieci o wadze do 20 kg stosujemy ¼, a do 40 kg połowę dawki zalecanej dorosłym.
Glistnik, zwany także jaskółczym zielem, jest znany w medycynie ludowej jako skuteczny środek przeciwpasożytniczy. Stosując go przez wiele lat w swojej praktyce, potwierdzam jego skuteczność".[/color][/color]

Chciałabym taką kurację wypróbować na sobie, ale zastanawiam się, czy takie długie stosowanie glistnika nie ma jakichś działań ubocznych dla organizmu?
Czy każdy kto boryka się z problemem pasożytów może taką kurację zastosować, czy są jakieś przeciwskazania? I czy glistnik działa na wszystkie pasożyty?

Pytam o to wszystko, bo gdzieś (nie pamietam już gdzie) obiło mi się o uszy że to trucizna i należy go ostrożnie dawkować

Chelidonina

Jest to alkaloid zaliczany do typu α-naftofenantryny . Związane jest to z obecnością szkieletu fenantrenu w strukturze cząsteczki. Chelidonina jest jednym z głównych alkaloidów glistnika jaskółcze ziele.

Stwierdzono, że alkaloid ten wywiera na ośrodkowy układ nerwowy działanie podobnie do morfiny, jest ono jednak znacznie słabsze. Wykazuje ponad to działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie, co znajduje zastosowanie w stanach zapalnych i skurczowych przewodu pokarmowego. Chlorowodorek chelidoniny był również podawany w kamicy i chorobach dróg żółciowych dlatego, że oprócz działania rozkurczowego (na owe drogi) wykazuje również działanie żółciopędne. Obecnie jest on już jednak rzadko stosowany. Stwierdzono, że chelidonina jest trucizną mitotyczną.i w związku z tym znalazła ona zastosowanie jako składnik preparatów o działaniu fungistatycznych (preparat Chelifungin).

Dawkowanie:
Od 20 do 40 mg , 1 - 3 razy dziennie.

Surowce

Herba Chelidonii - Ziele glistnika

Roślina: Chelidonium majus - Glistnik jaskółcze ziele
Rodzina: Papaveraceae

Chelidonium majus - Glistnik jaskółcze ziele

Glistnik jest powszechnie występującą w Polsce rośliną. Rośnie ona najczęściej w miejscach ruderalnych, zaroślach. Charakterystyczna dla tej rośliny jest obecność pomarańczowego soku, który zaobserwować można, po uszkodzeniu dowolnej części rośliny.

Głównymi substancjami czynnymi surowca są alkaloidy izochinolinowe, których zawartość dochodzi do 0,3 %. Do podstawowych alkaloidów tego zespołu należą: chelidonina, chelerytryna i sangwinaryna. Substancje te występują w postaci związanej z kwasem chelidonowym. Sam surowiec wykazuje działanie spazmolityczne w obrębie jelit i oskrzeli, oraz słabe właściwości uspokajające i żółciopędne. Znajduje on więc zastosowanie jako środek rozkurczowy w chorobach przewodu pokarmowego, stanach zapalnych dróg żółciowych i kamicy. Występujący w roślinie sok znalazł zastosowanie w medycynie ludowej jako środek niszczący brodawki.
Należy podkreślić, że dłuższe wewnętrzne stosowanie surowca może prowadzić do zatruć.
Więcej na temat tego surowca znajdziesz na stronie Herba Chelidonii.

Glistnik jaskółcze ziele Chelidonium majus L.

(rodzina: makowate Papaveraceae)

Jaskółcze ziele nazwę swą zawdzięcza temu, że pojawia się i zamiera wraz z przylotem i odlotem jaskółek. Ze względu na swe właściwości znane jest też jako „ziele od brodawek”. Poza tym w różnych regionach nazywana jest jaskółecznikiem (Podlaskie), celidonią (Pomorze), cyndalią (Śląsk), cyngalią (Świętokrzyskie), glistewnikiem (Podlasie), złotnikiem (Wielkopolska), żółtnikiem (Mazowsze).

Morfologia
Glistnik to bylina osiągająca blisko 100 cm wysokości. Ustawione skrętolegle liście są spodem sine, pierzastosieczne, o odcinkach pierwszego rzędu jajowatych, nierówno wcinanych. Roślina zawiera charakterystyczny, pomarańczowy sok mleczny, łatwo widoczny przy jej skaleczeniu. Sok ten stosowany jest jako środek do usuwania kurzajek.

Glistnik zaczyna kwitnąć na początku maja i kwitnie do wczesnej jesieni. Żółte kwiaty zebrane są w luźne, skąpe baldaszki. Dwie działki kielicha zazwyczaj odpadają w trakcie rozwoju pąków kwiatowych, cztery płatki korony ustawione są w dwóch okółkach po dwa. Słupek jest dwukrotny - powstaje z niego wydłużona, wielonasienna torebka otwierająca się dwiema klapami.

Czarne, błyszczące i drobne nasiona glistnika mają ciekawą cechę - zaopatrzone są w elajosomy - bogate w białko i tłuszcz ciałka odżywcze, zwabiające do rośliny mrówki. Jest to przystosowanie do specyficznej formy zoochorii (rozsiewania nasion przez zwierzęta) - myrmekochorii.

