Geodezja wyższa i astronomia - wykłady, GEODEZJA(1)(1)

Pobierz cały dokument
geodezja.wyzsza.i.astronomia.wyklady.geodezja.doc
Rozmiar 469 KB

Fragment dokumentu:

geodezja wyższa i astronomia - Wykłady

Wykłady III rok, 5 semestr.

AR w Krakowie

ZSZ Geodezja

Literatura uzupełniająca:

  1. „Geodezja współczesna”

Wykład 1 (Zjazd I)

Temat: Geometria elipsoidy.

Dwa podstawowe zadania geodezji wyższej:

  1. Wykonanie pomiaru i obliczeń na dużych powierzchniach.

  2. Wykonanie pomiarów mających na celu wyznaczenie kształtu i wielkości bryły ziemskiej.

Dwa warunki do obliczeń powierzchni geoidy:

  1. wybrana powierzchnia musi się dać przedstawić wzorami,

  2. musi być bliska kształtu i wielkości do geoidy rzeczywistej.

Wyżej wymienione warunki spełnia geoida zerowa - jest powierzchnią odwzorowania w niwelacji precyzyjnej. Powstaje przez przedłużenie (teoretycznie) powierzchni mórz i oceanów w stanie spoczynku pod lądami. Jest to powierzchnia ekwipotencjalna, w pełni wyznaczona mechanicznie, ale matematycznie bardzo skomplikowana. Spełnia ona obydwa warunki.

Elipsoida trójosiowa - spełnia obydwa warunki, wzory są bardzo skomplikowane, ale wyniki są podane z dużą dokładnością, ma zastosowanie w zagadnieniach naukowo - budowlanych. W elipsoidzie trójosiowej południki są elipsami posiadającymi jedną wspólną oś, równiki i równoleżniki są elipsami podobnymi.

Następną powierzchnią odniesienia jest elipsoida obrotowa (dwuosiowa). Powstaje ona przez obrót elipsy dookoła krótszej półosi. Południki są elipsami przystającymi, wszystkie równoleżniki są kołami. Powierzchnia jest stosowana w praktyce (w obliczeniach).

Kula - stosuje się tę powierzchnię odniesienia przy mniejszej dokładności, np. przy kartografii małoskalowej.

Płaszczyzna - (stosowana przy opracowaniach geodezyjnych niedużych rozmiarów) - powinna być styczna do danego obszaru. W miarę oddalania się zniekształcenia rosną.

Elipsoida obrotowa (Dwuosiowa)

Punkty końcowe osi obrotu to bieguny, krzywe przecięcia powierzchni elipsy przystające o półosiach a i b. Koła, których powierzchnie są prostopadłe do osi obrotowej - równoleżniki. Są to wszystkie koła małe - oprócz jednego - równik (koło wielkie).

Wielkość i kształt charakteryzują wielkości takie, jak:

    • półosie a i b,

    • mimośród e (e'),

    • spłaszczenie na biegunach μ.

Wystarczy znać jedną półoś i spłaszczenie:

0x01 graphic

Elipsoida Krassowskiego:

a = 6 378 245,000 m (duża półoś),

b = 6 356 863,019 m (mała półoś),

μ = 1 : 298,3

e2 = 0,669 342 162 3

e'2 = 0,006 738 525 415

Współrzędne geograficzne i prostokątne


Pobierz cały dokument
geodezja.wyzsza.i.astronomia.wyklady.geodezja.doc
rozmiar 469 KB
Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Geodezja wyższa i astronomia wykłady
Geodezja wyższa i astronomia wykłady
Geodezja Wyższa i Astronomia Geodezyjna4
Geodezja Wyższa i Astronomia Geodezyjna2
Schreiber, Geodezja, rok 3, GWiAG, wyższa koła, wykłady wyższa
Geodezja Wyższa i Astronomia Geodezyjna3
Astronomia wyklad 6 ruch bieguna materialy
Astronomia wyklad 7 ITRF ICRF materialy
Geodezja Wyzsza SEM IV Wyklad 1
Astronomiczna rachuba czasu, Studia, geodezja wyższa, egzamin
astronomia2, Geodezja Wyższa(1)
Astronomia, Geodezja Wyższa(1)
Geodezja Wyzsza SEM IV Wyklad 6
ściągi wyższa, ŚCIĄGA 12, REDUKCJE OBSERWACJI ASTRONOMICZNYCH I GEODEZYJNYCH NA GEOIDĘ I ELIPSOIDĘ
Geodezja Wyzsza SEM IV Wyklad 3

więcej podobnych podstron

kontakt | polityka prywatności