Siedlisko
Glistnik preferuje siedliska żyzne, bogate w azot. Spotkamy go na stanowiskach ruderalnych - przydrożach, przypłociach, rumowiskach, wysypiskach, nieużytkach, w cienistych parkach i ogrodach.
Uznawany jest za gatunek charakterystyczny dla leśnych i zaroślowych zbiorowisk tworzonych przez robinię akacjową i klasyfikowanych jako zespół Chelidonio-Robinietum.

Zasięg
Glistnik jaskółcze ziele występuje w basenie Morza Śródziemnego i prawie całej Europie, z wyjątkiem dalekiej północy. Zawleczony też został przez europejskich osadników do Ameryki Północnej.

Właściwości lecznicze
W zielarstwie stosuje się górne części dziko żyjących roślin, zbierane w maju lub czerwcu oraz zielone liście przyziemnej rozety. Wśród 20 alkaloidów zawartych w zielu glistnika największe znaczenie ma chelidonina, poza tym też allokryptopina, chelerytryna i sangwinaryna. Działają one rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych, narządów rodnych i oskrzeli. Na skutek efektu rozkurczowego zaobserwować można m.in. działanie moczopędne, żółciopędne, przeciwbólowe i uspokajające.
Ziele glistnika to surowiec silnie działający. Zbyt duże dawki glistnikowych preparatów wywołać mogą podrażnienie przewodu pokarmowego, ból żołądka, nudności i wymioty oraz uczucie palenia w jamie ustnej.

Ożarowski A., Jaroniewski J. 1987. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. IWZZ, Warszawa.

GLISTNIK JASKÓŁCZE ZIELE (Chelidonium majus)

 

Glistnik to gatunek z rodziny makowatych nazwę swą zawdzięcza temu, że pojawia się i zamiera wraz z przylotem i odlotem jaskółek. Ze względu na swoje właściwości znany jest też jako „ziele od brodawek”.

Poza tym w różnych regionach nazywany jest: jaskółecznikiem w białostockim, celidonią na Pomorzu, cyndalia na Śląsku, cyngalią w Świętokrzyskim, glistewnikiem na Podlasiu, złotnikiem w Wielkopolsce i żółtnikiem na Mazowszu.

Występowanie i siedlisko:

Jaskółcze ziele występuje w basenie Morza Śródziemnego i prawie w całej Europie, z wyjątkiem dalekiej północy. Zawleczone też przez europejskich osadników do Ameryki Północnej jako zioło lecznicze na choroby skóry. W Polsce jest pospolity na całym obszarze z wyjątkiem wysokich gór.

Najczęściej spotykany jest w ogrodach, lasach liściastych, w przydrożnych rowach, preferuje przede wszystkim miejsca wilgotne i zaciemnione. Lubi gleby ilaste, żyzne bogate w azot, to gatunek charakterystyczny dla leśnych i zaroślowych zbiorowisk tworzonych przez robinię akacjową (akację).

Charakterystyka:

Glistnik jaskółcze ziele to bylina osiągająca do 100 cm wysokości. Ze stożkowatego i silnie rozgałęzionego korzenia od zewnątrz brunatnoczerwonego, a na przekroju żółtego, wyrasta cienka owłosiona i bardzo rozgałęziona łodyga.

Liście są z wierzchu ciemnozielone, a pod spodem sino niebieskawe, brzegi mają głęboko wcięte czasami ząbkowane do 20 cm dł. i 10 cm szerokości, na łodydze są bezogonkowe a tylko dolne ogonkowe.

Roślina kwitnie od maja do sierpnia. Jej kwiaty na długich szypułkach mają złocistożółty kolor i zebrane są w luźne baldachogrona na szczycie łodygi, po trzy do ośmiu o średnicy do 2 cm. Korona składa się z 4 jajowatych płatków, kielich dwu działkowy, wcześnie opadający.

Jednokomorowy słupek z dwudzielnym znamieniem i liczne pręciki.

Owocem glistnika jest równowąska jednokomorowa, zielona torebka, pękająca wzdłuż o długości do 4 cm.

Wysypują się z niej drobne, czarne jajowate nasiona, opatrzone na końcu miotlastym białym wyrostkiem. Wymiary nasion to 1,6 x 1 x 1 mm. mają powierzchnię gładką słabo błyszczącą.

Wszystkie organy rośliny z wyjątkiem nasion zawierają charakterystyczny sok mleczny barwy pomarańczowej.

 

Zastosowanie:

1. Roślina lecznicza - zbiera się całą roślinę w początkach kwitnienia niejednokrotnie wraz z korzeniami.

2. Roślina trująca o bardzo silnym działaniu dlatego można ją stosować wyłącznie po konsultacji z lekarzem. Po przedawkowaniu mogą wystąpić bóle żołądka, kolka jelitowa, silne zawroty głowy i odurzenie.

3. Glistnik zawiera kilkanaście alkaloidów, flawonoidy, aminy, kwas chelidonowy, saponinę i olejek eteryczny. Wykonane z jego udziałem preparaty działają rozkurczowo, ułatwiają przepływ żółci, uspokajają.

4. Działanie zewnętrzne:

stosowany jest w leczeniu grzybic skóry, wyprysków, ropiejących ran, chorób oczu, maść pomaga w chronicznych egzemach.

5. Działanie wewnętrzne:

jaskółcze ziele pomaga w żółtaczce, chorobach nerek, schorzeniach dróg żółciowych, reguluje czynności przewodu pokarmowego, chelidonina zawarta w roślinie jest środkiem przeciwskurczowym, przeciwbólowym, antybakteryjnym, obniża ciśnienie krwi i zwalnia akcję serca, poza tym wchodzi w skład leków pomocniczych w leczeniu nowotworów złośliwych, napar używany jest jako lek żółciopędny oraz przeciwko puchlinie wodnej i reumatyzmowi.

Ciekawostki:

• W medycynie ludowej stosowano zewnętrznie świeży sok w zwalczaniu brodawek i kurzajek.

• Ziarna pszenicy moczone w soku glistnika używano niegdyś do pułapek na ptaki i ryby.

• Palone suszone ziele glistnika odstrasza komary i muchy.

• W starożytności używano tej rośliny do zwalczania robaków przewodu pokarmowego.

• Alchemicy w żółtym korzeniu tej rośliny dopatrywali się „kamienia mądrości” - nazywali go „darem niebios” - „coeli donum” - stąd nazwa łacińska „chelidonium”.

• Według ludowych przepowiedni nazwa jaskółcze ziele związane jest z okresem przylotu (kwitnienia) i odlotu (obumieraniem roślin) jaskółek.

• Nasiona glistnika wyposażone są w woreczek z białkowo-tłuszczowymi substancjami odżywczymi zwabiającymi do rośliny mrówki. Jest to przystosowanie do specyficznej formy rozsiewania nasion przez owady.

Glistnik jaskółcze ziele

48,00zł




Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.)	100 ml	48 zł.
Suplement diety Skład: woda, etanol (27%), nać glistnika Zastosowanie glistnika: - wspomaga w procesie usuwania piasku i kamieni z pęcherzyka żółciowego i nerek - bierze udział we wspomaganiu walki z egzemą - wspomaga łagodzenie objawów nieżytu gardła (uporczywy kaszel) - wspomaga prawidłową pracę śluzówek oraz śledziony Zalecane spożycie: 5 - 15 kropli 3 x dziennie Zalecana porcja dzienna zawiera 0,0006 g glistnika (w 45 kroplach) Nie przekraczać zalecanej porcji do spożycia w ciągu dnia.. Przeciwwskazania: Zabronione jest spożywanie skoncentrowanego soku i esencji, jej przedostanie się do oka może na stałe uszkodzić rogówkę oka! Ostrzeżenie: Przechowywać w sposób niedostępny dla małych dzieci. Produkt zawiera w swoim składzie alkohol. Nie wystawiać na intensywne działanie światła i ciepła. Suplement diety nie może być stosowany jako substytut zróżnicowanej diety. Najlepiej spożyć przed końcem: data na etykiecie. Nr partii: na etykiecie Opakowanie: 100 ml
Chelidonium maius (majus) L. - glistnik jaskółcze ziele rodzina: makowate - Papaveraceae dawniej określany jako „Dar Niebios” (coeli donum, stąd nazwa rodzajowa chelidonium)
Zioła w praktycznej terapii
dr Henryk St. Różański Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego Zakład Historii Nauk Medycznych Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Roman Meissner
Opis botaniczny
Roślina wieloletnie dorastająca do 90 cm wys.; łodyga wyprostowana, mocna, rozgałęziona, owłosiona; liście pierzastosieczne, dolne - ogonkowe, górne - siedzące, z wierzchu zielone, pokryte srebrnym delikatnym nalotem, od spodu siwe, owłosione; odcinki liści jajowate, nierówno-wrębno-karbowane, u nasady często zbiegające się; ogonki liściowe owłosione; włoski biało-siwe; kwiaty umieszczone na szczytach pędów; płatki korony żółte; działek kielicha 2, wcześnie odpadające, prawie kuliste; płatków korony 4, również koliste, całobrzegie, w górze rozszerzone; owoc - pękająca wzdłuż torebka w kształcie strączka; nasiona czarne, na przekroju białe, w smaku słodkie i jednocześnie gorzkie, opatrzone w białe ciałko - mięsisty wyrostek zwabiający mrówki; nasiona glistnika są rozsiewane przez mrówki. Kwitnie od maja do października. Roślina pospolita w całym kraju; rośnie w lasach, na ich skrajach, w zaroślach, nad brzegami wód, w ogrodach, niekiedy występuje masowo. Preferuje gleby wilgotne, zasobne w azot i wapń i miejsca zaciszne.
Chelidonium majus L. (Krosno-Turaszówka, skraj lasu liściastego), fot. Krzysztof Gajewski, 1992 r.
Surowiec
Surowcem jest ziele i korzeń - Herba et Radix Chelidonii. Korzenie należy pozyskiwać jesienią, na przedwiośniu lub wiosną. Ziele powinno się zbierać przed i w czasie kwitnienia. Z praktyki wnioskuję, że ziele można zbierać do lipca, późniejsze żółknie i brunatnieje w trakcie suszenia i przez to traci swoje właściwości. Najbardziej wartościowe jest ziele majowe i czerwcowe. Zebrane ziele polecam suszyć w ciepłym, ciemnym i przewiewnym miejscu, bowiem lubi się zaparzać i żółknąć gdy jest suszone w grubej warstwie. Dobrze wysuszone ziele ma miły zapach i naturalna zieloną barwę. Korzenie po oczyszczeniu z gleby trzeba szybko wymyć pod bieżącą wodą i osuszyć na bibule lub bawełnie, po czym wysuszyć w temperaturze 30-50^o C. W warunkach domowych nadaje się do tego piekarnik elektryczny nastawiony na 50o C. Niektóre preparaty galenowe sporządza się ze świeżego surowca (intrakt glistnikowy - Intractum Chelidonii).
Składniki aktywne
Glistnik zawiera alkaloidy 0,5-4%, przy czym w zielu jest 0,5-1,5% alkaloidów, a w korzeniach i niedojrzałych owocach zawartość alkaloidów może wynosić 3-4%. W owocach i nasionach występuje chelidonina, chelerytryna i berberyna. Alkaloidy są zlokalizowane głównie w przewodach mlecznych w postaci soli z kwasami: jabłkowym, cytrynowym, chelidonowym, bursztynowym. Pomarańczowy sok wydostający się z uszkodzonej rośliny zawiera 18 alkaloidów. Alkaloidy glistnika jaskółczego ziela można podzielić na 4 grupy chemiczne: 1.    Alkaloidy pochodne benzofenantrydyny: chelidonina, homochelidonina, metoksychelidonina, chelitrydyna (cheletrydyna), sangwinaryna, chelerytryna 2.    Alkaloidy pochodne protopiny: protopina, alfa- i beta-allokryptopina 3.    Alkaloidy pochodne protoberberyny: berberyna, koptyzyna, stylopina 4.    Alkaloidy chinolizydynowe: sparteina Glistnika zawiera również aminy biogenne, karoten (15 mg%), witaminę C (170 mg%), śluzy, olejek eteryczny (0,01%), żywice, flawonoidy, fenolokwasy (kwas kawowy, kwas cynamonowy, kwas gentyzynowy, kwas ferulowy, kwas kumarynowy), cholinę, enzymy proteolityczne, lektyny, glikogen. Materiałem zapasowym glistnika jest glikogen (typowy dla tkanek zwierzęcych), a nie skrobia. Tłumaczy to właściwości mrozoodporne glistnika (jaskółcze ziele w okresie zimowym zachowuje zieloną barwę i nie zamiera pod śniegiem).
Chelidonium majus L. (Krosno-Suchodół, Dolina rzeki Lubatówka, 1994 r., fot. Henryk Różański)
Działanie, zastosowanie, preparaty
Alkaloid sangwinaryna obecna między innymi w glistniku jaskółczym zielu obecnie zyskała rozgłos w nauce. Współczesne badania potwierdziły właściwości lecznicze Sanguinaria canadensis, Chelidonium majus, Macleaya cordata i Macleaya microcarpa opisywane w dawnych pracach. Okazało się, że sangwinaryna jest promotorem apoptozy komórek nowotworowych (programowanej śmierci komórki), posiada właściwości antyproliferacyjne (antypodziałowe) w stosunku do komórek nowotworowych, inhibitorem przerostu komórek epidermalnych i reakcji autoagresji. Potwierdziło to przeciwnowotworowe właściwości glistnika. Od dawna wiedziano również, że alkaloidy glistnika hamują wzrost i rozwój grzybów, bakterii, wirusów i pierwotniaków. Wprowadzono nawet do lecznictwa preparaty typu Chelivag, czy Chelifungin zawierające wyciąg z glistnika. Obecnie są stosowane w medycynie nowoczesne leki przeciwwirusowe, np. Di-Sancor (Biosome Laboratories Inc.) - Trimolecular benzophenanthridine alkaloids - tójmolekularne alkaloidy benzofenantrydynowe - ampułki zawierające roztwór berberyny, chelidoniny, nitydyny, chelituliny,  koptyzyny, sangwilutyny, sangwinaryny. Di-Sancor hamuje rozwój wirusów HIV. Popularnym lekiem przeciwnowotworowym zawierającym alkaloidy glistnika jaskólczego ziela jest Ukrain (produkt ukraiński, UACI). Działa on antymitotycznie w stosunku do guzów nowotworowych, hamuje angiogenezę (unaczynianie tkanki nowotworowej). Stosowany w leczeniu raka trzustki, jelita grubego, piersi, odbytu, pęcherza moczowego, gruczołu krokowego, białaczek i in. Ukrain podaje się pozajelitowo, najlepiej w okolice nowotworu, w dawce 10 mg co drugi dzień, do łącznej dawki 100 mg. Kuracje zaleca się przeprowadzić 3-krotnie.
Wskutek wycofywania antybiotykowych stymulatorów wzrostu ASW wiele firm zaczęło poszukiwać alternatyw, które przyniosą równie skuteczne wyniki w produkcji zwierzęcej. W pierwszej kolejności wykorzystano historyczne wyniki badań nad alkaloidami i fitoncydami oraz dawne zastosowania roślinnych substancji w medycynie w przypadku rozmaitych infekcji. Tutaj warto wspomnieć, że do alternatyw antybiotykowych stymulatorów wzrostu opartych między innymi na sangwinarynie, chelidoninie i chelerytrynie należą Sangrovit (Phytobiotics), zawierający 2 alkaloidy izochinolinowe, któch źródłem jest Sanguinaria sp., a także Herbiplant (LNB Poland) i niektóre Meridole (LNB Poland) oparte na 22 alkaloidach izochinlinowych zawartych w Chelidonium majus, Macleaya cordata i Macleaya microcarpa. Oba produkty są silnie skoncentrowane i daje się je do paszy w dawce 50-400 g/tonę (zależnie od grupy zwierząt).
Wyciągi z ziela glistnika są silne i pewne w działaniu pod warunkiem, ze surowiec zostanie pozyskany i przetworzony w prawidłowy sposób, a preparat podany w odpowiedniej dawce. Od dawna składniki glistnika a porównywane do papaweryny, morfiny i kodeiny. Wszechstronne i niezawodne właściwości glistnika, sprawiły, że nazwano go „Darem Niebios” (coeli donum, stąd nazwa chelidonium). Glistnik jaskółcze ziele został opisany na Papirusie Ebersa (ok. 1550 r. p.n.e.), ponadto przez Dioskuridesa, Pliniusza Starszego, Alberta Wielkiego, św. Hildegardę, Mathiolusa i Paracelsusa, co świadczy o wielkim znaczeniu tej rośliny w medycynie.
Preparaty glistnikowe przyjęte doustnie działają uspokajająco, spazmolitycznie (rozkurczowo) na mięśnie gładkie i poprzecznie prążkowane, rozluźniająco, przeciwlękowo, przeciwbólowo, przeciwdrgawkowo, przeciwstresowo i nasennie (10 ml nalewki lub intraktu, 100 ml naparu). Glistnik jest silnym środkiem żółciopędnym, żółciotwórczym i hepatoprotekcyjnym (ochraniającym miąższ wątroby, antyhepatotoksycznym - zapobiegającym uszkodzeniu wątroby). Szybko znosi kolkę żółciową, żołądkową i jelitową. Nalewka i intrakt glistnikowy znoszą również kolkę nerkową. Alkaloidy glistnika rozszerzają drogi oddechowe i naczynia wieńcowe, ułatwiają oddychanie. Sparteina i inne alkaloidy mają wpływ przeciwarytmiczny, zapobiegają migotaniu przedsionków i komór, znoszą częstoskurcz napadowy. Chelidonina, sangwinaryna, berberyna i chelerytryna hamuja wzrost i rozwój chorobotwórczych pierwotniaków, grzybów, bakterii i wirusów. Ponadto mają właściwości cytotoksyczne i antymitotyczne, przez co należą do substancji przeciwnowotworowych. Berberyna i chelidonina dodatkowo dają efekt przeciwbiegunkowy. Równocześnie jednak alkaloidy te wywołują skurcze macicy, dlatego nie wolno podawać preparatów glistnika kobietom ciężarnym. Kwas kawowy i ferulowy zawarte w glistniku mają właściwości przeciwzapalne, ochronne na miąższ wątroby, immunostymulujące, przeciwmiażdżycowe, antyagregacyjne (zapobiegające zlepianiu się krwinek), fungistatyczne (hamujące wzrost grzybów) i bakteriostatyczne. Wyciągi wodne i wodno-alkoholowe zastosowane zewnętrznie (wcieranie, okłady) działają przeciwzapalnie i znieczulająco, co może być wykorzystane w zwalczaniu bólu reumatycznego i artretycznego. Preparaty glistnika są zalecane w leczeniu kamicy żółciowej i moczowej, stanów bólowych pooperacyjnych po usunięciu pęcherzyka żółciowego, żółtaczki, wirusowego zapalenia wątroby, stanów zapalnych układu moczowo-płciowego, puchliny wodnej, schorzeń śledziony i trzustki. Glistnik likwiduje bolesne miesiączki, równocześnie jednak pobudza miesiączkowanie, co objawia się bardziej obfitymi krwawieniami menstruacyjnymi. Zewnętrznie intrakt świeży sok z glistnika może być wykorzystany do leczenia opryszki, gruźlicy skóry, kłykcin, brodawek, trudno gojących się ran, hemoroidów, świerzbu, nużycy oraz do usuwania piegów lub plam na skórze. Glistnik przeciwdziała zastojom żółci i wytrącaniu się złogów w układzie żółciowym. Wodno-alkoholowe wyciągi z glistnika znakomicie radzą sobie z infekcjami dróg płciowych. Istnieją doniesienia o przeciwalergicznym i przeciwświądowym działaniu glistnika po zastosowaniu zewnętrznym i wewnętrznym. Napar z glistnika podnosi stężenie hemoglobiny we krwi, poprawia krążenie wieńcowe, mózgowe i obwodowe (w kończynach), zwłaszcza przy stanach skurczowych naczyń i skokach ciśnienia krwi. Glistnika nie wolno jednak stosować przy jaskrze. Warto tutaj wspomnieć o doświadczeniach prof. A. Aminiewa, który wykorzystywał glistnik do leczenia polipowatości jelita grubego i żołądka. W tym celu sporządzał macerat ze świeżego, roztartego ziela (50 g na 500 ml wody o temp. 37^o C). Po 3-5 godzinach macerat należy przefiltrować i podać doodbytniczo po uprzednim zastosowaniu lewatywy oczyszczającej jelito. Lewatywę z maceratu glistnikowego należy podawać co 2 dni, 3-4- krotnie. W przypadku polipowatości żołądka podawał pacjentom doustnie 30-50 g świeżego roztartego ziela po uprzednim rozprowadzeniu w niewielkiej ilości lekko zalkalizowanej wody.
wzory strukturalne: sangwinaryna, chelerytryna i chelidonina
Intrakt glistnikowy - Intractum Chelidonii: 1 część świeżego zmielonego ziela lub korzeni zalać 5 częściami 40-50% gorącego alkoholu, odstawić na 7 dni; przefiltrować. Stosować 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody. Zewnętrznie do pędzlowania schorzałych miejsc (bolesne nadżerki w jamie ustnej, polipy, opryszczka, liszaje, liszajce, czyraki, kłykciny, brodawki, owrzodzenia, wypryski, zmiany toczniowe i łuszczycowe) w stanie nierozcieńczonym; do okładów, płukanek i przemywania skóry po rozcieńczeniu: 1 łyżka na 200-220 ml wody przegotowanej. Nalewka glistnikowa - Tinctura Chelidonii: 1 część suchego zmielonego ziela lub korzeni zalać 5 częściami 40-50% zimnego alkoholu, odstawić na 7 dni; przefiltrować. Stosować 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody. Zewnętrznie do pędzlowania schorzałych miejsc (bolesne nadżerki w jamie ustnej, polipy, opryszczka, liszaje, liszajce, czyraki, kłykciny, brodawki, owrzodzenia, wypryski, zmiany toczniowe i łuszczycowe) w stanie nierozcieńczonym; do okładów, płukanek i przemywania skóry po rozcieńczeniu: 1 łyżka na 200-220 ml wody przegotowanej. Napar glistnikowy - Infusum Chelidonii: 1 płaską łyżkę zmielonego ziela lub 1 łyżeczkę zmielonych korzeni zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić pod przykryciem na 30 minut; przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 50 ml. Macerat glistnikowy - Maceratio Chelidonii: 1 część świeżego ziela lub świeżych mielonych korzeni zalać 3 częściami ciepłej wody, odstawić na 5 godzin, przecedzić. Przechowywać w lodówce, nie dłużej jednak jak 3 dni. Pić 2-3 razy dziennie po 30 ml. Stosować również jako płukanka, do lewatyw i przemywania skóry. Okłady z maceratu wykazują działanie przeciwbólowe i znieczulające. Macerat można zakonserwować alkoholem 40% (proporcja 1:1).
(Chelidonium majus L.) - Suplement diety Skład: woda, etanol (27%), nać glistnika Zastosowanie glistnika: - wspomaga w procesie usuwania piasku i kamieni z pęcherzyka żółciowego i nerek - bierze udział we wspomaganiu walki z egzemą - wspomaga łagodzenie objawów nieżytu gardła (uporczywy kaszel) - wspomaga prawidłową pracę śluzówek oraz śledziony Zalecane spożycie: 5 - 15 kropli 3 x dziennie Zalecana porcja dzienna zawiera 0,0006 g glistnika (w 45 kroplach) Nie przekraczać zalecanej porcji do spożycia w ciągu dnia.. Przeciwwskazania: Zabronione jest spożywanie skoncentrowanego soku i esencji, jej przedostanie się do oka może na stałe uszkodzić rogówkę oka! Ostrzeżenie: Przechowywać w sposób niedostępny dla małych dzieci. Produkt zawiera w swoim składzie alkohol. Nie wystawiać na intensywne działanie światła i ciepła. Suplement diety nie może być stosowany jako substytut zróżnicowanej diety. Najlepiej spożyć przed końcem: data na etykiecie. Nr partii: na etykiecie Opakowanie: 100 ml

Łuszczyca - Psoriasis

etiologia, objawy i przebieg, leczenie

dawne i współczesne leki przeciwłuszczycowe -

Antipsoriatica




N o w o ś c i

Preparaty złota w terapii - kliknij tutaj

Biopierwiastki w profilaktyce i terapii chorób - kliknij tutaj

Preparaty Alpa w praktycznej terapii - kliknij tutaj

Olejek pichtowy w leczeniu łuszczycy - kliknij tutaj

Beta-sitosterole i oleje zwierzęce w leczeniu łuszczycy - kliknij tutaj

Związki aminowe, aminokwasy siarkowe - znaczenie w terapii łuszczycy - kliknij tutaj

Polygonum cuspidatum w leczeniu łuszczycy - kliknij tutaj

Nowe preparaty dziegciowe - aktualizacja w związku z powtarzającymi się zapytaniami o preparaty dziegciowe i ich rodzaje - kliknij tutaj

 

 

Pilne uwagi

W związku z licznymi e-mailami i telefonami ze strony Czytelników informuję:

 

1. Nie wszystkie preparaty opisane tutaj są zarejestrowane w Polsce, ale przy dzisiejszym dostępie do internetu oraz dzięki niektórym aptekom - wszystko można zamówić i sprowadzić do Polski. Zawsze staram się znaleźć również polskie odpowiedniki leków zagranicznych lub pełnowartościowe substytuty.

2. Przy opracowywaniu niniejszej strony wykorzystywano głównie publikacje szwajcarskie, holenderskie i niemieckie.

3. Strona ma charakter naukowo-informacyjny. Autor nie prowadzi dystrybucji oraz produkcji wymienianych tutaj preparatów.

4. Proszę nie oczekiwać ode mnie ingerowania w metody leczenia stosowane przez lekarza prowadzącego.

5. Proszę nie oczekiwać ode mnie polecania klinik lub lekarzy w Polsce lub za granicą.

6. Jestem pracownikiem naukowo-dydaktycznym i w związku z tym nie przyjmuję pacjentów.

7. Proszę nie zwracać się do mnie z prośbą o reklamowanie firmy, leków lub suplementów. Ta strona nie ma charakteru komercyjnego.

Glistnik jaskółcze ziele - Chelidonium maius (Papaveraceae)
	Opis Roślina wieloletnie dorastająca do 90 cm wys.; łodyga wyprostowana, mocna, rozgałęziona, owłosiona; liście pierzastosieczne, dolne - ogonkowe, górne - siedzące, z wierzchu zielone, pokryte srebrnym delikatnym nalotem, od spodu siwe, owłosione; odcinki liści jajowate, nierówno-wrębno-karbowane, u nasady często zbiegające się; ogonki liściowe owłosione; włoski biało-siwe; kwiaty umieszczone na szczytach pędów; płatki korony żółte; działek kielicha 2, wcześnie odpadające, prawie kuliste; płatków korony 4, również koliste, całobrzegie, w górze rozszerzone; owoc - pękająca wzdłuż torebka w kształcie strączka; nasiona czarne, na przekroju białe, w smaku słodkie i jednocześnie gorzkie, opatrzone w białe ciałko - mięsisty wyrostek zwabiający mrówki; nasiona glistnika są rozsiewane przez mrówki. Kwitnie od maja do października. Roślina pospolita w całym kraju; rośnie w lasach, na ich skrajach, w zaroślach, nad brzegami wód, w ogrodach, niekiedy występuje masowo. Lubi gleby wilgotne i miejsca zaciszne. Przy skaleczeniu roślina wydziela pomarańczowy sok, co jest jej cechą charakterystyczną. Surowiec Ziele zbiera się przed lub w czasie kwitnienia, najlepiej w maju i w czerwcu i suszy w normalnej temperaturze lub w otwartym piekarniku ogrzanym do temp. 60o C. Dobrze wysuszone ziele kruszy się, a łodygi łamią się z trzaskiem; posiada miły, charakterystyczny zapach i jasno-zielony kolor. Wygodnie też jest suszyć ziele zawieszone na sznurkach, a odgałęzienia w przewietrzanym mocno po mieszczeniu. Uwaga ! Ziela pozyskane w sierpniu i we wrześniu jest mało wartościowe i bardzo często żółknie podczas suszenia. Ziele ścinać ostrym nożem, tak aby nie uszkodzić korzeni. Zalecany przez niektórych zielarzy zbiór korzeni powinien być zarzucony. Glistnika mamy coraz mniej, a do celów leczniczych najwartościowsze jest ziele. W aptekach i w sklepach zielarskich można kupić ziele /Kawon, Herba Lux/ - Herba Chelidonii (FP II,III,IV i V) – op. 20 i 50 g Skład chemiczny Glistnik posiada bardzo bogaty skład chemiczny. Najwięcej ciał czynnych zawierają niedojrzałe owoce - do 2,4% i korzenie - do 4% s.m. (suchej masy) rośliny; natomiast ziele zawiera około 0,5% co do celów leczniczych w zupełności wystarcza. Substancje zapasowe w komórkach glistnika nie mają postać skrobi lecz formę glikogenu - charakterystyczne dla tkanek zwierzęcych; dzięki temu glistnik jest rośliną mrozoodporną. Występujące w glistniku alkaloidy można podzielić na 3 grupy: Pochodne benzofenantrydyny - chelidonina, chelitrydyna, sangwinaryna, chelerytryna. Pochodne protopiny - protopina, alfa- i beta-allokryptopina. Pochodne protoberberyny - stylopina, koptyzyna, berberyna. Oprócz wyżej wymienionych alkaloidów w zielu występują; sparteina, oksysangwinaryna, chelirubina, chelidamina, metoksy-chelidonina, homochelidonina, korykawina, korykwileina, korykawidyna, kw. chelidonowy, kw. askorbinowy - 150-170 mg/100 g, kw. jabłkowy, kw. cytrynowy, kw. bursztynowy, karoten (15 mg), olejek eteryczny ok. 0,01%), flawonoidy, saponiny, garbniki, sole mineralne. Działanie i zastosowanie Glistnik jest ziołem niezmiernie cennym, wykazującym silne, szerokie, a zarazem ciekawe działanie farmakologiczne. Jego działanie jest widoczne i pewne jeśli będzie odpowiednio stosowany. Jaskółcze ziele działa silnie uspokajająco, nasennie, obniża napięcie mięśni gładkich i prążkowanych, zmniejsza ich pobudliwość i hamuje skurcze (widoczne uczucie odprężenia), obniża napięcie mięśni naczyń krwionośnych, powoduje ich rozszerzenie, w tym także wieńcowych, obniża ciśnienie krwi, ułatwia oddychanie, działa przeciwbólowo, przeciwuczuleniowo, znieczulająco, lekko narkotycznie, moczopędnie, przeciwobrzękowo, przeciwwirusowo, przeciwpierwotniakowo, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, silnie żółciopędnie, żółciotwórczo, przeciwzapalnie, przeciwnowotworowo; reguluje, a zarazem przyśpiesza przemianę materii, reguluje wypróżnienia, odtruwa organizm, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego, reguluje miesiączkowanie, likwiduje zastoje żółci, przez co zapobiega powstawaniu kamieni żółciowych (niektórzy medycy uważają, iż glistnik ułatwia wydalenie drobnych kamieni i złogów żółciowych oraz piasku i kamieni moczowych; ja również to zaobserwowałem), znosi stan przedmiesiączkowy i bolesne krwawienia miesiączkowe, poprawia samopoczucie, znosi bóle jajników. Glistnik wywiera działanie papaweryno- kodeino- i morfinopodobne. Według Aminiewa jaskółcze ziele leczy polipowatość jelita grubego i brodawczaki pęcherza moczowego. Wskazania: kolka żółciowa, wątrobowa, jelitowa, żołądkowa, moczowodowa, nerkowa; bóle trzustki, kamica żółciowa i moczowa, zastoje żółci, zapalenie wątroby i pęcherzyka żółciowego, niedostateczne wydzielanie żółci, niewydolność wątroby, po wycięciu pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, nowotwory, choroba wrzodowa (zdania podzielone; osobiście nie widzę w tym przypadku chorobowym przeciwwskazań, wręcz przeciwnie), bolesna biegunka, zapalenie żołądka, skurcze odźwiernika, zaparcia, parcie na kał i mocz, skąpomocz, obrzęki, zapalenie nerek, dróg moczowych i przydatków, bolesne oddawanie kału i moczu, bóle nerek, skurcze oskrzeli (utrudnione oddychanie, astma, zadyszka, niemożność złapania tchu), dusznica bolesna, kaszel bolesny, skurcze mięśni i naczyń w kończynach (jednocześnie zażywać Dolomit !), kłucie w sercu, niedotlenienie mięśnia sercowego, nerwica i kołatanie serca, bezsenność, spięcie, zdenerwowanie, lęk, stres, wewnętrzny niepokój, nerwica żołądka i jelit, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, zaburzenia miesiączkowania i hormonalne, okres po- i przekwitania i choroby z nim związane, bóle miesiączkowe, otyłość, choroby skórne, gruźlica (glistnik zabija pałeczki), choroby alergiczne i zakaźne, reumatyzm, zapalenie płuc, choroby narządów płciowych (stany zapalne jąder, jajników), stan przedmiesiączkowy, zaburzenia trawienia, niestrawność. Przeciwwskazania: ciąża, zaćma, jaskra, zażywanie leków w skład których wchodzi atropina i jej podobne. Napar: 1 łyżkę ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100 ml (max 150 ml); dzieci powyżej 7 r. ż. - zgodnie z wagą ciała: 25-30 kg - 35 ml, 35-40 kg -50 ml, 45-50 kg - 64 ml, 3-4 razy dz. Wywar: 1 łyżkę ziela zalać 2 szkl. wody; gotować 5 minut; odstawić na 20 minut; przecedzić. Dawkować jak napar. Alkoholatura "zimna": pół szkl. świeżego mielonego ziela zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 10 ml; w kolkach - 1 łyżka. Intrakt - Intractum Chelidonii: pół szkl. świeżego i mielonego ziela zalać 400 ml gorącej wódki; wytrawiać 10 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 10 ml w 50 ml wody; dzieci ważące 25-30 kg - 3 ml, 35-40 kg - 4 ml, 45-50 kg - 6 ml, 3-4 razy dz. w 50 ml wody. Nalewka glistnikowa - Tinctura Chelidonii: pół szkl. suchego ziela zalać 400 ml wódki; macerować 14 dni; przefiltrować. Doustnie zażywać jak Intrakt. Leczy niektóre oporne zmiany trądzikowe. W tym celu przemywać skórę 3 razy dz. Wyciąg glicerynowy z glistnika Gliceroextractum Chelidonii: każdą łyżkę pobranego świeżego lub suchego ziela zalać 30 g gliceryny płynnej i 15 ml wódki; wymieszać; wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dz. po 10 ml po rozcieńczeniu z dowolnym sokiem w zaparciach bolesnych, przy kolkach i kamicy moczowej oraz żółciowej. Lek silny w działaniu! Rp. Mikstura CML azulenowa Nalewka glistnikowa - 10 ml Nalewka melisowa - 10 ml Nalewka serdecznikowa - 10 ml Azulan - 5 ml Wymieszać. Zażywać 3-4 razy dz. po 60 kropli. Wskazania: nerwice narządowe, stres, depresja, lęk, niepokój wewnętrzny, bóle brzucha, napięcie przedmiesiączkowe, bezsenność, kolki, choroby alergiczne. Rp. Mieszanka CMLM przeciwalergiczna i uspokajająca. Ziele glistnika - 1 łyżka Ziele melisy - 1 łyżka Ziele serdecznika - 1 łyżka Kwiat rumianku - 1 łyżka Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 150 ml; dzieci ważące 25-30 kg - 53 ml, 35-40 kg - 75 ml, 45-50 kg - 107 ml, 3-4 razy dz. Wskazania: alergiczne choroby skóry i ogólne (np. polekowe), podniecenie nerwowe, lęk, bezsenność, nerwice, skurcze mięśni gładkich, zaburzenia trawienne, złe samopoczucie, wewnętrzny niepokój, stres. Henryk St. Różański Wszystkie prawa autorskie zastrzeżone! Zanim skorzystasz z zawartych tu przepisów, skonsultuj się ze swym lekarzem!

---